ms artemis

Door de extreme hitte waren we met het verslag wat achter geraakt. Maar dat hebben we nu weer ingehaald.

Veel foto’s zijn veel mooier als je ze vergroot door er op te dubbelklikken !!

Woensdag 17 juli 2013

ook het water kun je versieren (Montargis)

Want wat gebeurde er gisterenavond: we lagen 100 meter voor de sluis. Kanaal is ter plaatse zeker 30 meter breed. De Sina lag bij ons opzij omdat de Fransman vóór ons het vertikte om een stukje op te schuiven hoewel er zowel voor als achter hem zeker 8 meter vrije ruimte was. Was hij dus opgeschoven dan was er plaats genoeg voor de Sina geweest. Om 19 uur verschijnt de politie, die blijkbaar de haven beheert en sommeert op hoogst onvriendelijke wijze de Sina om te verdwijnen: dubbel liggen is niet toegestaan, hoewel we dus een afspraak hadden om samen de volgende morgen om 9 uur door de sluis te gaan en dus niemand ergens last van kon hebben. Elke vorm van redelijkheid bij de politie van Montargis ontbrak: “nu vlug maken dat je weg komt of er volgt een boete van 1500 €”. Zelfs verschillende Fransen probeerden de politiemannen tot enige redelijkheid te bewegen maar tevergeefs. Uiteindelijk gaven E&H het op en gingen een halve km terug terug aan de kanaaloever liggen.
Vanochtend samen geschut. De rest van het watersportwereldje lag nog te pitten. Mooi weer, mooie omgeving en nauwelijks andere vaart. Op een stil plekje in de buurt van Dordives vroeg in de middag gestopt, vlak voor de sluis. Wij liggen dan naast een klein zijriviertje van de Loing, bij de sluis van Neronville.
Vaartijd  4 uur 20″, 20 km en 10 sluizen.

Donderdag 18 juli 2013

helaas, weinig kans op overleven; door de damwandplaten kunnen ze niet uit het water komen

Opnieuw mooi weer, de temperatuur is al dagen ruim 30 graden. De haven bij Nemours blijkt eigenlijk niet te bestaan, de Sina vindt nog wel een plek aan een kleine steiger maar, naar later blijkt, ze kunnen de wal niet op, want de poort is zeer deugdelijk afgesloten. Wij gaan door en net voorbij de porte de garde (je vaart hier een paar km over de rivier), 3 km verder vinden wij een kade, diep genoeg en meren daar af. Wij melden dit onze vrienden die al spoedig bij ons komen liggen.
Vaartijd 4 uur, 19 km en 6 sluizen.

Vrijdag 19 juli 2013
Tegen de middag  verlaten wij het kanaal van Loing en komen bij St. Mammès op de Seine. Het is druk met de beroepsvaart die voorbij schiet (zijn we niet meer gewend) maar wij vinden een prima plek in de (mini)jachthaven. De rivier stroomt n.l. nog best wel flink en het waait hard. In de middag het plaatsje bekeken en 4 km. terug inkopen gedaan. Met  H&E ’s avonds bij het restaurant aan de kade gegeten. Morgen scheiden onze wegen zich voorlopig, zij gaan richting Parijs en wij naar de Yonne  om vervolgens het Canal de Bourgogne opnieuw te verkennen.
Vaartijd 3 uur 25″, 17 km en 6 sluizen.

Zaterdag 20 juli 2013

bij 35 graden wordt er hard gewerkt aan de modernisering van de sluizen

Om half 10 volgens afspraak bij het tankstation waar een vrachtschip zou vertrekken. Helaas, het schip schuift alleen maar een stukje op en legt dan weer vast om vervolgens nog ruim een uur water te tanken en boodschappen te doen. Daardoor ligt hij precies voor de inham waar de jachten moeten tanken.Wij blijven drijven tot het vrachtschip weg is. Uiteindelijk zijn wij dan om half 12 klaar met het innemen van diesel en varen vandaag bijna zonder beroepsvaart, bij Montereau de Yonne op. Het schutten is lastig, wij varen laag in, de sluizen op de Yonne hebben schuine zijden. De eerste 3 gaan goed met bandjes onder het schip geschoven.  De volgende heeft een drijvende ponton van 8 meter lengte achter in de sluis waar wij aan moeten vastmaken. Helaas, de houten beschermrand daarvan is gesneuveld, wij zijn veel te lang t.o.v. het steigertje om enigszins op de plek te kunnen blijven liggen bij het met geweld de sluis instromende water en schuren dus langs de uitstekende ijzeren rand: hebben wij weer een extra klusje voor de komende dagen. Wij varen zo veel mogelijk door om van deze vervelende sluizen af te zijn en varen daardoor een aantal mooie plaatsen voorbij. Uiteindelijk, want sluiswachters blijken toch bijna nooit ook maar iets zinnigs over eventuele aanlegplaatsen te weten, vinden wij een prima kade bij Serbonnes waar wij de ankerpennen weer eens in het hoog opgroeiend gewas slaan en van een uitstekende avond en warme nacht mogen genieten.

zowaar, een vrachtschip. De tweede op deze reis

Vaartijd 7 uur, 39 km en 5 sluizen.

Zondag 21 juli 2013
Rustig aangevaren vanuit het dorpje waar overigens geen enkele voorziening, zelfs geen kerkje of bar is.  Dan lopen wij een huurjacht achterop dat vlak voor ons losmaakt en voor ons uit gaat zodat wij vervolgens een aantal sluizen geen ponton-gedoe meer hebben en gewoon aan deze huurbak afmeren. Wel heel voorzichtig want die kleine boldertjes in/op dat plastic ………… En met naast ons weer een zeiljachtje is de sluis in de breedte vrijwel geheel opgevuld. Zo varen wij de hele dag van de ene naar en in de andere sluis tot wij ons in de haven van Joigny sur Yonne stil laten vallen en ons wat rust geven. het weer is nu al dagen lang bloedheet en de warmte maakt ons loom.
Vaartijd 9 uur 10′ , 52 km en 10 sluizen.

Maandag 22 juli 2013
Eerst naar de supermarkt en dan om 10 uur met opnieuw zon en warmte het laatste stukje van de Yonne  voor we het Canal de Bourgogne op gaan.

elke ochtend weer poetsen, ontelbare aantallen dode vliegjes

Wij hebben deze rivier bewust snel gevaren maar zij verdient meer aandacht evenals de plaatsen waar wij langs zijn gekomen. Hopelijk een volgende keer en met meer tijd deze tocht herhalen. We lunchen onderin in de 6 meter diepe eerste sluis van het Bourgogne kanaal, want ja hittegolf of niet, lunchtijd is lunchtijd. In Brienon, de eerste plaats op het kanaal, gestopt bij de verhuurhaven. Tegen 6 uur worden wij verzocht een stukje verderop te gaan liggen, de verhuurhaven blijkt geen gasten te mogen accepteren (we lagen er overigens al uren) en wij verhuizen dus naar de gemeentelijke haven 100 meter verder op. De eerste en laatste keer dat wij daar aanleggen gezien het lawaai, het verkeer en de idiote prijzen (stroom kost n.b. € 5,- per nacht).
Vaartijd 4 uur 55′, 19 km en 5 sluizen.

Dinsdag 23 juli 2013
Wij krijgen vandaag weer een sluiswachter mee die een aantal sluizen voor ons open en dicht draait tot er een tegenligger komt waarmee hij terug gaat en wij met de aangekomen sluiswachter (die dus ook terug gaat), verder schutten. Wij varen zo veel mogelijk in het midden van het kanaal waar de minste waterplanten zijn. Er drijft veel gras en gemaaid riet rond. Wij genieten ondertussen van het warme weer en het landschap. Er is nauwelijks waterverkeer, wij komen 2-3 schepen per dag tegen. Bij Flogny is de mooie kade diep genoeg om er te kunnen aanleggen en de rest van de dag gaan we ons niet te veel inspannen.

een merkwaardig type bolder, wie dat bedacht heeft heeft nog nooit een lijn los gegooid onder in de sluis

Vaartijd 5 uur, 21 km en 12 sluizen.

Woensdag 24 juli 2013
Vandaag varen wij vanaf 9 uur met een Frans jacht samen in de sluizen tot Tanlay waar de gemeente een lange kade voor jachten heeft gerealiseerd met gratis stroom en water. Wij zoeken de koelte op onder de parasol van een terrasje op de kade waar wij ons tracteren op ijs. Later op de middag naar het schitterende kasteel met park waar regelmatig ook lokale festiviteiten georganiseerd worden. Het kasteel dateert van 1533, is sinds 1705 in het bezit van dezelfde familie en domineert het dorp.
Vaartijd 5 uur 55′ ,  22 km en 10 sluizen.

Donderdag 25 juli 2013
Vandaag lijkt het een herhaling van gisteren: opnieuw ver over de dertig graden, mooie route en vlotte schuttingen. Jack heeft gisteren de schroef weer ontdaan van alle gewassen maar het lijkt of het alleen maar erger wordt met de waterplanten.

lastige sluizen in de Yonne, geen kademuur maar een schuine wand

De VNF heeft een varende maaimachine hier in het kanaal aan het werk waardoor het ook duidelijk is waarom er overal gemaaide planten drijven die voor schepen en sluizen overlast zorgen. In Ravieres afgemeerd. De sluiswachters moeten voortdurend enorme hoeveelheden planten voor de sluisdeuren weghalen. Er zijn stukken kanaal waar je absoluut in het midden moet blijven, ga je daarbuiten dan loop je onherroepelijk vast in de plantenzooi en moet je te water om alles uit de schroef te halen. Herhaaldelijk moeten met name vastgelopen huurboten weer teruggetrokken worden naar het midden van het kanaal om weer verder te kunnen varen.
Vaartijd 6 uur 55′, 30 km en 14 sluizen.

Vrijdag 26 juli 2013

De 2 jachten die vanochtend ook zouden vertrekken, blijven liggen omdat er regen verwacht wordt. Als wij volgens afspraak om 9 uur bij de sluis zijn staan er 2 sluiswachters klaar en vanaf de volgende zelfs 3. Inderdaad regent het later maar door de hoge temperatuur ben je ook zo weer droog na elke schutting. Het schip heeft het vandaag wat moeilijker, het vaart niet maar ploegt planten. Bij Montbard doorgevaren, geen aantrekkelijke kade en haven.Verderop overal te ondiep aan de kant dus door naar Venarey-Les Laumes waar we nog een plaatsje kunnen  bemachtigen buiten de jachthaven die vol ligt met huurboten.

schilderachtige plaatsjes met (gelukkig voor Sanne) altijd een grote kathedraal

Wat er verder aan de kant ligt is grotendeels verwaarloosd en verlaten.
Vaartijd 7uur 35′ , 32 km en 20 sluizen

Zaterdag 27 juli 2013
Wij zijn 100 meter op weg naar de sluis als er voor een smalle brug een visser zijn hengel dwars over het water heeft uitgezet, zonder dobber. Achter de brug zien wij nog een paar hengels uitstaan en komen 2 slapende vissers eens kijken wat er wel aan de hand is. Ondertussen wordt de eerste hengel ingehaald maar een stuk visdraad en angel ontbreken… en de andere 2 worden aanvankelijk vergeten totdat Jack nog eens opnieuw heftig in de achteruit gaat. Wij merken niets bijzonders bij het varen en hopen dat de draad niet in de boegschroef terecht is gekomen. Na 3 sluizen binnen 1 km krijgen wij een km verder 26 sluizen in een trap en vinden het dan wel genoeg geweest. Wij blijven in Marigny le Cahouet overnachten.
Vaartijd 5 uur, 10 km en 29 sluizen.

Zondag 28 juli 2013
Om 9 uur weer aan de sluis, de volgende trap van 10 sluizen in en dan naar Pont Royal. Het water is tussen een aantal sluizen opvallend vrij van waterplanten. Het gaat opnieuw snel vandaag, weer bijna geen jachten gezien.

de enige wijngaard, vlak bij het begin van het Canal de Bourgogne

In Pont Royal liggen 2 jachten aan een lange en zeer goed verzorgde gemeentekade waar water en stroom is en waarvoor je 3 euro betaalt. De beheerder woont bij de haven en controleert het grote grasveld op afval. Daarnaast heeft hij een gite die vol is en waar regelmatig mensen tevergeefs komen aankloppen.
Een flinke wandeltocht door dorp naar Saucy en Velogny, ook gehuchten net als Port Royal.
De beheerder zorgt morgen voor brood.
Vaartijd 3 uur 50′, 12 km en 14 sluizen.

Maandag 29 juli 2013
Het schip krijgt een super wasbeurt, we nemen ons voor om met name de gangboorden toch wat vaker te poetsen, maar de hitte van de afgelopen dagen heeft ons niet gestimuleerd om de zaken goed bij te houden. Maar na een paar uur schrobben ziet ze er weer fantastisch uit. Als ik tenslotte de schroef nog even controleer en al het gras verwijder, kom ik tot de ontdekking dat er een vislijn om de as gedraaid zit. Na een uur prutsen geef ik het op: een flink stuk is er uit maar nog niet alles. Morgen het schip maar verhalen naar een plek waar ik op de bodem kan staan en daardoor meer kracht heb. Waar we nu liggen is het 3 meter diep, waardoor je alles zwemmend moet doen, uiterst onhandig.

Dinsdag 30 juli 2013

zo draai je een sluisdeur open

Met behulp van de uiterst vriendelijke en behulpzame beheerder van het terrein de boot half en half in een soort inhammetje gedraaid  en geprobeerd de visdraad van de schroefas te verwijderen. We denken allebei dat het vishaakje in de rubber huls om de as zit, maar later blijkt dit een stuk van de wapening van de rubber huls te zijn. Nog wel een aantal stukjes vislijn kunnen verwijderen, evenals het losse stuk draad van de wapening. Erg bevredigend is het allemaal niet maar méér kunnen we ook niet doen. Blijkt wel dat het schroefasvet nog ruimschoots en gemakkelijk door de schroefaskoker is te persen. Voorlopig de schroefas maar een paar keer per dag controleren. Sanne gaat in de middag St Thibault nog bezoeken.
Morgen het laatste stuk omhoog naar Pouilly en Auxois en dan overmorgen de tunnel aldaar, vervolgens afzakken naar Dijon en door naar St. Jean de Losne.

Woensdag 31 juli 2013
Weer een mooie dag en een mooi stuk kanaal. In Pouilly ligt de haven direct achter de laatste opgaande sluis en er is plaats te over.

zou die door een of andere afvoer naar binnen kunnen komen?

De sluiswachter laat ons onze lamp voor de tunnel demonstreren en controleert of wij zwemvesten aan boord hebben.Wij zijn verplicht die te dragen in de tunnel. De nodige instructies worden ons op papier gegeven. Morgenochtend om 8uur 40′ moeten wij ons melden voor de doorvaart. Ondertussen bekruipt mij het enge gevoel dat wij er niet door kunnen gezien de hoogte van de stuurhut en wordt alles nog eens driftig uitgetekend en nagerekend. Zelfs water getankt en de reserve diesel-voorraad uit het vooronder in de grote tank achter overgeheveld, alles om het achterschip maar zo laag mogelijk te krijgen. De doorsnede tekening van de tunnel, die ik uiteindelijk van de sluiswachter krijg laat mij uiteindelijk gerustgesteld gaan slapen.
Vaartijd 4 uur 30′, 18 km en 13 sluizen.

Donderdag 1 augustus 2013
Jack is tijdig bij de sluiswachter en krijgt daar zijn “doorvaartbewijs” en een portofoon mee waarmee in de tunnel contact met de sluiswachter gemaakt kan worden.

In tegenstelling tot nagenoeg alle andere lange tunnels heeft deze geen voetpad aan de zijkant.

varen of ploegen, nog even en varen gaat niet meer

In geval van een calamiteit ben je dus nagenoeg onbereikbaar. Vandaar de uitgebreide veiligheidsmaatregelen. Bovendien hangen op een aantal plaatsen camera’s waarmee de doorvaart intensief gevolgd wordt op tenminste 8 monitoren in het kantoor van de sluiswachter. De tunnel is vanwege de kosten slechts voor een deel verlicht en wij komen er eigenlijk vlot doorheen zonder ook maar een keer de kant/het plafond te raken. Maar veel speling is er niet. Vanaf nu zakken wij weer in de sluizen, gemakkelijk met het vastleggen maar wel meer uitkijken bij het invaren omdat het water in de sluizen zo hoog staat dat het nog maar net niet over de rand loopt. Weer een mooie warme dag en mooie omgeving. Wij stoppen op tijd in Vandenesse en Auxois. Het is ons te warm om nog een paar km naar boven te lopen of fietsen voor een bezoekje aan Chateauneuf en we kiezen er voor het dorpje te verkennen en ’s avonds te gaan eten in het lokale restaurant.
Vaartijd 2 uur 30′, 8 km, 8 sluizen, 1 tunnel.

Vrijdag 2 augustus 2013
Vandaag hebben wij de A6 grotendeels langs het kanaal wat afbreuk doet aan de omgeving. Gelukkig draait bij le Pont d’Ouche de rivier en dus ook het kanaal 90 graden en hebben wij alleen wat lokaal verkeer naast ons.

chateau van Tanlay

De sluiswachter die wij nu hebben kan ons vertellen dat bij de sluis van La Forge een kade zullen vinden waar het diep genoeg is voor ons om te liggen. Daar aangekomen peilen wij als gewoonlijk  maar moeten dan wel helemaal tot vlak voor de sluis door om de vereiste diepte te hebben. Het blijkt dat het sluiswachtershuisje nu het centrale punt voor de sluiswachters is en dienst doet als verzamelplaats/kantoor/ garage voor de brommers/scooters en elektrische fietsen.
Het is heerlijk in de schaduw, binnenboord koelt het in de avond tot 29 graden af en op afstand onweert het.
Vaartijd 5 uur, 16 km en 16 sluizen.

Zaterdag 3 augustus 2013
We horen dat H&C inmiddels nog steeds problemen met de koeling/afdichting van de schroefas hebben en inmiddels weer “in dok” liggen. Maar vooralsnog blijft het plan om elkaar ergens in het Marne-Saone kanaal te ontmoeten.

sommige sluizen ..

zijn wel heel ..

bizar versierd

Om half 8 onderweg naar de bakker begint het te regenen maar gelukkig is het om 9 uur weer droog en blijft het zo. Wij zien nu vaker kades die niet meer gebruikt worden door de beroepsvaart en mogelijk ook geschikt zijn om af te meren. Maar wij gaan door naar Fleurey sur Ouche waar voldoende bolders zijn maar de waterdiepte krap en daarom het achterschip met een afstandhouder van de wal gehouden moet worden. Weer veel mensen die het kanaal op de fiets verkennen en onderdak voor een nacht zoeken.
Vaartijd 4 uur 50′, 19 km en 17 sluizen.

Zondag 4 augustus 2013

eindeloze graanvelden, laat de boeren maar dorsen

Een boze sluiswachteres staat vrijwel continu te schelden door de telefoon, opgewonden omdat zij een oude brommer meekreeg die het bij de eerste sluis al begeeft. Haar hulpje staat zijn brommer aan haar af en loopt een aantal km met die kapotte brommer naar een VNF-punt. Volgens ons: als hij maar niet in de buurt van dat scheldende mens hoeft te zijn.
Wij plannen om vanmiddag in een haventje even vóór Dijon te blijven liggen maar daar aangekomen blijkt de haven opgedoekt en de omgeving komt niet prettig over, dus dan toch maar naar Dijon zelf.  Het is bloedheet, de haven zelf ligt afgeladen vol en wij leggen ons in de halfschaduw aan de kade tegenover de haven. Ook hier weer veel hotelboten, de meeste niet in bedrijf. Op het hele kanaal zagen wij diverse hotelboten die afgemeerd, onbewoond en schijnbaar afgedankt waren achtergelaten.
Mensen zoeken koelte in het parkje aan de haven. In de avond verhuizen wij wat zaken die op het dek liggen om niet voor verrassingen te komen staan.
Vaartijd 5.00 uur, 15 km en 13 sluizen.

begeleiding door maar liefst 3 sluiswachters

Maandag 5 augustus 2013
Wij liggen volgens afspraak al ruim voor 9 uur voor de sluis maar helaas…eerst gaan 2 hotelboten voor zodat wij pas om 10 uur door kunnen en verder de hele dag achter deze twee blijven hangen wat betekent dat wij voor elke sluis moeten wachten omdat zij uiterst langzaam gaan. Uiteindelijk blijven zij na 15 sluizen liggen en kunnen wij voorbij en na nog 2 sluizen verder aan een rustige fabriekskade in de buurt van Aiserey (net onder sluis 71) afmeren. Morgenochtend liggen wij dan ruim genoeg vóór op de hotelboten. Jack gaat om 22 uur nog eens te water (tijdens een regenbuitje) om de schroef te controleren en is dan nog een uur bezig om stukken visdraad die om de asbescherming om de schroefas zitten, er tussen uit te prutsen.
Vaartijd 7 uur 50′, 19 km en 17 sluizen.

Dinsdag 6 augustus 2013
Vlot de paar laatste sluizen van het Canal de Bourgogne genomen. Het blijft merkwaardig dat je tijdens de totale 240 km van dit kanaal geen enkele wijngaard ziet. Waar komt dan toch die wijn vandaan?

in de tunnel van Pouilly, let op de hoogte van de hoeken van de stuurhut

In St. Jean de Losne getankt tijdens een stortbui met stevig onweer. Prijs van de gasolie overigens € 1,42  In tijden niet zo goedkoop getankt. Kwam goed uit want meteen alle reservetankjes ook weer gevuld. Aan de kade in St. Jean ligt alles vol; we besluiten om maar meteen naar ‘onze’ haven in Auxonne door te varen. Als oude bekenden worden we daar welkom geheten en opgevangen door Roy en Carole. Ik schijn enige bekendheid in deze haven te hebben gekregen: “the guy who broke his leg”. Tijdens de nacht een zwaar onweer, meer dan 40 mm regen; Sanne heeft niets gehoord!
Vaartijd 4uur 40′, 34 km en 6 sluizen.

Woensdag 7 augustus 2013
Rustdag in de ons zo bekende haven, lijntjes aan stootwillen waar nodig vernieuwd, tussen de buien door het stadje in en zowel de Lidl als de Intermarché bijna leeg gekocht.

Donderdag 8 augustus 2013

Somber, bewolkt en bijna voortdurend regen. Dat is wel even afkicken na al dat mooie weer. Maar een uitstekende dag om aan het weblog te werken.  En een bezoek aan het grill-restaurant is altijd weer een smakelijk genoegen’.

Morgen gaan we voorbereidingen treffen voor de terugtocht naar Nederland, waarvoor we in principe “maar” acht weken hebben. De route zal gaan via Langres, Vitry, Reims, Charleville, Dinant en Maastricht.

Tot slot nog zomaar een paar foto’s.

je moet 'het' maar zien

de onderwaterplantenmaaimachine

Chateauneuf

Woensdag 3 juli 2013

een zekere dreiging gaat er toch wel uit van kerncentrales

Regenachtige dag met vrij veel wind. We varen maar een klein stukje vandaag na alle emotie van gisteren. Bij Léré is een prima kade bij een silo die gelukkig nog even tot de graanoogst buiten bedrijf is. Ook hier weer water en stroom gratis.

Vaartijd 2.uur 10″ , 10 km en 3 sluizen.

Donderdag 4 juli 2013
Eindelijk lijkt de zomer begonnen, het is mooi weer, zonnig, lekker windje. Vroeg gestart om een plaats proberen te krijgen in Belleville waar wij een aantal jaren terug een schitterende plekje aan een park met wijds uitzicht hadden. Bij aankomst ligt het al vol, wij sluiten achter aan en slaan de ankerpennen op de wal. Na de lunch vertrekt een huurjacht
en kunnen wij doorschuiven. Een  Australiër zegt toe 8 meter op te zullen schuiven maar vertikt het vervolgens ondanks dat wij en anderen hem aanbieden te helpen met verhalen. E&H. liggen aanvankelijk bij ons opzij maar kunnen dan op een vrijkomende plek van een ander huurjacht verder naar voren afmeren. Net buiten de kade ligt een Nederlandse
hotelboot  van de HAT organisatie die gespecialiseerd is in gecombineerde fiets-vaarvakanties en waar dan ook tegen de avond een zeer internationaal gezelschap fietsers arriveert.

Vaartijd 1.00 uur, 5 km.en 1 sluis.

bijzonder tuin-complex in Belville

Vrijdag 5 juli 2013
Zon en warm, luieren, wassen en later verkassen want de meeste boten vertrekken. De Australier weigert nog steeds iets voor- of achteruit te gaan. Maar wij liggen nu aan de ‘officiële’ kade aan echte bolders. De passagiers van de hotelboot vertrekken met een bus naar Parijs. Binnenboord wordt daar hard gewerkt aan de voorbereidingen voor de
ontvangst van de nieuwe gasten terwijl de gids de hele dag de 20 fietsen controleert en repareert.

Zaterdag 6 juli 2013
Zon, warm , wandelen, lezen, een praatje hier en daar, kortom: leven als God in Frankrijk.
Nieuwe gasten komen aan boord van de Anna Maria en het is vermakelijk te zien hoe deze zich “infietsen”.

Zondag 7 juli 2013
Idem als gisteren. Er ontstaat enig leedvermaak bij de aanwezige scheepsbewoners als blijkt dat de waterslang van de Australier net enkele meters te kort is en hij alsnog, maar nu zonder hulp, zijn schip moet verleggen.

pont canal (aquaduct van bijna 700) meter bij Briare. Ontwerper : Eifel

Vandaag een fietstocht gemaakt naar de kerncentrale en over een fietspad langs de Loire dat een karrenspoor door een modderig bos bleek te zijn.  Aan de overzijde van de rivier is een mooi nieuw pad aangelegd. Een warme rit door een schitterende omgeving.De watertank wordt tegen de avond bijgevuld zodat wij morgenochtend na de hotelboot
kunnen vertrekken.

Maandag 8 juli 2013
Vandaag een stuk verder, weer met H&E. Er is als steeds niet veel vaarverkeer. Het kanaal naast de rivier blijft mooi en als wij bij Briare de beroemde kanaalbrug van Eiffel (662 meter lang en 11,50 meter breed, kanaal 5,50 meter breed) gepasseerd zijn komen wij op het Canal de Briare. Vanaf hier buigt de Loire naar het westen en gaan wij naar het noorden. In Briare maken wij een lunchstop en bekijken de prachtige mozaiekwerken  van emaille in en buiten de kerk. 8 Km. verder stoppen wij in Ouzouer sur Trézée, opnieuw aan een park waar allerlei voorzieningen zijn. Het is ongelofelijk zoveel zorg  aan de parken besteed wordt in deze regionen. En vaak zijn de voorzieningen gratis.

Vaartijd 4 uur 05″, 25 km en 4 sluizen.

Dinsdag 9 juli 2013

de inmiddels buiten gebruik zijnde 7 sluisjes van Rogny, vroeger konden schepen elkaar in deze 'trap' dus niet tegenkomen

Bij bakker en slager boodschappen gehaald, de epicerie had geen verse groente. Samen weer opgevaren en direct na de laatste opgaande sluis vanaf Briare, een schitterende plek getroffen waar we weer vastmaken. Wij kijken over de dijk naar het Lac de Gazonne, een van de bevoorradingsmeren van dit waterscheidingsgebied. De volgende sluizen zullen wij weer naar beneden geschut worden. Wij blijven vandaag met onze 2 schepen alleen liggen. Het is er heel stil, het dichtstbijzijnde dorp ligt op ongeveer 5 km.
Opnieuw zon , warm, (veel) wind.

Vaartijd  1 uur 55″, 10 km en 6 sluizen.

Woensdag 10 juli 2013
Een schitterende dag, wandelen, luieren, genieten. Tegen de avond komen nog wat jachten overnachten.

Donderdag 11 juli 2013
Opnieuw een prachtige dag en opnieuw genieten. Jack gaat nog even te water om de schroeven te controleren. ’s Avonds met E&H gebarbecued.  En weer enkele jachten die vastmaken voor de nacht.

Vrijdag 12 juli 2013

interieur van de kerk in Briare

Wij vertrekken op tijd om volgens afspraak om 9 uur bij de sluis te zijn. Helaas is iemand anders daar al voor ons gearriveerd en moeten wij wachten voor de trap van 6 sluizen. Wij krijgen nog enkele tegenliggers en dobberen voor bijna elke sluis omdat de 3e van de serie niet functioneert. Er is 1 sluiswachter die steeds met zijn auto van de ene sluis terug naar de andere(n) gaat om er 5 tegelijk te kunnen bedienen. Uiteindelijk zijn wij net voor de middag in Rogny waar wij aan een hoge kade met veel moeite en alle stootwillen die we hebben, kunnen afmeren. E&H kunnen hier niet liggen vanwege die hoge overstekende kade en proberen het verderop waar het ook niet lukt, varen daarom maar verder.

Eigenlijk is er op dit gedeelte van het kanaal maar één probleem: de telefonische (on)bereikbaarheid. FSR is soms dagen lang vrijwel niet bereikbaar. Alleen sms lukt dan  nog wel eens. Na vele vergeefse pogingen lukt het ons een telefoonverbinding te krijgen via Orange en kunnen we enkele telefoontjes afwerken. Wij informeren waar de Sina ligt
en die blijkt 4 km verderop aan een prachtige kade te liggen met water en stroom. Ook weer gratis. We besluiten direct weg te varen naar die plek, bij het plaatsje Dammarie. 8 Jaar geleden was dit een picknickplek zonder verdere voorzieningen. Er is een bar in het dorp met een depôt de pain, dus blijven wij hier enkele dagen wegens de nationale feestdag.

Vaartijd 3 uur 25″, 10 km en 6 sluizen.

een van de vele prachtig met bloemen getooide sluizen

Zaterdag 13 juli 2013
Wind, warm, zon. De was wordt gedaan en daarna een uitgebreidere verkenning van de omgeving met zijn 3 mooie en prachtig met bloemen getooide sluizen. Het hele gebied ziet er trouwens buitengewoon verzorgd uit. Tot middernacht buiten gezeten, deze keer weinig last van muggen.

Zondag 14 juli 2013
Nationale feestdag van Frankrijk, dus de sluizen worden vandaag niet bediend. Gisteravond geen greintje last gehad van de festiviteiten die zich overal in Frankrijk afspelen op de avond van de 13e juli. Heel in de verte een enkele vuurpijl gezien.
Nu we het einde van deze route naderen, Canal du Centre –>Canal lateral a la Loire –>Canal de Briare, moet gezegd worden dat dit toch een van de mooiste routes is om te varen. Heel erg rustig, ongelooflijk veel goed verzorgde aanlegplaatsen met heel dikwijls gratis stroom en water. Wat ons bovendien opvalt is de vriendelijkheid en behulpzaamheid van het sluispersoneel. Dat waren we in de Midi wel anders gewend. Daar staken ze geen poot uit. Het merendeel van de sluizen is afgaand en dat maakt het nog meer ontspannen. En als het dan zulk prachtig weer is als de laatste 2 weken dan vragen we ons af: willen we nog wel terug naar het verre zuiden, naar de Midi. De doorslag gevende reden zou dan toch zijn de grotere zekerheid van mooi weer.

het leven is goed in het Franse land ....

Maandag 15 juli 2013
Vandaag toch maar weer een klein stukje gevaren en voor de rest genoten van zon en omgeving.
Vaartijd 3 uur 20″, 12km en 8 sluizen

Dinsdag 16 juli 2013
We varen door naar Montargis want de scheepsvictualien behoeven nu toch wel dringend een ruime aanvulling. Dat is misschien het enige minpuntje aan dit kanaal: je vaart door of langs allerlei dorpjes en je vindt overal wel ergens een bakker,  op veel minder plekken een meestal zeer sober voorziene epicerie en verse groenten en fruit zijn moeilijk te krijgen.
Maar inderdaad vindt Sanne in Montargis een grote en goed voorzien supermarkt.
Morgen gaan we het Canal du Loing op en dan na 50 km buigen we de Seine op en gaan richting Auxerre.

Vaartijd 3 uur 35″ 17 km en 6 sluizen

..... heel goed zelfs

Met dank aan de bemanning van de Sina voor het ‘lenen’ van sommige foto’s.

(Zojuist hadden we een ervaring met de politie van Montargis, met als conclusie dat de eerder gemelde vriendelijkheid en behulpzaamheid niet op hen slaat. maar daarover de volgende keer).

Vrijdag 21 juni 2013

barbecue-les: hoe krijg je een enorm stuk Schweinebrat fertig

Een bewolkte ochtend na de kortste nacht. Maar in de loop van de ochtend klaart het op en kunnen we de binnenrand van het bovenluik  van de slaaphut schilderen. Warm weer met in de middag buien.
Diverse campers en jachten vertrekken. In de avond weer nieuwe bezetting van kade en oever. Het blijft een unieke plek; met het grootste plezier zouden we hier meerdere weken door kunnen brengen.

Zaterdag 22 juni 2013
Wij vertrekken om 10 uur naar Gannay, de Sina blijft nog een dagje liggen. In Gannay is een tamelijk grote werf, waaromheen het een onbeschrijflijke rotzooi is. De werf staat overigens wel goed bekend. Er liggen erg veel grote bakken waarop de eigenaren druk aan het werk zijn. Vlak voor de sluis blijkt het laatste stukje kade een  (gemeentelijk) halte nautique te zijn. Daar komt nog net één plekje vrij dank zij het vertrek van een groot Engels jacht. Ook hier weer gratis stroom en water.
In de middag dreigt het weer te gaan regenen, maar op wat spetters na valt het mee. Het waait wel erg hard.
Vaartijd 2.30′ uur, 14 km en 3 sluizen

goed voor de conditie

Zondag 23 juni 2013
Een paar minuten voor tien loop ik maar even naar de sluis, want er is nog weinig activiteit te bespeuren. Ik tref de sluiswachter aan die duidelijk in tweestrijd verkeert. Aan de benedenkant ligt een klein huurjacht waarmee was afgesproken dat zij om half tien zouden opschutten, waarna wij volgens afspraak om 10 uur konden afschutten. Maar op het huurjachtje is nog geen spoor van leven te bespeuren. Ik overtuig de sluiswachter ervan dat zij vanzelf wakker worden als wij aan hen voorbijvaren. Dus laat hij de sluis weer vollopen en kunnen wij door. Bij het voorbijvaren van het huurjacht komt plotseling een fraaie zeer roodharige dame te voorschijn die enigszins schuldbewust knikt als ik roep dat de sluiswachter al 3 kwartier staat te wachten. Wij varen op ons gemak door richting Decise. Helaas blijkt er voor de voor ons vandaag laatste sluis geen  sprake van een aanlegmogelijkheid, overal basaltblokken/puin tot net onder het waterniveau; dus 3 kwartier drijven voor deze sluis vanwege het ‘arret du midi’.
Bij Decise aangelegd achter een alleen varende Australiër aan de kade in het kanaal. We hebben geen zin om door de sluis te gaan naar de splinternieuwe grote en luxe haven van Decise (van waaruit je via een volgende sluis en dan een stukje Loire, door kunt naar het Canal de Nivernais). De nieuwe haven bekeken, waaromheen ook een aantal gites en een hotel.

even een tussendoortje in Fleury

Toch wel erg jammer dat we te hoog zijn (5 cm slechts) voor de Nivernais.
In de namiddag arriveert de Sina met H&E. We wandelen nog even naar de Loire, die, zelfs op normaal niveau, toch een indrukwekkende rivier is.
Vaartijd 3.10′ uur, 16 km en 4 sluizen

Maandag 24 juni 2013
De Sina blijft  ons gezelschap houden. Uitgebreid inkopen gedaan, een paar honderd meter voorbij onze aanlegplek is een enorme supermarkt. Makkelijk want je kunt met de winkelwagen vol terug naar het schip.

Dinsdag 25 juni 2013
Samen met de Sina naar Fleury. H heeft voor de lunch een heerlijke abrikozentaart gebakken die wij aan de picknicktafel op de wal verorberen. Aanvankelijk zijn we alleen met onze bootjes, maar het wordt tegen de avond behoorlijk druk. Heel wat pennen worden in de grond geslagen want de kade is veel te kort voor zoveel boten. Als laatste arriveert een soort waterradboot (type Mississippi) aangedreven door een groep trapfietsers die veel lol hebben en blijkbaar veel muziek nodig hebben om de moed er in te houden.

... waar het plotseling met de rust gedaan is

Vaartijd 2.00 uur, 12 km en 2 sluizen

Woensdag 26 juni 2013
Weinig last gehad van alle gedoe vanaf 4 uur bij de fietsboot.
Om 9 uur bij de sluis afgesproken
Samen naar Nevers. Het laatste stukje is een zijkanaal met 2 zelfbedieningssluizen (via trekkoord) waarvan de werking tijdens de middagpauze helaas ook wordt uitgezet. Haven ligt stampvol met veel oude troep. Paar keer verhaald voordat we eindelijk een plekje hebben. Sanne direct daarna de stad in. Ook hier weer, evenals naar het lijkt in het grootste deel van Frankrijk, staat de toren van de kerk/kathedraal in de steigers. Prachtige stad. De Loire stroomt flink
Vaartijd 4.05′uur, 23 km en 5 sluizen.

Donderdag 27 juni 2013
Water tanken, wisselend bewolkt, teruggevaren naar het kanaal, komen tegen 12 aan bij het pontcanal over de Allier die iets verder in de Loire uitkomt.

op vele km's langs het kanaal worden fietspaden aangelegd

Voor het aquaduct, met net er achter een dubbele sluis, liggen al 3 jachten te wachten. Je raadt het al, het is inmiddels ‘arret de midi’. Dus is het weer een uur wachten waarna we met 6 jachten achter elkaar toegelaten worden op het pontcanal en vervolgens 2 aan 2 geschut worden. Wel een ontzettend leuk gezicht, wat een brug over de rivier lijkt en daarop zie je dan allerlei boten. Direct na de dubele sluis, verval bijna 10 meter, blijven wij in Guétin aan een lange kade liggen (dit keer zonder verdere voorzieningen) en verkennen de omgeving. H & E komen bij ons eten.
Vaartijd 2.55′ uur, 13 km en 4 sluizen.

Vrijdag 28 juni 2013
Bewolkt, wat miezerig. Wij willen op een gunstige tijd dwz vóór lunchtijd in Court les Barres zijn waar we 8 jaar geleden een prachtige plek aantroffen. Maar vele anderen hebben ondertussen deze plaats ook ontdekt en met enige moeite hebben wij ons in de rij aangesloten, nog een stukje vóór de eigenlijke kade, in de hoop dat er spoedig iemand zou vertrekken en zo gebeurde. Ondertussen regen. Ook hier weer gratis stroom en water en een prachtig parkje met watervalletjes op de koop toe.
Vaartijd 1.30′ uur, 10 km en 1 sluis.

moderne kerkramen in de kathedraal van Nevers

Zaterdag 29 juni 2013
We waren nog aan het ochtendritueel bezig toen Ernst plotseling aan de bel trok. De boten achter hem blijken vertrokken te zijn en er is nu volop plaats aan de ‘nette kade’. Bovendien kunnen we daar vastmaken aan echte bolders en dat is altijd makkelijker en toch ook wel iets safer als aan de ankerpennen. We liggen nu eerste klas precies voor het parkje. Net vóór de Sina ligt een hotelboot van de HAT organisatie, een Nederlands bedrijf, dat gecombineerde fiets-vaarvakanties aanbiedt. Juist deze ochtend vertrekken al hun gasten van de afgelopen week en in de late namiddag arriveren er weer 17 nieuwe gasten (met een bus vanaf Parijs). Werkelijk alle werelddelen zijn vertegenwoordigd. De instructie die even daarna plaats vindt is soms wel wat vermakelijk. Duidelijk is dat een aantal lieden geen of nauwelijks fiets ervaring heeft en zeker niet met het omgaan met de versnellingen op de soms best wel steile hellingen. Maar een uurtje later is alles weer rustig en is het doodstil.

Zondag 30 juni 2013.
Het is nu eindelijk het mooiste weer van de wereld.

het aquaduct over de Allier van onderen ...

We besluiten nog een paar dagen te blijven liggen. Ik plak en Sanne lakt het bovenluik van de slaaphut af. Weer een klusje geklaard. Daarna een aperitief aan boord van de Sina.

Maandag 1 juli 2013.
Een geweldig mooie dag om niet al te veel te doen. Sanne poetst binnenboord en ik schilder de steunen van de zonnepanelen wat bij.  Overigens, met de regelaar van die zonnepanelen is wel iets geks aan de hand. Er loopt water uit de stroomaansluiting van de panelen op de regelaar. Geen idee waar dat vandaan komt. Het moet wel haast condenswater zijn, maar hoe dat kan is een raadsel. Evenals het feit dat dat geen kortsluiting veroorzaakt. De leverancier heeft zoiets nog nooit (natuurlijk?) gehoord. Hopen maar dat het apparaat niet sneuvelt, want zonder zonnepanelen zijn we zeer beperkt in de keuze van onze ligplaatsen, tenzij we dagelijks de motor laten lopen om de accu’s bij te laden. In de middag ter afkoeling  een mooie fietstocht langs de Loire  gemaakt.

Dinsdag 2 juli 2013

..... en van boven, met de wachtende schepen

Vroeg, wat heet, om 7 uur, opgestaan. We willen vandaag een flink stuk varen omdat het voor ons liggend deel van het kanaal niet zo interessant is. Het weer is wel lekker warm maar grotendeels bewolkt. Het doel is Ménetréol, maar daar blijkt helaas geen stukje kade nog vrij te zijn. We proberen daarom vervolgens het relais nautique de l’embranchement de St. Tibault. Een prachtige naam, maar omgekeerd evenredig met de kwaliteit van de aanlegmogelijkheden, zeer schuine onregelmatige rotswanden met daaronder puin. Ondanks onze dikke autobanden,krijg ik het schip niet goed vrij van de stenen en na een half uurtje prutsen besluiten we om een meer geschikte plaats op te zoeken. Ondertussen is de Sina dit haventje voorbijgelopen en nu zijn we samen op zoek naar een goede plek. Die vinden we net boven sluis van Bannay.

En dan gebeurt het …….. Als ik vlak achter de Sina aan stuurboord wil aanleggen, schuin op de wal afsteven en vlak voordat de kop de wal raakt, de boegschroef een tikje naar bakboord geef, slaat dat ding op hol en is niet meer te stoppen. Met een toenemende snelheid zwaait de kop naar de betonnen rand van het kanaal aan bakboord.

aan het parkje van Cours-les-Barres

Heel, heel gelukkig heeft Sanne de tegenwoordigheid van geest om juist op tijd een van de grote autobanden (die nog op het voordek lagen van de vorige aanlegpoging) buitenboord te hangen op precies de goede plaats.De haast onvermijdelijk lijkende klap (met dito schade) blijft zo gelukkig uit. Vervolgens snapt Sanne ook nog wat er aan het gebeuren is en schakelt in het vooronder de hoofdschakelaar van de boegschroef uit. Einde boegschroef ??  Als ik dan vervolgens weer terug wil naar de plek achter de Sina gooit de sluiswachter precies op het moment dat ik dwars in het kanaal lig, de sluiskleppen volaan open en lukt het me niet meer om de Artemis netjes aan de kant te krijgen. De kont van het schip wordt richting sluis gezogen, vooruit draaien kan niet meer omdat de kop inmiddels vlak achter de Sina ligt, achteruit niet omdat ik hooguit 2 meter speling heb voor ik op de stenen loop. Vooral dankzij de bemanning van de Sina komt alles uiteindelijk nog goed, zonder een schrammetje. Maar daar is heel wat trekkracht van H&E voor nodig en onderussen was de sluis ook zo ongeveer vol, zodat de stroming weer sterk afnam. Als we stevig afgemeerd liggen blijkt de bediening van de boegschroef zo dood als een pier. Vervolgens blijkt de hoofdzekering nog perfect in orde. Ergens aan de motor van dat ding moet ook nog een zekering zitten, die van de stuurstroom. Met meer geluk dan wijsheid vind ik dat ding doordat ik op een knopachtig dingetje onderaan de motor druk en dat vervolgens plotseling naar binnen klikt en vast zit. Om een lang verhaal kort te maken: even daarna blijkt alles weer te werken als vanouds.

dit soort slecht sluitende sluisdeuren kost dus onnoemelijk veel water

Maar net als bij de motorsteunen teistert mij de vraag: hoe kan zoiets zomaar gebeuren. Geen idee.
Eerst maar met H&E een borrel gedronken op de goede afloop. Daarna nog een uurtje geprutst om het vooronder weer op orde te krijgen, want om een beetje bij die motor te kunnen was een deel van de vloer opengelegd. En eerlijk gezegd, een vol pakhuis is er niets bij.
Ondertussen heeft een hele mierenfamilie zijn weg op het schip gevonden en vallen de muggen ons agressief aan. Het late “diner” uit blik smaakt na zo’n dag extra lekker.
Vaartijd 8.15′ uur, 47 km en 9 sluizen.

REIS 2013
We hebben de afgelopen periode grotendeels in Beaulon gelegen, de internetverbinding was daar zo traag dat het niet mogelijk was onderstaand bericht eerder op het weblog te plaatsen.

Maandag 10 juni 2013.

Onze redders in de nood, Jos (r) en Robert (l) van Gent

Om ongeveer 11.15 uur rijdt een auto met Nederlands kenteken het terrein van de capitainerie op. Onze redders in de nood: Jos van Gent (van onze ‘huiswerf’ van Gent watersport in Kerkdriel) en zijn broer Robert stappen aan boord. Ze zijn vanochtend, of liever vannacht, in alle vroegte vertrokken en hebben een voorspoedige reis gehad. Even later liggen de roosters van de stuurhut op de wal en alle luiken van het motorruim open. Net op dat moment begint het ook stevig te regenen, maar gelukkig is dat na een dik half uur over en staat er weinig wind, zodat de stuurhut grotendeels droog blijft. Binnen de kortste keren is de dynamo afgekoppeld, staat er een ‘potkrik’ (zo heet dat geloof ik) onder de motor opgesteld en wordt de voorzijde van de motor weer op normale hoogte gebracht.

de beide afgebroken steunen

Dan volgt het verwijderen van de oude afgebroken steunen en van de trillingsdempers, die uit voorzorg ook meteen vervangen worden. Daarna het monteren van de nieuwe steunen en trillingsdempers et voila, alles is weer in de oude staat hersteld. Ik zet dat hier in een paar zinnen neer, maar er is natuurlijk een paar uur heel hard gewerkt, waarbij vooral opvalt hoe goed deze twee mannen op elkaar ingespeeld zijn en precies weten wat te doen. En dat terwijl het werken in de motorruimte van onze Artemis voorwaar geen sinecure is want er is nauwelijks ruimte.

idem, iets gekanteld zodat de breuken wat duidelijker zijn

Weliswaar zijn beide broers redelijk lang maar gelukkig ook erg slank, want de houdingen waarin zij zich in die krappe ruimte moeten wringen en liggend in onmogelijke bochten de klus klaren had mij minstens 3 wervels gekost. En één wervel afgelopen winter was echt genoeg. Ondertussen heeft Sanne voor een uitstekende lunch gezorgd. Daarna wordt door de mannen de dynamo weer ge(her)monteerd en vervolgens de nodige controles uitgevoerd. Tenslotte mag ik de motor starten en wordt er proefgedraaid. Als een zonnetje, niet het kleinste spoor van trilling, geen getik. Kortom alles weer in orde.

opnieuw maar nu van de andere kant

Na nog even een koffie/cola gedronken te hebben, stappen Jos en Robert weer in de auto, terug naar Kerkdriel, nog 8 uur rijden voor de boeg. Eerlijk gezegd, ons in lichte verbijstering achterlatend. Wij hadden verwacht dat een en ander véél meer tijd zou kosten; Sanne had zelfs al warm eten voorbereid, maar kon slechts een stukje kip met stokbrood voor onderweg aan ze kwijt. Maar deze service van de firma van Gent mag absoluut uniek genoemd worden. Hulde en bedankt mannen!!

close up van de ene steun

Veel tijd om bij te komen hadden we niet, want luttele seconden later rijden Sjaak en Lenie het terrein op. Eigenlijk is dan een avond tekort om wederzijds alle verhalen van de afgelopen tijd aan elkaar kwijt te kunnen. Gelukkig gaat het met hun familie nu weer de goede kant op. Maar in korte tijd 2 keer met spoed naar NL terug i.v.m. ernstige ziektes gaat je zeker niet in de koude kleren zitten. Laat in de avond  gaan we ter kooi, moe maar vol(ge)daan. Ik sliep al iets eerder, geloof ik.
Dinsdag 11 juni 2013

en idem van de andere steun

Niet zo overdreven vroeg weer uit de veren, Sanne heeft lekker vers stokbrood en croissantjes gehaald. Vandaag wordt het nu toch eindelijk echt een beetje zomer. Na de koffie Sj & L uitgezwaaid. Sanne bedenkt dan dat ze nog een paar wassen wil draaien, nu we toch aan de stroom liggen en dat voor de komende week niet zeker is. Dus morgen pas verder, alhoewel het woord ‘pas’ hier eigenlijk niet op z’n plaats is. Met zo’n motorprobleem na een long weekend weer kunnen varen is uniek. Samen op de fiets naar Leclerc om de wijnvoorraad aan te vullen.

Woensdag 12 juni 2013

zij kwamen ons verder opvrolijken

we vervolgen de tocht: aquaduct over de Loire bij Digoin

We varen weer, zonnetje erbij, beetje wind, zeer aangename temperatuur, zo’n 26 graden. Direct na het aquaduct over de Loire de eerste sluis van het Canal lateral á la Loire. Meteen de laatste elektrische sluis, voorlopig komt het echte sluiswerk er weer aan: deuren opendraaien, rinketten sluiten, aan de andere kant rinketten opendraaien en tenslotte die deuren opendraaien. Nieuw is dat er op de meeste plaatsen naast het kanaal een prachtig fietspad ligt en dat er per 2 sluizen nu één sluiswachter beschikbaar is, die met zijn autootje tussen ‘zijn’ 2 sluizen op en neer pendelt. We hebben dus inmiddels ook hele series telefoonnummers van sluiswachters, want wij weten vaak van te voren niet waar/hoe laat we willen stoppen. Zien we plotseling een leuke plek, dan willen we niet verder hoeven te varen omdat we al aangemeld zijn voor de volgende sluis. Zo gebeurt dat dan ook al meteen vandaag. Bij Coulanges zien we een mooi stukje kade met bolders en diep genoeg. Heerlijk, mooi weer, rustige omgeving, geen straatlantaarn te bespeuren. Stoppen dus. Genieten van een donkere, stille nacht. Alhoewel vogels, cicaden en kikkers tesamen een aardig volume produceren.
Vaartijd 2 uur 10″, 11 km en 2 sluizen.

Donderdag 13 juni 2013

overnachtingsplek bij Coulanges

Nog steeds mooi weer. We vertrekken redelijk op tijd, na een belletje naar de sluiswachter, en koersen richting Diou. Daar hebben we 8 jaar geleden een aantal dagen vastgelegen omdat er na een zware ‘orage’ bijna 150 enorme bomen over het kanaal en over de sluis omgewaaid waren en de VNF uiteindelijk de hulp van een bosbouwfirma in moest roepen omdat ze zelf niet de benodigde apparatuur hadden om de ellende op te ruimen. De kade in Diou ligt vol met 3 flinke ‘luxe motors’, allemaal van Nederlandse origine maar inmiddels in Engels bezit. Net voorbij de kade is de kant nog net diep genoeg voor ons en met ruime hulp van de Engelsen hebben we toch een mooi plekje. De schipper van de boot achter ons staat er zelfs op om onze ankerpennen in de grond te mogen slaan.
Na de lunch wordt schrijver dezes van zijn inmiddels winterse haardos ontdaan en als reactie krijgen we direct daarna een forse bui met zware rukwinden. We liggen onder de bomen en 2 uur later ziet het schip er niet uit: vol met afgewaaid blad en takken. Omdat het tot laat in de avond blijft gieten laten we dat maar zo, morgen poetsen we wel weer.
Vaartijd 2 uur 10″, 11 km en 3 sluizen.

Vrijdag 14 juni 2013
We zijn ruim 2 uur bezig onze Artemis weer toonbaar te maken. Sluiswachter gebeld en we kunnen nog net voor het ‘arret de midi’ door de sluis. Dan laten we het kanaaltje naar Dompierre sur Bresbe aan bakboord liggen en varen op ons dooie akkertje door richting Beaulon. Tot onze verrassing ligt er dan net onder de sluis een prachtige kade met bolders en ……. met stroom en water. Daarnaast een ruim grasveld met mooie grote bomen, dus ook schaduw genoeg voor wie dat prefereert. En inmiddels prachtig weer. En dat is allemaal gratis. (We blijven toch echte Hollanders!). Op de kant staan een paar campers (die zijn ook gek op gratis stroom) en aan de kade een paar Engelse jachten, die we op één na allemaal al eerder gezien hebben. Zo is er altijd wel een gezellig praatje te maken. Verder is het is er oorverdovend stil op allerlei kwinkelerende vogeltjes na en genieten we van een heerlijke rust. De verlichting op het terrein is niet aangesloten. Volgens de eigenaar van een camper (uit Boxtel) omdat enkele jaren geleden een groep zigeuners illegaal stroom aftakten van de lantaarnpalen. Dus is het om 22.30 aarde-donker en ligt iedereen te kooi.
Vaartijd 2 uur 15″, 12 km en 3 sluizen.

Zaterdag 15 juni 2013

Sanne ervaart jeugdherinneringen in het kerkje van Coulanges

Fantastisch weer. Wij noemen dat ‘Midi-weer’, tegen de 30 graden, licht windje, soms een verdwaald wolkje. Sanne doet boodschappen in het dorpje, waar het meest elementaire wel te krijgen is. Verder luieren en lezen. De Confiance, die we nu voor de 4e keer ontmoeten komt ook binnen en de eigenaar (Chris) biedt aan om met zijn auto naar de supermarkt te gaan. Zij varen hele korte stukjes om vervolgens met de fiets dan weer hun auto te halen.

Zondag 16 juni 2013
Waarom verder varen bij dit prachtige weer. Sanne wandelt en fietst, ik doe voornamelijk niets.

Maandag 17 juni 2013

Nog steeds schitterend weer. Sanne verkent de omgeving verder en blijft klagen dat het groenteaanbod in al die kleine dorpjes zo bedroevend is. In de middag krijg ik de geest: het luik van het vooronder wordt losgehaald en op een zeiltje op een picnic tafel in de schaduw krijgt de onderzijde met de elektrische staalborstel en daarna met krabbers en schuurpapier een grote beurt. Daarna in de menie gezet. Echt zo’n klus(je) waarvan we al jaren zeiden dat het nu eindelijk eens moest gebeuren. Laat in de avond het loodzware kreng weer teruggezet in de beugels. Is geen handige klus voor je rug, want de verf was nog net niet droog genoeg om het ding makkelijk beet ter pakken.
In de avond plotseling weer problemen met het pompje om het douchewater af te pompen. Dus weer een kleine overstroming. We maken alles zo goed mogelijk droog wat vooral redelijk lukt omdat we het direct ontdekt hadden en het water nog niet in de teerlaag was ingetrokken. Maar ondertussen ben je wel uren bezig. En steeds weer opnieuw de vraag: wat heeft dit nu weer veroorzaakt. Om 23 uur besluiten we om dat morgen verder uit te zoeken.

Dinsdag 18 juni 2013
Behoorlijk last van m’n rug, kennelijk toch iets te veel gebukt bij het bewerken van het luik en daarna bij het gehannes met het pompje (onder de vloer naast de douche). Na demontage van het pompje blijkt dat het aan de onderkant vol met haren en troep zit. Schoongemaakt en getest in een emmer water. Loopt weer perfect. Weer gemonteerd: helaas resultaat nihil. Dan toch maar uit de voorraad apparatuur het reserve pompje te voorschijn gehaald. Na montage lijkt die wel te werken. Maar we vertrouwen het toch voor geen meter. Want zo nu en dan lijkt de vlotter wel het signaal te geven dat er gepompt moet worden, maar dan duurt het gevaarlijk lang voordat de pomp reageert. Maar het gaat steeds net goed als je de even de vlotter nog een keer omlaag drukt. We besluiten het maar zo te laten en extra goed op te letten als er gedoucht wordt.

Woensdag 19 juni 2013
Onze aanval van werkdrift begint buitensporige vormen aan te nemen. We nemen nu het vluchtluik van onze slaaphut onder handen, d.w.z. de binnenrand en de houten bekleding daarvan. Hoewel het heerlijk warm blijft moeten we toch een paar keer met krabben en schuren ophouden vanwege de geleidelijk steeds zwaarder wordende regenbuien. Uiteindelijk hebben we die rand onder de paraplu afgekit. Ondertussen nog een groot Engels jacht, de Avalon, verhaalt van een paar schepen achter ons naar net voor ons; zijn startmotor is doorgebrand en daarom wil hij nu aan de stroom liggen en water kunnen tanken. Een vriend van de zwager van de sluismeester is tractormonteur en gaat proberen het 45 jaar oude apparaat weer te herstellen.
De afgelopen dagen was het een continu komen en gaan van jachten en van campers. Zittend op ons achterdekje blijft dat een boeiend schouwspel, een helpende hand aan een collega-schipper geeft altijd weer aanleiding tot een praatje. Veel camper-eigenaren zijn werkelijk oeverloos bezig voordat ze zo’n ding naar hun zin op de goede manier op de goede plek hebben staan. Vooral de misverstanden tussen de chauffeur en zijn partner die aanwijzingen geeft zijn dikwijls hoogst vermakelijk. Bij dat alles blijft het een zeldzaam rustige en stille plek.

Donderdag 20 juni 2013
De eerste dag van de zomer. Het zal allicht beter worden als de lente, die gemiddeld toch zwaar onder de maat was.

de Sina (CH), de Artemis (NL) en de Confiance (GB) op de mooiste aanlegplek tot nu toe

Gisteren en vannacht is er met de regen weer een enorme hoeveelheid stuifmeel op het schip terecht gekomen. In plaats van wit is is alles geel-bruin. Dus de oude dame maar weer eens uitgebreid gesopt. Zijn we daar bijna klaar mee, zien we opeens de Sina met E&H uit de sluis komen die even later vlak achter ons vastmaken. Zij zijn ruim 4 weken na ons uit Auxonne vertrokken. In de namiddag onder het genot van een drankje weer uitgebreid bijgepraat.
Het reisplan: de route voor de komende weken is: Décize —> Briare —> St Mammes.

Vrienden zijn altijd welkom.

Zaterdag 1 juni 2013

3 splinternieuwe hefbruggen in Montceau les Mines

Om 9 uur gaat de eerste van drie draaibruggen voor ons open. Daarna binnen telkens 100 meter nog van dat soort bruggen, alles op afstand bedient. Het weer wordt beter, wisselend bewolkt maar tenminste droog en hoewel de wind noord is stijgt de temperatuur naar wel zo’n 15 graden! De Levrek, een Engelse zeilboot vaart met ons mee. Zij hebben een paar jaar in Griekenland gevaren en zijn nu op weg naar huis. Maar ze hebben nog nooit in Franse kanalen gevaren, denken ook dat we niet samen in de sluizen kunnen, terwijl hun boot net 10 meter is. De manier waarop ze de sluizen nemen kost ons wel heel wat extra tijd. Hij legt aan, zij zet met een touw een leeg krat op de kant, waarop ze dan af kan stappen, vervolgens brengt ze lijnen naar voren en naar achteren uit plus een derde lijn naar het midden, daarna klautert ze via het krat weer op het schip en hengelt het krat weer binnenboord. Dan mag de sluis eindelijk bediend worden. Maar goed, allengs gaat het sneller en we hebben tenslotte alle tijd. De tocht gaat voorspoedig tot net de laatste vóór onze geplande aanlegplek, bij het plaatsje Genelard. De sluis staat open naar de verkeerde kant en het is inmiddels 1 minuut over 12. Dus een uurtje wachten want de lunchpauze is voor de meeste sluiswachters heilig. Ruim een uur later is de sluiswachter weer terug en kunnen we door. Inmiddels was er nog een jacht uit Etten Leur gearriveerd. Zij waren onderweg naar de Midi, maar hebben het bij Chalon sur Saône opgegeven: te veel stroom, onbetrouwbare betonning en enorme hoeveelheden troep in het water, met name drijvende boomstammen, die je door de golfslag nauwelijks ziet. Dus zijn ze bakboord uit het Canal du Centre opgegaan.

nog net een plekje in Genelard met stroom

Wij leggen een stukje voorbij de sluis aan, en vinden tot onze stomme verbazing een electriciteits paaltje, pal naast het schip. Te laat om de verder varende Engelsen te waarschuwen, want die voeren verder omdat ze beslist op een plek met stroom wilden liggen vanwege de kou. En leden dus kou, want waar zij uitkwamen was geen stroom.
Aan de overkant liggen een flink aantal supergrote (meer groot dan super) boten, vnl. Amerikanen en Engelsen, allemaal tot jacht omgebouwde Nederlandse ‘luxe motors’. Het zonnetje schijnt, er is veel minder verkeer langs het water dan in Montceau en een weldadige rust daalt over ons neer.
Vaartijd 4uur 40′,  18 km en 7 sluizen.

Zondag 2 juni 2013

de "Gretige Henriette"; hoe leg je een Amerikaan uit welke interpretatie aan deze naam gegeven moet worden

Koude nacht, stevige N wind en zonnig. Dus ideaal voor Sanne om de wasmachine weer uren le laten maken, zodat in de namiddag de lakens weer fris op de bedden kunnen. Eind van de middag zien we plotseling de “Gretige Hentriette” aan komen varen en aanleggen aan de overkant. Maar kennelijk een nieuwe eigenaar. Wij nieuwsgierig erheen: inderdaad. Pete en Sally hebben hun prachtige tjalk (moeten) verkopen, medical problems. De nieuwe eigenaar stelt zich voor als ‘Bill Post’, inderdaad, voorouders afkomstig uit Urk. Heeft nog een jaartje bij Baan gewerkt.
Ook aan hem uitgelegd hoe gretig Henriette was. Maar heel jammer, het schip is er behoorlijk op achter uit gegaan, overal komt roest onder het berghout vandaan. Een van de bekende zwakke plekken bij dit soort boten, vooral wanneer ze van staal en niet van ijzer zijn (zoals de onze).

Maandag 3 juni 2013.

iemand zin om mee te varen naar Sardinie?

Zelfde weer: koude nacht, stevige N wind en zonnig, dus waarom zouden we niet nog een dagje blijven. We lezen, luieren en lanterfanten wat. s’Middags samen een wandeling door het dorp. Langzamerhand zijn de temperaturen van dien aard dat ik ook uit de luwte van het schip durf te (wil) komen.

Dinsdag 4 juni 2013
Het weer wordt steeds beter. Tot zelfs 17 graden (juni midden Frankrijk!!). We varen daarom een hééééeel klein stukje verder. Welgeteld 3 km en 1 sluis verderop.  In Palinges is een prima stukje kade, verder geen voorzieningen. Montceau was druk (met verkeer langs de oevers), Genelard al aanzienlijk minder en hier in Palinges heerst bijna een serene stilte. We genieten nu echt van de zon. Verder is er ook nauwelijks vaart, nooit meer dan 4 schepen per dag.
Vaartijd 1 uur 05”, 3 km en 1 sluis.

Woensdag 5 juni 2013

stiekem meeschutten (zoekplaatje)

Het is absoluut memorabel, vanochtend voor het eerst sinds we aan boord zijn, de kachel niet aangestoken. Het is prachtig tot zelfs warm weer. Het bovenluik van de voorhut wordt opengelegd om het vocht dat zich de laatste weken tussen het hout en de kitrand heeft opgehoopt te laten verdampen. Over enige dagen kan dan het herstelwerk beginnen. Sanne verkent de omgeving eerst wandelend en in de middag zoekt zij verkoeling op de fiets en bezoekt de tuin en het kasteel van Digoine. Palinges zelf heeft een mooie Romaanse kerk.
Vandaag komen er zelfs een zestal schepen voorbij, een klein Engels jachtje (misschien 7 meter) met twee mannen aan boord legt net vóór ons aan. Zij willen via Corsica naar Sardinie varen. Je moet maar durven. Voor ons onbegrijpelijk dat zij met een dergelijk scheepje op dit moment de Rhone met al de daarin drijvende bomen en laat staan de Middellandse Zee op gaan. Na het avondeten zitten we nog een poosje buiten te lezen. Ook voor het eerst deze reis.

Donderdag 6 juni 2013

n.a.v. het nieuws van deze week: wellicht een aardig optrekje voor een directeur van een Nederlandse zorginstelling?

Wij bellen de VNF en vragen of wij om 9.00 uur de sluis in kunnen en 10 minuten later staat de sluiswachter al op ons te wachten. Het is opnieuw rustig en zonnig, nauwelijks vaart en wij varen voorspoedig , met regelmatige controle van de sluiswachter die kijkt of alles goed gaat met de automatisering . Toen wij hier in 2005 (in de omgekeerde richting) voeren moesten wij vanaf het begin van het kanaal tot Monceau les Mines de sluizen nog met de hand bedienen. Rond lunchtijd zijn wij in Paray le Monial waar we wel wat schepen zien liggen maar in eerste instantie niet in de gaten hebben dat het de haven is. Een stukje verder moeten we toch concluderen dat het kennelijk wel de haven was. We draaien om en varen een stukje terug om aan te leggen achter twee boten met de Ierse vlag. Het afgelopen uur heb ik het gevoel gekregen dat er iets in de schroef zit. Het schip trilt licht en zo nu en dan hoor ik iets tikken. Een en ander zit me toch niet lekker. Dus wat doet een schipper dan: hij gaat te water en controleert de schroef etc. Niets te vinden, alleen valt op dat de manchet die om het vrije stukje as zit niet meer zo makkelijk te draaien is als voorheen.
Sanne de stad in. Inspectie in de motorruimte levert ook niet echt iets duidelijks op, maar het valt me op dat de hoek van de Python-drive-as naar de koppeling groter lijkt geworden. Maar erg zeker weet ik dat toch ook weer niet.
Vaartijd 3 uur 30″, 19 km en 6 sluizen.

Vrijdag 7 juni 2013

ten bewijze (watertemperatuur < 20 graden)

Sanne ’s ochtends de stad in, ik geef het schip een uitgebreide wasbeurt. De aanlegplek is prima maar er is vreselijk veel verkeer  over de weg aan de overkant. We besluiten om na de lunch een klein stukje (met 3 sluizen) verder te varen naar een plekje in the middle of nowhere, om te genieten van een nachtje absolute stilte. Maar op weg daarheen wordt het getril en getik in de machinekamer steeds erger. Opnieuw op onderzoek in de machinekamer. Eigenlijk is nog steeds hetgeen me het meest opvalt de vreemde hoek tussen de Python drive en de keerkoppeling. Maar wat me dan plotseling wel opvalt is dat als de koppeling van de vooruit in de achteruit wordt gezet het net is of de motor aan de achterkant iets wordt opgetild. Geen idee wat het is maar ik vertrouw het voor geen milimeter. We besluiten om met de laagst mogelijke snelheid door te varen naar Digoin en daar door een monteur naar de python drive te laten kijken.

open lucht mis vlak naast de haven in Paray le Monial

In de haven is het overvol en in eerste instantie leggen we aan op een plek met de kont aan de steiger en de kop vast aan een voorliggend schip. Na wat rondzoeken blijkt er net een brug verder nog een plekje te zijn, waar ook een van de twee Ieren van gisteren in Paray ligt. We denken dat die plek net lang genoeg is, maar natuurlijk is ie 20 cm te kort. Na het nodige gemanouvreer bedenkt de Ier plotseling dat hij nog makkelijk een meter vooruit kan en even later liggen we prinsheerlijk aan een mooie kade.
IK ga bellen met Nico, die normaal in Roanne ligt, hier ongeveer 50 km vandaan, of hij een monteur weet in de buurt die met dit type motoren en schepen vertrouwd is. Hij bezorgt me een adres hier 4 km verder op. Ik besluit daar morgen heen te fietsen. Verder varen durf ik niet meer, er is iets helemaal niet in orde, maar ik heb geen idee wat. De Ieren nodigen on uit voor een drankje, tesamen met 2 Ierse vrouwen die met hun schip ook juist zijn gearriveerd Het wordt gezellig en laat.
Vaartijd 3 uur 35″, 14 km en 3 sluizen.

Zaterdag 8 juni 2013

vrijwel afgescheurde motorsteun rechts voor

We verhalen het schip naar een iets ruimere plek, precies voor de capitainerie. De havenmeesteres hoort van ons probleem en adviseert dringend om supervoorzichtig te zijn met het door Nico aangegeven bedrijf. Ze heeft van allerlei problemen met de man gehoord vanwege slecht en onafgewerkt werk, tot aan rechtszaken toe. Ik raak nu toch wat in de zorg en besluit om dan maar eerst de monteur van het verhuurbedrijf tegenover de haven er naar te laten kijken. Krijg de belofte dat hij maandagochtend om 9.30 uur komt. Bel ondertussen met de thuiswerf en krijg van Jos te horen dat een probleem met de Python drive ook in Frankrijk op te lossen moet zijn. Na de lunch ga ik nogmaals op inspectie in de machinekamer en indachtig een opmerking van NIco over een controle van de motorsteunen, vind ik plotseling de oorzaak: beide voorste motorsteunen van de Mitsubishi zijn afgebroken. Wat kan er in vredesnaam gebeurd zijn en hoe moet dat hier in Frankrijk gerepareerd worden. De motor is aan de voorkant zeker 4 á 5 cm naar beneden gezakt en hangt los tussen de trillingsdempers, vandaar dat de hoek achter tussen de Python en de keerkoppeling dus inderdaad nadrukkelijk veranderd is. Weer herhaald bellen met de werf in Nederland. Een oplossing lijkt ver te zoeken. Maar dan komt Jos met een fantastisch voorstel. Hij gaat vanavond nog in Hardinkxveld bij de motor  leverancier nieuwe steunen halen en komt dan maandag met een collega, met de steunen, met nieuwe trillingsdempers, en met lasapparatuur en de hele ratteplan naar Digoin. Het probleem is namelijk extra gecompliceerd omdat op de motorsteun rechts voor de dynamo is gemonteerd. Die moet dus eerst gedemonteerd worden, dan moeten op de nieuwe steun bevestigingspunten voor de dynamo gelast worden en daarna moet alles weer gemonteerd worden. Bovendien moet de motor (een paar honderd kilo) natuurlijk een end opgetild worden om de nieuwe steunen en trillingsdempers etc.  te kunnen monteren. Voorwaar geen eenvoudig karwei. Maar het is wel een opluchting dat we de oorzaak nu weten. Al blijft de angst een beetje dat we (nu) nog niet zeker weten of de python drive beschadigd is. En de hamvraag is natuurlijk: wat heeft dit veroorzaakt. Ik maak nog wat foto’s van de steunen voor de zekerheid en stuur die naar Jos op. Ook hij en ook de leverancier van de motor hebben zoiets nog nooit gezien. De motor heeft inmiddels ruim 2400 uur gelopen als een tierelier. s’Avonds regent het flink.

Zondag 9 juni 2013

en hier de linker kant, volledig afgebroken

Bij mooi weer wachten we een dagje af op de dingen die komen gaan, of meer nog: op de mensen die gaan komen. Want morgen komen ook nog Sjaak en Lenie langs, op weg naar de Midi en die blijven een nachtje slapen.
Bij mij blijft toch nog wel enige ongerustheid of alles nu wel opgelost kan worden. Plus de hamvraag: wat kan de oorzaak geweest zijn. Zou de steun rechts voor toch geleden hebben van de continue trekkracht die de dynamo in zijdelingse richting heeft uitgeoefend? Het wordt morgen wel bloedspannend.

Zondag 26 mei 2013
Wisselend bewolkt, 13 graden, frisse ZW wind. Na een koude nacht veel condens op de raamkozijnen, in weerwil van het feit dat we gisteravond niet zelf gekookt hebben, maar weer heerlijk gegeten bij Le p’tit Kir. Mocht je ooit in de buurt komen, dit restaurant is een echte aanrader.
Wat die ramen betreft, het wordt steeds duidelijker dat de oorzaak van die condens is dat de ‘koudebrug’ niet goed werkt omdat er geen isolatietape op de stalen rand waarop het raam steunt, is bevestigd. De condens zit n.l. niet op de binnenflens waarmee het raam wordt vastgekneld, maar alleen op het kozijn zelf.
We doen de nodige voorbereidingen om morgen weer te varen.

Maandag 27 mei 2013

Alles ziet er weer keurig uit, de gewraakte inlaat en het gat er omheen, Zie de foto's van enkele weken terug. Maar ze hebben er ook 3 weken over gedaan!

Schitterend weer. Vroeger zou ik gezegd hebben: na een wat mistige ochtend kregen we een flauw zonnetje te zien en kon de winter jas wel uit. Maar van dit voorjaar is het ongetwijfeld de mooiste dag tot nu toe. Halverwege de ochtend kan het fleece jack zelfs uit. Ook monsieur Philippe is ongetwijfeld in een uitstekende stemming, de prijs voor 27 ligdagen komt per saldo uit op net iets minder dan vijf en een halve euro per dag, all in. Hij vindt dat we al pech genoeg hebben en als ik voorzichtig vraag of die prijs wel inclusief elektra is, kijkt hij me aan op een manier dat ik denk: niks meer vragen en wegwezen anders gaat het zo weer regenen.
Daarna: fantastisch, we varen weer. Dat een relatief groot aantal sluizen daarvoor de extra hulp van VNF-medewerkers nodig had, mocht de pret niet drukken. Hoewel de eindconclusie toch moet zijn: als de kennelijke staat van de elektronica gelijk is aan die van de dijken/kades, dan zal dit kanaal de komende jaren nog heel wat maanden dicht zijn. Uiteindelijk komen we tegen vijf uur pas in Montchanin aan. Van de jachthaven met alle voorzieningen echter geen spoor; wel een soort werfje met daaromheen een onvoorstelbare troep en stampvol met wat dito onverzorgde bootjes. Maar een stukje terug bij het kantoor annex de werkplaats van de VNF is een redelijke kade met bolders waar we een uurtje later tenslotte nog gezelschap krijgen van een groot zeil jacht en een huurpraam. Inmiddels is er wel reden tot zorg: ik heb nog nooit een barometer op 965 millibar zien staan, maar daar staat de onze nu wel op. Al moet je daarbij wel rekenen dat we inmiddels op ruim 350 meter boven de zeespiegel ronddobberen.
Vaartijd  7 uur 45′, 13 km en 19 sluizen.

Dinsdag 28 mei 2013
De ochtend begint een flauw zonnetje afgewisseld met flinke wolken, maar de temp is aangenaam. We vertrekken een half uur na die andere 2 jachten en ontwikkelen vervolgens een snelheid gelijk aan die van een slak op een vers geteerde ton. Handbediening zou sneller gaan en net zoveel mankracht kosten. Slechts 3 van de negen sluizen functioneren naar behoren. Halverwege de ochtend begint het eerst wat, even daarna flink te spetteren en tegen half twaalf valt de regen weer met bakken uit de lucht. Het gaat zo hard dat Sanne tegen de tijd dat we wat moeizaam afmeren in Montceau-les -Mines geen enkel droog T-shirt meer heeft; na elke sluis komt ze doorweekt weer terug van het voordek naar de stuurhut.  Wat het weer betreft zijn we weer helemaal terug bij af. Zodra we goed vastliggen, wat altijd erg lastig is met de kop aan de steiger, aan één kant een vingersteiger van amper 5 meter lang, die vrijwel onder water verdwijnt als je er op gaat staan, harde wind en een striemende regen, gaat binnen de kachel weer op maximum draaien en kan het gehannes om alles droog te krijgen weer beginnen. De barometer staat nog steeds even bedonderd laag.
Vaartijd 4 uur 20′, 12 km en 9 sluizen.

Woensdag 29 mei 2013
In de vroege ochtend hoor ik het al weer: het regent ‘cats and dogs’. De weersvoorspelling voor de komende dagen: koud met veel regen. We besluiten om dan maar weer een paar dagen te blijven liggen. Toestanden zoals gisteren moet je niet al te vaak hebben want dan gaat de lol er echt vanaf. Als reactie klaart het weer 2e helft van de ochtend nog wat op, maar we laten ons niet in de luren leggen. Morgen en overmorgen is de temperatuur maximaal 13 graden en beide dagen meer dan 10 mm regen. De eerste 3 dagen varen is er geen haven met voorzieningen en ook geen zon, dus dan willen we wel over stroom kunnen beschikken. Sanne neemt de gelegenheid te baat om uitgebreid te fourageren in de supermarkt. ’s Avonds met Engelse vrienden een glas wijn gedronken.

Donderdag 30 mei 2013.
We blijven hier vandaag liggen. Het giet de ganse dag van de regen en wij zitten met de kachel aan. Gelukkig hebben wij leesvoer genoeg en komen zo de dag goed door. De weersvoorspellingen zijn dermate slecht dat we besluiten om hier nog te blijven. Vooral vanwege de stroom.

Vrijdag 31 mei 2013
Als verwacht: het regent nonstop de hele dag bij 12 graden en NNW wind. Zelfs voor de herfst zou het guur zijn.  Omdat de verwachting voor morgen een stuk beter is spreken wij met de brugwachter af dat tussen 9 en half 10 de drie beweegbare bruggen een paar honderd meter verderop voor ons bediend zullen worden. En nu maar hopen dat Meteo France zich niet vergist.
De planning is om de komende weken via het Canal lateral á la Loire richting Parijs te varen. Maar vooralsnog zal dat zeer kalmpjes aan moeten want we willen net onder Parijs via de Seine en daarna de Yonne naar het Canal de Bourgogne. Maar vooralsnog is de Yonne gestremd vanwege een crue. En dat heeft niets met wijn te maken maar betekent gewoon ‘extreem hoog water’. Doorsteken naar het Canal de Nivernais is ook geen optie, de kruising met de Loire blijft om dezelfde reden gestremd en verder is dit kanaal is onder de huidige omstandigheden voor ons ook niet bevaarbaar omdat we door het hoge water niet onder de bruggen/door de tunneltjes kunnen varen. “On verra”.
Om toch maar met een optimistisch geluid af te sluiten: eigenlijk kun je deze zomer (tot nu toe) maar het beste met een schip in Frankrijk zijn; stijgt het water dan stijgen we mee, maar binnen blijft het droog!

Zondag 19 mei 2013

Een bijzondere ochtend: het is droog! Daarna in de middag en avond enkele buien, tijdens de nacht vrijwel continue regen bij een harde, vlagerige wind. Sanne brengt de moed op om een flink stuk te wandelen en maakt wat foto’s van de omgeving. Ik vind het te koud. Heb spijt dat ik mijn thermo-ondergoed niet bij me heb. Binnenboord kunnen we het overigens wel warm houden.

Maandag 20 mei 2013.

Daar wordt een mens toch wel weer vrolijk van.

Het wordt een eentonig verhaal. De weerberichten worden steeds slechter. Zelfs als de stremming hier iets verder wordt opgeheven, is het de vraag of we wel verder willen varen zolang het weer zo slecht blijft. De achterbuurman is van mening dat we dan wel een risico nemen; volgens hem is het gestremde stuk zo slecht dat er elk moment op een andere plek een gat in de dijk kan vallen, al dan niet bij een inlaat of een overloop.

Dinsdag 21 mei 2013
Weet ik niets meer van. Zal wel de hele dag geregend hebben. Voor de komende nachten wordt er vorst aan de grond verwacht. Wij lezen boek na boek. De kachel slaat nu ook tijdens de nacht aan!

Woensdag 22 mei 2013
De achterbuurman blijkt gelijk te krijgen. Er is een hoge ome van de prefectuur komen kijken naar de voortgang van de werkzaamheden en heeft vastgesteld dat een veel langer/groter stuk van de dijk onbetrouwbaar is geworden en eerst verder gerepareerd moet worden. Daarop heeft de locale directie onmiddellijk een bericht uitgestuurd dat de vaart niet a.s. maandag hervat kan worden en dat het kanaal voor onbepaalde tijd gesloten blijft. In ons haventje heerst enige verslagenheid; daar hebben we nu niet 3 weken op liggen wachten. Vanwege de diverse stremmingen door het hoge water (crue heet dat op z’n Frans) zijn de mogelijkheden echter beperkt. Half Frankrijk lijkt wel verzopen. Wij besluiten om nog maar enkele dagen af te wachten. Met minder dan 10 graden overdag, net boven nul in de vroege ochtend en behoorlijk wat wind is varen met de zomertent erop, dus met een open stuurhut, ook al geen feest.
Onze immer vriendelijke en meelevende havenbaas overweegt op te houden met de verhuur van bootjes en een skicentrum te beginnen.

Donderdag 23 mei 2013

Als het even droog is blijkt het toch best een boeiend landschap

Inderdaad is er sprake  van wat ijsachtige afzetting op het dak. Na mijn val van het schip eind oktober vorig jaar ben ik daar als de dood voor. Het weerbericht tot en met het weekend is waardeloos, daarna gaat, misschien, de dagtemperatuur omhoog tot wel 17 graden. We besluiten dat dat de minimumtemperatuur is om te varen.

Vrijdag 24 mei 2013
Tot onze stomme verbazing verschijnt er tegen vieren een VNF-auto en komt een glunderend baasje ons meedelen dat er vanaf a.s. lundi  á neuf heures weer gevaren kan worden. De werkzaamheden zijn klaar en het kanaal wordt weer gevuld. Nadien horen we  dat ze helemaal niet een langer stuk van de dijk van damwandplaten hebben voorzien, alleen een paar deukjes hebben opgevuld in het pad naast het kanaal. Daarmee was de prefect ook geheel tevreden; hij had immers zijn autoriteit nadrukkelijk waargemaakt door het kanaal 3 dagen langer en volstrekt onnodig gesloten te houden. Nu maar hopen dat de dijk het houdt tot we er maandag voorbij zijn. Wel een tikje zuur voor de twee boten die gisteren en vandaag het wachten opgegeven hebben en zijn omgekeerd om via de Saône en het Canal entre Champagne en Bourgonde naar het noorden te varen. Ruim 100 km tegenstrooms op de Saone, waar de afvoer op dit moment ruim 1400 m3 per seconde is. Bovendien gaat dat kanaal ook pas maandag open.
Tijdens de nacht realiseer ik me dat de zaken aan het omkeren zijn: werd ik voorheen wakker als het hard begon te regenen, nu word ik wakker en realiseer me plotseling waarom: het regent niet. Maar even later begint het vertrouwde getik weer en geheel gerustgesteld val ik weer in slaap.

Zaterdag 25 mei 2013
Eigenlijk zou ook het schip weer eens een flinke beurt moeten hebben, maar het is stervens koud en het regent. Dus dat moet maar even wachten. Nieuwe regel: onder de 15 graden wordt het schip niet gewassen. Voor mijzelf geldt ook zoiets, niet bij temperaturen onder de 20 graden. Maar met de kachel is dat nog wel te regelen.
Voor morgen is de weersvoorspelling iets beter: droog, 12 graden en wind ZW 3. Dan moet er dus gewassen worden en dus moet toch eerst het dek gepoetst worden. En natuurlijk alle voorbereidingen om maandag weer te varen, alle elektronica opladen, controles in de machinekamer etc. Maar we gaan weer, na 24 dagen oponthoud!  Richting Digoin. Als de dijk het houdt.

REIS 2013  bericht 2

Voor de goede orde zij nog maar even vermeld: wil je de foto’s vergroot zien, dan erop dubbelklikken. Via terug of back ga je weer naar het verslag.

Het meer van waaruit dit kanaal gevoed wordt: water genoeg!

Zaterdag 11 mei 2013
Vannacht zo nu en dan regen, vanochtend is het een beetje droog maar behoorlijk fris. Even na tienen komen S&E koffie drinken en gedag zeggen, zij rijden vandaag naar huis. In de haven is het afgrijselijk rustig. Geen huurders en geen eigenaren. Toch wel slecht voor de tijd van het jaar, maar de stremming van het kanaal doet er ook geen goed aan. Juist nu er voor het eerst in jaren in dit kanaal geen gebrek aan water is sneuvelt een deel van de dijk van het hoogste pand. Gebrek aan onderhoud?
Plotseling kan ik geen mail meer verzenden via mijn laptop. Na het nodige gehannes blijkt dat Vodafone een andere gebruikersnaam  voor de uitgaande mailserver heeft bedacht, omdat ik een ander abonnement heb sinds een maand. Zou wel zo handig zijn als ze je daarover informeerden.

Zondag 12 mei 2013

Automatisch werkend water-inlaat systeem in het kanaal

Koud, nat en winderig. Veel gelezen. Kebab gehaald op de hoek van het pleintje. Nooit eerder gegeten. Smaakt prima.

Maandag 13 mei 2013
Vanwege de voortdurende koude zuidenwind met nauwelijks zon het schip maar weer eens gedraaid. Met de boeg naar de wind is het in de stuurhut een stuk aangenamer. Soms denk ik, hadden we de wintertent nog maar niet ingeruild voor de zomertent. Maar half mei in midden Frankrijk: koud weer met veel en vaak regen en zelfs nog steeds veel wateroverlast, dat verwacht je nou niet direct.

Dinsdag 14 mei 2013
Zowaar, vandaag een prachtige dag. Ideaal weer, zonnig, soms even een wolkje, een heel licht windje en heerlijk warm. Zo mag het tot Kerstmis blijven. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om de raamrubbers en -vilten van het keukenraam te vervangen. Valt wel even tegen, kost de hele middag om alles piekfijn in orde te krijgen.

Vrijwel leeg kanaalpand, de dijkbreuk is helemaal achteraan rechts. Het lijkt nog wel wat maar de breedte is 2 á 3 meter, de diepte ongeveer 30cm

Maar nu zijn alle raamklussen dan ook weer voor een paar jaar van de baan. Met dank aan de VNF die uiteindelijk pas gisteren begonnen blijkt aan de reparatie van het bovenste kanaalpand. Op het web staat nog steeds dat de stremming in principe tot de 15e zal duren. Wij hopen dat het een week later zover zal zijn. Uiteindelijk liggen we hier al 16 dagen. En het ergste van al: de barometer zakt gierend.

Woensdag 15 mei 2013.
Het viel te verwachten. Sinds ergens vier uur van morgen is het beginnen te regenen en dat is tot op vanavond nog steeds het geval en zo nu en dan regent het nog knap hard ook. De barometer is in 12 uur tijd liefst 20 millibar gezakt, de middagtemperatuur van 22 graden gisteren naar 12 vandaag. Misschien dat ik het al eerder gezegd heb in het verslag van dit jaar: tot op heden meer dieselolie verbruikt voor de kachel dan voor de motor. De stilte in de haven is oorverdovend. In het kanaalpand waar wij nu liggen wachten in totaal 4 schepen op “reprise de la navigation”. O ja, en natuurlijk vlak voor het ‘droge’ pand ligt nog de met boomstammen geladen spits.

Duidelijker beeld van het lege kanaal. Het probleem (le trou) zit in de bocht (de arm van de kraan is nog net te zien)

Donderdag 16 mei 2013
De VNF heeft het bericht van de stremming weliswaar van haar website gehaald. Maar de stremming duurt onverminderd voort, het wordt op z’n vroegst komend weekend. Ook de regen weet van geen ophouden. We krijgen wel een duidelijk dagritme: slapen - eten - lezen - drinken - slapen.

Vrijdag 17 mei 2013
Rond half tien is het warempel droog. De havenmeester heeft ook nog steeds niets van de VNF gehoord. Daarom gaat hij straks zelf maar eens een kijkje nemen. Rond het middaguur is hij terug met de mededeling dat er waarschijnlijk volgende week donderdag weer gevaren kan worden. Als het meezit zelfs woensdag al. Maar wij zijn wat sceptisch aan het worden. Zeker is dat de nieuwe damwand vrijwel klaar is. Vanavond wordt daarachter beton gestort, dat kan dan vervolgens 3 dagen drogen, zaterdag zondag en maandag. Gelukkig dat het maandag 2e Pinksterdag ook nog mag drogen. (Zouden ze hier geen sneldrogende onderwaterbeton kennen?). Dan dinsdag de zaak afwerken en woensdag het pand weer vullen. Dat duurt  ook nog minstens een dag, want het is een stuk van 4030 meter lengte.

Dijkwerkers leggen een nieuw stuk damwand aan weerszijden van de inlaat, waar de oude dijk het begeven had.

Ik krijg van de achterbuurvrouw, die met de havenbaas is meegegaan, een serie foto’s van het betreffende stuk kanaal en de werkzaamheden daar.

Zaterdag 18 mei 2013
De wind is naar het NO gegaan en neemt toe. Het is koud en nat en regent zo nu en dan. Gelukkig dat we aan de stroom liggen, met het elektrische kacheltje in de lage stand houden we het binnenboord net aangenaam. En varen met dit voortdurende herfstweer zou ook niet alles zijn. Maar inmiddels loopt het havengeld (€ 11,- per dag) wel op. De weersvoorspelling voor de komende week geeft nog steeds maximumtemperaturen van 13 graden.

De damwand platen moeten heel wat meters de grond in getrild worden

Foto’s met dank aan Elisabeth van de Pascal.

Tenslotte, soms hebben Fransen toch wel wat gevoel voor humor:

Vissen verboden. Wat niet weggespoeld was hebben ze ongetwijfeld al lang verorberd

Inleiding

November 2012 tot halverwege april 2013.
Een lange winter die we graag verder willen vergeten. De enkelfractuur, op de laatste dag van de reis van 2012 ontstaan, kon helaas niet operatief behandeld worden maar is, afgezien van wat tijdelijke complicaties, toch behoorlijk goed genezen. Maar toen ik daarna weer mocht/moest gaan lopen kwamen er steeds meer rugproblemen. Enkele voorlopige onderzoeksconclusies omtrent de oorzaak hebben ons in eerste instantie absoluut de stuipen op het lijf gejaagd, maar uiteindelijk herstelde het probleem zich met behulp van onbetamelijke hoeveelheden pijnstillers en tenslotte bleek een wervelbeschadiging de oorzaak van alle ellende. Maar met rust is alles weer in orde gekomen. Na het laatste redelijk gunstige bericht over de rug besloten we dus niet langer te wachten en naar de boot te gaan. We waren de eindeloze winter en alle ziekenhuisperikelen  ook meer dan spuugzat.

Hoog water op de Saone, van de dijk is nauwelijks nog iets te zien

Het is overigens wel lekker als de haven waar je schip overwintert over een webcam beschikt. Kun je vanuit je warme stulpje nog eens kijken of het bootje niet weggedreven is.  Ook in april is de dijk nog een paar uur onder water gegaan, maar toen waren wij al weg.

Dinsdag 16 april 2013
Het lukt ons nooit om lekker vroeg te vertrekken. De planning is om 8 uur maar uiteindelijk rijden we pas tegen tienen het dorp uit. Voorspoedige reis, omstreeks half zes zijn we in Auxonne. Alles aan boord ziet er prima uit. Dat duurt echter niet lang; als we 2 uur later alles uit de auto aan boord hebben gesjouwd, vragen we ons af of we wel ooit alles gestouwd kunnen krijgen. Maar weer 2 uur later ligt het meeste op z’n plek en kunnen we onze k.. weer keren. Het lijkt elk jaar toch een beetje meer werk om alles snel op orde te krijgen, maar angst voor de rug speelt dit keer zeker mee. Tenslotte gauw even een pizzeria opgezocht, gegeten en vervolgens doodmoe in de kooien gevallen.

Woensdag 17 april 2013
Lekker weer, na een overigens koude nacht. Maar met de nieuwe kachel is dat leed ’s ochtends snel geleden. Watersysteem gevuld en op druk gebracht. Tot onze verbazing nergens problemen. Was vooral extra spannend omdat we beide thermostaatkranen niet uitgenomen hadden maar doorgeblazen. Tanks gespoeld en vervolgens gevuld. Sanne maakt alle kasten schoon en ruimt ze in. Even bij Roy (havenmeester) en Carole langs om ze te begroeten en weer vroeg ter kooi.

Donderdag 18 april 2013
Samen boodschappen gedaan. Het weer is aanzienlijk minder, lichte regen en een koude wind. Buitenkant van het schip gesopt. Valt erg mee, het vuil vliegt er af (dank aan Sanne voor het zo zorgvuldig in de was zetten eind vorig seizoen). Tijdens het koken gasfles leeg. Te laat om nog een nieuwe Franse fles te krijgen, dus maar even tijdelijk de Hollandse fles aangesloten. Leve de Europese eenwording/uniformiteit. Maar helaas niet voor gasflessen, stekkers en stopkontakten.

Haven van Auxonne in winterse rust, evenals de kazerne op de achtergrond

Vrijdag 19 april 2013
De hele dag een erg koude Noordenwind, met tegen de avond een waterig zonnetje. Geklust en verder schoongemaakt en ingeruimd. Het wordt inmiddels zeer bewoonbaar. We besluiten de wintertent voorlopig te laten staan en nog een paar dagen op te ruimen en in te richten. Hoewel er inmiddels wat meer mensen in de haven arriveren is het een fantastisch rustige en stille haven. En dat slaapt heerlijk (wel mede dankzij mijn elektrische deken!).

Zaterdag 20 april 2013
Het weer is ronduit belazerd: koud, regenachtig, harde N-wind, temperatuur omstreeks 7 graden, in de namiddag wordt het (volgens Sanne) wel een stuk beter, wel 10 graden.  Maar binnen is het warm en snort de kachel. We besluiten nu definitief om via het Canal du Centre en het Canal lateral a la Loire te varen, dan door te steken naar het Canal de Bourgogne en vervolgens via nader te bepalen route terug naar NL. Wel jammer dat we terug moeten, maar er zijn toch een aantal dingen niet in orde die we zelf niet kunnen regelen.

Zondag 21 april 2013
Vandaag is het opnieuw grauw en grijs, maar door de iets afnemende wind iets minder koud. Sanne poetst driftig verder in het interieur. Het valt mij op dat de druk in de Cv-installatie is teruggelopen tot 0.6 bar. Her en derwaarts gecontroleerd op lekkage, vloer opengeschroefd, niets gevonden. Tenslotte het systeem maar bijgevuld tot 1,1 bar.

Maandag 22 april 2013
1,1 bar lijkt toch wat te veel druk voor de installatie. Bij draaiende verwarming loopt de druk op tot 2 bar. En dan lekken er wat druppels bij de aansluiting van het systeem bij de kachel en bij de beide afsluitkranen. Slangklemmen en afsluitkranen iets strakker gesteld, waarmee het probleem over lijkt.
Om 18 uur met Roy en Carole een uitgebreide borrel aan boord gedronken. Het was vandaag iets minder koud dan de afgelopen dagen, maar geen zon.

Dinsdag 23 april 2013
Eindelijk …de zon. Verder nauwelijks wind, je zou het bijna aangenaam kunnen/willen noemen. Afsluitkranen van de CV nog iets strakker gesteld. Lekken is nu vrijwel over. Inmiddels blijkt het meetsysteem van de watertanks nu helemaal uitgevallen, maar na wat gepluk aan diverse snoeren werkt alles weer als voorheen, d.w.z. in het bovenste deel van de range. Daarna lijkt het wel een flipperkast.
De bemanning van de Sina arriveert in de namiddag. ’s Avonds drinken we met hen een glas wijn. Ook zij hebben bepaald geen vrolijke winter gehad.

Woensdag 24 april 2013
Nadat Roy met enige moeite een rekening heeft opgesteld, m.n. voor de extra 2 weken in de haven en alle gebruikte elektra en nadat we van zoonlief telefonisch de definitieve toezegging hebben dat hij binnenkort naar Auxonne komt om onze auto op te halen, is het tijd om alle vrienden en bekenden gedag te zeggen. Daar gaat altijd even wat tijd in zitten, zodat we dus pas om 11.15 uur de motor starten. Het is (eindelijk) een prachtige lentedag, overigens na een zeer koude nacht, bij het opstaan was het 10 graden in de kajuit.
De rivier is heel kalm, maar stroomt al met al toch behoorlijk. Meest opvallend is hoe anders het uitzicht in deze tijd van het jaar is, zeker nu de natuur ook hier door het koude voorjaar enkele weken achterop is. Je kunt nog makkelijk door de pas uitlopende begroeiing op de oevers heen kijken en ziet dorpen die je nog nooit eerder gezien hebt en prachtige vergezichten, waarin vooral de intens gele koolzaadvelden opvallen. Tegen 2 uur maken we vast in St Jean de Losne aan de kade, geen enkel probleem, plaats genoeg in deze tijd van het jaar. Na de lunch en een heerlijk uurtje in de zon, even naar de H2O-shop gewandeld om een nieuw Frans vlaggetje te kopen voor in het stuurboordwant. Meteen onze plaquette bij gelegenheid van het 25 jarig bestaan van H2O in ontvangst genomen. Nog even rondgeneusd in de verkoophaven, platbodems van even een maatje groter als de onze zijn relatief duur, zeker gezien de gemiddelde staat van onderhoud. De onze is aanzienlijk handzamer en in perfecte staat van onderhoud. Daar hebben we op dit moment niks aan , maar het is toch een prettig idee.

De kade in St Jean de Losne, dee bomen nog vrijwel kaal

Terug aan boord hang ik het nieuwe vlaggetje onmiddellijk in het want, waarna Sanne het oude exemplaar meteen repareert (hadden dus eigenlijk geen nieuwe hoeven te kopen).
Gegeven de weersvoorspelling (na morgen 3 dagen koud, nat en winderig weer), gaan we morgen maar ineens door naar Fragnes, vlak achter de ingang van het Canal du Centre. Je ligt daar redelijk beschut, er is water en stroom en winkels op fietsbare afstand (voor Sanne!). Weer terug aan boord, in de zon genietend van een kopje thee, klopt plotseling een gendarme aan met het verzoek de motor niet te starten: er komen duikers onder het schip door. Even later blijkt dat het om een schoonmaakactie van de kade gaat. Vooral oude fietsen zijn de buit. Meerdere zwaar verroeste fietsen worden gevonden en op de kade getrokken.  Het zou wel handig zijn als ze die dan ook meteen zouden afvoeren. De volgende ochtend was er al weer één verdwenen. Raden waarheen.
Gevaren 2 uur 20″, 19 km., 1 sluis.

Donderdag 25 april 2013
Een prachtige ochtend, geen wind, wel stervens koud, maar daar maken de zon en de kachel samen snel een einde aan. Om 8 uur ontbijt met vers stokbrood en om 8.45 de lijnen los en stroomafwaarts richting Chalon. Er staat meer stroom dan we dachten, op 1400 toeren maken we 12 km/uur en tot overmaat van geluk staan alle sluizen wijd open op ons te wachten. Even vóór Chalon stuurboord uit het Canal du Centre op. Ook hier meteen de sluis open voor ons, maar toen wel een poos moeten wachten op een huurjacht achter ons, dat maar met moeite ervan te overtuigen was dat er nog plek zat was in de sluis. In Fragnes plaats te over. Stevig vastgemaakt, want de weersvoorspelling is ronduit slecht: harde N-wind, temperatuur omstreeks 10 graden (overdag), s’nachts 3 graden en heel veel regen. Maar deze avond is het nog aangenaam zonnig en dat nemen ze ons niet meer af.
Gevaren 6 uur 20″, 68 km., 3 sluizen.

Kade van Fragnes, in de stilte bijkomen van een spannende winter

Vrijdag 26 april 2013.
In de ochtend valt het weer nog een beetje mee en Sanne besluit om toch maar even (?) naar het industrieterrein van Chalon te fietsen om uitgebreid bij een paar grote supermarkten te provianderen voor het weekend. Ze heeft geluk, als ze net terug is begint het stevig te regenen en dat houdt vandaag niet meer op. En het is inderdaad koud. Wintertent dicht en behalve de scheepskachel ook nog een elektrisch kacheltje bijgezet. Eten, lezen en op tijd naar bed, wind en regen gaan onverdroten door. Ik prijs mij zeer gelukkig dat ik ook aan boord een elektrische deken heb. Heerlijk.

Zaterdag 27 april 2013
Onveranderd beeld: veel regen, koude wind, lezen eten en slapen. Prachtig dat voorjaar in Frankrijk!

Zondag 28 april 2013
Het is zowaar droog als we wakker worden. Vers stokbrood en een heerlijk zondags mini omeletje. Het schip wordt gesopt want er is de afgelopen dagen ontzettend veel troep van de bomen op terecht gekomen en het hemelwater is ook niet meer wat het was. In de avond begint het weer te regenen en warm is nog steeds anders.

Maandag 29 april 2013
Je zou het bijna droog kunnen noemen, af en toe wat spetters. Maar de wind blijft fris. De capitainerie is op zondag en maandag gesloten. Maar tot onze verrassing verschijnt er een vriendelijke meneer die de kade waar wij liggen komt afzetten voor een hotelboot. Hij is zo aardig om het verschuldigde havengeld te innen, zodat ons wellicht enige gewetenswroeging bespaard blijft. Gisteravond is een Frans jacht vlak voor ons komen liggen, de Orion, met een ongelooflijk chagrijnige schipper, geen groet, geen boe of ba. Dus denken wij: zoek het dan ook maar lekker zelf uit en als hij vertrekt wachten wij nog een klein half uurtje, zodat we niet samen in de sluis hoeven. Die sluizen zijn een hoofdstuk apart, wel automatisch, maar de bediening gaat niet via een trekstang, maar via een trektouwtje dat in een aantal bochten naar boven wordt geleid. Het valt vaak niet mee om aan zo’n “algenlijntje” voldoende trekkracht uit te oefenen om het relais in beweging te zetten. Bovendien zit er een enorme vertraging in, dus je denkt iedere keer dat ie het nog niet doet. Maar als dat dan toch gebeurt gaat het snel, verder komt het water via de bodem omhoog en dat is veel rustiger als rinketten in de deuren. Een aantal sluizen heeft een verval van ruim 5 meter, maar die zijn gelukkig voorzien van drijvende bolders. We hebben een paar tegenliggers en vlak voor Chagny een hotelboot (de Hirondelle), maar verder is het rustig. Is wel lekker want het kanaal is erg smal en bochtig en de hoge sluizen geven bij het leeglopen best een behoorlijke stroming.
In Chagny afgemeerd aan een oude kade, waar nog net een ruime plek vrij is. De jachthaven even verderop ligt stampvol met niet verhuurde huurboten. Het plekje van de Imponderable, een Zwitsers jacht die een eigen stek in Chagny hebben met stroom en water was helaas ingenomen door een ander (heel groot) Zwitsers schip.
Gevaren 4 uur 25″, 11 km., 11 sluizen.

Talloze koolzaadvelden vrolijken de natuur enigszins op

Dinsdag 30 april 2013
Het heeft de godganselijke nacht geregend en het blijft koud vandaag, max.temp. 8 graden. En daarenboven, het schip ziet er niet uit; enorme hoeveelheden polllen kleuren de dekken geel-bruin. Gelukig gaat de smurrie met water en stevig borstelen vrij gemakkelijk er van af. We willen vandaag bijtijds in St. Léger sur Dheune zijn. Daar is een haventje met water en stroom. Morgen (woensdag) kan er niet gevaren worden (1 mei ligt Frankrijk nog platter dan normaal al) en overmorgen komen S&E op bezoek, die Jochem meebrengen. Zij halen dan eerst de auto op in Auxonne. S&E hebben in de buurt een huisje gehuurd met vrienden om een weekje te golfen, Jochem gaat zaterdag terug naar NL met onze auto.
We varen net als gisteren door kleine plaatsjes, omgeven door wijngaarden en geweldige velden met fel geel bloeiend koolzaad.

Haventje van St Léger sur Dheune. Artemis nog met wintertent

Bij de 2e sluis gaat het even mis, alle lichten uit en de sluis wagenwijd open. Toch maar ingevaren, op de noodknop gedrukt, geen antwoord, maar na verloop van tijd verschijnt een auto met het zo geliefde VNF-logo. (VNF is het Franse equivalent van de Nederlandse Rijkswaterstaat). De 2 afvarende  (natuurlijk Franse) jachten waren te vroeg uitgevaren en dan gaat de zaak op slot.
In St Léger is de kade bijna helemaal vrij en wij mogen vastmaken net voorbij het kantoortje van Locaboat. We rekenen vast af voor tenminste 3 nachten, als het er vier worden krijgen we de 4e cadeau, aldus een reuze aardige monsieur Philippe. Er is inmiddels weer een hoop troep op de dekken terecht gekomen, dus ga ik die even wassen, terwijl Sanne het dorp verkent. Na het eten is het nog even rustig en dan barst er een geweldig onweer los: windvlagen en werkelijk slagregens. Dat gaat de hele nacht onafgebroken door.
Gevaren 3 uur, 14 km., 4 sluizen.

Wateroverlast, de Dheune is nu wel heel breed

Woensdag 1 mei 2013
Het gaat wat minder hard regenen en wordt ook iets minder koud. Opnieuw het schip moeten soppen vanwege alle met de regen meegekomen troep op de dekken, Sanne doet de nodige wassen. Als het aan het einde van de ochtend  droog wordt lopen we naar de jaarmarkt van St Léger, de grootste (rommel)markt die we ooit in Franrijk gezien hebben, met een volstrekt evenredig gehalte aan waardeloze troep. Na een uurtje rondslenteren op het marktterrein  zien we plotseling dat er een enorme bui aan zit te komen. Vanwege de was die buiten te drogen hangt rent Sanne naar het schip terug en is net op tijd om alles naar binnen te halen. Opnieuw een werkelijk daverende onweersbui. Tegen zessen is het over en genieten we nog even van een flauw zonnetje.

Enkele dagen later, de rivier is weer terug in zijn bedding

Donderdag 2 mei 2013
Vannacht ook nog weer een ffffflinke onweersbui. Ik heb altijd gedacht dat onweersbuien met name ontstaan wanneer een koudefront een warmtefront ontmoet, maar blijkbaar gebeurt dat dus ook als een koufront een vorig koufront inhaalt. Maar opnieuw is het schip bruin van alle stuifmeel die met de regen op ons is neergekomen. Dus weer wassen.
Sanne is ondertussen uren lang druk met het uitzoeken van het beddengoed voor de logeerpartij; het zal de eerste keer worden dat de dinette als dubbel bed gebruikt gaat worden. S&E arriveren omstreeks 5 uur na een minuutje gevolgd door Jochem met onze eigen auto. Vanmiddag was het lang genoeg droog en zonnig om het beddengoed te luchten, tegen de avond begint het weer te regenen. Gezellig bijgepraat en nog net voor middernacht ter kooi. Wel even wennen met dat grote dubbel bed midden in het schip.

Vrijdag 3 mei 2013
Somber weer, het heeft de hele nacht gestaag en soms hard geregend. Het is vooral zuur voor Jochem: dit is de zoveelste keer dat hij een dagje aan boord is en het slecht weer is. De dames steken stoer de paraplu op en slagen er in het brood droog over te krijgen. In de middag loopt de bemanning nog even door het dorpje. Inmiddels raken steeds meer landerijen overstroomd, in het lager gelegen deel van het dorp steken overal slangen uit de kelderraampjes, iedereen is de kelders aan het leeg pompen, maar aan de meestal lager gelegen achterkant van de huizen loopt het net zo hard naar binnen als ze het er aan de voorkant uit kunnen pompen.
’s Avonds met z’n vijven heerlijk gegeten in het restaurant ‘Au p’tit Kir’ vlak naast de haven. Heel gezellig en erg lekker.
Tussen de bedrijven door heeft Jochem mij vandaag nog wat verder wegwijs gemaakt op mijn nieuwe telefoon. Het is bijna niet voorstelbaar wat je met zo’n nieuwe smartphone kan doen; voor je alle ins en outs kent ben je maanden verder, ik althans. Na het eten aan boord nog een afzakkertje en nog net voor de nieuwe dag ter kooi.

Zaterdag 4 mei 2013
Na het ontbijt vertrekt Jochem om half tien. Het miezert nog steeds maar welgemoed begint hij aan zijn eenzame rit van ruim 800 km. Sanne en S&E gaan boodschappen doen bij de supermarkt  aan het einde van het dorp en ondertussen wordt het droog.Uit alle kelders wordt nog steeds gepompt; de rivier de Dheune heeft het weiland aan de overkant van het kanaal nu minstens een halve meter onder water gezet en stroomt als een gek.

Het bordes van het huis van S&E

S&E vertrekken na de lunch naar hun huisje in Couches, 6 km verderop.De zon breekt waarachtig door en het wordt zowaar redelijk aangenaam. Sanne gebruikt dat onmiddellijk en 2 uur na het wassen ligt alle beddengoed schoon en droog weer in de kast. Jochem belt om 17.45 dat hij na een voorspoedige reis weer thuis is en naar de supermarkt loopt om inkopen te doen. Toch altijd weer een opluchting voor ons dat alles goed is verlopen.
Maar even daarna komt het slechte bericht. Er klopt een VNF-man aan het raam. Hij vraagt wanneer wij weer verder willen varen. Maandag zeggen wij.  Nou dat zal dan geen probleem zijn volgens hem. Een stuk (14 km) verder op is een kanaalpand leeggelopen en de sluizen 1-3 zijn buiten werking. Maar waarschijnlijk kan er dinsdag al weer gevaren worden. Ik vergeet, dit soort mededelingen vaker gehoord hebbend, te vragen welke dinsdag. We blijven dus nog maar een paar dagen hier liggen en wachten nader bericht af. De VNF kennende gaat dat minstens een week duren. Wij hebben hier een prima plek met water en stroom dus het kon erger. Bovendien knapt het weer steeds verder op.
A&M bellen dat ze in de buurt van Langres zijn en dat het te laat wordt om nog langs te komen. Jammer.

Zondag 5 mei 2013
Als Sanne terugkomt van de bakker staat de VNF-man er weer. Nu met de mededeling dat het inderdaad wat langer gaat duren. Het ‘bief de partage’ (het hoogste punt van het kanaal) is helemaal leeggelopen doordat er een ‘trou’ in het kanaal is ontstaan. Nou ja, we zullen wel zien.
Plotseling staan S&E voor onze neus, verbaasd dat we nog niet weg zijn. We spreken af dat zij ons morgen om koffietijd komen ophalen om hun huis te bekijken. Het is weliswaar maar 6 km hier vandaan, maar wel steil naar boven, zo steil dat fietsen geen optie is.
We proberen Sj. te bellen voor zijn verjaardag maar dat lukt niet. Later horen we waarom.
Ik ga op internet maar eens op zoek op de VNF-site of ik iets kan vinden over de stremming op het kanaal. Daar staat dan plotseling plompverloren dat het kanaal tot tenminste 15 mei dicht is, of zoveel langer als nodig. Dus nog minstens 10 dagen. De oorzaak is dat door het hoge water opzij van een nieuwe, in aanbouw zijnde waterinlaat, een gat in de dijk is ontstaan. Bovendien blijkt dat er op allerlei andere plekken problemen en stremmingen zij door het hoge water. De Saone is over crue I heen, de petit Saone is gestremd, alle boeien zijn weg. Het Canal de Bourgogne is voor het grootste deel gestremd, over het Canal de Nivernais hoeven we al helemaal niet te denken bij dit hoge water.  Dat houdt per saldo in dat terugvaren ook geen zin heeft: eerst 100 km tegen een zwaar stromende Saône in en dan het Canal de Bourgogne op, dan lopen we vast in Dijon. De Saône verder terug gaat ook niet, eerst moeten de boeien weer teruggeplaatst worden en rechtdoor kan dus ook niet. Dus genieten we van het zowaar mooie weer en wachten voorlopig maar af. Aan boord is altijd wel het nodige te klussen en daar hebben we nu alle tijd voor.

De Artemis, nu met de zomertent, nog steeds aan de kade in St. Léger

We beginnen dan alvast maar met het eraf halen van de wintertent, het deels opnieuw afkitten van de steunen van de zonnepanelen en het schilderen van de nieuwe kitranden. Tenslotte de zomertent erop. Al is het dan nog wel lang geen zomer, het schip wordt er wel vrolijker (en kouder) van.
Tegen de avond alsnog een SMS van Sj. We horen wat er aan de hand is en wensen hen veel sterkte.

Maandag 6 mei 2013
Prachtig zonnig weer. Om 11 uur haalt S. ons op en we rijden naar Couches. Hun huis ziet er prachtig en goed verzorgd uit, met een flinke lap grond er omheen. We drinken koffie op het terras, drinken een lekker glas wijn en lunchen heerlijk met o.a. onze eerste Flammenküchen. Om 15 uur worden we weer naar ons drijvend huis gebracht.

Dinsdag 7 mei 2013
Opnieuw een redelijk warme en zonnige dag. Ik heb nu geen excuus meer en begin aan dit weblog. Veel foto’s hebben we door alle regen overigens nog niet gemaakt. Als Sanne eind van de middag bij de super boodschappen heeft gedaan komt ze de familie weer tegen. Die hebben net hun eerste golfdag gehad bij Montchanin en hebben het leeggelopen pand gezien. Het ziet er naar uit dat dat nog wel een poosje gaat duren, want zo’n pand van bijna 4 km is ook niet zomaar weer gevuld. Tot onze verbazing komt er eind van de middag een (met boomstammen) geladen vrachtschip voorbij. Dat werkt misschien stimulerend op de VNF om haast te maken met de reparatie. Maar wat niet helpt is dat 8 mei in Frankrijk bevrijdingsdag is, 9 mei Hemelvaartsdag en op 10 mei de meeste Fransen dan ook maar niet werken.

Woensdag 8 mei 2013
Grotendeels bewolkt maar geen onaangename temperatuur. Inmiddels blijkt dat de vaart vanaf de eerstvolgende sluis helemaal is stilgelegd. Aan weerszijden van het leeggelopen pand is nu de vaart vanaf 10 sluizen tot aan het betreffende pand niet mogelijk. Niet onbegrijpelijk overigens, men wil natuurlijk zoveel mogelijk water vast houden voor na het herstel.
Op de kade waaraan we liggen is het elke middag en avond een drukte van belang met heel wat mensen die driftig petanque spelen, terwijl ze op het grasveld naast de kade barbecueën en ruime hoeveelheden alcoholische versnaperingen gebruiken. Het is de Fransen eigen om dat bepaald niet in stilte te doen. Maar hinderlijk is het niet en best wel grappig om naar te kijken. Er zijn, voor zover ik dat kan beoordelen een paar hele goeie spelers bij, keer op keer weten ze op een afstand van10-12 meter de bal van een tegenstander nauwkeurig weg te ketsen. Tegen 22 uur begint het weer te regenen.

Sanne is gek op mooie zonsondergangen

Donderdag 9 mei 2013
Zelfde weer als gisteren, bewolkt maar droog met een redelijke temperatuur, maar zeker niet echt warm. Ik pak vandaag maar een klus aan waar ik eigenlijk al een jaar tegenop zie: het vervangen van de raamrubbers van het raam van de voormalige meidenkooi, nu dinette dus.Het gaat redelijk gunstig en na 3 uur is het piekfijn voor elkaar. Sanne heeft een manier uitgedokterd om de ingedroogde kalk aanslag op de ramen te verwijderen en is daar ook vele uren druk mee.
Daarna gaat ze in de namiddag een eind fietsen en komt na verloop van tijd (en 26 km) terug met pijnlijke knieën. In de namiddag is het nog best lekker op het achterschip, al staat daar helaas nu vol de wind op.
Om 21.00 uur begint het weer te regenen, een half uur later hard, en vertrekken er zo’n 20-tal petanque-spelers die druipnat in hun auto’s stappen. Het regent tot vroeg in de ochtend.

Vrijdag 10 mei 2013
Vandaag de hele dag een frisse wind en zwaar bewolkt, het is net iets te koud om buiten bezig te zijn. Verder weinig te melden.

Vanaf nu zullen we proberen weer wekelijks een bericht aan dit weblog toe te voegen. Voor de komende week zal er hoogstwaarschijnlijk niet veel aan onze positie veranderen, in St Léger sur Dheune dus, op zo’n 25 km van Chalon. Wachtend tot er weer vaart mogelijk is.

REIS 2012

Laatste bericht van de reis van 2012

Dit is een slechts een enkele opmerking over en geen verslag van de laatste weken van oktober 2012. Ik schrijf dit berichtje alleen om, als ik het later nog eens uitgebreider wil vermelden de chronologische volgorde niet verloren gaat.

Want het einde van die reis verliep op z’n zachtst gezegd wat ongelukkig. De avond van 27 oktober, enkele uren voor we zouden vertrekken naar huis ben ik s’avonds, na een heerlijk etentje, bij het op het schip stappen, uitgegleden, overboord gevallen en plat op mijn rug op de steiger terecht gekomen. Behoorlijk veel pijn aan mijn enkel, die dan ook de volgende ochtend in het ziekenhuis van Dole gebroken bleek. Na ampel overleg besloten om de resterende klusjes van het winterklaar maken toch af te maken en dan maar een dag later (dus op 29 oktober) te vertrekken.
Dus heeft Sanne die maandag bij slecht weer, mist en sneeuw, het hele stuk naar huis alleen gereden met mij op de achterbank. De rest van het verhaal (over de periode 7 tot 27oktober) komt mogelijk later nog wel eens.