Archive for augustus, 2016

ARTEMIS 18e en 19e week reis 2016 (week 32 en 33)

Maandag 8 augustus.

aanlegplaats in Buzet, de wijn is gelukkig beter

aanlegplaats in Buzet, de wijn is gelukkig beter

Stralend weer. Tot onze verrassing verschijnt omstreeks de middag de hotelboot Rosa, die nu noodgedwongen aan de graskant moet liggen. Normaal vaart die hier nooit. Als om 14.30 uur de Saint Louis van de kade vertrekt heeft de Rosa bijna een uur nodig om over te steken en achter ons af te meren aan de kade. Het blijft een rampboot, ondanks weer een nieuwe schipper, die overigens dit traject helemaal niet blijkt te kennen. De haven in Meilhan gebeld, Mike reserveert onze lievelingsplek aan de ponton midden in de haven, waar we het minst onder de platanen liggen. Onze komst was overigens al aangekondigd door de Gretige Henriette. In de avond schrikt Sanne zich te pletter: plotseling staat er een vos naast haar op de steiger. Het dier blijft rustiger dan zij, draait zich om en loopt weg. Als zij later met de lamp schijnt ziet ze nog wel een paar vurige groene ogen maar kan het dier niet meer onderscheiden.

Dinsdag 9 augustus.

Gevaren: 2.45 uur, 3 sluizen en 16 km.

Overal zeer uitgebreide beregeningsinstallaties die dag en nacht doorgaan

Overal zeer uitgebreide beregeningsinstallaties die dag en nacht doorgaan

In de nacht is het wat gaan regenen. Maar het blijft bij een paar spetters. Om 8.30 uur gaan de lijnen los en we vertrekken net vóór de Lebos, een klein jacht met 2 zeer Engelse en evenzo bejaarde heren, die vannacht bij de Arcadia opzij hebben gelegen, kennissen van de Elegance. In de eerste sluis toch maar even op ze gewacht en meteen afgesproken dat we dat bij de volgende sluis niet meer zullen doen. In Buzet vinden we tegenover de jacht/verhuurhaven een ruime plek aan de graskant en liggen dus al voor de middag vast. In die middag wel een paar stevige buien.

Woensdag 10 augustus.

Een nieuwe ervaring: een heel koude nacht. Toen ik opstond was het binnenboord 15 graden, dus ….: de kachel aangestoken (jawel 10 augustus zuid Frankrijk). Sanne blijkt vannacht ook al wakker te zijn geworden van de kou en een extra laken over zich te hebben getrokken. De zon schijnt inmiddels weer als nooit tevoren. In de middag een rondje Buzet gedaan, afgesloten met een glas rosé aan boord van de Elegance die net in de haven is aangekomen. ’s Avonds heerlijk gedineerd in de Vigneron, met een waanzinnig uitgebreid en dito lekker grand dessert toe.

Donderdag 11 augustus.

Haventje van Villeton, keurig verzorgd en altijd gezellig

Haventje van Villeton, keurig verzorgd en altijd gezellig

Gevaren: 2 uur, 2 sluizen en 13 km.

Vroeg op weg, het lijkt niet uitgesloten dat de ‘Mère Galathea’ ook vertrekt richting Villeton en we willen daar graag eerder zijn om zeker een plek te hebben. De ‘Mère’ is ruim 20 meter lang en ligt ook vaak in Villeton en zoveel plaats is daar nu ook weer niet. Het was vannacht niet zo koud als gisteren, maar toch vanochtend maar krap 17 graden, dus even de kachel gestart. Bovendien varen we vanochtend in een prachtige ‘laan’ van platanen, waar de zon nauwelijks doorheen dringt en dan is het lekker als het binnen warm is. Om 11.30 uur zijn we in Villeton, waar gelukkig nog net een plekje vrij is. Na de middag als alle huurboten weer weg zijn is er ineens plek zat, maar als de Elegance (21 mtr) verschijnt is dat ook weer over. Voor de afwisseling drinken zij nu een glas rosé bij ons aan boord. Op de kade is (gelukkige op ruime afstand van de boot) het een gezellige drukte met talloze fietstoeristen en een 10-tal campers net aan de andere kant van de dijk. Prachtig weer overigens vandaag.

Vrijdag 12 augustus.

keurig gedaan, toch? Sanne kan alles!

keurig gedaan, toch? Sanne kan alles!

Een bloedhete dag. 36 graden binnen zowel als buiten, 48 graden in de zon. Om te voorkomen dat de kleur van het schip van wit in geel verandert, moeten we over naar het “anti-platanen-spatten-regime”, dus ’s avonds zorgvuldig de dekken vegen en ’s ochtends ruim met water bezemen of zwabberen. Best veel werk elke dag, maar als je het niet doet is het schip binnen enkele dagen niet meer om aan te zien.

Zaterdag 13 augustus.

Het wordt eentonig, opnieuw een stralende maar bloedhete dag. Belachelijk om er over te klagen, maar Sanne kan er niet zo goed meer tegen al verhindert het haar niet om een gigantische portie bramen te plukken en vervolgens naar Tonneins (5 km) te fietsen om uitgebreid te fourageren. Desalniettemin is het toch juist vanwege dit weer dat we hier zo graag zijn. En vooral niet te veel doen, dat maakt het een stuk draaglijker. ’s Avonds fantastisch lekker gegeten bij “La chope et le pichet”, en bovendien genoeglijk geleuterd met de Belgische eigenaar. De ‘paupiette de saumon’ is een absolute aanrader.

Zondag 14 augustus.

Vanwege de warmte wordt er zo weinig mogelijk gekookt. Zouden er daarom in deze streek zo veel pizzeria’s zijn. In ieder geval genieten wij er weer dubbel van. Niks te koken en nauwelijks afwas.

Maandag 15 augustus.

Gevaren: 1.20 uur, 1 sluis en 6 km.

30 campers, één electriciteitspaaltje

30 campers, één electriciteitspaaltje

Prachtig, bloed verziekend heet (zou Herman zeggen) weer. Tegen tienen gaan de lijnen los en een uurtje later zijn we al in Le Mas d’Agenais. Aangelegd aan de “luxe” kade, net vóór de brug en vóór het verhuurbedrijf. Prima plek om weer eens de kapper te bezoeken. Hier slechts zon van 11 tot 17 uur, maar dat is lang genoeg bij deze temperaturen. In de avond meert de Lebas achter ons af. Brian is nu met z’n vrouw Chris. Zij wonen vlak bij Cahors en varen met hun scheepje steeds hier in de buurt kleine stukjes. We besluiten de dag op hun achterdek met een glas rode wijn. Gelukkig hebben ook zij de mogelijkheid om wijn te koelen, rode wijn van omstreeks 30 graden is absoluut niet te pruimen.

Dinsdag 16 augustus.

Het blijft een schitterend kanaal

Het blijft een schitterend kanaal

Gevaren:3.40 uur, 20 km en 4 sluizen

Heel kalmpjes aan naar Meilhan gevaren, ik had met Mike (havenmeester) geen tijd afgesproken. De laatste sluis gaat, als wij uitvaren op dubbel rood, omdat een van de deuren net niet helemaal open gaat. Laat daar dan net de Rosa aankomen. Ondanks enig leedvermaak probeer ik haar nog te waarschuwen, maar hun marifoon zal ook wel kapot zijn, of de schipper weet niet hoe dat ding te gebruiken. Ben benieuwd hoe lang hij op de VNF heeft moeten wachten, het was net lunchtijd. Mike heeft onze ‘vaste’ plek gereserveerd (ponton reservé), aan het einde waarvan overigens de Gretige Henriette ons blij verwelkomt. Even later arriveren ook Johan en Margreet van de ‘Rust Roest’ (in Somail) op de camping naast de haven. Wij treffen elkaar vervolgens eerst in de rivier (vlak naast de haven) om af te koelen en daarna op het terras om weer warm te worden. Na het eten tot na middernacht buiten bij maanlicht in de stuurhut gezeten.

Woensdag 17 augustus.

zo repareer je een dijkdoorbraak op z'n Frans. Tussen de bomen zie je de Garonne.

zo repareer je een dijkdoorbraak op z'n Frans. Tussen de bomen zie je de Garonne.

Beetje bewolkt maar erg warm en vochtig. Wat aangerommeld in afwachting van Johan, die naar de zonnepanelen komt kijken. Het blijft toch behoorlijk onduidelijk waarom de panelen niet meer stroom leveren. Johan heeft een ander type regelaar meegebracht, waarmee het mogelijk zou moeten zijn om de accu’s beter te laden. Voorlopig die maar eens uitproberen. Lastig is alleen dat ik op die regelaar niet kan zien hoeveel de spanning van de accu’s werkelijk is. Kan dus alleen zien of de accu’s wel of niet maximaal geladen zijn en of het negatieve saldo van stroom in en uit nu dan inderdaad kleiner wordt. Afwachten dus. Om half zeven met Bill en Winny naar het grote plein midden in het dorp hoog boven de haven gewandeld. Al heel wat mensen hebben zich aan tafel gezet voor de marché des producteurs. Rondom de lange rijen tafels zijn er de kramen van allerlei bedrijven uit de omgeving, waar je de meest heerlijke dingen kunt kopen en die dan, gezeten aan de tafel, kunt verorberen. Er zijn zoveel heerlijkheden te koop dat het soms moeilijk is een keuze te maken. Bovendien ontmoet je allerlei oude en nieuwe bekenden, worden door alle bootjesmensen ervaringen uitgewisseld en is het erg leuk om nader met de plaatselijke bevolking kennis te maken. Ook Johan en Margreet schuiven aan onze tafel en later ook de bemanning van de Oude Dibbes en hun Nieuw Zeelandse vrienden. Ik heb me laten vertellen dat er die avond zo ongeveer 500 bezoekers zijn geweest. Het is alleen oppassen geblazen als je na afloop van het festijn, mogelijk zelfs licht onder invloed van alle plaatselijke en vaak zeer goede wijn, in het donker het super steile pad terug naar de haven moet bewandelen. Maar ook dat is weer gelukt.

Donderdag 18 augustus.

het haventje van Meilhan. Naast ons de Gretige Henriette van Bill en Winnie

het haventje van Meilhan. Naast ons de Gretige Henriette van Bill en Winnie

Half bewolkt, omstreeks de 30 graden. Sanne laat de wasmachine stevig werken en gaat daarna met Winnie op de fiets naar de producteur-groenteboer. Die verkoopt allerlei ‘misvormde’ groenten, die zij niet aan winkels willen leveren, voor een prikje aan particulieren. Sla, paprika’s, pepers, courgettes, komkommers,pruimen en meloenen: dat hele rijtje voor minder dan 4 euro. Bovendien staat deze boerderij veel dichter bij de haven, ongeveer op 3 km, dan ons vroeger adres in Couture dat ruim 8 km ver was. Sanne is de hele middag druk met de voorbereiding van de barbecue voor die avond met onze Amerikaanse vrienden Bill en Winnie, die met hun schip inmiddels, vanwege de drukte in de haven, langszij liggen. Weer een prima avond en weer wordt het laat.

Vrijdag 19 augustus.

Bill en Winnie vertrekken vandaag naar Buzet, zij willen een stuk de Baïse varen. Johan en Margreet komen langs en drinken nog een kop koffie mee alvorens ook zij vertrekken, maar niet dan nadat Johan mij nog de nodige uitleg en goede raad heeft gegeven ter zake van het gedoe met de zonnepanelen en hoe om te gaan met de nieuwe regelaar. Hoewel er steeds schepen vertrekken blijft het ook druk met nieuwkomers, zodat de haven meer dan vol blijft. Hetgeen overigens hooguit 7 á 8 schepen inhoudt. Komt ook omdat de Saint Louis (hotelboot) hier op gasten ligt te wachten. Het is dit jaar geen goed jaar voor de diverse hotelboten, oorzaak onbekend, angst van vooral Amerikanen, Canadezen en Australiërs voor de situatie in Europa?

Zaterdag 20 augustus.

... met het haventerras

... met het haventerras

Als het dan toch zo lekker bloedheet blijft kun je net zo goed ergens driftig mee bezig zijn. Al jaren ergerde mij de enorme rommeligheid van de bekabeling in de machinekamer. Dus dan nu eindelijk besloten om daar wat aan te doen. Oude spullen aan en aan het werk. Eerste probleem is dat heel veel aansluitingen in de stuurkast achter het stuurwiel zitten. En dat stuurwiel blijkt met geen geweld los te krijgen, geen wonder, is er al 12 jaar niet af geweest. Uiteindelijk kost me dat de hele middag en dan is het er nog niet af en ben ik niets opgeschoten. Havenmeester Mike belooft om me morgenmiddag te komen helpen. En wij gaan weer afkoelen in de Garonne.

Zondag 21 augustus.

Ook onder water moet gemaaid worden. Zo niet, dan loop je gauw vast in de waterplanten.

Ook onder water moet gemaaid worden. Zo niet, dan loop je gauw vast in de waterplanten.

In de ochtend krijg ik ineens een gouden idee. Met 2 balkjes strak achter het stuurwiel en een dunne bout op de plek waar normaal de veel dikkere bout van de wielbevestiging zit plus één niet eens zo harde tik op die bout is de klus in een keer geklaard. Stuurwiel eraf en front van de stuurkast losgeschroefd. Dan de machine kamer in en begonnen met alle losse draden etc, te verwijderen. Probleem daarbij is dat je alles in de meest onmogelijke houdingen moet doen, half liggend op de accu’s, leunend tegen de zijkant van de motor en vooral niet je hoofd te ver optillen vanwege alle staalkabels en plafondspanten. Het angstige is dat er her en derwaarts verbindingen zijn waarvan ik niet weet waarvoor zij dienen of dienden. Maar een kabel met een los uiteinde moet uiteindelijk risicoloos te verwijderen zijn. Bovendien zijn er allerlei dikkere en dunne bundels met tieraps aan elkaar geknoopt, haal je die weg dan wordt de warboel steeds groter. Eind van de dag zijn de meeste losse eindjes eruit. Maar dan komt het echte probleem nog.

Maandag 22 augustus.

Er zijn een aantal draden waarin aparte zekeringen zijn opgenomen, verbindingen met de algemene zekeringenkast en een deel daarvan verdwijnt achter de 3 jaar geleden nieuw ingebouwde Eberspacher (verwarmingskachel). Om een lang verhaal kort te maken, het blijkt dat die nieuwe kachel is ingebouwd terwijl men alle bedrading van de oude kachel (met een super ingewikkeld regelsysteem) heeft laten zitten. Maar als je kabels achter die nieuwe kachel vandaan trekt wil je wel heel zeker weten dat je niet per ongeluk een nieuwe kabel mee of stuk trekt. Dus met enige regelmaat de kachel getest, bij een temperatuur van boven de 30 graden! Als alle oude en overbodige meuk is verwijderd blijkt er ineens weer plaats genoeg te zijn in de diverse kabelgoten. Alles ziet er nu weer veel netter en verzorgder uit, al denk ik dat in de machinekamer nog wel iets te verbeteren valt, maar dat laat ik graag over aan een echte elektricien. Om 16 uur is de klus eindelijk geklaard, alle gereedschap etc. opgeruimd en de stuurkast weer dichtgeschroefd. We gaan daarna nog even lekker zwemmen in de Garonne en genieten van een heerlijk glas wijn op het terras van de haven.

Tot slot het is de bedoeling dat we hier tot 1 september blijven en daarna weer kalmpjes terugvaren naar Moissac. Plannen voor daarna hebben we nog niet gemaakt.

ARTEMIS 17e week reis 2016 (week 31)

Maandag 1 augustus.

De nieuwe kanaalbrug in Moissac bij nacht

De nieuwe kanaalbrug in Moissac bij nacht

Gevaren: 1.45 uur, 2 sluizen en 7 km.

Licht bewolkt, maar een frisse noorden wind. Enkele visfanaten blijken vannacht weer een aantal lijnen dwars over de hele rivier gespannen te hebben. Op een zeker moment moet dat een keer fout gaan; zodra er wordt gevaren levert dat gevaar op voor de mensen op de boten: de lijnen zijn zo te zien oersterk, overspannen vaak zowat 100 mtr deels op 2 á 3 mtr (=keel)hoogte, deels op de waterlijn. Je zult zo’n kabel maar in je schroef krijgen. Bovendien vissen ze met fishfinders en andere elektronische apparatuur. Is dit nog vissport te noemen? Net voor we willen vertrekken krijgen ze dat in de gaten. Maar je bent dus wel afhankelijk of zo’n stel dan wakker is: eentje is druk in de weer met z’n rubberbootje om de boel op te ruimen en de lijnen te verwijderen, z’n twee maatjes staan op de kant hun ogen uit te wrijven en doen niets. Onderweg naar de haven zachtjes varend het schip grondig gewassen, de dubbelsluis dit keer weer zonder problemen gepasseerd en in de haven afgemeerd naast het terras van de capitainerie. Sanne aan de was en boodschappen. Liggeld over juli betaald, viel nog best mee. In de namiddag/avond weer de gebruikelijke ‘fish and chips’, als altijd op de eerste maandag van de maand. Heel gezellige tafel met o.a. Rita en Tony van de Kanumbra. Later nog koffie en wijn op het terras. Het werd laat.

Dinsdag 2 augustus.

Het blijft altijd oppassen met die rotjochies op een brug, dit keer kwam er alleen water naar beneden.

Het blijft altijd oppassen met die rotjochies op een brug, dit keer kwam er alleen water naar beneden.

Gevaren: 4 uur, 5 sluizen en 24 km.

Op tijd op, zonnig maar nog fris. Sanne haalt vers stokbrood, heerlijk na een week oud brood. De watertank wordt weer tot het randje gevuld en Sanne gaat naar de kapper en komt behoorlijk mishandeld terug, wel kort maar geen soort van model. Enfin, over een paar weken zal het wel weer aangegroeid zijn en met dit warme weer vindt ze het niet zo rampzalig als het er uit ziet. We vertrekken na de lunch richting Meilhan. Bij de draaibrug aan het einde van de haven krijg ik van de brugwachter op mijn donder dat ik niet door rood/groen mag varen, maar moet wachten op het groene licht. Het jongmens weet kennelijk niet dat ik dat al 7 jaar doe om het verkeer zo min mogelijk op te houden. Op ons gemak naar Golfech gevaren en aangemeerd bij het Lac Bleu de Bergon. Na 20 uur geen mens meer gezien.

Woensdag 3 augustus.

Het is warm, om niet te zeggen bloedheet en geen zuchtje wind. Zo heet dat zelfs ik vind dat het wel een graadje minder zou mogen. Normaal wordt er hier veel gefietst en gewandeld, maar vandaag is het echt stil, te heet. Ook wij doen eigenlijk niets. In de late avond is het binnenboord nog steeds bijna 35 graden.

Donderdag 4 augustus.

Zomeravond in Golfech.

Zomeravond in Golfech.

Gevaren: 5.10 uur, 7 sluizen en 33 km.

Om 8 uur is het dek, als gebruikelijk, gezwabberd en op klokslag 9 uur varen we de eerste sluis in. Het is zwaar bewolkt en een zwak windje maakt het stukken koeler dan gisteren. We varen met een rustig gangetje door en beginnen al om 12 uur aan de sluizentrap bij Agen. Bij de 3e sluis gaat het even mis, de lichten staan op dubbel rood. Dichterbij gekomen zien we direct de oorzaak: een van de sluisdeuren is niet helemaal open door de geweldige hoop drijvende rotzooi tussen deur en muur. Toch maar ingevaren en na korte tijd komt er al een sluiswachter, gewaarschuwd door een mevrouw op de 2e sluis die we daarom gevraagd hadden. De goede man lost het probleem voortvarend op; met een soort riek wordt al de troep bij de deur weggehaald en vervolgens in de kolk opzij van de sluis gedrukt. Probleem opgelost, ja inderdaad. Maar als we even later de sluis uitvaren zien we al die troep voor ons uit drijven. Gelukkig staan de deuren van sluis 4 al wijd open en hebben we er dus vrijwel geen last van. Maar ongetwijfeld gebeurd hetzelfde euvel vandaag opnieuw, maar dan bij sluis 4. Typisch geval van problemen voor je uit schuiven. In Serignac ligt de kade vol, vooral omdat de hotelboot Saint Louis daar ligt, zonder gasten overigens. Zo voorkom je wel dat meerdere jachten aan de kade kunnen liggen. Wij meren af aan de overkant aan de graswal. Ik ben daar niet zo gelukkig mee omdat het waterpeil hier nogal eens wisselt en we nu grotendeels aan de grond liggen. Als dat gebeurt is het een enorm gemier om los te komen en bovendien allesbehalve bevorderlijk voor de antifoulinglaag van je schip. De hotelbarge gaat morgen na de lunch weg, maar er zijn meer gegadigden om op die plek te liggen. Aan het begin van de avond klettert de regen er even stevig uit, maar dat gaat al snel over in wat gemiezer. Ik slaap al vóór ik in bed lig.

Vrijdag 5 augustus.

Droog, bewolkt en een frisse wind. Wel weer even wennen dit soort weersomslagen, bijna 10 graden minder dan gisteren. We zouden wachten tot na de middag om op de plek van de hotelbarge te kunnen liggen (met water en stroom) maar plotseling zien we de ‘Blue Gum’ vertrekken, een Engelse Piper van 17 meter, die net voor het hotelschip is afgemeerd. Wij als de sodemieter de touwen los en naar de vrijgekomen plek, tot ongenoegen van de Balaou, die net aangevaren komt en om volstrekt onduidelijke reden meent dat hij recht heeft op die plaats. Jammer dus, voor hem. Ik leg de boot met de kop op 30 cm van de Arcadia, zodat een klein ex-huurbootje van 10 meter van een Zwitsers stel nog net tussen ons en de hotelboot past. Opvallend overigens, Zwitsers die vrijwel geen woord Duits spreken. David en Karin van de Elegance, die aan het einde van de steiger een vaste ligplaats hebben, begroeten ons enthousiast. Het weer knapt verder op, steeds meer zon, nog wel de wat kille wind. Op beide oevers is het redelijk druk met fietsers en wandelaars die komen eten, uitrusten, de kinderen zich even laten uitleven etc. Het is duidelijk vakantietijd, dus ook in de avond de gebruikelijke groep luidruchtige jongelui met veel en harde muziek, die overigens wel om 22 uur stopt. Verwend als we de afgelopen weken zijn vinden we het rond 23 uur koud worden en nemen dan binnen nog maar een afzakkertje.

Zaterdag 6 augustus.

Vakantiedrukte op de wal in Serignac

Vakantiedrukte op de wal in Serignac

Nog een paar wolkjes maar al snel wordt het zonniger en warm. Na het ontbijt op de fiets naar de Ferme Roques, de pruimenboer dus, voor fruit, groenten en nog enkele alcoholische versnaperingen om over een aantal weken mee naar huis te nemen. Bovendien hebben ze op zaterdag altijd heerlijk gebak. De rest van de dag in gepaste ledigheid doorgebracht, het is weer ruim boven de 30 graden. Sanne haalt in het dorp een voortreffelijke pizza, want koken is maar niks met dit weer.

Zondag 7 augustus.

Ledigheid is des duivels oorkussen, maar bij een temperatuur van 35 graden ligt dat kussen best wel lekker. We besluiten om nog een paar dagen hier in Serignac te blijven liggen, de voorspelling is dat het dinsdag iets minder warm zal zijn met kans op een paar mm regen. Bij veel bewolking kunnen we beter varen, want het blijft knudde met de zonnepanelen. Na dinsdag kunnen we dan in een uiterst rustig tempo verder varen, om omstreeks dinsdag 16 augustus in Meilhan aan te komen. Als het kan willen we daar een dag of 14 blijven liggen. Officieel mag je daar niet langer dan 3 dagen blijven, maar mogelijk kunnen we daar wel een mouw aan passen.

ARTEMIS 15e en 16e week reis 2016 (week 29 en 30)

Helaas wat achterop geraakt, daarom dit keer een kort verslag over 2 weken. Bovendien meldt Vodafone dat ik aan de grens van mijn maandbundel zit. Hopelijk lukt het in augustus weer om wekelijks een berichtje te sturen.

Maandag 18 juli.

Zon overgoten, geen wolkje te zien. Dus een prima dag om de waterlijn aan bakboord een grondige schoonmaakbeurt te geven. Na enkele uren spartelen is ook dat weer gebeurd. Als het water in oktober niet al te koud wordt zal ik die klus nog een keer mogen doen, maar onder de 24 graden begin ik er niet aan. Naar de kapper geweest op de wal vóór het schip. Vandaag komen er zowaar 2 schepen voorbij, de Slow uit Brittania, die zijn naam alle eer aandoet en de Lyneve. Beide kijken even bij de stuw een paar honderd meter verderop en komen dan weer terug. Blijkbaar is daar alles in orde. Opnieuw een wondermooie avond met een prachtige volle maan, je kunt er bijna bij lezen in de stuurhut.

Dinsdag 19 juli.

Weer als gisteren. We vragen ons al een tijdje af waarom de zonnepanelen zo weinig stroom leveren, maximaal 3.5 ampère. Daarmee is de oude koelkast bij dit soort temperaturen niet bij te houden. Dus moet zo nu en dan de motor aan. Ik kom op het idee om de panelen om beurten af te dekken en te registreren wat er met de opbrengst gebeurt. Het lijkt er erg op dat alleen het bakboordpaneel werkt. Dus morgen, als we terug zijn in de haven een extra klus: alle panelen loshalen, doormeten en de aansluitkastjes onderzoeken. VNF gebeld dat we morgenmiddag om 14.30 weer naar binnen geschut worden. Tegen de avond vaart de hotelboot Rosa nog even naar de barrage en terug en doet dat met een onbeschofte snelheid. Dat krijgt ie nog te horen. Die hotelboeren denken altijd dat er voor hen geen regels gelden; misschien kunnen ze hun gasten redelijk verzorgen maar van varen hebben ze geen verstand. In de avond is het in de kajuit 34 graden, Sanne heeft veel last van de warmte en een wandeling in de boomgaard maakt het alleen maar erger.

Woensdag 20 juli.

Verjaardagsdiner in Mirepeisset

Verjaardagsdiner in Mirepeisset

Na een zwoele nacht wordt het hele schip grondig gewassen en alle ramen gezeemd. We liggen voor een deel onder bomen die een plakkerig spul op de dekken veroorzaken. Het gaat er wel af maar je moet even stevig boenen. Tijdens de lunch begint het stevig te waaien en even daarna, we hebben net het anker op, te kletteren van de regen. En in die regen zit de halve Sahara, zodat even later het schip meer geel dan wit is. Zo moet ze er 100 jaar geleden uitgezien hebben na het laden van een lading klei. Exact op de afgesproken tijd zijn we bij de sluis, waar de Rosa net vóór ons invaart. Het blijven …… Als die hotelboer dan eindelijk boven is, ligt daar een bootje dat mee afschut, zodat wij uiteindelijk, meer dan een uur na de afgesproken tijd pas de sluis in kunnen. Dan drukt vervolgens de (nieuwe) sluiswachter waarschijnlijk op 2 knoppen tegelijk met als gevolg dat de benedensluis niet verder dan half vol raakt. Na het nodige geknoei meldt hij ons dat hij het ook niet meer weet en dat hij om assistentie gebeld heeft. Die arriveert binnen enkele minuten en weet geen andere oplossing te bedenken dan het openen van de tussendeuren tussen boven- en benedensluis, waarna de luiken in de bovendeuren open gaan en het vervolgens weinig scheelt of we spoelen over de rand van de beneden sluis. Met meer geluk dan wijsheid en hulp van enkele omstanders houden we ons bootje vrij van de kant, waarna we snel de bovensluis moeten invaren en de tussendeuren direct achter ons dichtgaan, omdat het water weer bijna net zo hard wegloopt als het wordt ingelaten. Later hoor ik van de havenmeester: “Oje, als die sluiswachter dienst heeft kun je van alles meemaken”. Nou, voor ons is 1 keer al genoeg. En zo vlei ik mij ruim anderhalf uur te laat achter Gretige Henriette. Bill en Winnie hebben zich bijzonder uitgesloofd en na een heerlijk aperitief genieten wij van een overheerlijke maaltijd, gegrild op de bbq. Vooral de perziken, gevuld met een alcoholrijk drankje waren fantastisch. Het werd weer niet vroeg.

Donderdag 21 juli.

R. en T. komen met hun sloep op verjaarsvisite

R. en T. komen met hun sloep op verjaarsvisite

Licht, soms zwaar bewolkt, met nog net geen regen. Tegen 11 uur stappen we in de auto en rijden oostwaarts, richting Mirepeisset. Soms is airco toch wel lekker. Tegen half twee arriveren we bij de Dageraad en de Progres, waar we de verjaardag van C. met een twaalftal mede watersporters vieren. Heini en Rie van de Dageraad (in watersportkringen meestal oneerbiedig ‘de meiden’ genoemd) hebben een fantastische maaltijd bereid. De zon schijnt volop en onder de bomen is het net koel genoeg. Een minor problem is het koelen van de wijn; bij dit soort temperaturen moet zelfs de rode wijn gekoeld worden!! We eindigen de maaltijd met heerlijke taart. Zo komen we de middag uiterst aangenaam door. Aan het begin van de avond even een flinke bui, we vluchten even naar binnen bij de Dageraad, maar een uurtje later zitten we alweer met een wat kleiner gezelschap buiten: geborreld, gehapt, gepraat en gelachen. Het verschijnen van een klein, grijs, (tam?) ratje op het achterdek van de Dageraad verlevendigt de discussie en geeft aanleiding tot allerlei verhalen over ongedierte aan boord. Om half twaalf begint het weer licht te regenen, het sein om allemaal onze kooien op te zoeken. Wij slapen in een van de gastenkamers op de Dageraad.

Vrijdag 22 juli.

In winter en voorjaar blijft er veel drijfhout hangen voor de pont canal

In winter en voorjaar blijft er veel drijfhout hangen voor de pont canal

In de vroege ochtend is het steeds harder gaan regenen en met regelmaat horen we een klap onweer. Heerlijk ontbijt met vers stokbrood en maisbrood en afgrijselijk lekkere kazen. Gisteren heb ik al met Johan (techneut en één van de gasten) alle ins en outs van de zonnepanelen besproken. Vanochtend met Herman de nieuwe zonnepanelen op de Dageraad bekeken. Die zijn op het dek bevestigd met een even uniek als simpel systeem, n.l. met magneten. Geen lelijke houders meer op het dek, makkelijk even te verwijderen voor onderhoud en schoonmaak. Toch maar eens bekijken wat te doen met de panelen op de Artemis. Eind van de ochtend klaart het op en valt het besluit om nog maar even te blijven voor een gezamenlijk uitgebreide lunch (lees: warme maaltijd) die de meiden en C. en haar zus Laura in no time geregeld hebben. Dan is het echt tijd voor het afscheid, want we moeten ook nog naar onze vaste wijnboer, de familie Creuzard van l’ Herbe Sainte, voor een aanvulling van de scheepsvoorraad. De terugreis is voorspoedig maar minder snel door de vrijdagavondspits bij Toulouse. Om 18.30 aan boord, waar blijkt dat een berg mieren aan boord heeft weten te komen via de landvasten. Inmiddels weten we een probaat middel: knoop een lapje gedrenkt in dieselolie om de bolder net onder je landvast: probleem getackeld. Overigens is Bill nog steeds bezig met de installatie van de nieuwe boiler op de Gretige Henriette. Oude aansluitingen op een nieuwe boiler levert hier en daar toch probleempjes. Jim (havenmeester) nodigt ons uit voor een barbecue morgenavond. Om 20 uur een forse onweersbui, waarna enige afkoeling, tot grote vreugde van Sanne.

Zaterdag 23 juli.

en ook voor de ingang van de sluis is dat lastig

en ook voor de ingang van de sluis is dat lastig

Opnieuw zonnig, half bewolkt en warm. Sanne doet boodschappen, terwijl ik de zonnepanelen los schroef. Na openmaken van de kastjes aan de onderkant van de panelen lijkt ook daar zo op het oog niets aan de hand, alles droog en schoon. Maar de opbrengst is nog steeds maximaal 3.8 ampère en bij deze zon zou dat minstens 10 ampère moeten zijn. Ik vraag Nick (van de La Perle) om hulp. Alles wordt doorgemeten en er worden vreemde resultaten gezien. Elk van de platen levert apart 18 á 19 Volt, dat is minder dan de 22 die het zou moeten zijn, maar is dat een gevolg van de leeftijd, de platen zijn nu 12 jaar oud. En de garantie was 20 jaar, maar de leverancier bestaat niet meer. De enige mogelijkheid is om te vergelijken met een (nagenoeg) nieuw paneel, maar dat is niet voorhanden en bij navraag ook nergens te lenen. Omdat we 3 jaar geleden problemen hadden met doorgeroeste en afgebroken aansluitingen van de diodes, vervangt Nick de diodes van 1 plaat. De opbrengst komt nu op 4.1 ampere, geen winst om over naar huis te schrijven. We stoppen met het onderzoek, vanavond op de barbecue vragen of iemand een los of makkelijk los te maken paneel heeft. Wel maken we (Sanne dus) nog even gebruik van de mogelijkheid om het super vuile dek onder de platen schoon te boenen. De voorbereidingen voor de barbecue beginnen. Het wordt een supergezellige avond met allerlei oude en nieuwe bekenden. Eén van hen is de eigenaar van de Gesina, een schip gebouwd op dezelfde werf als de Artemis maar… 1 jaar eerder, 1893. We zijn dus even niet langer het oudste schip in de haven. Na afloop van het barbecuegebeuren zitten we nog geruime tijd met een drankje in de stuurhut na te genieten van de zoveelste prachtige avond. Het lijkt er op dat we de laatsten zijn die de kooi opzoeken.

Zondag 24 juli.

helemaal alleen zijn we nooit op onze 'eigen plek'

helemaal alleen zijn we nooit op onze 'eigen plek'

Omdat we uiteindelijk niets anders konden bedenken en er niet aan een los zonnepaneel te komen bleek, toch maar samen met Nick de diodes van de andere 2 panelen vervangen. En zowaar, de opbrengst in de volle zon loopt nu op tot 7.5 ampère; nog lang niet wat het zou moeten zijn, maar in elk geval toch een stuk beter dan voorheen. Zou het dan toch alleen de leeftijd van de panelen zijn? Hopen maar dat we nu iets meer speling hebben met de elektra, maar bij temperaturen tussen 30 en 35 graden verbruikt de oude koelkast toch wel erg veel, ongeveer 60 Ah per nacht! Nog een poosje Bill geassisteerd bij weer een lekkage van zijn nieuwe boiler. Gelukkig vind ik nog bij mijn spullen wat van het ouderwetse ‘haar’ dat loodgieters vroeger gebruikten in plaats van teflon tape. En dat blijkt te helpen.

Maandag 25 juli.

Sanne haalt boodschappen en de Gretige Henriette vertrekt richting Bordeaux, dolgelukkig dat ze nu eindelijk kunnen varen na een maand oponthoud door de boiler-problemen. Met de VNF afgesproken dat we om half drie naar buiten geschut worden, de Tarn op. We varen nu stroomafwaarts tot vlak voor de uitmonding in de Garonne en vinden een plek aan de rechteroever, meters diep tot aan de wal. We hebben hier iets langer zon op het achterschip dan op onze lievelingsplek, maar wel een behoorlijke zijwind. De panelen blijken inderdaad beter te werken, maar houden de koelkast niet bij. Het is hier iets drukker dan stroomopwaarts, maar het zijn vooral peddelaars en roeiers. Op diverse plekken in de buurt zitten ook vissers. De temperatuur binnenboord loopt op tot boven de 30 graden. De lucht is glashelder en in de avond genieten we van het zicht op miljoenen sterren.

Dinsdag 26 juli.

De pont Napoleon in Moissac in de ochtend

De pont Napoleon in Moissac in de ochtend

Opnieuw prachtig weer. Als we de motor draaien om de accu’s wat bij te laden horen we opeens een vreemd tikkend geluid. Luiken open en gezocht naar de oorzaak. Alles gecontroleerd, kunnen niets vinden. De startaccu wat beter vastgezet en de keerkoppeling blijkt wel wat olie te kunnen gebruiken. Maar dat verklaart het tikken niet. Dan pak ik het haakje beet, waaraan de schijnwerper altijd hing en volgens Sanne maakt dat heel even het zelfde tikkend geluid. Luiken weer dicht, opnieuw gestart en jawel, het geluid is weg. Zo’n stom haakje hangend aan een oude niet meer in gebruik zijnd koperen buisje. Overigens, die schijnwerper is niet meer; gisteren gesneuveld toen Bill hem leende vanwege zijn werk aan de boiler en zijn echtgenote de stekker in een 230V contact stopte. Dat is niet goed voor een 12 Volt lamp. Hij wordt wel erg warm maar dat duurt maar heel even. Wat deze ochtend ook niet warm wordt is het water om de eieren te koken: gasfles leeg. Dus eerst de reservefles aangekoppeld, daarna heerlijk ontbeten. Overdag wat meer bewolking en flink wat wind maar het blijft snikheet. In de avond een aantal familie telefoontjes afgewerkt. Stoffel en Wytske zijn weer thuis na hun vakantie in de Drome en mijn broer is ook weer thuis na een wat tegenvallende operatie, die vooralsnog wel gelukt lijkt te zijn.

Woensdag 27 juli.

Pont Napoleon bij nacht

Pont Napoleon bij nacht

We starten op tijd -half bewolkte lucht en flink wat meer kille wind dan we gewend zijn- om na een uurtje aan de Tarnkade in Moissac weer af te meren. Nieuwe fles gas gehaald en een nieuwe schijnwerper voor in de machinekamer, ondertussen het beddengoed in de wasmachine en boodschappen gedaan. We zijn op de plek van de Lyneve gaan liggen, omdat die nog een dag weg zou blijven, maar plotseling eerder terug komt. Gelukkig doen ze niet moeilijk en gaan helemaal achter op de kade liggen. Vóór ons ligt de ‘Wietske’, een tjalk ook al gebouwd bij Barkmeijer in Briltil, ruim 20 meter lang en in handen van een Zwitsers stel. De bemanning van de Tesserae is weer terug uit Spanje, heerlijk weer gehad en lekker gezwommen. Dus hadden ze net zo goed hier kunnen blijven. Om half drie vertrekken we weer en gaan toch maar terug naar onze ‘eigen stek’, een uurtje stroomopwaarts. In de namiddag komt de Rosa weer eens een keer voorbij gescheurd; die verdient toch echt een keer dat ik even voor hem vertrek en dan lekker lang over de sluizen ga doen. Aan het begin van de avond komt een merkwaardig soort vissersbootje heel langzaam voorbij aan de overkant van de rivier, 6 knotsen van hengels staan achterop, de beide vissers zitten alsmaar naar een kastje te turen. Het bootje vaart nagenoeg geruisloos, behalve een regelmatig bonkend geluid. Een rubber bootje slingert er achteraan. Een uurtje later komt een van de twee vissers met dat rubberbootje op ons af en vraagt of wij hier vannacht blijven liggen en eventueel langer. Het blijken dan 2 Belgen te zijn die hier op vakantie zijn en hun uitrusting is speciaal gericht op het vangen van meervallen. Hij laat ons een foto zien van een meerval die ze afgelopen nacht hebben gevangen, een kanjer van 203 cm lang, vrijwel op de plek waar wij nu liggen. Ik weet niet of ik het zwemmen hier nog wel zo leuk vind. Vervolgens zijn de beide mannen uren bezig om hun boot midden op de rivier te verankeren, gaan er allerlei lijnen uit naar de oevers links en rechts en worden er ook kastjes uitgezet. Daarom wilden ze dus weten of wij wel of niet zouden vertrekken. Overigens, op mijn vraag wat ze met zo’n meerval deden was het antwoord: “terugzetten, het gaat om de sport”. Het moet wel, gezien de uitrusting een dure hobby zijn. Een dergelijk boot hadden we enkele maanden geleden ook al op de Lot gezien, maar daarmee werd uitsluitend op karpers gevist en die werden wel degelijk aan restaurants verkocht. Terwijl meerval in Frankrijk ook een lekkernij schijnt te zijn.

Donderdag 28 juli.

Somber, grauw en benauwd warm. De beide Belgische visser zijn ruim een uur bezig met het opruimen van al hun spullen. Ik vermoed dat ze die nacht niets gevangen hebben. We hebben ook niets gehoord. We zijn wat lusteloos door het weer en doen niet veel. Na de middag breekt de zon door, Sanne gaat op verkenning uit op de wal en komt wat nectarines tegen. Ik breng het dak van de stuurhut nauwkeurig in kaart met het oog op eventuele nieuwe zonnepanelen. Als het dan toch moet, dan wil ik ook een maximaal formaat hebben. In de avond wordt de lucht glashelder en is het weer genieten van een prachtige sterrenhemel. Tegen middernacht komt aan de overkant van de rivier een bootje heel zachtjes en langzaam aangeroeid, terwijl de wal voortdurend even kort beschenen wordt met een zaklamp. Zonder enig geluid te maken gaan ze een honderd meter verderop aan wal en horen we wat takken kraken. Het doet toch wat onheilspellend aan. Wie het zijn en wat ze doen: geen idee, stropers? We kijken nog een half uurtje, maar horen of zien verder niets meer. Dus/dan gaan we toch maar slapen.

Vrijdag 29 juli.

het blijft heerlijk zomers weer op de Tarn

het blijft heerlijk zomers weer op de Tarn

Als ik wakker word is de wereld heel erg klein, zelfs de overkant van de rivier is niet te zien. Maar de zon laat de mist al snel verdwijnen en rond 10 uur is het al weer warm. Het dek is nu letterlijk zwart van de miljoenen kleine vliegjes en het is een aardige klus alles weer schoon te krijgen. Het niveau van de rivier begint stilaan wat te zakken en er is nauwelijks nog stroom. Zwemt wel een stuk makkelijker. Ik ontdek dat ik mijn vorige bericht nog niet verstuurd heb (had op het moment dat het klaar was geen internet) en dat ik dan nog bijna 2 weken achter loop. Dus een inhaalmanoeuvre is wel op z’n plaats, zo laat een enkeling ons weten.

Zaterdag 30 juli.

De dag wordt door mij grotendeels besteed aan het bijschrijven van het weblog terwijl Sanne probeert zo min mogelijk last te hebben van de warmte. Het is absoluut windstil, super vochtig en ruim over de 35 graden, binnenboord even zo warm. Mij hoor je niet klagen. Zelfs de bomen hebben het warm, ze zweten erg en dat geeft een hoop plakkerig spul op het dek. Het lijkt wel of al die vliegjes daarop af komen. Dagelijks wassen met water is de enige remedie, als je het iets langer laat zitten krijg je allemaal gele vlekjes op het dek die nauwelijks weg zijn te poetsen. Het valt op dat in de omgeving nergens gesproeid wordt, alle pompen staan stil. Zouden de boeren iets vermoed hebben? Want tegen zevenen wordt de lucht plotseling zwart en begint een fantastisch onweer. Tegelijkertijd barst overal het ‘afweergeschut’ los, waarmee de fruittelers proberen te voorkomen dat er te heftige regen en vooral hagel ontstaat. Op zich een schitterend schouwspel, de ene bliksemflits na de andere en van alle kanten boven en rondom ons. Uiteindelijk valt de hoeveelheid regen nog wel mee. Na twaalven wordt het wat rustiger en gaan we lekker slapen in de hoop dat het vannacht verder afkoelt.

Zondag 31juli.

Het is inderdaad iets minder warm en wolken en zon wisselen elkaar af. Het schip ziet er niet uit met alle blad en allerlei troep die met de regen is meegekomen. Dus eerst maar even spoelen, geholpen door wat regen en een paar verlate onweersklappen. Motor weer een tijdje gedraaid om de accu’s wat bij te laden. Weinig zon op de toch al matig werkende panelen terwijl de dynamo ook wat laag is afgesteld. Dit laatste hebben we gedaan uit schrik na de explosie van enkele weken geleden, maar zodra ik een techneut te pakken krijg moet de output van de dynamo toch maar weer naar 14 Volt gebracht worden. Gebeld met de VNF, afgesproken dat we morgenvroeg weer opschutten naar de haven. Dan gaan we daar het volgende deel van de reis voorbereiden, richting Meilhan sur Garonne. Opvallend is dat we vandaag ook weer geen enkele pomp horen. Het zou me niet verbazen als er, wegens de voortdurende droogte en hoge temperatuur restricties zijn gaan gelden voor het onttrekken van water aan de rivier. Als ze daar geen rem opzetten staat straks het kanaal ook droog en dat vaart uiterst moeizaam. Dus nog één dagje genieten op de rivier.