Archive for juli, 2019

Logboek week 21-07

Zondag 21 juli.

Het wordt tijd te vertrekken: het water zakt nu duidelijk.

Het wordt tijd te vertrekken: het water zakt nu duidelijk.

Vooruitlopend op de komende dagen kan ik alvast melden dat deze dagen de heetste zullen worden uit onze vaarhistorie. Als je in de middag de handrailing beetpakt heb je verbrande handen, lopen op de gangboorden met blote voeten laat je echt wel uit je hoofd. De temperatuur binnenboord is ruim boven de 25 graden vroeg in de ochtend en omstreeks de 35 graden als we ter kooi gaan. We zoeken overdag vaak een plekje in de schaduw op het terras, maar het enige wat koel is, is het bier. Maar dat is geen ramp, want je moet veel drinken bij dergelijke hitte. In de middag komen B&D terug van het tomatenfestijn in Marmande en brengen een overheerlijke tomatentaart voor ons mee. We vermaken ons met kijken naar bootjes die op de helling te water gelaten worden en soms na een uur alweer op de trailer getrokken zijn omdat de motor niet in beweging is te krijgen. We besluiten om nog maar een aantal dagen te blijven liggen, varen bij ruim 40 graden is niet onoverkomelijk, maar we weten zo gauw geen plek waar zo’n gezellig terras is.

Maandag 22 juli.

etentje in het havenrestaurant

etentje in het havenrestaurant

Tegen lunchtijd arriveert de hotelboot Rosa (zonder gasten!) en even later komen onze Duitse vrienden J. en K. met de Villa Louise binnen. En met een ons onbekende andere boot ligt het haventje dan plotseling vol. En een uurtje of wat later is het op het terras al niet anders. De bemanning van de Cochon Noir (Cl.& E.) gaan nog even kijken naar het schip van een kennis die 200 mtr voorbij de haven onder de bomen ligt, maar dat loopt verkeerd af. E. stapt mis bij het naar binnen gaan en knalt van entree-trap af en vervolgens zijwaarts van de volgende trap naar het keukentje. Even buiten bewustzijn, fors bloedende hoofdwond en gebroken? arm en ribben. Pompiers gebeld, die haar met veel moeite uit het schip en op een brancard krijgen en naar het ons welbekende ziekenhuis in Marmande brengen. Daar ligt ze tot ’s nachts 2 uur te wachten alvorens een behandeling wordt gestart: enkele hechtingen van de hoofdwond, onderarm blijkt niet gebroken maar wel een fissuur, ribben niet gebroken maar gekneusd. Uit voorzorg mag ze een nachtje in het ziekenhuis blijven.

Dinsdag 23 juli.

idem

idem

Bloedheet, temperatuur ruim 43 graden. De boot van Steve en Jude komt binnen en past precies op de enige vrije plek precies voor het terras. Geen weer om te koken. We organiseren met het restaurantje een maaltijd voor alle bootbemanningen (helaas zonder die van de Cochon Noir) en genieten dus met z’n tienen van een heerlijk maal: ik heb in jaren niet zo’n fantastische steak gegeten, absoluut gorgeous. Terug aan boord blijkt de temperatuur in de slaaphut nog 36 graden!

Woensdag 24 juli.

Onveranderlijk heet. Ik slaap inmiddels al enkele nachten zonder dekbed en dat is me nog nooit gebeurd. Overigens gaat het nog steeds niet erg lekker met m’n handen en voeten, vol kloven en korsten en vellen. Tegen zevenen gaat iedereen naar de avondmarkt, waar alle lokale kennissen ruim plek voor de schepelingen hebben vrijgehouden. We genieten weer ruim van al het goede dat het Franse land voortbrengt. Na afloop brengt Dave (van Di) ons met de auto terug naar de boot; prima want dan hoef ik niet te lopen op mijn zere voetjes. Tot 2 uur buiten wat gedommeld, daarna naar de superwarme bedjes.

Donderdag 25 juli.

Daar gaan we dan, tot volgend jaar?

Daar gaan we dan, tot volgend jaar?

D. van de Caunette brengt elke ochtend vers brood mee uit het dorp. Prima want dat bespaart Sanne een gang via de steile helling. Na afloop van het ‘happy hour’ genieten we nogmaals van een heerlijk maal bij het havenrestaurantje. We bereiden een en ander voor omdat er onweer met hagel voorspeld is, maar er gebeurd helemaal niets deze nacht behalve wat meer wind dan gebruikelijk. Morgen gaan we dan toch maar vertrekken, zij het met gepaste tegenzin, maar het zal dan een stuk koeler zijn. Bovendien (mag officieel ook niet) kun je hier niet eeuwig blijven liggen.

Vrijdag 26 juli.

Het verwachte onweer is uitgebleven. We staan bijtijds op, wassen het schip en nemen uitvoerig afscheid van alle vrienden en bekenden en om 9 uur wordt de motor gestart. Als we 10 minuten later bij de eerste sluis zijn begint het te regenen en even later barst het (voorspelde) onweer in volle hevigheid los. Het stortregent met soms flinke hagelbuien er tussendoor. Het zicht is af en toe nauwelijks meer dan een scheepslengte. Ik ga er van uit dat de vele hoge platanen ons voldoende beschermen tegen het onweer, alhoewel er op sommige momenten wel enige twijfel bij mij opkomt of dit wel voldoende veilig is. Precies als we tegen 13 uur aankomen in Le Mas d’Agenais stopt deze fantastische bui en komt er zelfs een waterig zonnetje. Het is inmiddels wel ruim 10 graden kouder dan gisteren, waarschijnlijk is 10 graden minder warm een meer juiste omschrijving. Het schip wordt enigszins gekuist van alle troep die van de bomen en vooral ook van de sluiswanden op het dek en de boorden is gekomen.

Zaterdag 27 juli.

Zij blijven nog.

Zij blijven nog.

Lang geslapen nu het wat afgekoeld is. Direct na het ontbijt begint het opnieuw te regenen en, ja natuurlijk, het wordt nu wel wat overdreven fris. In de late namiddag wordt het droog en Sanne krijgt een hevige aanval van werklust; besteed ruim anderhalf uur aan het schoonmaken van het douchegordijn. Later op de avond toch nog een korte maar zware bui. De temperatuur is inmiddels gedaald tot ongeveer 20 graden. Vroeg naar bed: we willen morgen op tijd varen om een plekje te krijgen in Serignac, waar we een dag of wat willen blijven uitrusten (van 2 dagen varen!). Het moet vakantie blijven.

Logboek week 14-07

Zondag 14 juli.

De haven voor ons alleen.

De haven voor ons alleen.

De kade raakt leeg, iedereen is vertrokken en ’s avonds liggen we weer als enigen in de haven. Het wordt in zekere zin een beetje saai. Het is en blijft bloedheet, elke dag brandende zon en boven de 35° C. Het is helemaal niet slecht dus, maar absoluut te heet om iets te ondernemen. Dus schilderwerk repareren is er absoluut niet bij. Het enige wat we doen is elke ochtend en avond het schip poetsen in een poging om zoveel mogelijk vlekken van de platanen te verwijderen. Dat scheelt aan het einde van de vakantie een heleboel werk. Maar het is altijd wel erg gezellig om een glas wijn op het terras te drinken. Het besluit om pas naar bed te gaan als de temperatuur binnenboord onder de 30 graden is, maakt de nachten ook korter, omdat het al vroeg licht is.

Maandag 15 juli.

spelende kinderen met eindeloos veel pret op (en in) het water

spelende kinderen met eindeloos veel pret op (en in) het water

In de haven en op het kanaal blijft het onvoorstelbaar rustig. Geen idee waarom het zo stil is dit jaar. Men roept dat het mogelijk een gevolg is van het gestoethaspel met de Brexit en de daarmee gepaard gaande daling van het Britse pond. Dat maakt een vakantie in Frankrijk voor de Engelsen natuurlijk wel duurder, maar waar zijn dan al die schepen?

Dinsdag 16 juli.

Het weer verandert niet, brandende zon en bloedheet. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten terwijl we nog nooit zoveel zon gehad hebben. Sanne gaat met Cath naar de winkel waar het heerlijk koel is: reden om daar lang te blijven. In de middag komt de Caunette vóór ons liggen en als de vijf in de klok is gekomen proberen we met scheepsvolk en veel lokale gasten het terras vol te krijgen (hetgeen lukt) en de witte wijn voorraad van de bar op te krijgen (hetgeen niet lukt).

Woensdag 17 juli.

urenlang spelplezier, overigens onder gedegen leiding

urenlang spelplezier, overigens onder gedegen leiding

Tegen 19 uur de helling weer opgeklommen naar de ‘marché des producteurs. Het is er behoorlijk druk. Grappig is wel dat zowel Sanne als ik langzamerhand een vast voorkeursmenu hebben; eerst allebei een salade met daarop plakjes geroosterd stokbrood en daarop weer een flinke plak gesmolten geitenkaas. Sanne gaat daarna meestal voor een reuzenbrochette vis (meerval) en ik voor een overheerlijke magret de canard. Als toetje neem ik altijd een crêpe, gemaakt van/met notenmeel en waarop een superdun laagje notencrême wordt aangebracht. Rampzalig lekker. Het kost vaak wel wat moeite om er geen 4 of 5 gangen-diner van te maken, maar die zelfopoffering getroosten we ons dan maar. Het leukste is daarbij dat we steeds deels oude kennissen ontmoeten en deels nieuwe kennissen maken. Het moeilijkste blijft altijd de weg terug: in het (schemer)-donker via de steile, onregelmatige helling/trap naar de boot. Want de rosé en rode wijn van Fabian zijn ook overheerlijk.

Donderdag 18 juli.

Marché des producteurs, v.l.n.r. gasten uit Engeland, Nieuw Zeeland, Ierland, Nederland en Denemarken

Marché des producteurs, v.l.n.r. gasten uit Engeland, Nieuw Zeeland, Ierland, Nederland en Denemarken

Bijkomen van de avondmarkt. Het is overigens uiterst genoeglijk om vanuit de stuurhut de hele dag naar de op en in het water spelende kinderen te kijken die ondertussen ook nog leren te kanoën en stand up peddlen leren. Onvermoeibaar zijn ze. Er zijn geschat zo’n 80 kinderen die in groepen van 20 ook nog fiets- en wandeltochten maken. In de namiddag arriveert de hotelboot (Rosa) weer en ook de Cochon noir (C.& H.) Maar onze nachtrust wordt wreed verstoord door een plotselinge, totaal onverwachte en ook niet voorspelde onweersbui. Dus moeten we even uit de kooien om wat ramen en luiken te sluiten. Het voordeel van een flinke portie hagel is wel dat dat zoveel lawaai maakt op de stalen dekken dat je snel wakker wordt, voordat het op diverse plaatsen inregent.

Vrijdag 19 juli.

het retaurant waar we ons in Bali wanen

het restaurant waar we ons in Bali wanen

De regenbui van vannacht en de daarmee gepaard gaande windvlagen maken een uitgebreide poetsbeurt van het schip noodzakelijk. Maar we zijn op tijd klaar want D & D. hebben ons uitgenodigd voor een (warme) lunch in een schitterend restaurant absoluut in the middle of nowhere. We wanen ons in de tropen, schitterende ambiance, fantastische locatie en idem food. Ik weet niet meer hoe het heet, maar zou de weg ernaar toe zonder een enkel probleem kunnen vinden, ook al omdat het recht tegenover het evenzo fantastische huis van ‘Mr Pip’ blijkt te liggen. In de avond uren speelt op de kade van de haven een Salsa-bandje, die een prima mix van tamelijk luide life-muziek en tijdens hun niet te korte pauzes rustige achtergrondmuziek laten horen.

Zaterdag 20 juli.

Vast een opmerking die niemand van mij verwacht: het wordt de komende week uitzonderlijk heet met temperaturen van 41 tot 44 graden. Dus besluiten we om nog maar een paar dagen te blijven liggen in dit aards paradijs. Bovendien zijn dit soort temperaturen niet erg gezond voor onze accu’s. De bemanning van de Caunette gaat naar het ‘grote tomatenfeest’ in Marmande. De VNF is de hele dag bezig om een knots van een boom uit het water en in stukken te krijgen die blijkbaar afgelopen nacht is omgegaan en zowel het fietspad als het kanaal blokkeert. Waar wij (onbegrijpelijk?) niets van gemerkt hebben.

Logboek week 07-07

Zondag 07 juli.

Gezellige band op de haven

Gezellige band op de haven

Vandaag een dag met allemaal aardige verrassingen. Allereerst verschijnt er tegen 11 uur plotseling een soort hoempaband op de kade die de scheepsbemanningen en de campinggasten vermaakt met allerlei gezellige deuntjes. Na een uurtje vertrekken ze weer. Dan om 1 uur verschijnt er een echte jazzband die ook weer ruim een uur goede muziek ten gehore brengt. En tenslotte begint om drie uur een fantastisch goede zangeres die zichzelf begeleidt op een keyboard met assistentie van een uitstekende drummer op de achtergrond. Zij brengen ons anderhalf uur uiterst genoeglijke luistermuziek. Je zou bijna vergeten dat het nog steeds bloedheet is.

barbecue op de haven

barbecue op de haven

Overigens is het restaurant tijdens lunchtijd stamp en stampvol, elke zondag is de aanbieding 6 oesters met een glas witte wijn voor € 6,- . Maar ja, wij houden geen van tweeën van oesters. Ik bekijk de finale van het wereldkampioenschap damesvoetbal aan boord van de Madeline, terwijl Sanne op het terras geniet van een uitstekend glas witte wijn samen met alle ander niet voetbal minnende scheepsbemanningen. Het is vroeg stil op alle schepen.

Maandag 08 juli.

Om 8.30 uur staat Dave klaar om mij naar het ziekenhuis in Marmande te brengen in de hoop dat ze mij van de ontstoken diepe talgcyste af kunnen helpen.

marché des producteurs (voor alle volledigheid: 400 gasten !)

marché des producteurs (voor alle volledigheid: 400 gasten !)

Ik kan van de pijn absoluut niet meer zitten op mijn linker bil. In het dorp, noch in de omliggende dorpjes is er een huisarts, die binnen 3 dagen hulp kan bieden. Dus maar naar de ‘urgence’ van het ons welbekende ziekenhuis in Marmande (waar Sanne 2 jaar geleden 14 dagen verbleef). Tot mijn blijde verrassing werd ik na een half uur wachten al ‘geholpen’. Verdere details zijn ongeschikt voor publicatie. Na een telefoontje haalt Dave mij weer op, dus was ik na nog een kop koffie bij Dave & Di om ruim 12 uur weer aan boord. Helaas bepaald nog niet pijnloos. Na de lunch klimt Sanne nog maar eens een keer naar het dorp om de nodige boodschappen te doen bij de apotheek en voor de barbecue die we voor vanavond hebben afgesproken met de bemanningen van de Conny, de Moderato, de Anneke, de Madeline en de Artemis. Het werd een zeer gezellige avond, in de schaduw onder de bomen. Tegen 11 uur alles opgeruimd en iedereen weer terug naar de warme boot.

Dinsdag 09 juli.

rockconcert op de kade

rockconcert op de kade

Het heeft vannacht zowaar een paar druppels geregend. Niets van gemerkt. Snel het schip gezwabberd; zolang het schip nog nat is van de condens kun je de meeste plekken van de platanen-zaden nog wel redelijk wegkrijgen. Als ze eenmaal ingedroogd zijn op het dek kost het bloed zweet en tranen om ze weg te krijgen. Vandaag wisselend bewolkt en -het wordt saai- bloedheet. Verslag van de afgelopen weken in weblog gezet, een aantal er bij passende foto’s uitgezocht en alles gepubliceerd op het weblog.

Woensdag 10 juli.

Heerlijk koele ochtend, met flink veel condens op het dek. Lekker om de platanen-vlekken weg te krijgen. Via Dave en Di (fles wijn afgegeven als dank) naar boven geklauterd naar de avondmarkt waar wij met het bootjesvolk, gemengd met een aantal dorpsbewoners, ons weer tegoed doen aan allerlei lokale heerlijkheden. Vanavond is het veel drukker dan vorige week. Ruim 400 gasten. Het is al laat als we (met goed lantaarnlicht) de weg naar beneden nemen waarna we nog enkele uren in de stuurhut zitten, in de hoop dat het binnen nog wat afkoelt. Maar als we de kooi opzoeken is het daar nog steeds ruim 30 graden. Zou iets minder mogen!

Donderdag 11 juli.

De dagen vliegen voorbij, maar de temperatuur blijft onbetamelijk hoog, Op de wal valt regelmatig de stroom uit omdat mensen van alles doen met airco’s en fans om iets koelte te krijgen. Hetgeen in de meeste gevallen nauwelijks helpt.

Vrijdag 12 juli.

vuurwerk (n.b. verzorgd door de pompiers)

vuurwerk (n.b. verzorgd door de pompiers)

Mijn jarige zus en onze zoon gebeld . In de machinekamer alles gecontroleerd, geen echte bijzonderheden. Ben wel benieuwd hoe lang het nog goed zal gaan met de accu’s. In de avond gegeten bij het restaurantje, viel nogal tegen: op een slabedje een aantal worstjes aan een stokje, klaar gemaakt op de barbecue, en een doosje frites. Daarna begon op het terras een rockband te spelen, nou ja spelen: het leek meer op een ultieme poging zoveel mogelijk lawaai te maken. Er waren ook niet zo bijzonder veel mensen, ik schat aanvankelijk zo’n kleine 40, maar na een uurtje was de helft al verdwenen. Helaas kwam er een abrupt einde aan toen een zo te zien redelijk dronken jongmens op de bartafel meende te moeten springen om daar zijn danskunsten te vertonen. Pogingen om hem te verwijderen liepen uit op een stevige vechtpartij, maar tenslotte lukte het een paar potige kerels hem van het terrein af te krijgen. Ondertussen was de band maar aan het inpakken geslagen. Dus waren we op tijd terug aan boord en hebben nog een poos buiten in de stuurhut gezeten.

Zaterdag 13 juli.

Vandaag de dag vóór 14 juli, de Franse nationale feestdag. In heel veel plaatsen vinden de feestelijkheden al op de 13e plaats, zodat iedereen op de 14e vrij is om te doen waar hij/zij zin in heeft. Voor vanavond staat hier in Meilhan een ‘groots’ vuurwerk op het programma, ben benieuwd.

Altijd lastig om te fotograferen

Altijd lastig om te fotograferen

maar soms lukt het Sanne

maar soms lukt het Sanne

Logboek week 23-06 en week 30-06

Voor de verandering dus 2 weken.

Zondag 23 juni.

Moules et frites

Moules et frites

Over de komende 2 weken zal de verslaglegging kort zijn. Het belooft zo bloedverziekend heet te worden dat de druppels van mijn handen vallen als ik probeer te typen en dat lijkt me niet goed voor de laptop. We schaffen ons een kilo aardbeien voor € 5,- waarmee de lunch en het avondeten ook weer geregeld zijn. Na het ontbijt vertrekt iedereen behalve de ‘Le Cochon Noir’ , die nog een nachtje blijft. Ik heb de eigenaar nog steeds niet gevraagd hoe hij op die naam is gekomen, ‘Het Zwarte Varken’. Zwart is het schip overigens wel. We doen vandaag helemaal niets, behalve lekker eten en luieren. De temperatuur is ruim boven de 30 °C en we hebben tijd nodig om ons aan te passen.

Maandag 24 juni.

Het wordt warmer, alleen maar zon en geen wind. Als de Cochon Noir vertrokken is liggen we weer helemaal allen aan de steiger. Onvoorstelbaar zo weinig vaart als er is, zij het dan dat er eind van de middag toch nog 2 huurboten verschijnen, die ik met de nodige moeite zonder schade aan de kant weet te krijgen. Ze snappen er werkelijk de ballen van, maar ik kan dat niet al te duidelijk zeggen, want ze verstaan nog wel een beetje Nederlands.


Steigerborrel in Serignac

Steigerborrel in Serignac

Dinsdag 25 juni.

De waarschuwing wat betreft het weer gaat over in code rood, de canicule wordt steeds heter. Helaas duurt het een paar uur voor de Zuid-Afrikanen vertrekken en we ons schip kunnen verhalen naar de enige kraan die ongelimiteerd water geeft en eigenlijk bedoeld is voor hotelboten.

aardbeien met druivensap en pruimensap

aardbeien met druivensap en pruimensap

Maar als ik bij de “normale’ kranen moet tanken krijg ik krap 150 liter per kwartier en per 2 euro. En ik heb ruim 1100 liter nodig! Na het tanken de touwen los en op naar Buzet. Het is inmiddels bloedheet. In de laatste 2 sluizen vóór Buzet krijgen we gezelschap van het grootste type huurboot, met een bemanning, vermoedelijk van het Oost-Europese platteland, waar ze maar beter hadden kunnen blijven. Gelukkig zijn ze na die 2 sluizen zo van slag dat ze onmiddellijk aanleggen aan een voor wachtende boten bedoeld steigertje. Net vóór de brug vinden wij het enige vrije plekje aan de groene wal, meren af en puffen uit. We reserveren een tafel in het restaurant op de hoek, waar we tot op heden de meest voortreffelijk maaltijd van deze reis genieten. De mede-eigenaresse blijkt van Duitse afkomst en is duidelijk erg gelukkig dat ze haar moedertaal weer kan spreken. Op de een of andere manier kunnen we geen enkele telefoon verbinding maken, naar later blijkt door een algehele storing in Nederland.

Woensdag 26 juni.

waarom blijft zoiets hier jaren liggen

waarom blijft zoiets hier jaren liggen

Bij het wegvaren, we liggen vlak voor de brug, verschijnt plotseling van de andere kant van de brug een groot huurjacht die nog nooit van de voorrangsregels heeft gehoord; ik heb voorrang want afvarend. Maar hij geeft zelfs gas bij om net voor ons door de brug te komen. Geen idee hoe het me lukte om zonder hem (helaas) én de brug (gelukkig) te raken, maar het lukte. 2 Uur later meren we af in Villeton, als vanouds een prima kade, maar er ligt, behalve de 3 verlaten wrakken die er al jaren liggen te rotten, helemaal niemand, dus plek genoeg. Het restaurant is gesloten, de inventaris geheel verdwenen, de eigenaar failliet; hoewel het een prima plek is maakt dat alles dat het toch erg somber overkomt.


Haventje Villeton, vrijwel verlaten op een paar toekomstige wrakken na, restaurant totaal leeg gehaald

Haventje Villeton, vrijwel verlaten op een paar toekomstige wrakken na, restaurant totaal leeg gehaald

Op deze manier gaat de haven natuurlijk ook naar de sodemieter en is zelfs het voorstel van de burgemeester om de huurprijs van het restaurant te verlagen naar € 600,- per maand een volstrekt zinloze actie. Het Belgisch restaurant vlak vóór de sluis is overigens nog wel open, maar voor de komende dagen geheel volgeboekt en het a.s. weekend gaan ze voor 14 dagen op vakantie. Dat zal dus op de terugweg een bezoek worden. Vandaag eer zeer warme dag, dus een koude maaltijd. De temperatuur komt nu s ‘avonds in de boot aan de ruim 35 graden!

Donderdag 27 juni.

Sanne op de fiets naar Tonneins, absoluut een moedige actie bij deze temperatuur. Zwaar beladen met boodschappen komt ze tegen 12 uur weer terug en na het inladen van de diepvries direct vertrokken naar Mas d’Agenais om daar een plekje te vinden aan de relatief korte kade. Tot onze verrassing ligt daar de Madeline, die al een aantal dagen eerder uit Moissac vertrokken was. We positioneren ons bootje op die plek dat we in de namiddag wat schaduw zullen hebben. Sanne gaat even ‘lekker’ op bed liggen, ze heeft erg veel last van de warmte, de temperatuur binnenboord stijgt in de namiddag naar 39.7 °C, een, naar later blijkt voorlopig nieuw record.

Vrijdag 28 juni.

haventje van le Mas d'Agenais

haventje van le Mas d'Agenais

Een herhaling van de vorige dagen, bloedheet, alleen maar zon en geen wind. We doen dus absoluut niets. Tegen de avond komen H. en S, van de Madeline een glas wijn drinken waarna we gevieren naar de pizza-tent lopen (net opzij van de sluis), waar we buiten op een houten bankje onze pizza’s nuttigen.

Zaterdag 29 juni.

Het bekende ochtendritueel: Sanne naar de bakker om brood te halen en ik zwabber het dek. Voor de rest als alle dagen hiervoor: alleen maar zon en de temperatuur dik over de 40 graden. Het wordt een van die zeldzame dagen dat Sanne het aan boord niet langer uithoudt en een schaduwplekje op de wal zoekt. We besluiten om morgen naar Caumont te varen, mogelijk is daar iets meer schaduw. Tot na middernacht buiten gezeten, het wordt iets aangenamer omdat er een licht briesje opsteekt. De temperatuur binnenboord komt niet meer onder de 35 graden.

Zondag 30 juni.

Haventje van Meilhan sur Garonne

Haventje van Meilhan sur Garonne

Tot onze verrassing is de lucht somber en blijkt het vannacht een beetje geregend te hebben. Daarom eerst dekken uitgebreid gepoetst, de eerste spikkels van de platanen die we niet meer weggepoetst krijgen zitten er al. Vlak voor 12 uur gestart en koers gezet naar Caumont dat we na een goed uurtje al bereiken. In Caumont zien we een reeks van bekende boten, de Mr Pip, de Connie en de Anna en nog een paar. Alleen op de Connie is de bemanning aan boord. Uitgebreid zwaaien. Iets verder om een bocht in het kanaal is een aanlegplaats (helemaal leeg) en op de wal een zeer uitgebreide ‘afmeerplaats’ voor campers (half vol). Nauwelijks liggen we afgemeerd of daar verschijnen Ph & T van de Mr Pip, die dichtbij wonen en geïnformeerd waren door K. van de Connie toen ze ons voorbij had zien komen. Gezellig met hen een drankje genomen, vervolgens nog even naar de Connie gelopen om K & R te begroeten. Sanne had vanwege de temp die inmiddels met de zon weer aardig is opgelopen, een koude maaltijd voorbereid. Daarna nog een paar uur geluisterd naar het gedreun van een muziekfestival in Marmande (120.000 bezoekers), hier hemelsbreed 6 km vandaan, maar het leek van 2 straten verderop te komen. ’s Avonds later onze beide zonen nog gebeld.

Maandag 1 juli.

Het damesterras

Het damesterras

De nieuwe maand start een beetje somber: nadat we juist het dek gezwabberd hebben begint het licht en even wat harder te regenen. Net hard genoeg dat ik zie dat een van de ruitenwissers vervangen moet worden. Maar na een uurtje is het weer min of meer droog. We varen super kalm via Pont de Sables door naar Meilhan. Daar aangekomen zien we net voor ons de Edward Thomas de haven indraaien, maar die legt aan de kade aan en dus kunnen wij even later rustig aan het ponton aanleggen helemaal op het uiteinde op ons ‘eigen’ plekje, zo min mogelijk onder de platanen. De Anneke met Tony en Tricia ligt hier al een week of wat aan de kade. Een uurtje later komt ook de Madeline met H.&S. binnen. Er is heel wat verandert in de haven in de afgelopen 2 jaar: er is een restaurantje gekomen en een massage salonnetje, een uitgebreide fietsen-, kajak- en stand up peddle-verhuur. De capitainerie is nu gecombineerd met het beheer van de camping. Dit geheel wordt nu dus gerund door 2 mannen, Hughes en Ben. Maar de capitainerie is er nog steeds met het vertrouwde terras waar watersporters, campinggasten en de lokale bevolking elkaar ontmoeten en genieten van een drankje. Een groot glas tapbier kost € 2,- en een heel groot glas best redelijke wijn € 1,-. Dus dat zijn de kosten niet. Sanne gaat naar boven en verkent het dorp nog even: daar is vrijwel niets verandert. Tegen zessen gaan we naar het terras waar Mike & Kath en Di & David ook juist arriveren om ons welkom te heten. Het voelt beslist als thuiskomen na een lange afwezigheid. De bemanning van de Anneke en de Edward Thomas completeren het gezelschap en dit super genoeglijke weerzien zorgt er voor dat we pas tegen achten het terras verlaten. Dan nog gauw even de dekken vegen, koken en eten en zo wordt het dus toch weer laat. Om 23 uur is het binnenboord 25 graden, heel wat minder dan de afgelopen dagen, heerlijk. We slapen als rozen.

Dinsdag 2 juli.

Muziekavond in haven van Meilhan

Muziekavond in haven van Meilhan

Vannacht op afstand een fors onweer en hier zijn wat druppels gevallen maar wij hebben niets gemerkt. Het heeft blijkbaar wel stevig gewaaid, want het dek ligt vol met zand en blad en zaad van de platanen. Dus volgt een stevige wasbeurt van het hele schip. Als altijd wanneer we hier liggen is het vaste prik: in de ochtend het schip wassen en in de avond de dekken nog een keer vegen, allemaal om zo min mogelijk vlekken van de platanen op het schip te krijgen, zodat we niet aan het einde van het seizoen ons het schompes hoeven te poetsen. Het weer is fantastisch, maar een paar graden minder zou best wel mogen. De temperatuur binnenboord evenaart het record van dit jaar, 39.7 graden. Als we naar bed gaan is het nog steeds ruim 32 graden en het begint toch wel wat zweterig te worden onder mijn dekbed.

Woensdag 3 juli.

Het blijft onwaarschijnlijk heet en dat gaat nog wel een paar dagen duren. Maar goed, hoe minder je doet hoe minder last je er van hebt. Het enige waar we druk mee zijn is het verhangen van zonneschermen, maar uiteindelijk haalt dat niet zoveel uit. Maar je doet wat, bij een temperatuur van bijna 40 graden. Sanne gaat met de achterbuurvrouw naar de Lidl, niet zo erg nodig maar het is er lekker koel. Vlak na zessen op minimale wandel-snelheid naar het dorp geklommen om deel te nemen aan de marché de producteurs. Daar volgt opnieuw een weerzien met vele vrienden en bekenden. Zal volgende week wel wat foto’s van deze happening toevoegen (was nu het fototoestel vergeten). De bemanning van alle schepen in de haven was aanwezig plus een aantal dorpsbewoners die we inmiddels wat beter hebben leren kennen.

Donderdag 4 juli.

Charly Smith, een geweldige muzikant

Charly Smith, een geweldige muzikant

Het wordt een saai verhaal: het is opnieuw smoorheet, geen wind, brandende zon. Dus moet je eigenlijk de hele dag stil blijven zitten, maar ook dat begint een probleem te worden want ik heb behoorlijk last van een flinke puist op m’n bil. Gelukkig ligt het terras in de late namiddag in de schaduw en is daar wat wind en de witte wijn heerlijk koel.

Vrijdag 5 juli.

En opnieuw duurt de hitte onverminderd voort. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten want dat is (zelfs voor mij) absoluut niet te doen. Deze avond staat op de kade een optreden van Charley Tyler Smith op het programma. Deze jongeman van net 20 jaar is een ongelooflijk muzikaal talent, speelt allerlei instrumenten en heeft die via een ingenieus systeem (door hemzelf ontworpen) aan elkaar geknoopt. De muziek is een mix van folk en easy listening en uiterst plezierig om op een zeer zomerse avond te beluisteren. Alleen jammer dat het eten, verzorgd door het mini restaurantje op de kade, best wel lekker was maar de porties veel te klein. De bijdrage voor de muziek was 3 euro, die voor het eten 12 euro, de waarde van beide was echter omgekeerd. Ondanks de waanzinnige temperatuur hebben we aan het einde van de avond nog een dansje gepleegd. Tegen twaalven was het feest ten einde behalve voor 3 zeer luidruchtige Fransen, die tenslotte om 2 uur gemaand moesten worden om hun discussie elders voort te zetten, waarna ze schielijk verdwenen.

Zaterdag 6 juli.

Hittegolf of niet, op naar de wijnboer

Hittegolf of niet, op naar de wijnboer

De wind is gedraaid en in de ochtend hebben we bij bijna 30 graden even een koel briesje. Daarna valt de wind weer helemaal weg en dus: smoorheet. Ondanks dat halen we de fietsen tevoorschijn en trappen we rustig naar het Chateau Bois de Beaulieu in Meilhan le Seigneur om de wijnvoorraad aan te vullen. We prijzen ons zeer gelukkig dat we nu elektrische fietsjes hebben, anders was dit niet te doen geweest. De wijnboer, Fabien, die we ook al jaren kennen van de avondmarkt, biedt aan om de wijn op de haven te bezorgen omstreeks 6 uur, van welke taak hij zich tegen een uur of negen kwijt, net op tijd want het vaatje rode wijn aan boord was tot op de laatste druppel verdampt.

Volgende keer hopelijk weer een verslag van één week, tenzij het zo onverbiddelijk heet blijft.