ms artemis

Deel 4: Zondag 10 juni tot en met donderdag 21 juni 2018.

Dat volgende deel komt aanzienlijk eerder dan verwacht. Afgelopen maandag behoorlijk, nee … onbehoorlijk veel pijn aan de afgebroken tand, die te hoog staat. Tandarts slijpt er een stuk af en stelt voor om een plaatje te laten fabriceren voor de inmiddels nu dus 2 ontbrekende snijtanden. Dat kan a.s vrijdag klaar zijn en zal het als voorlopige oplossing wel houden tot eind oktober. Wij blij, zagen de vakantie al deels in rook opgaan, maar kunnen nu dus a.s, zondag alweer terug.

Zondag 10 juni.

Terug naar het schip. Vertrek om 7.30 uur. Zowaar op tijd. Nu kan de nieuwe koelkast dus wel mee, want verder hebben we niet zo veel bagage. Tot halverwege Frankrijk prima weer, daarna zware regen, soms zo erg dat je niet meer kon zien in welke baan je reed. Vanaf Orleans wil de navigatie ons bij vrijwel elke afrit af laten slaan omdat verderop de weg afgesloten zou zijn. Maar wij geloven dat niet en hebben geluk; een stuk voor Toulouse, net op het punt waar wij toch van de weg af moeten om vervolgens de snelweg naar Bordeaux op te gaan blijkt de weg afgesloten. Gelukkig is het ‘telepeage’ tolpoortje voor het vrachtverkeer (uiterst rechts) nog vrij gehouden en kunnen we dus nauwelijks gehinderd doorrijden. Om 20.30 uur aan boord. Bagage binnenboord gebracht, Sanne haalt snel een broodje kebab. Net op tijd, om 21 uur barst er een onvoorstelbaar heftig onweer los, lichtflits na lichtflits terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. De dekken overstromen aan alle kanten, maar gelukkig nergens lekkage, zelfs niet in de wintertent. Ook tijdens de nacht blijft dit tropisch gebeuren doorgaan, maar we zijn moe genoeg om toch lekker te kunnen slapen.

Maandag 11 juni.

In het dorp is her en derwaarts aardig wat schade na vannacht, putdeksels omhoog geknald (je zult maar in zo’n gat rijden), straten staan nog steeds blank en een winkelcentrum aan de rand van het dorp is compleet overstroomd (en dus gesloten). De rivier stroomt snoeihard en het water staat tot aan de bovenrand van de kade. In de late namiddag arriveren B & W en daar drinken we een flesje op. H. van de Progres gebeld voor zijn verjaardag; hij ligt nog steeds te wachten tot de stroom van de Rhône wat afneemt. Tijdens de nacht toch weer een stevig onweer, maar minder erg als gisternacht, of wen je eraan?

Dinsdag 12 juni.

We gaan de nieuwe koelkast installeren, dus eerst de kajuitdeur verwijderd om de koelkast naar binnen te krijgen. Dan de oude koelkast eruit en vervolgens eindeloos passen en meten, bovenplaat er af etc. Het moeilijkst is nog het waterpas stellen, hetgeen tenslotte lukt door een lat onder de niet verstelbare achterkant te schuiven. Aan verstelbare voorpoten heb je niet veel als het probleem aan de niet verstelbare achterkant zit. Uiteindelijk kost het ons bijna de hele dag, maar dan staat ie ook perfect.

Woensdag 13 juni.

Goed weer, de zomer lijkt eindelijk begonnen. De nieuwe koelkast draait nu prima, dus de oude de wal op en daar wordt hij uiteindelijk opgepikt door L & P voor in hun nieuwe werkplaats, zij blij en wij blij. We knappen het schip op na alle regen (met Sahara zand). Sanne maakt ’s avonds een onwijs lekkere vissalade. Het wordt nu echt vakantie.

Donderdag 14 juni.

Ik ga naar Agen met de auto, achter Bill rijdend die daar zijn huurauto moet inleveren. Helaas mist hij de afslag, de volgende afslag blijkt 27 km verderop! Dus via een N-weg weer terug, zo zie je nog eens wat van Frankrijk. De weg loopt grotendeels naast de Garonne, hoog water, sterke stroom, veel drijfhout en zand in het water. In de namiddag komt Fanny van de Karanja om ons te interviewen over oude schepen en hun opvarenden; een liefhebberij voor haar blog, overgehouden aan haar vroegere werk voor een tijdschrift. Daarna begint een uitgebreide en overheerlijke bbq aan boord van de Zac van L & P, met eveneens de bemanning van La Perle (N & K). Het toetje, gemaakt door L. was een superlekker zalfje met daarin vele van alcohol doortrokken kersen.

Vrijdag 15 juni.

We worden wakker van getik op het dek: regen!. Vervolgens regent het net niet continu, maar wel vaak. Water getankt, gedouched en naar de Sunbeam voor de welbekende Vrijdagmiddag sessie. Speciale gelegenheid vanavond: Ian en Kaz vertrekken voor enige tijd naar Engeland voor familiebezoek. Ook Mike (van de Calando) is er, hij past op hun huis en hond. Is 2 jaar niet in de haven/aan boord geweest na het overlijden van zijn echtgenote. Wij krijgen overigens wederom slecht bericht over gezondheidsproblemen van iemand uit onze kennissenkring in NL

Zaterdag 16 juni.

Het lijkt nu toch echt zomer te worden. We zetten al onze twijfels opzij, verwijderen de wintertent, maken de achterkant van het dak van de stuurhut uitgebreid schoon, schilderen en zetten het zomertentje er op. De stuurhut is nu ruimer, lichter en lijkt groter, het is zomer!! Dus wordt er ook direct buiten gegeten. Zoonlief meldt zich af voor zijn vakantie.

Zondag 17 juni.

Frisse nacht, sombere ochtend. Sanne gaat naar de markt en ik zet de puntjes op de i : ook een heel licht tentje moet aan boord stormvast opgesteld zijn. Na de lunch uitgetest of de wasmachine werkt op de nieuwe omvormer: alles werkt voorbeeldig. Dus om te wassen zijn we niet meer afhankelijk van walstroom. Alles is nu klaar en we besluiten morgenvroeg te vertrekken. De weersvooruitzichten zien er voortreffelijk uit.

Maandag 18 juni.

Heerlijk, droog en zonnig weer. Sanne bezoekt de CA en gaat daarna uitgebreid boodschappen doen. Ik dacht: ze gaat even wat laatste dingetjes halen, maar 2 ½ uur later toch maar even gebeld wat er nu aan de hand was; niks dus. Ondertussen was het schip geheel varensbereid en zo vertrekken we dus om 13.10 uur uit de haven. Enkele uren later leggen we aan in Valence d’Agen. Bill en Winnie liggen daar al een dag en dus volgt er een uitgebreid aperitief.

Dinsdag 19 juni.

Het weer wordt alsmaar mooier, zo kennen wij het hier. Sanne gaat met onze Amerikaanse vrienden naar de zeer uitgebreide weekmarkt; ik ben niet meer zo in voor al die markten, ze zijn allemaal hetzelfde. Tegen zessen een drankje met hun bij ons aan boord. Aan de overkant van de haven raakt het inmiddels aardig vol met huurboten: de Baise is weer gestremd door het hoge water. Dat geeft veel extra huurboten op dit stuk van het kanaal. Daardoor ontstaan de nodige troubles met de enige vaste ligger hier wiens elektra aansluiting door een stelletje super lompe Engelsen wordt ingepikt. De Engelsen verliezen en moeten verkassen. Uit wraak beginnen zij tegen 23 uur (on)behoorlijk veel muziekachtig geluid te maken, maar tegen 24 uur heeft nog niemand daarop gereageerd en dus stoppen zij ook maar.

Woensdag 20 juni.

De Gretige Henriette vertrekt omstreeks 10 uur richting Agen. Wij blijven nog een dagje liggen, poetsen het schip een beetje en maken nader kennis met Dirk(?) van de Ampenan uit Emmeloord. Hij heeft een (sleep?)bootje, gebouwd ergens in de jaren dertig en woont daar alweer een aantal jaren op. We hebben hem in de afgelopen jaren al vaker ontmoet maar het is nog nooit tot een nadere kennismaking gekomen. Boeiende vent, die veel over de wereld heeft gezworven. Jammer dat ik afgelopen winter niet meer gegevens over zijn schip boven water heb kunnen krijgen.

Donderdag 21 juni.

Wederom prachtig weer. We varen maar enkele km’s en één sluis verder, bij La Magistère is een schitterend plekje, echt in the middle of nowhere. Het aanleggen is wat lastig omdat het een brandnetelrijk kantje is met wat verrotte planken als beschoeiing. En we worden beloond voor onze moeite: plotseling loopt een hertje op slechts enkele meters van ons vandaan, kijkt even en denkt: ‘O, zij weer’ en loopt vervolgens parmantig verder. Waarom ligt er op zo’n moment nooit een camera bij de hand.

Vrijdag 22 juni.

Op ons dooie akkertje naar Agen gevaren. En dan gebeurt het.

Tijdens het varen viel het me op dat de motortemperatuur steeds richting 87 graden ging en dat is net 3 á 4 graden meer dan eigenlijk zou moeten. Dus in Agen aangekomen leggen we aan op het enige plekje aan de wal dat nog vrij is. En om een lang verhaal kort te maken: ik wil het koelwater controleren, probeer een handpompje uit de gasbun te pakken, dat lukt maar daarna doe ik een stap achteruit en vergeet totaal dat het luik van de machinekamer open staat. Dus donder ik achterover, half in het open luik en half tegen de stuurstoel en op de stuurstoelstand-verhoging. Daarbij sla ik helaas de eerste twee planken van die verhoging doormidden maar nog meer helaas ook mijn onderarm. Naar het ziekenhuis, diagnose bevestigd, arm in het gips en terug aan boord. Veel overleg met allerlei mensen wat te doen. Eén ding is duidelijk, verder varen met een net gebroken arm is geen optie. Na overwegen van allerlei mogelijkheden besluiten wij om terug te varen naar Moissac, onze winterhaven. Vrienden komen morgenvroeg om 7 uur met de trein naar hier (Agen) en zullen ons helpen om in één dag terug te varen. En dat is prima gelukt.

Conclusie: we liggen tenminste de eerste 6 weken in Moissac en kunnen niet varen.

Dus voorlopig ook geen blog meer, hoe boeiend ons verblijf hier ook mag zijn.

Deel 3: Dinsdag 22 mei tot en met maandag 4 juni 2018.

Dinsdag 22 mei

De kermis wordt afgebroken, eind van de ochtend vertrekken de eerste wagens al: truck met enorme oplegger, daarachter een minstens zo lange aanhanger en daarachter vaak dan nog een caravan. Met dit soort combinaties zou in NL helemaal niet gereden mogen worden zonder speciale begeleiding. In Frankrijk mag het wel, maar ze mogen er niet mee op de snelweg komen. We genieten van het prachtige weer.

Woensdag 23 mei.

Weblog afgeschreven, foto’s erbij gezocht. Het is een beetje een rommeltje geworden omdat we met 2 verschillende camera’s hebben gewerkt en de lijst daardoor niet chronologisch wil worden. Toch maar alles op het internet gezet. Kost best wel veel tijd. Nigel belt plotseling dat hij morgen i.p.v. zaterdag de nieuwe lader/omvormer komt installeren. Dan zijn we eindelijk van het probleem af dat de huidige 20 jaar oude omvormer geen sinuscurve produceert, hetgeen ons juist deze week de zoveelste tandenborstel-lader heeft gekost. Na enkele uren op de blokcurve van de huidige omvormer zijn die apparaatjes wijlen. Bovendien kan de wasmachine dan voortaan ook op de omvormer draaien. Overigens een prachtige dag vandaag.

Donderdag 24 mei.

Om 11 uur arriveert Nigel. Sanne heeft de ‘meterkast’ al ontruimd. Aanvankelijk dacht ik dat het vervangen van een apparaat van 20 jaar oud door een nieuw exemplaar wel betrekkelijk simpel en snel zou verlopen, maar dat viel tegen. Eén ding moeten we nu dan maar voor eens en altijd onthouden: afschakelen van de woon-accu’s, de start-accu en de zonnepanelen is niet voldoende om alles spanningsvrij te maken; ook de accu van de boegschroef dient afgekoppeld te worden. Pas tegen 16 uur werkt alles weer zoals het moet. Voor de liefhebbers onder jullie: het betreft een Victron Combi Multi plus, vermogen 3000 Watt, zuivere sinuscurve, instelbare walstroominput, lader voor 2 accusets max 120 Amp., automatische inschakeling omvormer en afschakeling lader. Dus hopelijk komt hiermee een eind aan de eindeloze rij laders voor onze tandenborstels en zijn we voor allerlei dingen niet meer afhankelijk van de walstroom. Zelfs de wasmachine moet nu op de accu’s kunnen draaien. Alleen een beetje zon op z’n tijd voor de zonnepanelen zou wel handig zijn. Vandaag was die bijdrage best wel aardig overigens, maar ja, hele dag gesleuteld in het bootje dus.

Vrijdag 25 mei.

Tot ons grote genoegen blijkt alles de volgende ochtend nog steeds perfect te werken. Voor de rest een sombere windstille ochtend met flink oostelijke wind. Die middag klaart het zowaar op en is het welhaast een half uur droog zodat de gebruikelijke vrijdagborrel in de Sunbeam zelfs buiten plaatsvindt. Maar het is nog echt geen Frans vakantieweer. Bovendien komt er met alle regenbuien een berg Saharazand mee zodat je wel aan het zwabberen kunt blijven. Via de bunkerboot in Zaltbommel in contact gekomen met hun brandblusapparatuurleverancier. Conclusie: nieuwe kopen is net zo voordelig als de oude laten controleren en hervullen.

Zaterdag 26 mei.

Schip grote wasbeurt, Sanne stelt de wasmachine uitgebreid op de proef want vandaag is het voorlopig de laatste droge dag. Begin van de middag ligt alles al weer op de bedden. Ondertussen de lattenbodem van mijn kooi vastgezet zodat ik niet meer wakker wordt van het gekraak en gepiep ervan als ik mij omdraai in de sponde. Rustige en warme avond met wel overal rondom ons heen dreigende onweersbuien, maar in Moissac geen spatje. We genieten van een uitgebreide en overheerlijke koude vismaaltijd. Later horen we dat deze avond iets ten NW van ons een groot aantal wijngaarden door noodweer zwaar beschadigd zijn.

Zondag 27 mei.

Sanne ziet kans om over het opstapje van de keuken naar de kajuit te struikelen en hoewel er eerst niets aan de hand lijkt heeft ze even daarna een dikke enkel en kan later op de middag nauwelijks meer lopen. Ik help Jim, Ian en Jerome met het (via de dubbel-sluis) naar de rivier brengen van alle pontons voor de buitensteiger. Sanne strompelt ondertussen naar de markt en koopt zowaar een paar schoenen. Omstreeks lunchtijd begint het weer te druppelen, hetgeen geleidelijk overgaat in regen en vervolgens een beetje in buiig weer. (Later die avond horen we van het noodweer in Limburg). In de loop van de middag stijgt de niveaumeter van de vuilwatertank plotseling naar code rood (= vol), terwijl het even daarvoor nog code blauw (= bijna leeg) was. Na meer dan een uur worstelen om de klep van de tank los te krijgen blijkt die inspanning terecht: de tank is voor 90% vol. Bij het buitenboord pompen van de inhoud valt op dat de pomp eerst een hele tijd moet lopen voordat het niveau begint te dalen. Als het niveau niet meer daalt zit er nog steeds een laag van ongeveer 5 cm in de tank: shit denk je dan (overigens een terechte gedachte), hoe krijg ik dat eruit. We besluiten dat een grote verdunactie de enige mogelijkheid is maar dat kan ook op een ander moment en ook liever niet in de haven. Dus volstaan we met het opnieuw kalibreren van de tank, waarna alle controle lampjes het plotseling weer perfect doen. Ja, in het grote boek staat ook: één keer kalibreren per jaar is meestal voldoende. En het was zeker 2 jaar geleden! Na zo’n klus ben je toch wel heel blij dat we aan boord de mogelijkheid van een uitgebreide (en hete) douche hebben. Die avond eten we weer overheerlijk in ons favoriete restaurant en maken een juiste keuze: we eten binnen, waar nauwelijks gasten zijn, die zitten allemaal buiten. Tot er een formidabele onweersbui zich ontlaadt, nauwkeurig boven het terras van het restaurant: ineens werd het druk binnen!. Na verloop van tijd wordt de bui minder heftig en wandelen we samen, innig gearmd onder één paraplu, terug naar de boot.

Maandag 28 mei.

Somber en nat weer, het heeft de hele nacht geregend. Dat is dus tot daar aan toe, maar met die regen komen bergen Sahara-zand mee en als je dat mengsel op je schip laat opdrogen verandert de kleur van de verf van wit in gelig roodbruin en daar wordt deze schipper niet blij van. Na de lunch weer uitgebreid gefoerageerd bij de verschillende supermarkten (het gaat inmiddels beduidend beter met Sanne’s voet), minstens 2 kilo kersen gekregen van Laurence en daarna onszelf opgesloten in de kajuit om vervolgens de hele avond (en nacht) te luisteren naar het gekletter van de regen op het dek.

Dinsdag 29 mei.

Direct na het ontbijt naar de rivier vertrokken om te helpen bij het opbouwen van de ponton-steigers en die vervolgens op hun plek te slepen op de steeds harder stromende rivier. Blijft wel de vraag of dit slim is bij het snel wassende water, maar dat zien we morgen wel weer. Ondertussen ruimt Sanne het schip op en pakt spullen in voor ons vertrek morgen richting NL. We gaan via Mirepeisset (bezoek aan onze wijnboer) en via Valence (bezoek en overnachting bij vrienden) en willen dan vrijdagavond in Driebergen aankomen. Een en ander is natuurlijk wel afhankelijk van allerlei situaties die zich kunnen voordoen als gevolg van de stakingen en acties die op dit moment overal in Frankrijk plaatsvinden. In de namiddag wordt het zowaar droog en ook wat warmer, maar tegen elf uur regent het alweer behoorlijk.

Woensdag 30 mei.

Auto ingepakt en op weg. Weer is bewolkt maar droog, inpakken kost toch altijd ook nog wel wat tijd. Om 9.30 uur zijn we onderweg. Een dikke 2 uur later zijn we bij de familie Creusard en een half uurtje later is de wijn geladen en zijn we onderweg richting Valence. En dan vergeet ik even dat mijn voortanden niet meer in de beste conditie zijn, probeer een stuk stokbrood af te bijten en krak: vermoedelijk gebroken tand, natuurlijk juist dié, naast de dummy die ik al had en die nu dus ook los zit. Opvallend: het doet nauwelijks pijn, zolang er geen druk op de gebroken tand komt. We komen op precies de geplande tijd bij onze vrienden aan. Die zijn weliswaar nog druk bezig, samen met 2 familieleden, met weer een nieuwe verbouwing van hun toch al schitterende boerderij, maar de belangrijkste klus voor vandaag was gelukkig nagenoeg klaar. We genieten van het weerzien met een heerlijk glas wijn en daarna een overheerlijke maaltijd. Later op de avond opnieuw onweer en vrijwel de hele nacht stromende regen.

Donderdag 31 mei.

Na telefonisch overleg met mijn tandarts is de beslissing gevallen. We blijven niet nog een dagje maar rijden vandaag meteen door naar NL, zodat ik morgen (vrijdag) nog even naar de praktijk kan. Wat ontzettend jammer, zijn we voor het eerst na vele jaren weer eens bij onze vrienden hier, moeten we na eigenlijk maar een paar uur al weer weg. Dat laatste blijkt vervolgens nog niet zo simpel: onze auto komt met geen mogelijkheid door het kletsnatte gras en de volledig doorweekte (klei)bodem tegen de flauwe helling omhoog. Na het verplaatsen van de andere auto’s, die iets hoger naast het huis staan, komt onze Honda uiteindelijk over de hobbel heen, vooral ook dankzij het duwen van de gastheer en zijn beide gasten. Zowel de duwers als de auto zien er na deze escapade niet uit: overdekt met modder vanaf de slippende wielen. Het grasveld ziet er niet uit door de gemaakte sporen. Na ten afscheid een kop koffie vertrekken we, stoppen na een paar km bij een Intermarché om de dikke laag modder van de auto en uit de wielkasten te spuiten en dan snel de autobaan op richting Luxemburg. Dat gaat voortreffelijk tot een stukje vóór Luxemburg, waar we volledig vastlopen in het verkeer. Het is volslagen onduidelijk wat er aan de hand is, overal vrachtwagens die stoppen en al dan niet gedwongen door de politie op de vluchtstroken belanden en worden stilgezet, werkelijk duizenden. Nog nooit zoiets gezien. Over een stuk van 25 km doen we bijna 2 uur. Ook alle opritten en afritten tussen Luxemburg en Luik staan stampvol met vrachtwagens in de bermen. Zo komt het dat we uiteindelijk pas net even over half twaalf thuis de garage inrijden. Moe, maar we zijn er weer.

Vrijdag 1 juni.

De tandarts lijmt de inderdaad afgebroken tand, na een wortelkanaalbehandeling, vast en omgeeft beide loszittende tanden met een flinke berg ‘cement’. Helaas gaat het nog 10 dagen duren voor ik een definitief plan van aanpak kan krijgen. Hopelijk zal het mogelijk zijn een tijdelijke oplossing te verzinnen tot november.

Zaterdag 2 juni.

We zijn nog nooit zo vlug klaar geweest met het uitpakken van de auto en het opruimen van alle spullen

Zondag 3 juni.

Op naar mijn broer en schoonzus voor de viering van hun 40-jarig huwelijksfeest. Super geslaagde dag met een leuke excursie en een fantastisch diner. Het wordt weer laat.

Maandag 4 juni tot ……..?

Van de komende dagen komt er in principe geen verslag: we zijn gewoon thuis en wachten op een minder tijdelijke oplossing van het gebit. Moet nog wel de haven laten weten dat we wel een paar weekjes langer afwezig zullen zijn.

Wanneer weblog deel 4 komt? Voorlopig geen idee.