Archive for mei, 2016

ARTEMIS 7e week reis 2016 (week 21)

Maandag 23 mei.

sluis met waterkrachtcentrale in de Baise

sluis met waterkrachtcentrale in de Baise

We vertrekken redelijk op tijd. Van tijd tot tijd veel dreiging maar gelukkig weinig regen. Het doel is Buzet, dan zien we wel of er vandaag een mogelijkheid is de Garonne over te steken na de enorme regenval van gisteren (32 mm). Net na 12 uur zijn we bij de dubbele sluis in Buzet die direct voor ons open gaat. De sluiswachteres deelt mee dat we door kunnen over de Garonne en waarschuwt de loodsen vast voor ons. Mijn telefoon doet het weer eens niet, in deze streek is FSR (Vodafone) op het moment wel erg vaak uit de lucht. Net door de dubbele sluis is er opnieuw een sluisje met een krachtcentrale, die normaal nooit werkt. Nu wel dus, waardoor ik de enorme zijstroom precies voor de ingang van de sluis net iets te laat opmerk: de eerste kras, gelukkig alleen op het berghout. Net vóór de Garonne gestopt voor de verbindingssluis en gauw ons fruithapje genomen. Even later verschijnt er een VNF-auto met drie mannen; één gaat mee aan boord, één bemant de loodsboot en de 3e brengt de auto naar de overkant. Het is ongeveer 5 km varen, hetgeen binnen 20 minuten gepiept is. De zwieper om aan het einde van de overtocht te draaien en dan precies bij de ingang van de sluis naar de Lot uit te komen gaat maar net goed. De loods is meer geïnteresseerd in allerlei zaken betreffende ons bootje dan dat hij op tijd aanwijzingen geeft. Die draai is ook uitgesproken lastig met 12 km stroom op je kont, maar zowel het ponton als de paal voor de sluis net gemist en de oversteek is gemaakt. De terugweg zien we over een aantal dagen wel. Er blijkt op de Lot ook flink wat stroom te staan, ongeveer een km. of vier, maar een dik uur later meren we af in Clairac. Electra-aansluitingen werken als gebruikelijk: niet dus.

Dinsdag 24 mei.

toegang tot de Garonne, steigers tussen de palen staan nog onder water

toegang tot de Garonne, steigers tussen de palen staan nog onder water

Het water is vannacht ongeveer 20 cm gestegen en dat maakt het makkelijker om de zijkanten van de opbouw en de buitenkant van het schip vanaf de kade een uitgebreide poetsbeurt te geven terwijl Sanne in het dorp geniet van oude gebouwen en straatjes, vaak alleen bereikbaar via trappen en supersmalle steegjes. Vanwege het nog steeds stijgende water besloten om het schip te verhalen naar een verhoogd stuk van de kade. Na de lunch Sanne naar de kapper. Als we daarna lekker in het zonnetje zitten uit te blazen zien we 2 huurjachten uit de sluis komen en met een onbehoorlijke snelheid op ons af komen. Het is duidelijk hun bedoeling om voorstrooms aan te leggen. Ik denk niet dat ik ze erg vriendelijk duidelijk gemaakt heb om onmiddellijk vol gas achteruit te geven, daarna op ruime afstand te draaien en dan tegenstrooms aan te leggen.

Boei of Rots onder water?

Boei of Rots onder water?

Maar de Poolse bemanning doet wel zo ongeveer wat ik zeg, alhoewel de stroom ze bij het draaien toch nog een eind meesleurt en de schipper daarom vol gas op de kant aanstuurt, daarbij ons voorschip op een haar na mist en met een fantastische klap op de muur landt. Uit veiligheid heb ik hun landvasten maar zelf vastgelegd. De andere huurboot heeft dit alles met interesse gevolgd, even rustig gewacht tot ik met de Polen klaar was en legt vervolgens netjes aan. Zodra je een huurboot ziet waarop de stuurman getooid is met een kapiteinspet weet je dat je de meest stupide stunten kunt verwachten.

Woensdag 25 mei.

Het water begint iets te zakken, het donderend geweld van de stuw, ongeveer 100 meter achter ons neemt gelukkig ook wat af.

stuw-->sluis-->krachtcentrale bij Clairac

stuw-->sluis-->krachtcentrale bij Clairac

We besluiten om in één dag naar St Sylvestre te varen, bijna aan het einde van het bevaarbare deel van de Lot. Daar is een prachtige steiger, alle winkels vlakbij en kunnen we rustig een paar dagen afwachten of alles op het thuisfront wel goed gaat. Gelukkig waarschuwt de kapiteinse van de passagiersboot ons dat het verstandig is om de capitainerie van Sylvestre te bellen omdat het de laatste tijd daar erg druk is. De directeur verwacht dat er geen plaats is aan de grote steiger, maar we mogen altijd aan de overkant in Penne d’Agenais liggen aan de vuilwaterpomp-steiger die toch nooit gebruikt wordt. Ik bedoel dus de pomp. Het regent de hele ochtend. In Port Lalande zien we Finca en de Carolyne aan de buitensteiger liggen en er wordt uitbundig gezwaaid. Kennelijk is alles goed met Alan, net gescand na een ingrijpende operatie.

zicht op Penne d'Agenais, links boven de koepelkerk van Bourg de Penne

zicht op Penne d'Agenais, links boven de koepelkerk van Bourg de Penne

In Sylvestre ligt de steiger op z’n Frans vol: tenminste 8 meter tussen elk schip. Dus leggen we aan de overkant aan. Even later verschijnt de havenmeesteres, 39 jaar oud en na mijn opmerking dat ik haar op 28 jaar schat kan het niet meer stuk. Als na wat gebabbel blijkt: “bent u dan de boot die hier vorig jaar een steen door de ruit kreeg, gisteren nog met een collega over gesproken” dan is de relatie meteen bestendigd. Even later komt de voorbuurman, een jonge (Franse) vent, eigenaar van een prachtige oude tjalk, zich voorstellen en vragen of we nog ergens hulp bij nodig hebben. Heel bijzonder en zeer on-Frans. En weer even later zit ik in de stuurhut een biertje te drinken met een 82 jaar oude Engelsman (al 40 jaar wonend op een boot), die alle wereldzeeën bezeild heeft en inmiddels eigenaar van een Nederlandse platbodem (de Zuidelijk) is die hij net verkocht heeft. Hij gaat nu met een camper reizen. Het wordt een late maaltijd.

Donderdag 26 mei.

Jack gaat ter kerke

Jack gaat ter kerke

Al voor tienen belt de chirurg dat alles voortreffelijk verlopen is (zeggen chirurgen ooit iets anders?). Ongeveer een uur later belt J. zelf. We zijn allemaal blij dat alles (vooralsnog) is goed gegaan. Opgelucht aan het werk dus. Eerst het schip verhaald naar de overkant (waar nu plaats is) tot grote opluchting van enkele vissers, die duidelijk van mening zijn dat de pompsteiger eigenlijk een vissteiger is. Sanne haalt alle beddengoed dat we aan boord hebben tevoorschijn, sorteert wat mee naar huis moet en wat gewassen moet worden. Op 100 meter afstand van de kade is een wasserette, met een trommel voor 16 kg was. Enkele uren later is alles droog en opgeruimd. Voor het eerst deze reis in de stuurhut gegeten. Met J. gaat alles redelijk naar wens.

Vrijdag 27 mei.

de kerk, de ND de Peyragude, met ziin wijd in de omtrek zichtbare koepel

de kerk, de ND de Peyragude, met ziin wijd in de omtrek zichtbare koepel

Zonnig, lekker weertje. J. heeft een redelijke nacht gehad: “voor een ziekenhuisnacht” dan. Wij zouden naar Bourg Penne d’Agenais lopen. Volgens de info in de vaarkaart is dat niet verstandig, de weg is lang, steil en erg druk en daarom wordt geadviseerd een taxi te nemen. We bellen een taxi, maar krijgen te horen dat we morgenvroeg om 9 uur de eersten zijn. Dus besloten een stuk te gaan lopen en dan te zien hoever we komen. En tot onze eigen grote verassing waren we ruim binnen een uur boven. Het voert veel te ver om de geschiedenis van dit dorp te vertellen: talloze malen verwoest en herbouwd, iedere steen vertelt een verhaal. In het zonnetje op een terrasje wat gedronken en daarna rustig weer naar het schip gewandeld (dalen is moeilijker dan stijgen). In de avond onszelf getrakteerd op een fantastische entrecote en een dito flesje wijn in een restaurant aan de haven.

Zaterdag 28 mei.

de kerk wijst je de weg, je mag zelf kiezen

de kerk wijst je de weg, je mag zelf kiezen

Vannacht voor de afwisseling weer een forse onweersbui. In de ochtend wisselend bewolkt. We gaan een eind lopen om de spieren, wat stijf na gisteren, weer los te maken. Maar dat wordt een klein stukje: een plotselinge bui bederft het wandelplezier. In de middag poetst Sanne een paar uur aan de wintertent die daardoor van groenbruin weer in bruin veranderd. En nu maar wachten tot wat stabieler zonnig weer zodat het zomertentje er weer op kan. Ik schrijf ondertussen dit weekbericht. Het wordt nog een hele klus om een selectie te maken uit de meer dan 80 foto’s die we deze week genomen hebben.

Zondag 29 mei.

Wat een grandioze nacht, ik kan me niet herinneren eerder zo’n onweer te hebben meegemaakt, gepaard gaande met enorme windvlagen waarbij de regen nagenoeg horizontaal kwam aanstormen. Binnen houden we gelukkig alles droog op een klein lekje na bij het schuifraam. Helaas stond net op dat plekje mijn pc-muis en die is dus verzopen. Voor de rest kan ik kort zijn over deze dag: het waait snoeihard afgewisseld met flinke regenbuien. Ons oorspronkelijke plan om vandaag naar het einde van het bevaarbare deel van de Lot te gaan laten we dus varen. Morgen zien we wel weer verder.

ARTEMIS 6e week reis 2016 (week 20)

Maandag 16 mei.

Vaartijd: 5.00 uur, 33 km, 7 sluizen.

Ondergaande zon in Golfech

Ondergaande zon in Golfech

We vertrekken (voor ons doen) vroeg: 9.05 wordt er gestart en varen in een rustig gangetje naar Serignac sur Garonne. Hoewel de Rosa (hotelboot) aan de steiger ligt is er nog plaats genoeg, al ligt het tegen het einde van de namiddag toch weer vol. Het is het bekende liedje: wil je zeker zijn van een plek, zorg dan dat je vóór 15 uur vastmaakt. Het is vandaag half bewolkt met een fris windje. Het laden van de accu’s is toch wat onzeker, de voltmeter geeft de hele dag aan dat de dynamo niet meer dan ongeveer 8 A laadt; bij aankomst in Serignac hebben we ongeveer 70 Ah geladen, inclusief wat de zonnepanelen hebben bijgedragen, en dat is veel minder dan normaal. Toch in Buzet de afstelling van de dynamo nog maar eens na laten kijken. Wat de nieuwe startaccu betreft, die controleren we nu elke dag voor wat betreft het vloeistofniveau. Diverse bemanningen van huurboten ontdekken dat er geen enkel restaurant of bar open is: 2e Pinksterdag !!

Dinsdag 17 mei.

Nooit eerder gezien op dit kanaal

Nooit eerder gezien op dit kanaal

Aangenaam wisselend bewolkt en voor de rest: wasdag. ’s Ochtends o.m. de lakens in de machine, ’s avonds weer op bed, de rest weer droog in de kast.

Woensdag 18 mei.

Eindelijk een dagje waarop ik de kans krijg en de tijd heb om de dekken en gangboorden eens grondig te soppen. Verder redelijk weer, niet warm, en in de avond ook niet droog.

Donderdag 19 mei.

Iedereen klaagt hier steen en been dat het in geen jaren zo koud is als dit jaar. En ook dat men in jaren niet zoveel last had van hooikoorts. We kunnen niet anders dan volmondig instemmen. Elke ochtend draait de CV wel een uurtje om het binnen behaaglijk te krijgen, elke avond de elektrische deken even aan om ernstige koude stijfheid in bed te voorkomen. Na herhaald overleg met de leverancier van onze zonnepanelen uiteindelijk toch maar besloten om de nieuw regelaar in te zetten (die had ik al een paar jaar). Per saldo wordt de situatie er niet anders van, er wordt teveel stroom verbruikt; de (15 jaar oude) koelkast is de voornaamste oorzaak, in combinatie met de wisselende en overwegende bewolking, waardoor de opbrengst van de zonnepanelen minder is. Na meting blijkt dat ding ongeveer 50 Ah per etmaal te gebruiken. Maar voorlopig is het voor dit jaar genoeg geweest. Dan maar een keertje vaker aan de stroom, die tot op heden gratis is, evenals het liggeld. Vanmiddag nog even naar de pruimenboer in Montesquieu gefietst om de lekkerste ‘eau de vie de prunes” te halen die je in deze wereld kunt krijgen, nou ja .. kopen dus.

Vrijdag 20 mei.

met prachtig bloeiende struiken

met prachtig bloeiende struiken

Vanochtend wordt ik voor het eerst in mijn ochtendactiviteiten gestoord door een klop-klop op het schip. Zowaar: dezelfde struise jongedame als vorig jaar, overigens meer struis als jong, komt het havengeld innen: € 3,- voor overnachten plus € 2,80 voor de elektriciteit. Wanneer zal ook hier de moderne tijd doordringen: verderop op het kanaal heb je op allerlei plekken water/stroom-zuiltjes staan, waar je een muntje in gooit en hup je hebt 4 uur stroom of 200 liter water. Maar op zich is het wel veel leuker als zo’n gezellig wijfje even de centjes komt innen. Er valt altijd wel wat te kwebbelen en goede adviezen uit te wisselen. Niet dat het echt helpt, op het eerste elektra-aansluitpunt staat nu al 3 jaar “HS”. Zo tegen elf uur wordt het prachtig zonnig weer en heerlijk warm; ik besluit dat dit het moment is om mijn winterkapsel om te laten vormen tot een zomerse outfit. Morgen of nog een dag later zal wel blijken hoe stupide deze beslissing was. Jochem belt, we weten nu tenminste wanneer zijn operatie zal gebeuren. Verder lijkt alles in orde. Toch wel weer even een moeilijk moment, dit wordt een operatie waarbij we niet in de buurt zijn wat voor ons niet echt lekker voelt.

Zaterdag 21 mei.

aardbeien plukkers op het veld naast de aanlegplaats

aardbeien plukkers op het veld naast de aanlegplaats

De eerste echt zomerse dag van dit jaar. Heerlijk die warmte, dat doet de ouwe botten goed. Sanne brengt nogmaals een bezoekje aan de pruimenboer en ik houdt mij onledig met het geven van een grote beurt van de ramen. Het Office de Toerisme blijkt ook gratis Wifi te hebben, dus daar maar even gebruik van gemaakt. Ook de jeugd geniet, aan de overkant van het kanaal, uiterst luidruchtig van de eerste echte zomeravond. Maar om 23 uur is het feest afgelopen, de wind wordt hard en vlagerig, de temp zakt met 3 graden/uur, de jeugd vertrekt naar elders, wij doen de wintertent nu toch maar weer helemaal dicht (vannacht was de achterkant voor het eerst deze reis open gebleven) en zo tegen twaalven barst de eerste zomerstorm los. Echt noodweer, jawel het waren ook al 2 mooie dagen. En het valt werkelijk met bakken uit de hemel.

Zondag 22 mei.

Als ik om 7.30 uur wakker word stortregent het nog steeds, inmiddels in combinatie met een krachtig onweer met rake klappen. Zolang je in je kooi ligt is dat wel aardig maar daarna is de lol gauw over. Bovendien ligt de temperatuur inmiddels ruim 12 graden lager dan gisteren. Dat duurt de hele ochtend, uiteindelijk valt er in 24 uur bijna 40 mm regen. In de middag afwisselend harde tot stormachtige wind met forse buien en tussendoor ook heel even wat zon. Van de opwarming van de aarde is sinds ons vertrek uit NL absoluut niets te merken, meer van een naderende ijstijd !! 22 mei, Zuid-Frankrijk, en blij dat we een kachel aan boord hebben en een drijvend home.

ARTEMIS 5e week reis 2016 (week19)

Maandag 9 mei.

Vannacht begon het vlak na twaalf uur te stortregenen en dat duurt vervolgen tot in de ochtend, waarna het overgaat in iets minder harde buien. Echt koud is het niet, maar lekker warm is anders. We nemen een dagje vrijaf en luieren wat. Met verbazing kijken we naar de enorme vrachtwagens, met meestal meerdere aanhangers, die voor ons over de brug komen. Er zijn combinaties bij die tegen de 40 meter lang zijn. We horen dat er komend weekend op het terrein aan de kade bij de Tarn een enorme kermis gehouden wordt. We vinden ook een briefje achter de ruitenwisser dat in de wijde omgeving van het feestterrein nergens geparkeerd mag worden. Dus verhuizen we de auto maar weer naar deze kant van het kanaal. Goede keuze blijkt later deze week.

Enorme kermisattracties

Enorme kermisattracties

Me tevenzo enorme woontrucks

Met evenzo enorme woontrucks

Dinsdag 10 mei.

Sanne heeft iets met kermisgasten

Sanne heeft iets met kermisgasten

De dag begint erg mistig maar halverwege de ochtend breekt de zon door en wordt het best aardig weer. Ik maak een rondje over het kermisterrein en verbaas me over aantal en enorme omvang van de vele attracties die opgebouwd worden. Heel bijzonder zijn ook de enorme trucks/woonwagens, waarvan alle kanten uitschuifbaar zijn.

Woensdag 11 mei.

Het regent de godganselijke dag, afwisselend hard en heel hard. Temperatuur daarbij komt niet boven de 16 graden. Dus blijven we liggen en lezen wat. J. belt over de uitslag van de diverse onderzoeken. Helemaal bevredigend voor hem is het niet maar vooralsnog geen reden tot extra bezorgdheid. Over ongeveer 3 weken volgt de (verwachte) breukoperatie. Dan zal hij enkele weken zeer kalm aan moeten doen. Gebeld met V&N. Is ook nog niet alles, maar ook bij hem zijn de behandelende specialisten niet ontevreden.

Lastig voor de postbode

Lastig voor de postbode

Donderdag 12 mei.

Vanochtend weer wat zon, na het optrekken van een zware mist. Vandaag komt de Somewhere terug in de haven. Hoop dat ik met Steve kan overleggen over het accugebeuren. Als ik mij goed herinner wist hij een zeer goede scheepselektricien. Hoop met die figuur nog contact te hebben over de mogelijke oorzaak van de accu-explosie, want dat zit me nog steeds niet lekker. Het lijkt nu wel goed afgelopen, maar wie zegt me dat het morgen niet weer gebeurt. Eind van de middag met Steve en Jo nog een flesje witte wijn in de stuurhut verwerkt onder het bijpraten.

Vrijdag 13 mei.

Lekkere hotdogs

Lekkere hotdogs

Omdat de normale vrijdagborrel in het stamcafé van de haven niet kan doorgaan vanwege de kermis wordt besloten een (nu echt de laatste) afscheidsbarbecue te houden op het terras van de capitainerie. Het zoveelste afscheidspartijtje dus, dit keer onder het mom dat de diepvries van Kaz en Iain leeg moet. Volgens mij zat daar nog wel voor een maand vlees in maar met ons aller inzet hebben we dat probleem met verve opgelost. Bovendien, zodra het woord barbecue valt diept iedere Engelsman uit zijn voorraad tenminste twee maal de hoeveelheid wijn op die hij zelf denkt te drinken, dus is er aan niets gebrek. Het was weer de zoveelste partij in korte tijd en het wordt tijd dat we gaan varen, want dit is bijna niet vol te houden. Bovendien zijn we van alle kanten gewaarschuwd dat het door de kermis zeer onrustig zal zijn in het dorp precies in het stuk tussen het kanaal met de jachthaven en de rivier met de kade. Alleen jammer dat we dan wel het volgens ingewijden mooiste vuurwerk van zuid Frankrijk zouden missen op maandagavond als afsluiting van les Fetes de Pentecote. Enkele onverlaten dachten kennelijk: dat laten we niet gebeuren en zorgden omstreeks 01 uur aan de overkant van het kanaal voor een apart stukje vuurwerk. Opvallend genoeg hebben de meeste gasten van de barbecue er niets van gemerkt.

De voorkant is nog spannender

De voorkant is nog spannender

Somewhere, somehow, sometimes

Somewhere, somehow, sometimes

volgens Sanne

volgens Sanne

Zaterdag 14 mei. Vaartijd 3.35 uur, sluizen 5, 24 km.

Eindelijk, na 5 weken, begint dan echt onze vakantie. Nog steeds start ik de motor met trillende handen, maar het gaat goed. Dat ging het dus ook al de afgelopen 12 keer bij het afstellen van allerlei zaken, maar wat voor zekerheid heeft een mens tegenwoordig nog. We varen op ons gemakje met redelijk weer naar het ‘Lac de Bleu Bergon’ bij Golfech, tegenover de kerncentrale. Heerlijk, stilte, wij alleen met ons bootje.

Apart vuurwerk

Apart vuurwerk

Vast niet speciaal voor ons

Vast niet speciaal voor ons

De apotheose door de brandweer

De apotheose door de brandweer

Zondag 15 mei.

Een best wel mooie dag met veel zon, maar ook met een behoorlijk koude wind. Verder doen we eigenlijk niets en genieten daar met volle teugen van.

ARTEMIS 4e week reis 2016 (week18)

Ter info nogmaals: als je op een foto dubbel klikt verschijnt er een grotere versie, via ‘terug’ of ‘back’ kom je weer in de gewone leesuitvoering

Maandag 2 mei.

Onze vertrekdag, maar de ‘vermoeienissen’ van het afgelopen weekend blijken dusdanig zwaar, dat toen iemand zei “vergeet je niet dat het vandaag ‘fish and chips dag’ is (de eerste maandag van de maand) we zonder enige aarzeling besloten om dan een dag later te vertrekken. En dus genoten we die avond (voor de 4e dag achtereen buitenshuis) van een voortreffelijk en zeer typisch Engelse maaltijd op het terras bij de capitainerie, in gezelschap van als altijd weer oude en nieuwe bekenden.

Dinsdag 3 mei

Dit was ruim 2 jaar onze startaccu

Dit was ruim 2 jaar onze startaccu

Deze dag zal ons nog lang heugen. Prachtig weer. Maar dan ………., als ik zo tegen 10 uur de motor wil starten, ik draai de sleutel nog niet half om en daar volgt ineens een ontzettende knal en vervolgens een doodse stilte. Ik sta absoluut stijf van schrik, geen idee wat er aan de hand is. Misschien wel tot mijn geluk. Dan luik van de machine kamer open en in een oogwenk zie ik de ravage: de startaccu is ontploft: het accuzuur overal heen gespat, er lekt nog wat accuzuur uit het opengescheurde restant van de accu. Ik weet zo gauw ook niet wat ik moet doen, ren naar de havenmeester, die komt direct mee en vraagt onmiddellijk om de waterslang en begint vervolgens alles ruim met water af te spuiten: motor, dynamo, andere accu’s, afijn alles wat maar in de buurt van de ontplofte accu zit. Bezit nog net de tegenwoordigheid van geest om alle hoofdschakelaars af te schakelen evenals de walstroom. Want het gaat er natuurlijk om, ja achteraf weet ik dat ook wel, om het zuur zoveel mogelijk te verdunnen. Met enig gehannes het restant van de accu uit het schip getild, waarbij nog wat restjes accuzuur er uit lopen. Maar die komen op de inmiddels ruim onder water staande bodem terecht en zijn dus meteen verdund. Met behulp van een geleende waterstofzuiger zuigen we daarna de motorruimte min of meer droog. Waar we niet bij kunnen drogen we met doeken. Vervolgens nogmaals alles ruim gedoucht en onder water gezet. Daarna opnieuw schoon gezogen en gedroogd. Dit is snel verteld, maar we zijn er tot eind van de middag mee bezig geweest.

inmiddels uit het schip verwijderd

inmiddels uit het schip verwijderd

Het grote raadsel: hoe heeft dit kunnen gebeuren. Waarom ontploft dat ding ineens, terwijl hij niet eens aan de lader staat. Nog een evenzo groot raadsel: het kan niet anders dan dat een vonk van het starten de ontploffing heeft veroorzaakt, maar op de een of andere manier is er geen brand ontstaan. Dan waren we natuurlijk helemaal de pineut geweest, want accuzuur tast plastic en rubber van de vele tientallen kabels daar in de buurt niet aan, maar brand doet dat natuurlijk wel. Alle verbindingen waren prima aangesloten: Iain heeft alles nogmaals gecheckt en gedubbelcheckt, alles prima in orde. Een groot raadsel.

Een ding is zeker: we kunnen nu niet vertrekken, want eerst moet er een nieuwe accu komen en ten tweede antwoord op de vraag: hoe kon dit gebeuren.

Woensdag 4 mei.

oorzaak onbekend

oorzaak onbekend

Na een zeer koude nacht een prachtig zonnige hemel. We genieten er niet echt van. We zijn nog de hele dag bezig met het schoonmaken van de motorruimte, schilderen van de bodem, aanbrengen van nieuwe oliematten enz. enz. ’s Middags komt Iain met de mededeling dat zijn vaste leverancier hem in de steek heeft gelaten: hij kan op korte termijn geen accu leveren. Ik kan mij niet voorstellen dat hier in de buurt nergens een soortgelijke accu te krijgen is en vraag hem verder te blijven zoeken. Ondertussen verneem ik dat Paul, de (nieuwe) Australische eigenaar van de Merlin (inmiddels tot ‘Rianne too‘ herdoopt (de boot dus)) aan het andere eind van de haven, veel verstand zou hebben van scheepselektriciteit. Gevraagd of hij de zaak zou willen komen/kunnen inspecteren; hij blijkt daartoe onmiddellijk bereid, maar zegt niets te kunnen ondernemen als er niet eerst een nieuwe startaccu is. Grootste probleem blijft: hoe kon dit gebeuren. We zijn doodmoe van het werken in allerlei onmogelijke houdingen, overigens wel blij dat dit hier in de haven is gebeurd en niet ergens in the middle of nowhwere

Donderdag 5 mei.

Hemelvaartsdag. Dus geen winkel en/of geen zaak open. Vetus geeft in zijn catalogus aan dat er hier in de buurt 3 dependances zijn, allemaal bereikbaar onder hetzelfde tel.nr. Maar alles is vandaag gesloten en het overgrote deel van alle zaken heeft een lang weekend en is dus tot maandag dicht. Ik frunnik een verfkwast aan een lange stok en Sanne schildert zo goed mogelijk een deel van de bodem van de machinekamer. We ruimen de rest van de rotzooi op, lopen een rondje om de haven en bellen met diverse familieleden.

Vrijdag 6 mei.

niet bedoeld als reclame plaatje

niet bedoeld als reclame plaatje

Bewolkt en heel veel wind. Plotseling komt Iain opgewekt aankloppen: hij heeft na eindeloos getelefoneer een nieuwe accu te pakken kunnen krijgen, nota bene hier vlak in de buurt bij een soort agrarische groothandel. Wij er onmiddellijk heen en even later zijn we een nieuwe accu rijker (135 Ah) en 180 euro armer. Het begint langzamerhand een dure vakantie te worden. Iain en Jim (oude en nieuwe havenmeester) tillen de nieuwe accu op z’n plek, wat even lastig is tussen alle kabels door en bovendien is dit geen gesloten accu, dus mag je die niet erg scheef houden. Maar het gaat voorspoedig en even later is alles weer aangesloten. In de namiddag komt Paul en controleert alle instellingen van de zonnepanelen inclusief regelaar, de Victron lader/omvormer en de dynamo. Eigenlijk kunnen we niets vinden dat niet in orde is. De maximum laadspanning van de zonnepanelen stond op 14.6 volt, maar de toegestane maximale laadspanning van de start accu was 14.8 volt. Alle accu’s hebben de hele winter alleen aan de zonnepanelen gelegen, walstroom was niet aangesloten. Sindsdien heb ik de motor al 2 keer gestart en was er niets aan de hand. Eergisteren heb ik wel de Victron lader aangezet, maar die ging na 4 uur van 14.25 volt keurig naar 13.5 volt. Ook volstrekt normaal dus. Bovendien heb ik die lader al om 8 uur ’s ochtends afgezet en de grote klap was enige uren later. Al met al kan ook Paul niets vinden, maar uit veiligheid hebben we de maximale laadspanning van de zonnepanelen teruggebracht naar 14 volt. Bovendien adviseert hij om de zonnepanelen tijdens de zomer sowieso niet meer aan de startaccu te koppelen; omdat je toch redelijk frequent vaart kun je beter alle zonne-energie naar de woonaccu’s sturen en heeft de start-accu niets extra nodig. Al met al geen echt bevredigende verklaring, alleen wat extra voorzorgsmaatregelen. Vervolgens met trillende vingers de motor weer gestart: maar alles loopt weer als vanouds (ik had zelfs de waterslang al aangesloten en klaargelegd). Nou ja, dan maar naar de havenkroeg, het is tenslotte vrijdagnamiddag. Het grapje dat ik, nog met accuzuur aan mijn vingers, wegens hoge nood naar het toilet had gemoeten, riep het merendeel van de varensgasten duidelijk gevoelens van medeleven op.

De havenmeester en zijn vrouw proberen ook allerlei prullaria kwijt te raken op de vide greniern

De havenmeester en zijn vrouw proberen ook allerlei prullaria kwijt te raken op de vide grenier

Zaterdag 7 mei.

Uw schrijver maakt eerst het verslag van de vorige week af, want dat was er door alle ellende niet van gekomen. Op de kade naast ons bootje starten de eerste voorbereidingen voor de ‘vide grenier’, die morgen de hele dag zal plaatsvinden. Het is bewolkt en waait snoeihard. Om uiteenlopende redenen besluiten we in elk geval tot en met woensdag in de haven te blijven liggen. Achter ons meren twee grote huurboten af, de laatste op enkele cm’s van ons roer. Het lukt me niet erg goed om de vrijwel uitsluitend Russisch sprekende bemanning duidelijk te maken dat ik iets meer afstand wel gepast zou vinden. Maar verder moet ik zeggen dat je maar zelden zulke beschaafde landslieden uit het Oostblok ontmoet.

Paul en Caroline proberen ook allerlei overbodige troep uit hun net gekochte schip te verhandelen

Paul en Caroline proberen ook allerlei overbodige troep uit hun net gekochte schip te verhandelen

Zondag 8 mei.

Het is droog, maar er staat een complete storm. Vanaf 7 uur is het gedaan met de rust. Luidsprekers met knalharde muziek, en allerlei kramen met je kunt het zo gek niet bedenken wat voor rotzooi men daar aanbiedt. We hebben dit al vaker gezien en meegemaakt, maar slechts uiterst zelden is er iets dat onze belangstelling wekt. (Behalve natuurlijk het prachtige 27-delige porseleinen servies dat Sanne ooit voor € 2,- (twee euro !!) in Toulouse wist te scoren). Op zich dus verder een rustig dagje, los van de stormachtige wind.

Tot volgende week, met een hopelijk wat vreugdevoller verslag.

ARTEMIS 3e week reis 2016 (week17)

Met excuses voor het late bericht van week 17, maar een bijzonderede gebeurtenis van week 18 gaf daar alle aanleiding toe. Daarover hopelijk snel in het volgende bericht

Maandag 25 april.

Als het zo door gaat wordt dit het kortste verslag van de reis. Het is koud, bij het opstaan meestal onder de 10 graden in de kajuit. Het regent van tijd tot tijd, soms heel eventjes zon en het vervelendste is een voortdurende stevige ijskoude wind. Wellicht overdrijf ik misschien een beetje, maar ik ben nu eenmaal een warmtedier. En volgens de voorspellingen gaat dit nog minstens een dag of 10 duren. Meer valt er over vandaag niet te vertellen.

Dinsdag 26 april.

Het weer is als gisteren. Daar laat ik het maar even bij. Desalniettemin gaat Sanne ijzeren Heinig op de fiets naar Castelsarrassin om boodschappen te doen en beweert later steeds tussen de buien door gefietst te hebben. Natuurlijk waag ik het niet om daaraan te twijfelen. Zelf nog even gekletst met Charles & Pamela Briggs op wiens (narrow)boot ik vorig jaar nog zowat een dag gespendeerd heb om het luik boven zijn boegschroef open te krijgen. Op internet zien we een foto van sneeuw in Zeist. Dat is dan ook het enige dat we hier nog niet hebben. Maar het slaapt wel lekker als de regen op het dak tikkelt.

Woensdag 27 april.

Op bezoek bij de Dageraad in Mirepeisset

Op bezoek bij de Dageraad in Mirepeisset

Plannen gemaakt om het weekend naar Mirepeisset te gaan, vlak bij Narbonne. Het waait daar wel altijd harder maar er is meer zon, het is er warmer en er wonen diverse goede vrienden Bovendien kunnen we dan ook nog even bij onze vaste wijnleverancier wat inkopen doen, dan hebben we daar deze zomer geen zorgen meer over.

Donderdag 28 april.

Het is zowaar zo nu en dan droog, maar de wind is en blijft gemeen koud. Met het oog op het bezoek aan de wijnboer wordt alvast een deel van de inhoud uit de bank in de kajuit gevist en overgebracht naar de voorste hut. Is voor de gewichtsverdeling over het schip trouwens ook beter. Jochem heeft ondertussen ons huis opgeruimd, d.w.z. de door ons vergeten spullen opgevist, standen opgenomen en de post uitgezocht. Geeft steeds een goed gevoel dat hij zo trouw eventjes ons home op het vasteland bezoekt. Lekker uitgebreid gedoucht en op tijd naar bed.

met heerlijk weer

met heerlijk weer

Vrijdag 29 april.

Waarschijnlijk omdat we besloten hebben ons niet te veel van het weer aan te trekken begint zo nu en dan het zonnetje te schijnen. Op ons gemak de spulletjes gepakt voor een weekend uit logeren. Naarmate we oostelijker komen wordt het warmer en zonniger. Even na 15 uur arriveren we in Mirepeisset bij ‘De Dageraad’ van H & R. Na een warm welkom lopen we nog even terug naar de auto om wat (slaap)spullen te pakken en dan arriveren ook juist S & L, die dit weekend bij H & C op de Progres logeren, op de terugweg van Spanje naar hun schip in Zwolle. (De Progres ligt vlak achter de Dageraad). Het wordt bloedgezellig en het weer is inmiddels fantastisch. Al snel gaan we van de thee over op een aperitief, vervolgens op een drankje voor het eten, waarna een heerlijke maaltijd en daarna wordt nog uren nagetafeld bij een prachtig kampvuur. Ongelooflijk, we hebben tot 24 uur met z’n allen buiten gezeten, een fantastische avond, alsof het midden Juli is.

en veel bijpraten

en veel bijpraten

Zaterdag 30 april.

Evenzo ongelooflijk dat het weer in een paar uur zo totaal kan omslaan. Als we deze ochtend opstaan is het behoorlijk fris, met regenvlagen en een stormachtige wind. Gisteravond een fantastische zomeravond, vanochtend een heuse herfststorm. Ik heb overigens niet echt lekker geslapen, voor het eerst sinds vele jaren weer in een slaapzak. Prima bed, daar niet van, maar je nog eens lekker omdraaien in zo’n smalle slaapzak, dat wilde maar niet lukken. Na een heerlijk ontbijt eerst maar even naar onze vaste wijnboer en een stevige voorraad ingeslagen: dan hoeven we daar deze zomer niet meer mee te slepen als we ergens in de bush liggen.

Het is voor onze gastvrouwen in het bijzonder en daarmee dus eigenlijk voor ons allemaal een speciale dag: de verjaardag van de enkele jaren geleden helaas overleden Jan T, echtgenoot van Heini en zwager van haar tweelingzus Rie. Toen Jan, een meesterlijke en boeiende verteller, nog leefde werd zijn verjaardag altijd groots gevierd en kwamen vele vrienden hem opzoeken. Het was altijd een bijzonder gebeuren en is een soort hommage aan Jan, dat best veel vrienden deze gewoonte in stand houden. Dus zaten we al snel, na de koffie met gebak, aan ons eerste aperitiefje en konden we ons te goed doen aan de heerlijke hapjes die “de meiden/de tweeling” hadden klaargemaakt. Gelukkig werd het in de middag droog en een beetje zonnig en konden we het samenzijn buiten voortzetten. Voor Sanne en mij ook bijzonder omdat we de laatste jaren niet meer van de partij konden zijn en daardoor was dit voor ons ook een feest van het weerzien van vele oude bekenden en het ontmoeten van enkele nieuwe gezichten. De stroom heerlijke hapjes was onuitputtelijk, de wijnstroom (van dezelfde wijnboer) eveneens. Het werd dus een latertje. En daarna heerlijk geslapen, deze nacht niet in, maar onder een slaapzak, dus geen probleem om je nog eens lekker om te draaien.

De vertrekkende havenmeester

De vertrekkende havenmeester

Zondag 1 mei.

Eigenlijk een dag om in het kleinere gezelschap van de in Mirepeisset verblijvende goede vrienden nog wat na te genieten, maar dat zit er voor on helaas niet in. Hoe druk kan je het hebben als je bijna 7 maanden met vakantie bent. We moeten terug naar Moissac omdat daar om 18 uur het afscheidsfeest van de havenmeester begint. Dus na de koffie afscheid genomen en weer op weg. Voorspoedige rit, ondanks de zware NW storm, windkracht 7 of meer, precies tegen. Dat maakt een zwaar beladen auto dorstig. We halen de 1 op 10 niet eens. Terug aan boord de wijnvoorraad opgeborgen op de daarvoor bestemde plekken. En dan: op naar het afscheidsfeest dat een karaoke partij blijkt te zijn. Het leek wel of iedereen die de afgelopen 10 jaar een tijd in de haven heeft doorgebracht er was.

Engelse humor ?

Engelse humor ?

En ook allerlei lieden die beroepsmatig iets met de watersport van doen hebben. Er was een overvloed aan lekkere hapjes gemaakt door de organisatoren, vooral allerlei soorten quiches en hartige taarten. Leuk dat je door de zeer gemêleerde herkomst van de gasten ook allerlei aparte dingen kunt eten. Karaoke is best wel aardig maar het aantal decibels ligt wat aan de hoge kant. Overigens blijken sommige van onze vaarvrienden over hoogst onverwachte vaardigheden te beschikken. Tegen half elf verlaten we de partij, het was best wel een vermoeiend weekend.

De nieuwe havenmeester

De nieuwe havenmeester

Binnen geen plaats genoeg

Binnen geen plaats genoeg

Een zeer gemeleerd gezelschap

Een zeer gemêleerd gezelschap