Archive for juni, 2016

ARTEMIS 11e week reis 2016 (week 25)

Ik heb geen idee of en zo ja wie dit wekelijkse verhaal allemaal lezen. Als je dit weblog met enige regelmaat leest of bekijkt laat me dat dan eens via de mail weten.

Maandag 20 juni.

geen alledaags schip ...

geen alledaags schip ...

Het lijkt wel of het toch zomer wordt. De ochtend begint wolkeloos maar al is het tegen negenen toch weer half bewolkt, het is stukken warmer dan de voorafgaande dagen. De dagelijkse rituelen van schip wassen etc. volgen, Sanne laat ook de wasmachine draaien, want het blijft droog vandaag. Geleidelijk verdwijnen alle huurboten en tegen de middag komen er weer andere om te lunchen. Ook verschijnt dan ineens een prachtig groot zeilschip, de Elizabeth, een Hagenaar, gebouwd 1913, 26 meter lang. Het schip heeft een Franse eigenaar, is geregistreerd in Straatsburg en heeft merkwaardigerwijze een Franse verklaring dat het behoort tot het historisch erfgoed. De eigenaar is onderweg naar Bordeaux en vandaar naar Bretagne. Van dichtbij blijkt dat er nog best wel wat aan het ijzerwerk te vervangen/repareren valt, maar dat kan nog wel even wachten tot volgende winter zo vertelt de eigenaar. Verder zijn we voortdurend in de weer met huurboten op een passende afstand te houden. Tegen vieren komt er een uiterst merkwaardig bouwsel volkomen geluidloos aangedreven.

... maar zeker een bijzonder vaartuig

... maar zeker een bijzonder vaartuig

Het is een soort vlot gemaakt met een slim bedachte constructie van steigerbuizen, het dak wordt grotendeels gevormd door een negental grote zonnepanelen (400 Watt elk) die 2 elektro buitenboordmotoren aandrijven. De vloer van het geheel is een soort dubbele bodem, gemonteerd op 2 drijvers. Elk vloerdeel (kunstgras bedekt) is opneembaar en daaronder bevindt zich alle denkbare en benodigde uitrusting. Volgens de jonge Belgische eigenaar haalt het bouwsel een snelheid van 12 km. Hij wil als alles klaar is, er via de Donau mee naar de Zware Zee varen, maar eerst moet aan het bouwsel nog een constructie worden toegevoegd om regenwater op te vangen en op te slaan als drinkwater. Zal mij benieuwen of hij ooit toestemming krijgt om zijn gedroomde tocht te volvoeren. Hij komt langszij om drinkwater te tanken, en passant nodigt hij ons uit om a.s. vrijdag zijn verjaardag mee te komen vieren. Zijn gasten, een tiental jongelui, verblijven op een bank en in hangmatten en maken op mij een behoorlijk afwezige indruk en steken geen poot uit. Alleen zijn vriend en vriendin helpen mee bij het vullen van alle watertankjes.

de beide schippers

de beide schippers

Eind van de middag loopt het storm en uiteindelijk liggen er meer dan 10 huurjachten. Zwitsers net vóór ons, Duitsers net achter ons, allen op net een stootwil afstand. Ongetwijfeld (en gelukkig) zijn we morgen weer alleen. Toch is zo’n avond ook wel weer erg leuk om met allerlei lieden een poosje te babbelen.

Dinsdag 21 juni.

Eindelijk zomer, hemel is strakblauw en blijft dat ook, de temperatuur klimt naar de 30 graden. Als verwacht verdwijnen alle huurboten de een na de ander, ook de Elizabeth gaat weer verder. Op zijn plek ligt even later een grote Engelse bak, de Liberty van Lynda & John. Hun vaste plek is Buzet, ook zij zijn langzaam onderweg naar Moissac voor het “fete des barges” over 10 dagen. Direct nadat zij hebben vastgelegd verhuizen wij een stuk naar achter, zodat we geen zorgen meer hoeven te hebben over al die huurboten tegen ons roer.

tot een volgende keer, somewhere, somehow

tot een volgende keer, somewhere, somehow

Sanne heeft last van de hoge temperatuur maar gaat onverdroten door met het poetsen van al die plekken die bij de ‘normale’ poetsbeurten niet aan bod komen. Voor hun vertrek kregen we van de vrouw van de Elizabeth nog een grote schaal aardbeien, geplukt in het veld aan de overkant. Aparte manier van telen: de aardbeiplanten in lange met gaas afgedekte rijen en tussen die rijen verdiepte sleuven gevuld met water en stro. Klaarblijkelijk ook een perfecte ambiance voor kikkers, te horen aan het concert dat ze elke avond verzorgen. Eindelijk kan nu ook mijn winterdekbed vervangen worden door een iets dunner exemplaar, het blijft ’s nachts binnenboord boven de 18 graden.

Woensdag 22 juni.

Serignac bij avond

Serignac bij avond

Het blijft zomer, de temperatuur stijgt naar de 35 graden. Dat houdt in dat we minder doen om ons beter aan het klimaat aan te kunnen passen. We brengen zelfs de zonwering van de stuurhutramen aan, iets wat slechts bij hoge uitzondering gebeurt maar wel zeer effectief is. Vergeten er een foto van te maken. Rond de middag telefoon uit Rotterdam: alle bloedwaarden zijn in orde of worden beter. Elke goede uitslag is toch altijd weer een opluchting. Het is te warm om te koken, Sanne haalt een lekkere pizza met eendenborst in het dorp en krijgt daarvoor van de uitbater een zoen op beide wangen. Aan de graskant aan de overkant meert de Saint Louis af, een hotelschip met overduidelijk hoorbaar Amerikaanse gasten. Onze garage belt dat de nieuwe auto gearriveerd is, op één week na, 8 maanden na bestelling. Afgesproken dat ze hem nog 4 maanden op zolder zetten.

Donderdag 23 juni.

weer geen warm eten vanavond

weer geen warm eten vanavond

Het aanpassen gaat zo goed dat ik besluit om ook eens wat schilderwerk te doen. Alle autobandjes die we hebben worden weer prachtig wit en drogen in de bloedhete zon gelukkig snel. Vanwege de oostelijke wind is er nogal wat platanenstof op het schip terecht gekomen en daarom wordt er niet gezwabberd vandaag maar echt gewassen (met kanaalwater natuurlijk). Verder is het te warm om iets te doen, binnenboord is het nu 36 graden

Vrijdag 24 juni.

De zomer doet een stapje terug, temperatuur blijft steken bij 29 graden bij een overwegend bewolkte lucht. Maar nog steeds ideaal vakantieweer. Voor de 3e keer in de afgelopen week komt een elektricien de stroomaansluitingen op de steiger inspecteren. Hij is daar uren mee bezig. Als ik vraag wanneer de nieuwe installatie gemaakt gaat worden meldt hij dat hij alleen maar inventariseert wat er moet gebeuren. Alleen al het aantal uren dat ze deze week er aan bezig geweest zijn zou ruim voldoende zijn voor een compleet nieuwe installatie. Maar ik schat in dat de tekst ‘HS’ (hors service) zijn 4e jaar nog wel haalt. In de middag zo nu en dan een flauw zonnetje, maar in de avond het onvermijdelijke (?) onweer, niet erg heftig maar wel behoorlijk nat.

Zaterdag 25 juni.

waar ben ik nu toch aangeland ??

waar ben ik nu toch aangeland ??

Vanochtend geen zon te zien en het is behoorlijk afgekoeld, met een naar NW gedraaide wind. Binnenboord is de temp nu 19 graden, dus 15 graden minder dan eergisteren, das wel weer even wennen. En dat wennen gaat het beste als je niks doet. Het lijkt alsof velen hetzelfde idee hebben, het is nagenoeg doodstil op het water, vrijwel geen vaart en ook op de weg; normaal nogal wat tractoren met allerlei vreemdsoortige werktuigen erachter, maar de boeren lijken ook een rustdag te hebben genomen.

Zondag 26 juni.

Bij het opstaan volop zon. Schip gezwabberd, daarna zondags ontbijt. Dan beginnen de eerste huurboten te komen met nieuwe huurders, dus het aanleggen is weer één groot feest. Na een poosje komt onze Belg Peter weer aangevaren met zijn futuristisch vaartuig. Hij legt net vóór ons aan en we hebben alle tijd om met hem en zijn Amerikaanse vriendin nader kennis te maken. Dan gaan zij even een kwartiertje naar het dorp om brood te kopen en komen ruim een uur later terug met de verontschuldiging dat ze nog een “Grimbergen” waren tegen gekomen. Op de kade vóór ons is een stuk van 30 meter gereserveerd voor de hotelboot Saint Louis, tot teleurstelling (met soms discussie) van diverse huurbootbemanningen. Als die er uiteindelijk ligt (2 uur eerder dan afgesproken) is de kade vol. Een boot met Duitsers komt langszij om water te tanken, een tweede (met Engelsen) wil dat ook, maar elk op z’n beurt zeggen wij dan. Daarom meren zij af aan de overkant en keuren ons verder geen blik meer waardig. Met alle gerommel was de middag snel om en is er van ons plan om een eind te gaan fietsen niets meer gekomen. ‘Tant pis’.

hebben jullie niet iets lekkerders

hebben jullie niet iets lekkerders

ja, dit is prima

ja, dit is prima

ARTEMIS 10e week reis 2016 (week 24)

Maandag 13 juni.

Wel wat erg heftig gesnoeid, maar ook daar weinig zon

Wel wat erg heftig gesnoeid, maar ook daar weinig zon

In aansluiting op wat ik gisterenmiddag schreef blijkt er nog een reden te zijn om hier (in Villeton) voorlopig een paar dagen te blijven liggen. We horen van een tegenligger dat een klein stukje verderop, bij Meilhan, de kanaaldijk is doorgebroken. Precies op de plaats waar de Garonne met een bocht van bijna 150 graden bijna tegen het kanaal botst. Waarschijnlijk is de kanaaldijk onderspoeld door de waanzinnige watermassa’s die er dit jaar door de rivier afgevoerd moeten worden. Hoe hard die stroomt hebben we afgelopen donderdag zelf mogen ervaren. Geen idee hoe lang deze stremming gaat duren, maar onze ervaring leert dat dat zomaar 4 á 6 weken kan zijn. In het kanaalpand net vóór de dijkbreuk, 6 km verderop, is het water ruim 1 mtr gezakt, dus dan houdt alles op met onze diepgang van 1.1 mtr. Wellicht is het een voordeel dat in de getroffen kanaalpanden onder meer 2 grote bootverhuurbedrijven zijn gevestigd en die zullen er bij de VNF (Franse Rijkswaterstaat) wel op aandringen dat herstel zo snel mogelijk plaatsvindt. Verder klopt de weersvoorspelling ook, harde wind, veel regen en niet lekker warm. Dat gaat zo nog een dag of vijf duren. Maar aan de kade hebben we stroom en water en binnenboord is het droog. Sanne kient het prachtig uit door precies tussen 2 flinke buien boodschappen te gaan doen in Tonnein.

Dinsdag 14 juni.

La fontaine aux Anglais, uit de tijd van de Engelse overheersing, in Damazan

La fontaine aux Anglais, uit de tijd van de Engelse overheersing, in Damazan

De buien worden iets minder frequent en tussendoor warmt de zon ons iedere keer een beetje op, al blijft de wind hard en koud. Inmiddels ligt de kade nagenoeg vol, logisch met die stremming verderop. We zien nog wel wat huurboten westwaarts varen, maar die zien we ook allemaal weer terugkomen. Wij blijven tot zaterdag liggen, omdat het dan pas wat aangenamer weer wordt. Als ze die dijk gerepareerd krijgen gaan we in augustus wel naar Meilhan. We wandelen tussen de buien wat in de omgeving. Opvallend veel riante woningen met grote tuinen, alles in perfecte staat van onderhoud. Aan de naambordjes op de brievenbussen te zien wonen hier nogal wat Engelsen. We nemen nog even een slaapmutsje in de stuurhut maar tegen tienen wordt het te koud en moeten we binnen nog een oorlammetje nemen om weer warm te worden.

Woensdag 15 juni.

Wolken, zon en zo nu en dan wat regen. Het blijft veel te koud voor de tijd van het jaar, vooral een gevolg van de stevige wind. In de middag wordt het iets beter. Sanne doet een wasje en gaat daarna op de fiets de verdere omgeving verkennen, o.a. Damazan, wat een leuk plaatsje blijkt te zijn, ook weer een bastide, maar waar voor ons nooit plek is om aan te leggen, omdat de kant ondiep is met grote stenen. We douchen en gaan dan onder de paraplu’s naar het restaurant ‘la chope et le pichet’. Belgische eigenaar en absolute aanrader. Heerlijk gegeten, entrecotes zoals je ze maar zelden krijgt. De baas blijkt zelf ook een watersporter, heeft een Super van Craft, waarmee hij de laatste 2 weken van juni en de laatste week van september in Nederland vaart. Hij vond het duidelijk leuk om weer eens Nederlands te kunnen praten, zijn vrouw moest in de keuken herhaaldelijk bellen dat er weer gerechten klaarstonden voor de andere gasten. Terug aan boord nog een glaasje wijn voor de afwisseling en dan geheel vol(ge)daan de kooien opgezocht.

Donderdag 16 juni.

Getankt, kraan loopt kennelijk erg hard, na 20 minuten spuit het water uit de ontluchting en geeft de meter aan dat de tank vol is. Kennelijk heeft de Gobius meter te vroeg aangegeven dat de tank bijna leeg was. We besluiten om naar Buzet te varen en daar hopelijk een plekje aan de kade te vinden. Uit Buzet komen (kwamen) de wijnen waarmee AH de Nederlanders wijn heeft leren drinken. Maar dat succes heeft tot irrelevante prijsstijgingen geleid en dus bezoeken we de cave niet meer. Overal om ons heen buien, maar zelf houden we het droog tot net voor Buzet; door super langzaam te varen houdt het net op met regenen als we gaan aanleggen, want er is zowaar een vrije plek. In de loop van de middag horen we met enige regelmaat dat de drinkwaterpomp heel even zachtjes loopt, zonder dat wij ergens water gebruiken. Eindeloos gezocht waar een mogelijk lek in het leidingsysteem zou kunnen zitten, zelfs op diverse plaatsen de vloer opengelegd. Aan de boiler is ook niets te bespeuren wat in de richting van een lekkage wijst. Uiteindelijk dan maar geconcludeerd dat door de afkoeling van het water in de boiler de druk in het systeem daalt en de pomp daar heel alert op reageert. Nadat er zeer ruim warm water is gebruikt voor de afwas horen we de pomp later op de avond nog 1 keer en daarna is het over. Klaarblijkelijk heeft de nieuwe pomp wel een heel erg gevoelige druksensor. Helemaal zeker dat het niks anders is zijn we nog niet.

Vrijdag 17 juni.

Nog net één plekje in Buzet aan een van de meest onverzorgde kades in dit deel van het kanaal

Nog net één plekje in Buzet aan een van de meest onverzorgde kades in dit deel van het kanaal

De hele dag afwisselend stevige buien en een waterig zonnetje. Langer dan een half uur aaneengesloten is het niet droog. Bovendien veel en kille wind. We beginnen dit weer redelijk zat te worden. Zo slecht hebben we het in alle jaren in Frankrijk nog nooit gehad. Wel is er voor volgende week iets beter weer voorspelt, maar de voorspellingen op termijn deugen hier zelden. Door de continue bewolking kunnen de zonnepanelen onze 20 jaar oude koelkast niet volledig van stroom voorzien en dus moeten de accu’s bijspringen, maar ook dat is eindig. Dus óf varen óf ergens aan de stroom. Daarom gaan we morgen naar Serignac, in de hoop dat daar plek is, en zo niet dan hebben we in ieder geval een paar uur gevaren.

Zaterdag 18 juni.

Bijtijds opgestaan (doe ik trouwens altijd) en om 8.45 de motor gestart. Rustig naar Serignac gevaren. Tot onze verbazing ligt aan de grote steiger alleen d’Oude Dibbes uit Sneek, ook al meerdere keren ontmoet in de afgelopen jaren, maar eigenlijk nooit ervaringen mee uitgewisseld; dit keer dus wel Overigens ligt er aan de overkant een kleine Engels kolonie. Dit keer dus wel. We blijken nogal wat gemeenschappelijke kennissen te hebben, vooral in de omgeving van Mirepeisset. Verder zijn zij gisteren niet adequaat geïnformeerd door de capitainerie in Buzet omtrent de passage van de Garonne. We geven hen de telefoonnummers van de ‘pilots’ en van de captain van Port Lalande (Rob Graham). Met die info moet het lukken. Ook nadrukkelijk gewaarschuwd dat ze zich regelmatig moeten laten informeren of de terugtocht nog mogelijk is, want anders zit je zomaar tot een eind in november op de Lot vast omdat er dan te weinig water in de Garonne staat. En dat lot is reeds velen te beurt gevallen. Ondanks de belofte van de weerprofeten dat het droog zou zijn vandaag zijn valt het in de avond weer met bakken uit de hemel.

Zondag 19 juni.

Het gehannes van de huurboten is vaak best vermakelijk, hier drukte voor de dubbele sluis in Buzet

Het gehannes van de huurboten is vaak best vermakelijk, hier drukte voor de dubbele sluis in Buzet

Een schitterende zonsopgang deze ochtend, temperatuur slechts 9 graden. De dag begint met een stralende hemel, maar door de dag heen neemt de bewolking alsmaar toe. Maar het moet gezegd worden, het is de eerste dag sinds tijden dat het niet regent en uit de wind is het best aangenaam. Vandaag krijgt de koelkast een grote beurt schoonmaakbeurt, evenals de nis waarin hij staat. Daar zijn we wel een paar uur zoet mee, maar ik betwijfel of dit het elektra-verbruik zal doen dalen. Het rooster aan de achterkant van de koelkast was nauwelijks stoffig. Het zal wel op een nieuw, extra energiezuinig koelkastje uitdraaien. Dibbes vertrekt naar Buzet, ze willen beslist naar de Lot. Inde middag komen de Engelsen van de overkant om beurten water halen. Overigens heeft de havenmeesteres al meegedeeld dat ze er de eerstkomende 4 dagen niet is, dus er wordt ook geen havengeld geïnd. Elk voordeel heb z’n nadeel. Eind van de komende week begint de zomer; het zal tijd worden.

ARTEMIS 9e week reis 2016 (week 23)

Maandag 6 juni.

Mist bij vertrek uit St. Sylvestre

Mist bij vertrek uit St. Sylvestre

Vandaag blijven de sluizen dicht en is de passage over de Garonne nog niet mogelijk. Hoe het morgen is weten ze nog niet. Dat betekent dat we niet alvast een stukje terug kunnen varen en in geen geval vóór donderdag over kunnen steken. Zoonlief gebeld en gefeliciteerd met zijn verjaardag. We lummelen in de ochtend wat aan met kleine klusjes. Er is volop zon en Sanne heeft last van de warmte. In de middag raakt het bewolkt en maken we samen de bakken van de boordlichten schoon; veel alg en losse verf. Is in het verleden klaarblijkelijk gewoon zwarte lak opgezet zonder adequate voorbehandeling. Omdat het lastig helemaal vlak te schuren is gebruiken we een middel dat ik jaren geleden gekocht heb om het berghout mee te behandelen en waardoor de verf beter hecht zonder schuren. In de avond lijkt een forse onweersbui los te barsten, maar na een uurtje stevig regenen is het weer voorbij . Maar het water is wel weer een paar cm gestegen.

Dinsdag 7 juni.

Zeker bij sterke stoming blijft het uitkijken op de Lot

Zeker bij sterke stroming blijft het uitkijken op de Lot

Zwaar bewolkt, 30% kans op regen. We durven het niet aan om de lichtbakken af te lakken. Overleg met de sluiswachters en de Garonne-loodsen levert op dat de sluizen op de Lot morgen weer bediend worden en de oversteek van de Garonne vanaf donderdag weer mogelijk zal zijn. We besluiten daarom morgen terug te varen naar Clairac en dan vrijdag de oversteek te maken. Gezien de verwachte regen is het heel wel mogelijk dat de Garonne maar 2 dagen ‘open’ is. In de middag klaart het op en we nemen de gok om de lichtbakken af te lakken. We betalen het havengeld en steken de rivier weer over omdat we aan de andere kant af kunnen meren naast de waterkraan en dus niet allerlei slangen uit hoeven te leggen. Tussen haakjes: Penne d’Agenais heeft een uiterst hulpvaardige en vriendelijk havenmeesteres die met begrip het havengeld aanpast aan de omstandigheden. Boodschappen gedaan en genoten van een prachtige avond.

Woensdag 8 juni.

Samen over de Garonne

Samen over de Garonne

Vaartijd 6 uur, 2 sluizen, 50 km.

Aanvankelijk hangt er een dichte mist over de rivier. Maar tegen negenen klaart het op en verschijnt de zon. We varen met meer dan de toegestane 10 km de rivier weer af, maar daar kunnen we weinig aan doen omdat we een forse stroom mee hebben. Het blijft een beetje lastig varen omdat er nog steeds zoveel drijfhout in het water ‘meevaart’. Bij Villeneuve s’Lot de sluis heel voorzichtig genomen, vanwege en tegelijk met een enorme vracht hout. De CarolyN ligt nog steeds op de buitenkade van Port Lalande. Gil en Mike gebaren driftig dat we langszij moeten komen, maar hoe aanlokkelijk ook een gezellige avond met hen is, het vergroot het risico dat we niet vóór het weekend van de Lot af zijn en dat willen we niet. Even later blijkt ons grote gelijk: als we nota bene al in de sluis van Castelmoron liggen horen we het alarm van de stuw en wil de sluiswachter eigenlijk ons niet afschutten. Hij vraagt of ik meekom en naar de stuw wil kijken die juist gestreken wordt. Een enorme watermassa dondert naar beneden en veroorzaakt direct een zware stroomversnelling onder de sluis. Ik toon mij niet onder de indruk en gelukkig besluit hij ons door te laten. Het was wel even spannend toen we de sluis uit kwamen en een krachtige zijstroom de baas moesten blijven, maar na 2 km werd het wat rustiger en een goed uur later meerden we af (15 km verderop) in Clairac. Geen boot aan de kade overigens. Maar….., het water blijft stijgen. Het wordt steeds duidelijker dat de getrokken stuwen in de Lot plus de toenemende regenkansen de kans op een passage van de Garonne niet doen toenemen. Morgenvroeg maar even de ‘pilots’ bellen hoe het er voor staat. Samen met Sanne de situatie bij het sluisje van Clairac wezen bekijken: zowel onder als boven de sluis zijn de aanlegmogelijkheden zeer beperkt en sterk onder invloed van het aanstormende water. We besluiten dat het kan, of liever dat wij het kunnen. In de avond nog lang buiten gezeten. Om 2 uur ’s nachts stel ik vast dat het water niet verder stijgt en dat het hogere deel van de kade, waaraan wij liggen, niet onder water zal gaan. Dus ga ik met een gerust hart onder zeil.

Donderdag 9 juni.

Eigenlijk dus aan de verkeerde kant van de boei

Eigenlijk dus aan de verkeerde kant van de boei

Vaartijd: 3uur 45 min., 5 sluizen, 21 km.

Om 7 uur alweer wordt ik wakker van een hels lawaai. Blijkt dat 2 gemeentewerkers van Clairac met een pomp en een aggregaat begonnen zijn de kade schoon te spuiten. Wij zijn vooraf niet gewaarschuwd en als we nu niet als de donder maken dat we verkassen kunnen we rekenen op een schip dat onder de modder zal komen. Ze steken bij dat verkassen ook geen poot uit. Op ons commentaar op een en ander antwoorden zij slechts met: wij hebben opdracht de kade schoon te spuiten, dat zijn onze orders. Waar doet me dat toch aan denken? Als ik even daarna de ‘pilots’ bel: we nemen alleen vanochtend nog boten aan voor de overtocht, maar als jullie opschieten zijn jullie net op tijd in Nicole voor de laatste rit van vandaag. We maken direct los. Sanne gaat te voet naar de sluis om die gereed te maken, zodat ik direct kan invaren en we daarvoor niet eerst aan hoeven te leggen aan dat pokkensteigertje met de stroom achterop. Timing is perfect, ik kan zo invaren. Daarna met een stevig vaartje naar de sluis van Aiguillon waar we alle geluk van de wereld hebben want er komt net een schip uit de sluis en we kunnen dus zó invaren. Dan nog 3 km door de canalette (een supersmal en bochtig minikanaaltje), niet weinig gehinderd door overhangende takken en allerlei drijfhout. Precies om 11 uur zijn we bij de toegangssluis tot de Garonne waar de ‘pilots’ al op ons staan te wachten. Op hun vraag hoeveel pk de motor van ons schip heeft antwoord ik uit voorzichtigheid: 80 pk (officieel is het 89 pk). De loods zegt resoluut dat dat helaas niet genoeg is. Na enig overleg besluiten ze het loodsbootje (voorzien van 2 buitenboordmotoren van elk 50 pk) achteraan opzij van de Artemis te koppelen en daarmee gaan we dan de oversteek maken. Ze hebben duidelijk geen zin om eerst de veel zwaardere sleepboot op te gaan halen, want dat gaat veel extra tijd kosten. En met 80 pk van onszelf en zo nodig gesteund door het loodsbootje moet het gaan.

Volle kracht vooruit

Volle kracht vooruit

En dat lukt dus ook. Hoe nuttig of liever noodzakelijk loodsen zijn, blijkt even later als de loods aan boord zegt dat ik tussen 2 groene boeien moet sturen in plaats van tussen de rode en groene: ze hebben vanochtend vastgesteld dat enkele boeien door de zware stroom niet meer op de juiste plekken liggen; bovendien worden sommige tonnen onder water getrokken en dat maakt de oriëntatie er niet makkelijker op. Eerlijk is eerlijk, ik was blij met de aangekoppelde loodsboot: een slingerend parcours met een tegenstroom van 12 km/uur is niet niks. Roer geven met zoveel stroom is sowieso al niet makkelijk en een boot die steeds aan één kant aan het achterschip trekt maakt het nog moeilijker. Uiteindelijk hadden we 50 minuten nodig voor een stukje van 5 km. Ik heb niet vol gas gevaren, ruim 1700 toeren, wetend dat het maximum van 2000 toeren nauwelijks winst oplevert (en wel dubbel zoveel brandstof kost). Eén km voor het einde van de oversteek maakt het ‘duwbootje’ los en kon ik op eigen kracht naar de toegangssluis varen, wat nog best lastig is omdat de steigers tussen de palen naar de ingang ruim onder water stonden. En toen lagen we in de sluis van de Baíse en verstomde alle geweld. De loodsen namen afscheid en gingen naar huis en wij voeren nog een half uurtje de Baíse op, namen het sluisje vlak vóór Buzet en waren uiterst happy dat de kleine kade daar net voorbij helemaal vrij was. We meerden af, namen een extra oorlam en genoten van de rust en de stilte, een sterk gesluierde hemel en lekker warm weer. Zou het eindelijk zomer worden?

Vrijdag 10 juni.

Een idyllisch plekje op de Baise, net boven stuw en sluis, na een enerverende dag

Een idyllisch plekje op de Baise, net boven stuw en sluis, na een enerverende dag

Sanne haalt brood in het dorp. Het is bewolkt en vrijwel windstil. De rivier stoomt maar heel weinig. Even het plekje op de voorkant (gelukkig op het berghout) waar de loodsboot ons gisteren aantikte, bijgewerkt en nog voor we bedacht hebben waarheen vandaag, wordt die beslissing al voor ons genomen. Het begint te regenen, soms een beetje, dan weer keihard met soms een donderklap. Dus blijven we liggen en vermaken ons met de escapades van een huurboot die maar niet aan het af-/opstapsteigertje van de sluis kan komen (door een combinatie van stroom, wind en vooral onkunde) en na een aantal vergeefse pogingen rechtsomkeer maakt. We hebben hem niet meer gezien. We besluiten, ook al is dit nog zo’n heerlijke plek, om morgen naar Villeton te gaan. Bij het alsmaar zwaar bewolkte weer kunnen de zonnepanelen het stroomverbruik onvoldoende compenseren en dus moeten we na verloop van tijd een beetje stroom kunnen laden.

Zaterdag 11 juni.

Zou het nu eindelijk echt zomer worden?

Zou het nu eindelijk echt zomer worden?

Vaartijd: 2uur 25 min., 4 sluizen en 13 km.

Opnieuw somber weer, ook al fluiten de vogels al vanaf 5 uur de dag vrolijk tegemoet. Sanne haalt boodschappen, daarna ga ik naar de capitainerie van de haven van Buzet (100 meter om de hoek) om allerlei computerzaken even weer bij de tijd te brengen. Wifi is aan de Lot een volledig onbekend begrip op de diverse aanlegplekken en Windows en aanverwante zaken vragen voortdurend om updates. Als ik dat via de telefoon moet doen ben ik in de kortste keren door mijn quotum aan MB’s heen. Sanne vermaakt zich ondertussen met een eekhoorntje dat zeer geïnteresseerd is in een oude Hollandse tjalk. We vertrekken en varen op ons dooie akkertje naar Villeton. Onderweg komen we een stuk of vijf bootjes tegen, meer dan we in een hele week op de Lot hebben gezien. Er is gelukkig nog ruim plaats, ook al is het aantal ’wrakken’ verdubbeld, van 2 naar 4. Wanneer ruimen de Fransen die zooi nou eens op! Op het terrein tegenover de haven, waar normaal altijd wel een paar campers staan, blijkt een ‘vide grenier’ aan de gang te zijn, veel muziek en weinig publiek. Neemt niet weg dat de frites-boer om 14 uur al is uitverkocht en daar had ik nu net zo’n zin in. Het weer is iets aan de beterende hand. We besluiten om te gokken, we zijn die wintertent al een poosje meer dan zat. Dus de tent schoon en droog gemaakt en ingepakt en diep in het ruim weggestopt. Daarna het zomertentje erop. Het lijkt direct al een stuk meer zomer. Zeker met een lekkere pizza en een goed glas wijn in de open stuurhut.

Zondag 12 juni.

Als de zon opkomt en dat zomerdekje ziet is het meteen gedaan met de pret. Om 6 uur slaat zelfs de kachel automatisch aan (temperatuur binnen < 15 graden), vergeten gisteren af te schakelen. Zwaarbewolkt, maar het regent niet en dat is al heel wat. Dus weer een aantal kleine klusje gedaan en één grote, n.l. dit logboek van de hele week geschreven. Daar was nog geen dag iets van terecht gekomen. We hadden vandaag graag bij de Belg willen eten, een fantastisch restaurant, hier ongeveer 500 mtr. vandaan aan de sluis. Maar helaas, helemaal volgeboekt. Maandag en dinsdag gesloten, dus maar geboekt voor woensdagavond. Een uitstekende reden om hier nog een paar dagen te blijven liggen.

ARTEMIS 8e week reis 2016 (week 22)

Maandag 30 mei.

havenoverzicht St. Sylvestre, aan de overkant het lage ponton in Penne d'Agenais

havenoverzicht St. Sylvestre, aan de overkant het lage ponton in Penne d'Agenais

Regen, en niet zo’n beetje ook. Met ook nog veel wind, vrijwel recht op de kont. Dat geeft regelmatig een doordringend bonkend geluid als de golven onder het achterschip slaan, maar er staat te veel stroming om het schip op de hand te keren. Geen zin om bij dit k….. weer te gaan varen. Tegen tien uur verschijnt de “regisseur du port” om te melden dat we uiterlijk vrijdag hier weg moeten, want dan is de kade gereserveerd voor een heel groot passagiersschip, wel 26 meter lang. Ik probeer nog hem uit te leggen dat het onzinnig is een kade van 90 meter daarvoor in z’n geheel te reserveren omdat er dan voor geen enkel jacht nog plaats is. Maar hij ziet dat anders, of liever: hij weet absoluut niet hoe het werkt in een haven, zoals zo vaak met lokale ambtenaartjes. Maar goed, maakt ons niets uit, wij zullen dan al lang weer vertrokken zijn. Ik probeer hem ook nog uit te leggen dat het niet onhandig zou zijn om een vuilcontainer bij de haven te plaatsen, maar dat blijkt onder de competentie van een ander ambtenaartje te vallen. C’est la France. Ondertussen heb ik sinds gisteren een (on)behoorlijk pijnlijke elleboog en idem pols. Lijkt het gevolg van een onjuist gebruik van de wandelstok, toen we eergisteren die 2 km steile helling hebben gelopen. Aantal telefoontjes gepleegd, mailen of sms-en gaat niet meer want ik zit al boven het toegestane dataverbruik.

Dinsdag 31 mei.

boomstammen komen in file voorbij

boomstammen komen in file voorbij

Weer heeft het de hele nacht afwisselend hard en zacht geregend en het ziet er naar uit dat dat ook vandaag zo blijft doorgaan. We besluiten dus opnieuw te blijven liggen. Hopelijk blijft de oversteek over de Garonne nog een poos mogelijk ondanks de steeds hogere waterstand. Vaak wordt juist omgekeerd omstreeks deze tijd die oversteek zelfs beëindigd wegens gebrek aan water; als dat gebeurt zit je mogelijk wel tot november vast op dit stuk Lot een dan ben je, zoals dat heet, de Sjaak. Hopelijk morgen droog en misschien wel een klein beetje zon. Kan tenminste de kachel uit, en hoeft de elektrische deken niet meer aan.

Woensdag 1 juni.

De hoop vervliegt snel, het blijft gewoon verder regenen. Kan gelukkig wel weer op het internet, quotum voor de nieuwe maand is ingegaan. Wifi is in dit dorp een onbekend fenomeen. Overigens moest ik nog ergens een nieuwe muis zien te krijgen, want de oude heeft het badje niet overleefd. Nooit aan gedacht dat je zo’n ding ook bij de Intermarché kunt kopen, maar zowaar ze hebben er een, de laatste in het schap. Ondertussen hadden we (logisch natuurlijk) wel waargenomen dat het water geleidelijk aan het stijgen was. Maar het was toch even schrikken toen er om plusminus 20 uur op het schip geklopt werd en daar de buurman (van het schip vóór ons (aan een drijvende steiger)) in de gietregen stond met de mededeling dat in de komende uren het water met 1 á 1,5 meter zou gaan zakken omdat er stuwen gestreken werden in verband met het al hoge water en de verwachte verdere watertoevloed. Pas op dat moment ontdekten we dat het water al zeker 20 cm gezakt was; gelukkig lagen we op drie vrij lange lijnen en maar één korte, die nog net niet zo onder spanning stond dat het grote mes er aan te pas moest komen. Dus lijnen opgevierd en toen overlegd wat te doen. Wat ons in de uren daarvoor al wel was opgevallen was de enorme hoeveelheid drijfhout, van kleinere en grotere takken, maar ook hele boomstammen en zelfs een enkele boei die met steeds grotere snelheid voorbij dreven. Dus wat te doen: blijven liggen met het vervelende risico dat we ónder de kade zouden kunnen komen met reling en gangboord, omdat er onder het normale waterniveau over een heel stuk geen beschoeiing blijkt te zitten: dat betekent de hele nacht door blijven controleren. Het alternatief: oversteken naar een drijvend ponton aan de overkant van de rivier, met de inmiddels snel toenemende tegenstroom, een rivier vol drijfhout, de stromende regen en de ondertussen ingevallen duisternis ook geen risicoloze onderneming. Na enige aarzeling besluiten we tot het laatste. Het schip blijkt de stroom makkelijk de baas te kunnen, dat ik geen drijfhout geraakt of bij de schroef gekregen heb was meer geluk dan wijsheid. Al zeg ik het zelf, de overtocht werd afgesloten met een perfecte aanleg- manoeuvre, zodat we eigenlijk al vast lagen aan het ponton vóór de inmiddels gewaarschuwde bootbewoners van die kade hulp konden bieden. Achteraf blijken we ondertussen wel enkele regels overtreden te hebben want er mag s’nachts niet gevaren worden op de Lot en inmiddels was er ook al enkele uren een absoluut vaarverbod van kracht. Echter een adequaat infosysteem voor dit soort situaties hebben ze niet. Maar iets meer uit de wind, afgemeerd aan een prima én drijvende steiger, hebben we de ergste zooi opgeruimd, ons natte goed uitgetrokken, een extra stevige oorlam genomen en zijn vervolgens heerlijk gaan slapen. Inmiddels was het water inderdaad al ruim een meter gezakt. Jammer dat van zo’n hele escapade geen foto’s zijn gemaakt. Overigens liggen we nu dus op de plek waarheen we anders morgennamiddag verkast zouden zijn omdat we op vrijdag niet aan de vaste hoge steiger mochten liggen vanwege die vermaledijde passagiersboot.

Donderdag 2 juni.

stuw bij Lustrac, aan de boomstam op het rotsblok kun je zien hoeveel hoger het water heeft gestaan

stuw bij Lustrac, aan de boomstam op het rotsblok kun je zien hoeveel hoger het water heeft gestaan

Als we wakker zijn kijken we onze ogen uit: vriendelijke kades lijken nu plotseling hoge muren geworden, alsof je onder in een sluis ligt, het water van de rivier stroomt met hoge snelheid en het is onbeschrijflijk hoeveel hout en ook andere troep er voorbij giert. Wellicht het meest opmerkelijk: het regent niet, afgezien van wat spetters. Is nog wel fris. Vandaag het hele schip een uitgebreide poetsbeurt gegeven. Dat was ook ernstig nodig, regen is tegenwoordig viezer dan ooit en bij de escapade van gisteravond laat hebben we ook niet erg opgelet op of onze schoenen wel schoon waren. Op het einde van de middag begint het water plotseling weer te stijgen en bij het naar bed gaan is het niveau weer vrijwel normaal. Wonderbaarlijk zo snel als ook dat gaat. Maar vooralsnog blijft het vaarverbod van kracht en we vernemen verder dat de loodsdienst over de Garonne is gestaakt vanwege ook daar het hoge water.

Vrijdag 3 juni.

Lustrac: prachtig gerestaureerde sluis en molen. Water nog steeds 1.5 meter boven peil.

Lustrac: prachtig gerestaureerde sluis en molen. Water nog steeds 1.5 meter boven peil.

Her weer betert wat, veel bewolking en dreiging maar het blijft zowaar nu echt droog en is iets warmer. Met een trui is het best te hebben, nadat het binnenboord is opgewarmd met de scheepskachel, die dit jaar al meer uren gedraaid heeft dan in de vorige 2 jaar samen. Sanne laat de wasmachine overuren maken. Het ponton waaraan we nu liggen is heel erg laag dus kunnen we heel makkelijk het berghout ‘bijplekken’. Was vorig jaar maar gedeeltelijk gebeurd. Eind van de middag ziet deze kant er weer fantastisch uit dankzij de onovertroffen schildervaardigheden van Sanne. Ik bel de VNF: de loodsdienst over de Garonne is voorlopig voor een week gestaakt vanwege te hoog water. Een crue noemen ze dat hier, verwar dat vooral niet met de wijnterm cru, want een grand cru is echt heel iets anders als heel hoog water. Nou ja, vooralsnog is hier op de Lot een totaal vaarverbod dus we kunnen sowieso niet varen en is de passagiersboot ook niet gearriveerd. De handhaving van zo’n verbod is wel erg simpel: de sluizen worden niet bediend!! Voor de rest stroomt het hier ‘oerend’ hard en komen er nog steeds enorme hoeveelheden bomen en takken voorbij.

Zaterdag 4 juni.

als je niet mag varen dan ga je maar fietsen

als je niet mag varen dan ga je maar fietsen

De stroming lijkt wat af te nemen, hetgeen met name inhoudt dat de enorme hoeveelheid drijfhout wat langzamer voorbij komt. Nog steeds een vaarverbod. Om 11 uur samen en met alle bedden- en ander wasgoed naar de overkant naar de wasserette. Om 13 uur ligt alles weer schoon op de bedden of in de kast. Het is niet koud maar wel erg regen-dreigend weer. Varen mag nog steeds niet, dus gaan we op de fiets naar het ca 8 km verderop gelegen Lustrac, waar de volgende en tevens laatste sluis op onze voorgenomen route is. Wel, blij dat we op de fiets waren: inderdaad een prachtig gerenoveerde sluis met molen, heel uniek. Maar erboven en vooral eronder een kolkende rivier met lullig korte (5 meter) aanlegplekken. De oorzaak is trouwens duidelijk: het normale verval is hier 1.03 meter, op dit moment bedraagt het ongeveer 2.50 meter. Ik neem aan dat we hier in deze situatie nooit fatsoenlijk doorgekomen waren; het vaarverbod lijkt volstrekt redelijk. Het weer wordt overigens steeds beter en vooral ook zonniger, gepaard gaande met een strak windje. Al na enige tijd fietsen merk ik het: pet vergeten. En dan wordt de kleur van de hoofdhuid snel gelijk aan mijn vroegere haarkleur. Als het pijn gaat doen dan maar een zakdoek op mijn kop. Helaas werkt zo’n eenvoudig middel niet tegen zadelpijn. s’ Avonds het schip gedraaid, kunnen we morgen de bakboordkant bijwerken en liggen we bovendien meer met de kop op de wind en de zon op de kont.

Zondag 5 juni.

Een echte zondag, uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan. Markt(je) op de kade, heerlijke verse groenten en fruit gekocht. Het bijwerken van het berghout aan bakboord kost maar een fractie van de tijd die de ander kant vergde. Duidelijk dat we meestal aan stuurboord afmeren. Inmiddels redelijk zonnig weer met zo nu en dan een stevige wolk. We genieten van een passende zondagsrust. De sluizen zijn nog steeds gesloten. Overigens worden wij in de avonduren bezig gehouden door de vele vissers om ons heen die zo nu en dan behoorlijk grote joekels uit het water lepelen. Benieuwd of morgen het vaarverbod wordt opgeheven.

Inmiddels, het is nu maandagmorgen, weten we dat de sluizen nog steeds gesloten blijven. Dus gaan we maar weer wat klussen. Maar ze moeten wel opschieten, want zaterdag gaat het weer regenen!!