Archive for oktober, 2019

Logboek week 22-09 en 29-09

Zondag 22 september.

de smalle doorgang van 't VNF bassin naar het tkanaal

de smalle doorgang van 't VNF bassin naar het tkanaal

Somber weer, er valt wat lichte regen, daarom snel het dek geschrobd om zoveel mogelijk platanenvlekken te verwijderen. Beperkt resultaat. Flora van de Liberté verrast ons met een heerlijke lunch die uitloopt tot tegen zessen. Dan komen ook Tony en Tricia van de Anneke nog. Zij gaan dinsdag in het dok als de Liberté er uit gaat. Op de wal is het een komen en gaan van belangstellenden vanwege de open dag. De eerste keer in meer dan honderd jaar dat de VNF zoiets organiseert.

Maandag 23 september.

Zonnig maar fris weer. Schip nogmaals gewassen, met kraanwater!. Normaal doen we dat altijd met kanaalwater maar in een droogdok is dat wat lastig. Sanne schildert de douche en doet een uitgebreide schoonmaak van het interieur. Na vijven komt Eric voor een controle i.v.m. de trillingen van de motor maar ook hij kan niets bijzonders vinden. Wel ontdekt hij dat een van de olie-koelleidingen van de keerkoppeling vrijwel is doorgesleten. Moet beslist vervangen worden. Dus gaan we morgen wel uit het droogdok maar blijven dan liggen in het bassin vóór de dokken om eerst die leidingen te vervangen. Reservering voor de haven Port Saint Sauveur afgezegd.

Dinsdag 24 september.

uitzicht op Saint Sauveur vanuit de havenbistro

uitzicht op Saint Sauveur vanuit de havenbistro

Al voor achten worden de dokken gevuld, de schepen worden aan de lijnen er uit getrokken. Je hebt geen enkele snelheid en de ingangen zijn tamelijk smal, dus dat is veel veiliger dan uitvaren op de motor. De Liberté vaart door naar de jachthaven, wij maken vast opzij van het dok. Serge demonteert de olieleidingen en ik ga met hem naar de scheepswinkel om nieuwe te kopen. Om 12 uur is ook die klus weer geklaard. Heerlijk geluncht in een tentje vlak bij de dokken. Even voor 5 uur komt Eric nogmaals de motor inspecteren: hij vind de motorsteunen vóór aan de zachte kant en heeft enige twijfels over de uitlijning van pythondrive en motor. Hij overlegt met Serge over een nauwkeuriger controle van de uitlijning. Serge regelt een specialistisch bedrijf om een en ander te controleren.

Woensdag 25 september.

doorvaart door Toulouse

doorvaart door Toulouse

De specialisten komen in de loop van de middag. Sanne poetst de binnenkanten van het vrijboord aan voor- en achterkant en zet ze in de was. De ‘uitlijnspecialisten’ meten en controleren alles en stellen vast dat er wel enkele minimale afwijkingen zijn maar dat alles binnen de foutmarges is. Wij blij. Kunnen dus morgen uit het bassin en naar de jachthaven. Daar diesel tanken en ons verblijf afrekenen, want ook het eerdere verblijf voor dat we naar het dok gingen was nog niet betaald. Wat dat betreft zijn ze daar best wel makkelijk. Sanne haalt alvast uitgebreid boodschappen voor de terugreis naar Moissac vanaf vrijdag.

Donderdag 26 september.

Volop zon. Sanne haalt nog gauw even een flesje voor Eric, beheerder van het droogdok en onze ‘engineer’, die van geen betaling voor zijn diensten wil weten.

eveneens doorvaart door Toulouse

eveneens doorvaart door Toulouse

Serge geeft ons zijn rekening (hij betaalt ook het verblijf in het dok aan de VNF), het totaal samen is nog geen 1200 euro. Ook voor hem kopen we een fles geestrijk vocht. Als alles samen het dubbele gekost zou hebben hadden we het nog een koopje gevonden. Om 10 uur varen we het kanaal in, 10 minuten later liggen we in de jachthaven bij de dieselpomp en even daarna maken we vast aan een van de kopsteigers. Serge komt nog even langs om een oliemonster van de keerkoppeling te nemen voor een analyse. Hij is ervan overtuigd dat het binnenwerk van de keerkoppeling een behoorlijk slijtage vertoont, afgaande op het geluid. We wachten maar af. De rust is weer terug aan boord, we eten een redelijke maaltijd in de havenbistro en zitten daarna nog een poosje in de stuurhut alvorens het bed op te zoeken. Port Saint Sauveur is een prima haven, maar het verkeerslawaai van de overkant is vreselijk.

Vrijdag 27 september.

inlaat van de omloop net vóór de sluis aan de bovenkant

inlaat van de omloop net vóór de sluis aan de bovenkant

Even voor negenen dek schoon, vers brood gehaald, sleutels (van de haven) ingeleverd, vuilnis naar de containers gebracht en op weg naar Moissac. Tot en met sluis 4 drie tegenliggers, dan het begin van de ellende. In sluis 5 ligt een grote oude bak (28 meter) die er alsmaar niet uitkomt. Eindelijk na zo’n 20 minuten komt hij superlangzaam uitgevaren, maar het sluislicht blijft op rood, terwijl de deuren open blijven staan. Ik mag dus niet invaren. Na een kwartier denk ik, dan maar door rood en dan bellen we in de sluis de VNF wel. Maar juist op het moment dat ik heel-super langzaam in wil varen hoor ik het waarschuwingsgeluid dat de deuren dicht gaan, hetgeen achteraf gezien overigens niet gebeurde. Net voor de ingang durf ik daardoor echter niet door te zetten en geef flink gas achteruit, maar helaas te laat. De zijstroom naar de overlaat krijgt me te pakken en we worden onstuitbaar naar de zijkant getrokken. Enkele seconden later knalt het schip op de steunmuren van de ingang van de overlaat en vervolgens ligt het schip zo vast als een huis voor die inlaat. De stroom duwt het schip op de steunmuren links en rechts van de overlaat terwijl het water met geweld tegen, langs en onder het schip stroomt. Vooruit wegdraaien kan niet want het schip ligt vrijwel tegen de sluismuur. Achteruit wegdraaien lukt ook niet, ondanks vol gas met bovendien het risico dat de onderkant van het schip zwaar beschadigd wordt al schurend langs die steunmuren. Vervolgens probeer ik de achterkant van de boot met de vaarboom weg te duwen van de overlaat. Geen schijn van kans. Nog een keer geprobeerd met alle kracht die ik heb, maar dan gebeurt het: de vaarboom breekt en ik donder voorover in en onder water precies midden voor de opening van de inlaat.

dezelfde inlaat, maar nu gezien vanaf de sluis

dezelfde inlaat, maar nu gezien vanaf de sluis

Onmiddellijk probeer ik achteruit te zwemmen, maar dat is absoluut kansloos. De stroom door de inlaat is zo sterk dat ik word meegesleurd verder in en door de overlaat die onder de weg door loopt. Er gebeurt wel iets heel raars: op de een of andere manier herinner ik mij daar onder water in die tunnel mijn eerste duikles (20 jaar geleden): niet uitademen, alleen zo nu en dan kleine beetjes uitblazen. En even later wordt het plotseling licht boven me en heb ik nog net de kracht om naar de kant te zwemmen en me vast te grijpen aan een paar graspollen. Die kant is hardstikke steil en ik kan er nauwelijks tegen omhoog komen maar met een uiterste inspanning kan ik net een toegestoken hand van een te hulp gesnelde Fransman van een huurboot die aan de andere kant van de sluis ligt te wachten, grijpen en me verder de kant op wurmen. Dat was ook nodig ook want 25 meter verder is de stuw waarover je drie meter naar beneden zou kletteren op het beton. Ondertussen is Sanne (op het voordek) zich bijna dood geschrokken want ze ziet me proberen het schip af te duwen en ineens ben ik er niet meer, ze ziet nog net mijn zolen in de overlaat verdwijnen en daarna een hele tijd (volgens haar zeker een minuut) niets meer, tot ze ziet/in de gaten krijgt dat ik door de tunnel gespoeld ben en aan de andere kant weer boven gekomen.

als je door die inlaat spoelt, kom je hier uit, precies waar de stenen in een boogje gemetseld zijn

als je door die inlaat spoelt, kom je hier uit, precies waar de stenen in een boogje gemetseld zijn

Helaas zijn die tunnels niet van glad beton maar van gemetselde stenen met als gevolg dat mijn hoofd zwaar afgeschaafd was, gedeeltelijk ontveld en het bloed overal van mijn hoofd droop. Terug aan boord geklauterd heeft ze toen een fles Betadine op mijn hoofd leeggegoten en nadat ik me van een deel van m’n kleren ontdaan had de restanten van mijn hoofdhuid met Betadine shampoo gewassen. Inmiddels is dan de ergste schrik over, ik leefde nog, weliswaar deed mijn hoofd onbehoorlijk veel pijn, maar verder bleek er nauwelijks of geen schade. Inmiddels arriveert de sluiswachter die de stuw in de omloop onmiddellijk dicht zet, waarna ik het schip moeiteloos van de kant en in de sluis krijg. Vervolgens liggen we een uur te dobberen, onszelf afvragend of we door moeten varen of terug naar het dok om de schade aan het onderwaterschip op te nemen en te herstellen. Na telefonisch overleg met Serge besluiten we terug te varen naar Toulouse en opnieuw in het dok te gaan. We hadden al zoveel moeite, tijd en geld besteed, dat we dat beter kunnen doen dan verder te gaan met de onzekerheid over de ernst van de schade. Serge zal een en ander in Toulouse proberen te organiseren. We varen nu stevig door en zijn net 1 minuut voor sluitingstijd door de laatste sluis. Tony van de Anneke had al iets gehoord van Serge en staat op de kant van de twee voorlaatste sluizen in Toulouse om te helpen met de lijnen. Serge heeft een plek in de haven geregeld en helpt met vastmaken. Bovendien heeft hij een droogdok gereserveerd voor volgende week. Na een zeer stevige oorlam eten wij laat. Een zeer emotionele middag en we zijn allebei doodmoe. Bovendien doet mijn hoofd verdomde zeer. Maar ik leef en dat had voor ongelooflijk weinig minder geluk totaal anders kunnen zijn.

zo zie je er dan uit, als je al er uit komt

zo zie je er dan uit, als je al er uit komt

P.S 1. Volgens Serge, later bevestigd door Eric, is de gemiddelde stroomsnelheid door zo’n overlaat tenminste 6 kubieke meter per seconde, en in dit geval waarschijnlijk en/of gelukkig méér omdat de deuren aan de onderkant van de sluis al een poos dicht waren.

P.S. 2. Ik zal later nog proberen een tekening van de situatie te maken, want ik kan me voorstellen dat dat niet voor iedereen even duidelijk is.

Zaterdag 28 september.

Beiden hebben we redelijk geslapen ondanks alle emoties en geholpen door een goed glas wijn. De stuurhut opgeruimd, waar alle troep, natte kleren en schoenen van gisteren nog lagen. Sanne koopt een lief douchemutsje voor me, want met al die schaafwonden en ontvellingen is dat wellicht veiliger. De wonden drogen goed op, slechts uit sommige komt nog wondvocht. Tony en Tricia komen nog laat een drankje halen en wij gaan dus pas om 9 uur aan ons avondmaal beginnen. Het weer vandaag: warm en zonnig, maar in de avond koelt het snel af en is een trui echt nodig om lekker buiten te zitten. We hebben overigens nog nauwelijks een idee hoe een en ander zal gaan, de komende dagen. We kunnen niet eerder dan donderdag het dok in. Onze planning voor de thuisreis wordt daarmee onhaalbaar. Jochem belt nog en vraagt, na het verhaal gehoord te hebben, hoe het met mijn bril is. Pas nu realiseer ik mij dat die gewoon is blijven zitten waar hij altijd zit, op mijn neus. Verbazingwekkend.

Zondag 29 september.

hier zie je dat boogje iets beter

hier zie je dat boogje iets beter

Allebei weer vroeg wakker. Liggen draaien en uiteindelijk maar vroeg opgestaan. Na het ontbijt wat geklust. Sanne werkt de stukken bij het roer waarop de houtstructuur is aangebracht zo goed mogelijk bij om morgen een nieuwe laklaag aan te brengen. Ik inspecteer zeer zorgvuldig de machinekamer maar kan geen ongerechtigheden vinden. Het vreemde geluid dat we eergisteren op de terugweg naar Toulouse meenden te horen, moet dus van buiten komen. Roerbeschadiging?, schroefbeschadiging? Dat weten we pas a.s. donderdag.

Maandag 30 september.

Vanochtend het zomertentje verwijderd en het stukje dak van de stuurhut achter de zonnepanelen uitgebreid schoongemaakt. Normaal kunnen we daar niet bij komen en dat is ook duidelijk te zien. Maar Sanne krijgt het natuurlijk toch voor elkaar. Ondertussen pleeg ik een grote opruimactie van het vooronder. Vervolgens wordt de wintertent opgezet met opgerolde zij- en achterkant. Daardoor wordt het toch wel aanzienlijk warmer in de stuurhut. Serge komt even langs en we spreken af morgen nog even een testvaart te doen. Sanne wacht na het eten even op warm water (ik heb de boiler te laat aangezet), maar valt in slaap en wordt pas de volgende ochtend wakker.

Dinsdag 1 oktober.

Het weer is nog steeds prima, los van het steeds korter worden van de dagen. Ik overleg met de VVAA opnieuw over de reisverzekering. In principe zouden wij uiterlijk 13 oktober terug moeten zijn in NL, maar dat gaan we dus onmogelijk halen. Min verzoek is daarom aan hen om een week extra verzekering. In eerste instantie krijg ik een bot nee, uitgesloten. Maar na herhaald uitgelegd te hebben over het hoe en waarom, beloofd mijn contact e.e.a. met zijn chef te bespreken, waarna ik binnen 2 dagen nader zal horen. Afwachten dus, maar wel even de ANWB gecheckt of ik bij hen een reisverzekering voor één week kan krijgen. In de namiddag varen we met Serge een korte proefvaart. Hij concludeert met grote stelligheid: slijtage van de versnellingsbak (gearbox). Morgen olie afnemen voor een analyse.

Woensdag 2 oktober.

Bewolkt, een stuk frisser. Het heeft vannacht geregend, dus weer een hoop zand op het dek. Sanne begint alvast zomer en winterkleding te sorteren. Het is herfstig weer, veel vlagerige wind maar nauwelijks een drup regen. Grappig om te zien op straat: mensen in short, T-shirt en slippers en evenzogoed mensen met lange broek, winterjas dikke shawl en muts. Nog niets van de VVAA gehoord.

Donderdag 3 oktober.

vervolgens ga je door de stuw in de omloop

vervolgens ga je door de stuw in de omloop

Om 8.15 uur vertrokken uit de haven om op tijd bij het VNF bassin te zijn. Tegen negenen openen ze het bruggetje en varen wij het bassin in (en de Anneke) er uit. Dit keer komen we te liggen in het overdekte dok, we krijgen al een beetje routine in het er in manoeuvreren. Om 10 uur liggen we droog op de balken en kunnen we de schade opnemen. Die valt tot onze enorme opluchting geweldig mee, slechts een paar krasjes op de overgang van zijkant naar bodem, absoluut niet eens tot op het kale ijzer. Precies op de plekken waar het schip tegen de steunberen van de overloop heeft gelegen. Alleen de laatste laag antifouling is beschadigd en die plekjes zijn in een kwartiertje onzichtbaar weggewerkt. Volgens Serge zijn de krassen op mijn hoofd ernstiger dan die op het schip. Serge maakt van de gelegenheid gebruik om ook de plaats waar het schip vorige week op de balken heeft gelegen nog even te behandelen. Wij zijn blij en opgelucht, nu hebben we zekerheid dat er wat dit betreft niets aan de hand is. Vervolgens mogen we eind van de middag alweer uit het dok en blijven dan de nacht in het bassin liggen en mogen er bij hoge uitzondering de volgende ochtend alweer uit. Wel met Serge de afspraak gemaakt dat indien het nodig is dat de keerkoppeling gereviseerd moet worden, dat we dat dan volgend voorjaar doen en van Eric mogen we dan ook weer in het VNF-bassin liggen, wat aanzienlijk aangenamer is dan in de jachthaven (waar een fles rum al niet goed voor is). Sanne haalt nog even wat boodschappen en tegen half acht gaan we naar een visrestaurant vlak in de buurt (advies van Serge). We eten een bijzonder stuk verse tonijn verpakt in Parma ham. Fantastisch lekker en heel speciaal.

Vrijdag 4 oktober.

wat ook niet makkelijk zwemt

wat ook niet makkelijk zwemt

Vroeg op, om 8.30 uur de motor gestart en na een Frans kwartiertje gaat het bruggetje bij de ingang open en wij het kanaal op. De drie sluizen door Toulouse gaan redelijk vlot, maar wel heel voorzichtig, hier en daar is het aardedonker door de 8 meter diepe sleuf en boven ons een zwaar bewolkte hemel. Bovendien is het ook nog gaan regenen en blijkt de ruitenwisser voor de stuurstand zwaar versleten en doet nauwelijks iets. We willen nu zo snel mogelijk naar Moissac varen, maar moeten ook een goede plek vinden om ons bezoek (Victor en Nellie) vanmiddag te ontvangen. Maar bij de voor ons sinds 27 september beruchte sluis 5 gaat het weer mis, dubbel rood. Opnieuw ligt er een boot in de sluis, maar de benedendeuren gaan niet dicht. Na enige tijd wachten zet ik Sanne af bij het wachtsteigertje en zij gaat kijken wat er aan de hand is. Die (huur)boot ligt er al ruim een half uur te wachten. Sanne belt de VNF via de alarmpaal en krijgt te horen dat het nog wel een half uurtje kan duren want de sluiswachter heeft lunchpauze. Let wel, het arret de midi is hier al 10 jaar geleden afgeschaft. Maar iets anders doen dan wachten kun je niet. Sanne maakt nog wat foto’s van de onheilsplek en ik hou het schip al die tijd drijvend, op ruime afstand van de sluis blijvend. Na nog eens een half uur verschijnt dat stuk chagrijn, zegt geen boe of bah, en met een druk op de knop werkt alles weer. Ruim een uur verlies! Tijdens de dag hebben wij en ons bezoek elkaar op de hoogte gehouden van de meest waarschijnlijke ontmoetingsplek. In Grisolles en Dieupentale is geen plek en zo arriveren we om 5 uur in Montech waar ook onze gasten 20 minuten later arriveren. Een gezellige borrel aan boord en daarna heerlijk gegeten in het restaurant op 100 meter afstand. Dan de gasten uitgezwaaid en weer op tijd op een oor. Dit jaarlijkse bezoek van Vic en Nellie is inmiddels een traditie die we hopelijk nog jaren voort kunnen zetten. En misschien (hopelijk) kunnen we dan ook eens een stukje varen.

waarna het water weer in het kanaal komt maar nu beneden de sluis

waarna het water weer in het kanaal komt maar nu beneden de sluis

Zaterdag 5 oktober.  Ik ben al voor 7 uur uit bed, Centrale verwarming aan, Buiten is het echt koud en er hangt een dichte mist. We rommelen rustig wat aan, om 11 uur de lijnen los en gezwind door de trap van 5 sluizen vóór ons en door naar Escatalens, waar plek genoeg is. De Anneke ligt daar ook, met nog 2 andere jachten. Nog steeds stroom en water gratis, maar aan de nieuwe kade kun je nu al zien dat er achterstallig onderhoud is. Zonde van zo’n mooie plek. Na de lunch, het is inmiddels heerlijk weer, krijgt het schip een stevige wasbeurt. De dekken, ramen, gangboorden, alles is vuil en soms zwart, luchtvervuiling meegekomen met de regen van gisteren. Toulouse is niet voor niets de meest vervuilde stad van Frankrijk. Er wordt ook nog een was gedraaid en tenslotte gaan we ook zelf onder de douche. Er is nog steeds geen bericht van de VVAA reisverzekering. We besluiten daarom om morgen door te varen naar Moissac en te beginnen met het winterklaar maken.

Over 14 dagen hopen we weer terug in NL te zijn. Tot die tijd zijn we bezig met de voorbereidingen van de boot voor de winter en met de terugreis.

Logboek week 08-09 en 15-09

Zondag 08-09

proost, nog vele goede jaren

proost, nog vele goede jaren

Tegen negenen Sanne gewekt en gefeliciteerd met haar verjaardag. Dek gezwabberd, daarna koffie en thee met gebak. Rustige dag verder, behalve dat de telefoon van/voor Sanne regelmatig rinkelt. Redelijk weer, wel zonnig, 23 graden, maar koude noordelijke wind. Weblog bijgewerkt en op internet gezet. Om 19 uur naar de Fromage Rit, waar we gisteren met naam en toenaam een tafel gereserveerd hebben. Echter, tot onze stomme verbazing is de tent gesloten. Ook de Parvis is dicht evenals alle andere restaurants, alleen de Florentin is open. Nou ja, je kunt het slechter treffen. Heerlijk gegeten, maar het was wel een beetje fris buiten, want binnen was alles vol en/of gereserveerd. Terug aan boord blijven we, met een dikke trui aan, binnen om met een glas wijn weer wat op te warmen. We zijn duidelijk nog niet gewend aan wat lagere temperaturen.

Maandag 9 september.

aangemonsterd voor de reis naar Toulouse

aangemonsterd voor de reis naar Toulouse

De kachel moet aan na een koude nacht, 6 graden!. Boot een paar meter verlegd omdat straks de CarolyN binnen komt. Nog wat schilderwerk gedaan. We hebben nog wel de nodige plekjes bij te werken vóór de winter. Redelijk aangenaam weer, iets kouder dan gisteren maar windstil en dat scheelt een trui. Morgen verwachten we Jochem en vannacht regen.

Dinsdag 10 september.

Uw schrijver kan vandaag ook weer een jaartje bijschrijven. Na het ontbijt naar Castelsarrasin voor bezoekje Sanne aan arts. Daarna flink boodschappen ingeslagen, want de komende dagen zijn we weer varende en is daar geen tijd/gelegenheid voor. Om half vijf naar Montauban via binnendoor route, waar we precies op tijd zijn om zoonlief om 17.45 uur te kunnen begroeten. Via een voortdurende file terug naar de boot, een aperitiefje en dan naar het Uvarium voor ons diner: wat exquise en niet overdadig veel maar wel heel erg lekker. Na een slaapmutsje in de stuurhut op tijd te kooi. Morgen hebben we, voor ons doen, een drukke dag.

Woensdag 11 september.

samen krijgen we die knoop we gelegd

samen krijgen we die knoop wel gelegd

Aangenaam weer. Sanne gaat met Jochem de stad (nou ja het dorp) in om een en ander te bekijken, de abdij en het oude klooster met een ontvangstcentrum voor met name wandelaars (en fietsers) op weg naar Compostella. Vanaf hier nog 1150 km te gaan!!. Daarna lopen ze naar het uitzichtpunt met het Mariabeeld hoog op de berg. De ‘afdaaltrap’ ziet er niet erg aantrekkelijk uit (Jochem verstapt zich zo blijkt later), dus nemen ze deels dezelfde weg terug naar de boot voor de lunch en daarna een namiddagwandeling met mij langs de rivier. We sluiten deze ‘werkdag’ af met een eenvoudige maaltijd aan boord en genieten nog na, buiten in de stuurhut.

Donderdag 12 september.

de stuw in de Garonne in Toulouse

de stuw in de Garonne in Toulouse

Om 8.55 uur gaan de lijnen los, maar ……. dan blijken 2 huurboten en tot overmaat van ramp ook nog een oudere tjalk allemaal hetzelfde te doen. Dus wachten en zo liggen we dan een vol uur te dobberen voordat wij als laatste de sluis in kunnen varen. Bij de 2e sluis heeft het automatisch systeem het opgegeven, zoveel schepen in de vroege ochtend is blijkbaar net iets te veel van het goede. De deuren gaan niet open en Sanne moet de VNF bellen. Het duurt een tijd (koffietijd?) voor ze iemand aan de lijn krijgt, maar dan volgt een reset op afstand en kunnen we weer verder. De volgende schuttingen gaan redelijk snel, Jochem loopt de stukjes tussen de sluizen en vangt de lijnen op. Het weer is prima, lekker warm en we varen voorspoedig. Jochem klimt in de sluizen die op grotere afstand van elkaar liggen de ladder op, vangt de lijn en bedient de sluis. Scheelt toch best wel, zo’n maatje extra. Aangekomen bij Escatalens is er hooguit één krappe plek om aan te leggen en we besluiten door te varen naar Montech en meren dan af net boven sluis La Vache. Lekker weertje vandaag, uiteindelijk toch wel voorspoedig gevaren; mooie stille avond.

Vrijdag 13 september.

pizza's, war ruim bemeten

pizza's, wat ruim bemeten

Om 8.30 uur vertrekken we, willen graag vannacht een plekje bij het aquaduct over de Hers, want verder op weg naar Toulouse zijn er geen behoorlijke aanlegplaatsen. Jochem heeft wat last van zijn been (verstapte zich eergisteren in Moissac) en wisselt het ‘ladderklimmen’ af met Sanne. Iets na de middag afgemeerd boven de sluis. Mooi weer vandaag, temperatuur tegen de 30 °C. Een erg rustige plek is dit niet maar wel makkelijk aanleggen aan een mooie kademuur. Halverwege de middag loopt de Somewhere achterop, die dan maar besluit verderop een plekje te zoeken.

Zaterdag 14 september.

Vroeg uit de veren en om 8.30 de lijnen los.

de deur van het dok gaat dicht

de deur van het dok gaat dicht

We willen proberen om het ‘arret du midi’ in Toulouse voor te zijn om niet een uur te hoeven wachten alvorens we de laatste 3 sluizen kunnen passeren. We varen voorspoedig, maar alle sluizen vóór ons moeten steeds eerst leeglopen voordat we er in kunnen. Direct na de laatste sluis zien we waarom, net voor ons steekt de Somewhere haar neus in de toegang tot het Canal du Midi. Pech dus, want dat wordt wachten voor de middagpauze en ja, als wij het Canal invaren ligt de Somewhere te wachten voor de sluis. Overleggend waar te gaan liggen gaan ineens de sluislichten op rood/groen en onze voorbuurman vaart in. Wij maken vast aan een wat ongelukkig halfwas steigertje en wachten af. Maar dan ineens gaan de deuren weer open en mogen wij invaren. De sluiswachter vertelt dat we een rondvaartboot tegen zullen komen op het volgende (smalle) stukje en omdat commerciële schepen altijd bediend moeten worden hij ons net zo goed mee naar boven kon nemen.

en het water zakt gestaag

en het water zakt gestaag

Gelukje voor ons. (N.B. vermoedelijk geldt de Somewhere ook als een commerciële boot omdat de eigenaar zijn schip enkele maanden per jaar gebruikt als lesboot). Rustig tochtje door Toulouse, twee hoge sluizen met weinig ideale vastleg-mogelijkheden. De laatste paar jaar vaart er door Toulouse een soort stofzuigerboot, die massa’s troep opneemt, zodat de kans op ellende met de schroef vrijwel over is. Op de kopsteiger van de jachthaven afgemeerd, we hadden gereserveerd. Sanne en Jochem nog even de stad in. Mike en Linsey (Solange) liggen aan dezelfde steiger en komen even een drankje halen. Daarna dus laat gegeten en moe maar tevreden niet al te laat naar bed.

Zondag 15-09.

we gaan beginnen !!

we gaan beginnen !!

Ontbijt met stokbrood en croissants, Sanne draait nog gauw een paar wassen en daarna met z’n drieën op de fiets (Jochem met een huurfiets) de stad in. Eerst naar het ‘Hopital’, vroeger een compleet ziekenhuis, nu met name een soort verpleeghuis met daarnaast een kinderafdeling. Aangrenzend een groot park en het meest bekende museum voor moderne kunst in Toulouse, waar de Picasso-tentoonstelling net afgelopen was (al was er nog wel het nodige te bewonderen) en de Spaans moderne kunst tentoonstelling ons tegen viel. Ging vrijwel uitsluitend over de Spaans burgeroorlog. Op een terrasje in het park aan de oever van de Garonne geluncht, heerlijk weer overigens. Daarna de Garonne weer overgestoken en naar het elektriciteitsbedrijf van de EDF, een kleine waterkrachtcentrale met daarbij een ruim opgezette en boeiende tentoonstelling over de geschiedenis van de EDF en haar activiteiten. Jochem blijkt overigens precies te weten hoe het huurfietssysteem werkt. Zo ongeveer op elke hoek van de straat staan wel huurfietsen. Fietspaden en fietsen spelen een zeer prominente rol in het verkeersbeeld in Toulouse. Fietsen op de busbanen is overal toegestaan. Terug aan boord even bijgekomen van dat alles en vervolgens ging Sanne de bestelde pizza’s ophalen. Dat duurde wel tamelijk lang: het bleek een vergeetachtige Italiaan te zijn, die toen de bestelling een uur later klaar was ons verraste met een meer dan dubbele portie en nog 3 nutella-toetjes. Zo werd het dus toch nog laat, maar eerlijk is eerlijk, het spul smaakte prima. Ook de volgende dag was er nog ruim voldoende voor ons alle drie.

Maandag 16-09.

ze wordt prachtig schoon

ze wordt prachtig schoon

Ne een vroeg ontbijt vertrekt Jochem, lopend en zwaar bepakt, om 8 uur naar het station, vergezeld van Sanne op de fiets. Ruim op tijd bij het station waar zijn trein om 8.45 vertrekt. Het was ontzettend leuk om na zoveel jaren weer eens een zoon aan boord te hebben. Met de dames van de capitainerie een en ander geregeld. Serge komt aan boord voor een kleine proefvaart in verband met de trillingen die we merken sinds de nieuwe as van de pythondrive is gemonteerd. In de avond plannen we de klussen voor de komende week.

Dinsdag 17-09.

Om 8.15 uur de motor gestart, 10 minuten later liggen we voor de ingang van het bassin voor het droogdok te wachten tot het bruggetje over het drukke fiets- en wandelpad geopend wordt.Om 8.45 verschijnen dan de VNF-ers

Serge, onze spuit- en nog veel meer specialist

Serge, onze spuit- en nog veel meer specialist

die de brug bedienen en een minuut later varen we het bassin in. Vervolgens gaan we in het dok, staat nu dus vol, dan word de deur gesloten en laat men geleidelijk het water weglopen, terwijl Serge en zijn medewerkers de lijnen meer of minder strak aantrekken om het schip precies in de juiste positie boven de steunbalken te krijgen en te houden. Dat duurt al met al zo’n 2 uur, waarna het schoonmaken met de hogedrukspuit begint, waarbij het vuil overal terecht komt, ondanks de afdekzeilen. Als het hogedruk-gebeuren klaar is kunnen wijzelf beginnen om het bovenwaterdeel van het schip zo goed mogelijk schoon te wassen. Dat lijkt betrekkelijk simpel, maar je bewegen op een nat dek en smalle gangboorden, zo’n kleine 3 meter boven de betonvloeren is niet direct mijn hobby. Door het afspuiten met de hogedrukspuit is op nogal wat plekken een fijne rode waas van de antifouling neergeslagen die erg lastig weg is te krijgen. Na het eten zijn we allebei te moe om nog iets te doen. Overigens, niet onbelangrijk, het onderwaterschip ziet er nog prima uit en schroef en roer zijn prima in orde.

het lijkt wel een slachthuis

het lijkt wel een slachthuis

Woensdag 18-09.

Om 8 uur staan Serge en zijn vaste medewerker Abdel klaar om met de verfklus te beginnen. De onderrand van de zwarte strook word afgeplakt, daarna word de primer voor de antifouling aangebracht. De meegebrachte primer (5 liter) blijkt ruim voldoende om het hele onderwaterschip mee te behandelen. Sanne behandelt een paar beschadigingen van de lak op het voordek, gisteren tijdens de proefvaart ontstaan door vallende steentjes (van een brug?). Aan de boeg, waar de ijzerplaten elkaar overlappen, zit op verschillende randen wat losse verf waaronder wat roest blijkt te zitten. Die wordt door Serge zorgvuldig weggeschuurd, waarna een roestwerende grondverf wordt aangebracht door Sanne.

de primer is aangebracht

de primer is aangebracht

Ik werk de verschillende beschadigingen in/op de zwarte strook boven de antifouling bij. Nergens zit daar roest, maar je kunt het maar beter voor zijn. Tegen zessen gestopt met werken, op de werf naar de douche die er redelijk schoon uitziet. Althans veel beter dan ons verteld was. Het toilet daarnaast blijkt een ouderwets Frans hurktoilet, goede oefening voor knieën en bovenbenen, maar we prefereren het toilet aan boord. Dan op naar een restaurant vlakbij, waar we ooit met Bill en Winnie heerlijk gegeten hebben. Helaas, gesloten wegens vakantie. Verderop is niets te vinden. Terug en de andere kant op naar een grote supermarkt en daar wat bijna kant en klaar spul gekocht. Tegen tienen afgeruimd, moe maar voldaan. Het warme weer, over de 30 °C, maakt al het gedoe er ook niet makkelijker op.

Donderdag 19-09.

zo mooi en schoon

zo mooi en schoon

Om 8 uur zij de mannen weer paraat en starten met het aanbrengen van de eerste laag antifouling. Het heeft vannacht toch iets geregend en wat we de hele zomer hebben kunnen voorkomen: het hele dek zit vol met zwarte spikkels en gele vlekjes van de enige plataan die vlak achter het schip staat. Beetje verdrietig alles zo goed mogelijk schoongemaakt. Daarna krijgt het berghout rondom een grote beurt, waar nodig geschuurd en geschilderd. Is best wel makkelijk dat je (ik) nu overal goed bij kunt. Sanne lakt de voorbehandelde plekken op het dek en de boeg af. Zij kan dat zo kunstig dat je later niet of nauwelijks meer ziet waar ze dat gedaan heeft. Samen nog een tweede rondje op het berghout want ik blijk nogal wat plekjes gemist te hebben. Tegen zessen gestopt, aperitiefje, om 7.30 onze bestelde pizza gehaald en verorberd, was overheerlijk. We zitten tot laat nog buiten, nog steeds uiterst aangenaam weer.

zeker met de nieuwe antifouling

zeker met de nieuwe antifouling

Vrijdag 20-09.

Serge en Abdel, zijn vaste medewerker brengen de tweede laag antifouling aan, even na lunchtijd is die klus geklaard. Het weer is warm, maar er staat een stormachtige wind. Door het verwijderen van het afplakband moet ik toch nog een aantal plekken op het berghout bijwerken en bruin schilderen. Sanne is de hele dag druk met het in de was zetten van de vrijboorden, is met een klein trapje ook stukken makkelijker dan wanneer het schip in het water ligt en je alles op je knietjes zittend moet doen. Op de werf is men overal bezig met de voorbereidingen voor de komende open dagen. Alles wordt opgeruimd en schoongemaakt, dakgoten worden vernieuwd evenals allerlei verlichting, met name die in en om het overdekte dok. ’s Avonds is er een open lucht film (300 bezoekers!). Telefonisch met Bill (zit in de buurt van Besancon) overlegd over de door hem aan de VNF gegeven cheque, die zij niet geïnd blijken te hebben, (kan nu ook niet meer) terwijl ik hem wel het geld al had gegeven. Meevallertje voor ons dus.

poetsen en in de was zetten

poetsen en in de was zetten

Zaterdag 21-09.

Straffe zuidoostelijke wind, als gisteren, niet koud, zonnig. Vandaag besteed aan het poetsen van de bruine relingen en de randen van het gangboord en alles in de was gezet. Het laatste stuk van het vrijboord op dezelfde manier behandeld. Zelfs het berghout wordt in de was gezet, is in jaren niet gebeurd. Op het bassin vóór de droogdokken is het een drukte van jewelste: roeien, kanoën en standup peddelen, alles in het kader van de open dag. Tijdens de avond zijn er weer twee openlucht films. Voor zover als mogelijk is nu alles winterklaar, alleen de dekken moeten nog, maar dat kan pas als we op onze definitieve winterplek liggen, want eenmaal in de was gezet zijn ze levensgevaarlijk glad. Lekker op tijd naar bed.

en passant krijgt ook de badkamer een verfbeurtje

en passant krijgt ook de badkamer een verfbeurtje

en het dok loopt weer vol

en als alles klaar is loopt het dok weer vol


Eén van de komende dagen volgt het letterlijk bloedstollende gebeuren van de volgende 14 dagen.