Archive for juli, 2020

Maandag 13 juli.

eindelijk een goede bekende: de Sirius

eindelijk een goede bekende: de Sirius

Nog vergeten te melden dat we gisteren een overheerlijke pizza gehaald hebben. Voorlopig halen we liever dan dat we in het restaurantje gaan eten want men neemt het niet zo nauw met de corona-regels. Warm weer, veel zon, soms een enkele windvlaag. In de middag komt er zomaar een eigenaars-schip voorbij en zowaar nog een Nederlander ook, uit Edam. Beetje stug volk, er kan geen groet vanaf. Ik kom tot de ontdekking, nadat Sanne me al vele keren gewaarschuwd heeft, dat ik veel te weinig drink in dit tropisch paradijs. Het is verbazingwekkend hoeveel water je moet drinken om de vochthuishouding op peil te houden. De enige activiteit verder is die van de muggen.

Dinsdag 14 juli = Quatorze juillet = de Franse officiële feestdag.

Daar hebben we vandaag dus niets van gemerkt. Aangenaam warm weer. Op de oevers van het kanaal wordt wel veel gepicknickt door wandelaars en fietsers. Er wordt wat regen verwacht dus de zonwering en de fietsen maar binnen gehaald. Nog steeds zijn er vrijwel geen bootjes en in tegenstelling tot andere jaren zijn de huurboten eigenlijk uitsluitend met Fransen bemand.

Woensdag 15 juli.

ergens op dit plaatje zit een jonge eekhoorn

ergens op dit plaatje zit een jonge eekhoorn

Sombere dag, vanaf half zes een licht regentje, tegen de middag weer droog. We doen vrij weinig en dat mag nog zelfs een understatement genoemd worden. De Elegance met Karen & David, die hier een vaste ligplaats heeft, vertrekt richting Buzet.

Donderdag 16 juli.

Schip gepoetst. Zwart water tank leeg gepompt, gaat dit keer heel vlotjes; we hebben er de vorige keer Purysan in gedaan (iets onduidelijks dat er voor zorgt dat de inhoud een veel dunnere/fijnere oplossing houdt) en dat werkt prima. Vooralsnog dus geen behoefte om het aanzuigsysteem een grote schoonmaakbeurt te geven. Een klus die ik graag nog even uitstel. In de middag alle messen geslepen. Sanne fietst naar Brax om leeftocht in te slaan. Het weer is gesluierd met af en toe een zonnetje. Temperatuur blijft steken op 25 °C, voor mij fris voor Sanne heerlijk. Laat in de middag komt zowaar de eerste Engelse boot binnen, de Portas van Steve & Jude. We kennen ze wel, maar het zijn geen intimi.

Vrijdag 17 juli.

Beetje somber weer. In de loop van de middag meert de Sirius van Nigel & Tricia af achter de Portas. Zij zijn wel goede bekenden en al snel komt Nigel ons even begroeten. Hij is degene die enkele jaren geleden ons nieuwe batterijen en zonnepanelen met bijbehorende regelsystemen heeft geleverd en geïnstalleerd. In de middag komt ook plotseling de Elegance terug: David is bij het aanleggen gestruikeld en kan nauwelijks lopen vanwege de pijn aan zijn knie-prothese. Zij vertrekken onmiddellijk naar het ziekenhuis maar gelukkig blijkt begin van de avond dat er geen ernstig letsel is. In de avond breekt de zon echt door, we eten weer buiten en lezen tot het echt donker wordt.

Zaterdag 18 juli.

het overwegende beeld van de haven, op de 2 boten achter ons zie je nooit iemand

het overwegende beeld van de haven, op de 2 boten achter ons zie je nooit iemand

De Portas vertrekt. Nigel en Tricia komen koffie drinken en bijkletsen. Nigel vraagt nota bene of alle installaties nog prima werken waarop ik zeg dat alles OK is. In de middag blijkt de walstroom weer uitgevallen: Ghislaine is nergens te bekennen, reageert niet op telefoontjes. We gebruiken het liefst walstroom voor de boiler om warm te kunnen douchen. Dus dan maar de motor gestart (het koelwater verwarmt ook de boiler). Maar helaas: als ik de sleutel omdraai is alles wat er gebeurt: ‘klik’ en verder doodse stilte. Nog een paar pogingen maar niet meer dan telkens een zachte ‘klik’ is het enige resultaat. Uitgebreid de startaccu gecontroleerd: voldoende water, prima zuurgraad. Alles lijkt dus prima in orde, maar starten ho maar. Inmiddels blijkt Ghislaine weer op het Office du Tourisme te zijn en zij herstelt de walstroomaansluiting dus kunnen we later op de avond nog heerlijk warm douchen. Vervolgens hoor ik dat de Elegance problemen heeft met de boegschroef: daarom heeft David een monteur gebeld en die komt dinsdag. Dus meteen die monteur gebeld en gevraagd of hij dan ook ons probleem zou kunnen bekijken en oplossen. Op zijn vraag wat het probleem is en mijn antwoord daarop, is zijn gedecideerde conclusie: ‘accu kapot’. De goede man houdt vol dat het de accu moet zijn, maar komt dinsdag ook bij ons kijken. Die paar dagen is het hier nog best uit te houden. Overigens blijkt de goede man Rob Graham te heten, die we nog kennen van een paar jaar geleden toen hij nog havenmeester in Castelmoron aan de Lot was. Maar sinds de overtocht naar de Lot gesloten is, is hij daarmee opgehouden en een eigen bootherstelbedrijfje begonnen.

Zondag 19 juli.

Warm en zonnig. We zijn heerlijk lui. In de middag verhuizen wij onze stoelen naar de wal om iets meer wind te vangen. De temperatuur is inmiddels ruim boven de 30°C. Talloze fietsers en wandelaars maken dat er steeds wel wat te zien is, gelukkig op een ruime en veilige afstand. Sanne haalt wederom een voortreffelijk pizza in het dorp.

Maandag 20 juli.

Als gisteren. Stoelen op de kant en verder niets doen. Vanaf vandaag geldt in Frankrijk een verplichting om in elke overdekte ruimte een mondkapje te dragen. Maar in de plaatselijke epicerie en in de pizzeria is hier niet veel van te merken. De walstroom doet het zomaar, dus Sanne werkt maar liefst 4 wassen af en de boiler zorgt voor heet water zodat ’s avonds alles en iedereen schoon is, de was in de kast en wij in de kooien.

Dinsdag 21 juli.

straat vanaf de haven naar het dorp met de beroemde octogonale toren

straat vanaf de haven naar het dorp met de beroemde octogonale gedraaide toren

Lekker op de kade in de schaduw wachten we de komst van Rob af. In de namiddag arriveert hij, meet de accu door en stelt vast dat die, ondanks de goede waarden, geen enkele power meer heeft. Geen zorgen om kapotte relais of startmotor, gewoon een nieuwe accu kopen. Rob zal vanavond op zoek gaan waar hij een geschikte accu kan kopen. Het kost enige overredingskracht om hem te overtuigen dat hij die dan ook moet installeren. Zelf zo’n loodzwaar kreng daaronder plaatsen zie ik niet zitten. Hij sluit overigens niet uit dat het nog wel een paar dagen kan duren alvorens hij er een kan vinden. Het blijft Frankrijk!

Woensdag 22 juli.

Het regent zowaar in de vroege ochtend, overigens nauwelijks de moeite, maar na een uurtje of twee blijft het nog tamelijk lang bewolkt (bij 32 graden). In de namiddag, zodra de zon er weer is, word ik weer gekortwiekt, ditmaal op standje drie. Wij zijn weer eens het enige bewoonde schip aan de kade. De walstroom doet het warempel.

Donderdag 23 juli.

de Elegance gaat het proberen zonder boegschroef

de Elegance gaat het proberen zonder boegschroef

Tot onze verrassing ineens een telefoontje: Rob heeft een nieuwe accu en komt die over een uurtje brengen en installeren. Wij als de sodemieter de vlonders uit de stuurhut, de luiken open en alles zoveel mogelijk voorbereid. En inderdaad, na een uurtje verschijnt hij met een splinternieuwe accu, eenzelfde type als we hadden en zelfs nog iets meer power (1000 Ah). Deze van origine Zwitserse man met overigens een typisch Engelse (Schotse) naam, Rob Graham, heeft toch een iets andere arbeidsethos als de gemiddelde Fransman. De motor start als een tierelier en we kunnen met een gerust hart weer plannen maken. Er liggen vannacht zomaar 2 huurjachten aan de kade.

Vrijdag 24 juli.

Toch blijft het onwezenlijk stil op het water; normaal in deze tijd van het jaar ligt de kade vol en liggen er aan de graskant aan de overkant vaak een stuk of 5 á 6 huurjachten. Ghislaine komt de walstroom weer aansluiten en laat weten dat zij de komende weken met vakantie gaat. Munten voor stroom en water zullen bij de plaatselijke middenstand zijn te verkrijgen. Maar wie bij onverhoopte uitval de zaak moet regelen blijft onduidelijk. Eind van de middag komt zij langs met een oudere dame die ze alles uitlegt en laat zien. Die dame staat heftig te knikken maar ik betwijfel of ze er een bal van begrijpt. We krijgen gezelschap van de Liberty (John en Rosaly), een schip dat ook in Moissac overwintert en verder een tweetal huurjachten die morgen weer verder gaan. En de Elegance doet weer een poging om een week, overigens met een onbetrouwbare boegschroef, varend door te brengen.

Zaterdag 25 juli.

Vandaag is het voorlopig de laatste dag dat Ghislaine er is en uit pure veiligheid tanken we de watertanks maximaal vol. Zonder stroom kunnen we immers wel, nu de motor weer kan draaien, maar zonder water niet. Het blijft overigens behoorlijk warm, meestal heel licht gesluierd en nauwelijks een briesje. De vaart wordt drukker, het is duidelijk vakantietijd en de meeste huurboten hebben hun “wisselweekend”.

Zondag 26 juli.

We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland.

Zaterdag 4 juli.

het eiland midden in het Lac Bleu

het eiland midden in het Lac Bleu

Een frisse ochtend maar na enige tijd loopt de temp weer aardig op. Eindelijk maar eens aan het weblog begonnen. Alle goede voornemens ten spijt: ik moet me er erg toe zetten omdat er volgens mij nauwelijks iets te melden valt. Over het algemeen zonnig en warm weer, geen scheepsverkeer, veel minder fietsers dan normaal, een enkele jogger en tegen de avond een paar ouders die hun kinderen uitlaten. Ik vraag me af of, als de hond niet uit zou moeten, de kinderen wel buiten zouden komen. Op zich, we liggen op een fantastische plek, maar net als Adam en Eva zijn we alleen in dit aards paradijs. Toen Sanne straks even ging lopen struikelde ze bijna over een slang, maar het is nog te vroeg voor appels. Het blog schiet nog voor geen meter op. Dus laat ik me in de middag maar eens even danig kortwieken door Sanne, standje 4 mm. Krijg je wel een frisse kop, van maar volgens de kapster niet zo geweldig fotogeniek. Een goede bekende informeert ons later op de namiddag over de situatie van een goede vriendin. Het gaat wel wat beter met haar maar zal nog wel wat weken vergen. Net voor 19 uur komt er zowaar een boot door de sluis.

Zondag 5 juli.

fitness toestellen in het park

fitness toestellen in het park

Frisse nacht. Na het dek poetsen (samen) haalt Sanne op de fiets brood in Golfech. Daarna verder met het blog. Als dat min of meer klaar is heb ik ineens een nieuw probleem: hoe krijg ik de foto’s van het toestel overgezet op de laptop. Na uren prutsen lukt het uiteindelijk de foto’s één voor één over te zetten. Dat moet anders kunnen. Daarna een selectie maken en de foto’s in het blog plakken. Om de een of andere reden had ik daar voorheen een vrij snelle methode voor, maar die ben ik nu even vergeten. Uiteindelijk wordt alles ‘gepost’ en neem ik mij voor het de volgende keer eerder en sneller te doen. Vandaag één schip gezien.

Maandag 6 juli.

Er blijkt in dit aards paradijs toch wel wat werk verzet te moeten worden. Omstreeks 8 uur verschijnen er 3 busjes en in totaal een man of 12, allemaal voorzien van allerlei soorten op de rug gedragen kanten- en/of bosmaaiers die met onvermoede ijver het hele park en de soms steile hellingen rondom het meer grondig onder handen nemen. Daarnaast nog 2 of 3 cirkelmaaiers en tenslotte een enorme tractor die de dijk langs het kanaal voor zijn rekening neemt. Gelukkig stopt die laatste net achter ons schip, ik was al bijna begonnen de landvasten los te maken, indachtig de versplinterde ruit van enkele jaren geleden. De maaihoogte is ongeveer gelijk aan mijn haarlengte, waardoor er ook nogal wat kale plekken in het terrein ontstaan. Is op mijn hoofd ook! Het zijn overigens duidelijk geen gemeentewerkers, lunchpauze is ongeveer 10 minuten. In de middag pompen we de zwart water tank leeg. Na ongeveer 20 minuten pompen komt de niveau-meter op blauw, dus nu is de tank duidelijk wel leeg. Dat kan haast niet liggen aan datgene wat ik er een paar dagen geleden aan gedaan heb. Maar wat is er dan wel aan de hand. Het enige wat ik kan bedenken is dat de reinigingsvloeistof, het spul dat ik een week geleden in de tank heb gedaan, alle grovere stukjes zover opgelost heeft dat de uitstroom niet meer zichtbaar is omdat er niets meer boven komt drijven, alleen wat schuim aan het einde van het leeg pompen. Voorlopig maar eens even afwachten hoe het de komende week gaat. Controle van het afpomp gedeelte is veel lastiger dan van het aanzuigsysteem en als dat toch nog nodig is doe ik dat liever in een haven waar ik eventueel materiaal en hulp kan krijgen. Vandaag zijn er zomaar 3 schepen voorbij gekomen, een ongekende drukte. En wat daarbij ook erg opvalt is dat ze allemaal super langzaam passeren. Alles is tegenwoordig anders. O ja, het weer: in de ochtend bewolkt met een enkel minimaal spatje, in de middag zonnig en warm.

Dinsdag 7 juli.

de koeltorens van de kercentrale aan de overkant

de koeltorens van de kercentrale aan de overkant

Frisse nacht, maar de zon warmt ons snel op. Sanne op de fiets naar de markt in Valence d’Agen, mondmasker op. Grappig effect is dat het dragen van een masker duidelijk aanleiding is voor veel mensen om een iets grotere afstand in acht te nemen. Na het bezoek aan de markt gaat ze nog even (?) naar de Intermarché, misschien niet zo nodig maar wel heerlijk koel. Ongeveer 3 uur later komt ze vrolijk terug bij een ongeruste mij. In de namiddag een wandeling rondom het meer en nog wat foto’s van de witte reigerkolonie gemaakt. Vandaag een drukke dag in de vaart, wel 5 schepen. Voorheen noemden we dat een stille dag. In de avond in de stuurhut genoten van de stilte, de sterren en de opkomende maan.

Woensdag 8 juli.

Vlak voor negenen de motor gestart en op ons dooie akkertje richting Agen gevaren. Daarna verder naar Serignac. Opnieuw de hele dag geen enkel varend schip gezien. In Agen wordt overigens gewerkt aan een enorme uitbreiding van de haven, steigers voor zeker 30 jachten. Lijkt op een gemeentelijke activiteit, want het ernaast liggende verhuur bedrijf heeft daar geen enkel belang bij. Net voorbij Agen, direct na de pont canal, overigens 20 minuten gewacht voor een naar de verkeerde kant openstaande sluis. Sanne met enige moeite afgezet op de kant, die vervolgens bij de sluis op de telefoonknop drukt. Geen enkele reactie, maar wonderlijk genoeg gaan plotseling de deuren aan de beneden kant dicht en loopt de sluis vol. Vermoedelijk zat ergens iemand te lunchen en had niet opgelet dat er soms wel eens een schip door de sluis wil. C’est la France. In Serignac blijkt de muntautomaat kapot, evenals 2 van de 4 elektra paaltjes. Munten alleen bij het Toerist office, maar dat is gesloten. Ook bij de epicerie en het gemeentehuis geen munten. Maar een hulpvaardige ambtenaar meldt dat hij iemand zal sturen. En zowaar, tegen half zes komt de ons welbekende Ghislaine tevoorschijn en kunnen we de nodige munten krijgen, kopen dus. Even met David en Karen gesproken, die qua gezondheid een moeilijke periode achter de rug hebben, maar inmiddels gaat alles weer naar wens.

Donderdag 9 juli.

de Mary Lou en daarachter de Elegance

de Mary Lou en daarachter de Elegance

Zonnig en warm. Helaas werkt de elektra niet. Ghislaine opnieuw weer op de haven en om 11 uur kan Sanne beginnen met het grote was festijn. Maar liefst 4 keer wordt de machine gevuld en telkens gaat alles direct naar buiten in de zon. In de namiddag is alles schoon, droog, gevouwen en in de kast. Ook wordt er nog stof gezogen: wat je met 4 uur stroom al niet kunt doen (Sanne dus).

Vrijdag 10 juli.

Allebei lang geslapen. Zo nu en dan komt er een schip aanleggen en vertrekt er weer een ander. Maar nog steeds geen enkel vergelijk met de normale drukte. Wij passen ons aan en doen vandaag niets: lezen en wat rondkijken. Om 18.30 naar de Elegance (Karen en David) voor een glas wijn en even bijpraten. Na het avondmaal zitten we nog heerlijk buiten en worden in de maling genomen: we horen alsmaar iets in het struikgewas naast de boot maar zien niets. Tot we een poosje later in de boom ongeveer boven ons op 2 meter afstand een klein eekhoorntje ontdekken dat genoeglijk zit te knagen op de bast van een tak. Zo nu en dan kwam er vandaag een bootje voorbij en is er ook een enkele overnachting.

Zaterdag 11 juli.

vandaag zijn er niet zo gek veel vissers

vandaag zijn er niet zo gek veel vissers

Wederom prachtig zonnig weer en nauwelijks wind. We fietsen naar de ‘Ferme Roque’ en kopen groenten, fruit, enkele chocola-lekkernijen en natuurlijk enkele flessen van mijn favoriete ‘eau de prune’. In de namiddag blijkt alle stroom weer uitgevallen en dus komt na telefonische oproep onze onvolprezen Ghislaine de boel weer eens herstellen. De oorzaak blijkt een kapotte, verbogen jeton in een van de elektrapaaltjes. Het is mij niet duidelijk waarom dan alles uit moet vallen. Maar goed, we hebben weer stroom (voor de boiler) en water (voor de douche), dus we kunnen uitgebreid en lekker warm onder de pomp. In de middag komt de Mary Lou, een voormalige spits, van sluiswachter Pascal en zijn gade ook weer binnen. Zij zijn een maand op vakantie geweest in de buurt van Carcasonne. Zo zien we langzamerhand toch weer een aantal oude bekenden terug en neemt het ‘weer thuis gevoel’ steeds meer toe.

Zondag 12 juli.

Het weer blijft onveranderlijk mooi, voor Sanne soms iets te warm. Vandaag het logboek bijgewerkt.

Reis 2020. Het bizarre coronajaar.

Lieve familie en vrienden. De eerste 14 dagen van dit reisverslag zijn vooral een samenvatting. Alles is zo anders dit jaar en vaak enigszins verwarrend. Zeker zolang we in de thuishaven lagen kon ik mij er moeilijk toe zetten om weer een logboek bij te gaan houden. Maar goed, het begin komt er nu aan.

Maandag 15 juni.

vies, vuil en spekglad gangboord

vies, vuil en spekglad gangboord

Om 0.00 uur is de grens met Frankrijk weer open, we staan om 4.00 uur op en vertrekken om 5.40 uur. Bij Gorcum plotseling een alarm op het dashboard: lekke band! Mijn vermoeden is dat de bandenspanning te hoog is opgelopen, want bij het rijden en inspectie lijkt er niets aan de hand. Bij een benzinestation gestopt en spanning terug laten lopen naar 2.3 bar. Het mag niet helpen. Bij Breda opnieuw gestopt en de centrale hulpdienst van Honda gebeld. Die adviseren naar een garage in Breda te gaan. Helaas blijkt naar enig zoeken die garage niet meer te bestaan. Opnieuw de hulpdienst gebeld. Die vraagt of ik het systeem gereset heb. Nee! Hoezo resetten? Als het systeem zegt dat ik moet tanken en ik doe dat, dan krijg ik weer braaf op mijn scherm dat ik weer zoveel km kan rijden en hoef ik ook niets te resetten. Maar bij een banden probleem is dat blijkbaar anders. Met de nodige moeite en telefonische hulp de reset uitgevoerd. De hulpdienst spreekt geen Engels, dus ik moest alles voor de man vertalen, bovendien was de goede man niet op de hoogte van dit type Honda. Uiteindelijk rijden we om 8 uur Breda weer uit. Voor niets zo vroeg opgestaan. Dus in de ochtendspits door Antwerpen, dat ging nog wel maar even daarna was het stapvoets rijden. Waanzinnig veel vrachtverkeer, maar dat blijkt niet de oorzaak. In de buurt van Gent is de snelweg volledig afgesloten vanwege een enorm ongeluk waarbij minstens 10 vrachtwagens betrokken zijn; een onvoorstelbare ravage. Tot Parijs daarna behoorlijk druk, maar daar komen we zonder al te veel vertraging doorheen. Vervolgens de hele weg tot Montauban wegwerkzaamheden en dus versmallingen, overigens meestal door het maaien van de bermen, waar ze kennelijk de afgelopen maanden niet aan toe gekomen zijn. Ook een aantal zeer zware buien vanaf Clermont reduceren onze snelheid aanzienlijk. Uiteindelijk arriveren we even na achten in Moissac bij de boot. Snel de belangrijkste zaken uit de auto gepakt, bedden opgemaakt, slaapmutsje en een broodje en naar bed. 15 uur in de auto is toch een hele ruk.

De dagen erna:

idem

idem

Het schip is onvoorstelbaar vuil. Zo erg hebben we dat nog nooit gehad. Het kost mij drie dagen, met regelmatig wat hulp van Sanne, om er weer een mooi ‘shiny’ bootje van te maken. Ook van binnen is het schip verre van schoon en Sanne poetst zich het apezuur om alles weer toonbaar te krijgen, daarbij behoorlijk gehinderd door mij omdat ik alsmaar met spullen uit de auto aan kwam zetten, die haar dan weer behoorlijk in de weg stonden. Het is superstil in de haven, vrijwel alle buitenlanders (Australië, Nieuw Zeeland, Amerika) laten het dit jaar afweten; Engelsen zitten, als ze al willen komen, met een verplichte quarantaine en wachten duidelijk op een versoepeling van de corona maatregelen. De enige Franse boot heeft nog niets van zich laten horen.

Waar ik nog niets over verteld heb is dat de situatie in de haven ook draconisch veranderd is. Jim, de onvolprezen havenmeester, is eind mei overleden aan leverkanker, met uitzaaiingen naar de longen. Zijn vrouw, Sandra neemt nu de zaken zo goed mogelijk waar. Christian, de eigenaar van de rondvaartboot, die sinds 5 jaar in de haven ligt zal de nieuwe havenmeester worden en zijn vrouw Silvie neemt over enkele maanden de taken van Sandra over. Sandra heeft nog geen idee wat en hoe daarna.

het laatste stukje van het dek, groen is leuk maar wit is mooier

het laatste stukje van het dek, groen is leuk maar wit is mooier

Enkele dagen na het overlijden van Jim is in een wat kleinere boot vóór in de haven het stoffelijk overschot gevonden van een ernstig invalide man, die al enkele jaren leefde van een mix van drank, melk en nicotine. Niemand wist dat hij aan boord was. Het bootje was van zijn moeder, die ook niet wist waar hij was.

Tenslotte, het voorlopige einde van al deze rampspoed, Ian, onze vorige havenmeester, die nog altijd wacht op toestemming om een peperplantage te beginnen in de Caraïben, kreeg 10 dagen geleden heftige buikpijn, bleek een colonperforatie en is net op tijd geopereerd en worstelt nu met zijn stoma. Een ongeluk komt nooit alleen.

Nog nooit zoveel kleine witte reigers gezien

Nog nooit zoveel kleine witte reigers gezie

Christian heeft de kans om havenmeester te worden wel aan moeten grijpen: alle boekingen voor zijn rondvaartboot (al dan niet met lunch of diner) van april tot en met september zijn afgezegd, verder verhuurde hij zijn eigen boot als B&B: ook alles afgezegd.

Ook in het centrum van het dorp is de coronaramp meer dan zichtbaar. Van de 7 restaurants aan het centrale plein bij de abdij zijn er nu 6 gesloten. Van de hele en meestal aangename toeristische sfeer in het centrum is niet meer over.

Zo komen we de eerste 14 dagen in de haven door, hier en daar wat praten met de ons bekende omwonenden, rustigjes aan het schip werken. Verbazing als er dan toch ineens een schip voorbij komt, 2 per 3 dagen. Het weer is in deze dagen warm tot soms zelfs erg benauwd. Tijdens 2 opeenvolgende nachten passeert een zwaar onweersfront, de hagel klettert op het dek maar erg veel afkoeling brengt dat niet met zich mee.

Donderdag 25 juni rijden we met de auto naar de werf in Toulouse. Nieuwe afspraak gemaakt met Serge. Eind augustus zal hij de nieuwe demperplaat in de motor zetten en de pythondrive her installeren. Inmiddels weet hij ook wat er met de vorige installatie niet goed is gegaan.

Vrijdag 26 juni organiseert Nathalie een borrel in de Sunbeam, de vroegere stamkroeg van de haven, die inmiddels door de nieuwe eigenaar geheel is opgeknapt. Behalve de paar aanwezige bootjesmensen zijn er ook een aantal van de omwonenden van de haven. Het is een soort memory aan Jim en lijkt een poging om de gebruikelijke vrijdagnamiddag- borrel weer nieuw leven in te blazen. Het is eigenlijk best gezellig.

Zaterdag 27 juni uitgebreid naar de supermarkt om ruim inkopen te doen: we willen na het weekend vertrekken richting Bordeaux en veel winkels zijn er op die route niet, zo ze er sowieso nog zijn.

Maandag 29 juni vertrekken we dan eindelijk, nog tamelijk vertraagd door een Windows update die meer da 3 uur tijd vraagt. De auto wordt geparkeerd voor de garage van Christian juist tegenover zijn rondvaart boot. We komen maar liefst twee jachten tegen alvorens we aanleggen in Valence d’Agen. Behalve de drie vaste jachten die hier al eeuwen liggen is het haventje volkomen leeg. Tot onze verbazing springt het lampje van de zwart water tank, gisteren geleegd en gespoeld, nu alweer op groen, d.w.z. tank voor 1/3 vol. We vragen ons af wat daar nu weer aan de hand is. Komende dagen maar weer eens uitzoeken.

Dinsdag 30 juni.

Onder die bomen wil je dus niet liggen

Onder die bomen wil je dus niet liggen

Sanne heeft heel slecht geslapen, alsmaar kramp in haar bovenbeen. We liggen afgemeerd op een prima plek met schaduw behalve één ding, net onder een enorme plataan die tijdens de nacht toch alweer de nodige spikkels op het dek heeft veroorzaakt. Gelukkig blijkt na een stevige wasbeurt nagenoeg alles er nog af te poetsen te zijn. Sanne gaat om 11.00 uur naar de grote en beroemde markt van dit plaatsje en ondertussen probeer ik te bedenken wat er met de zwart-water tank aan de hand kan zijn. Er zijn diverse mogelijkheden: verstopte leiding, onvoldoende luchttoevoer, kapotte pomp, maar het is onduidelijk. Morgen maar wat dingen uitproberen. In de middag een wandeling; ongeveer 100 meter achter ons zijn ze aan het werk met de kanaaloever: met veel geweld worden er damwandplaten in de grond getrild wat met een niet onaanzienlijk lawaai gepaard gaat. Het valt op met hoeveel nauwkeurigheid steeds de hoogte (diepte) gemeten wordt. Niet helemaal onlogisch omdat er hier ook 2 gasleidingen onder het kanaal lopen. Je moet er niet aan denken dat ze die kapot drukken. In de loop van de middag komt er zowaar een jacht achter ons liggen, de ‘Siga Siga’, die we eerder in Moissac hebben gespot. En zowaar, eind van de middag komt er zomaar ineens een huurboot, die in het haventje gaat liggen. Dat is dus 2 boten vandaag. Verder is het heel rustig, wel ontzettend veel vogels, maar bijna geen fietsers en/of wandelaars.

Woensdag 1 juli

Eén of twee van die vogels, vermoedelijk reigers, blijken in de enorme plantaan boven ons de nacht doorgebracht te hebben. Dat is natuurlijk tot daar aan toe, maar ze blijken ook enorme hoeveelheden stront te hebben geproduceerd. De stuurboordkant van het schip ziet er niet uit en het is nog moeilijk weg te krijgen ook. Het weer is somber met regelmatig buien, maar de temperatuur blijft redelijk aangenaam. De Siga Siga is vanochtend al vroeg vertrokken. We besluiten nog maar een dagje te blijven liggen. In de middag nog een telefoongesprek van anderhalf uur met een bank, omdat ik niet meer bij mijn rekening kan. Uiteindelijk wordt het probleem opgelost, maar erg klantvriendelijk gaat dat niet echt. Voor het probleem van de zwart water tank heb ik nog geen oplossing bedacht. Gelukkig is die nog niet echt vol, maar voor het zover is moet er toch iets bedacht worden. Een warme en stille avond (nadat een stelletje schreeuwerige jongelui aan de overkant vertrokken zijn).

Donderdag 2 juli

De reigers hebben elders overnacht, dus even afstoffen is vanochtend voldoende. Sanne haalt brood, de bakker is hier vlakbij en morgenochtend is dat nog maar zeer de vraag. We willen vandaag naar het Lac Bleu varen (vlak bij Golfech), waar we in een klein uurtje afmeren aan het oude steigertje dat zowaar nog steeds bestaat. Net als we vastgemaakt hebben komt ons zowaar een Frans jacht tegemoet. Het blijkt uiteindelijk het enige schip te zijn dat we vandaag zien. Verder zo nu en dan wat fietsers en een enkele wandelaar. Zo nu en dan wanen we ons alleen op de wereld en tot nu toe voelt dat niet onaangenaam. Ik besluit de zwart water tank en alles daaromheen en daaraan zo goed mogelijk te controleren. De luchttoevoer, om imploderen te voorkomen, is ruim open, dus dat kan het afpompen niet belemmeren. De afvoerleiding van de tank naar de afvoerpomp losgekoppeld, de opvoerbuis naar die leiding is ruim open evenals de leiding zelf. De aansluiting op de pomp losgemaakt en de terugslagklep voorzichtig uitgenomen en schoon gemaakt. Op geen enkel punt een probleem gevonden. Water in de toevoerleiding naar de pomp (bijna 2 liter) wordt onmiddellijk weggepompt. Probleem is dat ik om de uitvoerklep en de uitvoerleiding te controleren de hele pomp moet losmaken en dan pas kan ik het afvoer-gedeelte controleren. Dat is een heel gedoe en heeft wat risico’s omdat dat hele spul onder het ‘strontniveau’ zit en tot het uiterste moet voorkomen worden dat die troep in de boot terecht komt. Volgens mij zijn er nu nog maar 2 mogelijkheden: ofwel de terugslagklep in de uitvoerleiding is kapot, maar dan is het mogelijk om de terugslagkleppen van aan- en afvoerleiding te wisselen. Ofwel het membraan van de afvoerpomp zelf is kapot. In dat laatste geval hebben we een echt probleem, want hoe kom ik aan een nieuw membraan, of zelfs een nieuwe pomp. Van de andere kant, bij het afpompen de laatste keer is in ieder geval er nog flink wat uitgepompt. Ik sta bij een en ander misschien wat te uitvoerig stil maar dat helpt om de gedachten te ordenen.

Vrijdag 3 juli

fantastische plek, we liggen hier al dagen, moederziel alleen

fantastische plek, we liggen hier al dagen, moederziel alleen

Prachtig, zonovergoten weer. Temperatuur stijgt weer naar de 30°. De nacht was helder en fris, zelfs weer condens aan het plafond van de slaaphut. Sanne op de fiets naar Valence d’Agen via een alternatieve route die bij nader inzien een omweg blijkt te zijn. Ik controleer alle stootwillen en pomp een aantal van hen wat verder op. Opvallend weinig fietsers en wandelaars en al helemaal geen boten. Alleen vogels en krekels. Om helemaal eerlijk te zijn, soms voelt het bijna wat ‘unheimisch’ aan: de laatste tjalk en bemanning in Frankrijk.