Archive for juli, 2012

Wil je de foto’s vergroot zien dan erop dubbelklikken. Om terug te gaan naar het bericht klik op terug/back.

Maandag 16 juli.
Sanne doet uitgebreid boodschappen bij de Lidl, helemaal aan de andere kant van het dorp. Aan de ene kant zit dus de Aldi, aan de andere kant de Lidl. Een situatie die je op steeds meer plaatsen ziet en waartegen de kleinere plaatselijke supertjes duidelijk niet zijn opgewassen. Betekent overigens ook dat boodschappen doen steeds meer tijd kost. Gelukkig zijn er meestal nog wel bakkertjes in de nabijheid. Om 12 uur vertrokken. Onderweg komen we de Raaf uit Amsterdam tegen, de tweede spits op deze tocht. De vrachtvaart loopt nu toch echt wel op z’n eind en het wordt dus steeds meer de vraag of de VNF wel door zal gaan om alle kanalen open te houden.  In Dun liggen alle verhuurboten nog voor de wal; op de havensteiger is nog ruim plek over. Vanaf Dun zijn alle sluizen weer ouderwets handbediend. Sluiswachters, veelal werkstudenten, bellen wel steeds door naar de volgende sluis zodat we redelijk vlot kunnen varen. Wij gaan door naar Consenvoye, waar we achteruit het minihaventje invaren. Men heeft duidelijk veel werk gemaakt van het aankleden van de landtong tussen de sluis en het haventje: picnic tafels, speeltoestellen, prachtige bloembakken en planten, maar geen mens te bespeuren. In de haven liggen we ook alleen. Het was vandaag koud en somber maar gelukkig nauwelijks regen.
Vaartijd 5 uur, 8 sluizen en 30 km.

Dinsdag 17 juli.
Droog, winderig en koud. In Verdun gaan we in de industriehaven liggen en zijn weer alleen. Onze “vaste” plek, super rustig en tegenover een gigantische Leclerc. De officiele haven ligt altijd vol, zo ook nu, en slechts een enkeling staat het dubbel liggen toe, dus dat proberen we meestal maar niet meer. In de namiddag wordt het zowaar zonnig en aangenaam warm.
Vaartijd 3.45uur, 4 sluizen, 24 km.

vlak bij Euville, knooppunt van water-, spoor- en verkeerswegen

vlak bij Euville, knooppunt van water-, spoor- en verkeerswegen

Woensdag 18 juli.
Om 10 uur aangevaren. De jachthaven is een stuk leger dan gisteren, dus zijn er al veel schepen vóór ons vertrokken. Dat merken we dan ook wel. Bij elke sluis is het wachten óf op voorgangers óf op tegenliggers. We hebben in geen weken zoveel schepen gezien. Een sluiswachter heeft een simpele verklaring: mensen varen niet als het regent, hij had het deze maand nog niet zo druk gehad als vandaag. In Dieu ligt het haventje (6 plekken) vol. We varen door naar La Croix. Pikken daar nog net de laatste vrije plek aan de steiger. Even daarna komen nog diverse schepen binnen en uiteindelijk ligt alles dubbel. Voorheen lagen we hier meestal alleen. Best mogelijk dat het ook iets te maken heeft met het feit dat hier nu ook electriciteit beschikbaar is. En het is nog gratis ook. Vandaag was onze eerste zomers warme dag, zij het met veel wind. Electra,zon en wind: dus Sanne draait snel een was en een paar uur later alles droog in de kast. In de avond voor het eerst deze reis buiten nog een glas wijn gedronken. Maar de barometer zakt gierend en de zwaluwen vliegen door het gangboord.
Vaartijd 5.20 uur, 7 sluizen, 28 km.

Donderdag 19 juli.
Als te verwachten heeft het vannacht fors geregend, inmiddels is het bijna droog, maar somber met veel wind. Ik maak me steeds meer zorgen om de nieuwe meetapparatuur van de vullingsgraad van zowel de drinkwatertank als de zwartwatertank. De drinkwatertank geeft aan nog steeds vol te zijn, terwijl ik aan de ligging van het schip kan zien dat de tanks praktisch leeg moeten zijn. De zwartwatertank apparatuur geeft aan dat die tank nog slechts voor een kwart vol is. Maar bij controle blijkt die ruim meer dan half vol te zijn. Gebeld met de importeur. Afgesproken dat we alles opnieuw zullen instellen zodra we daar de kans toe hebben. Daarvoor moet n.l. de drinkwatertank vol zijn en zwartwatertank leeg.
Om 10.45 uur gaan de touwen los. Passeren St. Mihiel, steiger ligt vol, alles dubbel afgemeerd, een zelfs driedubbel.
Iets na enen komen we voor de sluis van Han: telebediening activeert de sluis niet. Wat we ook proberen, de bovendeuren van de sluis bliven open staan. Met enige moeite Sanne op de kant weten te zetten, die op de sluis de VNF belt: “we komen er aan”. Ondertussen komt van de bovenkant een groot Engels jacht aangevaren, die na een poos wachten toch maar de sluis invaart, waarom niet: de deuren staan nog steeds open. Maar ook hun lukt het niet de zaak in werking te krijgen; de bovendeuren zijn en blijven open. En passant vertellen de Engelsen dat zij gisteren ook al problemen met deze sluis gehad hebben. Nogmaals de VNF gebeld. Duizend excuses en we komen er zo aan. Uiteindelijk duurt het 5 kwartier voor er iemand (een juffrouw) verschijnt. Die rommelt wat in het bedieningshokje en even daarna draait alles weer naar behoren. Zij gaat vervolgens in haar auto zitten lezen, kijkt niet op of om, laat staan dat we enige uitleg krijgen waarom het zo lang geduurd heeft. We vragen er ook maar niet meer om. Na anderhalf uur het schip drijvend te hebben gehouden in een smal kanaal met veel zijwind en geen enkele aanlegmogelijkheid, had ik het wel gehad. Beter om dan maar geen discussie aan te gaan.
De volgende afmeerplek (Sampigny) ligt vol. Onvoorstelbaar, tot nu toe lagen we hier altijd alleen. Terwijl ik werkelijk voorbij kom drijven vindt de eigenaar van een Duits jacht dat ik veel te hard vaar. De afgelopen jaren waren er opvallend weinig Duitsers op de Franse kanalen maar hun aantal is stijgend en omgekeerd evenredig met hun gedrag, de goede niet te na gesproken natuurlijk. In Commercy ligt de kade ook vol, maar als we wat blijven drijven biedt de eigenaar van een groot Engels jacht (de Etty, model luxe motor) aan dat we bij hem opzij mogen. Even daarna komt ook de Seagull nog aan, die we al vanaf Maastricht om de zoveel tijd weer zien. Zij trekken al dagen op met een een oude Zwitserse man, die in Antwerpen overwinterde op een mooie Kuster A40, gekocht in Vriezenveen, zijn eerste schip, nog nooit eerder gevaren. De man is inmiddels ruim in de 70, stokdoof, was het leven in Zwitserland zat, wilde varen en nu onderweg naar Toul waar hij wil overwinteren. Zijn vrouw wil niet varen en blijft in Zwitserland liever in haar tuintje zitten. Het geheel doet mij een beetje denken aan ‘de 100-jarige die uit het raam sprong en verdween’. De bemanning van de Seagull trekt al dagen met hem op en helpt hem door de sluizen heen.
Vandaag heeft het niet geregend, echt waar.
Vaartijd 6.30 uur!,7 sluizen, 31 km.

de bodem van het kanaal net voor we op de Moezel komen, je kunt 3 á 4 meter diep kijken en ziet een weelderige plantengroei

de bodem van het kanaal net voor we op de Moezel komen, je kunt 3 á 4 meter diep kijken en ziet een weelderige plantengroei

Vrijdag 20 juli.
Die vreugde was van korte duur. Vannacht viel het weer met bakken uit de lucht. We gokken dat er in Euville, een sluis verder, aan de kade een plaatsje is, waar we water kunnen tanken. Als de drinkwatertank tot het randje gevuld is en de zwartwatertank tot de bodem geleegd hang ik weer een klein half uur aan de telefoon met dhr Nardus Schuttevaer, die zeer behulpzaam en geduldig mij helpt met het stap voor stap (her)instellen van de electronica van beide tanks. Nu maar hopen dat het verder goed gaat. Om half drie varen we weer verder, net als het weer begint te regenen. De laatste 4 sluizen op het canal de L’est branche nord worden snel genomen. Vervolgens op het Marne Rijn-kanaal door richting Toul. Inmiddels stortregent het onophoudelijk. We laten Pagny waar de Seagull met hun Zwitser liggen voor wat het is en varen door naar Lay St Remy, waar we vlak voor de tunnel afmeren. Daar ligt ook de Henderika uit Amsterdam die ondanks de gietregen onze lijnen aanpakt. Stille nacht, het regenen hoor je op den duur niet meer.
Vaartijd 4 uur, 5 sluizen en 20 km.

kathedraal van Toul, gezien vanaf de Moezel

kathedraal van Toul, gezien vanaf de Moezel

Zaterdag 21 juli.
Somber weer, koude wind maar droog. Als het niet regent zijn we tegenwoordig al blij. De tunnelwachter wakker getoeterd, zonder problemen door het “souterrain”. Wel blij dat de nieuwe lamp in onze tunnelverlichting het nu perfect doet. Vervolgens redelijk vlot de tunneltrap naar Toul genomen, 12 sluizen op 9 km. In de haven van Toul blijkt de mooiste plek helemaal vrij. Opnieuw achteruit de box in. Al zeg ik het zelf, bewonderende blikken van de omstanders. Of is het opluchting dat die 26 ton hun schip niet (k)raakt. Als we net liggen begint het te …… regenen. Poosje later 2 Duitse jachten die allebei zwaar geholpen moeten worden. “Varen is niet moeilijk maar aanleggen” sprak eens een sluiswachter tegen mijn vader.  De allersterkte komt echter dit keer van een Nederlands jacht uit ….. (plaats bij mij bekend), waarvan de schipperse luidkeels tegen de stuurman riep: “dat gat is groot genoeg maar of jij hem daarin kunt krijgen???”.
Eind van de middag klaart het wat op. Sanne gokt dat ze wel kan wassen. Half goed gegokt half mis, de eerste was is na 2 uur in de wind kastdroog, de tweede was hangt de hele nacht kletsnat in de kajuit. Want tegen zessen eerst een stortbui en daarna een stevig avondregentje. Dus ook geen lichtspel bij de kathedraal van Toul gezien. Overigens: de haven van Toul is geweldig opgeknapt, uitgebreid en heeft prima voorzieningen en verzorging.
Vaartijd 3,15 uur, 12 sluizen , 1 tunnel en 10 km.

op de Moezel: boot-caravan of caravan-boot ??

op de Moezel: boot-caravan of caravan-boot ??

Zondag 22 juli.
Het is vanochtend helder, zonnig en erg fris. De kachel moet het opstaan wat draaglijker maken.En we zijn waarachtig niet de enigen. Kalmpjes aan de toko opgeruimd en tegen half elf vertrokken richting Moezel. Na 2 sluizen alweer een half uur oponthoud door een weigerachtige sluis. Maar hier was de VNF al bezig, de jachten die een uur voor ons uit de haven vertrokken waren lagen ook nog te wachten. We draaien de Moezel op en na even wachten op de jachtensluis blijkt ook die problemen te hebben en worden we vervolgens moederziel alleen door de enorme beroepssluis geschut.Wij krijgen nog 2 grote Moezelsluizen met een groot verval waarin wij samen met een engels jacht dat voor de sluis lag te wachten, omhoog gebracht worden. Even later nog een lage kleine sluis en dan draaien wij stuurboord het Canal de l’Est Sud oftewel Canal de Vosges op en stranden opnieuw voor een sluis die voor onze neus op dubbel rood gaat . Terwijl Jack de VNF belt komt er al iemand aan die de zaak snel herstelt. Hij was gewaarschuwd door de sluiswachter van een eerdere sluis dat wij het kanaal op zouden gaan en het probleem was bekend: de deuren sluiten niet goed, kennelijk 10 cm te smal, zodat dit bij elke schutting gebeurt. Wij varen nog even verder en meren af in Richardménil waar het vol komt te liggen. De kade wordt hier nog steeds door vrijwilligers onderhouden en er groeien nog altijd tuinkruiden aan de kant die de gasten mogen gebruiken. Als Sanne de mevrouw, die het havengeld int, daarover een complimentje maakt komt zij later op de avond nog een extra voorraadje kruiden uit haar tuin brengen.
Het weer is opgeknapt, deze dag was het zonnig, wel is de wind naar noord-oost gedraaid en flink toegenomen waardoor het uit de zon koud is.
Vaartijd 6 uur, 8 sluizen en 32 km.

kade van Richardménil, simpel maar alles is er

kade van Richardménil, simpel maar alles is er

Maandag 23 juli.
We besluiten een dagje lekker te blijven liggen. De hele dag zon, wel veel wind uit het oosten, lekker in de zon gezeten, gelezen, gewandeld. Een Engels stel is vandaag ook blijven liggen. Op de namiddag komen nog 5 gasten vastmaken, het is veel stiller met de vaart dan gisteren. In de avond wordt het bijna windstil en zakt de barometer.
In de komende dagen varen we naar Epinal. In de komende weken heel langzaam door naar Dijon. In feite bevinden we ons dus voortdurend ergens vlak langs de route Nancy - Dijon.

Dinsdag 24 juli.

Ik voeg nog maar even een dagje toe, want er was steeds geen verbinding te krijgen om het bericht over de afgelopen dagen te plaatsen. Het weer is inmiddels prachtig, ruim 25 graden, licht briesje en bijna steeds volop zon. Zo kennen we Frankrijk weer.

nostalgisch sluisje net vóór het grote aquaduct over de Moezel

nostalgisch sluisje net vóór het grote aquaduct over de Moezel

We tuffen nu op ons dooie akkertje door richting Epinal.

het aquaduct

het aquaduct

canal de l'Est sud, een heerlijk "we zijn weer terug" gevoel.

canal de l'Est sud, een heerlijk "we zijn weer terug" gevoel.

Maandag 9 juli

(Jack) Vandaag begint, naar later zal blijken, de week met de meeste regen die we ooit in Frankrijk gehad hebben. We besluiten om nog maar een dagje in Revin te blijven. We hebben een prima plek en buiten is het koud en regent het vaak . Na het opstaan gaat eerst de kachel een poosje aan; half juli en in Frankrijk!!!  Maar kou lijden daar heb ik geen zin in. ’s Ochtends is het niet veel meer dan 13 graden binnenboord en dat is (voor mij) geen temperatuur om op m’n gemak koffie en thee te zetten. We doen nog wat kleine klusjes binnenboord. Maar voor een aantal grotere klussen, zoals het bevestigen van nieuwe raamrubbers en -vilten heb ik stabiel en droog weer nodig. Op het berghout zijn ook nog aardig wat plekken waar het bruin niet dekkend is aangebracht en erg wit doorschemert. Moet wel zo gauw mogelijk bijgewerkt worden.
(Sanne) Wat hh.-zaken afgewerkt en in de namiddag scheen zowaar de zon, dus snel een paar wassen gedraaid die s’avonds droog waren. Het jacht uit Langendijk is vandaag vertrokken, had zaterdag problemen met de motortemperatuur maar kennelijk is dat opgelost. Het is hier een gaan en komen en eigenlijk ligt het ongeveer altijd vol. Het is dan ook een zeer verzorgde en goed geoutilleerde haven voor weinig geld.
Wij tanken water en willen in principe morgen een stukje door.

prachtige haven in Revin met alle voorzieningen

prachtige haven in Revin met alle voorzieningen

Dinsdag 10 juli
(Sanne) Een mistwolk hangt boven ons als we onze ogen open doen en het is bepaald niet warm. Wij doen eerst wat inkopen nadat Jack het schip heeft gewassen en de ramen weer gedaan zijn voordat wij richting  Bogny gaan. De kade is ondertussen voor driekwart leeg. Onderweg wolkenpartijen, af en toe een beetje zon en een beetje veel regen. In Laifour ligt de kade vol en zelfs soms dubbel, de mensen uit Langendijk liggen er ook, hebben opnieuw motorproblemen en gaan terug naar huis. Bij Monthermé komen wij het eerste vrachtschip inFrankrijk tegen, de Deo Juvente uit Hasselt (N) die net voor ons uit de sluis komt. Wij hebben vervolgens het probleem dat de radar niet reageert maar de vrachtschipper geeft ons het advies het meerdere keren van heel dichtbij te proberen—en dat werkt  uiteindelijk zodat wij verder kunnen. In Bogny ligt de steiger als altijd al vol  maar wij willen aan de kade een kilometer verder afmeren. Tot onze verrassing kunnen wij nog precies helemaal vooraan er bij, meestal liggen wij er alleen. Als later een huurboot vertrekt komt de Surprise uit Alkmaar er liggen, mensen die wij al vaker ontmoetten.
De wind neemt toe, tegenstrooms, de zwaluwen zwieren door het gangboord, het belooft niet veel goeds voor morgen.
Vaartijd 3.h50, 4sluizen, 25 km.

super simpele kade in Bogny, geen enkele voorziening

super simpele kade in Bogny, geen enkele voorziening

Woensdag 11 juli.
(Jack) We starten om 9.45 uur. Een kwartier later gaan eerst de sluisdeuren open en enkele seconden later zetten ze in de hemel ook alle sluizen open. Het valt echt met bakken uit de lucht, de ruitenwisser redt het weer niet tegen de wind en de zware regen en begint weer te slippen op z’n as. Klusje voor als het weer droog is. Bij Charleville is de sluis niet in beweging te krijgen. Gelukkig komt na een half uur de Lady Jane ons achterop en die hebben een telefoonnummer waarop de VNF wel te bereiken is; op de marifoonoproepen reageren ze niet, hoewel ze die in de daaropvolgende sluis zeker wel gehoord moeten hebben. Lunchtijd!  Als om het goed te maken worden in de volgende erg hoge sluis van Mezières onze lijnen keurig door de sluiswachter omhoog gehengeld en worden we heel rustig opgeschut. Dat hebben we hier wel eens anders meegemaakt. De daarop volgende sluis blijft weer zo dood als een pier, maar opnieuw brengt de Lady Jane uitkomst. Dezelfde VNF-man komt weer opdagen en vertelt dat deze sluis handbediend moet worden omdat de elektronica het niet doet. Dat wisten ze dus en ze wisten ook dat wij er door moesten, maar komen dan niet op het idee om direct iemand te sturen. Je weet namelijk nooit of die Franse elektronica plotseling weer wèl werkt. In Lumes het gebruikelijke beeld: de steiger ligt vol met minstens 5 meter tussen elk schip.Dus wordt er driftig verhaald en kunnen de Lady en wij er nog ruim bij. Het blijft fris (Sanne), koud (Jack), harde wind op de kont, sterke (tegen)stroom en heel veel buien.
Vaartijd 5 uur, 8 sluizen, 25 km.

het water begint nu toch duidelijk te stijgen

het water begint nu toch duidelijk te stijgen

Donderdag 12 juli.
(Jack). Vanochtend maar begonnen met het aanzetten van de verwarming. Na 10 minuten is het binnen heerlijk warm. We zoeken ons te pletter naar het antibacteriespul voor in de diesel dat ik in Maastricht heb gekocht. Uiteindelijk toch gevonden nadat ik in de donkere machinekamer zeker 20 keer over dat kleine zwarte flesje had heengekeken. In de stromende regen naar de ingang van het canal des Ardennes. Na 2 sluisjes op dat kanaal is een pompstation. Juist als we het eerste sluisje in beeld krijgen, springen de lichten op dubbel rood: sluis geblokkeerd! Na enige tijd ontwaar ik achter een zeer strategisch opgestelde weelderige struik een bordje (het omgekeerde zou ook waar kunnen zijn) met een telefoonnummer dat ik met de kijker net kan lezen. “Geen probleem meneer we sturen iemand”. Al met al lig je met zo’n grap bijna een uur te dobberen in de plenzende regen. Na het 2e sluisje het pompstation: lunchpauze! En om het feest compleet te maken blijkt de diesel bijna 20ct/ltr duurder dan bij het (auto) pompstation in Revin. Maar ja, dan had ik 4 keer een flink end met 30 liter moeten sjouwen. Dus niet zeuren.
We passeren Sedan en meren af op “ons” plekje net boven de sluis van Remilly-Aillicourt, terwijl het toevallig net even droog is. Tot onze verbazing ligt er ook een (voor hier) groot passagiersschip, lijkt een soort hospitaalschip, maar er zijn alleen 2 (Duits? sprekende) mannen aan boord. De avond is als altijd hier: doodstil en super donker, met dit keer regelmatig buien als extra. De kachel aan is de enige manier om onze natte spullen droog te krijgen.
Vaartijd 5,5 uur, 8 sluizen, 26 km.

veel geweld bij de in onze ogen ouderwetse stuwen

veel geweld bij de in onze ogen ouderwetse stuwen

Vrijdag 13 juli.
(Jack). Het wordt eentonig. In de (dag en nacht) stromende regen naar Mouzon gevaren. Daar wil Sanne uitgebreid supermarkten, zodat we voor de komende dagen voldoende proviand hebben. Via een behulpzame Fransman komt ze bij een grote supermarkt terecht net buiten het dorp. De lokale 8 á 8 bleek n.l. de naam supermarkt niet meer waar te kunnen maken. Zoals bijna overal in alle Franse stadjes en dorpjes worden zij weggeconcurreerd door zaken van grote concerns die allemaal net buiten de  plaats liggen. Morgen is het Quattorze Juillet en overmorgen zondag. We willen vanavond weer op één van onze superfavoriete plekjes liggen: net boven sluis Alma, absoluut in the middle of nowhere. Dus hebben we wel wat proviand nodig. Daar komt alleen in de ochtend en de avond een autootje van de VNF voorbij met een of twee mannetjes die immer tevreden constateren dat met de vlakbij gelegen stuw alles nog in orde is, waar ze overigens ruim de tijd voor nemen. Tegen 3 uur meren we hier af en zijn verder alleen met de regen in afwisselende hoeveelheden en veel wind met soms forse vlagen. Sinds het begin van de vakantie al 3 dagen géén regen gehad. Maar wat zeuren we, we zitten droog en kunnen de verwarming aanzetten en we hebben nog ruim 3 maanden te gaan. Maar toch denken we wel met enige weemoed aan de midi. We hoorden van Sjaak dat het daar heerlijk warm (30 graden) en droog is.
Vaartijd 2.35 uur, 2 sluizen,  19 km en ruim 5 uur onderweg.

onze "eigen" plek, ongelooflijk: hier komt nooit iemand

onze "eigen" plek, ongelooflijk: hier komt nooit iemand

Zaterdag 14 juli.
(Sanne).Wat een dag!  Het water is vannacht 30 cm gestegen en Jack stelt om 6 uur (s’nachts dus!) de lijnen bij. De hele dag stortregent het met forse windvlagen, de vlag waait bijna van de stok. Als het omstreeks 16.00 uur droog wordt verschijnt ook direkt de  zon en wagen wij het er op naar de stuw te lopen. Het water stroomt er met kracht hoog overheen. Wij hebben net voldoende tijd om voor de volgende hoos/onweersbui weer terug te zijn. De VNF komt vandaag een keer extra de stuw controleren.
De tijd doorgebracht met vooral lezen.

Zondag 15 juli.
(Sanne). Grauw maar wel droog en best koud. Heerlijk een verwarming aan boord.
Om meer kans op een plaats in Stenay te hebben vertrekken wij ruim op tijd en zijn om 9.00 uur bij de eerst sluis. Onderweg zien wij de ravage die regen en wind de afgelopen dagen hebben aangericht op de akkers waar hele stroken graan zijn platgeslagen. In Stenay aangekomen vaart net een jacht de haven uit maar helaas schiet er ook een van de andere kant komend jacht in. Wij wachten even en zien een duits jacht aanstalten maken voor vertrek en even later nemen wij zijn plaats in. Aan de overkant en ook bij de captainerie staan een aantal campers.

ik ben uw nieuwe buurman en heb ongelooflijke trek

ik ben uw nieuwe buurman en heb ongelooflijke trek

Naast onze steiger zit een (bever?)rat zich te goed te doen aan het groen zonder zich ook maar iets van ons of anderen aan te trekken. En de jonge eendjes zijn ook niet bang van hem.
Het blijft nog een uurtje droog maar dan herhaalt zich het weer van de afgelopen dagen. Tussen de buien door even wat rondgekeken. Regelmatig komen ook nieuwsgierige mensen op de steiger om bij ons schip naar binnen te kijken. Een licht hinderlijke gewoonte van Fransen, die zelf gewoonlijk achter gesloten luiken of metershoge muren verblijven en geen enkele inkijk wensen. Maar verder is het super rustig. Geen mens op het camperterrein is buiten. Half juli, midzomer!!
Morgen nog even naar de supermarkt en dan zien of de zon te vinden is. We moeten in de komende week toch echt Toul zien te bereiken.
Vaartijd 2.35 uur, 2 sluizen en 17 kilometer.

Proloog
Eigenlijk hoort aan dit reisverslag een apart hoofdstuk (boekwerk?) vooraf te gaan. Een verslag van een vrijwel totale refit van de Artemis. Die begon op 20 januari met een reisje in de ijzige kou, samen met Kees V., van Hedel naar Drimmelen. Windkracht 7, golven van een meter hoog beukten de boeg. In Lage Zwaluwe zou het onderwaterschip gestraald en gecoat worden. Geschatte duur ongeveer 14 dagen. Maar toen viel de vorst in, waardoor we pas op 23 februari, opnieuw samen met Kees, het schip naar Kerkdriel konden varen. Maar wat daarna een opknapbeurt en ingrijpende verbouwing van ons schip had moeten worden gedurende 8 á 10 weken is uitgelopen tot een gigantische klus van meer dan 16 weken. Het lijkt goed dat ik nog een poosje wacht om dat verhaal op te schrijven, zou de objectiviteit ten goede kunnen komen. Dat verslag komt dus nog. Kortom, uiteindelijk ging de Artemis pas op 15 juni weer te water en konden we aan de vakantie gaan denken

REIS ARTEMIS 2012

Dinsdag 19 juni
Eindelijk is het zover, we gaan definitief aan boord en op reis. Er moeten nog wel wat zaken in orde gemaakt worden, maar dat kan ook onderweg wel, al dan niet onder telefonische begeleiding van deze en gene leverancier.De laatste spullen worden gepakt door Sanne, die vroeg in de avond door Kees en Joke naar Hedel wordt gebracht. Ik heb ondertussen getracht de grootste chaos aan boord weg te ruimen.
Al was de verbouwing dan wel geen verhaal waar je echt blij van word, het resultaat mag er wezen. Het schip lijkt veel ruimer en gezelliger, is een stuk praktischer ingericht en het onderhoud is weer volstrekt op peil.
We drinken met K&J een glas op de goede afloop en gaan voor ons doen vroeg te kooi. Het weer is matig, de weersvooruitzichten evenzo. Hollandse zomer.

eindelijk weer terug in de thuishaven

eindelijk weer terug in de thuishaven

Woensdag 20 juni
Eerst nog maar eens een keer naar de werf in Kerkdriel gevaren. Er zijn twijfels over de werking van de zwart water pomp. Op de werf blijkt er niets meer aan de hand. Blijft wel merkwaardig dat je steeds even wat weg moet pompen, waarna de pomp geen opbrengst meer heeft, maar na 5 minuten kun je probleemloos de tank helemaal leeg pompen. Na enkele dagen zijn we aan dit systeeem gewend, tot mijn grote genoegen, want om die tank iedere keer te inspecteren en te peilen is bepaald geen aangename klus. Voor wie niet in de materie thuis is: de zwart water tank is de (bij ons dus nieuw geplaatste) tank waarin alles wat in het toilet terecht komt, wordt opgevangen. Vervolgens zijn er dan 2 mogelijkheden: ofwel je pompt de tank leeg op open water ofwel je maakt gebruik van een speciale afzuiginstallatie die in steeds meer havens nauwelijks gebruikt wordt. Maar goed, wij hebben onze bijdrage aan een beter milieu geleverd.

Donderdag 21 juni. Begin van de zomer.
We vertrekken bij typisch Hollands zomerweer, somber, soms wat spetters, harde wind en een KNMI voorspelling van noodweer in de avond, met mogelijk zware hagel. Lekker voor de mooie maar nog wat verse/ niet echt uitgeharde lak. We besluiten daarom op tijd te stoppen en meren af aan de bovenkant van sluis Grave, aan de achterzijde van de wachtplek voor jachten. We beginnen dan maar met het op orde brengen van de stuurhut, waarschijnlijk hebben we nog wel enkele weken nodig voordat alles weer spic en span is en zijn definitieve plek heeft gevonden. Het is behoorlijk druk met de vrachtvaart, voor hen flinke wachttijden bij deze sluis.
Vandaag 6 uur gevaren, 45 km met 2 sluizen.

de nieuwe keukenafvoer zit net laag/hoog genoeg

de nieuwe keukenafvoer zit net laag/hoog genoeg

Vrijdag 22 juni
Het lijkt wel herfst, koud met een snoeiharde wind, soms een waterig zonnetje, maar warm wordt je er niet van. Met grote regelmaat lekkere plensbuien. De schutting bij Sambeek kost nogal wat tijd door het bekende geklungel van jachten die in de sluis de eerste de beste bolder grijpen die ze te pakken kunnen krijgen en die dan de opdracht van de sluismeester om naar voren te schuiven klaarblijkelijk niet begrijpen. Was gisteren in Lith ook al zo. En wij zijn ook niet meer gewend om in het hoogseizoen in NL te varen. Geleidelijk wordt daarna de vaart wat minder druk en om half zeven meren we af bij droog weer in het knusse haventje van Kessel, waar de kopsteiger gelukkig nog vrij is. De avond wordt besteed aan het repareren van het toplicht en de praai.
Vandaag 9.10 uur gevaren, 78 km met 2 sluizen.

Zaterdag 23 juni.
Het weer lijkt wat op te knappen en we besluiten een rustdag te nemen, d.w.z. een dag niet te varen maar het vooronder en de machinekamer een grote opruimbeurt te geven. De vuilcontainer van de haven vaart er wel bij. De heftige en hektische afgelopen periode heeft toch best wel veel van ons gevergd. Vooral elke keer de twijfels of dingen nu eindelijk in orde gingen komen en het voortdurende op en neer rijden naar de werf met steeds weer nieuwe verrassingen.
Sanne doet boodschappen in het dorp en fietst ook nog naar een speciale kaasboerderij in de buurt, alwaar een flinke hoeveelheid lekkere kazen wordt ingekocht en speciaal wordt gesealed, zodat we voorlopig ook van Hollandse kaas kunnen blijven genieten. Behalve de opruimklussen maken we er ook een beetje een rustdag van, daarbij gestimuleerd door redelijk mooi en zelfs wat zonnig weer. Na het avondeten de watertanks gevuld, ook dat is weer wennen, want we hebben geen peilglas meer, dus we weten pas dat de tanks vol zijn als er water uit de overstort komt. Waarbij het grote voordeel vergeleken met vroeger is dat die overloop nu buiten boord uitkomt en niet zoals vroeger in het glazenkastje.

de "nieuwe" kajuit

de "nieuwe" kajuit

Zondag 24 juni.
Het mooie weer is alweer over. Omdat in Heel slechts één sluis beschikbaar is moeten jachten via de sluizen van Roermond en Linne (om)varen. Wij vinden dat geen probleem, want we willen toch een paar dagen op de plas bij Roermond blijven liggen om het schip zodanig op te ruimen, in te richten en te poetsen dat het verblijf aan boord nog comfortabeler wordt. Per saldo hebben we nu aanzienlijk meer bergruimte als voorheen. Wel zit alles onder de banken van dinette en kajuit en dat vergt enig overleg waar wat moet komen. Het weer is zwaar K.. , voortdurend regenbuien en een harde wind. We meren af aan de oever van de plas achter Olde Huske waar we vorig jaar op de terugweg naar Hedel nog een paar dagen met Herman en Cora gelegen hebben. Toen lag het er hardstikke vol, nu hebben we het rijk zowat alleen. Maar het weer is er ook naar.
Vandaag 3 uur gevaren, 13 km met 1 sluis.

Sanne kan haar hart weer ophalen: spinnen genoeg

Sanne kan haar hart weer ophalen: spinnen genoeg

Maandag 25 en dinsdag 26 juni.
Gewoon geklust en opgeruimd. Sanne fietst naar Roermond  en slaagt er uiteindelijk ook in een nieuwe douchekop te kopen. Een van de weinige dingen die bij de verbouwing niet vernieuwd was maar toen we 2 dagen onderweg waren alsnog sneuvelde. Het weer begint iets op te knappen. Er meren een paar schepen achter ons af, altijd weer goed om even over bootjes en aanverwante zaken te praten.

Woensdag 27 juni.

Doordat er nauwelijks zon is verbruiken we veel stroom uit de accu’s die niet door de zonnepanelen wordt aangevuld. We besluiten daarom naar een andere plas te varen, de Slag geheten. Vroeger hebben we daar vaak gelegen, maar nu zijn we er zeker in geen tien jaar meer geweest. Door de sluis van Linne, vervolgens de Maas zo ongeveer overgestoken, om dan met een meer dan haakse super ondiepe bocht op de langgerekte plas te komen. De mooiste en meest luwe plekken aan het einde zijn allemaal bezet maar halverwege de plas vinden we een prima aanlegplek. Die middag blijkt plotseling de regulateur van de zonnepanelen “vastgelopen”. Verwijderen van de zekeringen, ze opnieuw plaatsen en …alles doet het weer. Raadselachtig. Bellen naar Aqua solar voor info. Zal teruggebeld worden. Gebeurt natuurlijk niet.       Het is nog steeds herfstweer.
Vandaag 3 uur gevaren, 10 km met 1 sluis.

het schip lijkt veel ruimer als voorheen

het schip lijkt veel ruimer als voorheen

Donderdag 28 juni
Licht bewolkt, schraal zonnetje en droog. Vertrek omstreeks 9 uur naar Maasbracht. Bloedvoorzichtig door de supersmalle uitgang van de plas en daarna vlotjes naar sluis Maasbracht. Na even wachten de sluis in met een vrachtvaarder en een aantal jachten. Even daarna blijkt 1 van die jachten de Scaramouche 111 te zijn, een Engelsman die we in de Midi ook regelmatig gezien hebben. Het is verder niet erg druk met de vrachtvaart. We schutten vlotjes door Born heen en meren even later af bij het winkelschip Janssen in Maastricht om diesel te tanken en wat inkopen te doen. Daarna door naar de Pieterplas, ook al weer een feest der herkenning. We worden uitgenodigd voor een bruiloftsborrel overmorgen (zaterdag) op de steiger.
Vandaag 6.15 uur gevaren, 49 km en 2 sluizen.

geen daverend weer in Roermond

geen daverend weer in Roermond

Vrijdag 29 juni.
Somber weer. De verwachting: lokale buien. Goed voorspeld. Eén bui die zo ongeveer de hele dag duurde. Ben overigens even zolang onderdeks in de machinekamer bezig om een storing op te lossen, die ons vorig jaar al 2 keer is overkomen en gisteren bij het tanken weer. Alle keren leek het dat er nog zo ‘n 50 liter diesel bij kon in de tank en dan ploseling schiet een prop vuil in het peilglas omhoog en blijkt de tank net iets meer dan vol, met als gevolg dat er wat diesel via de bovenkant van het peilglas gaat lekken. Geen idee waar dat vuil vandaan komt, het lijkt een dieprood poeder te zijn, is absoluut niet slijmerig (dieselbacterie!!). Uiteindelijk lukt het me om het spul uit het peilglas te zuigen, waarna dat peilglas aan de onderkant blijkt te lekken. Na nog een uurtje prutsen is echter ook dat weer verholpen.

dit zijn nu schaapjes op het droge

dit zijn nu schaapjes op het droge

Zaterdag 30 juni.
Prima weer. Hele dag wat aangerommeld en boodschappen gedaan.Om half acht naar het einde van de steiger waar we met champagne werden ontvangen door het pas getrouwde stel. Hij, een 82-jarige ondernemer in een of ander electronica/techniek bedrijf; zij al 47 jaar zijn trouwe medewerkster in het bedrijf en kennelijk ook daarbuiten. Geen idee wat voor bedrijf het nu precies was, maar veel uitvindingen, geheim werk voor de VS en buitengewoon goed verkocht. Daarnaast is hij overduidelijk een wijn- en watersport-liefhebber. Dat gaat trouwens op voor vrijwel alle aanwezigen op deze steigerparty. Overigens hebben we het maar niet al te laat gemaakt, want onze pasgetrouwde wijnliefhebber serveerde in hoog tempo erg volle glazen dessertwijn en dat hakt er toch behoorlijk in. Maar wel reuze gezellig gekletst met deze en gene, overigens meest eigenaren van boten waar ik niet eens van kan dromen.

Zondag 1 juli.
Om 8.15 aangevaren, maar er wordt eerst afgeschut zodat we pas tegen tienen in kunnen varen, inmiddels met, behalve een kleine tanker, een stuk of acht jachten. Vervolgens met redelijk weer naar en door Luik. Wel weer problemen met het regelsysteem van de zonnepanelen: zit zo vast als een huis, niets te regelen, geen enkele kloppende aanwijzing. Uiteindelijk de voeding er maar uitgetrokken en opnieuw gemomteerd: en een waar wonder geschiedt: plotseling doet alles het weer. Fantastisch maar nou weet ik nog steeds niet wat er aan de hand is. Uit voorzorg -er is daar electriciteit- en omdat het inmiddels al tegen zessen gaat lopen toch maar afgemeerd in het haventje van Huy.
Vaartijd 8.45 uur, 69 km en 2 sluizen.

zomaar: net na zonsondergang

zomaar: net na zonsondergang

Maandag 2 juli.
Redelijk op tijd richting Namen. Uit de wind achter glas is het weer redelijk. Schuttingen gaan redelijk vlot, zodat we ruim op tijd in Namen zijn om de Tourkaravaan voorbij te zien komen Wat ons betreft, veel geschreeuw, weinig wol. Uren later komen dan de renners langs, enkele minuten later is alles voorbij. Zoals zo vaak in het leven dus.
Vaartijd 4.20 uur,31 km en 2 sluizen.

Dinsdag 3 juli.
Met 7 jachten op weg in de eerste sluis richting Givet. Rustig kalm, bijna lekker, weer. De hele meute haakt af in Dinant.  Niks voor ons, druk en lawaaierig. Wij gaan alleen door richting Waulsort. Uurtje later meren we daar af. Een wereld aan -jeugd-herinneringen komt weer snel bovendrijven. Hier was ik bijna 50 jaar geleden met mijn ouders, hier waren Sanne en ik dertig jaar geleden met onze kinderen, hier gingen de kinderen zelf met de Artemis naar toe, bijna 20 jaar geleden. De afgelopen 15 jaar zijn we meestal voorbij gevaren, na de grote overstroming in ‘96 was de haven sterk in verval, geen drinkwater, geen elektra, geen toezicht. Maar inmiddels is alles er prima in orde. Helemaal niets op aan te merken.
Vaartijd 6 uur, 37 km en 7 sluizen.

eendjes in het water en in de Tourkaravaan

eendjes in het water en in de Tourkaravaan

Woensdag 4 juli.
We blijven nog maar een dagje. Probeer het elektra probleem op te lossen. Kom er niet achter maar weet, na een uren durende test sessie, zeker dat het niet aan de accu’s ligt. Hetgeen niet betekent dat het probleem is opgelost.

Donderdag 5 juli.
Her en derwaarts wat gebabbeld. Probleem van de vastlopende regelaar van de zonnepanelen is en blijft onduidelijk. In het dorp is geen enkele voorziening meer. Wel zijn er nog een paar oudgedienden die ons (het schip??) herkennen. In de avond een tropisch onweer dat uren voort duurde. Slaapt wel lekker met dat gespetter op het dak, mits je de dakramen goed hebt afgesloten.

de eerste berg in de Tour de France (in Namen)

de eerste berg in de Tour de France (in Namen)

Vrijdag 6 juli.
Op tijd op om meteen de eerste schutting om 9 uur te pakken. Vlak voor de sluis ineens een scherp gefluit: de oude heer Ricard (we kennen hem al 40 jaar) staat uitgebreid voor zijn huis naar ons te zwaaien. Hij was destijds een van de initiatiefnemers van de haven van Waulsort. Sanne was er gisteren nog naar toe gelopen maar hij was toen niet thuis. Als we even later in de sluis liggen komt hij daar direct enthousiast aangewandeld om even een praatje te maken. Vertelt dat zijn vrouw 3 jaar geleden is gestorven en dat hij een moeilijke tijd heeft gehad, maar dat het hem (hij is nu 74) inmiddels weer wat beter gaat.
We varen kalmpjes door, passeren de Franse grens en leggen in Givet aan om boodschappen te doen. Het is wisselend bewolkt met soms wel wat zon maar een tamelijk straffe en koude wind. Na de foeragering door naar het eerste Franse sluisje. In de daarop volgende tunnel begeeft onze “tunnellamp” het al na 50 meter, zodat we de volgende paar honderd meter ongeveer op gevoel super langzaam door het tunneltje schuiven. Loopt gelukkig goed af, mede dankzij de door Sanne uitstekend geplaatste stootwillen. Na een paar sluisjes is er aan de nieuwe steiger in Haybes nog net één plekje vrij. Terwijl ik de lamp repareer verkent Sanne het dorp en ontdekt een pizzeria waar ze direct 2 pizza’s voor vanavond bestelt. Smaakten uitstekend.
Vaartijd 6 uur, 34 km , 8 sluizen en 1 tunnel.

boven Namen wordt het steeds drukker in de sluizen

boven Namen wordt het steeds drukker in de sluizen

Zaterdag 7 juli.
Het weer lijkt redelijk met wat zon maar een harde koude wind op de kop.Helaas loopt mijn horloge kennelijk net iets voor op de klok van de VNF. De telebediening van de sluis doet het al wel maar de sluis nog niet. Dus weer een stuk achteruit om de telebediening nogmaals te activeren. We varen samen op met een jacht uit Langendijk, voor het eerst in Frankrijk. Zij willen graag als eerste in de sluis omdat ze bang zijn voor ons schroefwater: wij moeten in de sluis altijd de schroef draaiend houden om het schip aan de muur te houden. We passeren Fumay, daar blijkt ook nog plaats genoeg te zijn. Voor de sluis van Revin is het erg lang wachten; net voor ons is een erg groot jacht ingevaren. Het wachten is lastig omdat er een felle wind van opzij staat en de rivier erg hard stroomt, terwijl er geen enkele aanlegmogelijkheid is. Er staat ruim 2 km stroom, terwijl minder dan een halve km normaal is voor deze tijd van het jaar. Maar een uurtje later zijn ook wij opgeschut en tot onze blijde verrassing zijn er ook in Revin aan de kade nog een paar plaatsjes vrij in het als altijd superverzorgde haventje. Wij meren af voor dat eerder genoemde hele grote jacht. Het blijkt een in Rusland gebouwd casco te zijn, ruim 18 meter lang en 4.85 meter breed. Wel lekker veel ruimte, maar lastig varen in sluisjes van 5.20 meter breed!! Laat staan in tunneltjes, want de hoogte is 3.50 meter, de maximaal toegestane hoogte op deze kanalen. Hij heeft dan ook al één van zijn boordlichten er af gevaren. Het schip is door de eigenaar zelf afgebouwd en ziet er fantastisch uit.
Nog net voor sluitingstijd realiseer ik me dat we gas nodig hebben en krijg ik bij de benzinepomp nog een fles propaan te pakken. We willen onze nederlandse gasfles zoveel mogelijk als reserve houden, zodat we in Nederland straks niet weer een fles met statiegeld hoeven te kopen, die je vervolgens weer nergens kunt inleveren.
In de avond een forse onweersbui met veel regen.
Vaartijd 3.25 uur, 15 km, 4 sluizen en 1 tunnel.

een wel erg brede Rus

een wel erg brede Rus

maar wel heerlijk ruim

maar wel heerlijk ruim

Zondag 8 juli.
Een dag om snel te vergeten. Miezerbuitjes worden slechts afgewisseld door hevige regenbuien met zware windstoten. We maken zo nu en dan een babbeltje met de eigenaren van de Surprise, de eerste hybride boot die ik eigenlijk zie. Kan 2 uur varen op zijn electromotor. Het stel heeft vroeger altijd gezeild, maar varen nu alweer een aantal jaren door Frankrijk en Duitsland.

In de komende week varen we naar Toul, dus liggen we tussen Revin en Toul. Maar ik weet nog niet wanneer ik dit bericht op het net kan krijgen.