ms artemis

Donderdag 13 augustus.

De afgelopen week allerlei hoofdzakelijk medische afspraken, allemaal uitgesteld vanwege de pandemie, afgewerkt. Verder nog enkele bezoekjes bij goede bekenden afgelegd. De leukste verrassing was dat beide zonen en Wytske op zondag langs kwamen. Gezellig met elkaar gegeten. Bovendien had Jochem nog een ‘kerstsurprise’ voor Sanne meegebracht. Dus Sanne kan nu ook beeldbellen. Hetgeen met mijn toestel niet echt goed wil lukken.

Om 6.30 u. vol goede moed vertrokken richting Moissac. Het werd een rampzalige reis: eerst in Antwerpen een vol uur stilgestaan, direct voorbij de tunnel moest alles naar één baan. Daarna een tijd gesukkeld bij Gent, vervolgens supersnel door Parijs maar een poosje verder begint de ellende, bij Brive een complete afsluiting van de snelweg. Het hele stadje staat vol met vrachtwagens, nergens ook maar een gaatje te vinden. We rijden op de gok richting Cahors (over allerlei bochtige en smalle weggetjes, heel mooi volgens Sanne) en komen uiteindelijk weer bij de snelweg terecht. Maar dan na 50 km weer een totale snelweg afsluiting bij Montauban. Het is inmiddels pikdonker, omleidingsborden zijn niet te vinden maar dankzij de navigatie komen we uiteindelijk, via een soort landweggetje langs de Tarn, om half twaalf in Moissac aan. Nog nooit zo lang er over gedaan, ruim 17 uur. Doodmoe maar opgelucht eten we een krentenbolletje, nemen een borrel, brengen de belangrijkste spullen aan boord en zoeken we onze kooien op. Kortom: een rampreis.

Vrijdag 14 augustus.

Laat opgestaan, Sanne haalt brood, alle bagage ingeruimd, boodschappen gedaan, alles aan boord weer aangezet en ingesteld, enkele bekenden begroet en om 18.30 uur naar onze ‘stamkroeg’ waar we met een man of 16 gezellig bijgepraat hebben. Sommige Engelsen zijn ook weer terug, de vaste bewoners en zij die via Spanje zijn terug gekomen. Wij zijn overigens best heel verdrietig hoe het schip er uit ziet; enkele dagen geleden is er hier een zeer zware storm met enorme hoosbuien geweest en daarna 2 dagen warm en zonnig weer. Gevolg: het schip zit weer onder de platanenspikkels en ziet er niet uit. En we hadden haar, tot we vertrokken, zo goed vrij van die ellende gehouden. We laten het bij een stevige wasbeurt en hopen dat de rest er de komende weken door dagelijks te zwabberen grotendeels nog van af gaat of weg bleekt.

Zaterdag 15 augustus.

Mooi weer vandaag. Ik test alle controle systemen van de zwart- en de drinkwater tank, een lastige klus door de slechte bereikbaarheid van een en ander, maar na een paar uur lijkt alles weer te werken. Het echte probleem komt pas als we Sanne haar nieuwe telefoon verder willen instellen. Sanne vraagt om haar code maar dat werkt niet. Zij belt Jochem en die geeft de nodige info. Vooralsnog zonder resultaat. We laten het er maar even bij. Tijdens de nacht een stevig onweer met flink wat regen.

Zondag 16 augustus.

De telefoon van Sanne meldt nu plotseling: ‘update voltooid’. Daarna werkt plotseling alles ineens goed. Jochem weer gebeld; conclusie: toen we het gisteravond probeerden hadden we geen internet, vanochtend wel en dus werd de update automatisch afgehandeld. Jochem geeft nog de nodige tips en nuttige info, daarmee kan Sanne voorlopig uit de voeten, al zal ze naar eigen zeggen “nog heel veel moeten leren”. Na een voortreffelijk biefstukje nog tot middernacht buiten gezeten.

Maandag 17 augustus.

Bewolkt, aangenaam voor Sanne, fris voor mij. Administratie van de afgelopen weken bijgewerkt. Helaas ontvingen we een advies van de dermatoloog via de mail pas toen we halverwege Frankrijk waren. Valt nog te bezien of we dat spul hier in Frankrijk kunnen krijgen. Het blijft overigens tamelijk stil in de haven, slechts een enkel jacht komt of gaat. Maar dat maakt het voor de gasten niet makkelijker want er is nauwelijks plaats door alle buitenlanders die het land (nog) niet in kunnen of hun eigen land niet uit mogen.

Dinsdag 18 augustus.

Het wordt weer warmer, steeds meer zon. Op de namiddag samen naar de supermarkt voor uitgebreide inkopen. Nieuw douchegordijn aangeschaft, maar helaas geen passende bonde d’ évier kunnen krijgen. Laurence komt nog even bijkletsen. Na de lunch komen ook nog Tony en Trish van de Anneke even babbelen, zij liggen op dit ogenblik in Lacourt St. Pierre. Prima avond en tot laat buiten. Eén minpuntje, het sterft van die gemene kleine zwarte rotmuggetjes, je hoort ze niet maar je voelt ze des te beter, maar dan is het al te laat.

Woensdag 19 augustus.

Het wordt steeds zonniger en warmer, temperatuur stijgt inmiddels tot boven de 35 °C. Het nieuwe douchegordijn op maat geknipt. Verder lezen we veel maar doen vrijwel niets. Te warm, we gaan ook weer over op ‘koude warme’ maaltijden

Donderdag 20 augustus.

Het wordt nog warmer. We liggen weliswaar aan de goede kant van de haven, waar we later op de middag een paar uur schaduw hebben, maar desalniettemin begint de temperatuur de 40 graden te naderen. Eind van de ochtend besluiten we de zwart water tank leeg te pompen, maar na 20 minuten is het tankniveau nog maar nauwelijks gezakt. De pomp even af laten koelen, 20 liter water door het toilet en daarna is met 10 minuten de zaak tot het laagst mogelijke niveau afgepompt. Maar dat kan niet goed zijn, normaal is de tank in minder dan 10 minuten leeg. Om zeker te zijn dat er niet ergens een verstopping of weet ik veel wat zit besluit ik de pomp uit elkaar te halen. Dat is vlugger gezegd dan gedaan omdat de pomp verwijderd moet worden en de afvoerslang daarna ook afgekoppeld en gecontroleerd moet worden. Daarbij is lekkage van de inhoud van die slang niet te voorkomen wat geen aantrekkelijke klus is. Ik zal jullie de verdere onsmakelijkheden van dit karwei besparen maar dankzij de moed en de hulp van Sanne is de klus na ruim twee uur toch geklaard. Als ik er aan terugdenk ruik ik mijn handen nog. Meest vervelende is nog dat we geen duidelijke oorzaak gevonden hebben, al zat er wel een flinke prop in de terugslagklep van de afvoerleiding. Dit alles bij een temp van even boven de 38 graden. Daarna eten we omstreeks 20 uur een prima koude maaltijd en proberen we in de stuurhut wat bij te komen. We gaan dus niet vroeg ter kooi.

Vrijdag 21 augustus.

Opnieuw tropisch weer. Het dek wordt steeds geler van de platanen spikkels. Sanne naar de kapper en aan de was. De doorlooptijd van wassen, drogen en weer terug in de kast is nu ongeveer 2 uur. Ik bereid wat zaken voor want morgen willen we gaan varen. Om half zeven naar de pub. Heel prima, als altijd. Na verloop van enige tijd wel veel wind, onweer op afstand. Tegen negenen terug aan boord, simpele maar smakelijke maaltijd en daarna in de stuurhut luisteren naar het onweer overal om ons heen. Maar wij ontkomen er ook niet aan, om half twaalf begint het te stortregenen, maar behalve dat is er niet veel onweer en wind. Wel regent het nog langdurig door. Het koelt nauwelijks af.

Zaterdag 22 augustus.

Dek gewassen, ontbeten, de vaat gedaan, watertank gevuld, elektra en veiligheidsketting losgekoppeld. Dan zie ik een bijbootje los in de haven drijven, kan het ding met een pikhaak net te pakken krijgen en leg het vóór de Carolyn aan de wal. De rest is voor Christian, tenslotte moet je ook iets aan de havenmeester overlaten. Tegen half twaalf de lijnen los en achteruit naar de sluis, gedraaid en dan de sluis in. Ik vaar, Sanne loopt langs het kanaal en vangt bij de sluizen steeds de lijn op die ik opgooi. Zo hoeft zij niet steeds in de sluis via de ladder omhoog te klimmen. Na 7 sluizen passeren we Castelsarrasin. Daar liggen de Mic Mac en de Madeline, dus we hebben weer wat te zwaaien. Bij de volgende sluis voelt Sanne zich niet goed. Zo langzaam mogelijk verder. We stoppen dan in St. Porquier, aan een nieuw aangelegde afmeerplek, doodstil plekje in de schaduw en eten en drinken wat. Langzaam aan knapt ze wat op, loopt een stukje en meldt na een poosje dat ze zich weer normaal voelt. Het koelt ondertussen lekker af nadat we de water-opvang-doeken uit de plafond roosters hebben verwijderd. Waren we vanochtend vergeten. Om half 12 gaat ze lekker op tijd ter kooi, al is het nog steeds 25 graden binnen. Jochem belt dat hij morgen niet bereikbaar is wegens bezigheden in het buitenland.

Zondag 23 augustus.

Wat frisser dan we gewend zijn, 22 graden binnen, buiten half bewolkt. Ik zwabber de dekken, Sanne loopt naar het dorp voor brood. Na drie kwartier is ze terug: het dorp ligt wel om de hoek maar niet vlakbij. We varen rustig naar de voor ons liggende sluis van Escatelens, waar net voorbij een prachtige nieuw aangelegde kade is, met een lengte van ongeveer 400 meter, voorzien van alle gemakken, water- en elektra aansluitingen, verlichting, toiletten en vuilnisbakken. Dit alles te gebruiken voor € 7,- per 24 uur middels een ingenieus betaalsysteem (met creditcard). Zo mooi en luxe hebben we het nog nergens eerder gezien in Frankrijk. Overigens, als je geen water of stroom gebruikt kost het helemaal niets. Het meest onbegrijpelijke is tenslotte dat er niemand ligt, maar dat vinden wij prima. Allebei zijn we om onduidelijke redenen wat moe en doen dan ook weinig=niets. We hebben een plekje gekozen ongeveer in het midden van de kade waar we in de namiddag schaduw hebben. Aan de overkant wordt wel aardig wat gefietst plus een enkele wandelaar. Aan onze kant zien we geen mens. Vandaag zien we ook geen enkel schip, toch wel heel bijzonder voor eind augustus. Sla-biefstuk-stokbrood en kaas toe in de stuurhut. Dan nog even buiten gezeten maar het koelt behoorlijk af. Vannacht wordt een temperatuur van 13 graden verwacht, de koudste nacht in maanden. We zullen zien.

Maandag 24 augustus.

Na het kleddernatte dek gezwabberd te hebben komt er zowaar een schip voorbij. Na het ontbijt krijg ik de geest en geef de zijkant van het schip een grondige poetsbeurt. Dat is hier makkelijk omdat de kade heel erg laag is. Sanne loopt een rondje en maakt wat foto’s. Even later komen 2 gemeente werkers (nou ja werkers?) iets doen. Geen idee wat. Eentje heeft een spraybus in de hand en vraagt of we last hebben van mieren en/of wespen. Geen enkele last, dus hij loopt weer naar zijn collega, samen bekijken ze hier en daar de kade en de prachtige beplanting op het eerste stuk nog eens en nemen tenslotte een vrijwel lege vuilniszak mee in hun gemeentelijk automobiel. Na de lunch wordt de schoongemaakte stuurboordkant door Sanne supergrondig geïnspecteerd, waar nodig geschuurd, gegrond en gelakt. Bij de heersende temperatuur kan dat allemaal in één sessie. Om 19 uur nog steeds geen ander schip gezien, we hebben de kade voor ons alleen, evenals de 18 super luxe lantaarns. In de avond koelt het af, we zitten tot haf elf buiten, dan wordt het te kil. Binnen is het dan nog steeds ruim 23 graden.

Dinsdag 25 augustus.

Na het ontbijt het dek gedaan en het schip gedraaid. Zo kunnen we nu de andere zijkant een grondige poets- en verfbeurt geven. Sanne merkt alle te behandelen plekjes, het zijn er maar liefst 23 zegt ze. Het waait een klein beetje, de grondverf is vrijwel direct droog en na de lunch kan alles weer afgelakt worden. We besluiten hier voorlopig te blijven en ik koop voor 2 dagen stroom en water (€ 14,-). Vandaag zijn er 2 jachten voorbij gekomen. En hoe korter we straks bij de werf in de stad liggen hoe beter. Deze plek hier zo is ideaal.

Woensdag 26 augustus.

Tot onze verrassing is het dek drijfnat, maar nu van de regen die niet voorspeld was. En de nacht was als gewoonlijk warm. We drogen direct alles en vegen het blad en stof weg. Na het ontbijt de verfplekjes gecontroleerd, geschuurd en voor de 2^e keer gelakt. Daarna het schip gedraaid en ook de plekjes van de andere kant voor de 2^e keer gelakt. In de middag komen er zomaar in totaal 4 jachten voorbij, dus een drukke vaardag. Sinds zaterdag niet zoveel bootjes gezien. Later op de namiddag weer genoten van de rust en de stilte en maakt Sanne een boodschappenlijstje omdat ze morgen naar Montech wil fietsen om te foerageren voor enkele dagen in verband met de koele en natte weersverwachting voor vrijdag en zaterdag. Overigens is het vandaag nog steeds warm, het kwik loopt weer op tot 31 graden. Binnenboord blijft het bij ruim 25 °C.

Donderdag 27 augustus.

Stralend weer, om 8 uur alweer ruim boven de 22 graden. Sanne start de wasmachine, we poetsen het dek, ontbijten en de was wordt opgehangen. Tegen 11 uur fietst ze naar Montech; de rit was langer dan gedacht door een wegafsluiting met als gevolg een stuk om rijden. Gelukkig belt ze om te melden dat het later wordt dan gepland vanwege die omweg. Vandaag slechts 2 schepen gezien, maar tegen zessen meert een Frans jacht voor ons af. Het eerste schip in al die dagen dat ook aan deze kade ligt. Na al het onderhoud van de laatste dagen vindt Sanne dat het aangroeisel op mijn hoofd ook wel een stuk minder kan en dus wordt ik weer geknipt en geschoren. De wind is overigens wel stevig toegenomen en morgen wordt in de loop van de ochtend de eerste regen verwacht. Na de afwas, rond 21 uur wordt het muisstil, geen wind geen vogelgeluiden, heel incidenteel iets van verkeer op grote afstand, maar nauwelijks te horen. Ver over twaalven ter kooi, waar het nog steeds ruim 25 graden is.

Vrijdag 28 augustus.

Vlak na zessen worden we wakker van de regen, even daarna is het weer droog. Hier en daar enkele zaken voorbereid voor als het straks echt gaat regenen. En dan nog even lekker in bed. Een poosje later begint het hard te regenen, nu inderdaad een forse bui. Wij besluiten deze 2 regendagen lekker hier te blijven liggen. We brengen de dag voornamelijk door met lezen en plannen maken voor de komende week. Tegen de avond klaart het op, we vegen nog even al het blad van het schip. Vandaag de eerste dag sinds lange tijd dat we binnen hebben gegeten waar de temperatuur nog steeds ruim 22 graden is. Af en toe tikt de regen zachtjes op het dek, dat is heel rustgevend maar het moet niet te lang duren. Morgen maar even afwachten.

Zondag 26 juli.

We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland. Sanne verneemt bij het brood halen dat er vandaag bij de pizzeria geen pizza’s te krijgen zijn vanwege ziekte van de ‘pizzagiere’. Wel kun je in het restaurant eten, maar dat doen we liever niet vanwege de corona. Dus vanavond maar iets improviseren maar dat lukt Sanne altijd prima. Het is redelijk druk met dagjesmensen aan beide kanten van het kanaal. Vanuit onze luie stoelen naast de boot is er dus steeds wel wat te zien. Maar verder doen we niets uitgezonderd een aantal telefoontjes naar familie en vrienden. V., of liever zijn gade, stuurt een groot aantal foto’s van het bezoek van een aantal leden van de CPR in Hrieps. Jammer dat we heel wat activiteiten van de club moeten missen, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. De avond is oorverdovend stil, zelfs de vogels doen daar aan mee.

Maandag 27 juli.

Na vertrek van de 2 huurbootjes zijn we weer alleen met de twee vaste liggers, die overigens niet bewoond worden en waarvan de eigenaren zo nu en dan heel even komen kijken en dan net doen of ze iets te klussen hebben. Omstreeks 10 uur komt de achterbuurman en brengt ons een berg courgettes, enkele paprika’s en uien, alles gekweekt in eigen tuin. Wordt in dank aanvaard. Op de namiddag komt hij nog een keer, ditmaal om zijn brandstoftanks te vullen met rode diesel. Het is jaren geleden dat ik dat gezien heb, maar hij zegt dat hij nog nooit controle heeft gehad. Het is warm, zelfs in de schaduw boven de 30° C.

Dinsdag 28 juli.

Sanne om half acht naar de bakker, ik maak ondertussen het schip vaarklaar. De motor start als een tierelier (wat wil je: 1000 Ah startvermogen) en om 8.15 uur gaan de lijnen los. We varen superkalm, ik ben nog steeds niet gerust op de Python drive, die nog niet geheel onder de juiste hoek staat ingesteld. Om 13 uur liggen we keurig afgemeerd aan het einde van de zwaaikom vlak voor de sluis van La Magistère, prima plek want hier hebben we vanaf 14.30 ook schaduw. Verder wisselend bewolkt en zo nu en dan een vleugje wind. In de kajuit is het nu boven de 30 graden. Omstreeks half negen, we zitten net aan de kaas, huppelt plotseling een ree op 2 meter afstand voorbij. Helaas bleef het diertje niet wachten tot het fototoestel gepakt was. Verder is het doodstil, alleen de trein (Bordeaux-Toulouse) hoor je zo nu en dan (op 1 km afstand) voorbij komen maar dat hindert absoluut niet. . wat open kan, staat open in de hoop op enige afkoeling. Maar veel helpt het niet. Ik kruip rustig onder mijn dekbedje maar Sanne heeft behoorlijk last van de warmte.

Woensdag 29 juli.

Sanne loopt naar de kleine supermarkt in het dorp (is maar 40 minuten lopen zegt ze dan) en ontdekt op de terugweg enkele bramenstruiken vol rijpe vruchten. Dus loopt ze na de lunch terug om te plukken. Ondertussen doe ik een grote controlebeurt in de machinekamer. In de middag is het 38° C en dus doen we niets. Koude vismaaltijd, als altijd overheerlijk. Tegen enen naar bed, het is nog steeds bijna 40 graden. Overigens vandaag vier jachten gezien, that’s all.

Donderdag 30 juli.

Zelfde ochtend-ritueel als gisteren maar het is nu nog iets warmer. Zelfs Sanne vindt het loopje naar het dorp nu toch iets vermoeiender. Na de lunch de watertemperatuur gemeten, 26 graden. Dat moet te overleven zijn en dus ga ik te water om de boegschroef te controleren. Die bleef even hangen in de laatste sluis en bij de andere kant opdraaien kwam er een stuk zwart plastic naar de oppervlakte. Ik wil dus wel graag zeker weten dat er niet nog een stuk plastic in zit. Gelukkig is alles in orde. Dan dus ook maar de grote schroef controleren. Maar eerst even een levensgevaarlijk diertje van de roerkoning verwijderd: ongeveer 8 cm groot, 6 lange poten, gitzwart en over de hele lengte van kop en rug een dunne witte streep. Inmiddels gewend aan de watertemperatuur zie ik hoe vuil de zijkant van het schip is, overal vuil op en aan de onderkant van het berghout en massa’s vogelstront op het vrijboord. Dus toen maar een dik uur gepoetst wat gelukkig niet al te moeilijk bleek omdat ik net kon staan op de bodem met het water tot oksel hoogte. Zwemmend is dat poetswerk nauwelijks te doen. Al met al een onverwacht middagje werken, maar de overheerlijke koude maaltijd die Sanne op tafel toverde met een heerlijk glas wijn deden dat snel vergeten. We zitten nog tot ver na middernacht buiten.

Vrijdag 31 juli.

Ondanks de warmte toch vrij goed geslapen. Sanne gaat na het ontbijt weer naar de winkel en op de terugweg bramen plukken. Ik probeer de laptop waar nodig te updaten, maar een grote windows update via hotspot is wel iets wat veel geduld vraagt. Met nog wat andere programma’s ben ik zeker 4 uur bezig. Maar de laptop is overigens ook niet nieuw meer. Het is nog warmer dan gisteren dus we doen alleen het uiterst noodzakelijke. We zien vrijwel geen fietsers en in totaal over de hele dag 2 jachten. Tegen 19 uur steekt er een windje op maar dat brengt geen enkele verkoeling, integendeel, de wind is loeiheet. Stilte heerst verder alom, ook in de omliggende dorpjes.

Zaterdag 1 augustus.

Vandaag zou het iets minder heet zijn en bovendien is er op het voorliggende traject her en der wel wat schaduw. Dus tijdig op pad, we liggen om 9 uur voor de eerste sluis en varen superkalm door naar Moissac. Onderweg komen we de Mercator nog tegen met Sylvianne (ex havenmeester Toulouse) en Bruno, op weg naar Castet en Dorthe. De ons toegezegde plaats in de haven blijkt even voor aankomst ingenomen door een Deens jacht. Christian, de nieuwe havenmeester weet kennelijk nog steeds niet dat hij bij reserveringen een bordje moet ophangen op de betreffende plek. We kunnen nog net afmeren aan een stukje kade tussen het ponton waarop de werklui van de gemeente werken aan het aanbrengen van de nieuwe kademuur en de Thetis, een oude Hollandse platbodem, nu in bezit van een Canadees stel. Niet zo’n bijster gelukkige plek, damwand met stalen verbindingsbalken op de buitenrand. De afstand tussen die rand en de wal is bijna een meter, maar goed, we hebben een plek. Volgens Christian vertrekken die Denen morgen weer maar Sandra meldt dat zij meerdere nachten willen blijven. Christian heeft de zaken nog duidelijk niet in de hand. Vóór de Denen ligt de Liberty, die vertrekt maandag naar de werf in Castelsarrasin en dan kunnen we in elk geval naar hun plek verhuizen. Zal ook wel moeten als de werklui weer verder aan de kade willen werken, al zal nog moeten blijken of ze verschijnen want de vakanties in Frankrijk zijn nu begonnen. Verder ligt de haven inmiddels stampvol, deels met dubbel afgemeerde schepen van allerlei buitenlanders die Frankrijk niet in kunnen of mogen vanwege het Corona-gebeuren. Normaal mag er in het seizoen nooit dubbel gelegen worden. Sandra, vrouw van de overleden havenmeester Jim, helpt Christian nog steeds met het runnen van de haven, maar die is eigenlijk meer met zijn rondvaarboot bezig dan met de haven. Daardoor is er overdag eigenlijk geen adequate zorg voor de haven. Bovendien zijn er nu allerlei Fransen met de meest onwaarschijnlijke vaartuigen die je hier vroeger nooit zag en die ik liever niet voor of achter ons schip wil hebben en zeker niet langszij. Er zijn overigens opvallend weinig wandelaars/kijkers op de kade. Ik ben nog een paar uur zoet met het zoeken naar de oorzaak van het uitvallen van de controlelampjes van de zwart- en drinkwatertanks. Uiteindelijk lijkt alles weer te werken, maar ik weet niet waarom. Het is wel uiterst onhandig werken op je knieën onder de eettafel bij een temperatuur van ruim boven de 35 graden. Rustige en doodstille avond, zelfs de anders meestal nogal luidruchtige Bulgaren laten zich nauwelijks horen.

Zondag 2 augustus.

Zon en wolken wisselen elkaar af, het is nu aangenaam warm. Sanne gaat niet daar de markt; het is daar erg druk en er zijn veel mensen die nog nooit van afstand houden, laat staan van mondmaskers gehoord hebben. Waarschijnlijk net als in Nederland alleen hier nog geen antidemonstraties. Daar zou overigens de gendarmerie hier wel raad mee weten. Als de Liberty vertrokken is willen we direct op hun plaats gaan liggen, tot grote woede van een Fransman die net aankomt en daar had willen lunchen: “slechts twee uurtjes” (het is inmiddels bijna half drie). Ja dat kennen we, en dan 2 uur later blijken ze toch maar een nachtje te willen blijven. De woedende eigenaars roepen naar links en rechts dat het ongehoord is dat ze niet even mogen lunchen, maar Sanne geeft geen krimp. De plek is voor ons en even later liggen we daar dan ook, weinig manoeuvreer-ruimte maar het gaat perfect (volgens 2 andere schippers!). We liggen nu net vóór de Karanja, het roer afgeschermd voor ‘bumperboten’, aan een nieuw aangelegd stuk kade, zodat we nu makkelijk en veilig op en van het schip af kunnen. Stef belt dat hij niet bij ons weblog kan komen. Ontdek dat ik dat zelf ook niet kan. Zoonlief gebeld die vermoedt dat het een probleem van de server is, hij kan er ook niet bij. Zal morgen met de beheerder van de server bellen. In de loop van de namiddag begint het stevig te waaien met soms flinke vlagen. Eigenlijk is dat best lekker met deze temperatuur. Om half 12 jagen de muggen ons naar binnen en gaan we ‘plat’.

Maandag 3 augustus.

We kunnen rustig uitslapen want de haven-werkploeg is nergens te bekennen. Weinig of liever geen nieuws. Langzaam aan verzamelen we wat spullen die mee naar huis moeten. Dit keer ook veel wasgoed, omdat dat thuis makkelijker en minder warm is. Overigens lijkt het er op dat de temperatuur in Nederland naar zuid-Frans niveau gaat.

Dinsdag 4 augustus.

Het grootste deel van de dag besteed aan het naar de auto brengen van allerlei spullen die mee naar huis moeten. 50 mtr lopen, trap op, 50 mtr naar de auto en dan de omgekeerde weg terug. Lijkt niet zo’n geweldige klus, maar bij 35° C is het toch een heel gedoe. We nemen het nodige extra mee naar huis, vooral wasgoed, omdat het aan boord te heet was om ook de wasmachine nog te laten draaien. Als avondmaal eten we een broodje kebab.

Woensdag 5 augustus.

Vroeg uit de warme kooien. Zoals gewoonlijk lukt het ons niet om op de geplande tijd (6 uur) te vertrekken, maar klokke 7 uur zijn we toch onderweg. Redelijk voorspoedige reis. Om 20 uur zitten we thuis aan een overheerlijke loempia.

We zijn nu een weekje in huis en gaan dan weer terug naar thuis. Dus het volgende bericht van de Artemis laat nog zeker 2 weken op zich wachten.

We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland. Sanne verneemt bij het brood halen dat er vandaag bij de pizzeria geen pizza’s te krijgen zijn vanwege ziekte van de ‘pizzagiere’. Wel kun je in het restaurant eten, maar dat doen we liever niet vanwege de corona. Dus vanavond maar iets improviseren maar dat lukt Sanne altijd prima. Het is redelijk druk met dagjesmensen aan beide kanten van het kanaal. Vanuit onze luie stoelen naast de boot is er dus steeds wel wat te zien. Maar verder doen we niets uitgezonderd een aantal telefoontjes naar familie en vrienden. V., of liever zijn gade, stuurt een groot aantal foto’s van het bezoek van een aantal leden van de CPR in Hrieps. Jammer dat we heel wat activiteiten van de club moeten missen, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. De avond is oorverdovend stil, zelfs de vogels doen daar aan mee.

Maandag 27 juli.

Na vertrek van de 2 huurbootjes zijn we weer alleen met de twee vaste liggers, die overigens niet bewoond worden en waarvan de eigenaren zo nu en dan heel even komen kijken en dan net doen of ze iets te klussen hebben. Omstreeks 10 uur komt de achterbuurman en brengt ons een berg courgettes, enkele paprika’s en uien, alles gekweekt in eigen tuin. Wordt in dank aanvaard. Op de namiddag komt hij nog een keer, ditmaal om zijn brandstoftanks te vullen met rode diesel. Het is jaren geleden dat ik dat gezien heb, maar hij zegt dat hij nog nooit controle heeft gehad. Het is warm, zelfs in de schaduw boven de 30° C.

Dinsdag 28 juli.

Sanne om half acht naar de bakker, ik maak ondertussen het schip vaarklaar. De motor start als een tierelier (wat wil je: 1000 Ah startvermogen) en om 8.15 uur gaan de lijnen los. We varen superkalm, ik ben nog steeds niet gerust op de Python drive, die nog niet geheel onder de juiste hoek staat ingesteld. Om 13 uur liggen we keurig afgemeerd aan het einde van de zwaaikom vlak voor de sluis van La Magistère, prima plek want hier hebben we vanaf 14.30 ook schaduw. Verder wisselend bewolkt en zo nu en dan een vleugje wind. In de kajuit is het nu boven de 30 graden. Omstreeks half negen, we zitten net aan de kaas, huppelt plotseling een ree op 2 meter afstand voorbij. Helaas bleef het diertje niet wachten tot het fototoestel gepakt was. Verder is het doodstil, alleen de trein (Bordeaux-Toulouse) hoor je zo nu en dan (op 1 km afstand) voorbij komen maar dat hindert absoluut niet. . wat open kan, staat open in de hoop op enige afkoeling. Maar veel helpt het niet. Ik kruip rustig onder mijn dekbedje maar Sanne heeft behoorlijk last van de warmte.

Woensdag 29 juli.

Sanne loopt naar de kleine supermarkt in het dorp (is maar 40 minuten lopen zegt ze dan) en ontdekt op de terugweg enkele bramenstruiken vol rijpe vruchten. Dus loopt ze na de lunch terug om te plukken. Ondertussen doe ik een grote controlebeurt in de machinekamer. In de middag is het 38° C en dus doen we niets. Koude vismaaltijd, als altijd overheerlijk. Tegen enen naar bed, het is nog steeds bijna 40 graden. Overigens vandaag vier jachten gezien, that’s all.

Donderdag 30 juli.

Zelfde ochtend-ritueel als gisteren maar het is nu nog iets warmer. Zelfs Sanne vindt het loopje naar het dorp nu toch iets vermoeiender. Na de lunch de watertemperatuur gemeten, 26 graden. Dat moet te overleven zijn en dus ga ik te water om de boegschroef te controleren. Die bleef even hangen in de laatste sluis en bij de andere kant opdraaien kwam er een stuk zwart plastic naar de oppervlakte. Ik wil dus wel graag zeker weten dat er niet nog een stuk plastic in zit. Gelukkig is alles in orde. Dan dus ook maar de grote schroef controleren. Maar eerst even een levensgevaarlijk diertje van de roerkoning verwijderd: ongeveer 8 cm groot, 6 lange poten, gitzwart en over de hele lengte van kop en rug een dunne witte streep. Inmiddels gewend aan de watertemperatuur zie ik hoe vuil de zijkant van het schip is, overal vuil op en aan de onderkant van het berghout en massa’s vogelstront op het vrijboord. Dus toen maar een dik uur gepoetst wat gelukkig niet al te moeilijk bleek omdat ik net kon staan op de bodem met het water tot oksel hoogte. Zwemmend is dat poetswerk nauwelijks te doen. Al met al een onverwacht middagje werken, maar de overheerlijke koude maaltijd die Sanne op tafel toverde met een heerlijk glas wijn deden dat snel vergeten. We zitten nog tot ver na middernacht buiten.

Vrijdag 31 juli.

Ondanks de warmte toch vrij goed geslapen. Sanne gaat na het ontbijt weer naar de winkel en op de terugweg bramen plukken. Ik probeer de laptop waar nodig te updaten, maar een grote windows update via hotspot is wel iets wat veel geduld vraagt. Met nog wat andere programma’s ben ik zeker 4 uur bezig. Maar de laptop is overigens ook niet nieuw meer. Het is nog warmer dan gisteren dus we doen alleen het uiterst noodzakelijke. We zien vrijwel geen fietsers en in totaal over de hele dag 2 jachten. Tegen 19 uur steekt er een windje op maar dat brengt geen enkele verkoeling, integendeel, de wind is loeiheet. Stilte heerst verder alom, ook in de omliggende dorpjes.

Zaterdag 1 augustus.

Vandaag zou het iets minder heet zijn en bovendien is er op het voorliggende traject her en der wel wat schaduw. Dus tijdig op pad, we liggen om 9 uur voor de eerste sluis en varen superkalm door naar Moissac. Onderweg komen we de Mercator nog tegen met Sylvianne (ex havenmeester Toulouse) en Bruno, op weg naar Castet en Dorthe. De ons toegezegde plaats in de haven blijkt even voor aankomst ingenomen door een Deens jacht. Christian, de nieuwe havenmeester weet kennelijk nog steeds niet dat hij bij reserveringen een bordje moet ophangen op de betreffende plek. We kunnen nog net afmeren aan een stukje kade tussen het ponton waarop de werklui van de gemeente werken aan het aanbrengen van de nieuwe kademuur en de Thetis, een oude Hollandse platbodem, nu in bezit van een Canadees stel. Niet zo’n bijster gelukkige plek, damwand met stalen verbindingsbalken op de buitenrand. De afstand tussen die rand en de wal is bijna een meter, maar goed, we hebben een plek. Volgens Christian vertrekken die Denen morgen weer maar Sandra meldt dat zij meerdere nachten willen blijven. Christian heeft de zaken nog duidelijk niet in de hand. Vóór de Denen ligt de Liberty, die vertrekt maandag naar de werf in Castelsarrasin en dan kunnen we in elk geval naar hun plek verhuizen. Zal ook wel moeten als de werklui weer verder aan de kade willen werken, al zal nog moeten blijken of ze verschijnen want de vakanties in Frankrijk zijn nu begonnen. Verder ligt de haven inmiddels stampvol, deels met dubbel afgemeerde schepen van allerlei buitenlanders die Frankrijk niet in kunnen of mogen vanwege het Corona-gebeuren. Normaal mag er in het seizoen nooit dubbel gelegen worden. Sandra, vrouw van de overleden havenmeester Jim, helpt Christian nog steeds met het runnen van de haven, maar die is eigenlijk meer met zijn rondvaarboot bezig dan met de haven. Daardoor is er overdag eigenlijk geen adequate zorg voor de haven. Bovendien zijn er nu allerlei Fransen met de meest onwaarschijnlijke vaartuigen die je hier vroeger nooit zag en die ik liever niet voor of achter ons schip wil hebben en zeker niet langszij. Er zijn overigens opvallend weinig wandelaars/kijkers op de kade. Ik ben nog een paar uur zoet met het zoeken naar de oorzaak van het uitvallen van de controlelampjes van de zwart- en drinkwatertanks. Uiteindelijk lijkt alles weer te werken, maar ik weet niet waarom. Het is wel uiterst onhandig werken op je knieën onder de eettafel bij een temperatuur van ruim boven de 35 graden. Rustige en doodstille avond, zelfs de anders meestal nogal luidruchtige Bulgaren laten zich nauwelijks horen.

Zondag 2 augustus.

Zon en wolken wisselen elkaar af, het is nu aangenaam warm. Sanne gaat niet daar de markt; het is daar erg druk en er zijn veel mensen die nog nooit van afstand houden, laat staan van mondmaskers gehoord hebben. Waarschijnlijk net als in Nederland alleen hier nog geen antidemonstraties. Daar zou overigens de gendarmerie hier wel raad mee weten. Als de Liberty vertrokken is willen we direct op hun plaats gaan liggen, tot grote woede van een Fransman die net aankomt en daar had willen lunchen: “slechts twee uurtjes” (het is inmiddels bijna half drie). Ja dat kennen we, en dan 2 uur later blijken ze toch maar een nachtje te willen blijven. De woedende eigenaars roepen naar links en rechts dat het ongehoord is dat ze niet even mogen lunchen, maar Sanne geeft geen krimp. De plek is voor ons en even later liggen we daar dan ook, weinig manoeuvreer-ruimte maar het gaat perfect (volgens 2 andere schippers!). We liggen nu net vóór de Karanja, het roer afgeschermd voor ‘bumperboten’, aan een nieuw aangelegd stuk kade, zodat we nu makkelijk en veilig op en van het schip af kunnen. Stef belt dat hij niet bij ons weblog kan komen. Ontdek dat ik dat zelf ook niet kan. Zoonlief gebeld die vermoedt dat het een probleem van de server is, hij kan er ook niet bij. Zal morgen met de beheerder van de server bellen. In de loop van de namiddag begint het stevig te waaien met soms flinke vlagen. Eigenlijk is dat best lekker met deze temperatuur. Om half 12 jagen de muggen ons naar binnen en gaan we ‘plat’.

Maandag 3 augustus.

We kunnen rustig uitslapen want de haven-werkploeg is nergens te bekennen. Weinig of liever geen nieuws. Langzaam aan verzamelen we wat spullen die mee naar huis moeten. Dit keer ook veel wasgoed, omdat dat thuis makkelijker en minder warm is. Overigens lijkt het er op dat de temperatuur in Nederland naar zuid-Frans niveau gaat.

Dinsdag 4 augustus.

Het grootste deel van de dag besteed aan het naar de auto brengen van allerlei spullen die mee naar huis moeten. 50 mtr lopen, trap op, 50 mtr naar de auto en dan de omgekeerde weg terug. Lijkt niet zo’n geweldige klus, maar bij 35° C is het toch een heel gedoe. We nemen het nodige extra mee naar huis, vooral wasgoed, omdat het aan boord te heet was om ook de wasmachine nog te laten draaien. Als avondmaal eten we een broodje kebab.

Woensdag 5 augustus.

Vroeg uit de warme kooien. Zoals gewoonlijk lukt het ons niet om op de geplande tijd (6 uur) te vertrekken, maar klokke 7 uur zijn we toch onderweg. Redelijk voorspoedige reis. Om 20 uur zitten we thuis aan een overheerlijke loempia.

We zijn nu een weekje in huis en gaan dan weer terug naar thuis. Dus het volgende bericht van de Artemis laat nog zeker 2 weken op zich wachten.