ms artemis

ARTEMIS 3^e week reis 2016 (week17)

Met excuses voor het late bericht van week 17, maar een bijzonderede gebeurtenis van week 18 gaf daar alle aanleiding toe. Daarover hopelijk snel in het volgende bericht

Maandag 25 april.

Als het zo door gaat wordt dit het kortste verslag van de reis. Het is koud, bij het opstaan meestal onder de 10 graden in de kajuit. Het regent van tijd tot tijd, soms heel eventjes zon en het vervelendste is een voortdurende stevige ijskoude wind. Wellicht overdrijf ik misschien een beetje, maar ik ben nu eenmaal een warmtedier. En volgens de voorspellingen gaat dit nog minstens een dag of 10 duren. Meer valt er over vandaag niet te vertellen.

Dinsdag 26 april.

Het weer is als gisteren. Daar laat ik het maar even bij. Desalniettemin gaat Sanne ijzeren Heinig op de fiets naar Castelsarrassin om boodschappen te doen en beweert later steeds tussen de buien door gefietst te hebben. Natuurlijk waag ik het niet om daaraan te twijfelen. Zelf nog even gekletst met Charles & Pamela Briggs op wiens (narrow)boot ik vorig jaar nog zowat een dag gespendeerd heb om het luik boven zijn boegschroef open te krijgen. Op internet zien we een foto van sneeuw in Zeist. Dat is dan ook het enige dat we hier nog niet hebben. Maar het slaapt wel lekker als de regen op het dak tikkelt.

Woensdag 27 april.

Op bezoek bij de Dageraad in Mirepeisset

Plannen gemaakt om het weekend naar Mirepeisset te gaan, vlak bij Narbonne. Het waait daar wel altijd harder maar er is meer zon, het is er warmer en er wonen diverse goede vrienden Bovendien kunnen we dan ook nog even bij onze vaste wijnleverancier wat inkopen doen, dan hebben we daar deze zomer geen zorgen meer over.

Donderdag 28 april.

Het is zowaar zo nu en dan droog, maar de wind is en blijft gemeen koud. Met het oog op het bezoek aan de wijnboer wordt alvast een deel van de inhoud uit de bank in de kajuit gevist en overgebracht naar de voorste hut. Is voor de gewichtsverdeling over het schip trouwens ook beter. Jochem heeft ondertussen ons huis opgeruimd, d.w.z. de door ons vergeten spullen opgevist, standen opgenomen en de post uitgezocht. Geeft steeds een goed gevoel dat hij zo trouw eventjes ons home op het vasteland bezoekt. Lekker uitgebreid gedoucht en op tijd naar bed.

met heerlijk weer

Vrijdag 29 april.

Waarschijnlijk omdat we besloten hebben ons niet te veel van het weer aan te trekken begint zo nu en dan het zonnetje te schijnen. Op ons gemak de spulletjes gepakt voor een weekend uit logeren. Naarmate we oostelijker komen wordt het warmer en zonniger. Even na 15 uur arriveren we in Mirepeisset bij ‘De Dageraad’ van H & R. Na een warm welkom lopen we nog even terug naar de auto om wat (slaap)spullen te pakken en dan arriveren ook juist S & L, die dit weekend bij H & C op de Progres logeren, op de terugweg van Spanje naar hun schip in Zwolle. (De Progres ligt vlak achter de Dageraad). Het wordt bloedgezellig en het weer is inmiddels fantastisch. Al snel gaan we van de thee over op een aperitief, vervolgens op een drankje voor het eten, waarna een heerlijke maaltijd en daarna wordt nog uren nagetafeld bij een prachtig kampvuur. Ongelooflijk, we hebben tot 24 uur met z’n allen buiten gezeten, een fantastische avond, alsof het midden Juli is.

en veel bijpraten

Zaterdag 30 april.

Evenzo ongelooflijk dat het weer in een paar uur zo totaal kan omslaan. Als we deze ochtend opstaan is het behoorlijk fris, met regenvlagen en een stormachtige wind. Gisteravond een fantastische zomeravond, vanochtend een heuse herfststorm. Ik heb overigens niet echt lekker geslapen, voor het eerst sinds vele jaren weer in een slaapzak. Prima bed, daar niet van, maar je nog eens lekker omdraaien in zo’n smalle slaapzak, dat wilde maar niet lukken. Na een heerlijk ontbijt eerst maar even naar onze vaste wijnboer en een stevige voorraad ingeslagen: dan hoeven we daar deze zomer niet meer mee te slepen als we ergens in de bush liggen.

Het is voor onze gastvrouwen in het bijzonder en daarmee dus eigenlijk voor ons allemaal een speciale dag: de verjaardag van de enkele jaren geleden helaas overleden Jan T, echtgenoot van Heini en zwager van haar tweelingzus Rie. Toen Jan, een meesterlijke en boeiende verteller, nog leefde werd zijn verjaardag altijd groots gevierd en kwamen vele vrienden hem opzoeken. Het was altijd een bijzonder gebeuren en is een soort hommage aan Jan, dat best veel vrienden deze gewoonte in stand houden. Dus zaten we al snel, na de koffie met gebak, aan ons eerste aperitiefje en konden we ons te goed doen aan de heerlijke hapjes die “de meiden/de tweeling” hadden klaargemaakt. Gelukkig werd het in de middag droog en een beetje zonnig en konden we het samenzijn buiten voortzetten. Voor Sanne en mij ook bijzonder omdat we de laatste jaren niet meer van de partij konden zijn en daardoor was dit voor ons ook een feest van het weerzien van vele oude bekenden en het ontmoeten van enkele nieuwe gezichten. De stroom heerlijke hapjes was onuitputtelijk, de wijnstroom (van dezelfde wijnboer) eveneens. Het werd dus een latertje. En daarna heerlijk geslapen, deze nacht niet in, maar onder een slaapzak, dus geen probleem om je nog eens lekker om te draaien.

De vertrekkende havenmeester

Zondag 1 mei.

Eigenlijk een dag om in het kleinere gezelschap van de in Mirepeisset verblijvende goede vrienden nog wat na te genieten, maar dat zit er voor on helaas niet in. Hoe druk kan je het hebben als je bijna 7 maanden met vakantie bent. We moeten terug naar Moissac omdat daar om 18 uur het afscheidsfeest van de havenmeester begint. Dus na de koffie afscheid genomen en weer op weg. Voorspoedige rit, ondanks de zware NW storm, windkracht 7 of meer, precies tegen. Dat maakt een zwaar beladen auto dorstig. We halen de 1 op 10 niet eens. Terug aan boord de wijnvoorraad opgeborgen op de daarvoor bestemde plekken. En dan: op naar het afscheidsfeest dat een karaoke partij blijkt te zijn. Het leek wel of iedereen die de afgelopen 10 jaar een tijd in de haven heeft doorgebracht er was.

Engelse humor ?

En ook allerlei lieden die beroepsmatig iets met de watersport van doen hebben. Er was een overvloed aan lekkere hapjes gemaakt door de organisatoren, vooral allerlei soorten quiches en hartige taarten. Leuk dat je door de zeer gemêleerde herkomst van de gasten ook allerlei aparte dingen kunt eten. Karaoke is best wel aardig maar het aantal decibels ligt wat aan de hoge kant. Overigens blijken sommige van onze vaarvrienden over hoogst onverwachte vaardigheden te beschikken. Tegen half elf verlaten we de partij, het was best wel een vermoeiend weekend.

De nieuwe havenmeester

Binnen geen plaats genoeg

Een zeer gemêleerd gezelschap

ARTEMIS 2^e week reis 2016 (week16)

Ter info nogmaals: als je op een foto dubbel klikt verschijnt er een grotere versie, via ‘terug’ of ‘back’ kom je weer in de gewone leesuitvoering.

Maandag 18 april.

De kerk St. Jacques in gebruik als expositie ruimte

Opnieuw prachtig weer. Al redelijk vroeg in de ochtend verschijnt Iain (de havenmeester) met de nodige spullen voor een nieuwe drukbeveiliging van de boiler. Het is discutabel of het echt nodig is (van 4 naar 6 bar) maar we weten niet zeker wat er gebeurt als het vat gevuld wordt met water van 20 graden tot een druk van 4.1 bar en daarna de temperatuur van het water oploopt tot 90 graden. Bovendien werkt het oude veiligheidsventiel door de kalkafzetting sowieso niet goed meer. Na een uurtje prutsen zit alles weer in elkaar en is ook de uitvoerslang van de pomp nu toch definitief vervangen, want ook een druppel per uur is te veel. Water onder het schip is prima, maar onder ín het schip is levensgevaarlijk.

Veel hulp kan ik overigens niet bieden, mijn rug is behoorlijk geraakt gisteren en een maximale dosis pijnstillers geeft nauwelijks verlichting. De watertanks worden gevuld; Sanne draait enkele wassen, ’s avonds is alles weer droog.

Dinsdag 19 april.

Brugwachtershuisje, ook al naar mij vernoemd.

Redelijk fris in de ochtend, maar na enige tijd warmt de zon ons toch weer lekker op. We zijn in gedachten voortdurend bij een afscheid, waar we nu niet bij aanwezig kunnen zijn. Naar de capitainerie om via de wifi allerlei zaken van de nieuwe laptop te updaten: 1,2 Gb is een beetje veel voor mijn Vodafone abonnement. Na de lunch gaat Sanne voor het eerst per fiets boodschappen doen en komt zowaar terug met een nieuwe wandelstok voor mij: je vergeet altijd wel iets mee te nemen. Sanne haar been is prachtig van kleur en doet gelukkig veel minder pijn; met haar voet gaat het nog maar matigjes. Verder vandaag voor het eerst weer een stel huurboten waargenomen. We genieten buiten in de stuurhut maar nog wel onder de wintertent van een prachtige avond.

Woensdag 20 april.

Bewolkt weer met een frisse ZO wind. Flink wat uurtjes besteed aan het weblog. Van het goede voornemen om elke dag een stukje te schrijven was nog niets terecht gekomen. Tussendoor zo nu en dan een stukje gelopen. We rommelen wat aan maar doen niet veel. In de avond de kinderen, familie en enkele goede vrienden gebeld. De voorspelde windkracht 5 blijft uit, maar het waait wel stevig. Net voor het ter kooi gaan begint het te regenen.

Donderdag 21 april.

De hele nacht heeft het afwisselend hard en iets minder hard geregend en dat blijft het vandaag ook de hele dag door doen. Veel nuttigs doen we dus niet. Pas na de avondmaaltijd wordt het min of meer droog. We maken een korte avondwandeling, 2 kreupele mensjes.

Vrijdag 22 april.

Somber en kil weer. Voet (Sanne) en rug (mijn) gaan iets beter. We doen wat kleine klusjes. Motor gedraaid om te kijken of de nieuwe boilerbeveiliging goed werkt: geen lekkage. Om 18 uur het gebruikelijke vrijdagavond-bezoek van de in de haven aanwezige varensgasten aan de pub. Was weer zeer genoeglijk. Met een extra grote en overheerlijke ‘pizza magret’ terug naar boord. Blijft regenachtig en koud weer.

Zaterdag 23 april.

Smalle doorgang (openstaande sluis) op een overigens brede rivier (de Tarn), sinds enkele dagen weer boven water.

Nog steeds bewolkt, af en toe een bui en een koude wind. Rug was gisteren beter dan vandaag, ook met Sanne’s voet schiet het nog niet echt op. Dat maakt het plannen over wat we de komende dagen zullen gaan doen niet echt gemakkelijk. Oorspronkelijk wilden we zo gauw mogelijk naar de Lot, maar de overtocht over de Garonne is nog steeds niet mogelijk vanwege het hoge water. Bovendien is het afscheid van Kaz en Iain verplaatst van 30 mei naar 1 mei en dat is al volgende week zondag. Dan toch maar even tussendoor naar Mirepeisset?, we weten het eigenlijk nog niet. Vanavond H&C maar eens bellen, horen we in ieder geval wat hun plannen zijn voor volgende week.

Zondag 24 april.

In de ochtend is het gewoon koud en staat eer een straffe NW wind, in de middag komt het zonnetje er af en toe bij maar de wind blijft. Buiten zie je iedereen in winterkleren, dus bepaald geen mooi (Frans) voorjaar. H. belt, maar we weten nog niet precies wat we willen; afgesproken dat we a.s. dinsdag opnieuw bellen voor nadere afspraken c.q. overleg.

ARTEMIS 1^e week reis 2016 (week15)

We gaan proberen dit jaar weer een reisverslag te maken. De afgelopen 2 jaar is dat door omstandigheden niet gelukt. Maar van allerlei kanten is er op aangedrongen er toch weer aan te beginnen.

Zondag 10 april.

Na een uitermate geslaagd Safaridiner om 6 uur opgestaan en een desperate poging gedaan om het laatste deel van de bagage in de auto te stouwen. Tot onze eigen verbazing lukte dat, maar wel met de nodige moeite, zodat we toch pas weer om 8.15 uur konden starten. Zal het ons ooit lukken om anderhalf uur eerder te vertrekken?

In Parijs per ongeluk op de Boulevard Peripherique terecht gekomen in plaats van de route via de A86. Toch wel een half uur extra reistijd. Verder probleemloos naar Moissac. Aankomst 20.10 Niet slecht voor 1200 km. Overigens prachtig weer om te rijden.

Snel de auto leeg gehaald, alles maar zolang ergens in de boot geknald, borreltje genomen en hapje gegeten. Morgen zien we wel weer verder. Om 23 uur begint het keihard te regenen, hebben wij eventjes geluk gehad!

Onze winterplek in Moissac

Maandag 11 april.

Inspectie van het schip: alles ziet er prima uit, nergens iets gelekt, maar vooral de buitenkant is ontzettend smerig met veel groene aanslag van de bomen. Nu blijkt ook waarom de havenmeester wilde dat we vandaag terug zouden zijn: het schip moest verhaald worden naar de overkant en dat lukte hem niet omdat ik vergeten was hen de sleutel van het hangslot te geven, waarmee het schip met een ketting aan een bolder lag. (Voorzorg tegen vandalen die het leuk vinden om schepen los te gooien). De hele dag besteed aan het schoonmaken en inruimen van de kasten. Watertanks gevuld, alle kranen dicht en de pomp aangezet. Alles lijkt prima te werken, maar er is wel iets raars, het blijft maar borrelen in de leidingen en in de pomp. Zal wel overgaan dachten we.

Dan helaas het eerste ongeluk van deze reis, Sanne loopt naar buiten maar ziet niet dat het luik van de machinekamer open staat, dus dondert ze met een klap naar beneden: forse schaafwonden aan haar dijbeen en enorme spierpijn. Plat op bed, koud water erop (het been) en na een uur gaat het wel weer. Het blijft een bikkel! Gauw boodschappen gedaan en gegeten. Inmiddels is de grootste troep op- en ingeruimd en ons bootje weer enigszins leefbaar. Vandaag heerlijk zonnig weer maar tegen 23 uur barst er een enorm onweer los dat vele uren duurt. Maar onder de dekbedden heb je daar weinig last van.

Dinsdag 12 april.

Vandaag zijn de bovendekken aan de beurt, afspuiten, schrobben, boenen en geleidelijk verandert de kleur van het schip van bruingroen weer in glanzend wit. Sanne heeft veel pijn aan haar been, loopt moeilijk, maar ziet toch kans slaaphut, keuken en eethoek schoon en op orde te krijgen. Uitgebreid boodschappen gedaan. Overdag zon en droog, s’ nachts weer regen en onweer.

Helaas moesten we dus vanwege het verhalen van het schip vandaag hier zijn. We waren nu liever nog even in Nederland geweest, maar dingen lopen zoals ze lopen.

Woensdag 13 april.

Ja de 13^e vandaag. Want inmiddels doet de waterpomp het niet meer. Achteraf blijkt het een best ingewikkeld probleem: de overdrukbeveiliging van de boiler is verstopt geraakt met stukjes van de teflon-tape gebruikt bij het vastzetten van de verloopnippel. Daarna is de pomp blijven lopen om de boiler gevuld te krijgen. Waarschijnlijk is de pomp daarbij oververhit geraakt en gesneuveld. In overleg met de havenmeester besloten een nieuwe pomp te kopen, hetgeen echter wel weer een ander probleem geeft. Die nieuwe pomp geeft een waterdruk van 4.1 bar, maar de drukbeveiliger van de boiler gaat open bij 4 bar. Dus ook een nieuwe drukbeveiliger van 6 bar gekocht. Alles wordt besteld en zal nog voor het weekend geleverd worden. Over de kosten zullen we het maar niet hebben: een huisje op Texel huren voor een week kost in deze tijd waarschijnlijk minder. Vervolgens de zijkanten van de opbouw en de romp een grote beurt gegeven terwijl Sanne de kajuit weer spic en span maakt.

Na een dag hard werken is het wel lekker dat tegen zessen de ‘fish and chips’ kraam arriveert en we gezamenlijk bij de capitainerie met oude en nieuwe kennissen genieten van een overheerlijke maaltijd ruim voorzien van passende vloeistoffen. (N.B. De eigenaar van deze kraam gaat elke 14 dagen naar Engeland om daar de vis en de aardappels te kopen; de kwaliteit die hij wil is in Frankrijk niet te krijgen).

Donderdag 14 april.

Na opnieuw regen tijdens de nacht komt de zon weer prachtig op, het blijft ruim 20 graden. Vandaag doen we het wat kalmer aan. Allerlei spullen vinden weer hun vaste plek, zowel binnen als buiten boord. Sanne haar been wordt langzamerhand wat beter, maar de voet blijft nog erg pijnlijk. Ik splits lijnen aan de 8 nieuw gekochte fenders en alle oude zooi aan touwwillen en rubberstootlijsten gaat de container in.

Vrijdag 15 april.

Opnieuw prachtig weer. Tegen 16 uur arriveert de nieuwe pomp. Helaas heeft de havenmeester geen tijd meer en dus ga ik zelf maar aan het installeren. Hetgeen wonderwel lukt. Heerlijk, we kunnen weer douchen. Dan snel om 18 uur naar de pub, de gebruikelijke vrijdagnamiddag borrel, al dan niet gevolgd door een overheerlijk pizza. Bijna alle schepelingen van de hele haven genieten in ruime mate van dit alles. Ieders enthousiasme kent geen grenzen: we spreken af dat we zondagmiddag met z’n allen gaan barbecueën op het terras van de capitainerie.

De hoofdvleesbereider

Zaterdag 16 april.

Het wordt eentonig: s’nachts regen en soms stevige wind, overdag kalm, droog en overwegend zonnig. Ik probeer het stuurwiel los te krijgen van de as om de stuurkast open te kunnen maken om een aantal overbodige elektra-leidingen te verwijderen. Dal lukt met geen mogelijkheid: het wiel is niet los te krijgen. Zeer tegen mijn gewoonte in geef ik het op. Die leidingen zitten er tenslotte al 3 jaar voor niks, dus een jaartje langer kan ook nog wel.. Helaas blijkt de aansluiting van de nieuwe pomp op het leidingsysteem een beetje te lekken. Aandraaien van de slangklem lijkt te helpen. Maar voor alle veiligheid toch maar even naar de Brico om een nieuw stuk slang te kopen. Voor de rest lijkt de hogere druk van de pomp nergens tot lekkages te leiden.

Vandaag slaat het weer al vroeg in de avond om: om 18 uur een superzware bui met veel wind. Tegen 21 uur wordt het weer rustig.

oude en nieuwe vrienden

Zondag 17 april.

De dag begint wat grauw. Om 8.30, bij het controleren van de lekkage bij de waterpomp, gaat het helaas een beetje stevig mis: gebukt, rug gedraaid en pats, foute boel. Even daarna kan ik nauwelijks nog lopen of staan. Stevig aan de pijnstillers en ontstekingsremmers. Heel voorzichtig lopen naar de bbq (80 meter, haal het net). We zijn met ongeveer 20 man, er is eten en drinken voor anderhalf maal dat aantal en het is supergezellig. Om 16 uur geef ik het op en kreupel voorzichtig terug naar het schip. Uiteindelijk blijkt het bbq gebeuren tot in de avond door te gaan. Er was ook meer dan genoeg en zelfs toen was nog niet alles op.

Ondertussen neemt Sanne de controle van de nieuwe pomp over, de aansluiting blijkt nog steeds, zij het minimaal, te lekken. Morgen toch maar een nieuwe koppeling en het nieuwe stuk slang er aan zetten.

Vrijdag 4 oktober 2013.   Roermond-Kessel.

skyline Roermond

Bewolkt maar een redelijke temperatuur. Bakker Loven heeft (nog steeds als al jaren) heerlijk brood en na een laat ontbijt vertrekken wij verder noordwaarts. Het is rustig op de rivier, zowel met de beroeps- als de pleziervaart. Wij hebben nog steeds vakantie en gedragen ons er naar: in Kessel weer vastgemaakt en van het weer genoten. Terwijl Jack de voorbijvarende grootheden bewondert en bestudeert gaat Sanne op de fiets richting Baarlo naar de kaasboer, maakt een ommetje en ontdekt een “echte” groentenboer, hetgeen betekent dat de volgende keer naast de kaas voortaan ook de groenten niet in de winkel maar op de boerderij gekocht gaan worden. De herfsttijloos bloeit hier nu terwijl die in augustus al in Frankrijk te pronken stond (daar genoemd “mort du chien” vanwege de giftige medicinale (?) bol). In de haven is het stil; er liggen nog 2 boten aan de andere gastensteiger, verder alleen maar het geluid van watervogels en af en toe een vrachtschip.
Vaartijd 2 uur, 39 km en 1 sluis.

Zaterdag  5 oktober 2013.  Kessel-Leuken.

'parelende' dekken dankzij de onvermoeibare schipperse.

Na een ontspannen nacht een bezoekje aan Kessel en vooral de supermarkt waarna tegen de middag aangevaren. Een paar km verder is het druk bij de sluis van Belfeld maar wij mogen achter een vrachtschip al met de eerste schutting mee. Een vrachtschip vlak achter ons aankomend krijgt pas de 5e schutting! Rijkswaterstaat is hier ook bezig met het vergroten van een van de 3 sluizen zoals bij alle sluizen vanaf het Maas-Waalkanaal tot Ternaaijen om aan te sluiten bij de verlengingen van sluizen in Belgie. Het levert op dit moment behoorlijke vertragingen op voor de binnenvaart. Onderweg komen wij de nodige vrachtschepen tegen waaaronder ook wat “joekels” die er behoorlijk de vaart in hebben. Wij draaien het Leukermeer op in de hoop een gunstige ligplek op een van de plassen te vinden. Maar de kanten zijn nog steeds vrij ondiep, op de meeste plaatsen mag nu niet meer aangelegd worden en wij hebben geen zin om het anker uit te gooien. Er is wel een, voor ons, nieuwe haven waar wij aan een langssteiger kunnen liggen. Prima plek , bij een zeer uitgebreid nieuw vakantiecomplex met erbij alles wat je maar kunt bedenken, tegen een overigens tegen een niet gering tarief. Net als wij alles op de receptie hebben geregeld krijgen wij bezoek van vrienden die wij eigenlijk pas morgen in Boxmeer verwachten.  A&M. (zij wonen in deze regio) hebben ons de plas zien binnenvaren op zoek naar een ligplaats terwijl zij een wandeling langs het Leukermeer maakten; even later gaan wij aan de wijn en kent gezelligheid geen tijd. Tegen sluitingstijd weet Jack nog net op tijd frites te bemachtigen in de snackbar.
Vaartijd 4 uur 35″, 39 km en 1 sluis.

Zondag 6 oktober 2013.  Leuken-Grave.
De ochtend begint laat: dichte  mist en daardoor lang donker. De kampwinkel heeft heerlijke verse broodjes in vele soorten en maten, tijd genoeg voor een rustig ontbijt met een “zondagsei”. Nadat Jack al ruim een uur op de uitkijk staat geeft hij om half elf het sein dat het nét aan is maar wel kan en starten wij de motor. Even later volgt ons een ander jacht. Gezien het weer aanvankelijk uiterst rustig aangetuft, er is behoorlijk veel beroepsvaart in tegenstelling tot gisteren. Voorbij Cuijk de Kraayenbergse plassen opgedraaid om na jaren eens een kijkje te nemen hoe het daar nu is. Nieuwe jachthavens, meerdere borden waar je wel/niet mag afmeren (meestal niet), veel uitbreiding van het watergebied maar het is ons volstrekt onduidelijk waar het diep/ondiep is. En ondertussen vraag je je af welke Nederlandse provincie onderhand procentueel het grootste wateroppervlak heeft. Wij varen dan maar door naar meer vertrouwde plaatsen en leggen vast aan de passantensteiger in Grave….geen genoegen….je kunt niet van boord vanwege de onvoorstelbare hoeveelheid eendenstront op de steiger en de lijn waarmee we aan een bolder vastleggen moet eerst voor een schoonmaakbeurt te water voor hij kan worden binnen gehaald. Dus gaan we toch maar weer achter het remmingwerk van sluis Grave liggen waar de beroepsvaart de buitenkant al bijna helemaal bezet heeft. Is ook wel zo leuk, want je bent dan makkelijk in de gelegenheid om weer eens een babbeltje te kunnen maken met de broodschippers. Na nog een paar vrachtschepen die hier overnachten krijgen wij gezelschap van een ander motorjacht dat ook eerst aan de passantensteiger wilde liggen maar het ook té vies vond.
Hoewel de overnachtingsplaats prima is, (geen hinder is van vrachtvaart/-lawaai/-golfslag) is het gesnater van de  duizenden ganzen (en een paar eenden) ongehoord. Een regelrechte milieuvervuiling (zowel door geluid als uitwerpselen) voor de mensen die hier in de directe omgeving wonen en met enorme economische consequenties voor de boeren! Wij hebben onderweg al waanzinnig veel ganzen gezien maar een dergelijke populatie bij elkaar nog niet eerder; we hebben medelijden met de mensen die hier vlak bij wonen.
In een flauw namiddagzonnetje nog lekker zitten lezen, nauwelijks wind en een redelijke temperatuur voor oktober.
Vaartijd 5 uur 10″, 51 km en 1 sluis.

Maandag 7 oktober 2013.  Grave-Maasbommel.

onvoorstelbare aantallen ganzen die onophoudelijk snateren

Ik hoor een scheepsmotor maar het is nog zo donker dat ik me nog eens lekker omdraai. Even later thee op bed: het is 8 uur. Jack is al tijden op, alle schepen (die radar hebben) zijn vertrokken, ik heb niets gehoord en naar buiten kijkend is er niets te zien, alles is opgeslokt door de dikke mist. Na het late ontbijt wacht Jack wat gespannen op een weersverbetering en heeft een uitgebreid gesprek met de schipper van de Engelina die ook op meer zicht wacht voor hij zich zonder radar aan boord in de vaart begeeft.Tegen de middag wagen wij het er op en als wij een half uur later door de sluis zijn trekt de mist weg en tjokken wij kalmpjes naar de Gouden Ham. Ook hier is het heel rustig, wij hebben een mooie ligplaats en kunnen de rivier tot in de verte overzien. Een wandeling rond het meer maakt duidelijk dat er slechts 2 andere jachten aan de anders overvolle aanlegplaatsen liggen. En opnieuw enorme koppels grauwe-, nijl- en brandganzen. Het achterdek afgewerkt voor de winter en in een lekker zonnetje van een glas wijn genoten.
Vaartijd 2 uur 10″, 18 km en 1 sluis.

Dinsdag 8 oktober 2013.  Gouden Ham-Kerkdriel.
Wij vreesden voor een dichte mist, maar die blijft vanochtend gelukkiig uit en zo vertrekken wij om half 9 om ruim op tijd bij de tentenmaker in de Litse Ham te zijn. Hij gaat voor onze slaaphut verduisteringsgordijnen maken. Daarna naar Kerkdriel, eerst de dieseltank tot het randje gevuld voor de winter, dan naar de werf waar in de winterperiode enkele onvolkomenheden van de laatste renovatie aangepakt zullen gaan worden. De motor krijgt hier donderdag zijn winterbeurt. Wij profiteren nog van het rustige herfstweer en Sanne “doet” het voordek.
Vaartijd 4 uur 30″, 28 km en 1 sluis.

behalve snateren vliegen ze ook bij voorkeur boven net gepoetste dekken

Woensdag 9 oktober 2013.
De ochtend begint met een flinke regenbui. Het mooie rustige najaarsweeer is duidelijk over. Het waait flink en is onbehoorlijk fris. We starten de klussen die nodig zijn om het schip voor te bereiden op de winterperiode en beginnen met het inpakken van de spullen die mee naar huis moeten. De timmerman ziet onze wensen voor enkele aanpassingen wel zitten. Morgen kunnen we hopelijk met Jos de onvolkomenheden, die (grotendeels) resteren van de verbouwing van 2 jaar geleden, plus enkele kleinere wensen, ook snel regelen.

Donderdag 10 oktober 2013.  Zandmeren-Hedel.
Een stevige frisse wind staat over de plas. De monteur komt de motor voorzien, de laatste boodschappen worden op de fiets in Kerkdriel gehaald, de zaken met J. worden afgehandeld en dan vertrekken wij ruim na de lunch in een uiterst rustig tempo naar de thuishaven. Wij zien tijdens de tocht van ruim een uur opvallend veel opgaand vrachtvaart. Ook wordt er hard gewerkt aan de nieuwe verbinding van de Zuid-Willemsvaart met de Maas. Ten oosten van  Den Bosch komt het kanaal straks uit in de Maas, precies bij/door het grintgat waar wij jarenlang zeer vele weekenden met het schip voor anker of aan de wal lagen. Dat is dus weer een prachtplek minder. In Hedel maken wij vast in onze ‘eigen’ box en daarmee is de haven weer compleet en vol. We zijn 18 maanden niet in de thuishaven geweest dus moet er met deze en gene in de haven even bijgepraat worden. Laat in de avond lekker gegeten bij de Chinees.

135 meter lang, 11.40 meter breed, ruim 4000 ton; prachtige schepen maar zowel voor henzelf als voor ons wordt het varen er niet eenvoudiger op

Vaartijd 1 uur en 9 km.

Vrijdag 11 oktober 2013.
Wij blijven nog enige dagen aan boord voor opruimen, schoonmaken en inpakken. Jochem zal ons met de auto op komen halen. Bovendien willen we morgen met onze dit jaar wel zeer behulpzame familieleden in Ammerzoden naar het visrestaurant.

Het was een fantastische reis, varen in midden-Frankrijk met afwisselend heel mooi en afgrijselijk slecht weer, oude vrienden ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt. Dit keer met wel wat materiaalpech, maar alles is tenslotte op z’n pootjes terecht gekomen. Komende winter moeten wel wat technische onvolkomenheden aan/van het schip opgelost worden, maar daarna gaan we zeker terug als onze gezondheid dat toestaat. Dit jaar hadden we daarover eigenlijk niets te klagen. En we hebben toch ook weer hele stukken gevaren, waarvan we tegen elkaar zeiden: jammer dat we niet meer tijd hebben om de omgeving te verkennen. Maar het zuiden van Frankrijk trekt ons misschien toch wel het meest. In ieder geval gaan we deze winter ons informeren over overwinteringsplaats daar.  Maar of we blijven bloggen, dat weten we nog niet.

Samenvatting vaargegevens van de hele reis: 1781 km, 441 vaaruren, 605 sluizen en 6 tunnels.

Dinsdag 24 september 2013.  Vireux Wallerand-Waulsort.

chateau Freyr, bij Waulsort, in de optrekkende mist

Wij zien (nog) niets als wij om half 8 onze ogen open doen, een dichte mist omgeeft ons en de overkant van de rivier is niet te onderscheiden. Eerst koffie/thee, dan kalmpjes naar de bakker, ontbijt en alles klaar voor vertrek zodra de mist gaat optrekken. Ondertussen adviseert Jack onze enige buurman, een Zwitser die net een jacht in Nederland gekocht heeft, motorproblemen had direct na aankoop, dan in België geen marifoon (en licentie) had en nu naar Port sur Saône onderweg is terwijl de Maas tot 15 oktober dicht is. Rond 10 uur denken wij het water voldoende te kunnen onderscheiden van het land en vertrekken. Even later wordt de mist weer dichter (mogelijk door de vlakbij in werking zijnde kerncentrale van Chooz) maar gelukkig kennen wij dit stuk Maas redelijk goed en tegen de tijd dat wij bij de sluis van Ham komen is de rivier weer redelijk zichtbaar. De sluiswachter hoorde ons via de marifoon en heeft het sein al op groen als wij aankomen. Ook de tunnel en de sluis aansluitend gaan in een moeite door en als wij dan aan de andere kant komen schijnt plotseling de zon flauwtjes door de mist heen en lijken wij in een andere wereld te komen. Varend langs het redelijk uitgebreide industrieterrein bij les Quatre Cheminées is weinig activiteit te zien en wij verwachten dan ook weinig oponthoud bij de komende paar sluizen voor vandaag. De tocht verloopt voorspoedig en om 2 uur liggen wij afgemeerd in Waulsort waar we de middag zowel luierend als klussend in de zon doorbrengen.
Overigens in de sluis van Hastiere geen doorvaartformulier gekregen, alleen naam schip en eigenaar op moeten geven.

Namen, in het seizoen altijd stampvol

Vaartijd 3 uur 55″, 24 km en 6 sluizen.

Woensdag 25 september 2013.  Waulsort-Namen.
Opnieuw mist als wij opstaan. Maar om 9.15 vinden wij het verantwoord aan te varen, ook al omdat er nauwelijks beroepsvaart is en de rivier bekend. Bij de sluis van Anseremme duurt het een poos voor de sluis open gaat hoewel hij op peil staat en er verder geen schip te bekennen is. En het leeglopen gaat ook bepaald niet snel, maar sluis Houx die overigens wel direct open gaat, krijgt van ons vandaag de hoofdprijs voor de langstdurende schutting. Ondertussen schijnt de zon en is het heel lekker weer geworden. Wij krijgen onderweg 2 tegenliggers en als wij in de middag in Namen liggen komen er nog eens 3 voorbij. Van drukte gesproken! Waarschijnlijk zal het vanaf morgen wel heel anders zijn wanneer wij langs meer industrie komen. Maar jachten liggen mogelijk bijna allemaal al in hun winterhaven. In de stad zelf wordt druk aan ondergrondse leidingen gewerkt waardoor urenlange files maar in de late avond en nacht is het rustig. Vanavond weer eens na een half jaar heerlijke Belgische frites bij het eten gehaald.

met het grote water ook weer grote sluizen en schepen

Ook vandaag geen doorvaartpapieren gekregen.
Vaartijd 5 uur 05″, 36 km en 7 sluizen.

Donderdag 26 september 2013.  Namen - Huy.

Al vroeg naar de bakker en om 9 uur met redelijk zicht richting sluis. Via de marifoon horen wij dat er 3 beroepsvaartuigen vlak voor ons van de Sambre afkomen en ook de ze schutting willen hebben. Wij laten hen voor ons invaren en sluiten achter aan. Het gaat allemaal heel soepel en vlotjes en uitgevaren volgen wij, al varen wij iets minder hard dan de geladen schepen en veel minder hard dan de eerste die ongeladen is. Na een aantal km. horen wij dat het ongeladen schip aan de anderen meldt dat er een opkomend schip in de volgende sluis invaart en zij, als zij een tandje bijzetten, de schutting nog kunnen halen. Dit doen zij ook maar wij liggen een km achter en hebben geen zin om harder te varen. Maar op enige afstand voor de sluis zien wij het laatste vrachtschip invaren en blijft het licht op groen en kunnen wij toch mee. De anderen hadden moeten wachten omdat er al een paar voor de sluis lagen die er eerst in gingen. Al met al een zeer voorspoedige tocht en al met lunchtijd in de haven van Huy. Er is weinig activiteit ter plekke, later komt er nog een Engelsman binnen die zijn schip naar Maasbracht brengt voor onderhoud (2 jaar geleden daar gekocht).

en nóg grotere sluizen in aanbouw, zinloze verspilling

Wij werken verder aan de voorbereidingen voor de winter (in de was zetten/cleanen) en belonen onszelf ’s avonds in het havenrestaurant met een heerlijke zeevis (Saint Pierre, die je maar zelden kunt krijgen).
Vaartijd  4 uur, 30 km en 2 sluizen.

Vrijdag 27 september 2013.  Huy - Luik.

Wij zouden vroeg vertrekken vanwege de te verwachten vertraging bij de sluis van Ivoz-Ramet en dus heeft Jack om 7 uur het water al aan de kook voor de koffie. Maar de wereld lijkt potdicht, zelfs de schepen in de haven zijn niet te onderscheiden. Er begint hoop te gloren als om 9 uur een beetje wind opsteekt en om 10 uur varen wij samen met de Engelsman de rivier op achter een geladen schip  dat ongeveer onze snelheid voert. Even verderop wordt de mist zo dicht (bij de kerncentrale van Huy) dat het angstig is te varen, ook omdat er tegenliggers vlakbij opdoemen. Wij blijven dan maar zo veel en dicht mogelijk achter het vrachtschip en even later blijken wij al in het toevoerkanaal van de sluis van Ampsin Neuville te zijn  waar net een schip uitvaart. Het schutten gaat eigenlijk zonder wachten voor ons; daarna begint het lichter te worden en komt de zon te voorschijn. Rustig door naar Ivoz-Ramet waar bij aankomst al de nodige schepen liggen te wachten.

nieuwbouw van de sluis bij Luik

Wij blijven een uur lang drijven, niet wetend wat en hoe omdat wij op onze aanmelding via de marifoon geen antwoord krijgen van de sluispost. Dan horen wij dat wij achter de beroepsvaart bij de volgende schutting mee kunnen en mogen wij bij een duwboot vastmaken om onze schutting af te wachten. Spraakverwarringen nemen overigens hand over hand toe met allerlei Poolse en Tsjechische boten tussen het Nederlandse en Belgische geweld met hun nog grotere schepen. Ondertussen moeten schepen die na ons hier aangekomen zijn al 5 schuttingen wachten. Er wordt hard gewerkt aan een nieuwe sluis met een afmeting van 300 bij 24 meter. En tijdens het afgelopen, dit én het komend weekend is de sluis overdag dicht. Na 2 1/2 uur zijn wij eindelijk deze hindernis gepasseerd en varen wij als op het Amsterdam-Rijnkanaal, al hotsend op de golven naar de jachthaven van Luik. Wij zijn moe en doen lekker lui.
Vaartijd 6 uur 30″, 35 km. en 2 sluizen.

Zaterdag 28 september 2013.  Luik - Maastricht.
Ondanks of dankzij het feit dat de sluis Ivoz-Ramet overdag dicht is vannacht tussen 0.00 en 5 uur geen schepen voorbij horen komen maar daarna is dat over. Je merkt alleen niet of zij op/afvarend zijn door de hoge kade die er tussen de rivier en de haven ligt. De mist is tegen 10 uur opgetrokken en wij vertrekken naar onze laatste Belgische sluis van Ternaaien. Het is buitengewoon rustig op het water (zeker ook voor de zaterdag) hetgeen een hoop geschommel en gebonk op de terugkaatsende golven vanaf de steile betonnen oevers scheelt. Op dit stuk van ongeveer 20 km komen wij 1 jacht en 2 vrachtschepen tegen en bij de sluis komt net een vrachtschip vanaf richting Antwerpen die blijft wachten voor een uitvarend schip. Ondertussen vaart een Nederlandse duweenheid de sluis in en als wij ons melden mogen wij aansluiten. Het duurt een hele tijd voor wij in kunnen varen omdat de duwboot zijn schroef voluit aan houdt staan en niet voldoende naar voren gaat totdat de sluiswachter het zat is en hem in sappig Vlaams te verstaan geeft dat het in Belgie nog steeds verplicht is de schroef in de sluis uit zijn werk te zetten en aan 2 lijnen vast te maken. En aldus geschiedt. Dan kunnen wij ook voldoende ver de sluis in en zakken wij heel langzaam 14 meter. Naast de sluis wordt ijverig een geweldige kuil gerealiseerd voor eveneens een nieuwe sluis van 300 bij 24 meter. En ondertussen nóg  grotere peperdure schepen bouwen die nóg langer mogen wachten op hun schutting omdat er maar 1 tegelijk in de sluis kan. En er zijn al binnenschepen te over die werkeloos aan de kant liggen. Tijd voor Europese eenheidsmaten? Kan mogelijk, nee zou zeker, tientallen miljarden besparen. Dit al overwegend komen wij Nederland binnen en leggen aan in de haven van de Pietersplas bij Maastricht. Daarna komt Marcel van de Clochard en hebben wij een gezellige namiddag bij een glas wijn en praten wederzijds de gebeurtenissen van het afgelopen jaar bij.

maar indrukwekkend zijn deze sluizen wel, dit is sluis Born

Vaartijd 3 uur 10″, 26 km en 1 sluis.

Zondag 29 september 2013.
Bewolkt weer, veel wind uit het oosten en het voelt daardoor koud. In de middag wordt het beter en komt zelfs de zon tegen half 4 kijken. Jack poetst/schrobt de voorkant van het schip, Sanne gaat eerst nog op de fiets naar Maastricht en vervolgens wordt de voorkant van het schip in de was gezet. Nog even genieten van de zon en de dag is al weer om.
Morgen willen wij weer een stukje verder varen en proberen een plekje uit de wind te vinden.

Maandag 30 september 2013.  Maastricht - de Slag (een soort grintgat dat parallel loopt aan de Maas bij Heel).
We zijn in dit stadium van het seizoen niet meer zo vroeg als anders. Maar tegen tienen leggen we, na een kwartiertje varen, aan bij Nautica Jansen in Maastricht. Hét winkelschip voor vracht- en pleziervaart. Als zij het benodigde niet hebben, kun je het verder wel vergeten. Alles tegen redelijke prijzen én met een bijzonder plezierige en behulpzame bediening. En de gasolie hebben we nergens zo goedkoop kunnen krijgen als bij hun. Een dubbeltje per liter scheelt best wel als je ruim 300 liter nodig hebt.
Daarna het Julianakanaal op bij zonnig weer maar met een frisse wind (= zonnig maar koud weer). De sluis van Born vlot en die van Maasbracht na een half uurtje dobberen gepasseerd. Bij de laatste nog even stevig tegen het remmingwerk aangedrukt door een 3-duizend tonner, die zo nodig met veel geweld op een halve meter voorbij moest jagen terwij hij aan de andere kant nog minstens 30 meter ruimte had. In Maasbracht gezocht naar de jachthaven, maar iets anders dan de reparatiehaven van Linsen niet gevonden; bovendien lag die meer dan vol in een vervolgens ook nog troosteloze fabrieksomgeving. Snel wegwezen dus en door naar de Slag. Dat lijkt een smal, lang grintgat maar is er eigenlijk te ondiep daarvoor. Fantastisch, we liggen er helemaal alleen, alle aanlegplekken zijn leeg. We genieten van het spel van de vele watervogels en van een fantastische namiddag in de zon op een redelijk beschutte plek. Want de wind is niet zacht en nog minder warm. En de nacht is donker, stil en koud. Sanne warmt eerst het bed en daarna mij op.
Vaartijd 6 uur 25″, 40 km en 2 sluizen.

na al dat geweld is dit heerlijk rustig/stil

Dinsdag 1 oktober 2013
We genieten zo van dit plekje, dat we besluiten nog een dagje te blijven liggen. Het enige probleem is de stroomvoorziening. De zon staat in deze tijd van het jaar zo laag, dat de opbrengst van de zonnepanelen het normale dagverbruik van electra niet compenseert. Komt nog bij dat we sinds de verbouwing van vorig jaar toch wel substantieel meer stroom verbruiken dan vroeger. Logisch als je ziet wat er inmiddels is aangesloten. We doen zuinig. Een wandeling in het gebied, beheerd door het Limburgs Landschap, laat heel wat mooie plekjes zien op de  wandelroutes rond Heel. En behalve een boer die naar zijn wei gaat zien wij de hele dag geen mens. Ondertussen vandaag alvast een zijkant van het schip “voor de winter geprepareerd”.

Woensdag 2 oktober 2013.   De Slag-Roermond.
Stevige oostenwind en bepaald fris te noemen. In de loop van de ochtend wagen wij het er op dat de verf die wij nu op wat schuurplekjes op de stootrand kwasten voldoende gedroogd zal zijn om vanmiddag tijdig naar Roermond te kunnen varen. De havenmeester van Nautilus heeft een plaats voor ons vrijgehouden en wij liggen omstreeks half 5 vóór het havenkantoor afgemeerd. Onderweg zien wij  op één punt schepen in 5 richtingen verdwijnen (4 sluizen naar 4 vaarroutes), iets wat je als bewoner van Midden-Nederland eigenlijk nauwelijks of niet voor mogelijk houdt als je aan Limburg denkt. De haven ligt vol maar het merendeel van de schepen is al winterklaar. Jack klust aan boord, Sanne gaat op zoek naar een kapper.
Vaartijd 1 uur 50″, 10 km. en 1 sluis (de 600-ste van deze zomer !!).

Donderdag 3 oktober 2013

waar je ook prachtige paddenstoelen kunt vinden

Zonnig en koud, wij blijven nog een dag hier voor de warmte, wat kluswerk, de afgesproken kapper en een bezoek aan de “Outlet”. Zuur voor Sanne die daar een paar uur zoekt, maar niets van haar gading kan vinden. De elektronische apparatuur wordt bijgeladen, de was gedaan en het weblog bijgewerkt. Morgen gaan we een stukje noordelijker. Inmiddels zijn de afspraken rondom de dag van aankomst bij de werf en in de thuishaven gemaakt. Er valt niet meer aan te ontkomen, het einde van deze reis nadert. Nog maar iets meer dan één weekje.

Het lukt inmiddels weer wel om foto’s te uploaden. Hieronder de foto’s die eigenlijk bij het vorige bericht hadden moeten staan.

Het laatste stukje van de sluizentrap in het kanaal des Ardennes; als je goed kijkt zie je 3 sluizen op een rij; de hele trap bestaat uit 27 sluizen.

ons bezoek, een traditie is hersteld

Sanne fotografeert elke aanlegplek en elke kerk. Maar dit beeld is van Victor.

licht aan het einde van weer een tunnel

het mondiale marionettenfestival in Charleville-Mezieres

prachtige nieuwe kade in Monthermé, maar alle varensgasten zij al (onderweg naar) thuis

eindelijk weer op ruim water, ook wel weer eens leuk (en goed voor de motor!)

Het mag inmiddels bekend worden verondersteld:

je kunt de foto’s vergroten door er op te klikken!

Om volstrekt onduidelijke reden lukt het op dit moment niet om een aantal geselecteerde foto’s in dit bericht te plaatsen.

Dus dit keer alleen tekst. Sorry

Maandag 16 september 2013.   Rethel-Neuville Day.

De weerberichten zijn afgrijselijk.  Het is veel te koud voor de tijd van het jaar en zeker ook voor mij. We vertrekken tegen negenen, de sluizen lopen voorspoedig en tegen 13 uur steken we de rivier de Aisne over en komen aan bij de eerste sluis van de trap van 26 stuks in het Canal des Ardennes. Daarmee is ook de voorspoedige vaart ten einde; het begint te miezeren en na 5 sluizen hebben we al 3 keer de VNF moeten roepen om assistentie: de ene sluis vult zich niet , de volgende loopt wel vol maar vervolgens gaan de deuren niet open en bij weer een andere gaan de deuren achter ons niet dicht. Na 6 sluizen hebben we er schoon genoeg van en blijven we dus maar liggen, morgen gaat het hopelijk beter. Tegen zessen komt nog een tot woonschip omgebouwde opvarende peniche door de sluis vóór ons en meert net achter ons af. Daarmee is de kade ook geheel gevuld. Verder geen schip gezien vandaag.
V. belt, morgen komt hij met N. ons eind van de middag opzoeken, daarmee een traditie van jaren herstellend.
Vaartijd 5 uur 35″, 28 km en 13 sluizen.

Dinsdag 17 september 2013.  Neuville Day-Chesne.
Er wordt voor vandaag veel regen verwacht maar het is nog droog als wij om 9 uur voor de sluis liggen. Het gaat even goed met het schutten maar al snel moet de VNF weer te hulp schieten omdat de radar ons niet signaleert. Zo ongeveer om de 200 meter volgen de sluizen achter elkaar en wij vrezen dat het een erg lange dag gaat worden op deze manier. Bij onze tweede oproep om assistentie komt een sluiswachter ons vertellen dat dit veroorzaakt wordt doordat wij de gordijnen voor de ramen niet dicht hebben! Uiteindelijk worden wij nog eens 2 keer in/uit een sluis geholpen (overigens wel steeds een snelle en prompte reactie van de VNF) en komen in de stromende regen in Chesne aan waar wij hebben afgesproken met V. en N. Een Frans jacht ligt er al afgemeerd en later ligt de kade vol met nog 2 jachten meer terwijl 2 andere schepen iets verderop gaan liggen. Een peniche passeert na 7 uur, geladen met gerst voor Bavaria. Onze vrienden komen tegen het eind van de middag en na de borrel vooraf aan boord gaan wij lekker uit eten boven aan de kade in het enige restaurant, op loopafstand in de gietregen, in de omgeving.  Het is een gezellige avond samen.
Vaartijd 4 uur 15″, 7 km en 19 sluizen.

Woensdag 18 september 2013.
Het heeft de godganselijke nacht geregend en dat doet het nog steeds. Het is koud en het waait hard.  Volgens de voorspelling blijft het tot ver in de middag regenen. Is dit zo nog wel leuk? Ja want tegen 11 uur komen V&N weer terug uit Sedan en drinken we gezamenlijk koffie. Natuurlijk, in de zin van voorspelbaar, hebben zij iets lekkers voor erbij meegebracht en is Sanne iets lekkers ook voor erbij wezen halen, dus hebben we voor 2 dagen gebak in huis. Dit koffieuurtje loopt uit tot ruim na lunchtijd door een uiterst genoeglijke kout met regelmatig een serieus accent.  Tegen 14 uur nemen we afscheid. Wij hadden vanmorgen vroeg al besloten dat het absoluut geen weer was om te varen en dat we vandaag zouden blijven liggen om morgen de eerste schutting te pakken. Tegen 19.30 komt een Nederlandse geladen peniche (de Deo Juvente) achter ons liggen die morgenochtend rond half 7 wil vertrekken om de eerste schutting te hebben. Afgesproken dat wij de eerste sluis direct na hem schutten en wij daarna mogen passeren. De schipperse vertelt dat zij op het komend stuk kanaal niet meer dan 2 á 3 km per uur vooruit komen vanwege de diepgang. Ook zij hebben een lading voor Bavaria.

Donderdag 19 september 2013.  Chesne - Charleville-Mézieres
Als we opstaan tegen 7 uur blijkt er een dikke mist te hangen. De Deo Juvente is ons net gepasseerd, wij moeten nog echt wakker worden, vers brood gehaald bij de bakker om de hoek en om 8.15 varen wij aan om bij de sluis aangekomen onze voorganger net uit de sluis te zien gaan. Het duurt een poos voor de sluis weer op niveau is en in de 3 km daarna zitten wij wel dicht achter hem maar kunnen dan niet passeren. Na de volgende schutting is hij zo vriendelijk de snelheid wat terug te nemen en kunnen wij hem al snel voorbij en ruim voor de volgende sluis is hij niet meer achter ons in zicht. De mistvelden trekken steeds verder op en bij de tunnel van St. Aignan begint de zon af en toe door de wolken te komen. Bij Pont a Bar, vóór we de laatste sluis op het kanaal hebben, krijgen wij de eerste tegenligger en aangekomen bij de laatste sluis nog een jacht dat net van de ander kant invaart. en dat zijn dan de enige jachten die wij vandaag in actie zien. In Charleville leggen wij vast aan de lange buitensteiger die meer dan voor de helft leeg is. Er ligt een Deens jacht dat onderweg is naar het zuiden , de anderen lijken hier langere tijd te liggen. Wij gaan op zoek naar de capitainerie maar er is geen mens te bekennen. Op de camping is het nog redelijk druk.
Samen de wijnhandel bezocht en wat voorraad heel lekker spul voor de winter gekocht. Maar het is nog altijd ver en zwaar om met een bib van 10 liter in de ene hand en een van 5 liter in de andere hand naar het schip terug te lopen.
Vaartijd 6 uur 30″, 45 km, 1 tunnel en 10 sluizen.

Vrijdag 20 september 2013.  Charleville-Mézieres - Révin
Jack controleert motor en vult koelvloeistof aan, werkt wat verfplekjes bij en Sanne gaat nog even terug naar een expositie  in het kader van het mondiale marionettenfestival dat hier vandaag begint en waarbij het Musee d’Ardenne uitgebreid aandacht besteedt aan bewerkingen naar aanleiding van de werken van Vincent van Gogh. Het Deens jacht is al op tijd vertrokken en net als wij om over twaalven de lijnen los willen maken arriveert er een Nederlands jacht uit Meerkerk…dachten wij. Het is een Nieuw-Zeelander die deze platbodem net deze zomer in Beaucaire gekocht heeft en nu naar een werf in Nederland gaat voor de nodige reparaties. Hij heeft tijdelijke hulptroepen aan boord. Uiteindelijk vertrekken wij en gaan het eerste stuk met flink stroom mee noordwaarts zonder ook maar een schip te zien. Onderweg ligt aan geen enkele kade een schip afgemeerd, we zien een paar geheel nieuwe jachtensteigers (met gratis water en stroom), alles is leeg, maar in Revin aangekomen ligt er toch welgeteld één Hollandse platbodem van een Luikenaar, net aangekocht in Roanne, op weg naar Maasbracht voor onderhoud en reparatie. De stroming die nog sterk was in Charleville, lijkt weggevallen.
Niet meer zo koud en vochtig maar wel op tijd naar binnen.
Vaartijd 4 uur 35″, 40 km en 7 sluizen.

Zaterdag 21 september 2013.
Bewhoorlijk mistig tot ongeveer 11 uur. De Belgische buurman uit Luik vertrekt al op tijd. De was gedaan die later tot onze verrassing nog droog werd ook, de buitenkant van het schip flink met borstel en sop onder handen genomen. Voor het eerst sinds jaren een paar tankjes diesel bij het pompstation (dat dichtbij is) gehaald, boodschappen gedaan en dan naar een restaurant dat geheel gereserveerd bleek te zijn voor een feest. De eigenaar is erg vriendelijk en belt een collega-restauranthouder die ons nog wel kan bedienen en wij worden vervolgens door zijn vrouw per auto naar dat restaurant gebracht met de toezegging dat zij ons na het diner weer terug zal brengen naar de boot! Dit is ons nog nooit in Nederland gebeurt. Na een heerlijke maaltijd vragen wij de uitbater om zijn collega nogmaals te danken voor het aanbod ons naar het schip terug te brengen en hem te informeren dat wij het kleine stukje naar de haven te voet willen doen. Heerlijk weer, stil dorp.

Zondag 22 september 2013.
Opnieuw mist die pas na de middag wegtrekt. Af en toe even een kortdurend zonnetje maar een heel aangename temperatuur. En het ook bij ons bekende geluid van tientallen motorrijders die toeren langs het water. Het Franse jacht dat gisteravond nog laat nog aankwam is vanochtend al vroeg weer vertrokken en wij liggen weer alleen aan de kade. Vandaag doet Jack het de zijkanten van het schip terwijl Sanne begint met het cleanen en in de was zetten van stuurhut en bovenste dek. Aangenaam weer om te werken maar het zal nog wel een paar daagjes duren voor alles gedaan is. We ontdekken dat sluis Ivoz-Ramet (net vóór Luik) een aantal weekenden gesloten is wegens werkzaamheden hebben daarom onze vaarplanning wat veranderd. Het allerliefst passeren wij Luik n.l. op zondag, dan is het er veel minder druk met de ‘grote’ schepen. Door de week levert sluis Ivoz-Ramet vaak uren wachttijden op en wordt je als jacht vaak “vergeten” door de sluiswachters. Je moet je dan eigenlijk gewoon ertussen wringen, maar dat is slechts een beperkt genoegen tussen twee- en drie-duizend tonners, die ook lang niet altijd bereid zijn om hun schroef ‘uit het werk’ te zetten. En geen sluiswachter die dat iets kan schelen.

Maandag 23 september 2013.  Revin - Vireux-Wallerand
Het is behoorlijk mistig bij het opstaan. Dusdanig dat ik eerst maar eens de navigatieverlichting controleer. Het heklicht blijkt kapot, maar gelukkig heb ik nog net één reserve lampje. Ook het ankerlichtlampje blijkt het niet te doen, maar daar is geen reserve lampje meer voor. Voorlopig zullen we niet voor anker gaan, maar een paar reservelampjes aanschaffen lijkt toch wel zinnig. Inmiddels blijkt de stroming van de rivier fors toegenomen. Net voor de eerste sluis ligt een tunnel en het duurt enige tijd voor we groen licht krijgen. Tegenstrooms een half uur wachtend moet ik toch de motor meer dan 1000 toeren laten draaien om het schip op z’n plek te houden. Als we tenslotte nog maar eens een keer de telecommand bedienen krijgen we direct groen licht en is het eens te meer onduidelijk waarom dat niet direct gebeurde. Het lijkt er op dat de sluiswachter een schip stroomopwaarts aan heeft zien komen en daarop wilde wachten, maar toen dat schip niet snel genoeg doorvoer heeft hij de sluis (en daarmee ook de tunnel) op de automaat gezet en is ergens gaan koffie drinken. Inmiddels heeft de zon de mist verdreven, is het prachtig weer geworden en varen wij met een sterke stroom mee oerend hard door. Enkele uren later zijn we in Vireux-Wallerand en leggen we aan om nog wat van de zon te genieten en kan Sanne de rest van het dek van de kajuit in de was zetten.
Morgen varen we dan naar Waulsort in Belgie, waaraan we genoeg herinneringen uit onze jonge jaren hebben om meerdere logboeken te vullen.
Vaartijd 3 uur 55″ , 27 km en 6 sluizen.

Vrijdag 6 september 2013.    Froncles-Joinville.

Na 16 dagen oponthoud vanochtend om 9 uur de  thuisreis hervat  en samen met een Belgisch jacht de verdere dag geschut. Strakblauwe lucht, aangename temperatuur en nu maar hopen dat alles ook na een dag varen in orde blijkt te zijn.

avond in Joinville

Onderweg krijgen wij met steeds meer waterplanten te maken en moeten zoveel mogelijk het midden van de vaarweg aanhouden om niet te veel troep in de schroef te krijgen. En er is bepaald geen tekort aan water: hoe verder naar het noorden, des te hoger (tot aan de rand) staan de sluizen vol. Lastig invaren omdat je gemakkelijk met het schip op de rand terecht komt. Even na de middag meren wij af in Joinville aan de mooie steiger, voorzien van water en stroom, bij een gite. Het raakt bewolkt en later regent het wat. Tot nu gaat het met ons weer naar het zin en met de accu’s prima.
Vaartijd 4 uur 10″, 23 km en 9 sluizen.

Zaterdag 7 september 2013.
Het giet van de regen en wij blijven lekker waar wij zijn. Als het ’s middags wat opklaart een stuk gewandeld. Daarna volgt weer een periode met regen en wordt er weer gelezen.

we blijken net onder de vergaderzaal van de Europese kraaien-conventie te liggen

Zondag 8 september 2013.
Sanne jarig vandaag. De weersverwachting is opnieuw veel regen maar dat valt uiteindelijk wel mee. De boot opgeruimd, de was gedaan, muziek op de laptop gesorteerd en lekker aan boord gegeten. De Franse restaurants houden hier nog echt zondagsrust!

Maandag 9 september 2013. Joinville-Chamouilley.
Een stralende ochtendzon en weinig wind. Om 9 uur liggen wij met weer een ander Belgisch jacht (de Hygiea) als eerste in de sluis en schutten heel vlot door. Tegen de middag komen de eerste wolken, wat later windvlagen die ons enigszins overvallen en als wij nog maar net afgemeerd liggen begint het te hozen en houdt het 4 uur later even op, precies lang genoeg om het dorp te verkennen. Ook in de avond en nacht roffelt de regen op het dak en laat ons lekker slapen.
Vaartijd 4 uur 50″, 22 km en 11 sluizen.

zulke bergen planten kunnen het leven van een schipper heel lastig maken

Dinsdag 10 september 2013.  Chamouilley-Orconte.
Jack is vandaag jarig en wijkt niet van zijn gewoonte af om koffie en thee te zetten. Wij zijn dan ook snel in het ritme van alledag en liggen om 9 uur in de eerste sluis. Het weer is somber en telkens dreigt er een bui los te barsten waar wij gelukkig net aan ontkomen. Alleen in de laatste sluis worden wij een beetje nat van bovenaf, daarvóór hadden wij al natte voeten van het water dat over de sluisranden liep. In Orcante meren wij gelijk af met een opgaand Nederlands jacht dat uit de sluis komt (de Hebbes, een ‘Dutch Barge replica’) en de kade ligt daarmee vol. Het weer knapt zienderogen op en ín het zonnetje wordt de wintertent op de stuurhut gezet. Als het volgens de weerberichten voor de komende dagen veel regent en nog kouder wordt zal het hierdoor binnenboord in elk geval een stuk aangenamer zijn.
Vaartijd 5 uur 05″, 26 km en 10 sluizen.

de herfst duidelijk in aantocht

Woensdag 11 september 2013. Orconte- Vitry le Francois.
Om 9.00 uur vertrekt de Hebbes zuidwaarts maar wij zien vóór ons de sluislichten uit gaan. Bij informatie bij de sluiswachter blijkt alles uit te staan wegens werkzaamheden beneden de sluis maar wij kunnen 10 minuten later vertrekken en wordt de sluis voor ons geopend. Hoewel de kademuren onder water lopen als wij invaren blijkt even later dat de waterstand beneden de sluis aanzienlijk lager is dan normaal. Een stuk verderop wordt uitgebreid gebaggerd en mogen wij ruim een half uur dobberen voor wij  daar voorbij kunnen. Dan is er een sluis met een normale waterstand en vervolgens tot Vitry allemaal ondergelopen kademuren, soms verhoogd maar dan wel een halve meter verder op de kade waardoor het eigenlijk voor jachten bijna onmogelijk is om zonder verfschade vast te maken. Wij gaan dan ook steeds precies in het midden varend de sluizen in en hebben redelijk veel geluk dat er op die momenten niet een flinke windvlaag van opzij komt. En in Vitry aangekomen is er een mooie plek voor ons om af te meren. Daarna komt de ene na de andere bui over ons heen, tussendoor naar Leclerc, een dwaaltocht terug naar het schip en geen mens verder in de haven gezien.
Vaartijd 3 uur 25″, 13 km en 6 sluizen.

weer een ander type waterplantenmaaimachine

Donderdag 12 september 2013.   Vitry le Francois - Chalons sur Marne (klaarblijkelijk sinds enige tijd Chalons en Champagne geheten).
Wij hebben geen haast, moeten niet afspreken hoe laat wij vertrekken en geen schip om ons heen dat ook weg wil. Dus om 9.15 de lijnen los en varen wij de laatste kilometer van het kanaal de Champagne á Bourgogne om vervolgens naar bakboord het Canal lateral á la Marne op te gaan. Het weer is veel beter dan verwacht, zelfs komt af en toe de zon even door. Voor de eerste sluis even wachten, aanvankelijk denken wij een tegenligger te krijgen maar al gauw blijkt het een peniche die voor ons uit vaart. Helaas, dit vrachtschip dat van het Marne-Rijnkanaal komt, heeft wat meer tijd nodig dan wij om door de sluizen te komen, dus is het rustigjes-aan doen. Bij de vierde sluis gaat het mis: de sluis reageert niet op de draaistang, wij terug en opnieuw gedraaid, geen resultaat, dan komt de telefoonverbinding op de sluis niet tot stand, kanaal 22 via de marifoon wordt niet beantwoord, een telefoonnummer voor sluisproblemen is ons niet bekend en de alarmstang geeft het signaal niet door. Jack belt de centrale van het vorige kanaal in Vitry die kontakt opneemt met de centrale in Chalons. Na meer dan een half uur komt een Frans jacht achterop, zij bedienen de signaalstang en ….. plotseling doet alles het ineens. Wij gaan met dat jacht mee de sluis in, melden ons weer af in Vitry en dan…. 2 sluizen verder zitten wij weer achter dezelfde peniche van vanochtend. Wij varen nu in konvooi want we hebben inmiddels een tweede peniche opgelopen, dus nóg een schutting extra. En dan gebeurt het Franse jacht vóór ons hetzelfde met de draaistang als ons eerder vandaag: geen enkele reactie op de sluis. Wij hadden vandaag ons lesje geleerd, wachten een poos, draaien dan de stang en alles marcheert weer.  Tot stomme verbazing van het Franse jacht en ook van de inmiddels gearriveerde VNF, gealarmeerd door onze voorburen. Kennelijk moet op dit kanaal de stang ín de sluis  zelf bediend zijn vóór de sluis op het signaal van een achterop komend schip reageert.

het dagelijks corvee van de schipper

In Chalons aan de kade waar wij voorheen ook lagen, is nog één, precies voor ons passend plekje vrij waar wij afmeren. Enkele meters verder is nu een splinternieuwe jachtensteiger aangelegd met alles er op en er aan voor ongeveer 16 jachten. Nog even de stad in en na het eten het net op.
Vaartijd 6 uur 20″, 33 km en 8 sluizen.

Vrijdag 13 september 2013.  Chalons en Champagne - Sillery.
Jack heeft om 7.15 uur de koffie en thee al ingeschonken en om half 8 zitten wij aan het ontbijt. Daarbij nog eens uitgebreid de recentste lokale weerberichten bekeken en besproken waarna wij besluiten te vertrekken. Om half 9 liggen wij in de eerste sluis, genietend van een vroeg zonnetje dat vervolgens na een kwartier voor de rest van de dag verstek laat gaan. Voorspoedig gevaren en om 11 uur draaien wij het Canal de l’Aisne á la Marne op. De volgende 8 sluizen vormen een trap. Gelijk na de eerste sluis hebben wij een probleem bij de tweede omdat de deuren aan de bovenkant niet gesloten zijn. In de verte is een jacht te zien die wat onduidelijk bezig is met aanleggen en dan weer varen. Wij wachten een poosje af wat dat jacht verder doet, komt het ingevaren of niet. Na geruime tijd zijn wij het zat en willen net de VNF bellen als er een auto met het bekende logo verschijnt en een dame uitstapt die de sluis voor ons in werking stelt waarna zij doorrijdt naar het andere jacht. Even later start dat jacht weer en vertrekt richting volgende sluis. Wij zitten er vlak achter en halen hen steeds bijna in maar telkens wanneer wij in de buurt komen bedienen zij de schuttingsstang en liggen wij te wachten. Net voor de laatste sluis, in de opgang naat de tunnel van Mont Billy krijgen wij een tot jacht omgebouwde peniche tegen met een duidelijk superzenuwachtige stuurvrouw die het roer aldoor volstrekt zinloos dan naar links en dan naar rechts draait, onderwijl naar ons gebarend dat we aan de kant moeten, terwijl zij steeds dichter naar ons toe verwaait. Maar ik lag al aan de kant en óp de kant is toch wat lastig. Uiteindelijk slaagt ze erin ons op een paar centimeter te missen. Dat loopt dus echt maar net goed af. Later horen wij dat het een Engels echtpaar is dat deze, overigens ook nog foeilelijk verbouwde bak, onlangs  in Nederland gekocht heeft en dat de nieuwe eigenaren er nog niet aan gewend zijn /mee overweg kunnen. Geloof me, dat wordt nooit wat; over enkele maanden staat deze schuit te koop: ze zijn ruim een kwartier bezig geweest om het schip in de tunnelingang te krijgen. Klaarblijkelijk was het verder ook nog niet tot hen doorgedrongen dat we hier in Europa meestal rechts houden. En dan ook nog onder Nederlandse vlag blijven varen!!! Laat dit soort mensen toch in vredesnaam een gouden tandemfiets met zijwieltjes kopen. Dat wordt ook niet wat, maar het is tenminste geen ernstig gevaar voor anderen.

een aan alle kanten overlopende sluis

Wij tuffen vlot door de tunnel die mooi opgeknapt is, niet lekt, geheel verlicht wordt zodra je binnen komt en met een oorverdovend geluid van de afzuiging je verwelkomt. Twee sluizen na de tunnel lopen wij opnieuw vast op het jacht van vanochtend dat vlak voor onze neus de sluisdeuren dicht doet. Als wij tenslotte afmeren in de haven van Sillery is dat jacht daar ook net aangekomen en is de bemanning, tot vermaak en ontzetting van eenieder in de haven, na een minstens 20 minuten durende manoeuvre, uiteindelijk erin geslaagd hun bootje vast te knopen. De bemanning blijkt te bestaan uit twee Amerikaanse truttenbollen die nog nooit van goed (vaar)gedrag gehoord hebben. Sanne gaat even het dorpje verkennen en Jack poetst de boeiboorden (is iets anders als de plaat!). Wij horen dat de haven sinds augustus in ander beheer is en er nu betaald moet worden voor de overnachting waardoor er nu ook ruim plaats is: bijna alle Hollanders (en de meeste Engelsen) zijn weg.
Temperatuur is nog net redelijk: vanmiddag wat motregen tijdens het varen, tegen de avond meer regen. De verwachting voor morgen is slecht maar verandert hier om de paar uur, dus mogelijk toch redelijk weer om verder te gaan.

waar zit die kade-rand nou precies

Vaartijd 7 uur 50″, 40 km, 15 sluizen en 1 tunnel.

Zaterdag 14 september 2013.  Sillery-Variscourt.
We besluiten om ons maar even niets van het weerbericht aan te trekken. Bij fris weer (understatement!!) en harde NW-wind al om 8.40 uur de lijnen los en samen met de Hygiea, bemand door een gezellig stel uit Diksmuide, uitvoerig en gedurig Vlaams klappend, een kwartiertje liggen drijven voor de eerste sluis van vandaag. We wisten dat we te vroeg waren, maar wilden pertinent als eerste 2 boten schutten; geen risico van voortdurend oponthoud door geklungel vóór ons. De schipper van de Hygiea vraagt of we een snelheid van 10 á 11 km aan kunnen. Geen probleem. Mogelijk dat sommige vissers daar deze dag anders over denken. Varen vlot door tot midden in Reims waar een rampzalige haven is, gesitueerd ongeveer onder de snelweg. Daarom willen we daar ook nooit liggen. Na Reims bezorgen allerlei roeiers en kanoers ons flink wat oponthoud, maar ja, zij willen ook varen. Tegen twee uur zijn we op het einde van het kanaal de l’Aisne á la Marne; de Belgen gaan bakboord uit, wij stuurboord. Sanne heeft nog nooit zoveel gekletst op het voordek als vandaag: in elke sluis werd er uitvoerig met de schipperse van de Hygiea gekwebbeld. Het eerste stukje zitten we nu nog op het canal lateral van de Aisne, dat na een km of 20 overgaat in het Canal des Ardennes. Maar zover gaan we niet. Na een uurtje vinden we het genoeg en stoppen bij een prachtig plekje in Variscourt. Net daarvoor overigens onze enige tegenligger van vandaag ontmoet, een Deens jacht. We kunnen ons nu weer permitteren om zonder walstroom ergens te liggen. Maar de kachel moet wel werken, want het wordt steeds kouder en natter. Morgen zal het beter zijn,
Vaartijd 6 uur 50″, 41 km en 14 sluizen.

aan water klaarblijkelijk geen gebrek

Zondag 15 september 2013.  Variscourt-Rethel.

Inderdaad, tegen negen uur verschijnt er zowaar een zonnetje. De wind is fris, maar het kanaal ligt erg beschut, of liever: er is hier duidelijk al jaren geen onderhoud gepleegd en bomen en struiken links en rechts laten nog maar een relatief smalle vaargeul over. Er zijn heel wat stukken waar ik niet graag een ander jacht tegen zou komen en al helemaal geen vrachtschip, ook al zijn die ‘maar’ vijf meter breed. We varen voorspoedig, maar er zijn veel vissers vandaag, die zich bij voorkeur zo opstellen dat je ze domweg niet kunt zien. Bovendien zijn de meeste klaarblijkelijk doof en horen ze je nooit aankomen. Zij die niet doof zijn beginnen al van verre te roepen dat je aan de andere kant over de wal moet passeren, kennelijk niet begrijpend dat dat heel lastig gaat met een bootje.

in de tunnel

Op het Canal des Ardennes wordt het ietsje breder maar ook hier groeien de struiken tot ver over het water. De sluizen lijken de laatste jaren behoorlijk opgeknapt en het schutten gaat goed. Onderweg zien wij een paar peniches die bij silo’s liggen om geladen te worden en die nog achter ons aan komen. In Rethel stoppen wij aan de (vrijwel lege) kade,  de was wordt gedraaid en Sanne nog even het stadje in. Vandaag geen varend schip gezien.
Vaartijd 5 uur 05″, 36 km en 6 sluizen.

Woensdag 21 augustus 2013     Chaumont - Froncles

volle kade in Chaumont

Het was flink koud vannacht. Kost enige zelfbeheersing om de kachel niet aan te steken. Opnieuw valt op dat het stroomverbruik afgelopen nacht onzinnig hoog was, maar dat de motor dat in de kortste keren weer bijlaadt. We stellen vast dat we uit voorzorg vooralsnog alleen op plaatsen moeten gaan liggen waar we stroom kunnen krijgen.. Tegelijk met ons starten ook de Fransen, die na de eerste paar sluizen de truc uitvinden om iemand vooruit te sturen die de telecommand bedient ruim voordat we bij de sluis zijn. Dan is de sluis al vol als we er arriveren en kunnen we meteen invaren. Daardoor gaat we redelijk wat sneller dan gebruikelijk en varen dan toch maar door naar een wat grotere plaats met een mooie  kade met water en stroom waar het overigens op dit moment bijna vol ligt. En  het terrein blijkt uitgebreid te zijn met staplaatsen voor campers inclusief voorzieningen. Kennelijk is dit hier toch een geliefde plaats voor zowel schepen als campers want op de namiddag is er geen plaats meer voor de laatkomers. Voor stroom en overnachting wordt 4 euro gerekend.

achter elkaar: hefbrug-aquaduct-tunnel en sluis

En het is er heel stil, geen trein of weg in de buurt maar wel vlak bij het dorp en een supermarktje. Jack duikt in de catalogi om zich te oriënteren over accu’s en een Franse buurman geeft hem het adres van zijn garage die ook zijn boot technisch verzorgt.
Vaartijd 5 uur 05″, 24 km, 11 sluizen en 1 tunnel

Donderdag 22 augustus 2013
Weer een frisse nacht en dan tot overmaat van ramp is tijdens het water koken voor de ochtendkoffie de gasfles leeg. Jack mag buiten de gasfles wisselen. Na het ontbijt samen een nieuwe gasfles gehaald, de laatste hier bij de super. Wij zien weer  leeglopende accu ’s die snel opgeladen zijn. Toch maar vervangen. Er wordt met  deze en gene gebeld en Stef zoekt in Nederland uit hoe het vervoer eventueel het beste geregeld kan worden. Uiteindelijk aan het eind van de middag 2 accu’s bij onze werf besteld, inclusief vervoer per UPS nog altijd voordeliger dan hier in Frankrijk . Wij kunnen ze dinsdag verwachten, mogelijk maandag. Verder weer een mooie dag, in de ochtend vertrekken een aantal schepen en campers, in de middag zijn alle lege plekken weer opgevuld. En ongelofelijk dat het hier zo stil is.

en weer een historische hefbrug

Vrijdag 23 augustus 2013
De bakker meldt zich luid toeterend omstreeks 9 uur op de kade, lekker makkelijk.
Sanne krijgt een heftige aanval van schildermanie. De mast, de vaarboom, de zwemtrap en nog wat klein spul worden allemaal geschuurd en gelakt. De werf meldt dat de accu’s om 13 uur opgehaald zijn, dus hopen wij dat zij uiterlijk dinsdag hier arriveren. In de middag samen een rondje dorp gedaan en daarna deze en gene helpen aanleggen meestal gevolgd door een praatje. De kade ligt als elke avond vol jachten.
Vandaag zon, warm en een beetje wind waardoor het schilderwerk in de avond al droog is.

Zaterdag 24 augustus 2013
Al laat in de avond was het gisteren begonnen te regenen en dat doet het bij het opstaan nog steeds. Later af en toe even een droog moment, dus ontplooien wij weinig activiteit en lezen veel. Ook de caravans en schepen blijven bijna allemaal waar ze zijn. In de namiddag nog veel meer regen, enorme stortbuien met onweer en zelfs hagel. Saaie dag, maar wel een goed gevoel dat we gisteren precies op het goede moment geschilderd hebben.

ineens een compleet nieuwe brug, maar waar overal afstandsbediening is, moet hier iemand van de VNF komen

Zondag 25 augustus 2013
Het weer is wat opgeknapt en er vertrekken een paar jachten. Wij melden H&C dat er 2 plaatsen vrij zijn gekomen en 2 uur later verschijnen zij met  A&P precies op tijd om deze lege plekken in te nemen. Onze ontmoetingsborrel bij A& P aan boord gaat bijna (geruisloos ?) over in een Apro bij ons. Prima weer, gezellig gezelschap en blij elkaar weer te zien.

Maandag 26 augustus 2013
Vol ver/afwachting van de accu’s die mogelijk afgeleverd zullen worden. H. blijft nog een dagje langer hier zodat hij morgen Jack kan helpen die zware monsters (56kg per stuk) te plaatsen . In de namiddag worden alvast wat voorbereidingen in de machinekamer getroffen waarna wij bij H. aan boord een wijntje halen. Overigens is het regenweer en komen de accu’s niet.

Dinsdag 27 augustus 2013
Het weer is nog wat somber en miezerig maar wij zijn voorbereid om aan de slag te kunnen.

met vrienden aan tafel

De hele dag de komende en gaande auto’s in de gaten gehouden maar er komt niets voor ons . Wij zien op internet dat de accu’s maandag in Parijs aangekomen zijn en nog niet uitgecheckt. ’s Avonds gezellig met zijn zessen buiten pizza gegeten maar op het laatst snel naar binnen moeten vluchten vanwege een stevige bui.

Woensdag 28 augustus 2013

Ook vandaag staan de accu’s nog in Parijs genoteerd. Onze vrienden moeten verder en vertrekken, wij voelen ons niet zo happy dat er geen beweging komt in het UPS-vervoer en gaan aan het telefoneren. Men belooft een tracing uit te zetten en terug te informeren (wat natuurlijk niet gebeurt).  Het rampzalige bij UPS is dat de kwaliteit van de helpdesk absoluut ondermaats is. Zelfs beweert een medewerker dat het scannen van een pakket bij het in en uit gaan van een vestiging niet werkelijk plaats vindt maar een theoretisch gebeuren is, meer iets als een planning.

de bakker aan boord in de optrekkende ochtendmist

Hoewel de tracking aangeeft dat het pakket in Parijs staat, beweert deze man doodleuk dat het helemaal niet onmogelijk is dat het nog in Utrecht staat.

Donderdag 29 augustus 2013
Vanochtend staat ons vrachtje nog steeds in Parijs. Opnieuw uitgebreide telefonades. Inmiddels geven ze wel toe dat het pakket zoek is, maar geen nood, er gaat een ‘tracing request’ uit en meestal hebben ze het dan binnen 2 dagen te pakken. Wel moeten ze keer op keer precies weten hoe het er uit zag, hoe verpakt, welke kleur tape gebruikt etc..  Je vraagt je af waarom: is de streepjescode verdwenen? Nee dat kan niet zeggen ze. In de avond verschijnt op het scherm dat het in Nancy zou zijn hoewel niet in Parijs uitgecheckt. Zouden ze dan toch deze week nog komen?

Vrijdag 30 augustus 2013

10 dagen in Froncles, dank zij UPS

Het verhaal wordt wel erg saai: een herhaling van wat gisteren gebeurde, alleen is de informatie die wij van een medewerker van UPS krijgen weer anders dan hiervoor: dat op het scherm staat dat het pakket in Nancy staat zegt volgens hem niets, alleen dat ze daar het request hebben ontvangen. Het kan overal in Europa zijn. Het is balen. De informatie die UPS aan zijn klant geeft is absoluut onbetrouwbaar en onjuist. En inmiddels hebben wij ook zo onze vraagtekens bij wat er op het tracking-scherm staat. Nooit, nooit meer iets met UPS. Eind van de ochtend komen H&E met de Sina aan. Die hebben een soortgelijk voorval meegemaakt. Zij hebben in Condé sur Marne 8 dagen op accu’s liggen wachten, maar met één wezenlijk verschil: bij hun zijn ze wel aangekomen, vervoerd door DHL. We verdrinken ons verdriet bij een toch gezellig aperitief aan boord van de Sina.

Zaterdag 31 augustus 2013

het "Lampedusa bootje"

Als elke ochtend vertrekken een aantal campers maar rond de middag staat het al weer aardig vol. Deze keer erg veel Fransen die kennelijk van het laatste vakantieweekend gebruik maken. Ook de kade ligt als elke avond vol. Vandaag kunnen wij dan ook voor het eerst deze week bij het schip weg, in het weekend komt er sowieso geen vracht. Maar we beginnen ons wel op alternatieven te beraden. Die accu’s zijn we vermoedelijk kwijt, een kostbare grap.
E&H nodigen ons uit voor een echte Zwitserse kaasfondue morgenavond bij hun aan boord.

Zondag 1 september 2013

Bij alle ellende van het wachten op de accu’s is het gelukkig wel erg mooi weer. Wel liggen we achter een hoge bergkam, zodat we pas tegen half tien zon op het schip krijgen. Dus brandt elke ochtend de kachel even, want koffie maken bij14 graden vind ik iets te fris. s’Middags verschijnt er aan de kade een heel apart bootje, het lijkt een Noordafrikaans vissersbootje, maar vaart nu onder Engelse vlag met als enige bemanning een jonge Engelse vrouw. Het blijkt een bootje te zijn waarop 34 vluchtelingen zaten toen ze bij Lampedusa opgepikt werden door de Italiaanse marine. Onvoorstelbaar.

onze 'redders in de nood' vertrekken weer naar Nederland

Lees het verhaal en de achtergronden verder maar eens na op http://www.to6411.net/
In de avond een voortreffelijke Zwitserse kaasfondue aan boord van de Sina. Zij gebruiken daarbij nog apart drankjes en olie om  eerst het brood in te dopen, alvorens dat in de kaas onder te dompelen. Dat tikt best aan naast alle rode wijn die er tot onze verbazing bij geserveerd wordt, maar we zijn inmiddels wel wat gewend en het was voortreffelijk.

Maandag 2 september 2013
De kogel maar door de kerk gejaagd. UPS laat niets van zich horen. Pakket staat nog steeds op de zoeklijst. Hun meegedeeld dat, mocht het ooit te voorschijn komen, ze het weer af mogen leveren op het adres waar ze het opgehaald hebben. Bij onze werf (van Gent Watersport) weer 2 accu’s besteld. Maar dit keer zullen ze vervoerd worden door mijn broer die zo goed is om daar 2 dagen voor uit te trekken. We zijn niet zo gek dat we UPS nog een keer het vervoer laten verzorgen, nooit meer. Maar omdat je niet weet wat dit bedrijf uithaalt blijven we nog wel de hele dag aan boord, want je weet maar nooit. Geluk bij een ongeluk: het blijft prachtig weer.

Dinsdag 3 september 2013
De accu’s worden gehaald in Kerkdriel en komen morgen. Stel je nu toch eens voor dat UPS die dingen terug vindt en ook morgen bezorgt. Dan hebben we vier nieuwe. Maar door alle onzekerheid moet er toch steeds iemand (in de regel de kapitein) aan boord zijn. Sanne doodt ondertussen de tijd met bramen plukken, jam maken en een fietstocht naar de Sina die verder is gevaren. Wij vinden het fantastisch zoals ieder ons probeert te helpen maar als de accu’s er niet zijn kan er niet echt geholpen worden.

Woensdag 4 september 2013
Tegen 17 uur arriveren broer en echtgenote met het inderdaad loodzware vrachtje. Bij het uit de auto tillen blijkt toch dat een dergelijk gewicht eigenlijk nog net iets te veel is voor mijn rug.We besluiten om niet meer de hele wisseling uit  te voeren; dat kon wel eens een paar uur gaan duren en dan zitten we vanavond in het donker en doen ook alle pompen (drinkwater en zwart water) het niet. Als proef tillen S&E en Sanne de startaccu alvast uit de machine kamer en dat valt niet tegen. Mijn bewondering voor de beide dames. Morgen de verdere wisseling en installatie. Sanne bereidt voor ons een heerlijk maal en ondanks onze goede voornemens gaan we niet al te vroeg naar bed.

Donderdag 5 september 2013

de klus is geklaard, een sigaartje waard !

In de ochtend de operatie voltooid. Oude accu’s afgekoppeld en er uit en nieuwe er in en aangesloten. Ook nog even hulp gehad van een Nederlandse camper-eigenaar. Dank. Maar nogmaals mijn bewondering voor en heel veel  dank aan broer, schoonzus en Sanne. Want deze batterijtjes wegen wel ruim 56 kilo per stuk. Om half elf is de operatie voltooid. Zonnepanelen weer aangesloten, waterpomp weer gemonteerd en trapje naar de machinekamer weer bevestigd. Ik loop naar het kantoor van de VNF een klein stukje verder op en gelukkig zijn zij zonder meer bereid om de oude accu’s af te voeren. Het bevestigt weer eens de vrijwel altijd enorme klantvriendelijkheid van de VNF-mensen op de werkvloer. Vanmiddag en vanavond blijven de nieuwe accu’s nog aan de lader; morgen gaan we eindelijk weer verder. Richting Reims.

Reis 2013
Donderdag 8 augustus 2013

Auxonne bij avond, gezien vanuit het restaurant bij de stuw

Mooi weer, schip wassen, ramen zemen, luieren, kletsen met  andere waternomaden, vakantiegangers en uitgebreid inkopen doen.
’s Avonds HEERLIJK gegeten in het grill-restaurantje aan de stuw.

Vrijdag 9 augustus 2013
Opnieuw weer om van te genieten, wat we ook doen. De laatste was gaat de machine in en ligt een paar uur later weer in de kast. Na het eten een afscheidsborrel aan boord met de havenmeester en zijn vrouw.

Zaterdag 10 augustus 2013
Wij vertrekken noordwaarts. Op de rivier is redelijk wat vaart en wij schutten de 2 rivier-sluizen met een Zwitsers gezin dat het varen nog niet gewend is. Waarschijnlijk is het goed dat wij het Zwitser-Duits sowieso niet kunnen verstaan want het was mijlen ver te horen.

de eerste stopplaats op het Marne-Saone kanaal

Maar zulke ererondjes vóór de sluis zie je toch maar zelden. Het eist dan ijzeren zelfdiscipline om het schutcommando van de sluis niet in werking te stellen en ze verder maar wat aan te laten tobben, maar dat gaat natuurlijk wel iets te ver. Dus verwelkom je ze na verloop van tijd en vertel je ze dat het na een aantal weken meestal wel beter gaat, wetende dat ze vrijwel altijd maar voor één week gehuurd hebben. Gelukkig draaien wij direct na dit feest het kanaal de Champagne á Bourgogne op (dat bij ons nog gewoon het Marne-Saône kanaal heet)  en gaan zij rechtdoor verder de Saône op. In de eerste sluis van dit kanaal krijgen we weer de ‘telecommand’ (apparaat voor de bediening van de sluizen) uit een zuiltje keurig toegerold. Naast die zuil een stand met keurig verzorgde infofolders (in diverse talen)  over de bediening van de sluizen en beweegbare bruggen, en dat zijn er nogal wat. De ene keer gaat het passeren van de sluis halfautomatisch via radardetectie, de andere keer weer met de afstandsbediening en soms met handbediening.

we kijken veelal uit over eindeloze akkers

Na 6 sluizen op het kanaal vinden wij het welletjes en vinden in Reneve een schaduwrijk plekje, net diep genoeg, aan de wal. De snelweg is in de verte hoorbaar, verder heel rustig. Op het kanaal vandaag geen schip gezien.
Vaartijd 5 uur, 30 km en 7 sluizen.

Zondag 11 augustus 2013
Wij zijn van plan om niet te veel te varen, het is opnieuw prachtig weer en wij hebben nog tijd genoeg. Onderweg op diverse plekken waar wij voorheen goed konden liggen zijn werkzaamheden uitgevoerd of nog bezig of wordt feest gevierd zodat wij noodgedwongen toch een “lange” vaardag maken. Van het mooi aangelegde nieuwe fietspad langs het kanaal wordt nauwelijks gebruik gemaakt. Wij leggen het schip aan de wal in St Maurice met uitzicht over kilometers al dan niet geoogste akkers. Fantastisch: stikdonker en oorverdovend stil. Fluisterend durf je zelf(s) nauwelijks een kaarsje aan te steken.
Vaartijd 5 uur 20′, 29 km en 13 sluizen.

een van de vele leegstaande sluiswachterswoningen aan dit kanaal

Maandag 12 augustus 2013
Zon, warm, wéér een dag om lekker niets te hoeven doen. In de ochtend tevergeefs naar St Maurice om brood te kopen. Pech, er is geen enkele winkel en de bakker schijnt hier een aantal keren per week langs te komen. Dan ’s middags maar op de fiets naar het 9 km bergopwaarts gelegen  Fontaine Francaise waar op maandag alles dicht is maar om 4 uur toch nog een bakker open gaat en zijn ongeveer laatste stokbrood aan ons kan slijten.Overigens een erg mooi dorp en aan de weg er naar toe ligt welgeteld 1 boerderij. Er wordt overal volop geoogst, geploegd en geëgd met de nodige stof als gevolg. Maar gelukkig waait voor ons de wind uit de gunstige hoek.
Vandaag zijn 4 jachten voorbij gevaren.

Dinsdag 13 augustus 2013

de kerk van piepape: zouden al die graanboeren vinden dat een kerk toch ook iets van een silo weg heeft?

Als een boer op het veld naast ons zijn land begint te bewerken en grote stofwolken onze kant op komen, hebben wij snel de lijnen los en varen zeer vlot de 3 sluizen door naar onze volgende stop: Cusey, waar 2 jachten afgemeerd liggen. Op de kade water en stroomaansluiting, opnieuw gratis.Daar dankbaar gebruik van gemaakt en de was gedaan. In de loop van de dag komen nog 2 jachten hier afmeren en ligt de kade vol. Op de wal staat een een soort frietkraam die tegen 7 uur open gaat en waar wij friet met een prima steak haché halen. Kennelijk is het bij het vaarvolk bekend dat je vanaf de Saône tot aan Langres geen winkels in de dorpjes aan het kanaaal hebt, iedereen komt hier eten (halen). In Cusey zelf veel grote, oude gebouwen, meest boerderijen en een oude kerk met graven tot aan de kerkmuur.
Vaartijd 1 uur 30′, 6 km en 3 sluizen.

inval van de schemering in Piepape

Woensdag 14 augustus 2013
Een heldere en koude nacht (wat heet), maar de zon warmt snel op. Neemt niet weg dat als je bij 14 graden in de keuken koffie en thee wilt zetten het best wel lekker is om even de kachel aan te steken. En dus doe ik dat. De bakker komt om 8.30 uur met zijn bestelauto aan de kade en als je nog niet wakker zou zijn wordt je het wel van de scherpe claxon. Wat geklust, de naamborden weer in de lak gezet, de watertanks gevuld, in de zon gezeten, gewandeld en de eerste bramen geplukt. Het wordt een beetje een weekje luieren, maar daarvoor is het ook vakantie.

Donderdag 15 augustus 2013
Opnieuw om 8.30 uur de bakker op de wal. Daarna dek gepoetst en op ons gemak naar Piepape getuft. De Odin, een wat bejaarde Engelse wide body is al een half uur vóór ons vertrokken. Op zich is dat geen probleem, maar eigenlijk niet de bedoeling. In het stuk vóór ons vindt de detectie voor de sluizen plaats door middel van radarpalen. En die zien nu eenmaal geen verschil tussen een klein en een groot (vracht)schip. Jachten mogen hier varen van 9 tot 18 uur, vrachtschepen van 7 tot 19 uur. Bij de sluizen die gesignaleerd en bediend worden via de het telecommando- apparaat is dit oneigenlijk gebruik niet meer mogelijk omdat jachten een ander type apparaat meekrijgen dan de beroepsvaarders waarmee dit onderscheid wel mogelijk is. Omdat de Odin nu voor ons uit vaart duurt het nemen van de sluizen iets langer, omdat ze eerst leeg moeten lopen. Normaal, als je de eerste bent, staan ze altijd open naar de benedenkant. In Piepape aangelegd op onze vertrouwde aanlegplek, die overigens ernstig aan het vervallen is. Er ligt ook hier weer niemand. Sanne struint nog even wat rond in het dorp, op zoek naar de bakker en even “kerkje kijken” natuurlijk. Overigens prachtig weer, al liggen we al wel vanaf 15 uur in de schaduw.
Vaartijd 3 uur 25″, 12 km en 11 sluizen.

één van de laatste 8 sluizen vóór Langres

lijn is bevestigd

het water stijgt

Vrijdag 16 augustus 2013
Wederom prachtig weer, maar vroeg in de ochtend koud genoeg om de kachel even aan te hebben. Heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat we inmiddels op ruim 300 meter hoogte zitten. Sanne haalt wat leeftocht bij de bakker, die ook sla, fruit en yoghurt blijkt te verkopen. Dan staat aan de overkant van het kanaal al een sluiswachter die vraagt of we nu gaan vertrekken. Even later blijkt waarom deze haast, de komende 3 sluizen worden door hem gecontroleerd evenals de achter ons liggende 10 sluizen. Maar behalve wij wordt er in zijn “ambtsgebied” vandaag geen enkel schip verwacht, dus kan hij leuke dingen voor zichzelf gaan doen. De laatste 8 (2 km) sluizen vóór de tunnel van Langres vallen onder beheer van de sluiswachter van sluis 1, de bovenste. Hier passen we voor de eerste keer een ander techniek toe: deze 8 sluizen hebben n.l. een veel groter verval  dan alle voorgaande, ongeveer 7 á 8 meter, en dat is te veel voor Sanne om vanaf het schip een lijn om de bolder boven op de wal te krijgen. Dus gaat Sanne op de fiets verder en laat op elke sluis een lijntje met een haak zakken, waar ik dan de lus van het landvast in hang, die zij vervolgens naar boven haalt en om de bolder legt, waarna ze de sluis in werking stelt. Die lijn zit al vast op de voorbolder van het schip en door dan heel behoedzaam een beetje gas te geven komt het schip strak langs de sluiskant en blijft daar keurig liggen tot de sluis vol is. Op die manier passeren we in no time de laatste 8 sluizen en zijn dan al om half twaalf in Heuilly-Coton (340 meter boven de zeespiegel). Gezien het tijdstip besluiten we om maar meteen door te varen naar Langres: een stuk van 7,3 km eenrichtingsverkeer, met daarin een tunnel van bijna 5 km lengte. De dienstdoende toezichthouder van dit traject, verzoekt ons met veel nadruk om ons niets aan te trekken van rode, groene of geen lichten in de tunnel. Ze zijn bezig met het testen van een nieuw controlesysteem. De tunnel is overigens zodanig verlicht dat je er zonder eigen schijnwerper door zou kunnen. Ook wordt een volledig camera-controle systeem aangelegd. De toezichthouder meldt met een uitgebreide grijns op z’n gezicht dat hij echt alles kan zien wat we doen in de tunnel. In iets meer dan 3 kwartier razen we door de tunnel, daarna nog 2 afgaande sluisjes en we maken vast aan de kade bij Langres.
In de middag fietst ijzeren Sanne de berg op naar de supermarkten van Langres om de voorraden wat aan te vullen. De heenweg is steil en bloedzwaar, de terugweg kost alleen maar remvoeringen. Vandaag slechts één varend schip gezien.

de tunnel van Langres

redelijk donker

Vaartijd 4 uur 55″, 20 km, 13 sluizen en 1 tunnel.

Zaterdag 17 augustus 2013
Het is opvallend zo weinig schepen er aan de kade liggen. Was het altijd lastig om een plaatsje te krijgen in Langres, nu is er plaats te over. Eigenlijk verwondert ons dat al dagen lang op dit kanaal: er is nauwelijk of geen vaart. Ik kan mij niet voorstellen dat op deze manier het voor de VNF vol te houden is om zoveel mankracht in te zetten en onderhoud aan sluizen te plegen voor zo weinig jachten. Als je de jaarlijkse kosten van dat alles zou verhalen op de jachten die dit kanaal passeren dan is het waarschijnlijk direct afgelopen. In Langres is overigens al wel een bezuiniging ingevoerd: stroom wordt slechts 3 uur per etmaal geleverd, en wel van 7 tot 8, van 12 tot 13 en van 19 tot 20 uur. Overigens ook een wat onlogische benadering. Eenmaal per dag van 19 tot 22 uur zou veel logischer zijn. Maar het helpt wel: vroeger bleven jachten hier soms weken liggen vanwege de gratis stroom. De eenvoudigste oplossing om gewoon € 5 per dag liggeld te vragen stuit altijd weer op het probleem dat iemand het moet innen.
s’Middags samen naar de supermarkten geweest.
We horen dat de Sina bij Condé sur Marne ligt te wachten op 4 nieuwe accu’s, de Progress en de Cheers zitten nog in het Canal de Ardennes. Dus is er voorlopig nog geen sprake van een ‘reunie’, en kunnen we rustigjes aan een aantal dagen in ons eigen tempo al dan niet doorvaren.

de breedte van het kanaal is soms zeer beperkt

Zondag 18 augustus 2013
Het was ons niet erg duidelijk of we nu aangemeld waren voor begeleiding. De komende 23 sluizen zijn namelijk handbediend. Je krijgt steeds een sluiswachter mee. Even na negen uur vaart een Frans jacht af en wij gaan maar mee. De sluiswachter vindt het prima, of je nu 1 of 2 schepen in de sluis hebt maak voor zijn werk niets uit. We willen naar een kleine kade in Rolampont, maar dan loopt onze planning even mis. De Fransman kan nog net aansluiten achter de Belg met wie we de afgelopen week ook regelmatig samen gevaren hebben. Maar voor die Belg ligt een Nederlandse luxe motor, ruim 30 meter lang die de rest van de kade in beslag neemt. De eerste keer deze reis dat we plannen ergens te liggen en dat het niet lukt. De Belgen bieden aan om bij hun opzij te komen, maar we besluiten om maar naar de volgende sluis te varen en een plekje aan de wal te zoeken. Met enige moeite vinden we een plekje vlak voor sluis 10 aan de damwand waar het net diep genoeg is. Vervolgens de controlepost gebeld dat we hier nu liggen en morgen om 9 uur graag verder willen. Zijn wij in ieder geval de eerste in de sluis en hebben dus ook eerste keus bij het vinden van de volgende aanlegplek. Overigens: sinds tijden was het vandaag iets minder warm en hadden we vanmiddag zelfs een beetje regen, maar het blijft aangenaam.
Vaartijd 3 uur 40″, 13 km en 7 sluizen.

zou hij denken dat de verkeerde kant breder is?

Maandag 19 augustus 2013
Het weer is in eerste instantie somber maar nog erger is voor Jack het feit dat de accu-meter het signaal geeft dat de spanning onder de 11,5 volt komt, dus bijna leeg en dat de verbruikers afgeschakeld gaan worden. Snel om 8.15 uur de motor gestart om de accu’s te laden en ondertussen alles vaarklaar gemaakt. Als om 8.45 uur er 2 jachten in de verte aangevaren komen hebben wij de ankerpennen en lijnen al aan boord  en varen aan. De sluiswachter verschijnt even later en is verbaasd dat er nu 3 schepen op een schutting wachten terwijl hij er maar 2 kan verwerken. Hij regelt ondertussen dat wij met het Franse jacht  verder gaan en de Belgen een half uur later met een andere sluiswachter de reis kunnen voortzetten. Een sluis verder krijgen wij te horen dat wij voorzichtig moeten zijn omdat wij een tegenligger hebben: een geladen peniche. Als altijd lijken de sluiswachters veel ontzag te hebben voor de binnenschepen van 40 meter die steeds met extra begeleiding door het kanaal geloodst worden. En bij de volgende sluis gaat onze sluiswachter met de peniche (Nederlands) weer terug en krijgen wij 2 begeleiders mee, wel zo gemakkelijk omdat je dan zelf niet hoeft te draaien. Het weer is fris met stevige buien, maar klaart in de loop van de dag op. Voorspoedig gevaren, wel opvallend dat de sluizen altijd weer dicht worden gezet ook al is de afstand er tussen maar 1 km of minder en ook al weet men dat er een schip van de andere kant komt. Omdat wij zorgen hebben over de accu’s zijn wij Foulain, een mooie plek waar 2 jachten kunnen liggen maar geen elektriciteit is, toch maar voorbij gevaren. Er geldt hier geen middagpauze zodat wij vlot door kunnen  en tegen drie uur in Chaumont afmeren. Op dat moment is er nog voldoende plek, maar tegen 5 uur ligt alles vol. Overigens zijn dit soort havens niet te vergelijken met die in Nederland: meestal alleen een lange kade waar afhankelijk van de lengte van de schepen 4 tot 10 jachten kunnen liggen.
Een mooie namiddag, 1 peniche en 1 jacht onderweg tegen gekomen, de Belgen komen na ons aan evenals 2 kleine Franse jachten die vanuit de richting Vitry le Francois aankomen.
Vaartijd 6 uur 10″, 29 km en 15 sluizen.

willen jullie ons wel op gepaste afstand passeren!

Dinsdag 20 augustus 2013
We blijven vandaag een dagje liggen, boodschappen doen, weblog bijwerken, schip poetsen, wat plekjes bijschilderen en een klein beetje luieren. Gisteravond gehoord dat de vrienden met de Progress, de Cheers en de Sina nu alle 3 bijna bij het begin van het kanaal zijn. Wij zitten daar nog ruim 100 km vandaan; ergens halverwege gaan we elkaar ontmoeten. Daarna gaan wij door naar Reims en via Givet terug naar Nederland. Het feest kan niet eeuwig duren.