Archive for augustus, 2019

Zo nu en dan staan er foto’s tussen die niets met de tekst te maken hebben. Dat is omdat we met ons nieuwe fototoestel vertrouwd willen raken. Als altijd: klikken op de foto geeft een vergroting die vaak veel beter is, via de <–knop kom je dan weer terug in de tekst.

Logboek week 18-08

Zondag 18-08.

granaatappels aan de kade

granaatappels aan de kade

Het blijft superbenauwd weer: volop zon maar licht gesluierd en geen wind. Iedereen lijkt stil te vallen door de drukkende hitte. Ook de beloofde regen blijft uit op 3 druppels na, vlak na middernacht.

Maandag 19-08.

Om 8.30 naar de vaatchirurg gelopen (advies van onze ‘huisarts’), maar die blijkt met vakantie te zijn en is pas over een week weer terug. Als het even meezit is het probleem, vermoedelijk een vaatontsteking van mijn been, precies op de plek waar een of ander groot steekbeest mij te pakken heeft gehad, dan al weer over. Het dragen van een steunkous lijkt daarbij al veel te helpen. Sanne gaat daarna met haar Franse vriendinnen naar een rozenkweker in La Francaise, waar ze een zalmkleurige roos uitzoeken voor de herdenkingsbijeenkomst van Louisa a.s. donderdag. Geprobeerd de dermatoloog te bellen waar we begin juni zijn geweest voor de kloven in mijn handen en voeten, maar ook hij is met vakantie. Dus nog maar een weekje langer smeren met een zalfje dat wel verzacht maar waar het niet van over gaat. We vragen ons af of, als het niet beter wordt, we eventueel eerder naar huis zullen moeten.

Dinsdag 20-08.

Vannacht (eindelijk) een flinke plens regen, vanaf 1 uur non stop tot begin van de middag. Dan komt de zon weer terug, keurig op tijd, want Sanne heeft een was gedraaid en die is een paar uur later kurkdroog. Roy van de Karanja uitgenodigd voor een glas wijn. Maar hij brengt een fles ijskoude aquavit mee en die smaakt meer dan uitstekend. Het is heel wat jaren geleden dat ik dat spul gedronken heb. We hebben daarbij een levendig gesprek en zo wordt het ongemerkt toch weer laat alvorens we eten. Daarna zijn we niet echt wakker meer, maar blijven lekker zitten dromen in de stuurhut waar het heel langzaam iets koeler wordt.

Woensdag 21-08.

onze gastschipper

onze gastschipper

Rustig dagje in afwachting van vriend Edward die tegen 16 uur arriveert. Hij is blij dat hij er is, lange afstanden rijden, alleen en bij dit warme weer, is niet zijn grootste hobby. We kletsen uitgebreid bij, allerlei nieuws van het thuisfront en gemeenschappelijke interesses en kennissen geeft meer dan voldoende stof tot praten. Sanne heeft ondertussen een heerlijk maal bereikt en de avond vliegt om.

chateau bij Livrade, vlak boven onze favoriete aanlegplek op de Tarn, in the middle of nowhere

chateau bij Livrade, vlak boven onze favoriete aanlegplek op de Tarn, in the middle of nowhere

Donderdag 22-08

Met onze gast willen we natuurlijk een stukje varen. Na het ontbijt dus de motor gestart en stipt om 10 uur varen we de eerste van de (dubbele) verbindingssluis naar de Tarn in. Het is perfect weer, zon en een heel licht windje. Eerst varen we richting St. Nicolas de la Grave, waar de Tarn uitkomt in de Garonne. Bij die samenvloeiing keren we heel voorzichtig, het is daar op veel plaatsen erg ondiep en het water staat tamelijk laag. Verder naar het westen kun je overigens niet varen, ten strengste verboden: zal wel samenhangen met de kerncentrale van Golfech en wat stuwen die het water op peil moeten houden voor de koeling van de centrale via het aparte “koelkanaal”. De Garonne is sowieso hier onbevaarbaar. Terug langs Moissac varen we dan en gaan door tot de stuw bij St. Livrade, net voorbij het kasteel; de stuw is nog steeds intact, de naastgelegen sluis al vele jaren niet meer.

nog werkende stuw en vervallen sluis bij Livrade

nog werkende stuw en vervallen sluis bij Livrade

Dan varen we een paar honderd meter terug en leggen aan op onze “eigen” plek, waar we met de neus op de wal zo van het schip af kunnen stappen en bij dit stille weer kunnen volstaan met 2 lijntjes en geen achteranker. Bij het enorme fruitbedrijf achter de dijk staan honderden kratten klaar voor de aankomende appel-oogst. Edward en Sanne nemen allebei even een kijkje bij de boomgaard en daarna lunchen we met geïmproviseerde hotdogs. Dan is het alweer tijd om te vertrekken om stipt om 16 uur weer geschut te worden in de dubbele sluis en leggen aan op de plek vanwaar we vanochtend zijn vertrokken. Om 18 uur gaat Edward even het stadje in en wij naar de memorialbijeenkomst voor Louisa op de capitainerie. Haar echtgenoot, David met dochter, schoonzoon en kleinkinderen zijn daar inmiddels ook gearriveerd. Toch wel even een best emotioneel moment: het plantgat voor de roos wordt gegraven, de door David meegebrachte as van Louisa wordt door haar kleinkinderen daarin uitgestrooid en de speciale roos wordt geplant. Daarna spreken David en 2 leden van de Frans-Engelse groep een kort woord. Vervolgens bij de capitainerie een glas wijn met alle bekenden van haar. Sanne en ik vertrekken daarna snel om met Edward in het dorp te gaan eten. We eten bij de Florentin, buiten op een vol terras (van meerdere restaurants) met op de achtergrond een rustig muziekbandje. Heel gezellige avond, uitstekend menu. Voldaan maar ook best wel moe van een toch wel enerverende dag nemen we nog een slaapmutsje in de stuurhut en slapen vervolgens al bijna voor we in bed liggen.

Vrijdag 23-08.

etentje op het gezellige plein naast de abdij

etentje op het gezellige plein naast de abdij

Rustig ons vaste ochtendprogramma afgewerkt. Edward is ondertussen al naar de ‘tabac’ geweest waar hij gisteren zijn pet heeft laten liggen. Gelukkig hadden ze hem nog, want het is best wel een aparte pet met het familiewapen er op. Na het ontbijt nemen we afscheid van Edward die richting midden Frankrijk vertrekt om enkele dagen op bezoek te gaan bij Hans en Margreet. Dat is voor hem toch weer een paar honderd kilometer rijden. Wij ruimen de boot verder op, bergen dekbed etc. weer op. Jammer dat we niet vaker zo eens een goede bekende op bezoek hebben. Het is dan wel even improviseren met slaapplaatsen en zo maar dat hebben we er graag voor over. Het enige nadeel is dat we gasten niet een volledige privacy kunnen bieden sinds we geen aparte extra slaaphut meer hebben. Maar met een beetje improviseren is dat in ieder geval voor ons geen enkel probleem. De temperatuur stijgt inmiddels weer naar ruim boven de 30 graden en gelukkig koelt het ’s nachts wat meer af, tot net onder de 25 graden. Het stekende insectenvolk wordt wel steeds agressiever, dus insmeren maar of het ondergaan. In de haven is het onvoorstelbaar rustig, dat hebben we zo in jaren niet meegemaakt.

Zaterdag 24-08.

Warm en zonnig. Sanne vroeg naar de markt voor verse groenten en fruit. Ik werk het weblog bij. Na de lunch laat Sanne zich kortwieken bij de enige kapper waar ze gisteren een afspraak kon maken, terwijl er binnen een afstand van 200 meter vier zaken zijn.

Logboek week 11-08

Zondag 11-08

Omstreeks 7 uur gewekt door een op het dek kletterende regenbui. We horen ook weer de afweerkanonnen van de fruitboeren in de omgeving die bij kans op hagel automatisch beginnen te werken. Het blijft de hele ochtend hard regenen met forse windvlagen, maar tegen 13 uur knapt het op. Sanne nog gauw even naar de markt maar op een enkele kraam na hadden de kooplui het al opgegeven. Toilet opnieuw leeggemaakt met minipompje en weer azijn er in. Hopen dat het helpt. Onrustige avond: het offerfeest bij de Bulgaren aan de overkant en daar vlak naast aan de kade een huurboot vol Spanjaarden.

Maandag 12-08

Snel het dek gedaan en als we nog maar nauwelijks hebben ontbeten klopt Ian al aan. Het toilet opnieuw leeg gezogen en vervolgens door Ian gedemonteerd. Net als wij was ook hij tot de conclusie gekomen dat er een verstopping in de afvoer moest zitten vlak achter de afvoerpomp. Immers de pomp en de versnijder werken normaal maar het spul loopt niet door. Nadat het toilet van z’n plek is gehaald en het verloopstuk van de pomp naar de afvoerslang losgemaakt is direct duidelijk wat het probleem is: het verloopstuk zit compleet dicht, het is één solide brok kalk die begint direct bij de terugslagklep achter de pomp en vervolgens tot een stuk in het verloopstuk naar de slang. Gelukkig slaagt Ian erin alle kalkbrokken los te maken zonder de terugslagklep en zonder het verloopstuk te beschadigen. Uiteindelijk blijkt ook de afvoerslang (anderhalve meter) naar de zwart watertank weliswaar passabel te zijn voor water maar ook nog vol met kalk te zitten. Het is onbegrijpelijk dat het spul tot enkele dagen geleden normaal gewerkt heeft, de versnijder moet een en ander wel ontzettend fijn vermalen hebben, want er kon echt geen druivenpit meer doorheen. Een en ander wordt hier wel vrolijk en snel verteld, maar het was met recht een ontzettende shitklus, overal ligt gruis en troep en die troep is bepaald niet schoon. De douchecel ziet er niet uit en ook alle materiaal en gereedschap zit onder de stront. Een ding is duidelijk, we moeten veel meer spoelen na toiletgebruik, vooral urine geeft die kalkafzetting. En voortaan een keer per maand het afvoersysteem vullen met azijn en dat dan een nacht laten staan. Niet zoals we tot nu toe deden twee keer per jaar zoals het advies officieel is. Het enige voordeel van deze sessie is dat ik nu ook precies weet hoe het systeem in elkaar zit en een dergelijk operatie ook zelf zou kunnen doen. Al hoop ik dat het nooit meer nodig is. We, met name Sanne, zijn de rest van de dag zoet met opruimen en schoonmaken. Als alles klaar is, is het goed rusten. We trakteren ons op een etentje, maar helaas zijn we vergeten dat het maandag is en op éen na alle restaurants gesloten zijn. En dat in het hoogseizoen. Normaal was ook nog altijd onze favoriete Chinees open, maar die is er al helemaal mee opgehouden. Dus eten we in een pizzatentje, was verder prima maar we hadden iets anders in gedachten. Over tienen terug en nog een paar uurtjes in de stuurhut gezeten. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat we als non-alcoholische drank ook maar meer cola in het assortiment moeten opnemen, schijnt zeer kalk oplossend te werken.

Dinsdag 13-08.

een fikse berg kalksteen en gruis uit het afvoersysteem

een fikse berg kalksteen en gruis uit het afvoersysteem

Het dagelijks ritueel afgewerkt, dek afnemen en drogen, ontbijten, opruimen etc. Na de lunch verhuizen we naar de overkant van de haven, wat meer schaduw en het roer goed beschermd tegen klungels op huurboten omdat we weer net voor de Tesserae kunnen liggen. De noodzaak om dicht bij de capitainerie te liggen is immers opgeheven. Bovendien minder nieuwsgierige wandelaars de hele dag naast het schip. Komt daarbij ook goed uit omdat de Saint Louis nu op onze plek kan liggen, die vanwege invalide gasten dit keer niet de rivier op gaat.

Woensdag 14-08

Sanne gaat uitgebreid inkopen doen in de grote supermarkten: ze kan de auto gebruiken die ik gisteren al naar onze kant van de haven heb gehaald. Startte meteen feilloos na 2 maanden stilstand. Watertanks gevuld, we zullen dus wel wat meer water moeten gaan verbruiken, maar zeker hier in de haven is dat geen probleem. Bij al die havens waar je voor 2 euro 15 minuten water krijgt kan dat bedrag aardig oplopen. We zijn verder aardig goed aan het worden in lekker luieren. Het weer blijft aangenaam warm met zo nu en dan een wolkje en soms heel even een spatje regen.

Donderdag 15-08

ergere foto's evenals de geur zal ik jullie besparen

ergere foto's evenals de geur zal ik jullie besparen

Vandaag is het voor de Fransen weer een vrije dag. Duidelijk merkbaar aan de rust rondom en in de haven en in het dorp. Wat een land met zoveel feestdagen! Midden in de week zijn er ook altijd minder huurboten in de haven, rondom de weekends ligt het hier meestal mudvol. Het blog bijgewerkt en online gezet, terwijl Sanne de wasmachine laat draaien.

Vrijdag 16-08

Eigenlijk vandaag onze eerste behoorlijk onaangename ervaring in Moissac. Heeft overigens niets met de haven van doen, maar met de gemeente. Rondom de vuilcontainer boven aan de straat heeft zich steeds meer vuil verzameld, ook natuurlijk omdat gisteren (de normale ophaaldag) vrij was. Op het moment dat de container in de vuilniswagen wordt omgekieperd blijkt waarom het zo ontzettend is gaan stinken. De halve container was gevuld met slachtafval, vleesresten en ander onduidelijk spul, dit alles in niet gesloten zakken. Vermoedelijk had dit te maken met het Islamitisch Offerfeest. Voeg daar aan toe 2 plastic jerrycans open en vol met afgewerkte olie dan kun je je voorstellen wat een zooitje het was. Het bloed stroomde rijkelijk uit de vuilniswagen op de straat. Het was zo’n puinhoop dat de vuilnismannen er met gezwinde spoed van door gingen en de boel verder de boel lieten. Samen met de overbuurvrouw heb ik alles wat ze lieten liggen in plastic zakken gedaan en in de container die toen natuurlijk weer meteen halfvol was. Daarna hebben we de straat schoongespoten. Het was natuurlijk niet ons werk maar alles beter dan nog een paar dagen in de stank zitten. De open plastic boodschappentassen met vlees en slachtafval stonken een dag later zelfs door de gesloten vuilniszakken heen. Ben wel zo vrij geweest om de foto van de troep ook naar de gemeente te sturen. Zonder overigens te verwachten dat ze daarop zullen reageren.

Zaterdag 17-08.

Ik heb langzamerhand zoveel last van mijn kapotte voeten, dat we toch maar even bij ‘onze’ huisarts langs gaan, die klaarblijkelijk ook op zaterdag werkt. Overigens: welke Nederlandse huisarts doet op zaterdag een consult en onderzoek van ruim 20 minuten, schrijft recepten uit en wil vervolgens van geen betaling weten. De voorgeschreven zalf moet wel speciaal gemaakt worden en is dus pas dinsdagnamiddag klaar. Zo is het dus ook weer in Frankrijk! Rond 21 uur gaan we naar het centrale plein bij de basiliek, luisteren met plezier naar de steelbandachtige muziek en ontmoeten tot onze verrassing Tony en Rita (van de Kanumbra). Uitvoerig bijgepraat, zij zijn vastgelopen, althans konden niet verder op de Doubs vanwege het lage water. Tot slot om 23 uur terug naar de boot.

Logboek week 04-08

Zondag 04-08.

interieur van ons schuitje

interieur van ons schuitje

Bewolkt tot 11 uur, dan gaat de zon weer volop schijnen en moeten alle zonneschermen weer geplaatst worden. De huurboten verdwijnen weer. Tegen 15.30 uur verschijnt de Maivis, een grote Groninger tjalk, gebouwd in 1897, vrijwel geheel origineel met alles erop en eraan, zijzwaarden, een enorme mast met giek en gaffel etc. Zeer compleet dus maar helaas in een zeer matige staat van onderhoud. Franse eigenaar en thuishaven ergens in Bretagne. Is onlangs nog naar Helsinki gezeild. In de opvallend doodstille avond plotseling veel wind, maar geen wolkje te bekennen. De temperatuur blijft binnen rond de 28 graden hangen. Nog steeds best wel warm om te gaan slapen dus zitten we nog een paar uur in de stuurhut naar de sterren te kijken.

Maandag 05-08.

verscholen in het struweel

verscholen in het struweel

De tjalk vertrekt weer richting Bordeaux, een half uurtje later maakt ook de Arcadia los en gaat naar de Baise en weer een poosje later vertrekt de Hell’s Bells, zij gaan naar Buzet. We liggen dus weer alleen aan de kade. Ik neem met weemoed afscheid van de laatste touw-wil die nog aan het achterschip hangt; het ding heeft meer dan 25 jaar uitstekend dienst gedaan maar is zwaar versleten en ontzettend smerig. Het was eigenlijk ook geen gezicht meer. Maar met de ballon fenders moet je goed uitkijken dat ze bij het aanleggen niet tegen de wal omhoog draaien, maar meestal denk ik er wel aan om dat te voorkomen. Warme dag en als we ter kooi gaan nog steeds drukkend benauwd.

Dinsdag 06-08.

lekker in de schaduw

lekker in de schaduw

Gesloten wolkendek, nauwelijks wind, het blijft de hele dag drukkend warm. Sanne gaat een stukje wandelen en ontdekt een pruimenboom (kwetsen). Ze komt snel terug voor een plastic zak en al pruimen plukkend ontdekt ze ook nog een aantal struiken met rijpe bramen. Dus zitten we weer goed in het fruit, teveel om direct op te eten dus wordt er ook nog bramenjam gemaakt. Het is weer opvallend stil in de avond, geen enkel (nacht)dier te horen. Wel is er onweer voorspeld, maar dat laat nog even op zich wachten.

Woensdag 07-08.

schitterende wolkenformatie

schitterende wolkenformatie

Het heeft kennelijk flink geregend vannacht zo te zien aan de half open stuurhut. Tot 9 uur miezert het nog wat na. Het dek is mooi schoon geregend en wordt fluks gezwabberd. Zo nu en dan komt er een huurboot en vertrekt er weer een. Eén “huurschipper” springt overboord om zijn achterschip vast te leggen maar vergeet dat zijn motor nog in de vooruit staat, dus knalt hij tegen onze boeg. Wel een vieze rubberstreep maar geen ernstige schade. Het blijven ‘bumperboats’ bemand met schipper-raars. Sanne blijft de fruitvoorraad aanvullen. Behalve enkele huurboten komt ook de Liberty uit Moissac aan. Hij groet ons uitbundig als oude kennissen en heeft hele verhalen over de drukte in Moissac, maar wij hebben geen idee wie hij is en hoe hij heet. Opnieuw tot na middernacht buiten gezeten.

Donderdag 08-08.

ontvangst met een veelstemmig halleluja

ontvangst met een veelstemmig halleluja

Rustig de dag begonnen, dekken gepoetst en ontbeten. Omstreeks 10 uur de motor gestart en aangevaren richting Agen, uitgezwaaid door de Liberty en de Elegance. Bij de eerste sluis van de keten van 4 gaat alles nog prima, maar bij de 2e sluis moet ik een tijd wachten omdat daar 2 boten zijn ingevaren, maar om onduidelijke redenen er niet uitkomen. Het lijkt er op dat één van hen motorpech heeft en gesleept wordt door de ander, een huurboot!. Na een poosje dobberen lukt het ze uit die sluis te komen en dan kan ik de Artemis in die sluis manoeuvreren. Daarna wordt het echt dobberen, want het voorgaande koppel heeft bij het uitvaren de zaak in het ongerede gebracht. Sluis no 3 loopt dan wel leeg maar de deuren blijven gesloten. Sanne belt de VNF, die na enige tijd verschijnt en kans ziet de onwillige deuren weer in beweging te krijgen. Als ik even later no 3 uitvaar zie ik dat weliswaar tegelijk de deuren achter mij dicht gaan, maar ook de deuren van no 4! Dus weer dobberen en wachten op de VNF. De man komt weer opdraven, maar kan het probleem niet oplossen. Verdwijnt dus vriendelijk zwaaiend om een collega te halen, even later zijn ze met z’n tweeën een tijd aan het prutsen en dan duurt het een hele tijd voor ze in de gaten hebben wat de oorzaak is: één van de rinketten in de deur doet het niet: elektradraadje gebroken. Dat wordt op z’n Frans daarna voortvarend opgelost: terwijl één van de twee mannen bij de deur de draaduiteinden tegen elkaar houdt bedient de ander de knop op het bedieningspaneel en zowaar dat lukt: de deuren gaan open. Ik vaar snel de sluis in en Sanne zet het schutmechanisme in werking, hetgeen zowaar lukt. De VNF mannen verdwijnen vrolijk zwaaiend, het is immers lunchtijd. Een definitieve reparatie komt wrs. straks wel, eerst eten. Als wij vervolgens de beroemde Pont Canal van Agen passeren ligt er aan de andere kant een boot te wachten, waarvoor de lichten nog steeds op rood staan. Zou wel eens willen weten hoe lang die daar heeft liggen wachten. In Agen is plaats genoeg aan de ‘groene wal’, maar dan lig je de hele dag in de brandende zon en het verkeerslawaai. We besluiten door te varen naar Boe, maar daar is geen plaats, ook alleen maar brandende zon en bovendien zijn enkele kinderkampen op de kade bezig met wedstrijdjes of zoiets. Zo eindigen wij tenslotte in La Magistère in de zwaaikom even voor de sluis aan een tamelijk wrakke beschoeiing maar wel in de schaduw. Met enig geluk vinden we een punt waar Sanne tussen alle brandnetels, prikstruiken etc. een ankerpen in de grond kan slaan voor de voorlijn en ik achter een lijn tussen wat planken kan wurmen. We liggen dus bedenkelijk vast maar we zien wel wat er gebeurt als er een schip langs komt. Allebei zijn we moe, vooral door de uitputtende hitte, eten wat pasta met vis uit blik en hebben dan een stille donkere avond in the middle of nowhere om bij te komen (ja, met een goed glas natuurlijk).

Vrijdag 9 augustus.

De eerste klus dient zich al vrij snel aan. De hotelboot Rosa komt voorbij, heeft ons kennelijk om de bocht niet zien liggen en dus geen snelheid geminderd. Door de zuiging liggen we enkele tellen later helemaal los en, na het starten van de motor, opnieuw aan de kant aangelegd en nu met extra pennen het schip ordentelijk vastgelegd. Sanne loopt naar het dorp (25 minuten) om brood voor het ontbijt te halen. In de middag nog een keertje voor andere boodschappen en zowaar weer nieuwe struiken met (nu grote) rijpe bramen ontdekt die ze niet kan laten hangen. Tegen 17 uur betrekt het, gaat het hard waaien en zien we overal om ons heen buien. Uiteindelijk krijgen wij omstreeks 22 uur ook ons deel: de regen valt met bakken uit de lucht tot 1 uur, beetje onhandig met harde wind recht van achteren. Daarna blijft het wat druilerig regenen. Ik constateer een probleem met de toiletpomp, die werkt nauwelijks meer naar behoren. We besluiten daarom om morgen door te varen naar Moissac en informeren Jim met het verzoek voor een plaats vlak bij de capitainerie (lees toilet!).

Zaterdag 10 augustus.

op bedevaart met een ezel ... of, een ezel op bedevaart?

op bedevaart met een ezel ... of, een ezel op bedevaart?

Zwak zonnetje, dekken gedroogd en omstreeks 10 uur aangevaren. Voorspoedige vaart, opvallend is dat alle havens en aanlegplekken leeg zijn: Golfech leeg, Valence d’Agen leeg, Pommevic leeg. Het wordt steeds zonniger en broeierig heet. Bij de sluis van Pommevic worden we door een 40-tal mensen ontvangen die het verloop van de schutting vol be(ver)wondering volgen en ons met een veelstemmig “halleluja” uitgeleide doen, Ze hadden nog nooit een schutting gezien. In Moissac aangelegd zo ongeveer naast de capitainerie, dus de toiletten zijn vlak naast het schip. Onderweg hadden we het toilet leeg gemaakt (geschept!) en er flink wat azijn in gedaan. De pomp en de versnijder doen het wel, het lijkt er op dat de afvoer verstopt is. Na enig zoeken vind ik Ian, die druk bezig is in het huis van Rob (van de Rovi). Vandaag en morgen is hij druk maar waarschijnlijk heeft hij maandag wel even tijd om ons te helpen bij het vinden en oplossen van het toiletprobleem. De azijn heeft geen enkel effect gehad.

Logboek week 28-07

Zondag 28-07.

Op tijd opgestaan. Het heeft vannacht wat geregend, dus het dek is snel gezwabberd en om half negen starten wij. Rustige tocht naar Serignac waar we alle geluk van de wereld hebben: er vaart juist een flinke huurboot weg en zo kunnen wij de dan enige vrije plek aan de kade innemen. Charlie en Lyn van de Arcadia begroeten ons, zij liggen hier al een poosje en passen op de Elegance en de Mary Lou, waarvan de eigenaren een aantal dagen met vakantie zijn. Beide schepen liggen hier vast en hebben een flink stuk tuin waarop ze vooral groenten en bloemen telen. Oppassen op hun schepen betekent dan ook voornamelijk alle planten water geven. Na het aperitief gaan we naar de lokale bar waar we genieten van een niet eenvoudige en perfect bereide maaltijd. Sanne neemt zelfs de grootste entrecote die ze ooit gegeten heeft voor haar rekening. Terug aan boord zitten we voor het eerst sinds weken tot middernacht buiten met een trui aan.

Maandag 29-07.

Na een frisse nacht is het weer zonnig en snel warm. Uitslapen is er niet bij want om 8 uur begint een groep gemeentearbeiders met maar liefst 3 cirkelmaaiers tegelijk de kanten te maaien. Dus wij maar supersnel de zonneschermen voor de ramen, indachtig de gecrashte ruit van 4 jaar geleden. Om 17.30 drinken we een aperitief met Charlie en Lyn bij ons aan boord. Daarna zijn we getuige van hoe een Spaanse familie een grote huurboot afstopt: je vaart hem gewoon op volle kracht de kant op. De bemanning (11 Spanjaarden) zijn als gebruikelijk zeer uitbundig, gaan het dorp in en ook hun terugkomst om 23 uur gaat niet ongemerkt voorbij.

Dinsdag 30-07.

Om 6 uur even een licht regentje, dus het schoonmaken van het dek gaat weer snel, gelukkig liggen we niet meer onder de platanen en zijn dus verlost van het uitgebreide boenen. Madame Ghislaine komt de stroomstoring weer verhelpen, iets wat ze gemiddeld 2 keer per dag mag komen doen. De enige plek waar het systeem goed werkt is Le Mas d’Agenais, verder is het overal kommer en kwel. Rond de middag verschijnt de Somewhere, meert af aan de groene wal en komen Steve en Jo een praatje maken. Een poosje later komt de Hells Bells (Ian en Maggie) binnen en meert achter ons af. Lekker want daarmee is ons roer weer veilig voor al die huurboten.

Woensdag 31-07.

Rustig dagje, Sanne doet de was en ik het weblog. Het blijft warm.

Donderdag 01-08.

Vanaf 8 uur valt er stevig regen uit een eindeloos donkergrijs wolkendek. Wel wat donderslagen zo nu en dan maar geen bliksem te zien (letterlijk). In de middag klaart het op, zodat de borrel (met de bemanningen van de Arcadia, de Hells Bells, de Whisper en de Artemis) wat dat betreft droog verloopt. Om onduidelijke reden begon die pas om 19 uur, dus wordt er pas om 22 uur nog een klein hapje gegeten. Daarna is het super rustig op de kade.

Vrijdag 02-08.

Geen regen vannacht maar een zeer mistige ochtend. De koude nachten komen er weer aan terwijl het water van het kanaal ongeveer 27 °C is. In de avond komt er vanuit het dorp een hels kabaal: het blijkt een soort rondtrekkend circus te zijn van allerlei zware landbouwmachines, tractoren tot zelfs dorsmachines die allerlei wedstrijdjes houden. Enkele uren later is het hele dal gevuld met een vieze stinkende smog. Hoe helpen we deze aardkloot nog sneller om zeep.

Zaterdag 03-08.

De Franse boot vóór ons vertrekt naar Buzet en we schuiven een stukje door om meer schaduw te hebben, de Hells Bells volgt trouw. De temperatuur is de laatste paar dagen, ondanks de regen, toch weer opgelopen tot 35 graden. In de middag fietsen we naar de Ferme Roques alwaar we groenten, lekkere hapjes en een paar van mijn favoriete pruimendrankjes kopen. In de winkel maken ze alles wat je je maar bedenken kunt met pruimen, vaak in combinatie met echte (zwarte) chocolade. ’s Avonds herhaalt zich het tafereel van de vorige maar is de stinkende smog nog veel dichter en zwarter en blijft uren in het dal hangen.

En meer beste vrienden valt er over deze week niet te vertellen. En foto’s zijn er dit keer ook niet want het fototoestel is gesneuveld. Volgende week beter. We blijven eerst nog enkele dagen hier in Serignac en gaan daarna kalmpjes aan terug naar Moissac.