ms artemis

Deel 2: Donderdag 10 mei tot en met zondag 20 mei 2018.

Woensdag 9 mei.

Even nog vooraf iets wat ik in deel 1 vergeten ben te vermelden: we hebben besloten om de eerste paar weken nog niet te gaan varen omdat we geen enkel risico met Sanne’s pols willen lopen. Bovendien moeten we begin juni nog even naar NL, o.a. voor controle van die pols en enkele familieaangelegenheden. Daarna weer terug naar de boot met dan ook de nieuwe koelkast. Want die kon er naast de fietsjes vorige week echt niet meer bij.

Vandaag een grauwe ochtend, koud en winderig. Na het ontbijt samen naar Leclerc en de nodige victualiën ingeslagen. In de namiddag de nieuwe elektrische vouwfietsjes verder in elkaar gezet en hoogtes van zadel en stuur ingesteld. Als het nou een beetje weer wordt kunnen we tenminste een stuk gaan fietsen.

Donderdag 10 mei (Hemelvaartsdag).

Dus alweer een vrije dag voor de Fransen. Dat is inmiddels de derde doordeweekse dag dat ze vrij hebben. Op verschillende boten zitten ze, net als wij, te wachten op bestelde materialen/onderdelen maar dat schiet voor geen meter op. Want die besteldiensten werken niet op al die feestdagen en als er maar één dag tussen 2 feestdagen of tussen een feestdag en het weekend zit doen ze ook niets. Of ze staken hetgeen door veel Fransen ook als werken wordt beschouwd. En toch zijn ze fantastisch, maar je moet met ze leren leven. Omdat het weer nog steeds even bedonderd is als de afgelopen dagen wordt er binnen weer flink op- en ingeruimd. (En dan te bedenken dat het in NL schitterend weer is).

Vrijdag 11 mei.

Zowaar, na een koude nacht met vorst aan het dek, wordt het prachtig zonnig weer. Reden voor Sanne om de wasmachine weer in gebruik te nemen. Alles gaat prima en dat is na 6 maanden stilstand toch altijd ook nog even spannend. Tegen vijven ligt alles weer schoon en droog in de kast. Tegen zessen naar de gebruikelijke havenborrel in de Sunbeam. Geruime tijd later met een heerlijke pizza weer terug aan boord.

Zaterdag 12 mei.

Het mooie weer van gisteren blijkt een eendagsvlieg te zijn. Vannacht regen, vanochtend wat buien en omstreeks lunchtijd begint het te regenen en dat houdt niet meer op. Nog net vóór die regen komen M.& C. binnen met hun narrow-boat de Kinsarvik. Om iets na zevenen met hun naar een restaurantje in het centrum; heerlijk gegeten en gezellig bij gekletst. Na afloop nog een night-cap bij ons aan boord. Er is inmiddels heel wat veranderd in hun thuishaven Meilhan, waar M. vele jaren de haven heeft gerund en wij vorig jaar 7 weken hebben gelegen vanwege S. haar gebroken arm.

Zondag 13 mei.

Het weer wordt steeds slechter. Vroeg in de ochtend 3 á 4 graden, maximum temp. op de middag 13 graden. Veel regen en onweer. Je zou bijna denken om weer terug ……, nee, doen we toch maar niet.

Maandag 14 mei.

Het weer wordt alsmaar slechter. M.& C. gaan een stukje terug met hun boot, naar Pommevic: gisteravond is hun hond, Myna, uitgegleden toen hij aan boord sprong (zij liggen opzij van de Escargot). Er is een behoorlijk hoogteverschil tussen de twee boten en met al die regen zijn de schepen natuurlijk spekglad. In Pommevic kan de hond (die overigens nu nauwelijks kan lopen (kleinzerig?) veel makkelijker via het steigertje op en af. Het weer is nu zo belazerd koud en nat, zo hebben we het hier nog nooit meegemaakt.

Dinsdag 15 mei.

Het weer blijft onveranderd belazerd maar de temperatuur is zowaar een graadje hoger. Sinds enkele dagen krijg ik de NRC niet meer binnen via de app. Na telefonisch contact blijk ik niet de enige te zijn; heeft iets te maken met de uitgebreide Windows-update van enkele dagen terug. Die update zelf heeft toen ook al ontzettend veel tijd gekost en de nodige problemen gegeven, maar inmiddels werkt alles weer min of meer naar behoren. Ook de beide telefoons moeten deels opnieuw ingesteld worden, dankzij Google ’s privacy instellingen die steeds ondoorzichtiger worden. Vooralsnog komt op de telefoon geen mail meer door, maar gelukkig wel op de laptop. Op het grote plein tussen de haven en de buitenkade van de rivier verschijnen inmiddels steeds meer super imposante woonwagens en nog grotere kermisattracties. Het zal me een feest worden tijdens de Pinksterdagen.

Woensdag 16 mei.

Heel langzaam wordt het weer iets beter, na 16 uur zelfs een waterig zonnetje. Zowaar worden de batterijen voor de Hilda May bezorgd (hebben ze 14 dagen op moeten wachten na de melding dat ze afgestuurd waren). Samen met Steward (de eigenaar van de Hilda May) die loodzware krengen aan boord gesleurd en vervolgens geïnstalleerd. Goede (??) oefening voor de rug. Op de goede afloop moet op hun achterdek vervolgens een fles witte wijn er aan geloven.

Donderdag 17 mei.

Nachttemperatuur haalt net de 10 graden niet. Om 9 uur vertrekt de Hilda May, dolgelukkig dat ze eindelijk kunnen varen, richting Meilhan. Wij schuiven iets naar achteren tot vlak vóór de Escargot, zodat we niet de kans lopen een huurboot op ons roer te krijgen. Het schip krijgt een uitgebreide wasbeurt, want met de regen van de afgelopen tijd is er een niet onaanzienlijk deel van de Sahara op de dekken achtergebleven. Om 18 uur komen Laurence en Patrick een glas wijn drinken. Ongemerkt wordt het toch weer laat voordat we aan eten toekomen.

Vrijdag 18 mei.

Om 7.30 uur stralende zon en een bijna behaaglijke temperatuur, om 9.00 uur dichte mist en koud. Pas tegen elven breekt de zon weer door. Vanaf nu moet het dek maar weer dagelijks gezwabberd worden, vooral ook vanwege de vele enthousiaste vogels. Tegen lunchtijd verschijnt de Kinsarvik met M. en C. weer in de haven met een geheel herstelde hond. Plotseling om 17 uur als uit het niets een knetterharde hoosbui met wat onweer en hagel. Maar een uur later schijnt de zon weer, bij een aanzienlijk lagere temperatuur. Om 18.30 de gebruikelijke vrijdagnamiddagborrel in de Sunbeam. Vanavond draait de kermis proef, eigenlijk mogen ze morgen pas beginnen, maar zo kunnen we alvast wennen aan de tyfusherrie die deze waanzinnig grote kermis onvermijdelijk met zich meebrengt. We zitten deze avond tot tegen twaalven voor het eerst buiten in de stuurhut, de eerste keer dit seizoen!! Overigens valt de herrie binnen heel erg mee en in de slaaphut hoor je er nauwelijks iets van.

Zaterdag 19 mei.

Eindelijk! Prachtig weer. Heldere lucht, veel condens op het dek. Zwabberen dus. Daarna douchen en rustdag. Gegeten bij de Vietnamees. Na afloop even op de kermis rondgekeken; alleen al van het kijken naar een aantal van de attracties wordt je misselijk. Je wordt helemaal vastgezet in de riemen en vervolgens wordt er een kap over je heen geschoven, zodat je ook werkelijk geen kant meer uit kunt. Als het ding dan begint te draaien, omhoog en omlaag, linksom en rechtsom, over de kop en ondersteboven dan ben je volgens mij in luttele seconden je oriëntatie volkomen kwijt (evenals je maaltijd!). Niks voor ons: we hebben maar een rustig slaapmutsje aan boord genomen.

Zondag 20 mei, 1^e Pinksterdag.

Opnieuw schitterend weer. Overal muziek, op de markt, in de kerk, op het kermisterrein en het naastgelegen Uvarium en in de straten waar “la Banda” (een blaasorkest) op een Jan Plezier wordt rondgereden. Pinksteren is hier ook het feest van de Rosière, op veel plaatsen in Frankrijk een al eeuwenoude traditie: een verkiezing van een plaatselijk bijzonder verdienstelijk iemand (man of vrouw, maar meestal een vrouw). Hij/zij moet erg aardig zijn, goed opgeleid en van belang in het plaatselijk gebeuren. Dit alles wordt dan ook nog gecombineerd met “la fete des Marins”, dat zijn alle lieden die op de een of andere manier iets met scheepvaart te maken hebben (hadden), zowel scheepseigenaren en bevrachters als schippers en varensgezellen. Het zijn overigens ook de Marins die de Rosière kiezen, maar die link snap ik niet helemaal. In de ochtend delen de Marins overal brood uit, in principe aan alle armen, maar feitelijk aan iedereen. Vanuit allerlei plaatsen in heel Frankrijk zijn delegaties van Rosières en Marins dit jaar naar Moissac gekomen voor de verkiezing van de Rosière de France. Voor een feestje is altijd wel een reden te vinden. In de avond draait de kermis weer op volle kracht.

Maandag 21 mei.

Wederom een prachtige dag. Om 17 uur begint de optocht met de twee plaatselijke rondvaartboten eerst over het kanaal, dan door de (dubbele) sluis en dan op de rivier de Tarn. Aan boord zijn het blaasorkest, alle Rosières, alle Marins, alle plaatselijke bobo’s en het comité des fetes. Op de rivier voegt zich daar nog een derde boot met kinderen (jonge marins?) bij. De drie boten maken gezamenlijk in kiellinie een rondje en gaan dan over naar een frontlinie waarna van de middelste boot een grote bloemenkrans aan het water wordt toevertrouwd, ter herdenking aan alle omgekomen Marins. Toch wel even indrukwekkend. Daarna gaan alle boten aan de kade en gaat het feest weer onverdroten verder, gecomplementeerd met een heuse band. Ok de kermis draait onverdroten door. Na de maaltijd betrekt de lucht en is er eerst op enige afstand wat onweer. Daardoor is niet helemaal duidelijk dat een groots, nou ja niet onaardig, vuurwerk al (te vroeg) is begonnen aan de overkant van de rivier. Maar misschien wel goed, want aan het eind begint het aanvankelijk zachtjes maar later beduidend harder te regenen. En zo eindigt het feest in de gietregen met donderend geweld en vermoedelijk iets eerder dan gepland.

Helaas zijn sommige foto’s 90 graden gedraaid, maar het lukt me niet om dat te corrigeren.

De volgorde van de foto’s is helaas ook tamelijk willekeurig doordat ze met verschillende camera’s zijn genomen.

2017: Van onze VAKANTIE 2017 is geen wekelijks verslag in dit weblog gepubliceerd.

Redenen: in de eerste weken te druk met een aantal technische zaken en installaties, nieuwe accu’s, regelsysteem voor en in combinatie met nieuwe zonnepanelen, daarna eindelijk vertrokken naar Meilhan ’s Garonne. Vervolgens een ongelukkige val van S. (open fractuur R. onderarm) op het steile pad naar het dorp Meilhan, ziekenhuisopname in Marmande, operatie etc..

Daarna thuisbehandeling (aan boord dus), en dan, eindelijk, na 7 weken weer kunnen varen, maar wel heel voorzichtig bij de vele sluizen. Met tot slot een aantal weken fysiotherapie in Moissac.

Ik ga verder niet meer over dit jaar uitweiden: S. heeft nagenoeg alles in haar persoonlijke dagboek vastgelegd. Maar ik zou velen in ernstige mate tekort doen als ik hier niet allen die ons in die lastige periode in Meilhan en ook nog daarna, geholpen hebben nogmaals van harte dank zeg. Vervoer van/naar ziekenhuis, behandeling aldaar, uitnodigingen om te komen eten, boodschappen en de was doen en nog veel meer en niet in het minst de geestelijke ondersteuning die soms echt wel even nodig was. Ik noem met opzet liever geen namen, om niet het risico te lopen er een te vergeten; maar H.& C. niet noemen zou echt niet kunnen.

Allen heel veel dank. Ook hierom was het een onvergetelijke zomer.

VERSLAG 2018

Het uiterst summiere verslag van 2017 blijkt in dit nieuwe jaar toch nog een vervelend staartje te hebben, zeg maar gerust staart.

Kort samengevat: begin februari bij het aantrekken van haar schoen krijgt S. een enorme pijnscheut t.p.v. de oude wond van de vorig jaar opgelopen fractuur. Na meerdere bezoeken aan diverse chirurgische disciplines uiteindelijk een diagnose: ruptuur van de strekpezen van wijs- en middelvinger van de rechterhand. Na enige (dus te lange) tijd volgt een operatie en wordt een en ander zo goed mogelijk hersteld. Maar …. de nabehandeling door een team van ergotherapeuten zal tenminste 8 weken vergen en daarna zal ze (althans die hand) zich nog maanden moeten ontzien. Dus uitstel van de vakantie die gepland was omstreeks begin april.

Deel 1: Zondag 29 april tot en met woensdag 9 mei 2018.

Als gebruikelijk staan we om 6 uur op, in de hoop om 7 uur te kunnen rijden. Maar evenzo gebruikelijk wordt het toch een paar minuten na achten. Tot een stukje na Parijs is het weer redelijk en de drukte matig, dus we kachelen aardig door. Maar ter hoogte van Orleans vallen we stil, 3 banen file, soms stapvoets een paar meter rijden. Op de zuid-à noord weg zien we met regelmaat ambulances, politie en brandweer. Na ruim een uur zijn we bij de plaats des onheils, meerdere auto’s total loss, tenminste één totaal uitgebrand.

Ondertussen begint het steeds harder te regenen en vallen er regelmatig zulke plensbuien dat je nauwelijks nog kunt zien in welke baan je rijdt. Dat duurt tot ongeveer Montauban en eenmaal op de A62 richting Bordeaux klaart het echt op. Zodoende pas tegen 9 uur in de haven. Snel de meeste bagage aan boord gehesen en de kooien ingericht, een borrel op de goede afloop en naar bed. De reis in één dag blijft een hele toer.

Maandag 30 april.

De gebruikelijke riedel: water tanken, gas aansluiten, kasten inruimen, alle water toe- en afvoeren controleren etc.. Ondertussen een babbel met de buren en andere bekenden. Weer is matig, regenbuien en fris (=koud). Eind van de dag begint er wat orde in de chaos te komen.

Dinsdag 1 mei.

Dag van de arbeid: Op deze dag werkt er absoluut geen enkele Fransman (op andere dagen sommige !). Het schip ziet er werkelijk niet uit, blad, zand en algen, één grote troep, maar na een dag hard werken is onze Artemis weer glanzend schoon. S. ruimt binnenboord alle bagage op en ’s avonds is alles weer een beetje leefbaar. Vraag me voortdurend af of S. niet te veel met de gekwetste arm doet, maar ze zegt (zoals altijd) dat het prima gaat. Het is overigens uiterst matig weer: bewolkt soms wat motregen en een frisse wind. We eten vandaag voor het eerst dit seizoen asperges, heerlijk. Moe maar voldaan te kooi.

Woensdag 2 mei.

Koude nacht, 5 graden, maar de kachel doet het prima. Laatste deel van de wintervoorzieningen afgewerkt: verf terug naar vooronder, mast weer opgesteld, naamborden bevestigd etc. ,: we zijn weer terug in zomertoestand. De nieuwe elektrische vouwfietsjes aan boord gebracht, moeten nog wel helemaal afgesteld worden. Scheelt wel zeer aanzienlijk in de ruimte in de kajuit. Om 16.00 uur met de auto naar Lacourt St. Pierre voor een borrel aan boord van de Daisy met I, & N. Ook de Acadia (Ch. & L.) en de Sirius met N. & T. liggen daar. Met N. afgesproken dat hij zo gauw mogelijk de nieuwe omvormer komt installeren. Die is besteld in Engeland maar met alle (Franse) feestdagen in mei zal het nog wel even duren voor dat dat ding hier (in Moissac) is.

Donderdag 3 mei.

Vandaag begint met prachtig weer, dat is waarvoor we hier zijn. We werken de laatste opruimklussen af en gaan ruim inkopen doen bij de plaatselijk Intermarché. Inmiddels is het koud en zwaar bewolkt met een stevige N-wind. In de avond horen we overal om ons heen het “afweergeschut” van de fruittelers (hagel voorspeld), maar bij ons blijft het droog.

Vrijdag 4 mei.

Wat klusjes gedaan, o.a. luchtfilter van de zwart-water tank vervangen, zit ook op zo’n plek waar Onze Lieve Heer een mens niet voor geschapen heeft om daar bij te kunnen. S. werkt met een kleurstift een aantal beschadigingen van het mahonie houtwerk bij, perfect gelukt. Als gebruikelijk op de vrijdagavond ontmoeten we vervolgens vrijwel alle in de haven aanwezige schepelingen in de Sunbeam, de kroeg net om de hoek. Reuze gezellig weerzien met de bemanningen van de Tesserae, de Hilda May, de Pedro, de Discovery, de Emily en de ZAC, gecomplementeerd door de havenmeester Jim. Met een grote pizza gaan we vervolgens weer aan boord.

Zaterdag 5 mei.

Niet onverwacht maar daarom niet minder slecht nieuws uit Nederland. Gelukkig heb ik betrokkene vorige week nog kunnen spreken. Na vertrek van de Tesserae verhalen we het schip naar de overkant, recht tegenover de capitainerie. Meestal kunnen we daar Wifi ontvangen. Het weer is meer Hollands dan Frans, koud en winderig. In de namiddag aperitief op de ZAC.

Zondag 6 mei.

Mist bij het opstaan, maar tegen elf uur wordt het lekker zonnig, de eerste echt warme dag hier, en dat terwijl het in Nederland al tijden schitterend weer is. S. naar de markt, ik sop het schip nog eens lekker af. Na de lunch de achterkant van de tent helemaal open en genieten van de zon. Opnieuw een maaltje asperges en tot 24 uur buiten onder de luifel gezeten.

Maandag 7 mei.

Schitterende dag. Wat gerommeld. Om 18.00 naar de Sunbeam, voor de gebruikelijke “Fish & Chips” (elke 1^e maandag van de maand). Deze keer gelukkig zonder Karaoke. Het valt op dat behalve de havenbewoners ook steeds meer dorpsbewoners dit gerecht weten te waarderen. Later op de avond kunnen we ongestoord genieten van aardig wat “hemels vuurwerk”, maar na enige tijd neemt ook het hagel-afweergeschut toe. Regen komt er niet.

Dinsdag 8 mei

Bevrijdingsdag. Iedereen weer vrij. Op de kade aan de overzijde van het kanaal worden om 4 uur ‘s ochtends de eerste kramen opgezet (onder veel lawaai) voor de jaarlijkse ‘vide grenier’. Onvoorstelbaar hoeveel rotzooi er op deze markten te koop wordt aangeboden. En vaak wordt er ook nog heel wat verkocht ook. Na een rondwandeling over de markt lopen we nog even door naar het oorlogsmonument om de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid bij te wonen. Het is ieder jaar toch een imposant schouwspel. Het weer is overigens gewoon guur, maar gelukkig geen regen.

Woensdag 9 mei.

Een grauwe en koude dag, In de middag de nieuwe fietsjes afgemonteerd en ingesteld op onze maten. Het is wel wennen op zo’n apparaat, voor je het weet ga je veel en veel te hard. Gelukkig hebben ze zowel (hand)remmen voor én achter als een terugtraprem.