ms artemis

REIS 2013
We hebben de afgelopen periode grotendeels in Beaulon gelegen, de internetverbinding was daar zo traag dat het niet mogelijk was onderstaand bericht eerder op het weblog te plaatsen.

Maandag 10 juni 2013.

Om ongeveer 11.15 uur rijdt een auto met Nederlands kenteken het terrein van de capitainerie op. Onze redders in de nood: Jos van Gent (van onze ‘huiswerf’ van Gent watersport in Kerkdriel) en zijn broer Robert stappen aan boord. Ze zijn vanochtend, of liever vannacht, in alle vroegte vertrokken en hebben een voorspoedige reis gehad. Even later liggen de roosters van de stuurhut op de wal en alle luiken van het motorruim open. Net op dat moment begint het ook stevig te regenen, maar gelukkig is dat na een dik half uur over en staat er weinig wind, zodat de stuurhut grotendeels droog blijft. Binnen de kortste keren is de dynamo afgekoppeld, staat er een ‘potkrik’ (zo heet dat geloof ik) onder de motor opgesteld en wordt de voorzijde van de motor weer op normale hoogte gebracht.

Dan volgt het verwijderen van de oude afgebroken steunen en van de trillingsdempers, die uit voorzorg ook meteen vervangen worden. Daarna het monteren van de nieuwe steunen en trillingsdempers et voila, alles is weer in de oude staat hersteld. Ik zet dat hier in een paar zinnen neer, maar er is natuurlijk een paar uur heel hard gewerkt, waarbij vooral opvalt hoe goed deze twee mannen op elkaar ingespeeld zijn en precies weten wat te doen. En dat terwijl het werken in de motorruimte van onze Artemis voorwaar geen sinecure is want er is nauwelijks ruimte.

Weliswaar zijn beide broers redelijk lang maar gelukkig ook erg slank, want de houdingen waarin zij zich in die krappe ruimte moeten wringen en liggend in onmogelijke bochten de klus klaren had mij minstens 3 wervels gekost. En één wervel afgelopen winter was echt genoeg. Ondertussen heeft Sanne voor een uitstekende lunch gezorgd. Daarna wordt door de mannen de dynamo weer ge(her)monteerd en vervolgens de nodige controles uitgevoerd. Tenslotte mag ik de motor starten en wordt er proefgedraaid. Als een zonnetje, niet het kleinste spoor van trilling, geen getik. Kortom alles weer in orde.

Na nog even een koffie/cola gedronken te hebben, stappen Jos en Robert weer in de auto, terug naar Kerkdriel, nog 8 uur rijden voor de boeg. Eerlijk gezegd, ons in lichte verbijstering achterlatend. Wij hadden verwacht dat een en ander véél meer tijd zou kosten; Sanne had zelfs al warm eten voorbereid, maar kon slechts een stukje kip met stokbrood voor onderweg aan ze kwijt. Maar deze service van de firma van Gent mag absoluut uniek genoemd worden. Hulde en bedankt mannen!!

Veel tijd om bij te komen hadden we niet, want luttele seconden later rijden Sjaak en Lenie het terrein op. Eigenlijk is dan een avond tekort om wederzijds alle verhalen van de afgelopen tijd aan elkaar kwijt te kunnen. Gelukkig gaat het met hun familie nu weer de goede kant op. Maar in korte tijd 2 keer met spoed naar NL terug i.v.m. ernstige ziektes gaat je zeker niet in de koude kleren zitten. Laat in de avond  gaan we ter kooi, moe maar vol(ge)daan. Ik sliep al iets eerder, geloof ik.
Dinsdag 11 juni 2013

Niet zo overdreven vroeg weer uit de veren, Sanne heeft lekker vers stokbrood en croissantjes gehaald. Vandaag wordt het nu toch eindelijk echt een beetje zomer. Na de koffie Sj & L uitgezwaaid. Sanne bedenkt dan dat ze nog een paar wassen wil draaien, nu we toch aan de stroom liggen en dat voor de komende week niet zeker is. Dus morgen pas verder, alhoewel het woord ‘pas’ hier eigenlijk niet op z’n plaats is. Met zo’n motorprobleem na een long weekend weer kunnen varen is uniek. Samen op de fiets naar Leclerc om de wijnvoorraad aan te vullen.

Woensdag 12 juni 2013

We varen weer, zonnetje erbij, beetje wind, zeer aangename temperatuur, zo’n 26 graden. Direct na het aquaduct over de Loire de eerste sluis van het Canal lateral á la Loire. Meteen de laatste elektrische sluis, voorlopig komt het echte sluiswerk er weer aan: deuren opendraaien, rinketten sluiten, aan de andere kant rinketten opendraaien en tenslotte die deuren opendraaien. Nieuw is dat er op de meeste plaatsen naast het kanaal een prachtig fietspad ligt en dat er per 2 sluizen nu één sluiswachter beschikbaar is, die met zijn autootje tussen ‘zijn’ 2 sluizen op en neer pendelt. We hebben dus inmiddels ook hele series telefoonnummers van sluiswachters, want wij weten vaak van te voren niet waar/hoe laat we willen stoppen. Zien we plotseling een leuke plek, dan willen we niet verder hoeven te varen omdat we al aangemeld zijn voor de volgende sluis. Zo gebeurt dat dan ook al meteen vandaag. Bij Coulanges zien we een mooi stukje kade met bolders en diep genoeg. Heerlijk, mooi weer, rustige omgeving, geen straatlantaarn te bespeuren. Stoppen dus. Genieten van een donkere, stille nacht. Alhoewel vogels, cicaden en kikkers tesamen een aardig volume produceren.
Vaartijd 2 uur 10″, 11 km en 2 sluizen.

Donderdag 13 juni 2013

Nog steeds mooi weer. We vertrekken redelijk op tijd, na een belletje naar de sluiswachter, en koersen richting Diou. Daar hebben we 8 jaar geleden een aantal dagen vastgelegen omdat er na een zware ‘orage’ bijna 150 enorme bomen over het kanaal en over de sluis omgewaaid waren en de VNF uiteindelijk de hulp van een bosbouwfirma in moest roepen omdat ze zelf niet de benodigde apparatuur hadden om de ellende op te ruimen. De kade in Diou ligt vol met 3 flinke ‘luxe motors’, allemaal van Nederlandse origine maar inmiddels in Engels bezit. Net voorbij de kade is de kant nog net diep genoeg voor ons en met ruime hulp van de Engelsen hebben we toch een mooi plekje. De schipper van de boot achter ons staat er zelfs op om onze ankerpennen in de grond te mogen slaan.
Na de lunch wordt schrijver dezes van zijn inmiddels winterse haardos ontdaan en als reactie krijgen we direct daarna een forse bui met zware rukwinden. We liggen onder de bomen en 2 uur later ziet het schip er niet uit: vol met afgewaaid blad en takken. Omdat het tot laat in de avond blijft gieten laten we dat maar zo, morgen poetsen we wel weer.
Vaartijd 2 uur 10″, 11 km en 3 sluizen.

Vrijdag 14 juni 2013
We zijn ruim 2 uur bezig onze Artemis weer toonbaar te maken. Sluiswachter gebeld en we kunnen nog net voor het ‘arret de midi’ door de sluis. Dan laten we het kanaaltje naar Dompierre sur Bresbe aan bakboord liggen en varen op ons dooie akkertje door richting Beaulon. Tot onze verrassing ligt er dan net onder de sluis een prachtige kade met bolders en ……. met stroom en water. Daarnaast een ruim grasveld met mooie grote bomen, dus ook schaduw genoeg voor wie dat prefereert. En inmiddels prachtig weer. En dat is allemaal gratis. (We blijven toch echte Hollanders!). Op de kant staan een paar campers (die zijn ook gek op gratis stroom) en aan de kade een paar Engelse jachten, die we op één na allemaal al eerder gezien hebben. Zo is er altijd wel een gezellig praatje te maken. Verder is het is er oorverdovend stil op allerlei kwinkelerende vogeltjes na en genieten we van een heerlijke rust. De verlichting op het terrein is niet aangesloten. Volgens de eigenaar van een camper (uit Boxtel) omdat enkele jaren geleden een groep zigeuners illegaal stroom aftakten van de lantaarnpalen. Dus is het om 22.30 aarde-donker en ligt iedereen te kooi.
Vaartijd 2 uur 15″, 12 km en 3 sluizen.

Zaterdag 15 juni 2013

Fantastisch weer. Wij noemen dat ‘Midi-weer’, tegen de 30 graden, licht windje, soms een verdwaald wolkje. Sanne doet boodschappen in het dorpje, waar het meest elementaire wel te krijgen is. Verder luieren en lezen. De Confiance, die we nu voor de 4e keer ontmoeten komt ook binnen en de eigenaar (Chris) biedt aan om met zijn auto naar de supermarkt te gaan. Zij varen hele korte stukjes om vervolgens met de fiets dan weer hun auto te halen.

Zondag 16 juni 2013
Waarom verder varen bij dit prachtige weer. Sanne wandelt en fietst, ik doe voornamelijk niets.

Maandag 17 juni 2013

Nog steeds schitterend weer. Sanne verkent de omgeving verder en blijft klagen dat het groenteaanbod in al die kleine dorpjes zo bedroevend is. In de middag krijg ik de geest: het luik van het vooronder wordt losgehaald en op een zeiltje op een picnic tafel in de schaduw krijgt de onderzijde met de elektrische staalborstel en daarna met krabbers en schuurpapier een grote beurt. Daarna in de menie gezet. Echt zo’n klus(je) waarvan we al jaren zeiden dat het nu eindelijk eens moest gebeuren. Laat in de avond het loodzware kreng weer teruggezet in de beugels. Is geen handige klus voor je rug, want de verf was nog net niet droog genoeg om het ding makkelijk beet ter pakken.
In de avond plotseling weer problemen met het pompje om het douchewater af te pompen. Dus weer een kleine overstroming. We maken alles zo goed mogelijk droog wat vooral redelijk lukt omdat we het direct ontdekt hadden en het water nog niet in de teerlaag was ingetrokken. Maar ondertussen ben je wel uren bezig. En steeds weer opnieuw de vraag: wat heeft dit nu weer veroorzaakt. Om 23 uur besluiten we om dat morgen verder uit te zoeken.

Dinsdag 18 juni 2013
Behoorlijk last van m’n rug, kennelijk toch iets te veel gebukt bij het bewerken van het luik en daarna bij het gehannes met het pompje (onder de vloer naast de douche). Na demontage van het pompje blijkt dat het aan de onderkant vol met haren en troep zit. Schoongemaakt en getest in een emmer water. Loopt weer perfect. Weer gemonteerd: helaas resultaat nihil. Dan toch maar uit de voorraad apparatuur het reserve pompje te voorschijn gehaald. Na montage lijkt die wel te werken. Maar we vertrouwen het toch voor geen meter. Want zo nu en dan lijkt de vlotter wel het signaal te geven dat er gepompt moet worden, maar dan duurt het gevaarlijk lang voordat de pomp reageert. Maar het gaat steeds net goed als je de even de vlotter nog een keer omlaag drukt. We besluiten het maar zo te laten en extra goed op te letten als er gedoucht wordt.

Woensdag 19 juni 2013
Onze aanval van werkdrift begint buitensporige vormen aan te nemen. We nemen nu het vluchtluik van onze slaaphut onder handen, d.w.z. de binnenrand en de houten bekleding daarvan. Hoewel het heerlijk warm blijft moeten we toch een paar keer met krabben en schuren ophouden vanwege de geleidelijk steeds zwaarder wordende regenbuien. Uiteindelijk hebben we die rand onder de paraplu afgekit. Ondertussen nog een groot Engels jacht, de Avalon, verhaalt van een paar schepen achter ons naar net voor ons; zijn startmotor is doorgebrand en daarom wil hij nu aan de stroom liggen en water kunnen tanken. Een vriend van de zwager van de sluismeester is tractormonteur en gaat proberen het 45 jaar oude apparaat weer te herstellen.
De afgelopen dagen was het een continu komen en gaan van jachten en van campers. Zittend op ons achterdekje blijft dat een boeiend schouwspel, een helpende hand aan een collega-schipper geeft altijd weer aanleiding tot een praatje. Veel camper-eigenaren zijn werkelijk oeverloos bezig voordat ze zo’n ding naar hun zin op de goede manier op de goede plek hebben staan. Vooral de misverstanden tussen de chauffeur en zijn partner die aanwijzingen geeft zijn dikwijls hoogst vermakelijk. Bij dat alles blijft het een zeldzaam rustige en stille plek.

Donderdag 20 juni 2013
De eerste dag van de zomer. Het zal allicht beter worden als de lente, die gemiddeld toch zwaar onder de maat was.

Gisteren en vannacht is er met de regen weer een enorme hoeveelheid stuifmeel op het schip terecht gekomen. In plaats van wit is is alles geel-bruin. Dus de oude dame maar weer eens uitgebreid gesopt. Zijn we daar bijna klaar mee, zien we opeens de Sina met E&H uit de sluis komen die even later vlak achter ons vastmaken. Zij zijn ruim 4 weken na ons uit Auxonne vertrokken. In de namiddag onder het genot van een drankje weer uitgebreid bijgepraat.
Het reisplan: de route voor de komende weken is: Décize —> Briare —> St Mammes.

Vrienden zijn altijd welkom.