Archive for augustus, 2012

Maandag 20 augustus.
Als we opstaan is het heel dun bewolkt met een flauw zonnetje. Ongeveer 10 graden koeler dan gisteren, maar toch heel erg aangenaam.
We tanken water, Sanne haalt boodschappen en we varen weer naar Mantoche. Verder doen we vandaag niets. De temperatuur is weer tot over de 35 graden gestegen en tegen de avond  betrekt het waarna een langdurig onweer met veel regen.
Gevaren 50 minuten, geen sluizen, 8 km

Dinsdag 21 augustus.
Het is toch duidelijk te merken dat onze accu’s langzamerhand een stuk zwakker zijn geworden. Zolang de zon vol op de panelen schijnt kunnen we het dagenlang uithouden zonder elektriciteit van de wal, maar bij bewolkt weer is het, afhankelijk van de temperatuur, na maximaal 60 uur toch echt dringend nodig om een aantal uren te varen. Vandaag opnieuw benauwd weer, tamelijk bewolkt. Als tegen 9 uur de lokale bevolking huis en bed opzoekt komen er een groepje jongelui barbecuen op het grasveld naast de kade. Ze waren van alles goed voorzien, echter waren het bestek vergeten en kwamen dat bij ons lenen. Het is ondertussen donker maar dit is geen probleem: het bliksemt en onweert constant overal rondom ons maar wij houden het deze keer droog en hun barbecue is geslaagd.

Woensdag 22 augustus.

Auxonne, de Hallen uit de 16e eeuw

Auxonne, de Hallen uit de 16e eeuw

We gaan vandaag weer verder. Bij redelijk weer met een waterig zonnetje tuffen we op ons gemakkie naar Pontailler. Waar we tot de ontdekking komen dat de “trapkade” wel redelijk is opgeknapt, maar dat men alle overtollige cement gewoon over de rand heeft gekieperd. Zo maak je dus een mooie kade waar schepen met iets meer diepgang niet meer kunnen liggen. Dus duiken we het haventje in waar we ons met grote omzichtigheid tussen de 2 aldaar aan het ponton liggende jachten wurmen, die beiden zeer bereidwillig hun schepen naar voor resp. naar achter verhalen. Het vermelden zeker waard, want de gemiddelde Fransman doet zoiets never. We liggen nu weliswaar in de schaduw van een rijtje mooie platanen, maar na een aantal uren varen is dat geen probleem.
’s Avonds in het restaurant tegenover ons een overheerlijke ‘Saint-Pierre’ gegeten.  Op z’n Hollands heet dat ‘zonnevis’: een zeer fijne zeevis, nooit eerder gegeten maar het smaakte fantastisch.
Gevaren 3 uur, 2 sluizen en 25 km.

Donderdag 23 augustus.

Deel van de kerk in Auxonne, ook uit de 16e eeuw

Deel van de kerk in Auxonne, ook uit de 16e eeuw

Vandaag naar Auxonne gevaren. Onderweg ontmoeten we de Sina met Ernst en Heidi. Allebei hard in de achteruit en rustig dobberend midden op de Saone even bijgepraat. Zij gaan nog een paar weken naar het noorden en komen dan begin oktober terug naar Auxonne. Hopelijk zien we elkaar dan nog wat uitgebreider, alhoewel onze planning (inmiddels) is om pas midden/eind oktober definitief in Auxonne aan te landen. In de haven worden we enthousiast ontvangen door Roy en Carol, de havenmeester en zijn vrouw.  Blijkbaar werkt de tamtam (op het water zullen dat wel oliedrums zijn) voortreffelijk want zij hadden al van meerdere mensen gehoord dat we in aantocht waren en hadden ons eigenlijk al eerder verwacht. We krijgen voorlopig een plek aan de steiger naast de hellingbaan, wat feitelijk neer komt op een privé steiger.
Gevaren 2.30 uur, 1 sluis en 18 km.

helemaal privé is onze steiger duidelijk niet

helemaal privé is onze steiger duidelijk niet

Vrijdag 24 t/m dinsdag 29 augustus.
Gemiddeld genomen is het dezer dagen redelijk zonnig weer met overigens frisse ochtenden. We hebben wat gesprekjes met Roy en besluiten nu definitief om de Artemis hier in Auxonne te laten overwinteren, een echte garnizoensstad (nog steeds en duidelijk merkbaar). Napoleon, toen nog 2e luitenant, kreeg hier een deel van zijn opleiding. De prijs is redelijk, de haven outillage is zonder meer voortreffelijk. Roy is voortdurend aan het schuiven met de boten in een poging om een hele serie schepen van ongeveer gelijke lengte naast elkaar te krijgen en dat gaat aardig lukken. De plek die hij ons heeft toebedacht heeft voor ons het voordeel dat we iets korter zijn dan de beide buurschepen. Ik kan dan achterwaarts in de box afmeren, zodat ‘mon gouvernaille’ in ieder geval goed beschermd is. De boeg is veel minder kwetsbaar. De temperatuur in de winter is hier ongeveer gelijk aan die in Nederland, dus we zullen het schip wel heel zorgvuldig winterklaar moeten maken. Via de webcam van de haven kunnen we trouwens ook zelf naar ons bootje kijken. Wel heel toevallig is dat we nu met 3 schepen naast elkaar komen te liggen die elkaar ook redelijk goed kennen vanuit de Midi: De Merlin, de Artemis en de Sina. Voor de rest is het ook wel weer eens leuk om in een grotere haven te liggen en te praten met deze en gene. Grappig blijft ook steeds weer dat je schepen eerder herkent dan schippers hetgeen soms wel enige verwarring oplevert als blijkt dat ze ondertussen van eigenaar zijn gewisseld. Het valt wel op dat heel wat lieden, net als wij, na een aantal jaren de Midi voor gezien houden en weer in midden-Frankrijk gaan varen.
Eén ding was minder: ik heb in al die jaren nooit een Rotary club bezocht tijdens onze reizen. Het is natuurlijk puur toeval als er in de, meestal kleine plaatsjes langs het water, een club is, die dan ook nog op een te behappen afstand bijeenkomt. De kans op een bezoek wordt vervolgens sterk verkleind doordat je er maar net op de goede dag moet zijn. Nu was het eindelijk zover. De club van Auxonne komt op maandag bijeen in een restaurant dat me ook zeer aansprak. Dus, ondanks de warmte,  keurig in het pak, jasje dasje en op naar het restaurant. Om tot de ontdekking te komen dat dit de enige week in het jaar is dat de tent is gesloten. Gelukkig heeft Sanne vervolgens met een heerlijke omelet de teleurstelling snel doen vergeten.

Woensdag 29 augustus.

in Seurre worden 'sous bras' verkocht, waarop tot onze stomme verbazing de Artemis staat afgebeeld. Zou daar handel in zitten??

in Seurre worden 'sous bras' verkocht, waarop tot onze stomme verbazing de Artemis staat afgebeeld. Zou daar handel in zitten??

Naar St. Jean de Losne gevaren. Aan de rivierkade is nog net één plekje waar wij opnieuw strak tussen 2 schepen in kunnen afmeren en zo hebben wij een weids uitzicht over de rivier. In de winkel van H2O boodschappen gedaan en eindelijk ook vetkoord kunnen krijgen. H2O is de eigenaar van 3 grote jachthavens, 2 in St.Jean en een (onze) in Auxonne. Daarnaast is het waarschijnlijk de grootste organisatie in Frankrijk op het gebied van de watersport, in de zin van onderhoud en reparatie van alle soorten jachten en zeker de grootste jachtmakelaar. Sanne bezoekt het scheepvaartmuseum terwijl Jack aan boord blijft om eventuele buren bij het afmeren aan ons schip te helpen. Tegen de avond weer een fantastische onweersbui, wij zijn onderhand gewend aan deze dagelijkse toegift bij mooi weer. Maar onze pizza nog net wel buiten kunnen eten.
Gevaren 2.25 uur, 1 sluis en 19 km.

Donderdag 30 augustus.
Het is deze week behoorlijk druk met de pleziervaart, de laatste vakantieweek voor de Fransen. En ook de beroepsvaart komt weer op gang, de laatste 2 dagen al meerder geladen spitsen gezien. Als wij de dieseltank weer bijgevuld hebben, na een ingewikkelde carte blue procedure, waarbij je per ’sessie’ maar 40 liter kunt tanken, dus mogen we de hele procedure 4 keer doorlopen, gaan we op weg naar Seurre. De weersverwachting is niet zo best: wind noord 4, temperatuur vandaag nog 20 graden maar morgen 16 en regen voor de komende dagen. Het wordt wennen na alle warmte.
In Seurre blijkt inmiddels dat de Artemis behoorlijk bijdraagt aan de omzet van de plaatselijke middenstand. We hadden al gezien dat we in het departementale informatie tijdschrift prijkten, maar dit gaat nog wel wat verder.
Gevaren 2.15 uur, 1 sluis en 18 km.

Komende dagen varen we naar Macon. Volgens onze informatie wordt daar ook een grote nieuwe haven aangelegd en we willen ons informeren wat daar de mogelijkheden zijn. Is toch weer 150 km zuidelijker.

Op 10 september zijn we dan weer terug in Auxonne, want dan komt een van de kinderen de auto daar brengen en blijft een paar dagen aan boord. Daarna hebben wij nog 5 weken om het Rhone-Rijn kanaal te verkennen, hopend op een schitterende nazomer. Omstreeks de 20e oktober willen we dan weer terug zijn in Auxonne.

Even snel een kort bericht want de komende dagen zitten we weer in een gebied waar ik het internet niet of nauwelijks kan bereiken.

bedrieglijk echt, prachtig beschilderd geveltje in Gray

bedrieglijk echt, prachtig beschilderd geveltje in Gray

Donderdag 16 augustus.
Gisteravond, na afsluiten van ons vorige bericht, een stevige onweersbui, gevolgd door een hele avond regen.
We varen vandaag naar Mantoche (533 inwoners). Een hele afstand, bijna 8 km en 50 minuten. We leggen vast aan een schitterende kade aan de voet van een historisch kasteel. Verder doen we heeeeelemaaaal niets. Lezen en kijken naar voorbijkomende bootjes. Het is ruim over de 30 graden. Kennelijk kunnen we daar toch niet meer zo goed tegen als enkele jaren geleden. Aan de Midi en in zuid-west Frankrijk was 35 graden een normale temperatuur en dat deed ons niets, vonden we heerlijk. Het verschil is waarschijnlijk de wind en de vochtigheid. Daar waaide het altijd en was het veel droger. Hier is het elke ochtend mistig en verder vrijwel totaal windstil. Maar we passen ons aan: gewoon lekker luieren.

Vrijdag 17 augustus.
Dat doen we vandaag ook de hele dag.

af en toe zien we wel bijzondere vaar-voertuigen

af en toe zien we wel bijzondere vaar-voertuigen

Zaterdag 18 augustus.
De voorspelling is dat dit weer, geen wind, veel zon en temperatuur van 35 graden nog een aantal dagen zal aan houden. Daarom varen we terug naar Gray, waar we aan de kade elektriciteit en water hebben en een enorme supermarkt om de hoek. Die elektriciteit is in zoverre van belang dat de koelkast aardig wat stroom trekt bij deze temperatuur en de al acht jaar oude accu’s houden dat alleen vol als we met de zonnepanelen de hele dag in de zon liggen. Maar dan ligt het schip ook grotendeels in de zon en wordt steeds warmer. Dan moet de koelkast weer harder draaien enz. , vicieuze cirkel dus. In Gray hebben we een deel van de dag schaduw.
Gevaren 8km en 50 minuten.

Zondag 19 augustus.

miljoenen wit/gele motten tijdens hun laatste dans; 's ochtends ligt het schip er vol mee.

miljoenen wit/gele motten tijdens hun laatste dans; 's ochtends ligt het schip er vol mee.

We blijven lekker liggen, morgen varen we weer helemaal naar Mantoche. Auxonne moet nog maar even wachten.

Maandag 6 augustus.
Word wakker met een onbehoorlijk pijnlijke elleboog. Er hangt me vaag iets bij dat dat vannacht gebeurd is toen ik me klaarblijkelijk wat al te enthousiast omdraaide in bed. Klopt, is iets minder ruim als thuis. Toch maar op ons dooie akkertje aangevaren, we waren gisteren en zijn vandaag tot tegen de middag de enigen die hier in de haven liggen. In Pont du Bois vinden wij het welletjes, meren af  en gaan lekker luieren.
Vaartijd 2.10 uur, 4 sluizen en 10 km.

zonsondergang op de Saone

zonsondergang op de Saone

Dinsdag 7 augustus.
Geen haast, tegen elven naar Corre met onderweg veel dazen die gemeen steken en ons proberen leeg te zuigen. Jack gaat op de namiddag de machinekamer in en is daar tijden bezig met de controle van de schroefas en het vervangen van het vetkoord. Dit is geen pretje bij de temperatuur daar binnen en blijkt het voor zijn elleboog ook niet best.
Vaartijd 3.30 uur , 7 sluizen en 13 km.

Woensdag 8 augustus.
Zo ongeveer als laatste van de schepen vertrokken en even later de Saone opgedraaid. Schitterend weer, warm, zon en veel bos met als gevolg een ware invasie van steekvliegen, reden waarom wij snel onze shorts voor lange broeken verwisselen. Met ieder 2 vliegenmeppers trotseren wij dit gespuis en de apaisyl verdooft de steken. Bij Montureux les Boulay is de steiger nog vrij en omdat wij het voor vandaag wel genoeg vinden blijven wij hier liggen. Tegen de avond is de machinekamer lichtelijk afgekoeld en stelt Jack de galan van de schroefas bij. Rond etenstijd krijgen wij gezelschap van een huurboot, voor het overige is het extreem rustig met de vaart. In de avond bericht van Bert en Henriette: zij komen van het Canal du Midi, zijn in juli naar boven gekomen en varen nu in de buurt richting Nederland. Wij spreken af om elkaar morgen in Port sur Saone te ontmoeten aan de kade.
Vaartijd 2.50 uur,3 sluizen en 22 km.

op sommige sluizen is het echt een beestenboel

op sommige sluizen is het echt een beestenboel

Donderdag 9  augustus.
Tijdig de lijnen los voor onze afspraak. Als wij in Port s. Saone aankomen zien wij Bert bezig met afmeren, een betere timing lijkt niet  mogelijk. Bij een aperatief in de stuurhut  eerst ervaringen uitgewisseld, in de middag boodschappen gehaald, samen geborreld tot we laat gaan eten en daarna naar het Festival de Folklore op een honderd meter verder op een plein aan de kade. Volkdansgroepen uit Marokko/Algerije/Benin/ Italie/Guadaloupe en Oezbekistan treden daar op. Omdat de nacht ervoor schepen van de kade losgegooid waren voorzien Jack en Bert de bevestiging van de landvasten met ketting en staaldraad. Jack blijft dan nog tot ver na middernacht de wacht houden maar er gebeurt niets.
Vaartijd 2.25 uur, 3 sluizen en 19 km.

Vrijdag 10 augustus.
Bert en Henriette vertrekken al vroeg naar Corre en wij poetsen het schip. Omdat de apotheek niet de spullen kan leveren die wij nodig hebben, gaat S op de fiets naar Vesoul, ongeveer 12 km. en omhoog. Na zo’n 8 km. wordt de RN plotseling autosnelweg, een omweg van ongeveer dubbele afstand kan wel per fiets maar is erg steil, dus terug in minder dan 30% van de tijd op de heenweg. Jack besluit om 200 meter verder de jachthaven in te varen en regelt daar dat Sanne met de havenmeester naar Vesoul kan rijden om de nodige zaken in het ziekenhuis aldaar te bemachtigen. Ze zijn met een uurtje terug met de spullen die ze gratis meekreeg.
s’Avonds  bij het eten gesmuld van de Belgische frites, gehaald bij de kraam op het feestterrein bij een Vlaamse fritesboer die het leuk  vindt om weer eens Nederlands te kunnen praten. We krijgen een portie voor minstens 4 personen.
Daarna nog een tijd naar het volksdansfestival, slapen  is door alle muziek en lawaai toch nauwelijks mogelijk .

eigenlijk zwemmen schippers nooit

eigenlijk zwemmen schippers nooit

Zaterdag 11 augustus.
Na een korte doch rustige nacht gaan we weer een een stukje zuidwaarts. Wij verduren weer veel aanvallen van steekvliegen (dazen), zij lijken, net als vliegen, veel actiever bij warm en benauwd/vochtig weer en veel sneller agressief.
Als wij tegen enen bij de tunnel van Albin aankomen blijkt deze gesloten te zijn vanwege de middagpauze tot half 2, terwijl alle sluizen wel functioneren, een voor ons wel wat vreemde en inconsequente situatie. Dus dobberen wij 3 kwartier rond, afmeren aan de kant of aan een steiger is niet mogelijk. Na de tunnel krijgen wij van de sluiswachter 2 infofolders over de Saone omdat er een foto van de Artemis in opgenomen is. Nog enkele kilometers verder meren wij af aan een kade boven een stuw waarvan wij weten van vroegere jaren dat het er diep genoeg is en heel rustig,  een paar km. voorbij Rupt, bij de Porte de garde de Chantes, geen dorp in de buurt en geen weg in de omgeving. Toen hadden wij altijd haast, nu willen wij daar een dag blijven liggen. Heeeel stil in de avond en nacht, veel “vallende sterren”.
Vaartijd vandaag 3 uur, 4 sluizen, 1 tunnel en 15 km.

Zondag 12 augustus.
Opnieuw prachtig weer zij het met wolkenvelden. Jack ziet zich genoodzaakt door de grote berg witte motjes die vannacht het leven lieten op het schip, het schip helemaal te wassen en Sanne vermaakt zich met schuurpapier en verfkwast voor het allernoodzakelijkste (Jack voer wat slordig de tunnel in). Daarna genieten we van het mooie weer; in de namiddag overwint Jack de watertemperatuur van de rivier om schroef en ander onderwater-gebeuren te controleren. En weer een mooie avond  in de stuurhut, hoewel het wel erg vochtig is.

miljoenen motten op het schip, de vissen zullen dadelijk weer smullen

miljoenen motten op het schip, de vissen zullen dadelijk weer smullen

Maandag 13 augustus.
Vanochtend weer de nodige witte motjes op het dek. We willen verder maar hebben eigenlijk ook geen zin om te gaan… , toch maar over elven aangevaren. De rivier is prachtig, het landschap mooi. Al zijn we hier al een aantal keren geweest, telkens is het een nieuwe aangename ervaring. Onderweg komen wij steeds meer huurboten tegen en zijn er weinig “eigen” schepen te zien. Omstreeks 2 uur varen wij de haven van Seveux/Savayeux in om daar te overnachten.
In het dorp een stukje verder over de rivier is een klompenmakerij, een Proxi die het nauwelijks redt en een bakker. De gemeentewerkers zijn bezig met de hand onkruid te verwijderen langs de openbare weg en met een snoeimes worden de struiken gesnoeid, zoals wij dat deden in onze tuin. In de haven liggen veel jachten op hun vaste plaats, het verhuurbedrijf heeft er nog maar een paar liggen.
In de avond is er geen geluidje meer te horen en zelfs de steiger verlichting is uit.
Vaartijd 2.45 uur, 3 sluizen en 28 km.

Dinsdag 14 augustus.

dit zijn de fijnste plekken, zomaar ergens aan de kant

dit zijn de fijnste plekken, zomaar ergens aan de kant

Een wandeling naar het dorp voor een verse baguette van de warme bakker, een poetsbeurt van het schip en een nieuwe bib rode wijn bij de captainerie. Dan vertrekken wij terwijl op dat moment vóór ons in de haven ook een huurboot losmaakt. Op datzelfde moment komt nóg een schip om de hoek van het kanaal, dus gaan wij als 3e de tunnel in die 300 meter verderop is. Na de tunnel  wachten we dan op de 2e afschutting die langer duurt dan gewoonlijk omdat er inmiddels 3 huurjachten opgeschut moesten worden die met eindeloos gepruts alle 3 tegelijk in de sluis worden gepropt. Daarna is het heel relaxed verder varen, de eerste schutting nog met een achteropkomend huurjacht dat onderweg afhaakt, maar voorts alleen. Op de eerste 30 km. zijn nauwelijks aanlegmogelijkheden dus hopen wij dat er in Gray nog een plekje voor ons aan de kade vrij is. Warm tot benauwd weer, wolken en zon, nauwelijks wind en opnieuw veel aanvallend ongedierte maar wel een prachtige tocht.
In Gray hebben wij geluk: 2 jachten varen net van de kade weg als wij de sluis uitkomen en daardoor kunnen wij op een plek tussen andere jachten liggen (overigens 10 cm voor en achter over) waar ook stroom beschikbaar is. Prettige bijkomstigheid nu wij het verslag van de reis op het net willen zetten.
In de middag komen en gaan nog een aantal jachten, wij vermaken ons met lezen en de “stad” ingaan: Gray heeft een inwoneraantal van 6.600, vergelijkbaar met Bunnik, maar als plaats niet te vergelijken.
Vaartijd 4.00 uur, 4 sluizen, 1 tunnel en 30 km.

Woensdag 15 augustus.
We besluiten om maar weer eens een dagje te blijven liggen. Het is vandaag Maria Hemelvaart: in Frankrijk nog een echte feestdag. Alle winkels, op één grote supermarkt na hier vlak om de hoek, zijn gesloten. Bovendien hebben we hier elektriciteit en water op de kade, dus de wasmachine kan weer draaien.
Eind van de week zullen we waarschijnlijk in Auxonne aankomen en dan gaan we echt beginnen met het zoeken naar een betaalbare winterhaven. Afhankelijk waar en of we die vinden zullen we daarna pas verdere reisplannen maken. We hebben de tijd.

Dinsdag 24 juli.

Vandaag niet veel bijzonders te melden.Het weer is overwegend zonnig en aangenaam warm. Om de zoveel tijd staat er een sluis op dubbel rood, maar bijna  steeds is de VNF er redelijk snel bij. Onbegrijpelijk dat zoveel mensen toch fouten blijven maken bij het passeren van sluizen: te vroeg invaren, te vroeg uitvaren, proberen te varen als er nog niet of niet meer gevaren mag worden (tussen 7 en 9 uur en 18 en 19 uur mag alleen de beroepsvaart schutten). Elke foute handeling leidt er toe dat de sluis geblokkeerd raakt. Het meest lastige is dan om aan de kant te komen zodat je naar de sluis kunt lopen en daar via de intercom “de service” op te roepen. Aanlegplekken vóór de sluis zijn een uitzondering, ondiepe kanten met grote stenen net onder water en veel brandnetels op de kant zijn dat bepaald niet.

canal de l'Est branche sud, nog altijd even schitterend

canal de l'Est branche sud, nog altijd even schitterend

We leggen bijtijds aan op een mooie plek met een prachtig uitzicht over het Moezeldal en genieten van de rust en de zon. Eind van de middag wordt die rust wreed verstoord door de komst van een combine die het naastgelegen roggeland begint te maaien. Het lawaai is tot daar aan toe, maar het stof is alles doordringend. Enige uren later is het maaien gedaan, kunnen de ramen weer open, kan het schip geveegd worden en keert de rust weer.
3 Uur gevaren, 6 sluizen en 15 km.

Woensdag 25 juli.
Op tijd de touwe los en varen vlotjes door naar Charmes. We verwachten een volle kade en dat is ook zo, maar na het nodige gefrunnik kunnen we net voor de brug afmeren, mede dankzij de Jobje uit Hellevoetsluis die zijn boot maximaal naar achteren verhaalt. We hopen maar dat de jeugd zich niet gaat misdragen: het gooien van lege flessen vanaf de brug op schepen is hier en daar geen onbekende sport: het blijkt eergisteren de Jobje ook overkomen te zijn toen hij op deze plek lag, maar gelukkig vertelt hij ons dat pas de volgende dag als hij vertrekt en wij een stuk naar achteren kunnen verhalen. Het probleem van bijna al deze kades is dat er steeds meer grote boten (van 20 tot 30 meter lengte) liggen die continue bewoond worden en vaak maanden blijven liggen, waardoor er bijna geen plekjes voor passanten meer overblijven. En natuurlijk: hoe goedkoper de kade, hoe groter de kans dat dit gebeurt. Wij betalen 7 euro per nacht inclusief water en elektriciteit, maar een schip van de dubbele lengte betaalt precies hetzelfde.

gelukkig ligt deze brug niet over het kanaal maar over de Moezel

gelukkig ligt deze brug niet over het kanaal maar over de Moezel

Overigens is Charmes duidelijk zeer geliefd bij campers, ze rijden af en aan, er staan er zeker wel een stuk of 80. Bijzonder zijn wel de aanhangers, soms met 1 of 2 motoren, maar ook regelmatig met miniauto’s en zelfs eentje met een zweefvliegtuig. Vandaag een prachtige zonnige dag, voor Sanne iets te heet, maar dat gaat nog wel wennen (hopen we).
Vaartijd 4 uur, 9 sluizen, 16 km.

Donderdag 26 juli.
Prachtige dag. Vriend Herman zou zeggen: “bloedverziekend heet”. De Jobje vertrekt en wij verhalen een stuk naar achteren, verder weg van de brug. Het is te warm om iets te doen en daar passen we ons zonder veel moeite aan aan. Elke avond omstreeks 18 uur komt hier een pizzaboer langs met een soort ijscokarretje, deelt aan belangstellenden de menukaart (in 4 talen beschikbaar) uit, komt even later de bestellingen opnemen, waarna je anderhalf uur later een voortreffelijk pizza afgeleverd krijgt.
Vrijdag 27 juli.

met je zweefvliegtuig op stap

met je zweefvliegtuig op stap

Op tijd weg naar Thaon les Vosges. Tot onze verrassing blijkt de kade daar helemaal leeg. Het weer slaat om, in de namiddag regenbuien en onweer. Naast de kade ligt een enorme jeu de boules baan en het is altijd erg vermakelijk te zien met hoeveel fanatisme en bepaald niet zwijgzaam deze sport hier beoefend wordt. De pensioen gerechtigde leeftijd lijkt overigens hier ergens in de buurt van de 55 te liggen.
In de avond zit ik gelukkig nog in het donker in de stuurhut als er plotseling een stuk of 5 jongelui opdoemen die volkomen verrast een paar stappen terugdeinzen als ik ploseling in het gangboord sta. Jachten losgooien is in sommige plaatsen een speciaal vermaak van de jeugd. Na een discussie van een half uur gaan ze er van door. Even daarna zie ik hoe ze in een paar seconden de halve schutting van een kinderspeelplaats in elkaar trappen. Een kwartier later verschijnt de politie die na enkele seconden door rijdt en 10 minuten later met 2 auto’s terugkomt om uitgebreid de schade op te nemen. Een zeer dreigende volgende onweersbui doet tenslotte de rust terugkeren. Maar al met al was het inmiddels half twee.
Vaartijd 4 uur, 11 sluizen, 18 km.

Zaterdag 28 juli.

lekker, net als thuis in de flat

lekker, net als thuis in de flat

In soms wat hardere dan weer wat zachtere regen doorgevaren naar Epinal. Benieuwd of daar plaats is. Het toegangs kanaal naar Epinal verdient die naam eigenlijk niet, het is meer een sloot. Volgens de VNF 1.60 meter diep, maar de werkelijkheid is volgens mij 1.20 meter water boven 30 cm blubber. Ik moet de motor onder het minimum toerental houden om vooruit te komen en regelmatig de schroef uit z’n werk zetten. Maar na 3 kwartier ploegen zijn we er en leggen aan aan het laatste steigertje dat nog vrij is. Sanne gaat nog even de stad in om onder meer wat foto’s te maken van de 90 m2 gebrandschilderde ramen van de Notre Dame au Cierge en geniet tevens van een orgelconcert dat daar net  begint.
Tegen 6 uur krijgen wij bijna tropisch noodweer. Als we om half acht in het havenrestaurant willen gaan eten gaat dat mooi niet door. Restaurant, het terras, de keuken, alles staat blank, de brandweer is druk doende alles weer droog te krijgen, maar slaagt daar vooralsnog niet in. Tijdens de nacht herhaalt dat hele feest zich nog een keer. Een bootvakantie heeft toch zo zijn voordelen, je blijft drijven. Behalve als …….. zie zaterdag 4 augustus.
Vaartijd 2 uur, 5 sluizen,  9 km.

speciaal gebouwd zandschip bij Thaon

speciaal gebouwd zandschip bij Thaon

Zondag 29 juli.
Warm, niet erg zonnig, ik doe een aantal klusjes met name wat dingen die na de verbouwing nog niet of niet helemaal naar onze zin/in orde zijn. We lezen wat en deze avond lukt het diner in het restaurant wel.

Maandag 30 juli.
Vroeg op weg, maar helaas net niet vroeg genoeg. Een Duitser vertrekt een paar minuten eerder en is dus ook als eerste bij de sluizentrap: 3 km met 14 opgaande sluizen. De hufter vaart voor ons de eerste sluis in en stelt direct het sluismechanisme in werking. Licht op rood en wij in de achteruit. We hadden er makkelijk samen in gekund. Een Belg die klaarblijkelijk ook ligt te wachten vraagt ons om voor hem te gaan omdat zijn boegschroef kapot is hetgeen voor ons tot veel vertraging zou leiden. We tuffen vervolgens probleemloos het rijtje sluizen door, varen het “bief de partage”, waarnaast ook het stuwmeer van Bouzey ligt dat de watervoorziening van het kanaal regelt, en meren af net voorbij de eerste afgaande sluis aan een prachtige kade bij Girancourt. Zonder voorzieningen, maar wel een supermarkt op een paar honderd meter afstand. Vandaag wisselend bewolkt maar niet koud.
Vaartijd 4.40 uur, 15 sluizen, 18 km.

Dinsdag 31 juli.

zijbeuk van de kerk in Epinal

zijbeuk van de kerk in Epinal

We blijven een dagje liggen, lekker geluierd. Het is warm, benauwd weer en in de avond weer een stevig onweer.

Woensdag 1 augustus.
Varen in een paar uur naar sluis no 8, prima kade met bolders, hoger op de helling één huisje met een schitterende bloementuin. Het kanaal voert ons steeds meer door een relatief diepe kloof, de telefoons doen het hier ook niet, dus die kun je beter uitzetten anders zijn de batterijen binnen de kortste keren leeg. Vanaf Girancourt tot Fontenay is er ook geen openbare weg in de buurt. Alleen een keurig geasfalteerd pad voor fietsers en natuurlijk de VNF mensen.
Eind van de middag komt er nog een Fransman en even daarna een Nederlands zeiljacht. Deze laatste heeft duidelijk motorproblemen, vaart nu op een buitenboordje. Bovendien hebben de mensen als vaarkaart een overzichtskaart van de Franse waterwegen, formaat A4 en dus geen idee waar ze zitten en hoeveel sluizen er nog komen etc., etc..Geen benul van wat wel en niet kan of mag of moet of hoort. Ze willen naar de Middellandse zee, maar met een dergelijke voorbereiding zou ik niet eens de haven van Hedel uit durven varen. Voor de rest zeg ik er maar even niets over. Gelukkig heeft de man wel een technische knobbel (Delftenaar sprak hij) en kan al zijn technische problemen zelf oplossen.
Vaartijd 2.20 uur, 7 sluizen en 5 km.

een experiment, kunststof sluisdeuren

een experiment, kunststof sluisdeuren

Donderdag 2 augustus.
We geven de Fransman en de Delftenaar maar een ruime voorsprong en vertrekken anderhalf uur later. Dankzij het feit dat ze 2 sluizen op “dubbel rood” hebben gekregen halen we ze net niet in. We wilden eigenlijk onder sluis 16 bij Méloménil bliven liggen om in  de ‘ferme auberge’ te gaan eten, maar uiteindelijk blijkt de aanlegplek er niet meer te zijn en zo te zien het restaurant ook niet. Resteert slechts het jeugdsentiment (uit eten met vader en met de kinderen).
Maar datzelfde sentiment voert ons tenslotte naar een plek die wij noemen “de bron van de Baron”. Een werkelijk schitterende plek in de middle of nowhwere, waar we helemaal alleen liggen en genieten van de natuur, de stilte en de donkerte. Wij noemen die plek zo omdat, toen we er voor het eerst lagen, er een klein watervalletje uit de bergwand klaterde en er tevens een prachtig groot schip lag, geheten ‘le Baron’, waarvan de eigenaar zei dat het schip zo heette omdat hij  … een baron was. In de namiddag klonk altijd duidelijk hoorbaar maar totaal niet storend Beethoven of Mozart uit zijn schip. Nadien hebben we de baron nooit meer gezien, het watervalletje is er inmiddels ook niet meer. Maar het is een plek waar we samen wel een week zouden willen en kunnen blijven. Maar dan ook alleen samen.
Vaartijd 4.40 uur, 16 sluizen en 12 km.

wel grappig, maar je moet geen tegenligger krijgen

wel grappig, maar je moet geen tegenligger krijgen

Vrijdag 3 augustus.
Dit keer beperkt het genoegen zich tot maar één dag, enerzijds omdat het weer niet zo mooi is dat we het met de zonnepanelen kunnen redden, dus stroom nodig hebben, ook om de wasmachine eens duchtig te laten werken en anderzijds omdat we mogelijk dit weekend bezoek krijgen.

Zaterdag 4 augustus.
Varen we daarom in een paar uur naar Fontenoy le Chateau. De kade is vrijwel leeg. Alleen de Fransman van eergisteren en de zeilers met zonder vaarkaart liggen er. En passant zij vermeld dat het kanaal (de l’Est sud dus) redelijk en de omgeving schitterend is opgeknapt. Toch zal er nog veel aan de sluizen moeten gebeuren om te voorkomen dat er weer eens een wand instort of een deur of sluishoofd het begeeft. VNF let op uw zaak.
Eind van de middag komt onze Fransman met een krant met foto’s van een rampzalig ongeluk in de sluis waar we een paar dagen geleden zelf nog zijn geweest. Varen is niet moeilijk maar je moet wel op blijven letten. Want het wel een duidelijke fout van de schipper. Gelukkig geen persoonlijke schade maar de mensen zijn wel alles kwijt.
En Sanne heeft s’avonds alle wasgoed weer schoon en opgeruimd.
Vaartijd 3 uur, 10 sluizen en 10 km.

zoals deze spits van 40 bij 5.10 mtr, de enige die we tegenkwamen in het hele kanaal

zoals deze spits van 40 bij 5.10 mtr, de enige die we tegenkwamen in het hele kanaal

Zondag 5 augustus.
Het schip krijgt van buiten en van binnen een grote poetsbeurt. En dit logboek/weblog bijgewerkt.

Tot slot nog wat extra foto’s.

uiterst triest dus

uiterst triest dus

maar uiteindelijk wel een fout van de schipper

maar uiteindelijk wel een fout van de schipper

lekkende muren, levert uiteindelijk instortingsgevaar

lekkende muren, levert uiteindelijk instortingsgevaar

maar om wat vrolijker te eindigen:

onze summer residence in de bloemen

onze summer residence in de bloemen

In de komende weken zijn wij op de Petit Saone, zo tussen Fontenoy le Chateau en Auxonne.

De weersvoorspellingen zijn nu eindelijk voortreffelijk, dus elke avond zomerbijeenkomst, buiten met een drankje en een hapje. Wie gaan we ontmoeten.