ms artemis

Logboek week 16-06

Zondag 16 juni.

De bloedmooie nieuwe kade in Serignac

Niemand is vandaag vroeg op. Zal wel aan de mosselen liggen. Het weer is schitterend, lijkt wel zomer. De weersverwachting voor de komende dagen is zo goed dat we besluiten om de wintertent er af te halen en te vervangen door het zomerdekje. Daarom krijgt de wintertent eerst een grondige wasbeurt en is daarna zo door en door nat dat die eerst maar een dagje in de zon moet drogen alvorens hij opgevouwen en opgeborgen kan worden. Na de tent wordt ook de rest van ons bootje gewassen en ligt alles weer spic en span erbij, net op tijd voor de gisteren afgesproken ‘kadeborrel’ om drie uur. Iedereen brengt zijn drankje en lekkere hapjes mee. Een uiterst genoeglijke en altijd weer interessante happening met een internationaal gezelschap: Engeland, Nieuw Zeeland, Australië, Schotland en Nederland dus. Bovendien ook zeer gemêleerd, van de directeur van een elektriciteitsmaatschappij in Nieuw Zeeland tot een metselaar uit Engeland. En als gebruikelijk loopt dit samenzijn weer behoorlijk uit: het is al over zessen als ieder zijn stoelen weer mee terug neemt naar zijn boot. Overigens ligt de kade nu helemaal vol en aan de graskant aan de overkant liggen ook nog enkele (huur)boten. De meesten willen morgen vertrekken, wij blijven zeker nog enkele dagen liggen, prachtige plek, prima steiger, water en elektra via muntautomaten en een liggeld van € 3,- per nacht. Wie doet je wat.

Maandag 17 juni.

Om even 7 uur start aan de overkant een bepaald niet geruisloze motormaaier, dus uitslapen is er niet bij. Geleidelijk aan vertrekken de meeste boten, alleen La Caunette en wij blijven liggen. De volop schijnende zon heeft de wintertent al door en door gedroogd, wordt er afgehaald, opgevouwen en opgeborgen en vervangen door het zomerdekje. Sanne poetst de achterrand van de stuurhut (kunnen we door die tent normaal niet bij) en verft wat plekjes bij. Daarna schuiven we het zomerdekje op z’n plek. Het vastzetten daarvan is een lastige klus omdat je steeds boven je macht moet werken. Maar na een paar uur staat ie er weer strak bij. Sanne laat ondertussen de wasmachine overuren draaien: bij de derde was is de eerste al weer droog. Na al dat werken moet er natuurlijk weer met de buren (Caunette) een aperitiefje gedronken worden. Na het eten zitten we nog lang buiten in gezelschap van nogal veel muggen. Het wordt tijd de Deet weer eens op te zoeken.

Dinsdag 18 juni.

Op zondag doen we het feestje van Zaterdag nog eens dunnetjes over

Bewolkt na een redelijk warme nacht, tegen 9 uur enkele grote regendroppels, maar een kwartier later schijnt de zon weer volop. Alles wat er nu nog aan de kade ligt verdwijnt geleidelijk aan en we liggen weer helemaal alleen, is ook wel weer rustig. Blog geprobeerd bij werken, maar daar komt niet veel van terecht: bij de update van Firefox blijken om onnaspeurlijke redenen al mijn paswoorden verdwenen en ik kom er niet achter waar ze zijn gebleven. Dus voor allerlei sites moet ik weer wat nieuws verzinnen. Krijg steeds meer zin om al die automatische updates uit te schakelen. Na een aangenaam warme avond dreigt er toch weer onweer, maar we krijgen alleen een staartje regen mee.

Woensdag 19 juni.

Niet ongebruikelijk is de eerste die wij zien vandaag een monteur van een verhuurbedrijf: er lagen vannacht 3 huurboten aan de kade en 2 blijken problemen te hebben. Ik vraag mij af hoe vaak een huurboot een hele week kan varen zonder malheur, al geef ik toe dat het ook onvoorstelbaar is wat de huurders er mee uitspoken. Maar voor veelal een paar (of meer) duizend euro zou je toch . wat meer kwaliteit mogen verwachten van de controles bij de wisselingen van de verhuur. Wij gaan op onze nieuwe vouwfietsjes, jawel elektrisch, naar de Ferme Roques: een bedrijf waar je alles wat je maar met de “pruneau d’Agen” kunt doen/maken, ook werkelijk verkopen (naast allerlei uitstekende lokale producten). Ze hebben weer wat nieuws: een pruimenjenever, gerijpt op eikenhouten fusten. Ik moet zeggen: onwaarschijnlijk lekker. Het kost moeite om me te beperken tot 1 (één) fles, naast natuurlijk een fles van hun fantastische eau de vie. Met nog wat groenten en wat snoepgoed weer naar de boot. Het wordt een prachtig zonnige dag. Om 17 uur komen David en Karen nog ”even 5 minuten“ langs en vertrekken weer om half zeven. Het blijft droog tot laat in de nacht en wij zijn nu weer de enigen in de haven.

Donderdag 20 juni.

In de omgeving kom je allerlei samenlevingen tegen.

Vannacht toch weer een paar buien, het blijft somber maar droog. Een paar huurboten leggen aan voor de lunch en trekken daarna weer verder, evenals heel wat fietsers die deze plek als rustpunt gebruiken. Tegen de avond zomaar ineens 4 huurboten. Wij gaan naar het plaatselijke restaurant en eten daar de beste entrecote die we in jaren heb genoten. En zowaar een prima Engels sprekende ober die vol enthousiasme uitweidt over zijn bezoek aan Amsterdam, de diverse musea daar en de architectuur in de stad. Leuk dit soort ontmoetingen!

Vrijdag 21 juni.

De verwachte regen van gisteren is vannacht dan toch gekomen, en hoe! De ene plensbui na de andere ratelt over het dek en tussen die buien regent het gewoon. Dat duurt tot ongeveer 17 uur en dan gaat de regen over in gemiezer. En dat is ongeveer alles wat er over vandaag te vertellen is. Behalve natuurlijk dat het vandaag de langste dag is, hetgeen in dit geval ook betekent dat het de langdurigste regenbui was.

Zaterdag 22 juni.

genieten is hier niet moeilijk, laat dat maar aan Sanne over

En tijdens de kortste nacht is het vroeg in de ochtend opgehouden met regenen en zien we zowaar de zon verschijnen na het ontbijt. Dus maar eens naar het weerbericht gekeken en jawel: code oranje voor een hittegolf midden komende week met temperaturen tot 41°C. Wij denken ‘het zal wel’, we blijven eerst maar eens nog een paar dagen liggen op deze super comfortabele plek en dan zien we wel weer verder.

Logboek week 09-06

Zondag 9 juni. 1^e Pinksterdag

eindelijk weg? Ja, als de brugwachter wakker wordt.

Afgelopen nacht draaide de kermis op volle toeren en dat was overduidelijk te horen. We hebben absoluut geen zin om dat nog 2 nachten mee te maken en besluiten om toch maar te vertrekken, ondanks mijn kapotte handen, die overigens nu snel beter worden. Na een paar 100 meter is het even wachten voor de draaibrug: de brugwachter is mogelijk zijn nachtrust aan het inhalen en merkt ons pas op als een voorbijganger hem wakker maakt. Het is mooi weer maar allengs trekt de lucht dicht en tegen de middag vallen de eerste druppels alweer. Er is op het water geen fluit te doen. De hele dag zien we welgeteld 1 (tegemoetkomend) huurjacht.

historische gewoonte met Pinksteren, als matroos verklede mannen en kinderen delen gratis brood uit

We meren af in Valence d’Agen waar we de afgelopen jaren nooit een plekje konden krijgen, nu ligt er behalve de drie vaste liggers welgeteld geen enkel schip, gewoon een lege haven, onbegrijpelijk. Het is eigenlijk al weken lang overal ontzettend stil, nauwelijks vaart, opvallend weinig huurboten. In onze ‘eigen’ haven was het ook al zo opvallend stil voor de tijd van het jaar. Men fluistert dat het vooral de Engelsen zijn die wegblijven, mogelijk vanwege de Brexit? Tegenover de haven is een oude vervallen kade, vroeger in gebruik bij het beroemde festival van Valence d’Agen, waar wij afmeren. Dit festival, waar grootse historische stukken werden opgevoerd, wordt helaas sinds enkele jaren niet meer georganiseerd wegens geldgebrek en een sterk afgenomen animo van de burgerij die daar destijds een grote rol in speelde.

haven Valence d'Agen, behalve 3 vastgeroeste bootjes, geen schip te bekennen

In de avond komt er wat wind en regen opzetten. Wij blijven hier een paar dagen liggen, dinsdag is er een super-uitgebreide markt. Jochem belt om zijn vertrek naar Polen te melden en ook dat hij mogelijk nog een weekje aan boord wil komen ergens na de zomervakantie. Zou fantastisch zijn!.

Maandag 10 juni.

Vannacht weer een enorme stortbui, die lang nadrupt omdat we precies onder een enorme plataan liggen. Het blijft vandaag droog maar de zon laat het nog afweten. Welgeteld één huurjacht komt vandaag voorbij. Het schip krijgt een uitgebreide wasbeurt en die was nodig ook. Je wilt niet weten wat er met al die regen nog meer uit de lucht komt vallen. Na de lunch samen nog even een stukje gewandeld. In de avond wordt het echt koud; de achtertent gaat weer helemaal dicht.

mooi hè

Dinsdag 11 juni.

Na het ontbijt gaan we de markt verkennen. Onvoorstelbaar, praktisch het hele dorp is één grote markt en er zijn ook nog 2 grote overdekte markthallen. Vooral ook veel lokale producteurs met zeer uitgebreide groentekramen, veel kaas en vlees en daarnaast natuurlijk ook de kleding, schoenen, allerlei prullaria, enz. enz. Deze markt is veel ruimer en groter van opzet en daardoor eigenlijk veel aardiger dan de meeste markten in de regio. Terug aan boord ga ik het weblog bijwerken. Slechte berichten via de mail blijven niet uit: een medebewoonster van ons appartementengebouw is overleden. Toch best vervelend dat je dan niet naar de uitvaart kunt, maar ja, dat is nu eenmaal niet anders.

markt in Valence d'Agen

Vandaag is er één jacht voorbij gekomen. Maar eind van de middag komen er plotseling 4 huurboten binnen en daarmee is de haven direct een stuk minder kaal. Nog niet eerder zoveel ‘verkeer’ op 1 dag gezien. Rustige avond met een enkel buitje afgewisseld met een opklaring. Wel tamelijk koud. Wat ons vandaag is opgevallen is dat veel lokale en regionale overheidsgebouwen nieuw/gemoderniseerd zijn, vaak architectonisch volledig uit de toon vallen met hun historische omgeving en omgeven zijn door mooi aangelegde tuinen en parken, terwijl de buurt er nogal eens beroerd bij ligt.

Woensdag 12 juni

deels overdekt

Na een simpelweg koude nacht is het droog, bewolkt met een matige westenwind. Sanne loopt het halve dorp rond om een brievenbus te vinden om een condoleance kaart te posten. Plaatselijke lieden hebben geen idee waar een brievenbus is, op het toeristenbureau weten ze alleen dat het postkantoor verhuisd is maar ze weten niet waarheen. Inmiddels is de haven al weer leeg en ook wij besluiten om maar weer eens een stukje te varen. Nog geen uur later maken we vast aan het vertrouwde steigertje naast het Lac Bleu de Bergon, net voorbij Golfech. Het blijft tamelijk hard waaien maar het is wel zonnig en tegen de avond word het windstil. Kortom, prima weer. Herman gebeld vanwege zijn verjaardag. De romp van de Progres is net geschilderd in een loods en een dezer dagen varen zij naar Friesland. Tot slot een schitterende avond, absoluut windstil, volop zon tot ruim half tien. Zelfs de vogels zijn er stil van.

Donderdag 13 juni.

oppassen dus!

Weer een ijskoude nacht, 6 °C, dus toch de kachel maar weer aan. Opvallend: de paar laatste keren dat ik de kachel liet branden produceerde die bij het opstarten een enorm rookgordijn en leek het alsof hij niet op gang kon komen. Pas na enige minuten begon hij flink te branden en hield het roken op. Deze ochtend echter: geen spoor van rook en hij slaat onmiddellijk aan. Weer een raadsel erbij. Ook de zon helpt om het schip snel op te warmen. De eerste plataanspikkels op het kletsnatte dek weg gezwabberd, dat zullen we nog vaak moeten doen deze zomer. De rest van de dag besteed aan het bijwerken van het weblog, selecteren van foto’s en dan alles publiceren op het web. Sanne verkent uitgebreid de omgeving. Het terrein is schoner dan vorige jaren, maar ook minder toegankelijk voor auto’s en campers. Er wordt nog steeds veel gejogd, gewandeld en honden uitgelaten. Er is “druk” vaarverkeer, wel 7 of 8 boten komen voorbij, waaronder 2 keer de Villa Louisa die met gasten aan het rondvaren is.Bij elkaar een prachtige dag.

onweer in de smalle sloot naar Serignac

Vrijdag 14 juni.

We besluiten om vandaag naar Agen te varen, we zien wel of daar ergens een plekje is. Het weer is weer eens totaal omgeslagen: in de ochtend wat motregen, in de middag regent het gestaag door. We vinden zowaar direct een ruime plek met 2 prachtige bolders, naast een elektrakastje waarop duidelijk privé staat. Maar nergens een teken dat dit iemands vaste ligplaats is. Sanne gaat de kathedraal bekijken, ik schrijf het logboek bij. We liggen best goed, weliswaar geen water en geen stroom wat op zich geen bezwaar is, maar het lawaai van de drukke verkeersweg aan de overkant van het water is bijna oorverdovend. Dus geen plek om meerdere dagen te blijven liggen.

Zaterdag 15 juni.

voorbereiding voor de 'moules et frites', er is op ons gerekend

Het heeft vannacht voortdurend geregend en in de ochtend komt daar nog onweer bij ook. Kennelijk voor iedereen een reden om bijtijds te vertrekken. Vlak half tien zijn we bij de brug over de Garonne (‘pont canal’) en zien we dat een Frans jacht (10 mtr) juist voor ons de sluis invaart en direct bedient, zodat de deur net voor onze neus dicht gaat. Behoorlijk lullig want we hadden er nog makkelijk bij gekund, typisch Frans overigens. Ondertussen komt er nog een 13 meter Duits zeiljacht achterop, zodat we steeds met tweeën in de nu volgende 4 sluizen liggen. Dat gaat best maar kost wel flink wat extra tijd per sluis. Het regent gelukkig niet al te hard, maar net als we uit de 4^e sluis komen krijgen we een daverende onweersbui over ons heen. Anderhalf uur later is ook dat weer voorbij en komen we aan in Serignac, waar nog precies één ruime plek voor ons over is. Ook deze haven heeft een complete metamorfose ondergaan, prima en verlengde kade, zuiltjes met water en stroom (via muntautomaten); het havengeld is overigens als enige niet veranderd: nog steeds 3 euro per nacht! Diverse schepen vanuit Moissac hebben ook voor deze plek gekozen: de Madeline en La Caunette liggen achter ons en die botte Fransman net voor ons evenals de Plan B en nog eentje, en dan de Mary Lou en de Elegance. We blijken met onze neus in de boter gevallen want vanavond is er op het kerkplein een muziekfestival met “moules et frites” en natuurlijk wijn en crêpes. Ondertussen is de zon er ook bijgekomen zodat het vervolgens een zeer gezellige avond wordt met muziek uit de jaren 60 en 70, maar niet zo hard dat je niet gewoon met elkaar kunt kletsen.

geanimeerde scheepspraat

En naast de plaatselijke bevolking is al het scheepsvolk er natuurlijk ook bij. Prima avond. We spreken af dat we morgen op de kade nog maar een drankje met elkaar zullen drinken, om het niet te verleren. Foto’s van de haven komen volgende week.

Logboek week 02-06

Zondag 2 juni

kermisattractie (doolhof), te groot voor één foto

Prachtig weer. Vannacht voor het eerst geslapen zonder een extra deken. Zo’n koud voorseizoen hebben we nog nooit eerder gehad. Sanne heeft moeite met de overschakeling naar dit mooie weer. Eigenlijk gebeurt er vandaag niets bijzonders. Tot ongeveer 18.00 uur als er op de capitainerie twee licht nerveuze Australiërs verschijnen met de melding dat de motor van hun gehuurde boot in de 3^e sluis vóór de haven er mee opgehouden is. Die 3 sluizen zijn gekoppeld en daarmee is dus het hele traject geblokkeerd en ze hebben geen idee wat te doen. Jim adviseert ze de bekende oudhollandse methode: een lange lijn en jagen. Ondertussen bellen we de VNF om de volgende 2 sluizen op handbediening te zetten omdat de automatische bediening om 19.00 uur stopt en het niet gewenst is om een boot tussen die volgende 2 sluizen te laten liggen. Daarna gaan we naar ze toe en blijken ze al kreunend en puffend halverwege sluis 3 en 2 te zijn.

supertrampoline

Maar omdat de man aan de sleeplijn die op het achterschip vast zit, veel harder trekt dan de man aan de voor-sleeplijn komt het schip voortdurend dwars te liggen. En verder staat er dan op het schip nog een derde flipper voortdurend aan het roer te draaien, wat natuurlijk meer tegen- dan meewerkt. Als we ze uitleggen hoe het wel moet gaat het ineens een stuk beter. Jim en ik begeleiden de boot door de 2 volgende sluizen en halen ze dan naar de kade in de haven. Overigens, de verhuurder kon niet komen omdat er vandaag geen technische man aanwezig was! Maar wel € 6.000,- per week laten betalen! De volgende dag was die technische man er wel en had in 10 minuten het probleem opgelost: resetten van een of ander relais! Overigens komen de kermiswagens al in grote getale aangereden (trucks met oplegger + aanhanger + caravan) en het plein tussen de haven en de rivier raakt steeds voller. Hopelijk zijn wij volgend weekend (Pinksteren) weg uit de haven want rust en stilte zijn dan ver te zoeken. Maar eerst blijven we nog een paar dagen liggen omdat de huid van mijn handen dermate kapot is dat ik geen lijn kan hanteren. In de late avond nog een bezoekje van een zeer geïnteresseerde mogelijke koper van ons bootje.

Maandag 3 juni.

spookhuis, past ook niet op één foto

Vannacht verrast door één geweldige hoosbui. Maar als we opstaan is het al weer mooi weer en zo heurt het ook hier. Terug naar de huisarts, (weer zonder afspraak) omdat de handen niet beter worden. Zij verwijst ons nu door naar een dermatoloog in Montauban, maakt daarmee een spoed-afspraak voor woensdag ochtend 8.00 uur en wilde geen honorarium: “ik weet niet wat het is en jullie hebben al een eerder consult betaald”. Ook dát is Frankrijk. Overigens, de rekening van de werfbaas in Castelsarrasin is er nog steeds niet. Ik bel hem op en meldt op z’n voicemail dat ik woensdagochtend naar hem toe kom en niet eerder weg ga dan wanneer ik die rekening heb.

Dinsdag 4 juni.

Fantastisch weer.

Als je maar durft, 40 meter hoog. (foto eerst aanklikken!)

De temperatuur binnenboord komt voor het eerste boven de 30°C. We passen daar onze activiteiten op aan: niks doen dus. Behalve in de avond, want als we morgenvroeg om 8 uur in Montauban moeten zijn betekent dat wel dat we om 7 uur moeten vertrekken en dat is voor ons wezenloos vroeg.

Woensdag 5 juni.

Om 6 uur uit de kooien, om 7 uur in de stromende regen op weg naar de kliniek in Montauban. Ruim voor 8.00 uur bij de kliniek. Blijkt een modern gebouw met dito inrichting, geen secretariaat, afspraak uitsluitend via internet of telefonische doorverwijzing van een arts. In dit pand huizen meerdere specialisten. De dermatoloog blijkt een zeer vriendelijke, hulpvaardige, uitstekend Engels sprekende en tamelijk jonge vent te zijn, die binnen enkele minuten zijn diagnose gesteld heeft. Volgens hem een aandoening die ik al veel langer heb en die nu plotseling manifest en uitgebreid is geworden. Conclusie, de kans is aanzienlijk groter dat je er méé dan áán dood gaat. Hij voorziet ons van de nodige recepten, geeft zijn privé 06 nummer en een code dat we hem ten alle tijde kunnen bereiken met een vraag of voor zo nodig een volgende afspraak of meer medicijnen. Opgelucht verlaten we het pand. Een klein uurtje later zijn we in Castelsarrasin op de werf waar ik Christophe zijn kantoortje in zie schieten. Als ik daar even later binnen wandel zwaait hij trots met de rekening en meldt dat hij die ook nog per mail heeft gestuurd. Nog steeds in de regen terug naar de haven en de boot. Na de lunch de apotheek geplunderd (en ook mijn portemonnee!). Het regent nog steeds. We vinden dat we nu eindelijk weer eens bij de Florentin mogen gaan eten. Terug aan boord en kijkend naar de naam van het schip vlak achter ons realiseren we ons dat de eigenaresse vandaag is begraven en dat roept toch direct weer herinneringen op.

Donderdag 6 juni.

Tollend bakje aan uiteinde molenwiek, 50 meter hoog. (Ook deze eerst aanklikken!)

Nu weer een stralende dag, afwisselend is het wel. We besluiten om nog maar een paar dagen te blijven liggen. Mijn handen zijn te pijnlijk en kapot om te gaan varen. Maar wel gefoerageerd zodat we direct weg kunnen als dat beter wordt. Stoffel gebeld voor zijn verjaardag.

Vrijdag 7 juni.

Vandaag weer nat en kil. Afwisselend is het weer zeker. Mijn handen worden niet slechter maar beter kun je het ook niet noemen. Nog maar een dagje blijven liggen. De kermis op het grote plein wordt verder opgebouwd en in de avond draait al een deel. Ik heb in Nederland nog nooit zo’n uitgebreide kermis gezien, met bovendien een aantal attracties waar je mij voor geen goud in krijgt.

Zaterdag 8 juni.

De kade aan de rivier ligt ook al aardig vol

Na een echt koude nacht (5 °C) wordt het toch wel snel warmer. In de ochtend bezoek van een Amerikaans stel, geïnteresseerd in de boot en doorgestuurd door Jim. Maar eigenlijk weten ze nog niet wat voor boot ze willen hebben en ik denk niet dat ze beseffen dat een historisch vaartuig als het onze toch wel behoorlijk veel onderhoud met zich meebrengt. Verder een zeer rumoerige avond met zo’n kermis naast de deur. Als mijn handen, die iets beginnen op te knappen, het enigszins toelaten willen we morgen toch echt (en eindelijk) vertrekken.

Logboek week 26-05

Zondag 26 mei.

N.B. De foto’s zijn meestal veel mooier (groter) als je er op klikt. Via het pijltje ‘een pagina terug’ kom je weer in het verhaal.

Rustdag. Sombere ochtend. Sanne gaat naar de markt, ik geef het schip een stevige wasbeurt. Laat op de middag komt de zon toch nog tevoorschijn. Dan komt de klus waarvan ik vorige week al een foto op het weblog heb gezet. De pontons die zomers op de rivier liggen worden in het najaar altijd geheel ontmanteld en naar binnen gesleept omdat ze door de soms hoge waterstanden en de sterke stroming ’s winters niet op de rivier mogen blijven liggen. En dus moeten ze in het voorjaar weer naar de rivier terug en begint de puzzel waar welk stuk thuis hoort.

Als het geheel weer in elkaar is gezet (met behulp van een hijskraan) wordt het naar z’n plek op de rivier getrokken en gekoppeld aan ankers waarbij ook altijd 2 duikers nodig zijn. Al met al een 2 dagen durende klus elk voor- en elk najaar; kosten jaarlijks € 5000.- , opbrengst altijd minder. Als de gemeente (Moissac) slim was geweest hadden ze even gekeken naar Montauban, 30 km stroomopwaarts, waar ze 3 prachtige steigers op de rivier hebben liggen, zodanig geconstrueerd dat die het hele jaar door kunnen blijven liggen. Maar ze vinden deze mooier. C’est la France. Voor ons (havenmeester en een paar schippertjes) is het overigens best een leuke klus.

Maandag 27 mei.

de opbouw van de buiten steiger begint vorm te krijgen

De kraandrijver en een paar gemeentewerkers zijn al op tijd (9.30 uur!) begonnen met de legpuzzel en aan het einde van de dag ligt het eerste gedeelte op z’n plek. Morgen het 2^e deel. Sanne repareert ondertussen een van de ritssluitingen van de wintertent. Die is overigens al meer dan 30 jaar oud maar voldoet nog steeds prima, zeker met het nog steeds wisselende en veelal regenachtig weer.

Dinsdag 28 mei.

Vannacht enkele zware buien, inmiddels droog maar somber en niet echt warm. Ik werk het blog bij, Sanne informeert bij het Office du Toerisme naar een Engels sprekende huisarts vanwege enkele eczeem-achtige plekken op mijn benen die maar niet weg willen.

Woensdag 29 mei.

en zo ziet het er uit als de puzzel is opgelost ....

De dag begint zwaar bewolkt maar allengs wordt het ietsje lichter. De grote groepspraktijk (5 artsen) heeft vandaag geen plek meer en de komende 4 dagen zijn ze met z’n allen vrij!, Hemelvaartsdag plus aansluitend weekend. Overigens spreekt geen van die 5 ook maar enigszins een fatsoenlijk woord Engels. Dus maar binnengelopen bij een (vrouwelijke) arts in het centrum van het dorp, waar we naar een half uurtje wachten een afspraak kunnen maken voor later die middag. Blijkt overigens zeer behoorlijk Engels te kunnen spreken. Consult verloopt zeer plezierig, al is ze niet helemaal zeker van haar diagnose, wat ze ook eerlijk zegt. Daarna Sanne naar de supermarkt om inkopen te doen voor de ‘haven-barbecue’ van vanavond (opening van het seizoen). Zij redt het nog net om tegen zessen alles voor de barbecue klaar te hebben. Jim (de havenmeester) heeft inmiddels het terras bij de capitainerie opgetuigd en we hebben met zo’n 30 mensen een supergezellige avond met een niet onaanzienlijke hoeveelheid spijs en drank. Leuk dat er naast allerlei oude bekenden ook nieuwe gasten zijn: geleidelijk aan wisselt de bezetting van zo’n haven toch elk jaar wel wat. Met name de vele buitenlanders willen na een paar jaar hier toch ook nog enkele jaren naar Noord-Frankrijk en Nederland of komen van daar terug naar het warmere zuiden. Het belangrijkste overigens: Jochem belde vanmiddag dat er op dit moment geen reden tot zorg is. Wel wordt de controle-frequentie wat opgevoerd.

Donderdag 30 mei, Hemelvaartsdag

Zonovergoten met wel een frisse noordelijke wind. We keutelen wat aan, schip gewassen, Sanne de overhemden dito en maakt ook nog een flinke wandeling.

Vrijdag 30 mei.

... en gekoppeld aan de wal. Plaats voor 6 á 8 bootjes

Zon en weinig wind. De gebruikelijke was werkzaamheden. Mijn medicijnen geven een lichte verbetering. Patrick en Laurence hebben vandaag hun boot (de Zac) weggebracht naar Castelsarrasin voor de verkoop, het was hun eerste vaartocht na vijf jaar. Laurence heeft de werfbaas (Christophe) gevraagd om nu eindelijk mij de rekening te sturen van de reparatie van de Python drive van 3 weken geleden. Dat had ie inmiddels al wel 10 keer beloofd, maar ja: druk, druk, druk.

Zaterdag 1 juni.

Het weer is nu gewoon ouderwets fraai. Eindelijk de stuurhut helemaal open, zowel de beide zijkanten als de achterkant van de ‘wintertent’ opgerold. Voor het eerst dit seizoen een ‘koude warme maaltijd’. Na de nodige moeite kom ik er eindelijk achter waarom, als je een mail doorstuurt, de bijlagen niet zonder meer meekomen. Gelukkig weet Jim, of liever Sandra, dat nu ook. Mail was namelijk op de capitainerie binnen gekomen

Zondag 2 juni.

Dat verslag ga ik hopelijk (over)morgen schrijven.