Archive for september, 2016

ARTEMIS 23e en 24e week reis 2016 (week 37 en 38)

Voor trouwe en mogelijk nieuw lezers nog maar eens gemeld: als je een vergroting van een foto wilt zien: er op klikken en nadien weer terug naar de tekst door op de knop vorige pagina te drukken..

Zondag 11 september.

Warm en zonnig weer. Een dagje om bij te komen van alle feestelijkheden en om het weblog bij te werken en de wereld in te sturen. Wel nog naar de markt geweest voor een zonnehoed, maar niks naar ’t zin kunnen vinden.

Maandag 12 september.

marktplein in Lauzerte

marktplein in Lauzerte

Onveranderd zonnig en warm. Maar nadat ik de auto uitgebreid gestofzuigd heb, zowel van binnen als van buiten (met name de luchtinlaatopeningen onder aan de voorruit, die volledig vol zitten met bladertroep) start hij plotseling niet meer. Geen idee wat er aan de hand is. Accuspanning blijkt 9.2 volt. Auto van Jim ernaast gezet en accu’s gekoppeld: start onmiddellijk zonder een moment van haperen. Meteen daarna ongeveer 20 km gereden, spanning is daarna 12.2 volt. Hopen maar dat er verder niets aan de hand is, want ik heb weinig zin om voor die paar laatste weken nog een nieuwe accu te moeten kopen. In de haven is het uiterst rustig, we zijn blij dat we aan de schaduwkant liggen want de temperatuur blijft ruim boven de 30 graden.

Dinsdag 13 september.

Vandaag zelfs ruim 35 graden. Sanne heeft flink last van de hitte, is benauwd en heeft weinig fut. Per toeval gezien dat de inklap-beveiliging van beide kajuitstoelen is afgebroken. Met wat schroefjes voorlopig gerepareerd, maar dat neemt niet weg dat de stoelen steeds gammeler worden en er nieuwe zullen moeten komen. Volgend jaar, zolang houden ze het nog wel. In de avond de dakramen in de winterstand gezet want voor vannacht wordt flink regen voorspeld; de eerste in 6 weken. In de avond komen Jim en Sandra aan boord en drinken een biertje. Maar als het tegen negenen hard begint te waaien en de eerste regen valt, kiezen zij voor een tijdige aftocht om niet doornat aan boord van hun eigen schip aan de andere kant van de haven te komen.

Woensdag 14 september.

de beroemde brug over de Lot in Cahors

de beroemde Pont Valentré over de Lot in Cahors

Het heeft vannacht gegoten en niet zo zuinig ook. Bovendien is het amper 20 graden, maar liefst 15 graden minder dan gisteren, dus maar even een dikke trui aangetrokken. Tegen de middag belt een vriend met zeer slecht nieuws; alhoewel verwacht, komt dat toch hard aan. We weten nog maar al te goed hoe bang wij zijn geweest dat ons iets dergelijks zou overkomen. Uit privacy overwegingen geen verdere toelichting, maar er volledig aan voorbij gaan is ook geen optie. In de avond is het stil en fris (koud), iedereen zit binnen. Jochem belt en informeert ons over zijn vakantieplannen: Helsinki en Tallinn. In ons gebied geldt nog steeds code oranje, veel wind en regen. De Herault is al bijna een meter gestegen, de Tarn zal morgen ook wel een stuk hoger zijn. Overigens vandaag ook nog wat dingen geregeld op de capitainerie betreffende een mogelijke winterplek (voor ’17-’18) voor het schip van H & C. Zou wel heel leuk zijn als ze volgende zomer onze kant op komen.

Donderdag 15 september.

Stuw en sluis, deels onder de brug van hierboven

Stuw en sluis, deels onder de brug van hierboven

Ja, deze ochtend gaat voor het eerst de kachel aan om half acht. Sanne deelt doodleuk mee, als ze om kwart over acht opstaat, dat ze het helemaal niet koud heeft. Na de lunch stappen we in de auto en rijden naar Lauzerte, een vroeger Catharenbastion op een strategisch hoog gelegen top en met een bewogen geschiedenis. Na wat rondgewandeld te hebben door allerlei middeleeuwse straatjes genieten we ook van het prachtige uitzicht over de wijde omgeving. Daarna rijden we door naar Cahors. Onderweg wel veel bordjes met aanduidingen van de weg naar allerlei chateau’s, maar we zien niet één wijngaard. Het is al net als bij het Canal de Bourgogne, als je daar vaart zie je ook geen enkele wijngaard. Waar dan toch al die wijn vandaan komt?? Cahors ligt als een soort schiereiland in een bocht van de rivier de Lot en is ook eeuwen oud met een rijke geschiedenis. We wandelen wat rond door het oude stadsdeel en bekijken de Pont Valentré, (Unesco wereldranglijst van monumenten) met daaronder een sluis en een stuw. Ook hier (en nu een beetje) is al duidelijk hoe ruig de Lot soms kan zijn: de oevers zijn steil en zeker een tiental meters hoog. Maar als je de enorme steile hellingen aan weerskanten ziet is dat ook niet verbazingwekkend. Via een mooie route met ontzettend veel bochten, langs steile hellingen (zonder bermbeveiliging!) en schitterende uitzichten rijden we terug naar Moissac. Daar aangekomen ontdekken we dat de onderste halve meter van de auto spierwit is in plaats van zwart. Oorzaak: een mengsel van kalk en cement, afkomstig van een stuk weg dat kennelijk net met kalk was afgedekt, maar waar geen enkele waarschuwing bij stond. Hele plakkaten spuiten we van de wagen af, daarna een stevige borstelbeurt en de Honda is weer als nieuw. Al met al eten we nu dus laat en daarna is het te koud om buiten te zitten.

Vrijdag 16 september.

De nachten worden steeds kouder, het zwabberen ‘s ochtends om het dek droog en schoon te krijgen kost steeds meer tijd (en ijskoude handen!). Na het ontbijt krijg ik de geest (volgens Sanne) en krijgt het achterdek een abnormale grote beurt. Dat was ook wel nodig. Sanne haakt hierop in, in arren moede, door het meteen in de was te zetten: kortom de eerste activiteiten van het winterklaar maken zijn begonnen. Zijn we net klaar met het kleinste dekje, begint het te regenen. Maar het staat wel leuk, al die parelende druppels op het dek(je). In de avond is er weer een barbecue op de capitainerie, veel wijn, bekende gezichten en sterke verhalen. Leuke, ontspannen avond en het blijft zelfs droog. Niet onvermeld mag blijven tenslotte dat Sanne’s bananensaus steeds meer faam krijgt en terecht. Nadeel: ik heb er zelf nauwelijks van kunnen genieten.

Zaterdag 17 september.

Fète des Chasselas wegens het verkrijgen van de AOC

Fète des Chasselas wegens het verkrijgen van de AOC

Het weer lijkt op te knappen, maar al snel trekt het dicht en vallen er zo nu en dan wat drupjes. Jim, de havenmeester roept mijn hulp in, of liever die van mijn waterpomp, vanwege een (voormalige) huurboot, die dreigt te zinken. Na 2 uur pompen vinden we de oorzaak, een lekkage in de afkitrand op de bodem van een voormalige watertoevoer van het toilet. Het water komt toch met een vingerdikke straal naar binnen. Maar de pomp kan dat makkelijk bijhouden. Overigens een typisch geval van verwaarlozing, geen stroomaansluiting of zonnepanelen, dus lege accu’s, dus geen bilgepomp. De eigenaar wil het schip al jaren verkopen en doet er niets meer aan, maar het heeft maar heel weinig gescheeld of er was helemaal niets meer te verkopen. Van een stel boze Zwitsers op een huurboot die nog laat binnenkomt horen we dat het kanaal bij Mas d’Agenais 3 dagen dicht is geweest omdat er drie reusachtige platanen tijdens een fel onweer dwars over het kanaal waren terecht gekomen. Alsof je dergelijke reuzen zomaar even weg kunt halen, zeker als er aan weerszijden geen weg(je) is. Wij vertellen hen vriendelijk dat we vorig jaar 2 weken niet konden varen om dezelfde reden, maar dat kalmeert hen geenszins.

Zondag 18 september.

De gebruikelijke ochtendrituelen op zondag. Daarna gaat Sanne op de markt inkopen doen. In de middag gaat ze daar opnieuw heen, omdat dit jaar het gebruikelijke “Fete de Chasselas” (een plaatselijke kleine en zeer zoete druif AOC) rondom de kerk en de abdij wordt gehouden, in plaats van op het gebruikelijke grote plein aan de rivier. Tot slot klimt ze nog even in de presbyteriaanse toren omhoog. Ik breng de middag door met het weer gangbaar maken van de bovenluikjes in de plafonds. In de avond is voor het eerst sinds dagen niet al te koud, vooral door het afnemen van de wind en het heeft niet geregend. We zitten tot half elf buiten.

Maandag 19 september.

De nieuwe brug bij zonsopgang bij La Cour St Pierre

De nieuwe brug bij zonsopgang bij La Cour St Pierre

Nacht was niet al te koud, dekken kurkdroog dus er valt niets te zwabberen. Regelmatig bezig (op verzoek van Jim) met support van aanleggende huurboten. Veel (oudere) Duitsers die geen woord Engels of Frans spreken, laat staan dat ze iets van varen snappen.”Mit mein Mercedes auf der Autobahn geht’s immer gut”. Aan de meeste van die huurboten is dan ook het einde van het seizoen duidelijk af te zien: kapotte stootwillen, tot op de draad versleten landvasten, scheuren en barsten in de bootranden, verstopte afvoeren en verzin nog maar meer ellende. Het ergste van alles is dat de huurders ook geen enkele instructie krijgen hoe met hun boot om te gaan en over de meest elementaire fatsoensregels op het water. Terwijl ze toch enige duizenden euro’s betalen voor een weekje huur. Toegegeven, voor ons geeft het wel vaak vermakelijke situaties, mits ze niet net voor of achter ons aanleggen en met hun pikhaak proberen hoe krasbestendig de Artemis is. Vanavond weer buiten gegeten en tot half elf buiten gezeten zonder extra trui. We piekeren wel wat maar waarover valt buiten het kader van dit verslag.

Dinsdag 20 september.

Gevaren: 3.30 uur, 9 sluizen en 15 km.

dezefde brug in de middag

dezelfde brug in de middag

Even bij Jim wat gekletst, hij was gisterennamiddag zowat overstuur van boosheid vanwege een huurboot die geen havengeld wilde betalen, zonder enige opgaaf van reden. Er was voor hen betaald zeiden de twee ‘heren’. Telefonisch overleg met het verhuurbedrijf leerde dat dat niet betaald had, maar dat zij ook problemen hadden gehad omdat de mannen fietsen bij de boot eisten en daarvoor niet wilden betalen. Na verloop van tijd bleek het om 2 journalisten te gaan die in opdracht van het departement een reportage over het kanaal moesten maken en dus meenden dat alles voor hen gratis was. In de loop van de ochtend verschijnen Alan en Nicky op de kade. Het gaat hen inmiddels goed, al moet Nicky nog uiterst kalm aan doen met haar knieprothese. Overigens wordt je van de verhalen over de toestanden in de Engelse gezondheidszorg ook niet bijster vrolijk. Hun boot ligt nog in Lalande aan de Lot. De kans is klein dat ze dit jaar de Finca nog terug kunnen halen. Na 1 november werken de pilots op de Garonne niet meer, op dit moment staat er maar een paar decimeter water. Na de lunch verlaten we de haven en varen richting Montech. We willen aanleggen net voorbij de sluis van Escatelens omdat daar een aanlegplek is met een hele lage kade zodat we makkelijk bij de zijkant van de boot onder het gangboord kunnen voor de winterbehandeling: schoonmaken, cleanen en in de was zetten. In St Porquier ligt de kade er geheel verlaten bij en die lijkt ook redelijk laag, dus stoppen we daar. Vanochtend heeft Sanne de randen van de dakluiken geschilderd vanwege wat haarscheurtjes in de lak. Vanmiddag heeft ze een paar keer enkele honderden meters gelopen om niet steeds in de sluizen omhoog te hoeven klimmen, bij de laatste 3 sluizen moest ze wel via de trap omhoog en dat is ze duidelijk niet meer gewend. Doodmoe dus, en ja, de jaren gaan ook meer tellen. We hebben dit jaar ook minder gevaren.

Woensdag 21 september.

Prachtige zonsopgang, maar koude ochtend. Dus de verwarming maar even bijgezet. Na het ontbijt aan de slag aan de stuurboordkant. Behalve schoonmaken en in de was zetten ook beschadiginkjes schuren en lakken. De dakluiken gaan in de winter-ventilatie-stand want de nachten worden nu snel kouder. Sanne vult zelfs haar hoeslaken met een dralon deken. We kunnen nog wel buiten eten maar op tijd want tegen achten is het pikdonker, hetgeen overigens vanavond een prachtige sterrenhemel oplevert. Het najaar zit er nu duidelijk aan te komen, vandaag maar 4 boten gezien.

Donderdag 22 september.

Gevaren: 0.30 uur, 1 sluis en 2 km.

weer dezelfde brug, maar nu bij nacht

weer dezelfde brug, maar nu bij nacht

Volop zon, de dekken zijn kletsnat van de condens. Even een half uurtje gevaren tot net voorbij sluis Escatelens. Daar weer aangelegd bij een stukje lage kade, overigens lager dan die van gisteren en dus nog makkelijker. De gisteren bijgeschilderde stukjes op het berghout zijn helaas weer opengesprongen, waarschijnlijk te veel zon tijdens het schilderen, we laten het maar even zo want van roest was nergens sprake, het was zuiver voor de mooiïgheid. Om 18 uur begint de boer het stuk grond naast het kanaal, precies waar wij liggen, te ploegen en te eggen. Even daarna kunnen we elkaar nauwelijks meer zien door het stof. Alles potdicht gedaan maar inmiddels zie je overal het stof al liggen. Gelukkig hadden we maar een paar hele kleine stukjes geschilderd en die waren al droog genoeg.

Vrijdag 23 september.

Gevaren: 2.15 uur, 5 sluizen en 8 km.

Even voor negen gestart in een stralend zonnetje, maar nog wel met een trui aan. Bij de ‘trap van Montech’ (5 sluisjes over 2 km) de VNF gebeld en enkele minuten later zien we het bekende scootertje al verschijnen met de evenzo bekende sluiswachteres. Vanwege een tegenligger gaat ze alleen de eerste 2 sluizen mee, de volgende 3 worden door de baas zelf bediend. Bij de laatste vragen ze altijd welke kant je nu opgaat, richting Montauban of richting Toulouse. Wij willen richting Montauban en aanleggen in Lacourt St Pierre. De baas meent dat daar maar een boot ligt (er is plek voor drie) en verifieert dat nog even telefonisch bij de sluiswachter van Montauban, die dat bevestigt. Wij zijn wel happy daarmee, want we hebben gisteren nogal veel boten voorbij zien komen en waren er niet gerust op dat er plaats zou zijn. Snel brood gehaald in de plaatselijke bar/tabac. Sanne schuurt alvast het ‘quasi houtwerk’ op de boeg en de achterkant. Zoonlief J. gebeld, is vandaag terug van vakantie en heeft het goed gehad.

Zaterdag 24 september.

met reflectie in het water

met reflectie in het water

Het weer is als (nog) steeds stralend, binnen en buiten tegen de 30 graden. W. gebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag. Het schilderen van het namaakhout gaat helaas niet door, de zon brandt op het ijzer en lakken is dus zinloos. Daarom wel alvast maar de borden met de naam van de thuishaven van de kont gehaald en daaronder geschuurd. Het lakken moet nog maar even wachten, want voor morgen is er zowaar wat regen voorspeld. Sanne poetst de verticale wanden van de opbouw en zet ze in de was, evenals het dak van de stuurhut rondom de zonnepanelen. Op het water zowel als op de aanliggende picknickplek is het super rustig, zelfs geen petanquespelers vandaag. De Xenia is de enige boot die voorbij komt op weg naar Montauban waar zij overwintert.

Zondag 25 september.

Sanne denkt nog gauw een was te doen, hangt die ondanks de dreigende wolken buiten op de lijn, maar moet even later toch de zaak weer binnen halen want het begint inderdaad te regenen. Eerst alleen maar wat spetters en wat later toch wel een flinke bui. Het is en blijft bewolkt en maar net aan 20 graden, dus bijna 10 graden minder dan waaraan we gewend waren. De nachten komen overigens inmiddels onder de 10 graden. Ik schrijf het weblog bij. Sanne doet het vandaag eindelijk wat kalmer aan, al kan ze het niet laten om nog een uurtje aan het dek te poetsen op de plek waar de hele zomer de trappen en bezems hebben gelegen. Morgen zal het, volgens voorspelling, weer zonnig zijn. Volgende week op ons gemak terug naar Moissac, verder winterklaar maken en misschien nog wat kleine uitstapjes en dan eind van de maand naar ons winterverblijf.

ARTEMIS 20e , 21e en 22e week reis 2016 (week 34, 35 en 36)

Helaas ben ik wat achterop geraakt met dit logboek, daarom dit keer een ietwat beknopt verslag als inhaalmanoeuvre.

Dinsdag 23 augustus.

begin van de 'marché des producteurs',

begin van de 'marché des producteurs',

De gisteren en eergisteren verzamelde elektro-troep een beetje samengebonden, Mike zal alles inleveren bij de dechetterie. Hij vond het toch wat te veel om alles zomaar in de container te kieperen. De stuurkast weer dichtgeschroefd. Hè, hè, na 3 jaar eindelijk weer een overzichtelijk gebeuren. Sanne gaat naar de groentefarm in Hure, koopt voor € 3,- aan groenten, een fractie van wat het in de winkel zou kosten, maar omdat ze geen wisselgeld hebben krijgt ze alles voor niks mee. Waar vindt je zoiets nog? We poedelen wat in de Garonne om af te koelen en nemen daarna een heerlijke witte wijn op het altijd gezellige terras van de haven.

Woensdag 24 augustus.

de 'markt' in volle gang

de 'markt' in volle gang

Uitgebreide wasbeurt van het schip, langzamerhand neemt het aantal niet meer weg te krijgen gele vlekje van de platanen toe, maar we kunnen het schip toch wel redelijk om aan te zien houden. In elk geval zo goed dat de eigenaar van de hotelboot komt informeren met wat voor verf het schip geschilderd is en foto’s neemt van de diverse door ons gebruikte verfblikken. Weblog bijgewerkt en verstuurd, daarna een Windows update die me bijna 2 uur kost. De baas van de hotelboot komt opnieuw langs, nu om te vragen of wij een mini Nederlands vlaggetje hebben, want hij krijgt volgende week Nederlandse gasten. Deze hotelboten hebben voorop altijd de landsvlaggetjes van het land waar hun gasten vandaan komen. Helaas voor hem, onze kleinste vlag meet 100 bij 150 cm. In de avond weer naar boven, naar de ‘marché des producteurs’, veel bekenden gesproken en heerlijk gegeten. Het was oergezellig, maar de terugweg in het donker over die steile helling is dan toch altijd wat ongemakkelijk.

Donderdag 25 augustus.

Place du Marché in Marmande

Place du Marché in Marmande

Sanne heeft inmiddels geregeld dat de bakker s’ ochtends even bij onze steiger stopt om een baguette te brengen. Het blijft schitterend weer, bloedheet. We doen de gewone dagelijkse dingen en verder niets.

Vrijdag 26 augustus.

Na de gebruikelijke ochtendrituelen om 10.30 uur het busje naar Marmande genomen. Sanne wil graag de binnenstad eens bekijken. Valt eigenlijk wat tegen, mede door de hoge temperatuur. Het is bijna 40 graden vandaag. Wat foto’s van de Marché des Halles genomen en lichtelijk overdadig geluncht met een Lasagne de fruits de mer + salade. Gezien de warmte maar een museum ingevlucht en daar het werk van Simone Garlin, een moderne schilder (neocloissonist) bekeken. Om 4 uur terug met het busje naar de haven; de chauffeuse rijdt speciaal voor ons even een stukje door om ons bij de haven af te zetten. Opnieuw: waar vindt je zoiets nog. Na de lunch van vanmiddag is vanavond een stukje stokbrood met kaas meer dan voldoende, temeer omdat ik het gevoel heb dat sommige visje uit de lasagne nog steeds bewegen.

Zaterdag 27 augustus.

eveneens Place du Marché

eveneens Place du Marché

Om 6.30 uur een donderklap en 3 druppels regen. Om 8 uur een stralende zon en de temperatuur gaat alweer naar de 35 graden. Sanne ontruimt de helft van de stuurhut en schuurt alle houtwerk, alles dus. Kale plekken worden bijgekleurd. Vernissen gaat vandaag niet lukken, de lak is droog vóór je de kwast hebt uitgestreken.

Zondag 28 augustus.

Om 9 uur begint het lakwerk. Onbegrijpelijk dat Sanne dat volhoudt, de stank is afgrijselijk. Maar tegen 12 uur is de klus geklaard. Het stuurwiel kan terug op z’n plek en wordt ook nog even snel in de lak gezet. Tijdens die ochtend komt Michel langs, bewoner van een vroegere kust-vaarder die een stukje voorbij de haven aan de wal ligt. Hij woont daar al ongeveer 15 jaar op z’n dooie eentje, ik schat hem op ongeveer 75 jaar. Hij nodigt ons uit om vanavond op het haventerras een glas wijn met hem te drinken. Witte bourgogne is volgens hem de enige fatsoenlijke witte wijn. Hij spreekt nauwelijks Engels en dus, als zo vaak, hebben we weer een genoeglijk gesprek waarin wij Frans spreken en hij Engels. Hij hoopt binnenkort een stukje grond te kopen in de Perigord, want nog langer alleen aan boord blijven is eigenlijk niet meer verantwoord, hetgeen ik na de bezichtiging van de boot de volgende dag slechts volmondig kan beamen. Helaas verschijnt de pizzaboer (is er anders altijd op zater- en zondag tijdens het seizoen) niet om ongeveer 18 uur; met ingang van vandaag staat hij boven in het dorp. Dus knutselt Sanne wat van de diverse restjes. En honger maakt rauwe bonen zoet.

Maandag 29 augustus.

kloostertuin

kloostertuin naast kerk in Marmande

Een frisse ochtend, slechts 24 graden. De wasmachine enkele keren laten draaien. Daarna schuurt Sanne de andere helft van de stuurhut en wordt ook die kant in de lak gezet. Jack gaat naar Michel om een aantal Nederlandse termen op zijn stuurstand te vertalen in het Frans, want die heeft geen idee wat al die teksten betekenen. Overigens heb ik nog nooit zoveel rotzooi aan boord van een schuit gezien, maar de woonkamer is ruim en niet ongezellig, verfraaid met een aantal etsen van zijn Afrikaanse ex (hij heeft 15 jaar in Afrika gewoond en gewerkt). Het is niet zo warm vandaag, 24 graden en een licht gesluierde hemel. Dus ideaal schildersweer en tegen vijven ziet de hele stuurhut er weer prachtig uit. Omdat ook vandaag de pizzaboer niet verschijnt doen we het eten af met een gebakken ei met tomaat en wat stokbrood met kaas.

Dinsdag 30 augustus.

plek van de recente dijkdoorbraak, gezien van onder af; let wel: de dijkhoogte is ruim 7 meter

plek van de recente dijkdoorbraak, gezien van onder af; let wel: de dijkhoogte is ruim 7 meter

Een frisse, om niet te zeggen koude nacht, maar al snel komt de zon ons opwarmen. Sanne is nog best wel moe van al het verven en ik voel me beroerd, hoofd- en buikpijn, waarschijnlijk door de zeer sterke en doordringende verflucht. Temperatuur weer dik boven de 35 graden. In de middag wat in de rivier gesparteld om af te koelen. In de avond is het jaarlijkse havenconcert, dat begint om 20 uur, maar om 19.30 was er al vrijwel geen plek meer vrij. Vele gasten hadden hun eigen maaltijd meegebracht, officieel heette het ook “picknick au port”. Drank te verkrijgen bij de capitainerie. De band bestaande uit 5 man, waarvan 2 kinderen van David en Diane die een paar 100 meter verderop wonen en die we al jaren kennen. De andere 3 bandleden komen hier vlak uit de buurt. Ze speelden werkelijk de sterren van de hemel, fantastisch. Hun muziek krijgt meer en meer een Iers tintje, niet helemaal verbazend gezien hun Ierse achtergrond/komaf. Werkelijk een geweldige avond.

Woensdag 31 augustus.

concert-feest op de haven

concert-feest op de haven

De nacht wordt enigszins verstoord doordat ik in de zeer vroege ochtend, onderweg naar het toilet, in de slaaphut over iets struikel en uiterst ongelukkig terechtkom met mijn zij op de rand van Sanne haar bed. Flink pijn in mijn rug en gruwelijk veel pijn aan mijn ribben, waar ook een stevige bloeduitstorting zichtbaar wordt. Verder vandaag dus maar lijdzaam afgewacht tot het met behulp van de nodige paracetamol wat beter gaat. Dat lukt ook wel, althans net voldoende om deze avond de laatste “marché de producteurs” te kunnen bezoeken. Bukken, lachen, hoesten, opstaan en weer gaan zitten, het is allemaal even pijnlijk. Stil blijven zitten en wachten tot het overgaat heet dat dan. De avond was overigens weer prima, al zijn we wel iets eerder als gebruikelijk aan boord gegaan.

de band

de band

Donderdag 1 september

Eigenlijk zouden we vandaag vertrekken richting Moissac, maar dat wordt een dagje uitgesteld. Je moet de zaken ook niet overhaasten, maar het gaat wel iets beter: de rugpijn neemt toe (maar daar heb ik wel wat voor), de rib-pijn wordt iets minder.

Vrijdag 2 september.

Gevaren: 3.30 uur,4 sluizen en 20 km.

Halverwege de ochtend gaan we dan toch maar. Hartelijk afscheid van Mike genomen (van Cath gisteravond al). Het weer is als alle dagen, warm zonnig en een tikje benauwd. In de middag meren we af in Mas d’Agenais bij de halte fluviale. Tot onze verrassing ligt daar de Boschplaat, door ons gebruikelijk de ‘Borstplaat’ genoemd, hetgeen vooral op de bemanning betrekking heeft. Het kost enige moeite om hen er van te overtuigen dat we echt geen glas wijn willen, maar we willen vooral uitrusten in onze eigen luie stoelen.

Zaterdag 3 september.

Gevaren: 1.15 uur, 1 sluis en 6 km.

afkoelen in de rivier

afkoelen in de rivier

We varen redelijk vroeg aan, 8.30 uur, om er een beetje zeker van te zijn dat we in Villeton een plekje kunnen krijgen. Dat lukt helemaal en 2 uur later liggen we alweer afgemeerd. Sanne helemaal blij: kan ze eindelijk weer eens naar de Intermarché en de Lidl in Tonneins. Enige uren later komt ze dan ook zwaarbeladen terug. Met moeite is daarna de koelkastdeur nog dicht te krijgen!

Zondag 4 september.

Gevaren: 5.00 uur, 5 sluizen en 29 km.

Kalmpjes aan op weg naar Serignac. Daar aangekomen ligt het meer dan vol aan de kant van de steiger, maar Karin (van de Elegance) roept onmiddellijk dat we mogen dubbel liggen aan de Saul Trader, die voor 5 weken aan de kade ligt afgemeerd terwijl de eigenaar naar Engeland is. Wel een bedenkelijke ontwikkeling, want op die manier zal er voor passanten steeds minder plaats zijn. Ook de Acadia ligt er nog steeds (al 5 weken) en een Frans jacht van een meter of acht heeft zelfs een jaarplek geregeld. Gelukkig kennen wij langzamerhand de meeste van die grote Engelse jachten en zullen we vaak wel dubbel mogen liggen.

Maandag 5 september.

langzaam naar het diepe

langzaam naar het diepe

Vandaag een betrekkelijke rustdag. Het is aan boord niet meer zo heet omdat we een aanzienlijk deel van de dag in de schaduw liggen. In de namiddag drinken David en Karin (Elegance) en Charlie en Lynn (Acadia) een aperitief bij ons aan boord.

Dinsdag 6 september.

Gevaren: 5.10 uur, 6 sluizen en 32 km.

Vandaag willen we naar Golfech. Maar vlak vóór de sluis van La Magistère zien we opeens een plekje in een zwaaikom, aan een kantje, dat over een uur bijna helemaal in de schaduw ligt. We peilen de diepte en het kan precies. Gelukkig maar want op onze vaste plek bij het Lac Bleu zouden we de rest van de dag in de snoeihete zon liggen. Dit gaat vast een van onze voorkeursplekjes worden, midden in de natuur, doodstil en aardedonker.

Woensdag 7 september.

eens de trots van de VNF, nu alleen nog geschikt als vulling van een gat in de dijk

eens de trots van de VNF, nu alleen nog geschikt als vulling van een gat in de dijk

Gevaren: 4.30 uur, 6 sluizen en 25 km.

Vandaag terug naar Moissac, waar we omstreeks 14 uur aankomen. Het is heel stil in onze haven, plaats te over. Jim (havenmeester) heeft volgens afspraak een plek voor ons gereserveerd, aan de kant van de capitainerie. Maar na overleg besluiten we aan de andere kant te gaan liggen omdat we daar ’s middags een paar uur schaduw hebben én omdat daar de vrienden van de Gretige Henriette en van de Tesserae blijken te liggen, die we in de gauwigheid niet gezien hadden. We worden direct uitgenodigd voor een aperitief op de Gretige Henriette, omdat zij morgen weer vertrekken richting Toulouse. Aldus begint de avond weer prima, met alle verhalen over wat eenieder de afgelopen weken zoal heeft meegemaakt. Het eten wordt daarmee knap laat, want om half negen is het al aardig donker en Sanne moest natuurlijk eerst nog uitgebreid boodschappen doen bij enkele grote supermarkten.

Donderdag 8 september.

Een bijzondere dag, want Sanne is vandaag jarig en nog een kroonjaar ook. Als zij in de ochtend even brood haalt maak ik van de gelegenheid gebruik om snel het schip te pavoiseren. Ziet er toch wel weer feestelijk uit. (Foto’s zie 8 juli). De telefoon heeft het druk met alle gesprekken, e-mails en sms’jes. Om half twee arriveren Herman & Cora, onze oudste vrienden hier in dit zuidelijke vakantieparadijs, en hebben we weer heel wat om bij te praten. Zij zitten feitelijk aan het begin van het Canal du Midi, wij halverwege aan het Canal Lateral a la Garone. Ondertussen heeft Sanne alles klaargemaakt voor een heerlijke Chinese fondue en er wordt tot laat in de avond gesmikkeld. Daarna duurt het altijd even voor de gastenkooien zijn uitgeklapt en iedereen naar bed kan, maar even na twaalven ligt iedereen horizontaal en hebben we een rustige nacht.

Vrijdag 9 september.

Tegen negenen zijn de kooien opgeruimd en genieten we in een warm ochtendzonnetje van een heerlijk ontbijt. Helaas moeten onze gasten daarna toch bijtijds weer weg want zij krijgen zelf bezoek en rijden meestal niet of bijna niet over de snelweg maar liefst over allerlei binnenweggetjes. En dat kost dus 4 uur in plaats van 2 uur. Wij gebruiken na hun vertrek vandaag om het schip wat verder op te ruimen en de meegebrachte victualiën stormvast op te bergen (hun schip ligt vlakbij onze vaste wijnboer). Soms is dat gerommel in de diverse bergruimtes best lastig, want die gekneusde rib zit dan lelijk in de weg. Maar het zal wel slijten met een aantal weken. Het weer blijft onveranderd warm en zonnig, al vallen er later op de avond wel een paar druppels.

Zaterdag 10 september.

ontbijt, de dag na Sanne's verjaardag

ontbijt, de dag na Sanne's verjaardag

Vandaag ben ik zelf jarig. Dus de nodige telefoontjes, e-mails en sms’jes. Maar ik gebruik deze dag hoofdzakelijk om het weblog weer bij te werken. En zo dadelijk gaan we samen lekker uit eten.

Voor de volgende week hebben we nog geen vastomlijnde plannen. We zien wel. Komende woensdag wordt er erg slecht weer verwacht, dat wachten we eerst maar eens af. Het zal de eerste echte regen worden in 6 weken.