Archive for mei, 2019

Logboek week 19-05

Zondag 19 mei.

Voor de hele middag en avond is regen voorspeld bij een temperatuur van 17 graden. We doen dus ook vandaag maar niets. Terwijl wij aan de lunch zitten staat er plotseling iemand voor het keukenraam te zwaaien. Even een moment van twijfel. Dan de herkenning: Mike en Kath. Zonder dat we iets gehoord hebben is de Kinsarvik vlak voor ons afgemeerd. Zij zijn vanuit Meilhan deze kant opgekomen, op zoek naar een plaats zonder bomen en met een lage kade om de zijkanten van hun schip, een originele Engelse narrowboat, te kunnen schilderen. En deze nieuwe kade bij Escatalens is de ideale plek voor die klus. Rond 17 uur is het weer ‘happy hour’ en dat duurt wel iets langer dan een uur want na zo lange tijd zijn er heel wat nieuwtjes uit te wisselen.

Maandag 20 mei.

Weer somber maar droog en fris. Het blijft afwachten wanneer de zomer nu eindelijk eens echt doorzet. Sanne en Kath wandelen samen naar de bakker. Omdat de scheepshond van de Kinsarvik zo nu en dan ook uitgelaten moet worden maken de beide dames met regelmaat een flinke wandeling. Mike is druk met het schuren van de gangboorden, die overigens bij een dergelijk type boot nog net geen voet breed zijn. Ondertussen geef ik de bovenraampjes van ons schip een grote beurt en zet ze in de zomerstand. Alleen al van het schoonmaken wordt het binnen in het schip een stuk lichter.

Dinsdag 21 mei.

Flinke mist en vrijwel windstil. Sanne zet de wasmachine aan het werk. Pas tegen 12 uur breekt een zonnetje door en kan de was opgehangen worden. De dames wandelen bijna 2 uur met de hond. Het is in de namiddag best aangenaam weer geworden en de aperitiefjes worden nu buiten genoten in het zonnetje. Mike zit meer dan gebruikelijk op zijn praatstoel en laat ons regelmatig schaterlachen met verhalen over zijn ervaringen uit zijn tijd als ‘verhuurder’ van de Minervois Cruisers. Als hij al die verhalen op zou schrijven had hij zonder twijfel een bestseller. Pas tegen achten gaan de stoelen en de tafel weer terug aan boord en dan is het inmiddels ook al vrij kil.

Markt in Castelsarrasin. De meeste levende have is al verkocht.

Markt in Castelsarrasin. De meeste levende have is al verkocht.

Woensdag 22 mei.

Prachtig weer. Eindelijk kan Mike schilderen. Na de lunch nemen we afscheid en maken wij de lijnen los. Wij willen vanmiddag naar Castelsarrasin, waar we voor 2 nachten een plek gereserveerd hebben. Op donderdag is daar altijd een leuke en ontzettend uitgebreide markt, leuk om een paar uurtjes rond te wandelen. Dankzij Lyn van de Arcadia vinden we de voor ons gereserveerde plek: ze hebben de box-nummers plat op de kade gezet en niet tegen de opstaande kant, zodat je vanaf het water geen enkel nummer kunt zien. Na aanmelding op de capitainerie blijkt dat ze een vergissing gemaakt hebben en dat we in de box ernaast moeten liggen. Nogal een gedoe omdat de boxen supersmal zijn en de vingersteigers superkort; gelukkig is het vrijwel windstil maar zo’n manoeuvre kost dus wel een mooi half uur extra gehannes. Net als we daar mee bezig zijn arriveren bij toeval Laurence en Patrick, die op de werf vlakbij zijn geweest waar ze hun schip (de Zac) op de wal willen zetten (voor de verkoop). Van hen horen we het slechte nieuws dat Louisa (van de Tesserae) vorige week is overleden, na een rampzalig ziekteverloop. Vervolgens komt het volgende bericht van Jochem: hij moet volgende week terug naar het ziekenhuis voor een MRI. Hopelijk gaat het om reacties van de operaties van 4 jaar geleden, maar men wil voor alle zekerheid nader onderzoek. Weer spannend dus. Het is gelukkig rustig en stil in de haven en wij hebben het nodige om te overdenken.

Donderdag 23 mei.

Vanochtend volop zon, nauwelijks wind. De eerste ochtend dat het niet nodig is om de kachel een poosje te laten draaien. Tegen tienen samen naar de markt en een paar uur rondgekeken. Voor het eerst dit seizoen redelijk mooie dikke witte asperges gekocht. In de middag het anker en de boeg rondom schoongemaakt. Normaal kun je daar niet bij omdat we eigenlijk nooit met de neus naar de wal liggen. Was ook extra vuil geworden bij de tik tegen de sluisdeur. Ziet er daarna weer prima uit en ook hier vinden we geen enkele schade van die klap. Tegen zessen vallen de eerste druppels. Voor de komende 24 uur is ongeveer 30 mm regen voorspeld. De beide door de capitainerie voorgestelde restaurants zijn om 19.15 nog gesloten, zodat we ten leste maar weer neerstrijken bij ‘Saigon’, een overigens prima Aziatisch restaurant met een heerlijk 3 gangen-menu. Als we om 21 uur terug wandelen naar de boot is het inmiddels weer droog. Nog een lang telefoongesprek met Jochem gehad.

hierover volgende week meer

hierover volgende week meer

Vrijdag 24 mei.

De voorspelde regen is vannacht toch begonnen, vanaf ongeveer 2 uur komt het bij tijden met bakken uit de hemel, afgewisseld met periodes van wat minder hevige regen. We besluiten om pas rond de middag te vertrekken omdat dan de regen waarschijnlijk wat zal gaan minderen. In de gietregen zien we achtereenvolgens de Kinsarvik, de Heliox en de Villa Louise voorbij komen. Het wordt druk in Moissac. De laatste twee gaan overigens naar de buitenkade aan de rivier. In de loop van de ochtend wordt de lege box naast ons bezet door een boot die wordt bestuurd door …. Christophe. Die blijkt beter een Python-drive te kunnen monteren dan een jacht af te meren. Het kost me de grootste moeite om de boeg van dat jacht af te houden van onze achter-zijkant. Tegen 12 uur wordt het regenen minder heftig en gooien wij de lijnen los en zetten koers richting Moissac. Een kleine 2 uur later en 7 sluizen verder wordt het juist droog als we in onze thuishaven aankomen, waar Jim, als gewoonlijk weer een uitstekende plek voor ons heeft vrijgehouden. Sanne gaat naar de kapper om een afspraak te maken. Eind van de middag gaat het niet helemaal naar wens om enkele varensgasten te ontmoeten in de bar Compostella, geen idee waarom. Alleen Laurence komt opdagen. Die avond eten we asperges met ham en ei, heerlijk maar Hollandse asperges zijn beter.

als we dit gevaarte tenminste door de sluizen krijgen

als we dit gevaarte tenminste door de sluizen krijgen

Zaterdag 25 mei.

Het heeft vannacht voortdurend gegoten, maar in de loop van de ochtend klaart het op. We gaan samen met de auto naar de grote supermarkten even buiten het dorp en foerageren flink: alle wijn was nagenoeg op en ook het minder vloeibare voer kon best een aanvulling gebruiken. In de middag gaat het steeds harder waaien en voor vannacht is opnieuw veel regen voorspeld. Het is gelukkig niet meer zo koud en we kunnen dus tot laat in de stuurhut zitten lezen, overigens nog steeds met de gesloten wintertent. We blijven in ieder geval nog tot en met komende donderdag in de haven liggen in verband met een aantal afspraken waarover in het volgende bericht meer.

en dat is voortreffelijk gegaan

en dat is voortreffelijk gegaan

Logboek week 12-05.

Maandag 13 mei.

dat zit weer, hopelijk voor jaren (zie ook foto bij 7 mei

dat zit weer, hopelijk voor jaren (zie ook foto bij 7 mei)

Het lijkt nu toch een beetje zomer te worden. Christophe (van de werf in Castelsarrasin) belt met de mededeling dat hij pas vanmiddag tussen 3 en 4 uur kan komen. Ook goed, als ie maar komt. We rommelen wat aan, in afwachting. Uiteindelijk verschijnt hij tegen 7 uur, vergezeld van zijn indrukwekkende assistente. Excuses dat hij uren te laat is. Motor gedraaid, steeds bij een toerental tussen 400 en 600 inderdaad dat verontrustende ratelgeluid, alsof de koppeling niet pakt. Christophe heeft geen idee wat de oorzaak is en belooft om morgen tussen 9 en 10 een ‘echte’ monteur te sturen. Had hij dus beter ineens kunnen doen. Joop informeert ons over een aantal zaken betreffende het thuisfront.

Dinsdag 14 mei.

ook bij pech, Sanne zorgt altijd voor een fleurig tintje

ook bij pech, Sanne zorgt altijd voor een fleurig tintje

Opnieuw zonovergoten, het wordt nu ook wat warmer. Ik kom plotseling op de gedachte om Drinkwaard (motorleverancier) te bellen. Die komt vrijwel direct met een diagnose: naar alle waarschijnlijkheid (meer dan 90 %) is volgens hun de demperplaat aan vervanging toe. Meestal is dat al na een jaar of 10 maar in dit geval dus pas (?) na 15 jaar. Het is geen moeilijke maar wel een omvangrijke klus. Volgens Drinkwaard moet een goede monteur het in 4 uur kunnen klaren. (Kunst is om die hier ergens te vinden). Als ik die lage toerentallen zoveel mogelijk vermijd dan kan dat ding nog heel lang mee. Bel de werf in Castelsarrasin (via voicemail) dat die monteur niet meer nodig is. Uiteindelijk komt die monteur toch om half vier aanzetten, vergezeld van dezelfde assistente: zij hadden het bericht niet doorgekregen. Die monteur is overigens ook van mening dat het geluid van de ‘plaque amortisseur’ komt. Wij besluiten om nu toch maar te blijven liggen. De Puddleduck was al direct na de lunch vertrokken, dus we hebben weer de hele kade voor ons alleen.

Woensdag 15 mei.

Stralend weer, als je maar zorgt dat je uit de wind blijft. In de eerste sluis van de trap van Montech klimt Sanne de trap op en bedient de sluis, loopt naar de andere 4 sluizen waar ik de lijn steeds opgooi. Alleen bij de 3e sluis een kwartiertje oponthoud door een, als gewoonlijk, onduidelijke storing. Varen kalm Montech voorbij, nemen nog één sluis (la Vache) omdat daar net voorbij een mooi steigertje is. En natuurlijk, daar ligt de Puddleduck pontificaal net niet midden op de steiger. Met enig gehannes proberen we aan het resterende stuk steiger vast te maken, hetgeen even later uitstekend lukt, want juist op dat moment komt haar bemanning aangewandeld en de beide dames (?) verhalen die grote rode eend direct een meter of drie en dan liggen we perfect. Overigens, ik zou het bijna vergeten, het ratelend en soms krassend geluid bij lage toerentallen is vrijwel verdwenen. Ik let er wel scherp op om die frequenties te vermijden maar weet ook zeker dat het een stuk minder is. Krijg de indruk dat het toch ook iets te maken heeft met het rubber dat om de nieuwe as zit en daar soms niet mooi strak omheen. Het lijkt of een en ander zich nog moet zetten. Voor de 2e dag deze week loopt de temperatuur binnenboord op naar bijna 30 °C. Sanne gaat uitgebreid foerageren in de grote supermarkt in het dorp. Na het eten nog lang in de nog wel steeds gesloten stuurhut kunnen zitten. Super stille omgeving. We genieten.

Donderdag 16 mei.

alleen aan deze prachtige kade van Escatalens

alleen aan deze prachtige kade van Escatalens

De Puddleduck vertrekt om 8.30 uur. Wij besluiten om nog voor enkele dagen extra te foerageren en eind van de middag terug te varen naar Escatalens. Het weerbericht geeft namelijk voor de komende 3 dagen bar slecht weer aan: temperatuur 15 graden, non stop flink regen en een windkracht 5 á 6. En dan is die mooie nieuwe steiger met stroom en water wel zo aanlokkelijk. In de laatste van de 5 sluizen van de trap van Montech vraagt de sluiswachter of wij een jacht met motorpech dat net onder de sluis ligt, naar Castelsarrasin willen slepen. Ik had dat cavaille vanmorgen al gezien toen het voorbij kwam en op het stukje van 300 meter tussen ons en de sluis de motor 3 keer afsloeg en met enorme rookpluimen weer opgang kwam. Als ik hem zeg dat we hem tot aan Escatalens willen slepen, vindt de eigenaar dat niet ver genoeg en dus gaat het niet door. Hoe de goede man zich voorstelde dat ik hem door de sluizen kon slepen was mij niet duidelijk en uiteindelijk ook niet meer relevant. Bij Escatalens blijkt de steiger totaal verlaten: wij zijn de enige boot. In de namiddag wordt het nog best lekker weer.

Vrijdag 17 mei.

40 elektra- en 40 wateraansluitingen op 100 meter kade, overdone?

40 elektra- en 40 wateraansluitingen op 100 meter kade, overdone?

Inderdaad, in de loop van de nacht is het weer totaal omgeslagen: gierende wind, kletterende regen en met een temperatuur van 14 graden is het gewoon koud. En zo blijft het de hele dag.

Wat zijn wij blij met het elektrisch oliekacheltje dat we voor vertrek gekocht hebben, heerlijk warm en niet dat irritante geluid van zo’n simpel elektrisch blaaskacheltje. En meer valt er over deze dag niet te melden.

Zaterdag 18 mei.

Het weer is ietsje beter, veel wind en onbehoorlijk koud, maar in tegenstelling tot de voorspelling, meestal droog. In de middag soms zelfs een schuchter zonnetje. Maar we blijven lekker liggen. Noodgedwongen nietsdoen is het devies.

Zondag 19 mei

Voor de hele middag en avond is regen voorspeld bij een temperatuur van 17 graden. We doen dus ook vandaag maar niets.

Logboek week 5-05

Maandag 6 mei

Sanne werkt de beschadiging bij.

Sanne werkt de beschadiging bij.

Helaas hebben we eind van de dag (zie vorig bericht) nog geen nieuws van de werf in Castelsarrasin. We gaan overigens nog een ijskoude n acht tegemoet, vanmorgen vroeg was de temperatuur - 0° C. Verwachting komende nacht + 2°C. Ook daarvoor zijn we hier niet naar toe gekomen. Inmiddels stopt voor de zoveelste keer een wagen van de VNF bij ons steigertje met de opmerking dat we hier niet mogen liggen omdat het een wachtsteiger voor de sluis is. Na uitleg volgen dan direct excuses, hij wist van niks. De informatie en coördinatie bij de VNF is nog steeds als van ouds. Sanne loopt (afstand 3 kwartier) naar de winkels in Castelsarrasin. Na de lunch komt G. van de CarolyN vanuit Moissac weer informeren naar de toestand en heeft een plan bedacht om ons supersnel door alle volgende sluizen te krijgen. Prima plan, lief en behulpzaam, maar kan alleen als we morgen weer zouden kunnen varen. Dat wordt echter steeds minder waarschijnlijk: woensdag is in Frankrijk alweer een officiële feestdag, dus reparatie op z’n vroegst donderdag en dat is de dag dat we eigenlijk op de werf zouden moeten zijn. Dus moeten alle plannen herzien worden. Nogmaals alles in de machinekamer gecontroleerd op zoek naar een mogelijke oorzaak van de gebroken as. Niets gevonden. Dus de rest van de dag maar aan het weblog besteed. Stille avond, lang licht en nog niet al te koud.

Dinsdag 7 mei.

 ... daar hoort iets tussen

... daar hoort iets tussen

Ietsje beter weer, maar de kachel blijft ’s ochtends absoluut noodzakelijk. Werf gebeld, volgens Christophe kan het nu niet lang meer duren. Dat geeft de burger/schipper weinig goede moed. Het weer knapt iets op, flauw zonnetje en tenminste droog. Sanne schildert de beschadigingen aan de boeg op het berghout weg, één van haar specialiteiten: je ziet er niets meer van. Dus de VNF kan ook nooit meer zeggen dat we de deur geraakt hebben. Het is nu zeker dat we ons schema niet meer kunnen maken, dus Serge gebeld. Hij belooft ons donderdagavond te zullen bellen met een nieuw datumvoorstel. Is nu (zondag de 12e) nog niet gebeurd! C’est la France. We bellen wat met de kinderen en worden gebeld en gemaild door vrienden. Uit voorzorg (= noodgedwongen) gaat het water op rantsoen, want dat kan een probleem worden als we nog een aantal dagen moeten blijven liggen.

Woensdag 8 mei.

de gebroken as

de gebroken as

Grauw, koud en nat. Sanne loopt weer naar de winkels. Ik regel wat administratie, doe dus eigenlijk nauwelijks iets. En weer is een dag wachten voorbij

Donderdag 9 mei.

Op z’n Hollands gezegd: het is opnieuw pokkenweer. Maar dan plotseling, tegen twaalven, stop er een bestelbus bij onze ponton en daar is zowaar Christophe met de nieuwe onderdelen. Na een half uurtje werk is het zaakje gemonteerd en wordt er even proef gedraaid. Alles lijkt prima te werken. Over de kosten wil ik het niet hebben, maar het valt me niet tegen. Nu we weer kunnen varen is de druk van de ketel en kunnen we weer plannen. We besluiten morgenvroeg te vertrekken. Die halve dag maakt nu ook niets meer uit. Sanne loopt voor de laatste keer naar Castelsarrasin voor boodschappen. Ik regel met de havenmeester in Moissac dat hij de VNF waarschuwt dat we morgen om 10 uur willen vertrekken. We liggen in een serie van gekoppelde sluizen, dus iemand moet de sluis vóór ons in bedrijf stellen. Ik laat de motor draaien zodat we ook weer warm water hebben en heerlijk kunnen douchen. Het regent de hele avond zachtjes maar het is niet echt koud.

voorste stuk van de breuk

voorste stuk van de breuk

achterste stuk van de gebroken as

achterste stuk van de gebroken as

Vrijdag 10 mei.

Sanne haalt brood. De VNF laat op zich wachten, dus om 10.30 uur Jim nog maar eens gebeld en ja hoor, 2 minuten later gaat de sluis open: ze waren ons gewoon vergeten. Lekker vaarweer, weinig wind, aardig wat zon, aangename temperatuur. Weet je wat heel raar is: je vaart toch extra voorzichtig de sluizen in, het vertrouwen moet nog even terugkomen. De aanlegplek in St. Porquier is aanzienlijk uitgebreid, maar er ligt niemand. We varen nog een sluisje verder omdat we enthousiaste verhalen hebben gehoord over een nieuwe aanlegplek een klein stukje verderop, bij Escatalens. Inderdaad, een super de luxe aanlegsteiger met elektra en water, keurige toiletten etc. Dat alles kost (nu?) nog steeds niets, naar verluidt omdat de gemeente geen rekening had gehouden met de kosten van een apparaat, waarmee je tokens kunt kopen voor water etc. Dus vooralsnog ‘c’est tout gratuite’. Overigens blijkt het dorp bepaald niet op loopafstand te liggen. Tijdens het varen was inmiddels al opgevallen, dat naast een ander geluid (kan natuurlijk) het lijkt alsof bij hele lage toerentallen (bij versnellen of afremmen) de koppeling slipt. Verder lijkt het of de rubber om manteling van de Python-drive langs de as een beetje gaat uitpuilen en verdraaid in de huls zit. Dat zint me toch niet erg en ik stuur Christophe een sms’je daarover. Hij antwoord daarop dat hij maandag kan komen, want hij is het weekend afwezig. Wat ons betreft prima. We hebben nu geen haast meer en het weer is best goed, zonnig maar wel met een koude noordenwind (60 km/uur). In de namiddag dreigt schuin achter ons een geweldig onweer, het dondert zoals we nog nooit gehoord hebben en dat gaat non stop door, een paar uur lang. Maar bliksem zien we niet. De volgende dag horen we dat het in Moissac goed raak is geweest, hagelstenen als stuiters zo groot en behoorlijk wat beschadigde auto’s en overal autoalarmen die een kakafonie van lawaai veroorzaakten. Benieuwd hoe ons autootje er bij staat. Dat zien we dan over een paar weken wel weer. Overigens krijgen wij deze nacht wel veel en langdurig regen.

Zaterdag 11 mei.

hagelstorm op komst

hagelstorm op komst

Buiten is het fris, binnen valt het mee. Na een klein halfuur is de kajuit al op temperatuur. Het blijft de hele dag hard tot stormachtig waaien uit het noorden. Ik geef het schip een uitgebreide wasbeurt, Sanne een grote poetsbeurt binnen. Nauwelijks vaart. Tegen vijven komt zowaar de CarolyN aangevaren en meert vóór ons af. Hun verfklus zit er op en zij gaan nu richting Sète. Een uitgebreide en genoeglijke borrel volgt. Zij gaan morgen verder richting Toulouse, wij wachten nog even op antwoord van Christophe voor de controle van de Python-drive. Nog geen reactie op mijn laatste sms’je aan hem. De wind neemt later op de avond ietsje af, maar tegen 24 uur regent het weer volop.


tenslotte: mooie en super rustige kade én mooi weer

tenslotte: mooie en super rustige kade én mooi weer

Zondag 12 mei

Eindelijk een dag met grotendeels zon, aangenaam warm, maar je moet wel uit de wind blijven want die is nog steeds koud en uit het noorden. Helaas nog geen bericht van Christophe, dus we weten niet of hij morgenvroeg komt. Zonder een specialistische controle gaan we niet verder. Maar we liggen hier prima en het wordt morgen nu eindelijk echt mooi weer.

Logboek week 28-4 en deels week 5-5

Een week die ons nog lang zal heugen.

Zondag 28-4.

We gaan maar eens naar de grote uitgebreide markt in het centrum va het dorp Ook al is het zonnig, het blijft (on)behoorlijk fris door de koude wind uit het noorden. Kopen een nieuw horloge- bandje, ongeveer even duur als mijn 6 jaar oude horloge waarvan het bandje op breken staat. Vervolgens bij de hoeden- en pettenkraam vinden we eindelijk een min of meer echte schippers-pet, waarnaar we al jaren op zoek zijn. Terug aan boord naait Sanne daar onmiddellijk het embleem van onze thuishaven (Hedel) op. Staat wel een beetje Duits maar eindelijk heb ik er tenminste weer een.

Maandag en dinsdag treffen we de laatste voorbereidingen voor ons vertrek. Eigenlijk hadden we woensdag al willen vertrekken, maar ja: 1 Mei en dan is in Frankrijk alles dicht en zelfs de sluizen worden niet bediend. De planning is nu om donderdag 2 mei te vertrekken naar de jachthaven van Toulouse en daar op zondag de 5e aan te komen. We hebben dan nog een paar dagen om voorbereidingen te treffen want op donderdag de 9e moeten we daar het dok in.

Donderdag 2 mei.

Vertrek 11.35 uur: 2 motoruren gedraaid, 3 sluizen op de motor en toen nog 1

We zijn bijtijds op, want er moet eerst nog even een gasfles gehaald worden. Die is nog net niet helemaal leeg, maar hier kunnen we nog snel even met de auto een nieuwe halen en in Toulouse is het een onmogelijk eind sjouwen met zo’n loodzwaar ding. Maar dat ‘snel even’ valt nogal tegen want bij de eerste twee winkels zijn ze nog in 1 mei stemming en kunnen we in de namiddag pas terecht. Bij de 3e poging lukt het uiteindelijk. Vervolgens ook nog 3 apotheken bezocht alvorens ik een paar katoenen handschoenen te pakken krijg in verband met wat onduidelijke vervellingen en kloven in de handpalm.

Steiger net boven de sluis

Steiger net boven de sluis

Uiteindelijk om 11.30 vertrekken we. De eerste 3 sluizen gaan vlotjes; Sanne loopt op de wal mee om in de sluis steeds de lijn op te vangen die ik opgooi. Gaat op die manier een stuk sneller dan wanneer ze in elke sluis omhoog moet klimmen om vervolgens het sluismechanisme in werking te stellen. Bij de 3e sluis komt ze aan boord want de afstand tussen de 3e en de 4e sluis is te groot om te lopen. Dus stop ik in de ingang van de 4e sluis met de bedoeling Sanne af te zetten bij de trap naar boven. Ik vaar verder de sluis in en wil stoppen bij die trap om een lijn over te zetten, maar dan gebeurt het. Of liever er gebeurt helemaal niks: gas achteruit om te stoppen maar het schip loopt gewoon door. Vooruit gas doet niets, achteruit net zo min. De boot is niet te stoppen en er is geen tijd om een lijn aan wal te krijgen. Met een, ondanks de minimale snelheid, toch tamelijk forse klap komen we tegen de betonnen sluisdrempel en tegelijkertijd tegen de sluisdeur tot stilstand. Absolute verbijstering …. wat is er in hemelsnaam aan de hand. Schip op de hand een paar meter achteruit getrokken en vastgelegd. Mijn eerste gedachte is: schroef verloren. Motorluik open en alles controleren: na enig zoeken blijkt dat als ik gas geef de schroefas helemaal niet draait, noch vooruit noch achteruit. Dan zie ik dat de as van de python-drive naar de keerkoppeling wel erg slingert. Als ik probeer of die los zit is vervolgens de diagnose snel gesteld: as van de python-drive gebroken. Conclusie: voorlopig eindigt deze reis hier. Ondertussen liggen we wel onder in de sluis en weten niet goed wat te doen. Een voorlopige inspectie van de voorkant van het schip laat vooralsnog geen ernstige beschadigingen zien, inspectie van het vooronder: we maken geen water, althans nu nog niet. (Pas 2 dagen later zien we dat het berghout aan stuurboord toch wel een forse beschadiging heeft opgelopen). Klaarblijkelijk zijn we met de boegpunt net op de waterlijn tegen de betonnen drempel aangelopen. Gelukkig heeft Sanne nog wel een boei aan de voorkant tussen schip en sluisdeur kunnen krijgen maar die draaide weg, waarna we de sluisdeur toucheerden. Zo te zien is de deur niet (erg) beschadigd en er lekt niets. Ik bel de havenmeester van Moissac om te informeren of daar iemand is die ons kan helpen, maar er is op dit moment niemand. Sanne belt ondertussen de VNF want wij houden natuurlijk alsmaar de sluis bezet. Na ongeveer 20 minuten verschijnt er een VNF-er. We besluiten de sluis vol te laten lopen hetgeen na een poosje lukt (het elektrisch systeem is mogelijk ook geschrokken). Daarna trekken we het schip naar een steigertje ongeveer 150 meter boven de sluis en maken vast. Gelukkig een VNF-er die zijn niet onaanzienlijke gewicht daarbij volledig kon inzetten. Onze goede havenmeester Jim belt dat hij de werf in Castelsarrasin heeft gebeld en bereikt en dat de baas Christoph over een uurtje bij ons zal zijn om de ramp verder te inventariseren en mogelijk een oplossing te bieden. 2 Uur later arriveert die goede man, bevestigt mijn diagnose en heeft binnen een kwartier de as met bij behorende koppelstukken gedemonteerd. Hij belooft alles te zullen doen om zo gauw mogelijk de zaak te repareren, maar is afhankelijk of en hoe snel een nieuwe as is te verkrijgen. Maar ja, we zijn hier wel in Frankrijk. Dat maakt ons niet erg hoopvol. Die avond inspecteren wij herhaalde malen het vooronder en de vloer in de voorste hut maar alles blijft kurkdroog. Helemaal gerust zijn we desondanks nog steeds niet. Om toch nog maar iets nuttigs te doen knipt Sanne al mijn mooie krullen af waardoor de gevoelstemperatuur aanzienlijk daalt.

.. en daar liggen we nu dus noodgewongen

.. en daar liggen we nu dus noodgedwongen

Per saldo, we liggen tussen sluis 22 en 21, op een super rustig plekje aan een prima steiger en op een redelijk te belopen (3 km) afstand (voor Sanne, die graag zo nu en dan een stukje loopt) van winkelvoorzieningen. Dat had slechter gekund. De vogels zingen en fluiten de hele nacht door om ons op te vrolijken en wakker te houden.

Vrijdag 3 mei.

Regen en koud. Tot onze verbazing stopt er als we net het ontbijt op hebben een auto naast het schip. De kanaal tamtam blijkt weer goed te werken. Het is Serge, de baas van de werf in Toulouse. Via de havenmeester van Moissac en de baas van de werf in Castelsarrasin heeft hij van onze situatie vernomen. We overleggen wat de mogelijkheden zijn: als de as pas woensdag gemonteerd kan worden kunnen we niet meer op tijd in Toulouse in het droogdok zijn. Het overdekte dok is voor de rest van het jaar helemaal volgeboekt, maar eventueel ziet Serge kans om ons in september in het open dok te hebben, maar dan moeten we wel wat extra dingen bedenken om te regelen dat onze diepgang met 5 cm afneemt: alle water uit de tanks en vijf of zes forse kerels op het voordek. Ons diepste punt is de scheg achter en 5 cm zou genoeg moeten zijn om over de drempel van het dok te komen. Maar alles hangt af van wanneer de nieuwe as zal arriveren. In de middag kom ik tot de ontdekking dat we kennelijk de sluisdeur toch stevig geraakt hebben: op het berghout stuurboord voor zit een flinke buts en een diepe kras er net naast. Verzekering geïnformeerd, die vrolijk meedeelt dat ik al zo lang geen schade meer gemeld heb dat mijn eigen risico nagenoeg vervallen is. Overmorgen maar even bijwerken, morgen regent het de hele dag. In de avond wordt het bitter koud, maar Sanne is zo lief om als kruik te fungeren.

Zaterdag 4 mei.

Gelukkig geen schade aan de deur (zo te zien)

Gelukkig geen schade aan de deur (zo te zien)

Het regent nagenoeg non stop en het is gemeen koud, vooral door de wind. Dus er valt niks te doen en evenveel te vermelden. Vrinden uit de haven (J. en M.) die nog bezig zijn met het verfwerk aan hun schip, komen langs om te informeren of zij ons met iets kunnen helpen. En ook de havenmeester informeert met regelmaat of er nieuws is.

Zondag 5 mei.

Kil maar droog. Sanne repareert (= schuurt weg) de schade aan het berghout zo goed mogelijk en vervolgens brengen we een dikke laag menie met owatrol er op aan. Van 10 meter afstand zie je er nauwelijks iets meer van. Enkel jarige vrienden en kinderen en familie gebeld en verslag gedaan van onze tot op heden super korte reis. We bereiden ons voor op een bar koude nacht, temp 0 °C. Gelukkig kunnen we de motor wel draaien, en dus hebben we lekker gedoucht.

Zomaar even iets heel anders. Duidelijk te zien hoe de klimop een boom kan aantasten

Zomaar even iets heel anders. Duidelijk te zien hoe de klimop een boom kan aantasten

P.S.1.  Om de foto’s te vergroten er even op dubbel klikken.

P.S.2 Sorry voor de kleine letters, maar dat zag ik pas na publicatie