ms artemis

REIS 2010

Maandag 16 augustus tot en met donderdag 26 augustus

Foto’s te vergroten door er op te klikken!

4 keer per week tenminste een uur draven

Deze maandag en de volgende 10 dagen genieten we ten volle in Meilhan sur Garonne. Los van een enkele bui tijdens de nacht is het prachtig en zeer zonnig weer, temperatuur tegen de 40 graden buiten en ruim 35 graden binnenboord. Veel te warm voor een uitgebreid chronologisch verslag. Dus dit keer alleen wat sfeerplaatjes en een enkele losse opmerking. Zo hebben we bezoek gehad van onze buren uit Driebergen, die de post en een enorme stapel tijdschriften meebrachten.

Van het lopen is deze zomer niet al te veel terecht gekomen. Door een ongelukje, ik stapte de kajuit in, maar het trapje bleek even weggenomen voor het poetsen, heb ik vrij lang last van mijn rug gehad. Maar inmiddels gaat het weer prima.

Cocumont, cave en kerkhof

We zijn op de fiets naar de cave in het dorp Cocumont geweest. Ze hebben daar een voortreffelijke witte Gascogne, waarvoor je graag 25 km op de fiets gaat, zelfs bij een temperatuur van 32 graden. Naar men ons vertelde rusten op dit kerkhof veel wijnboeren. Ernaast is nog een zeer bouwvallig kerkje uit de 11e eeuw.

Concertavond in Hure

Malcolm, onze achterbuurman in de haven

In Meilhan en omgeving is bijna elke avond wel ergens wat te doen. Hier zijn we bij een soort zomeravond-jazz- concert in Hure.  Malcolm, een enorme jazzliefhebber trad op als toetsenist.

Als het niet meer zo warm is ...

Het was uitermate gezellig, maar op de fiets terug, langs het kanaal, met maar één fietslamp die het deed, was tamelijk fris, maar we hebben het gered.

Marché des producteurs

En dan zijn er natuurlijk elke woensdagavond de oergezellige, ik noem het maar eetmarkten; allerlei tentjes waar je heerlijke dingen kunt kopen voor bijna geen geld. Wat dacht je van een voortreffelijk bereide eendenborst voor € 5,- .

Bijvoorbeeld, om mee te beginnen

Ja, rechts weer diezelfde    Malcolm.

Links een voorgerecht.

De lekkerste die we ooit gehad hebben!

Rechts een toetje.

Gisteravond hebben we met Mike en Cathy, die hier de haven runnen en enkele narrow boats verhuren en met Malcolm en Lucy van de Body & Soul) (onze achterburen aan de steiger), op het haventerras genoten van een heerlijke en oergezellige barbecue (vergeten foto’s te maken, helaas).

Ten afscheid want vandaag (vrijdag 27 augustus) begint de terugreis, die ons over 4 weken weer terug moet brengen in de thuishaven.

REIS 201

Woensdag 4 augustus tot en met zondag 15 augustus

Foto’s te vergroten door er op te klikken!

Honderden 'fruitstraten'

Aan een boom zo vol geladen ...

Pas in de middag verlaten we Moissac. Het schrijven van dit verslag -het vorige bericht dus- en vooral het aanpassen van de foto’s kost vaak nogal wat tijd en dataverkeer en het gratis gebruik van internet in de haven maakt het aantrekkelijk om een en ander niet via ons dongeltje af te handelen. Onderweg in Valence d’Agen kijken we onze ogen uit naar alles wat er op de oevers is opgebouwd voor het beroemde klank- en lichtspel dat daar jaarlijks gedurende 14 dagen wordt opgevoerd. Voor wie er ooit in de gelegenheid toe is: zeer aanbevelenswaardig. Voor ons is het ook dit jaar weer niet weggelegd omdat er geen enkele plek in de buurt is om het schip fatsoenlijk af te meren.

maar gewoon oprapen kan ook

We leggen aan een stukje voorbij Golfech, opzij van een kunstmatig meertje, het Lac Bleu de Bergon, prachtig aangelegd. Net als het hele dorp overigens (met zelfs een groot golfslag zwembad). Compensatie voor het wonen naast een kerncentrale??  Meestal liggen we hier moederziel alleen, zo ook deze avond. Maar de volgende avond liggen er tot onze verbazing maar liefst 5 boten, met gelukkig wel telkens 100 mtr tussenruimte.
Vrijdag 6 augustus door naar de kade van Serignac, tegenover de door Sanne intensief geinspecteerde pruimen boomgaard.

Deel van 'historisch' dorp

We liggen net vóór een al wat ouder Pedro-jacht, die we al veel vaker onderweg gezien hebben. De gesprekken over en weer duren dan ook steeds langer. Het office du tourisme stuurt nu elke dag een aardige meid langs die zelfs een officieel papier uitreikt, dat je aan deze bijzonder populaire kade (water en stroom gratis) maar 2 nachten mag blijven liggen. Maar ja, het office is zaterdagmiddag, zondag en maandag gesloten, dus geen controle. (Be)rekenende lieden maken daar duidelijk gebruik van. Om heel eerlijk te zijn: ook wij smokkelen er een extra nachtje bij. Zaterdag op de fiets naar de “pruimenboerderij”. Iets lekkers dat van of met pruimen gemaakt kan worden en dat zij niet verkopen moet nog uitgevonden worden. Wat betreft enkele alcoholica kan de kwaliteit komende winter bij ons thuis proefondervindelijk worden vastgesteld.
Maandag 9 augustus keutelen we op ons gemak door naar Buzet. Opnieuw geluk: aan de kleine kade voor ‘ons’ restaurantje is nog net één plek vrij. In de middag natuurlijk het onvermijdelijke bezoek aan de cave. Het begint er op te lijken dat ze hier toch ook -eindelijk- in de gaten hebben dat je de prijzen niet oneindig op kunt voeren. Fantastisch mooie rosé voor € 1,60 de liter. s’Avonds heerlijk gegeten. Ook dit restaurant is een absolute aanrader. Bovendien voor ons extra comfortabel - het schip ligt op 20 meter afstand. Een extra ‘degustief’ is dan ook geen enkel probleem.

Weer een prachtige zonsondergang

Dinsdagochtend door naar Villeton, plaats genoeg. Het weer is al enkele dagen matig, veel bewolking, soms wat gemiezer. De “jardin pedagogique” levert weer ruim fruit en groente, het maakt niet uit wat je koopt, druiven of radijs of wat niet al, aan het einde wordt alles tezamen gewogen en de prijs is € 1,- per kilo. De pizeria, dit keer op 50 mtr afstand, produceert vooral overheerlijke vis-pizza’s.
Donderdags verslikken we ons eerlijk gezegd wel een beetje in een fietstocht naar Clairac, om daar een stuk langs de Lot te fietsen. Het was in totaal ruim 40 km en dat is best te doen, maar gevoelsmatig was het 35 km stevig klimmen en 5 km dalen. Bovendien loopt de aangegeven fietsroute niet direct langs de rivier en is daarom touristisch niet overmatig aantrekkelijk. Maisvelden kunnen we in Nederland ook genoeg zien.
Vrijdag 13 augustus varen we tenslotte naar het (ook dit jaar weer) eindpunt van de reis : Meilhan sur Garonne. Een enthousiast onthaal in dit fantastische haventje valt ons toe: Mike, de havenmeester/ bootverhuurder heeft een prima plek voor ons vrijgehouden, bekende varensgasten en landbewoners nodigen ons uit op het terras voor een welkomstdrankje en later op de avond eten we overheerlijk bij Malcolm en Lucie van de Body & Soul, die hier alweer 2 jaar vrijwel vast liggen.

Weerzien met oude vrienden

Nauwelijks bijgekomen van dat alles genieten we de volgende avond in het hooggelegen dorp van een geslaagde “moules et frites”, tesamen met enige honderden gasten, van overal uit de oude en nieuwe wereld. We gaan het hier best nog wel 2 weken uithouden.

REIS 2010

Donderdag 15 juli tot en met dinsdag 3 augustus

Donderdagochtend via de dubbele sluis afgedaald naar de Tarn.

'ons' plekje aan de Tarn

We weten precies waar we heen willen en liggen dus een uurtje later voor het achteranker met de neus in de wal. Het water is minder schoon als vorig jaar, maar minstens zo warm, 28 graden. Zwemmen dus. De Evolutie wist ook van deze plek en ligt 100 meter verderop.

eindelijk zwemmen

Gezellig om zo nu en dan over en weer een aperitiefje te drinken. De stilte is overweldigend, op zo nu en dan een in de verte passerende trein na. Per dag komen er maar een paar bootjes voorbij, meest vissers en een enkele speedboot.

meerval gevangen, blijkt uiteidelijk bijna 2 mtr lang

Het weer is stralend. S. gaat dagelijks met de fiets naar het dorp om wat boodschappen te doen en volgens mij ook omdat ze graag een stukje fietst. Bovendien levert dat dagelijkse ritje ook meestal wel een maaltje kersen of pruimen op, zomaar te plukken langs het fietspad.

la douce France

De vijgen komen in september aan de beurt. We luieren heerlijk een paar dagen. Maar na een week is de pret over: stromende regen. Woensdag (21 juli) was het al de hele dag zwaar bewolkt en de zonnepanelen kunnen dan de koelkast niet bijhouden.

voor het eerst onder het aquaduct

Dus donderdag ochtend in een tropische bui het anker opgehaald en naar de kade aan de buitenkant van Moissac gevaren. Aanvankelijk geen plek maar nadat de Careless Love (een Engelse narrow boat) een stukje opschuift kunnen we er nog net bij en liggen we even later aan de stroom. In de middag breekt de zon alweer door en draait S. een aantal wassen; s’avonds ligt alles alweer droog in de kast.
Vrijdagochtend (23 juli) uitgebreid gefourageerd en vervolgens weer de rivier op, ditmaal in oostelijke richting, stroomopwaarts dus. Varen door tot bijna het einde van het bevaarbare stuk, waar een stuw ligt met een niet meer in gebruik zijnde sluis.
De plannen om die sluis weer op te knappen zijn er wel, maar het geld nog niet. Jammer, want dat zou een bijzonder leuke ‘rondvaart’ opleveren. Bij Montech het kanaal naar Montauban op, daar via een al wel herstelde sluis de Tarn op en stroomafwaarts naar Moissac. Vervolgens bij Moissac weer naar binnen schutten en via het Canal lateral de la Garonne weer terug naar Montech. Zou een geweldige push voor het watertourisme zijn.
We meren af bijna aan de voet van een kasteel, dat s’avonds wel mooi verlicht is, maar zo hoog ligt dat er nauwelijks te komen valt, zeker niet vanaf het water en nauwelijks over land.

village Hollandais

Op korte afstand liggen de Evolutie en de Marie Helène, hetgeen voor de kapitein van de rondvaartboot die hier om de paar dagen langs komt aan leiding is om zijn passagiers te vertellen dat hier een “village Hollandais” is ontstaan. Tot op heden de mooiste plek die we op de Tarn gevonden hebben, zo stil dat je er volgens Sanne de vissen kunt horen denken. Het weer is schitterend, wel worden we steeds vroeg gewekt door een eekhoorn die in de boom net boven het schip aan het fourageren is en daarbij tamelijk slordig met zijn buit omspringt, zodat het nodige op het dek valt.

loopplank op de ankerlier, zo steil is de oever

Het aangrenzende land hoog boven ons is van een fruitboer. Aardige vent: “je mag hier aanleggen, een tijd blijven liggen, zelfs je auto op het pad bovenlangs zetten, maar van het fruit blijf je af. Als ik kersen aan een boom laat hangen zijn het nog steeds mijn kersen”. Het is een enorm bedrijf, alle fruit groeit er, kersen, morellen, pruimen, appels, peren, kiwi’s enz. Er wordt ook intensief beregend, overal staan pompen en soms worden delen van de boomgaarden domweg onder water gezet.

wachtend op herstel

Geen wonder dat de rivieren steeds minder water hebben. Ik heb het maar opgegeven om verder te tellen, maar er stonden echt duizenden kratten klaar voor de komende oogst. Die foto’s komen nog wel een keer.
Zondag 1 augustus begint het te onweren en vanaf dat moment regent het ononderbroken tot het einde van de maandag. Waarmee een gepland verjaardagsfeestje op de wal in het water valt en wordt vervangen door een super genoeglijke borrel aan boord van de Evolutie.

"kasteel" aan de Tarn

Dinsdag ochtend nemen we afscheid van onze vrienden, varen terug naar Moissac en meren weer af in de jachthaven. De accu’s halen opgelucht adem. De rest van de dag het gebruikelijke ritueel, wassen en fourageren. Morgen gaan we verder richting Golfech en dan kalm door naar Meilhan sur Garonne, waar we vanaf 13 augustus worden verwacht.