ms artemis

geen beter leven dan een goed leven: op hete dagen eten we koud i.p.v. warm

Logboek week 25-08 en 01-09

Zondag 25-08.

Drukkend warm. Sanne werkt de markt af en schrijver dezes het weblog bij.

Maandag 26-08.

Na de dagelijkse wasbeurt (van het schip!) gaat Sanne aan de wandel met Verne (6 km). Op zich liggen we met dit hete zonnige weer aan de goede kant van de haven (schaduw!), maar helaas is het ook de kant waar miljoenen muggen zich de hele dag zitten te verlekkeren om in de namiddag en vroege avond hun lage lusten bot te vieren op het weerloze mensenvlees. Het zijn gemene krengen, ze zijn zwart en heel klein, dus je ziet ze niet in de schemering, ze maken geen enkel geluid, dus je hoort ze niet en je voelt ze ook niet steken, dus ze zijn nog geniepig ook. Maar luttele minuten later jeukt het als de hel. Dus zitten we beiden volledig aangekleed, lange broek, shirt met lange mouwen in de stuurhut te genieten van de prachtige zomeravonden. Om vervolgens vrijwel geheel ontkleed de warme sponde op te zoeken. HSQMYP!!

Dinsdag 27-08.

de herdenkingsroos moet nog even bijkleuren

Mocht er al iets zinnigs over deze dag te verhalen zijn, dan is het dat Sanne mij behoorlijk gekortwiekt heeft. Maar dat is geen nieuws want dat doet ze al jaren.

Woensdag 28-08.

De Kinsarvik arriveert in de haven en later ook de Somewhere. Mike drinkt bij ons aan boord een aperitiefje, Kath blijft aan boord van hun schip, want het is bij deze temperaturen niet verantwoord hun schip af te sluiten gezien hun veestapel (de hond en de kat).

Donderdag 29-08.

niet alle bruggen laten dit toe

Sanne poetst het dek onder de randen van de dakramen blinkend schoon, dat waren vrijwel de enige plekken waar we de platanenvlekken niet dagelijks konden wegpoetsen. In de namiddag naar Montauban. De dermatoloog ziet geen lokale behandelmogelijkheid meer, alleen frequente injecties met steeds voorafgaand bloedonderzoek. Dat gaat hem hier dus niet worden, dan maar een paar weken eerder terug naar NL. Terug in Moissac gegeten bij de Aziaat die dus niet verdwenen was maar gewoon zijn zaak heeft voortgezet in een aanzienlijk groter pand net om de hoek. Helaas wel precies tegenover een Bulgaars afhaaltentje, waar al die klaarblijkelijk dove Bulgaren elkaar van hun gelijk proberen te overtuigen. Terug aan boord nog een poos buiten gezeten, warm maar met soms een vleugje wind.

Vrijdag 30-08.

even aangemeerd voor de lunch (m.h.d. Edward), een schitterende foto van een schitterend schip

Tegen zessen naar de achterburen voor een drankje. Carolyn heeft vandaag haar laatste telewerk dag gehad en viert dit tegelijk met een soort kennismakingsborrel met de bemanningen van de Karanja, de Somewhere, de Aurigny en de Artemis dus. Heerlijke hapjes en een goed glas, zodat we, thuisgekomen tegen tienen, geen behoefte meer hebben om nog iets te eten.

Zaterdag 31-08.

Vandaag zou het de laatste dag van boven de 32 °C zijn: op bijna alle schepen hangen bergen wasgoed te wapperen in de zon.

Zondag 01-09.

In de loop van de nacht zijn er inderdaad een paar druppels gevallen. Niet genoeg om het stoffen tegen te gaan. Ik ben de g.g. dag bezig om alle paswoorden op mijn laptop terug te vinden, die om onnaspeurlijke redenen verdwenen zijn. Het is bewolkt, ietsje minder warm en ietsje meer benauwd op deze eerste september dag. De vide grenier op het grote plein naast het Uvarium slaan we vandaag maar een keertje over. Sanne treft voorbereidingen voor het gebruikelijke najaar-schilderwerk van de komende dagen.

Maandag 02-09.

Na het zwabberen en drogen van het dek schildert Sanne de eerste plekjes op het kajuitdek. Al zijn het vaak uiterst kleine beschadigingen van de lak, toch zie je direct al het verschil. Al zal het geen jaren meer duren of het dek moet een keer helemaal geschilderd worden. Voorlopig denken we maar dat die klus voor de volgende eigenaar is.

Dinsdag 03-09.

Het wordt ’s ochtends vroeg al behoorlijk wat frisser. Binnenboord zakt de temperatuur tijdens de nacht al weer onder de 20 graden, buiten tot een graad of 10. Deze ochtend de CV aangezet, die het weer zonder problemen doet; geen rookontwikkeling bij het starten. Het blijft dus onduidelijk waarom dat soms wel gebeurt. Sanne schildert het ‘lage’ dek bij en prepareert alvast de zijkanten van de opbouw. Op tijd onder de douche en daarna voor een aperitief naar de CarolyN, waar ook Dough en Flora van de Liberté zijn uitgenodigd. Terug aan boord weer buiten gegeten, met een trui aan is dat nog prima te doen. Sanne belt Co voor haar 88^e verjaardag. Zouden wij het schip nog hebben als zij die leeftijd bereikt?

Woensdag 04-09.

Na het ontbijt snel naar Castelsarrasin. Sanne even bij een dokter op bezoek en daarna samen naar de Lidl, waar de jaarlijkse ‘Foire aux vins’ is gestart. We willen niet, zoals vorig jaar aan het einde van de week er naar toe want dan zijn de meest aantrekkelijke aanbiedingen al uitverkocht. Er wordt ruim ingeslagen, maar het kiezen van welke wijn is niet altijd even gemakkelijk. Bovendien is over 14 dagen de Foire bij Leclerc en Intermarche en daar zitten vaak ook mooie wijnen bij voor alleszins redelijke prijzen. Sanne schildert de zijkanten van de opbouw af en daarna drinken we in de stuurhut een glas wijn met onze achterbuurman Less: zijn vrouw is deze week ergens in Frankrijk een kookcursus aan het volgen. Het is vandaag de laatste echt warme dag van de zomer, bijna 30 gaden. Voor de komende weken is een temperatuur van rond 24 graden voorspeld en dat wordt dus wel even wennen.

Donderdag 05-09.

sfeerbeeld van de haven bij avond

Ja, het is dus beduidend frisser, bovendien staat er een stevige noordelijke wind. Pas tegen de middag is het voldoende droog en warm om het verfwerk van gisteren en eergisteren nog wat bij te werken. In de zon is het nog net een beetje aangenaam. Ik probeer wat beschadigingen/ plekjes in het gangboord te repareren, maar dat mislukt faliekant. Wanneer zal ik toch ooit eens leren schilderen?

Vrijdag 06-09.

De bovenraampjes op het schip wat lager afgesteld, zodat het binnen ’s nachts wat minder afkoelt. Bovendien wordt er nauwelijks regen verwacht de komende weken. Een voorlopig vaarplan gemaakt voor volgende week. Sanne prepareert de gangboorden voor een grofstoffelijke schilderbeurt; haarscheurtjes laten we maar wachten tot volgend jaar, maar alle diepere scheuren en beschadigingen worden schoon geschuurd, gevuld en geschilderd. Ik besteed de middag aan het vastzetten en afkitten van de douchwandplaten die door het vocht open zijn getrokken. Is niet erg mooi maar er kan tenminste geen vocht meer achter komen en het oog wil ook wat. We hebben toch wel meer en meer de neiging om niet alles tot in de puntjes af te werken. Volgend jaar hebben we óf meer tijd óf geen schip meer. Vanavond eten we voor het eerst sinds maanden binnen vanwege de kille en harde NW wind. Het is wel even wennen aan temperaturen zo’n 10 graden lager dan we gewend waren.

Zaterdag 07-09.

wellicht een tikje overdone ??

Toch direct na het opstaan de CV maar weer even aangezet. Het was 16 graden in de kajuit en dat is iets te koud om lekker van mijn ochtendkoffie te genieten. Ook op andere schepen hoor ik her en derwaarts de kachels aanslaan, dus ik ben niet de enige koukleum. Over een paar dagen zullen we er wel aan gewend zijn. Zodra de zon boven de huizen uitkomt is het snel ook buiten aangenaam. Sanne werkt de laatste plekken in de gangboorden bij. In de middag probeert ze een tafeltje te reserveren in de Fromage Rit voor morgenavond, maar helaas: gesloten. Dat is iets dat we nog steeds niet begrijpen: het barst van de toeristen maar buiten de periode juli-augustus zijn de meeste restaurants gesloten. C’est la France. Volgende week een drukke week. Zoonlief komt dinsdag en donderdag varen we dan naar Toulouse om de week daarna in het droogdok de onderkant van het schip schoon te spuiten en vervolgens weer in de antifouling te zetten. Het is dus niet uitgesloten dat het volgende verslag weer een periode van 2 weken zal omvatten.

Zo nu en dan staan er foto’s tussen die niets met de tekst te maken hebben. Dat is omdat we met ons nieuwe fototoestel vertrouwd willen raken. Als altijd: klikken op de foto geeft een vergroting die vaak veel beter is, via de <–knop kom je dan weer terug in de tekst.

Logboek week 18-08

Zondag 18-08.

granaatappels aan de kade

Het blijft superbenauwd weer: volop zon maar licht gesluierd en geen wind. Iedereen lijkt stil te vallen door de drukkende hitte. Ook de beloofde regen blijft uit op 3 druppels na, vlak na middernacht.

Maandag 19-08.

Om 8.30 naar de vaatchirurg gelopen (advies van onze ‘huisarts’), maar die blijkt met vakantie te zijn en is pas over een week weer terug. Als het even meezit is het probleem, vermoedelijk een vaatontsteking van mijn been, precies op de plek waar een of ander groot steekbeest mij te pakken heeft gehad, dan al weer over. Het dragen van een steunkous lijkt daarbij al veel te helpen. Sanne gaat daarna met haar Franse vriendinnen naar een rozenkweker in La Francaise, waar ze een zalmkleurige roos uitzoeken voor de herdenkingsbijeenkomst van Louisa a.s. donderdag. Geprobeerd de dermatoloog te bellen waar we begin juni zijn geweest voor de kloven in mijn handen en voeten, maar ook hij is met vakantie. Dus nog maar een weekje langer smeren met een zalfje dat wel verzacht maar waar het niet van over gaat. We vragen ons af of, als het niet beter wordt, we eventueel eerder naar huis zullen moeten.

Dinsdag 20-08.

Vannacht (eindelijk) een flinke plens regen, vanaf 1 uur non stop tot begin van de middag. Dan komt de zon weer terug, keurig op tijd, want Sanne heeft een was gedraaid en die is een paar uur later kurkdroog. Roy van de Karanja uitgenodigd voor een glas wijn. Maar hij brengt een fles ijskoude aquavit mee en die smaakt meer dan uitstekend. Het is heel wat jaren geleden dat ik dat spul gedronken heb. We hebben daarbij een levendig gesprek en zo wordt het ongemerkt toch weer laat alvorens we eten. Daarna zijn we niet echt wakker meer, maar blijven lekker zitten dromen in de stuurhut waar het heel langzaam iets koeler wordt.

Woensdag 21-08.

onze gastschipper

Rustig dagje in afwachting van vriend Edward die tegen 16 uur arriveert. Hij is blij dat hij er is, lange afstanden rijden, alleen en bij dit warme weer, is niet zijn grootste hobby. We kletsen uitgebreid bij, allerlei nieuws van het thuisfront en gemeenschappelijke interesses en kennissen geeft meer dan voldoende stof tot praten. Sanne heeft ondertussen een heerlijk maal bereikt en de avond vliegt om.

chateau bij Livrade, vlak boven onze favoriete aanlegplek op de Tarn, in the middle of nowhere

Donderdag 22-08

Met onze gast willen we natuurlijk een stukje varen. Na het ontbijt dus de motor gestart en stipt om 10 uur varen we de eerste van de (dubbele) verbindingssluis naar de Tarn in. Het is perfect weer, zon en een heel licht windje. Eerst varen we richting St. Nicolas de la Grave, waar de Tarn uitkomt in de Garonne. Bij die samenvloeiing keren we heel voorzichtig, het is daar op veel plaatsen erg ondiep en het water staat tamelijk laag. Verder naar het westen kun je overigens niet varen, ten strengste verboden: zal wel samenhangen met de kerncentrale van Golfech en wat stuwen die het water op peil moeten houden voor de koeling van de centrale via het aparte “koelkanaal”. De Garonne is sowieso hier onbevaarbaar. Terug langs Moissac varen we dan en gaan door tot de stuw bij St. Livrade, net voorbij het kasteel; de stuw is nog steeds intact, de naastgelegen sluis al vele jaren niet meer.

nog werkende stuw en vervallen sluis bij Livrade

Dan varen we een paar honderd meter terug en leggen aan op onze “eigen” plek, waar we met de neus op de wal zo van het schip af kunnen stappen en bij dit stille weer kunnen volstaan met 2 lijntjes en geen achteranker. Bij het enorme fruitbedrijf achter de dijk staan honderden kratten klaar voor de aankomende appel-oogst. Edward en Sanne nemen allebei even een kijkje bij de boomgaard en daarna lunchen we met geïmproviseerde hotdogs. Dan is het alweer tijd om te vertrekken om stipt om 16 uur weer geschut te worden in de dubbele sluis en leggen aan op de plek vanwaar we vanochtend zijn vertrokken. Om 18 uur gaat Edward even het stadje in en wij naar de memorialbijeenkomst voor Louisa op de capitainerie. Haar echtgenoot, David met dochter, schoonzoon en kleinkinderen zijn daar inmiddels ook gearriveerd. Toch wel even een best emotioneel moment: het plantgat voor de roos wordt gegraven, de door David meegebrachte as van Louisa wordt door haar kleinkinderen daarin uitgestrooid en de speciale roos wordt geplant. Daarna spreken David en 2 leden van de Frans-Engelse groep een kort woord. Vervolgens bij de capitainerie een glas wijn met alle bekenden van haar. Sanne en ik vertrekken daarna snel om met Edward in het dorp te gaan eten. We eten bij de Florentin, buiten op een vol terras (van meerdere restaurants) met op de achtergrond een rustig muziekbandje. Heel gezellige avond, uitstekend menu. Voldaan maar ook best wel moe van een toch wel enerverende dag nemen we nog een slaapmutsje in de stuurhut en slapen vervolgens al bijna voor we in bed liggen.

Vrijdag 23-08.

etentje op het gezellige plein naast de abdij

Rustig ons vaste ochtendprogramma afgewerkt. Edward is ondertussen al naar de ‘tabac’ geweest waar hij gisteren zijn pet heeft laten liggen. Gelukkig hadden ze hem nog, want het is best wel een aparte pet met het familiewapen er op. Na het ontbijt nemen we afscheid van Edward die richting midden Frankrijk vertrekt om enkele dagen op bezoek te gaan bij Hans en Margreet. Dat is voor hem toch weer een paar honderd kilometer rijden. Wij ruimen de boot verder op, bergen dekbed etc. weer op. Jammer dat we niet vaker zo eens een goede bekende op bezoek hebben. Het is dan wel even improviseren met slaapplaatsen en zo maar dat hebben we er graag voor over. Het enige nadeel is dat we gasten niet een volledige privacy kunnen bieden sinds we geen aparte extra slaaphut meer hebben. Maar met een beetje improviseren is dat in ieder geval voor ons geen enkel probleem. De temperatuur stijgt inmiddels weer naar ruim boven de 30 graden en gelukkig koelt het ’s nachts wat meer af, tot net onder de 25 graden. Het stekende insectenvolk wordt wel steeds agressiever, dus insmeren maar of het ondergaan. In de haven is het onvoorstelbaar rustig, dat hebben we zo in jaren niet meegemaakt.

Zaterdag 24-08.

Warm en zonnig. Sanne vroeg naar de markt voor verse groenten en fruit. Ik werk het weblog bij. Na de lunch laat Sanne zich kortwieken bij de enige kapper waar ze gisteren een afspraak kon maken, terwijl er binnen een afstand van 200 meter vier zaken zijn.

Logboek week 11-08

Zondag 11-08

Omstreeks 7 uur gewekt door een op het dek kletterende regenbui. We horen ook weer de afweerkanonnen van de fruitboeren in de omgeving die bij kans op hagel automatisch beginnen te werken. Het blijft de hele ochtend hard regenen met forse windvlagen, maar tegen 13 uur knapt het op. Sanne nog gauw even naar de markt maar op een enkele kraam na hadden de kooplui het al opgegeven. Toilet opnieuw leeggemaakt met minipompje en weer azijn er in. Hopen dat het helpt. Onrustige avond: het offerfeest bij de Bulgaren aan de overkant en daar vlak naast aan de kade een huurboot vol Spanjaarden.

Maandag 12-08

Snel het dek gedaan en als we nog maar nauwelijks hebben ontbeten klopt Ian al aan. Het toilet opnieuw leeg gezogen en vervolgens door Ian gedemonteerd. Net als wij was ook hij tot de conclusie gekomen dat er een verstopping in de afvoer moest zitten vlak achter de afvoerpomp. Immers de pomp en de versnijder werken normaal maar het spul loopt niet door. Nadat het toilet van z’n plek is gehaald en het verloopstuk van de pomp naar de afvoerslang losgemaakt is direct duidelijk wat het probleem is: het verloopstuk zit compleet dicht, het is één solide brok kalk die begint direct bij de terugslagklep achter de pomp en vervolgens tot een stuk in het verloopstuk naar de slang. Gelukkig slaagt Ian erin alle kalkbrokken los te maken zonder de terugslagklep en zonder het verloopstuk te beschadigen. Uiteindelijk blijkt ook de afvoerslang (anderhalve meter) naar de zwart watertank weliswaar passabel te zijn voor water maar ook nog vol met kalk te zitten. Het is onbegrijpelijk dat het spul tot enkele dagen geleden normaal gewerkt heeft, de versnijder moet een en ander wel ontzettend fijn vermalen hebben, want er kon echt geen druivenpit meer doorheen. Een en ander wordt hier wel vrolijk en snel verteld, maar het was met recht een ontzettende shitklus, overal ligt gruis en troep en die troep is bepaald niet schoon. De douchecel ziet er niet uit en ook alle materiaal en gereedschap zit onder de stront. Een ding is duidelijk, we moeten veel meer spoelen na toiletgebruik, vooral urine geeft die kalkafzetting. En voortaan een keer per maand het afvoersysteem vullen met azijn en dat dan een nacht laten staan. Niet zoals we tot nu toe deden twee keer per jaar zoals het advies officieel is. Het enige voordeel van deze sessie is dat ik nu ook precies weet hoe het systeem in elkaar zit en een dergelijk operatie ook zelf zou kunnen doen. Al hoop ik dat het nooit meer nodig is. We, met name Sanne, zijn de rest van de dag zoet met opruimen en schoonmaken. Als alles klaar is, is het goed rusten. We trakteren ons op een etentje, maar helaas zijn we vergeten dat het maandag is en op éen na alle restaurants gesloten zijn. En dat in het hoogseizoen. Normaal was ook nog altijd onze favoriete Chinees open, maar die is er al helemaal mee opgehouden. Dus eten we in een pizzatentje, was verder prima maar we hadden iets anders in gedachten. Over tienen terug en nog een paar uurtjes in de stuurhut gezeten. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat we als non-alcoholische drank ook maar meer cola in het assortiment moeten opnemen, schijnt zeer kalk oplossend te werken.

Dinsdag 13-08.

een fikse berg kalksteen en gruis uit het afvoersysteem

Het dagelijks ritueel afgewerkt, dek afnemen en drogen, ontbijten, opruimen etc. Na de lunch verhuizen we naar de overkant van de haven, wat meer schaduw en het roer goed beschermd tegen klungels op huurboten omdat we weer net voor de Tesserae kunnen liggen. De noodzaak om dicht bij de capitainerie te liggen is immers opgeheven. Bovendien minder nieuwsgierige wandelaars de hele dag naast het schip. Komt daarbij ook goed uit omdat de Saint Louis nu op onze plek kan liggen, die vanwege invalide gasten dit keer niet de rivier op gaat.

Woensdag 14-08

Sanne gaat uitgebreid inkopen doen in de grote supermarkten: ze kan de auto gebruiken die ik gisteren al naar onze kant van de haven heb gehaald. Startte meteen feilloos na 2 maanden stilstand. Watertanks gevuld, we zullen dus wel wat meer water moeten gaan verbruiken, maar zeker hier in de haven is dat geen probleem. Bij al die havens waar je voor 2 euro 15 minuten water krijgt kan dat bedrag aardig oplopen. We zijn verder aardig goed aan het worden in lekker luieren. Het weer blijft aangenaam warm met zo nu en dan een wolkje en soms heel even een spatje regen.

Donderdag 15-08

ergere foto's evenals de geur zal ik jullie besparen

Vandaag is het voor de Fransen weer een vrije dag. Duidelijk merkbaar aan de rust rondom en in de haven en in het dorp. Wat een land met zoveel feestdagen! Midden in de week zijn er ook altijd minder huurboten in de haven, rondom de weekends ligt het hier meestal mudvol. Het blog bijgewerkt en online gezet, terwijl Sanne de wasmachine laat draaien.

Vrijdag 16-08

Eigenlijk vandaag onze eerste behoorlijk onaangename ervaring in Moissac. Heeft overigens niets met de haven van doen, maar met de gemeente. Rondom de vuilcontainer boven aan de straat heeft zich steeds meer vuil verzameld, ook natuurlijk omdat gisteren (de normale ophaaldag) vrij was. Op het moment dat de container in de vuilniswagen wordt omgekieperd blijkt waarom het zo ontzettend is gaan stinken. De halve container was gevuld met slachtafval, vleesresten en ander onduidelijk spul, dit alles in niet gesloten zakken. Vermoedelijk had dit te maken met het Islamitisch Offerfeest. Voeg daar aan toe 2 plastic jerrycans open en vol met afgewerkte olie dan kun je je voorstellen wat een zooitje het was. Het bloed stroomde rijkelijk uit de vuilniswagen op de straat. Het was zo’n puinhoop dat de vuilnismannen er met gezwinde spoed van door gingen en de boel verder de boel lieten. Samen met de overbuurvrouw heb ik alles wat ze lieten liggen in plastic zakken gedaan en in de container die toen natuurlijk weer meteen halfvol was. Daarna hebben we de straat schoongespoten. Het was natuurlijk niet ons werk maar alles beter dan nog een paar dagen in de stank zitten. De open plastic boodschappentassen met vlees en slachtafval stonken een dag later zelfs door de gesloten vuilniszakken heen. Ben wel zo vrij geweest om de foto van de troep ook naar de gemeente te sturen. Zonder overigens te verwachten dat ze daarop zullen reageren.

Zaterdag 17-08.

Ik heb langzamerhand zoveel last van mijn kapotte voeten, dat we toch maar even bij ‘onze’ huisarts langs gaan, die klaarblijkelijk ook op zaterdag werkt. Overigens: welke Nederlandse huisarts doet op zaterdag een consult en onderzoek van ruim 20 minuten, schrijft recepten uit en wil vervolgens van geen betaling weten. De voorgeschreven zalf moet wel speciaal gemaakt worden en is dus pas dinsdagnamiddag klaar. Zo is het dus ook weer in Frankrijk! Rond 21 uur gaan we naar het centrale plein bij de basiliek, luisteren met plezier naar de steelbandachtige muziek en ontmoeten tot onze verrassing Tony en Rita (van de Kanumbra). Uitvoerig bijgepraat, zij zijn vastgelopen, althans konden niet verder op de Doubs vanwege het lage water. Tot slot om 23 uur terug naar de boot.

Logboek week 04-08

Zondag 04-08.

interieur van ons schuitje

Bewolkt tot 11 uur, dan gaat de zon weer volop schijnen en moeten alle zonneschermen weer geplaatst worden. De huurboten verdwijnen weer. Tegen 15.30 uur verschijnt de Maivis, een grote Groninger tjalk, gebouwd in 1897, vrijwel geheel origineel met alles erop en eraan, zijzwaarden, een enorme mast met giek en gaffel etc. Zeer compleet dus maar helaas in een zeer matige staat van onderhoud. Franse eigenaar en thuishaven ergens in Bretagne. Is onlangs nog naar Helsinki gezeild. In de opvallend doodstille avond plotseling veel wind, maar geen wolkje te bekennen. De temperatuur blijft binnen rond de 28 graden hangen. Nog steeds best wel warm om te gaan slapen dus zitten we nog een paar uur in de stuurhut naar de sterren te kijken.

Maandag 05-08.

verscholen in het struweel

De tjalk vertrekt weer richting Bordeaux, een half uurtje later maakt ook de Arcadia los en gaat naar de Baise en weer een poosje later vertrekt de Hell’s Bells, zij gaan naar Buzet. We liggen dus weer alleen aan de kade. Ik neem met weemoed afscheid van de laatste touw-wil die nog aan het achterschip hangt; het ding heeft meer dan 25 jaar uitstekend dienst gedaan maar is zwaar versleten en ontzettend smerig. Het was eigenlijk ook geen gezicht meer. Maar met de ballon fenders moet je goed uitkijken dat ze bij het aanleggen niet tegen de wal omhoog draaien, maar meestal denk ik er wel aan om dat te voorkomen. Warme dag en als we ter kooi gaan nog steeds drukkend benauwd.

Dinsdag 06-08.

lekker in de schaduw

Gesloten wolkendek, nauwelijks wind, het blijft de hele dag drukkend warm. Sanne gaat een stukje wandelen en ontdekt een pruimenboom (kwetsen). Ze komt snel terug voor een plastic zak en al pruimen plukkend ontdekt ze ook nog een aantal struiken met rijpe bramen. Dus zitten we weer goed in het fruit, teveel om direct op te eten dus wordt er ook nog bramenjam gemaakt. Het is weer opvallend stil in de avond, geen enkel (nacht)dier te horen. Wel is er onweer voorspeld, maar dat laat nog even op zich wachten.

Woensdag 07-08.

schitterende wolkenformatie

Het heeft kennelijk flink geregend vannacht zo te zien aan de half open stuurhut. Tot 9 uur miezert het nog wat na. Het dek is mooi schoon geregend en wordt fluks gezwabberd. Zo nu en dan komt er een huurboot en vertrekt er weer een. Eén “huurschipper” springt overboord om zijn achterschip vast te leggen maar vergeet dat zijn motor nog in de vooruit staat, dus knalt hij tegen onze boeg. Wel een vieze rubberstreep maar geen ernstige schade. Het blijven ‘bumperboats’ bemand met schipper-raars. Sanne blijft de fruitvoorraad aanvullen. Behalve enkele huurboten komt ook de Liberty uit Moissac aan. Hij groet ons uitbundig als oude kennissen en heeft hele verhalen over de drukte in Moissac, maar wij hebben geen idee wie hij is en hoe hij heet. Opnieuw tot na middernacht buiten gezeten.

Donderdag 08-08.

ontvangst met een veelstemmig halleluja

Rustig de dag begonnen, dekken gepoetst en ontbeten. Omstreeks 10 uur de motor gestart en aangevaren richting Agen, uitgezwaaid door de Liberty en de Elegance. Bij de eerste sluis van de keten van 4 gaat alles nog prima, maar bij de 2^e sluis moet ik een tijd wachten omdat daar 2 boten zijn ingevaren, maar om onduidelijke redenen er niet uitkomen. Het lijkt er op dat één van hen motorpech heeft en gesleept wordt door de ander, een huurboot!. Na een poosje dobberen lukt het ze uit die sluis te komen en dan kan ik de Artemis in die sluis manoeuvreren. Daarna wordt het echt dobberen, want het voorgaande koppel heeft bij het uitvaren de zaak in het ongerede gebracht. Sluis no 3 loopt dan wel leeg maar de deuren blijven gesloten. Sanne belt de VNF, die na enige tijd verschijnt en kans ziet de onwillige deuren weer in beweging te krijgen. Als ik even later no 3 uitvaar zie ik dat weliswaar tegelijk de deuren achter mij dicht gaan, maar ook de deuren van no 4! Dus weer dobberen en wachten op de VNF. De man komt weer opdraven, maar kan het probleem niet oplossen. Verdwijnt dus vriendelijk zwaaiend om een collega te halen, even later zijn ze met z’n tweeën een tijd aan het prutsen en dan duurt het een hele tijd voor ze in de gaten hebben wat de oorzaak is: één van de rinketten in de deur doet het niet: elektradraadje gebroken. Dat wordt op z’n Frans daarna voortvarend opgelost: terwijl één van de twee mannen bij de deur de draaduiteinden tegen elkaar houdt bedient de ander de knop op het bedieningspaneel en zowaar dat lukt: de deuren gaan open. Ik vaar snel de sluis in en Sanne zet het schutmechanisme in werking, hetgeen zowaar lukt. De VNF mannen verdwijnen vrolijk zwaaiend, het is immers lunchtijd. Een definitieve reparatie komt wrs. straks wel, eerst eten. Als wij vervolgens de beroemde Pont Canal van Agen passeren ligt er aan de andere kant een boot te wachten, waarvoor de lichten nog steeds op rood staan. Zou wel eens willen weten hoe lang die daar heeft liggen wachten. In Agen is plaats genoeg aan de ‘groene wal’, maar dan lig je de hele dag in de brandende zon en het verkeerslawaai. We besluiten door te varen naar Boe, maar daar is geen plaats, ook alleen maar brandende zon en bovendien zijn enkele kinderkampen op de kade bezig met wedstrijdjes of zoiets. Zo eindigen wij tenslotte in La Magistère in de zwaaikom even voor de sluis aan een tamelijk wrakke beschoeiing maar wel in de schaduw. Met enig geluk vinden we een punt waar Sanne tussen alle brandnetels, prikstruiken etc. een ankerpen in de grond kan slaan voor de voorlijn en ik achter een lijn tussen wat planken kan wurmen. We liggen dus bedenkelijk vast maar we zien wel wat er gebeurt als er een schip langs komt. Allebei zijn we moe, vooral door de uitputtende hitte, eten wat pasta met vis uit blik en hebben dan een stille donkere avond in the middle of nowhere om bij te komen (ja, met een goed glas natuurlijk).

Vrijdag 9 augustus.

De eerste klus dient zich al vrij snel aan. De hotelboot Rosa komt voorbij, heeft ons kennelijk om de bocht niet zien liggen en dus geen snelheid geminderd. Door de zuiging liggen we enkele tellen later helemaal los en, na het starten van de motor, opnieuw aan de kant aangelegd en nu met extra pennen het schip ordentelijk vastgelegd. Sanne loopt naar het dorp (25 minuten) om brood voor het ontbijt te halen. In de middag nog een keertje voor andere boodschappen en zowaar weer nieuwe struiken met (nu grote) rijpe bramen ontdekt die ze niet kan laten hangen. Tegen 17 uur betrekt het, gaat het hard waaien en zien we overal om ons heen buien. Uiteindelijk krijgen wij omstreeks 22 uur ook ons deel: de regen valt met bakken uit de lucht tot 1 uur, beetje onhandig met harde wind recht van achteren. Daarna blijft het wat druilerig regenen. Ik constateer een probleem met de toiletpomp, die werkt nauwelijks meer naar behoren. We besluiten daarom om morgen door te varen naar Moissac en informeren Jim met het verzoek voor een plaats vlak bij de capitainerie (lees toilet!).

Zaterdag 10 augustus.

op bedevaart met een ezel ... of, een ezel op bedevaart?

Zwak zonnetje, dekken gedroogd en omstreeks 10 uur aangevaren. Voorspoedige vaart, opvallend is dat alle havens en aanlegplekken leeg zijn: Golfech leeg, Valence d’Agen leeg, Pommevic leeg. Het wordt steeds zonniger en broeierig heet. Bij de sluis van Pommevic worden we door een 40-tal mensen ontvangen die het verloop van de schutting vol be(ver)wondering volgen en ons met een veelstemmig “halleluja” uitgeleide doen, Ze hadden nog nooit een schutting gezien. In Moissac aangelegd zo ongeveer naast de capitainerie, dus de toiletten zijn vlak naast het schip. Onderweg hadden we het toilet leeg gemaakt (geschept!) en er flink wat azijn in gedaan. De pomp en de versnijder doen het wel, het lijkt er op dat de afvoer verstopt is. Na enig zoeken vind ik Ian, die druk bezig is in het huis van Rob (van de Rovi). Vandaag en morgen is hij druk maar waarschijnlijk heeft hij maandag wel even tijd om ons te helpen bij het vinden en oplossen van het toiletprobleem. De azijn heeft geen enkel effect gehad.

Logboek week 28-07

Zondag 28-07.

Op tijd opgestaan. Het heeft vannacht wat geregend, dus het dek is snel gezwabberd en om half negen starten wij. Rustige tocht naar Serignac waar we alle geluk van de wereld hebben: er vaart juist een flinke huurboot weg en zo kunnen wij de dan enige vrije plek aan de kade innemen. Charlie en Lyn van de Arcadia begroeten ons, zij liggen hier al een poosje en passen op de Elegance en de Mary Lou, waarvan de eigenaren een aantal dagen met vakantie zijn. Beide schepen liggen hier vast en hebben een flink stuk tuin waarop ze vooral groenten en bloemen telen. Oppassen op hun schepen betekent dan ook voornamelijk alle planten water geven. Na het aperitief gaan we naar de lokale bar waar we genieten van een niet eenvoudige en perfect bereide maaltijd. Sanne neemt zelfs de grootste entrecote die ze ooit gegeten heeft voor haar rekening. Terug aan boord zitten we voor het eerst sinds weken tot middernacht buiten met een trui aan.

Maandag 29-07.

Na een frisse nacht is het weer zonnig en snel warm. Uitslapen is er niet bij want om 8 uur begint een groep gemeentearbeiders met maar liefst 3 cirkelmaaiers tegelijk de kanten te maaien. Dus wij maar supersnel de zonneschermen voor de ramen, indachtig de gecrashte ruit van 4 jaar geleden. Om 17.30 drinken we een aperitief met Charlie en Lyn bij ons aan boord. Daarna zijn we getuige van hoe een Spaanse familie een grote huurboot afstopt: je vaart hem gewoon op volle kracht de kant op. De bemanning (11 Spanjaarden) zijn als gebruikelijk zeer uitbundig, gaan het dorp in en ook hun terugkomst om 23 uur gaat niet ongemerkt voorbij.

Dinsdag 30-07.

Om 6 uur even een licht regentje, dus het schoonmaken van het dek gaat weer snel, gelukkig liggen we niet meer onder de platanen en zijn dus verlost van het uitgebreide boenen. Madame Ghislaine komt de stroomstoring weer verhelpen, iets wat ze gemiddeld 2 keer per dag mag komen doen. De enige plek waar het systeem goed werkt is Le Mas d’Agenais, verder is het overal kommer en kwel. Rond de middag verschijnt de Somewhere, meert af aan de groene wal en komen Steve en Jo een praatje maken. Een poosje later komt de Hells Bells (Ian en Maggie) binnen en meert achter ons af. Lekker want daarmee is ons roer weer veilig voor al die huurboten.

Woensdag 31-07.

Rustig dagje, Sanne doet de was en ik het weblog. Het blijft warm.

Donderdag 01-08.

Vanaf 8 uur valt er stevig regen uit een eindeloos donkergrijs wolkendek. Wel wat donderslagen zo nu en dan maar geen bliksem te zien (letterlijk). In de middag klaart het op, zodat de borrel (met de bemanningen van de Arcadia, de Hells Bells, de Whisper en de Artemis) wat dat betreft droog verloopt. Om onduidelijke reden begon die pas om 19 uur, dus wordt er pas om 22 uur nog een klein hapje gegeten. Daarna is het super rustig op de kade.

Vrijdag 02-08.

Geen regen vannacht maar een zeer mistige ochtend. De koude nachten komen er weer aan terwijl het water van het kanaal ongeveer 27 °C is. In de avond komt er vanuit het dorp een hels kabaal: het blijkt een soort rondtrekkend circus te zijn van allerlei zware landbouwmachines, tractoren tot zelfs dorsmachines die allerlei wedstrijdjes houden. Enkele uren later is het hele dal gevuld met een vieze stinkende smog. Hoe helpen we deze aardkloot nog sneller om zeep.

Zaterdag 03-08.

De Franse boot vóór ons vertrekt naar Buzet en we schuiven een stukje door om meer schaduw te hebben, de Hells Bells volgt trouw. De temperatuur is de laatste paar dagen, ondanks de regen, toch weer opgelopen tot 35 graden. In de middag fietsen we naar de Ferme Roques alwaar we groenten, lekkere hapjes en een paar van mijn favoriete pruimendrankjes kopen. In de winkel maken ze alles wat je je maar bedenken kunt met pruimen, vaak in combinatie met echte (zwarte) chocolade. ’s Avonds herhaalt zich het tafereel van de vorige maar is de stinkende smog nog veel dichter en zwarter en blijft uren in het dal hangen.

En meer beste vrienden valt er over deze week niet te vertellen. En foto’s zijn er dit keer ook niet want het fototoestel is gesneuveld. Volgende week beter. We blijven eerst nog enkele dagen hier in Serignac en gaan daarna kalmpjes aan terug naar Moissac.

Logboek week 21-07

Zondag 21 juli.

Het wordt tijd te vertrekken: het water zakt nu duidelijk.

Vooruitlopend op de komende dagen kan ik alvast melden dat deze dagen de heetste zullen worden uit onze vaarhistorie. Als je in de middag de handrailing beetpakt heb je verbrande handen, lopen op de gangboorden met blote voeten laat je echt wel uit je hoofd. De temperatuur binnenboord is ruim boven de 25 graden vroeg in de ochtend en omstreeks de 35 graden als we ter kooi gaan. We zoeken overdag vaak een plekje in de schaduw op het terras, maar het enige wat koel is, is het bier. Maar dat is geen ramp, want je moet veel drinken bij dergelijke hitte. In de middag komen B&D terug van het tomatenfestijn in Marmande en brengen een overheerlijke tomatentaart voor ons mee. We vermaken ons met kijken naar bootjes die op de helling te water gelaten worden en soms na een uur alweer op de trailer getrokken zijn omdat de motor niet in beweging is te krijgen. We besluiten om nog maar een aantal dagen te blijven liggen, varen bij ruim 40 graden is niet onoverkomelijk, maar we weten zo gauw geen plek waar zo’n gezellig terras is.

Maandag 22 juli.

etentje in het havenrestaurant

Tegen lunchtijd arriveert de hotelboot Rosa (zonder gasten!) en even later komen onze Duitse vrienden J. en K. met de Villa Louise binnen. En met een ons onbekende andere boot ligt het haventje dan plotseling vol. En een uurtje of wat later is het op het terras al niet anders. De bemanning van de Cochon Noir (Cl.& E.) gaan nog even kijken naar het schip van een kennis die 200 mtr voorbij de haven onder de bomen ligt, maar dat loopt verkeerd af. E. stapt mis bij het naar binnen gaan en knalt van entree-trap af en vervolgens zijwaarts van de volgende trap naar het keukentje. Even buiten bewustzijn, fors bloedende hoofdwond en gebroken? arm en ribben. Pompiers gebeld, die haar met veel moeite uit het schip en op een brancard krijgen en naar het ons welbekende ziekenhuis in Marmande brengen. Daar ligt ze tot ’s nachts 2 uur te wachten alvorens een behandeling wordt gestart: enkele hechtingen van de hoofdwond, onderarm blijkt niet gebroken maar wel een fissuur, ribben niet gebroken maar gekneusd. Uit voorzorg mag ze een nachtje in het ziekenhuis blijven.

Dinsdag 23 juli.

idem

Bloedheet, temperatuur ruim 43 graden. De boot van Steve en Jude komt binnen en past precies op de enige vrije plek precies voor het terras. Geen weer om te koken. We organiseren met het restaurantje een maaltijd voor alle bootbemanningen (helaas zonder die van de Cochon Noir) en genieten dus met z’n tienen van een heerlijk maal: ik heb in jaren niet zo’n fantastische steak gegeten, absoluut gorgeous. Terug aan boord blijkt de temperatuur in de slaaphut nog 36 graden!

Woensdag 24 juli.

Onveranderlijk heet. Ik slaap inmiddels al enkele nachten zonder dekbed en dat is me nog nooit gebeurd. Overigens gaat het nog steeds niet erg lekker met m’n handen en voeten, vol kloven en korsten en vellen. Tegen zevenen gaat iedereen naar de avondmarkt, waar alle lokale kennissen ruim plek voor de schepelingen hebben vrijgehouden. We genieten weer ruim van al het goede dat het Franse land voortbrengt. Na afloop brengt Dave (van Di) ons met de auto terug naar de boot; prima want dan hoef ik niet te lopen op mijn zere voetjes. Tot 2 uur buiten wat gedommeld, daarna naar de superwarme bedjes.

Donderdag 25 juli.

Daar gaan we dan, tot volgend jaar?

D. van de Caunette brengt elke ochtend vers brood mee uit het dorp. Prima want dat bespaart Sanne een gang via de steile helling. Na afloop van het ‘happy hour’ genieten we nogmaals van een heerlijk maal bij het havenrestaurantje. We bereiden een en ander voor omdat er onweer met hagel voorspeld is, maar er gebeurd helemaal niets deze nacht behalve wat meer wind dan gebruikelijk. Morgen gaan we dan toch maar vertrekken, zij het met gepaste tegenzin, maar het zal dan een stuk koeler zijn. Bovendien (mag officieel ook niet) kun je hier niet eeuwig blijven liggen.

Vrijdag 26 juli.

Het verwachte onweer is uitgebleven. We staan bijtijds op, wassen het schip en nemen uitvoerig afscheid van alle vrienden en bekenden en om 9 uur wordt de motor gestart. Als we 10 minuten later bij de eerste sluis zijn begint het te regenen en even later barst het (voorspelde) onweer in volle hevigheid los. Het stortregent met soms flinke hagelbuien er tussendoor. Het zicht is af en toe nauwelijks meer dan een scheepslengte. Ik ga er van uit dat de vele hoge platanen ons voldoende beschermen tegen het onweer, alhoewel er op sommige momenten wel enige twijfel bij mij opkomt of dit wel voldoende veilig is. Precies als we tegen 13 uur aankomen in Le Mas d’Agenais stopt deze fantastische bui en komt er zelfs een waterig zonnetje. Het is inmiddels wel ruim 10 graden kouder dan gisteren, waarschijnlijk is 10 graden minder warm een meer juiste omschrijving. Het schip wordt enigszins gekuist van alle troep die van de bomen en vooral ook van de sluiswanden op het dek en de boorden is gekomen.

Zaterdag 27 juli.

Zij blijven nog.

Lang geslapen nu het wat afgekoeld is. Direct na het ontbijt begint het opnieuw te regenen en, ja natuurlijk, het wordt nu wel wat overdreven fris. In de late namiddag wordt het droog en Sanne krijgt een hevige aanval van werklust; besteed ruim anderhalf uur aan het schoonmaken van het douchegordijn. Later op de avond toch nog een korte maar zware bui. De temperatuur is inmiddels gedaald tot ongeveer 20 graden. Vroeg naar bed: we willen morgen op tijd varen om een plekje te krijgen in Serignac, waar we een dag of wat willen blijven uitrusten (van 2 dagen varen!). Het moet vakantie blijven.

Logboek week 14-07

Zondag 14 juli.

De haven voor ons alleen.

De kade raakt leeg, iedereen is vertrokken en ’s avonds liggen we weer als enigen in de haven. Het wordt in zekere zin een beetje saai. Het is en blijft bloedheet, elke dag brandende zon en boven de 35° C. Het is helemaal niet slecht dus, maar absoluut te heet om iets te ondernemen. Dus schilderwerk repareren is er absoluut niet bij. Het enige wat we doen is elke ochtend en avond het schip poetsen in een poging om zoveel mogelijk vlekken van de platanen te verwijderen. Dat scheelt aan het einde van de vakantie een heleboel werk. Maar het is altijd wel erg gezellig om een glas wijn op het terras te drinken. Het besluit om pas naar bed te gaan als de temperatuur binnenboord onder de 30 graden is, maakt de nachten ook korter, omdat het al vroeg licht is.

Maandag 15 juli.

spelende kinderen met eindeloos veel pret op (en in) het water

In de haven en op het kanaal blijft het onvoorstelbaar rustig. Geen idee waarom het zo stil is dit jaar. Men roept dat het mogelijk een gevolg is van het gestoethaspel met de Brexit en de daarmee gepaard gaande daling van het Britse pond. Dat maakt een vakantie in Frankrijk voor de Engelsen natuurlijk wel duurder, maar waar zijn dan al die schepen?

Dinsdag 16 juli.

Het weer verandert niet, brandende zon en bloedheet. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten terwijl we nog nooit zoveel zon gehad hebben. Sanne gaat met Cath naar de winkel waar het heerlijk koel is: reden om daar lang te blijven. In de middag komt de Caunette vóór ons liggen en als de vijf in de klok is gekomen proberen we met scheepsvolk en veel lokale gasten het terras vol te krijgen (hetgeen lukt) en de witte wijn voorraad van de bar op te krijgen (hetgeen niet lukt).

Woensdag 17 juli.

urenlang spelplezier, overigens onder gedegen leiding

Tegen 19 uur de helling weer opgeklommen naar de ‘marché des producteurs. Het is er behoorlijk druk. Grappig is wel dat zowel Sanne als ik langzamerhand een vast voorkeursmenu hebben; eerst allebei een salade met daarop plakjes geroosterd stokbrood en daarop weer een flinke plak gesmolten geitenkaas. Sanne gaat daarna meestal voor een reuzenbrochette vis (meerval) en ik voor een overheerlijke magret de canard. Als toetje neem ik altijd een crêpe, gemaakt van/met notenmeel en waarop een superdun laagje notencrême wordt aangebracht. Rampzalig lekker. Het kost vaak wel wat moeite om er geen 4 of 5 gangen-diner van te maken, maar die zelfopoffering getroosten we ons dan maar. Het leukste is daarbij dat we steeds deels oude kennissen ontmoeten en deels nieuwe kennissen maken. Het moeilijkste blijft altijd de weg terug: in het (schemer)-donker via de steile, onregelmatige helling/trap naar de boot. Want de rosé en rode wijn van Fabian zijn ook overheerlijk.

Donderdag 18 juli.

Marché des producteurs, v.l.n.r. gasten uit Engeland, Nieuw Zeeland, Ierland, Nederland en Denemarken

Bijkomen van de avondmarkt. Het is overigens uiterst genoeglijk om vanuit de stuurhut de hele dag naar de op en in het water spelende kinderen te kijken die ondertussen ook nog leren te kanoën en stand up peddlen leren. Onvermoeibaar zijn ze. Er zijn geschat zo’n 80 kinderen die in groepen van 20 ook nog fiets- en wandeltochten maken. In de namiddag arriveert de hotelboot (Rosa) weer en ook de Cochon noir (C.& H.) Maar onze nachtrust wordt wreed verstoord door een plotselinge, totaal onverwachte en ook niet voorspelde onweersbui. Dus moeten we even uit de kooien om wat ramen en luiken te sluiten. Het voordeel van een flinke portie hagel is wel dat dat zoveel lawaai maakt op de stalen dekken dat je snel wakker wordt, voordat het op diverse plaatsen inregent.

Vrijdag 19 juli.

het restaurant waar we ons in Bali wanen

De regenbui van vannacht en de daarmee gepaard gaande windvlagen maken een uitgebreide poetsbeurt van het schip noodzakelijk. Maar we zijn op tijd klaar want D & D. hebben ons uitgenodigd voor een (warme) lunch in een schitterend restaurant absoluut in the middle of nowhere. We wanen ons in de tropen, schitterende ambiance, fantastische locatie en idem food. Ik weet niet meer hoe het heet, maar zou de weg ernaar toe zonder een enkel probleem kunnen vinden, ook al omdat het recht tegenover het evenzo fantastische huis van ‘Mr Pip’ blijkt te liggen. In de avond uren speelt op de kade van de haven een Salsa-bandje, die een prima mix van tamelijk luide life-muziek en tijdens hun niet te korte pauzes rustige achtergrondmuziek laten horen.

Zaterdag 20 juli.

Vast een opmerking die niemand van mij verwacht: het wordt de komende week uitzonderlijk heet met temperaturen van 41 tot 44 graden. Dus besluiten we om nog maar een paar dagen te blijven liggen in dit aards paradijs. Bovendien zijn dit soort temperaturen niet erg gezond voor onze accu’s. De bemanning van de Caunette gaat naar het ‘grote tomatenfeest’ in Marmande. De VNF is de hele dag bezig om een knots van een boom uit het water en in stukken te krijgen die blijkbaar afgelopen nacht is omgegaan en zowel het fietspad als het kanaal blokkeert. Waar wij (onbegrijpelijk?) niets van gemerkt hebben.

Logboek week 07-07

Zondag 07 juli.

Gezellige band op de haven

Vandaag een dag met allemaal aardige verrassingen. Allereerst verschijnt er tegen 11 uur plotseling een soort hoempaband op de kade die de scheepsbemanningen en de campinggasten vermaakt met allerlei gezellige deuntjes. Na een uurtje vertrekken ze weer. Dan om 1 uur verschijnt er een echte jazzband die ook weer ruim een uur goede muziek ten gehore brengt. En tenslotte begint om drie uur een fantastisch goede zangeres die zichzelf begeleidt op een keyboard met assistentie van een uitstekende drummer op de achtergrond. Zij brengen ons anderhalf uur uiterst genoeglijke luistermuziek. Je zou bijna vergeten dat het nog steeds bloedheet is.

barbecue op de haven

Overigens is het restaurant tijdens lunchtijd stamp en stampvol, elke zondag is de aanbieding 6 oesters met een glas witte wijn voor € 6,- . Maar ja, wij houden geen van tweeën van oesters. Ik bekijk de finale van het wereldkampioenschap damesvoetbal aan boord van de Madeline, terwijl Sanne op het terras geniet van een uitstekend glas witte wijn samen met alle ander niet voetbal minnende scheepsbemanningen. Het is vroeg stil op alle schepen.

Maandag 08 juli.

Om 8.30 uur staat Dave klaar om mij naar het ziekenhuis in Marmande te brengen in de hoop dat ze mij van de ontstoken diepe talgcyste af kunnen helpen.

marché des producteurs (voor alle volledigheid: 400 gasten !)

Ik kan van de pijn absoluut niet meer zitten op mijn linker bil. In het dorp, noch in de omliggende dorpjes is er een huisarts, die binnen 3 dagen hulp kan bieden. Dus maar naar de ‘urgence’ van het ons welbekende ziekenhuis in Marmande (waar Sanne 2 jaar geleden 14 dagen verbleef). Tot mijn blijde verrassing werd ik na een half uur wachten al ‘geholpen’. Verdere details zijn ongeschikt voor publicatie. Na een telefoontje haalt Dave mij weer op, dus was ik na nog een kop koffie bij Dave & Di om ruim 12 uur weer aan boord. Helaas bepaald nog niet pijnloos. Na de lunch klimt Sanne nog maar eens een keer naar het dorp om de nodige boodschappen te doen bij de apotheek en voor de barbecue die we voor vanavond hebben afgesproken met de bemanningen van de Conny, de Moderato, de Anneke, de Madeline en de Artemis. Het werd een zeer gezellige avond, in de schaduw onder de bomen. Tegen 11 uur alles opgeruimd en iedereen weer terug naar de warme boot.

Dinsdag 09 juli.

rockconcert op de kade

Het heeft vannacht zowaar een paar druppels geregend. Niets van gemerkt. Snel het schip gezwabberd; zolang het schip nog nat is van de condens kun je de meeste plekken van de platanen-zaden nog wel redelijk wegkrijgen. Als ze eenmaal ingedroogd zijn op het dek kost het bloed zweet en tranen om ze weg te krijgen. Vandaag wisselend bewolkt en -het wordt saai- bloedheet. Verslag van de afgelopen weken in weblog gezet, een aantal er bij passende foto’s uitgezocht en alles gepubliceerd op het weblog.

Woensdag 10 juli.

Heerlijk koele ochtend, met flink veel condens op het dek. Lekker om de platanen-vlekken weg te krijgen. Via Dave en Di (fles wijn afgegeven als dank) naar boven geklauterd naar de avondmarkt waar wij met het bootjesvolk, gemengd met een aantal dorpsbewoners, ons weer tegoed doen aan allerlei lokale heerlijkheden. Vanavond is het veel drukker dan vorige week. Ruim 400 gasten. Het is al laat als we (met goed lantaarnlicht) de weg naar beneden nemen waarna we nog enkele uren in de stuurhut zitten, in de hoop dat het binnen nog wat afkoelt. Maar als we de kooi opzoeken is het daar nog steeds ruim 30 graden. Zou iets minder mogen!

Donderdag 11 juli.

De dagen vliegen voorbij, maar de temperatuur blijft onbetamelijk hoog, Op de wal valt regelmatig de stroom uit omdat mensen van alles doen met airco’s en fans om iets koelte te krijgen. Hetgeen in de meeste gevallen nauwelijks helpt.

Vrijdag 12 juli.

vuurwerk (n.b. verzorgd door de pompiers)

Mijn jarige zus en onze zoon gebeld . In de machinekamer alles gecontroleerd, geen echte bijzonderheden. Ben wel benieuwd hoe lang het nog goed zal gaan met de accu’s. In de avond gegeten bij het restaurantje, viel nogal tegen: op een slabedje een aantal worstjes aan een stokje, klaar gemaakt op de barbecue, en een doosje frites. Daarna begon op het terras een rockband te spelen, nou ja spelen: het leek meer op een ultieme poging zoveel mogelijk lawaai te maken. Er waren ook niet zo bijzonder veel mensen, ik schat aanvankelijk zo’n kleine 40, maar na een uurtje was de helft al verdwenen. Helaas kwam er een abrupt einde aan toen een zo te zien redelijk dronken jongmens op de bartafel meende te moeten springen om daar zijn danskunsten te vertonen. Pogingen om hem te verwijderen liepen uit op een stevige vechtpartij, maar tenslotte lukte het een paar potige kerels hem van het terrein af te krijgen. Ondertussen was de band maar aan het inpakken geslagen. Dus waren we op tijd terug aan boord en hebben nog een poos buiten in de stuurhut gezeten.

Zaterdag 13 juli.

Vandaag de dag vóór 14 juli, de Franse nationale feestdag. In heel veel plaatsen vinden de feestelijkheden al op de 13^e plaats, zodat iedereen op de 14^e vrij is om te doen waar hij/zij zin in heeft. Voor vanavond staat hier in Meilhan een ‘groots’ vuurwerk op het programma, ben benieuwd.

Altijd lastig om te fotograferen

maar soms lukt het Sanne

Logboek week 23-06 en week 30-06

Voor de verandering dus 2 weken.

Zondag 23 juni.

Moules et frites

Over de komende 2 weken zal de verslaglegging kort zijn. Het belooft zo bloedverziekend heet te worden dat de druppels van mijn handen vallen als ik probeer te typen en dat lijkt me niet goed voor de laptop. We schaffen ons een kilo aardbeien voor € 5,- waarmee de lunch en het avondeten ook weer geregeld zijn. Na het ontbijt vertrekt iedereen behalve de ‘Le Cochon Noir’ , die nog een nachtje blijft. Ik heb de eigenaar nog steeds niet gevraagd hoe hij op die naam is gekomen, ‘Het Zwarte Varken’. Zwart is het schip overigens wel. We doen vandaag helemaal niets, behalve lekker eten en luieren. De temperatuur is ruim boven de 30 °C en we hebben tijd nodig om ons aan te passen.

Maandag 24 juni.

Het wordt warmer, alleen maar zon en geen wind. Als de Cochon Noir vertrokken is liggen we weer helemaal allen aan de steiger. Onvoorstelbaar zo weinig vaart als er is, zij het dan dat er eind van de middag toch nog 2 huurboten verschijnen, die ik met de nodige moeite zonder schade aan de kant weet te krijgen. Ze snappen er werkelijk de ballen van, maar ik kan dat niet al te duidelijk zeggen, want ze verstaan nog wel een beetje Nederlands.

Steigerborrel in Serignac

Dinsdag 25 juni.

De waarschuwing wat betreft het weer gaat over in code rood, de canicule wordt steeds heter. Helaas duurt het een paar uur voor de Zuid-Afrikanen vertrekken en we ons schip kunnen verhalen naar de enige kraan die ongelimiteerd water geeft en eigenlijk bedoeld is voor hotelboten.

aardbeien met druivensap en pruimensap

Maar als ik bij de “normale’ kranen moet tanken krijg ik krap 150 liter per kwartier en per 2 euro. En ik heb ruim 1100 liter nodig! Na het tanken de touwen los en op naar Buzet. Het is inmiddels bloedheet. In de laatste 2 sluizen vóór Buzet krijgen we gezelschap van het grootste type huurboot, met een bemanning, vermoedelijk van het Oost-Europese platteland, waar ze maar beter hadden kunnen blijven. Gelukkig zijn ze na die 2 sluizen zo van slag dat ze onmiddellijk aanleggen aan een voor wachtende boten bedoeld steigertje. Net vóór de brug vinden wij het enige vrije plekje aan de groene wal, meren af en puffen uit. We reserveren een tafel in het restaurant op de hoek, waar we tot op heden de meest voortreffelijk maaltijd van deze reis genieten. De mede-eigenaresse blijkt van Duitse afkomst en is duidelijk erg gelukkig dat ze haar moedertaal weer kan spreken. Op de een of andere manier kunnen we geen enkele telefoon verbinding maken, naar later blijkt door een algehele storing in Nederland.

Woensdag 26 juni.

waarom blijft zoiets hier jaren liggen

Bij het wegvaren, we liggen vlak voor de brug, verschijnt plotseling van de andere kant van de brug een groot huurjacht die nog nooit van de voorrangsregels heeft gehoord; ik heb voorrang want afvarend. Maar hij geeft zelfs gas bij om net voor ons door de brug te komen. Geen idee hoe het me lukte om zonder hem (helaas) én de brug (gelukkig) te raken, maar het lukte. 2 Uur later meren we af in Villeton, als vanouds een prima kade, maar er ligt, behalve de 3 verlaten wrakken die er al jaren liggen te rotten, helemaal niemand, dus plek genoeg. Het restaurant is gesloten, de inventaris geheel verdwenen, de eigenaar failliet; hoewel het een prima plek is maakt dat alles dat het toch erg somber overkomt.

Haventje Villeton, vrijwel verlaten op een paar toekomstige wrakken na, restaurant totaal leeg gehaald

Op deze manier gaat de haven natuurlijk ook naar de sodemieter en is zelfs het voorstel van de burgemeester om de huurprijs van het restaurant te verlagen naar € 600,- per maand een volstrekt zinloze actie. Het Belgisch restaurant vlak vóór de sluis is overigens nog wel open, maar voor de komende dagen geheel volgeboekt en het a.s. weekend gaan ze voor 14 dagen op vakantie. Dat zal dus op de terugweg een bezoek worden. Vandaag eer zeer warme dag, dus een koude maaltijd. De temperatuur komt nu s ‘avonds in de boot aan de ruim 35 graden!

Donderdag 27 juni.

Sanne op de fiets naar Tonneins, absoluut een moedige actie bij deze temperatuur. Zwaar beladen met boodschappen komt ze tegen 12 uur weer terug en na het inladen van de diepvries direct vertrokken naar Mas d’Agenais om daar een plekje te vinden aan de relatief korte kade. Tot onze verrassing ligt daar de Madeline, die al een aantal dagen eerder uit Moissac vertrokken was. We positioneren ons bootje op die plek dat we in de namiddag wat schaduw zullen hebben. Sanne gaat even ‘lekker’ op bed liggen, ze heeft erg veel last van de warmte, de temperatuur binnenboord stijgt in de namiddag naar 39.7 °C, een, naar later blijkt voorlopig nieuw record.

Vrijdag 28 juni.

haventje van le Mas d'Agenais

Een herhaling van de vorige dagen, bloedheet, alleen maar zon en geen wind. We doen dus absoluut niets. Tegen de avond komen H. en S, van de Madeline een glas wijn drinken waarna we gevieren naar de pizza-tent lopen (net opzij van de sluis), waar we buiten op een houten bankje onze pizza’s nuttigen.

Zaterdag 29 juni.

Het bekende ochtendritueel: Sanne naar de bakker om brood te halen en ik zwabber het dek. Voor de rest als alle dagen hiervoor: alleen maar zon en de temperatuur dik over de 40 graden. Het wordt een van die zeldzame dagen dat Sanne het aan boord niet langer uithoudt en een schaduwplekje op de wal zoekt. We besluiten om morgen naar Caumont te varen, mogelijk is daar iets meer schaduw. Tot na middernacht buiten gezeten, het wordt iets aangenamer omdat er een licht briesje opsteekt. De temperatuur binnenboord komt niet meer onder de 35 graden.

Zondag 30 juni.

Haventje van Meilhan sur Garonne

Tot onze verrassing is de lucht somber en blijkt het vannacht een beetje geregend te hebben. Daarom eerst dekken uitgebreid gepoetst, de eerste spikkels van de platanen die we niet meer weggepoetst krijgen zitten er al. Vlak voor 12 uur gestart en koers gezet naar Caumont dat we na een goed uurtje al bereiken. In Caumont zien we een reeks van bekende boten, de Mr Pip, de Connie en de Anna en nog een paar. Alleen op de Connie is de bemanning aan boord. Uitgebreid zwaaien. Iets verder om een bocht in het kanaal is een aanlegplaats (helemaal leeg) en op de wal een zeer uitgebreide ‘afmeerplaats’ voor campers (half vol). Nauwelijks liggen we afgemeerd of daar verschijnen Ph & T van de Mr Pip, die dichtbij wonen en geïnformeerd waren door K. van de Connie toen ze ons voorbij had zien komen. Gezellig met hen een drankje genomen, vervolgens nog even naar de Connie gelopen om K & R te begroeten. Sanne had vanwege de temp die inmiddels met de zon weer aardig is opgelopen, een koude maaltijd voorbereid. Daarna nog een paar uur geluisterd naar het gedreun van een muziekfestival in Marmande (120.000 bezoekers), hier hemelsbreed 6 km vandaan, maar het leek van 2 straten verderop te komen. ’s Avonds later onze beide zonen nog gebeld.

Maandag 1 juli.

Het damesterras

De nieuwe maand start een beetje somber: nadat we juist het dek gezwabberd hebben begint het licht en even wat harder te regenen. Net hard genoeg dat ik zie dat een van de ruitenwissers vervangen moet worden. Maar na een uurtje is het weer min of meer droog. We varen super kalm via Pont de Sables door naar Meilhan. Daar aangekomen zien we net voor ons de Edward Thomas de haven indraaien, maar die legt aan de kade aan en dus kunnen wij even later rustig aan het ponton aanleggen helemaal op het uiteinde op ons ‘eigen’ plekje, zo min mogelijk onder de platanen. De Anneke met Tony en Tricia ligt hier al een week of wat aan de kade. Een uurtje later komt ook de Madeline met H.&S. binnen. Er is heel wat verandert in de haven in de afgelopen 2 jaar: er is een restaurantje gekomen en een massage salonnetje, een uitgebreide fietsen-, kajak- en stand up peddle-verhuur. De capitainerie is nu gecombineerd met het beheer van de camping. Dit geheel wordt nu dus gerund door 2 mannen, Hughes en Ben. Maar de capitainerie is er nog steeds met het vertrouwde terras waar watersporters, campinggasten en de lokale bevolking elkaar ontmoeten en genieten van een drankje. Een groot glas tapbier kost € 2,- en een heel groot glas best redelijke wijn € 1,-. Dus dat zijn de kosten niet. Sanne gaat naar boven en verkent het dorp nog even: daar is vrijwel niets verandert. Tegen zessen gaan we naar het terras waar Mike & Kath en Di & David ook juist arriveren om ons welkom te heten. Het voelt beslist als thuiskomen na een lange afwezigheid. De bemanning van de Anneke en de Edward Thomas completeren het gezelschap en dit super genoeglijke weerzien zorgt er voor dat we pas tegen achten het terras verlaten. Dan nog gauw even de dekken vegen, koken en eten en zo wordt het dus toch weer laat. Om 23 uur is het binnenboord 25 graden, heel wat minder dan de afgelopen dagen, heerlijk. We slapen als rozen.

Dinsdag 2 juli.

Muziekavond in haven van Meilhan

Vannacht op afstand een fors onweer en hier zijn wat druppels gevallen maar wij hebben niets gemerkt. Het heeft blijkbaar wel stevig gewaaid, want het dek ligt vol met zand en blad en zaad van de platanen. Dus volgt een stevige wasbeurt van het hele schip. Als altijd wanneer we hier liggen is het vaste prik: in de ochtend het schip wassen en in de avond de dekken nog een keer vegen, allemaal om zo min mogelijk vlekken van de platanen op het schip te krijgen, zodat we niet aan het einde van het seizoen ons het schompes hoeven te poetsen. Het weer is fantastisch, maar een paar graden minder zou best wel mogen. De temperatuur binnenboord evenaart het record van dit jaar, 39.7 graden. Als we naar bed gaan is het nog steeds ruim 32 graden en het begint toch wel wat zweterig te worden onder mijn dekbed.

Woensdag 3 juli.

Het blijft onwaarschijnlijk heet en dat gaat nog wel een paar dagen duren. Maar goed, hoe minder je doet hoe minder last je er van hebt. Het enige waar we druk mee zijn is het verhangen van zonneschermen, maar uiteindelijk haalt dat niet zoveel uit. Maar je doet wat, bij een temperatuur van bijna 40 graden. Sanne gaat met de achterbuurvrouw naar de Lidl, niet zo erg nodig maar het is er lekker koel. Vlak na zessen op minimale wandel-snelheid naar het dorp geklommen om deel te nemen aan de marché de producteurs. Daar volgt opnieuw een weerzien met vele vrienden en bekenden. Zal volgende week wel wat foto’s van deze happening toevoegen (was nu het fototoestel vergeten). De bemanning van alle schepen in de haven was aanwezig plus een aantal dorpsbewoners die we inmiddels wat beter hebben leren kennen.

Donderdag 4 juli.

Charly Smith, een geweldige muzikant

Het wordt een saai verhaal: het is opnieuw smoorheet, geen wind, brandende zon. Dus moet je eigenlijk de hele dag stil blijven zitten, maar ook dat begint een probleem te worden want ik heb behoorlijk last van een flinke puist op m’n bil. Gelukkig ligt het terras in de late namiddag in de schaduw en is daar wat wind en de witte wijn heerlijk koel.

Vrijdag 5 juli.

En opnieuw duurt de hitte onverminderd voort. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten want dat is (zelfs voor mij) absoluut niet te doen. Deze avond staat op de kade een optreden van Charley Tyler Smith op het programma. Deze jongeman van net 20 jaar is een ongelooflijk muzikaal talent, speelt allerlei instrumenten en heeft die via een ingenieus systeem (door hemzelf ontworpen) aan elkaar geknoopt. De muziek is een mix van folk en easy listening en uiterst plezierig om op een zeer zomerse avond te beluisteren. Alleen jammer dat het eten, verzorgd door het mini restaurantje op de kade, best wel lekker was maar de porties veel te klein. De bijdrage voor de muziek was 3 euro, die voor het eten 12 euro, de waarde van beide was echter omgekeerd. Ondanks de waanzinnige temperatuur hebben we aan het einde van de avond nog een dansje gepleegd. Tegen twaalven was het feest ten einde behalve voor 3 zeer luidruchtige Fransen, die tenslotte om 2 uur gemaand moesten worden om hun discussie elders voort te zetten, waarna ze schielijk verdwenen.

Zaterdag 6 juli.

Hittegolf of niet, op naar de wijnboer

De wind is gedraaid en in de ochtend hebben we bij bijna 30 graden even een koel briesje. Daarna valt de wind weer helemaal weg en dus: smoorheet. Ondanks dat halen we de fietsen tevoorschijn en trappen we rustig naar het Chateau Bois de Beaulieu in Meilhan le Seigneur om de wijnvoorraad aan te vullen. We prijzen ons zeer gelukkig dat we nu elektrische fietsjes hebben, anders was dit niet te doen geweest. De wijnboer, Fabien, die we ook al jaren kennen van de avondmarkt, biedt aan om de wijn op de haven te bezorgen omstreeks 6 uur, van welke taak hij zich tegen een uur of negen kwijt, net op tijd want het vaatje rode wijn aan boord was tot op de laatste druppel verdampt.

Volgende keer hopelijk weer een verslag van één week, tenzij het zo onverbiddelijk heet blijft.

Logboek week 16-06

Zondag 16 juni.

De bloedmooie nieuwe kade in Serignac

Niemand is vandaag vroeg op. Zal wel aan de mosselen liggen. Het weer is schitterend, lijkt wel zomer. De weersverwachting voor de komende dagen is zo goed dat we besluiten om de wintertent er af te halen en te vervangen door het zomerdekje. Daarom krijgt de wintertent eerst een grondige wasbeurt en is daarna zo door en door nat dat die eerst maar een dagje in de zon moet drogen alvorens hij opgevouwen en opgeborgen kan worden. Na de tent wordt ook de rest van ons bootje gewassen en ligt alles weer spic en span erbij, net op tijd voor de gisteren afgesproken ‘kadeborrel’ om drie uur. Iedereen brengt zijn drankje en lekkere hapjes mee. Een uiterst genoeglijke en altijd weer interessante happening met een internationaal gezelschap: Engeland, Nieuw Zeeland, Australië, Schotland en Nederland dus. Bovendien ook zeer gemêleerd, van de directeur van een elektriciteitsmaatschappij in Nieuw Zeeland tot een metselaar uit Engeland. En als gebruikelijk loopt dit samenzijn weer behoorlijk uit: het is al over zessen als ieder zijn stoelen weer mee terug neemt naar zijn boot. Overigens ligt de kade nu helemaal vol en aan de graskant aan de overkant liggen ook nog enkele (huur)boten. De meesten willen morgen vertrekken, wij blijven zeker nog enkele dagen liggen, prachtige plek, prima steiger, water en elektra via muntautomaten en een liggeld van € 3,- per nacht. Wie doet je wat.

Maandag 17 juni.

Om even 7 uur start aan de overkant een bepaald niet geruisloze motormaaier, dus uitslapen is er niet bij. Geleidelijk aan vertrekken de meeste boten, alleen La Caunette en wij blijven liggen. De volop schijnende zon heeft de wintertent al door en door gedroogd, wordt er afgehaald, opgevouwen en opgeborgen en vervangen door het zomerdekje. Sanne poetst de achterrand van de stuurhut (kunnen we door die tent normaal niet bij) en verft wat plekjes bij. Daarna schuiven we het zomerdekje op z’n plek. Het vastzetten daarvan is een lastige klus omdat je steeds boven je macht moet werken. Maar na een paar uur staat ie er weer strak bij. Sanne laat ondertussen de wasmachine overuren draaien: bij de derde was is de eerste al weer droog. Na al dat werken moet er natuurlijk weer met de buren (Caunette) een aperitiefje gedronken worden. Na het eten zitten we nog lang buiten in gezelschap van nogal veel muggen. Het wordt tijd de Deet weer eens op te zoeken.

Dinsdag 18 juni.

Op zondag doen we het feestje van Zaterdag nog eens dunnetjes over

Bewolkt na een redelijk warme nacht, tegen 9 uur enkele grote regendroppels, maar een kwartier later schijnt de zon weer volop. Alles wat er nu nog aan de kade ligt verdwijnt geleidelijk aan en we liggen weer helemaal alleen, is ook wel weer rustig. Blog geprobeerd bij werken, maar daar komt niet veel van terecht: bij de update van Firefox blijken om onnaspeurlijke redenen al mijn paswoorden verdwenen en ik kom er niet achter waar ze zijn gebleven. Dus voor allerlei sites moet ik weer wat nieuws verzinnen. Krijg steeds meer zin om al die automatische updates uit te schakelen. Na een aangenaam warme avond dreigt er toch weer onweer, maar we krijgen alleen een staartje regen mee.

Woensdag 19 juni.

Niet ongebruikelijk is de eerste die wij zien vandaag een monteur van een verhuurbedrijf: er lagen vannacht 3 huurboten aan de kade en 2 blijken problemen te hebben. Ik vraag mij af hoe vaak een huurboot een hele week kan varen zonder malheur, al geef ik toe dat het ook onvoorstelbaar is wat de huurders er mee uitspoken. Maar voor veelal een paar (of meer) duizend euro zou je toch . wat meer kwaliteit mogen verwachten van de controles bij de wisselingen van de verhuur. Wij gaan op onze nieuwe vouwfietsjes, jawel elektrisch, naar de Ferme Roques: een bedrijf waar je alles wat je maar met de “pruneau d’Agen” kunt doen/maken, ook werkelijk verkopen (naast allerlei uitstekende lokale producten). Ze hebben weer wat nieuws: een pruimenjenever, gerijpt op eikenhouten fusten. Ik moet zeggen: onwaarschijnlijk lekker. Het kost moeite om me te beperken tot 1 (één) fles, naast natuurlijk een fles van hun fantastische eau de vie. Met nog wat groenten en wat snoepgoed weer naar de boot. Het wordt een prachtig zonnige dag. Om 17 uur komen David en Karen nog ”even 5 minuten“ langs en vertrekken weer om half zeven. Het blijft droog tot laat in de nacht en wij zijn nu weer de enigen in de haven.

Donderdag 20 juni.

In de omgeving kom je allerlei samenlevingen tegen.

Vannacht toch weer een paar buien, het blijft somber maar droog. Een paar huurboten leggen aan voor de lunch en trekken daarna weer verder, evenals heel wat fietsers die deze plek als rustpunt gebruiken. Tegen de avond zomaar ineens 4 huurboten. Wij gaan naar het plaatselijke restaurant en eten daar de beste entrecote die we in jaren heb genoten. En zowaar een prima Engels sprekende ober die vol enthousiasme uitweidt over zijn bezoek aan Amsterdam, de diverse musea daar en de architectuur in de stad. Leuk dit soort ontmoetingen!

Vrijdag 21 juni.

De verwachte regen van gisteren is vannacht dan toch gekomen, en hoe! De ene plensbui na de andere ratelt over het dek en tussen die buien regent het gewoon. Dat duurt tot ongeveer 17 uur en dan gaat de regen over in gemiezer. En dat is ongeveer alles wat er over vandaag te vertellen is. Behalve natuurlijk dat het vandaag de langste dag is, hetgeen in dit geval ook betekent dat het de langdurigste regenbui was.

Zaterdag 22 juni.

genieten is hier niet moeilijk, laat dat maar aan Sanne over

En tijdens de kortste nacht is het vroeg in de ochtend opgehouden met regenen en zien we zowaar de zon verschijnen na het ontbijt. Dus maar eens naar het weerbericht gekeken en jawel: code oranje voor een hittegolf midden komende week met temperaturen tot 41°C. Wij denken ‘het zal wel’, we blijven eerst maar eens nog een paar dagen liggen op deze super comfortabele plek en dan zien we wel weer verder.