ms artemis

Logboek week 23-06 en week 30-06

Voor de verandering dus 2 weken.

Zondag 23 juni.

Over de komende 2 weken zal de verslaglegging kort zijn. Het belooft zo bloedverziekend heet te worden dat de druppels van mijn handen vallen als ik probeer te typen en dat lijkt me niet goed voor de laptop. We schaffen ons een kilo aardbeien voor € 5,- waarmee de lunch en het avondeten ook weer geregeld zijn. Na het ontbijt vertrekt iedereen behalve de ‘Le Cochon Noir’ , die nog een nachtje blijft. Ik heb de eigenaar nog steeds niet gevraagd hoe hij op die naam is gekomen, ‘Het Zwarte Varken’. Zwart is het schip overigens wel. We doen vandaag helemaal niets, behalve lekker eten en luieren. De temperatuur is ruim boven de 30 °C en we hebben tijd nodig om ons aan te passen.

Maandag 24 juni.

Het wordt warmer, alleen maar zon en geen wind. Als de Cochon Noir vertrokken is liggen we weer helemaal allen aan de steiger. Onvoorstelbaar zo weinig vaart als er is, zij het dan dat er eind van de middag toch nog 2 huurboten verschijnen, die ik met de nodige moeite zonder schade aan de kant weet te krijgen. Ze snappen er werkelijk de ballen van, maar ik kan dat niet al te duidelijk zeggen, want ze verstaan nog wel een beetje Nederlands.

Dinsdag 25 juni.

De waarschuwing wat betreft het weer gaat over in code rood, de canicule wordt steeds heter. Helaas duurt het een paar uur voor de Zuid-Afrikanen vertrekken en we ons schip kunnen verhalen naar de enige kraan die ongelimiteerd water geeft en eigenlijk bedoeld is voor hotelboten.

Maar als ik bij de “normale’ kranen moet tanken krijg ik krap 150 liter per kwartier en per 2 euro. En ik heb ruim 1100 liter nodig! Na het tanken de touwen los en op naar Buzet. Het is inmiddels bloedheet. In de laatste 2 sluizen vóór Buzet krijgen we gezelschap van het grootste type huurboot, met een bemanning, vermoedelijk van het Oost-Europese platteland, waar ze maar beter hadden kunnen blijven. Gelukkig zijn ze na die 2 sluizen zo van slag dat ze onmiddellijk aanleggen aan een voor wachtende boten bedoeld steigertje. Net vóór de brug vinden wij het enige vrije plekje aan de groene wal, meren af en puffen uit. We reserveren een tafel in het restaurant op de hoek, waar we tot op heden de meest voortreffelijk maaltijd van deze reis genieten. De mede-eigenaresse blijkt van Duitse afkomst en is duidelijk erg gelukkig dat ze haar moedertaal weer kan spreken. Op de een of andere manier kunnen we geen enkele telefoon verbinding maken, naar later blijkt door een algehele storing in Nederland.

Woensdag 26 juni.

Bij het wegvaren, we liggen vlak voor de brug, verschijnt plotseling van de andere kant van de brug een groot huurjacht die nog nooit van de voorrangsregels heeft gehoord; ik heb voorrang want afvarend. Maar hij geeft zelfs gas bij om net voor ons door de brug te komen. Geen idee hoe het me lukte om zonder hem (helaas) én de brug (gelukkig) te raken, maar het lukte. 2 Uur later meren we af in Villeton, als vanouds een prima kade, maar er ligt, behalve de 3 verlaten wrakken die er al jaren liggen te rotten, helemaal niemand, dus plek genoeg. Het restaurant is gesloten, de inventaris geheel verdwenen, de eigenaar failliet; hoewel het een prima plek is maakt dat alles dat het toch erg somber overkomt.

Op deze manier gaat de haven natuurlijk ook naar de sodemieter en is zelfs het voorstel van de burgemeester om de huurprijs van het restaurant te verlagen naar € 600,- per maand een volstrekt zinloze actie. Het Belgisch restaurant vlak vóór de sluis is overigens nog wel open, maar voor de komende dagen geheel volgeboekt en het a.s. weekend gaan ze voor 14 dagen op vakantie. Dat zal dus op de terugweg een bezoek worden. Vandaag eer zeer warme dag, dus een koude maaltijd. De temperatuur komt nu s ‘avonds in de boot aan de ruim 35 graden!

Donderdag 27 juni.

Sanne op de fiets naar Tonneins, absoluut een moedige actie bij deze temperatuur. Zwaar beladen met boodschappen komt ze tegen 12 uur weer terug en na het inladen van de diepvries direct vertrokken naar Mas d’Agenais om daar een plekje te vinden aan de relatief korte kade. Tot onze verrassing ligt daar de Madeline, die al een aantal dagen eerder uit Moissac vertrokken was. We positioneren ons bootje op die plek dat we in de namiddag wat schaduw zullen hebben. Sanne gaat even ‘lekker’ op bed liggen, ze heeft erg veel last van de warmte, de temperatuur binnenboord stijgt in de namiddag naar 39.7 °C, een, naar later blijkt voorlopig nieuw record.

Vrijdag 28 juni.

Een herhaling van de vorige dagen, bloedheet, alleen maar zon en geen wind. We doen dus absoluut niets. Tegen de avond komen H. en S, van de Madeline een glas wijn drinken waarna we gevieren naar de pizza-tent lopen (net opzij van de sluis), waar we buiten op een houten bankje onze pizza’s nuttigen.

Zaterdag 29 juni.

Het bekende ochtendritueel: Sanne naar de bakker om brood te halen en ik zwabber het dek. Voor de rest als alle dagen hiervoor: alleen maar zon en de temperatuur dik over de 40 graden. Het wordt een van die zeldzame dagen dat Sanne het aan boord niet langer uithoudt en een schaduwplekje op de wal zoekt. We besluiten om morgen naar Caumont te varen, mogelijk is daar iets meer schaduw. Tot na middernacht buiten gezeten, het wordt iets aangenamer omdat er een licht briesje opsteekt. De temperatuur binnenboord komt niet meer onder de 35 graden.

Zondag 30 juni.

Tot onze verrassing is de lucht somber en blijkt het vannacht een beetje geregend te hebben. Daarom eerst dekken uitgebreid gepoetst, de eerste spikkels van de platanen die we niet meer weggepoetst krijgen zitten er al. Vlak voor 12 uur gestart en koers gezet naar Caumont dat we na een goed uurtje al bereiken. In Caumont zien we een reeks van bekende boten, de Mr Pip, de Connie en de Anna en nog een paar. Alleen op de Connie is de bemanning aan boord. Uitgebreid zwaaien. Iets verder om een bocht in het kanaal is een aanlegplaats (helemaal leeg) en op de wal een zeer uitgebreide ‘afmeerplaats’ voor campers (half vol). Nauwelijks liggen we afgemeerd of daar verschijnen Ph & T van de Mr Pip, die dichtbij wonen en geïnformeerd waren door K. van de Connie toen ze ons voorbij had zien komen. Gezellig met hen een drankje genomen, vervolgens nog even naar de Connie gelopen om K & R te begroeten. Sanne had vanwege de temp die inmiddels met de zon weer aardig is opgelopen, een koude maaltijd voorbereid. Daarna nog een paar uur geluisterd naar het gedreun van een muziekfestival in Marmande (120.000 bezoekers), hier hemelsbreed 6 km vandaan, maar het leek van 2 straten verderop te komen. ’s Avonds later onze beide zonen nog gebeld.

Maandag 1 juli.

De nieuwe maand start een beetje somber: nadat we juist het dek gezwabberd hebben begint het licht en even wat harder te regenen. Net hard genoeg dat ik zie dat een van de ruitenwissers vervangen moet worden. Maar na een uurtje is het weer min of meer droog. We varen super kalm via Pont de Sables door naar Meilhan. Daar aangekomen zien we net voor ons de Edward Thomas de haven indraaien, maar die legt aan de kade aan en dus kunnen wij even later rustig aan het ponton aanleggen helemaal op het uiteinde op ons ‘eigen’ plekje, zo min mogelijk onder de platanen. De Anneke met Tony en Tricia ligt hier al een week of wat aan de kade. Een uurtje later komt ook de Madeline met H.&S. binnen. Er is heel wat verandert in de haven in de afgelopen 2 jaar: er is een restaurantje gekomen en een massage salonnetje, een uitgebreide fietsen-, kajak- en stand up peddle-verhuur. De capitainerie is nu gecombineerd met het beheer van de camping. Dit geheel wordt nu dus gerund door 2 mannen, Hughes en Ben. Maar de capitainerie is er nog steeds met het vertrouwde terras waar watersporters, campinggasten en de lokale bevolking elkaar ontmoeten en genieten van een drankje. Een groot glas tapbier kost € 2,- en een heel groot glas best redelijke wijn € 1,-. Dus dat zijn de kosten niet. Sanne gaat naar boven en verkent het dorp nog even: daar is vrijwel niets verandert. Tegen zessen gaan we naar het terras waar Mike & Kath en Di & David ook juist arriveren om ons welkom te heten. Het voelt beslist als thuiskomen na een lange afwezigheid. De bemanning van de Anneke en de Edward Thomas completeren het gezelschap en dit super genoeglijke weerzien zorgt er voor dat we pas tegen achten het terras verlaten. Dan nog gauw even de dekken vegen, koken en eten en zo wordt het dus toch weer laat. Om 23 uur is het binnenboord 25 graden, heel wat minder dan de afgelopen dagen, heerlijk. We slapen als rozen.

Dinsdag 2 juli.

Vannacht op afstand een fors onweer en hier zijn wat druppels gevallen maar wij hebben niets gemerkt. Het heeft blijkbaar wel stevig gewaaid, want het dek ligt vol met zand en blad en zaad van de platanen. Dus volgt een stevige wasbeurt van het hele schip. Als altijd wanneer we hier liggen is het vaste prik: in de ochtend het schip wassen en in de avond de dekken nog een keer vegen, allemaal om zo min mogelijk vlekken van de platanen op het schip te krijgen, zodat we niet aan het einde van het seizoen ons het schompes hoeven te poetsen. Het weer is fantastisch, maar een paar graden minder zou best wel mogen. De temperatuur binnenboord evenaart het record van dit jaar, 39.7 graden. Als we naar bed gaan is het nog steeds ruim 32 graden en het begint toch wel wat zweterig te worden onder mijn dekbed.

Woensdag 3 juli.

Het blijft onwaarschijnlijk heet en dat gaat nog wel een paar dagen duren. Maar goed, hoe minder je doet hoe minder last je er van hebt. Het enige waar we druk mee zijn is het verhangen van zonneschermen, maar uiteindelijk haalt dat niet zoveel uit. Maar je doet wat, bij een temperatuur van bijna 40 graden. Sanne gaat met de achterbuurvrouw naar de Lidl, niet zo erg nodig maar het is er lekker koel. Vlak na zessen op minimale wandel-snelheid naar het dorp geklommen om deel te nemen aan de marché de producteurs. Daar volgt opnieuw een weerzien met vele vrienden en bekenden. Zal volgende week wel wat foto’s van deze happening toevoegen (was nu het fototoestel vergeten). De bemanning van alle schepen in de haven was aanwezig plus een aantal dorpsbewoners die we inmiddels wat beter hebben leren kennen.

Donderdag 4 juli.

Het wordt een saai verhaal: het is opnieuw smoorheet, geen wind, brandende zon. Dus moet je eigenlijk de hele dag stil blijven zitten, maar ook dat begint een probleem te worden want ik heb behoorlijk last van een flinke puist op m’n bil. Gelukkig ligt het terras in de late namiddag in de schaduw en is daar wat wind en de witte wijn heerlijk koel.

Vrijdag 5 juli.

En opnieuw duurt de hitte onverminderd voort. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten want dat is (zelfs voor mij) absoluut niet te doen. Deze avond staat op de kade een optreden van Charley Tyler Smith op het programma. Deze jongeman van net 20 jaar is een ongelooflijk muzikaal talent, speelt allerlei instrumenten en heeft die via een ingenieus systeem (door hemzelf ontworpen) aan elkaar geknoopt. De muziek is een mix van folk en easy listening en uiterst plezierig om op een zeer zomerse avond te beluisteren. Alleen jammer dat het eten, verzorgd door het mini restaurantje op de kade, best wel lekker was maar de porties veel te klein. De bijdrage voor de muziek was 3 euro, die voor het eten 12 euro, de waarde van beide was echter omgekeerd. Ondanks de waanzinnige temperatuur hebben we aan het einde van de avond nog een dansje gepleegd. Tegen twaalven was het feest ten einde behalve voor 3 zeer luidruchtige Fransen, die tenslotte om 2 uur gemaand moesten worden om hun discussie elders voort te zetten, waarna ze schielijk verdwenen.

Zaterdag 6 juli.

De wind is gedraaid en in de ochtend hebben we bij bijna 30 graden even een koel briesje. Daarna valt de wind weer helemaal weg en dus: smoorheet. Ondanks dat halen we de fietsen tevoorschijn en trappen we rustig naar het Chateau Bois de Beaulieu in Meilhan le Seigneur om de wijnvoorraad aan te vullen. We prijzen ons zeer gelukkig dat we nu elektrische fietsjes hebben, anders was dit niet te doen geweest. De wijnboer, Fabien, die we ook al jaren kennen van de avondmarkt, biedt aan om de wijn op de haven te bezorgen omstreeks 6 uur, van welke taak hij zich tegen een uur of negen kwijt, net op tijd want het vaatje rode wijn aan boord was tot op de laatste druppel verdampt.

Volgende keer hopelijk weer een verslag van één week, tenzij het zo onverbiddelijk heet blijft.