ms artemis

Foto’s zijn te vergroten door er op te dubbelklikken, via terug of back kom je weer terug bij de tekst.

Woensdag 26 september.

Het regent hard de hele nacht. Het regent daarna nog harder bijna de hele dag. Het is ongelooflijk hoe snel en veel het water op de rivier stijgt en inmiddels met donderend geweld over de stuw komt.

het haventje van Deluz, perfect om hoog water af te wachten

De sluiswachter gaat er van uit dat het nog wel tot zondag gaat duren voordat het peil weer in de buurt van normale waarden is. De bergtoppen rondom ons zijn door het wolkendek niet te zien. We discussieren overigens nog heel wat uren af hoe het mogelijk is dat die roerkabel maandag gebroken is. De breuk zat ongeveer op het punt van de eerste katrol onder het stuurwiel, in de stand waar de kabel zich bevindt als het roer in de middenstand staat. Het kan haast niet anders dan dat het komt omdat de kabel aan de dikke kant is en in die stand tegen de bevestiging van de katrol schuurt. Elke keer als het roer door de middenstand gaat ontspant de bakboordkabel en spant de stuurboordkabel of omgekeerd. Dat zou betekenen dat de kabel eigenlijk iets te dik is waardoor hij niet strak om de katrol trekt. Het is ook raar dat de vorige kabel (5 mm dik) het 14 jaar heeft uitgehouden en deze kabel (6 mm dik) al na 2 jaar is gesneuveld. Maar het is onmogelijk om deze dikke kabel strakker door de katrollen te trekken, dan trek je de katrollen uit hun bevestiging. De nieuwe kabel is overigens weer 5 mm dik, hetgeen wel betekent dat we nu 2 kabels van verschillende dikte hebben.

Donderdag 27 september.

het torentje van Deluz (in de regen). Er zijn honderden van dit soort torentjes in de Franche-Comté

Opnieuw de hele nacht en ochtend klettert de regen op het dek. Als het in de namiddag even wat opklaart lopen we naar de sluis. De peilschaal laat zien dat het water op de rivier inmiddels bijna een meter gestegen is. De VNF komt langs en meldt dat er inmiddels een vaarverbod is. Overigens niet alleen vanwege het hoge water maar ook vanwege het risico dat allerlei troep in het water voor stukken kan zorgen. We zien inderdaad hele bomen voorbij drijven. Ondertussen is een Engels stel in het haventje aan boord gekomen. Zijn een maand in Engeland geweest voor familiezaken. Willen nu door naar Straatsburg om te overwinteren en dan volgend jaar via de Neckar en de Donau naar de Zwarte zee en dan naar Turkije om daar het schip te laten stralen en schilderen. Zij blijken het afgelopen jaar in de Midi doorgebracht te hebben en zo hebben we plotseling weer heel wat gemeenschappelijke kennissen en een hoop te bepraten.

de stuw bij Deluz, waterstand ongeveer 50 cm boven 'normaal' peil

Vrijdag 28 september.
Het weer klaart op. Sanne gaat met de Engelsen (Michael en Cynthia) in Besancon boodschappen doen want hier in Deluz is alleen brood te krijgen, zij het dat de bakker op vrijdagavond ook pizza’s bakt, die we ons uitstekend laten smaken.

Zaterdag 29 september.
Het water in de rivier is vannacht wel iets gezakt, maar komt nog steeds met donderend geweld over de stuw. De sluiswachter, de VNF komt ons dagelijks informeren, verwacht dat er morgen wel weer gevaren kan/mag worden.

Zondag 30 september.

het water begint nu toch duidelijk te zakken

Het rivierpeil is vannacht met zo’n 40 cm gezakt en we gaan varen, wel enigszins gespannen want er staat nog steeds een stevige stroom van naar schatting 4 á 5 km/uur. Kost niet veel gasolie en je gaat toch hard. We proberen de ‘telecommand’ van de sluizen steeds zo vroeg mogelijk te bedienen om de deuren te openen en vervolgens met enige vaart de sluis in te gaan en niet met de stroom mee weggezet te worden naar de naast de sluis gelegen stuw. Als je op de stuwdam (rotsblokkenwand) terecht komt ben je verloren. Ik moet zeggen dat het toch tamelijk enerverend varen is op deze manier. Binnen de kortste keren zijn we weer in Besancon, plenty plek aan de kade. Overigens, je vaart natuurlijk sneller dan het water stroomt, blijkt tegen donker worden het peil hier alweer 15 cm hoger dan toen we aankwamen.
Vaartijd 2.30 uur, 19 km en 4 sluizen.

Maandag 1 oktober.

maar in Besancon stijgt het peil nog steeds en is zelfs van het hele stuw-werk niets meer te zien

Sanne verkent noodgedwongen een groot deel van de stad alvorens een supermarkt te vinden. De belangrijkste brug over de Doubs wordt gerestaureerd en is afgesloten, overal is éénrichtingsverkeer ingesteld en aan fietsers is daarbij natuurlijk niet gedacht. Ik verdiep mij ondertussen in het bestuderen van alle gegevens van de diverse nieuwe tanks en pompen en wat dat voor consequenties heeft voor het winterklaar maken van de boot over een paar weken. Over de thermostaat van de boiler hoeven we ons al geen zorgen meer te maken. Een aantal dagen geleden hebben we al vastgesteld dat die gewoon stuk is. De consequentie is dat je de boiler niet meer aan kunt laten staan omdat er dan kokend water uitkomt en dat lijkt ons voor leidingen en de boiler zelf niet erg aan te bevelen. Helaas was ik hier, toen we nog op de werf lagen al bang voor. Maar toen konden ze die thermostaat niet los krijgen en ben ik zo stom geweest om het er maar bij te laten zitten; we wilden weg en varen. Sanne begint met het cleanen en in de was zetten van het schip. Een gigaklus elk jaar vóór de winter, maar ze heeft wel veel eer van haar werk.

Dinsdag 2 oktober.
Na ons telefonisch gemeld te hebben voor de doorvaart van de Tunnel van Tarragnoz, die onder de citadel van Besancon ligt, starten we om 10 uur. De ingang van die tunnel van 5 meter breed ligt heerlijk dwars op de stroom van een buitenbocht van de rivier. Het lukt net niet helemaal en dat levert de eerste beschadiging van het berghout op deze reis op. Jammer, maar het is geloofwaardiger dan zo’n hele reis zonder een enkel schrammetje. Bij het uitkomen van de sluis aan het einde van de tunnel moeten wij meteen 90 graden bakboord uit de volgende sluis in. Het duurt even voor die sluis geactiveerd is, reden voor 2 jachten die voor de tunnelsluis liggen te wachten, ons tot grotere spoed te manen. Maar de Artemis kan alleen door een deur als die open is.

merkwaardige V-vormige stuw, met linksonder nog een stukje van de vlag van het ons plotseling tegemoet komende schip

Op de rivier stroomt het nog steeds fors. En we hebben vandaag minder geluk. Telkens bij een sluis aangekomen vaart of ligt er net een tegenligger in en hebben we veel moeite om achteruit varend tegen de stroom in vrij te blijven in de vaargeul en niet naar de stuw gesleurd te worden. Al geef ik toe dat mijn hart soms minstens zo veel toeren draaide als de motor. Vooral toen ik dacht een openstaande ‘ecluse de garde’ in te varen en daar plotseling om de daarachter liggende hoek een 32 mtr luxe motor verscheen die super langzaam uit die sluis kwam en zo sterk naar onze kant kwam door de ‘neer’ dat ik even dacht dat hij ons op de stuw zou zetten. Ik heb zelden of eigenlijk nooit zo aan het roer getrokken als op dat moment. En als de stroom met 4 á 5 km achterop komt doet je boegschroef wel erg z’n best maar is het rendement uiterst beperkt. Maar het lukte en alles bleef heel (dacht ik toen nog!).
Op het kanaalstuk worden we heel vriendelijk gegroet door een stel fietsers, maar pas bij de sluis na een aantal km’s herkennen we onze uiterst hulpvaardige buurman uit Deluz (die van de autorit op zoek naar nieuwe roerkabel) en zijn vrouw, die een dagje genieten van fietsen met uitzicht op (een van) de mooiste in Frankrijk varende tjalk.
We passeren de tunnel van Thoraize waar de toegangslichten, evenals de watergordijnen aan begin en einde, vandaag niet werken. De ligplaatsen onder de tunnel zijn bezet en de volgende ligplek naast de stuw ligt vol in de Noordenwind achterop. We varen door naar Osselle, waar in een kleine kanaalverbreding net plaats is voor 3 á 4 jachten. Tot de avond een heerlijk zonnetje in de stuurhut, genietend van een extra drankje na deze toch wel enerverende dag.
Vaartijd 4.05 uur, 13 km, 8 sluizen en 2 tunnels.

het tunneltje van Thoraize, met nu niet werkend watergordijn en kunstzinnige verlichting

Woensdag 3 oktober.
Na gisteren maken we er een rustig dagje van. Om 10 uur aangevaren en al om 12 uur weer gestopt in Ranchot. Prachtige kade, water en stroom en toiletten. Dachten we. Maar …. slechts tot 1 oktober. Alles is al afgesloten. Maar een uitstekend restaurant op 50 mtr van de kade blijkt die avond een meer dan geweldige entrecote te serveren.
Vaartijd 2 uur, 12 km en 4 sluizen.

Donderdag 4 oktober.
Tot onze eigen verrassing zijn we al net even vóór 9 uur weer onderweg. Somber maar droog weer, wel steekt er in de loop van de dag een stijve NW bries op. Er is tamelijk veel vaart met huurboten vnl bemand met Zwitsers, waar het nu herfstvakantie is. In Dole weer even hevig gemanoeuvreerd, vóórstrooms en net vóór de stuw wachtend op een tot jacht omgebouwde spits met een Engelse bemanning, die hun praam eerst nauwelijks de sluis uit konden krijgen en vervolgens al helemaal de bocht niet om konden krijgen. En wij maar proberen om niet op de keien terecht te komen. In Dole is voor ons geen fatsoenlijke aanlegmogelijkheid, daarom varen we 4 km door tot Choisey, waar we op de heenweg een prima steiger gespot hebben. Morgen willen we dan op de fiets terug om Dole te verkennen. Om half vijf gaat Sanne in het dorp op zoek naar een bakker. De winkels blijken helemaal aan de andere kant van het dorp.
Ik laat Sanne nu even zelf aan het woord:
“Omdat de bakker nog een eind verder weg is toch maar terug gegaan (ongeveer 17.50 uur) en dan gaat het niet goed: struikelen op het parkeerterrein van de gigantische Cora supermarkt, een aardige mevrouw die ploseling over mij heen gebogen staat en dan dringt het tot me door dat ik op de grond lig. Deze Engels sprekende dame zei dat ze een ambulance heeft gebeld en verzekert mij dat ze Jack op de boot zal waarschuwen. Ik merk dat ik in de ambulance wordt gelegd en dan ben ik ineens in het ziekenhuis waar Jack ook is”.
Mijn kant van het verhaal:
Net  als ik om 18.15 uur mijzelf op een stevige pastis wil tracteren, verschijnt er een man op de steiger die meldt dat ik niet moet schrikken, maar dat mijn vrouw ongelukkig gevallen is en inmiddels per ambulance naar het ziekenhuis in Dole is gebracht. Je schrikt je natuurlijk toch te pletter. De man heeft kennelijk iets te maken met de winkel waar het gebeurd is. Hij biedt aan om mij nu meteen naar het ziekenhuis te brengen. Boot op slot, zijn auto staat een paar honderd meter verder en door de drukke avondspits naar het ziekenhuis. Ik kom daar tegen half acht aan en een juffrouw van de receptie brengt me direct naar een kamer waar Sanne ligt. Daar is een bijzonder aardige vrouwelijke arts net zo ongeveer klaar met het onderzoek. Ter afronding daarvan wil ze een schedel/hersen scan laten maken om zeker te zijn dat ergeen fracturen en/of bloedingen zijn. Ik mag van Sanne niet nader beschrijven hoe ze er uit zag, maar fraai is echt heel anders. Ze is gewoon plat op haar gezicht op het asfalt gevallen en enige tijd buiten bewustzijn geweest. Kennelijk is in de ambulance ook nog sprake van bewustzijnsverlies geweest. Uiteindelijk blijken er geen al te ernstige verwondingen te zijn, levert de scan geen ernstige afwijkingen op en mag ze weer mee naar de boot. Met een taxi terug (de afzetter) en omstreeks half tien zijn we weer aan boord. Die avond op tijd naar bed na natuurlijk het gebeurde nog uitgebreid doorgepraat te hebben. Ik moet eerlijk bekennen dat het mij niet gelukt is om haar conform de opdracht van de arts elke 2 uur te wekken en te controleren of alles goed ging. Pas 5 uur later de eerste controle. Maar met ijzeren Marie ging alles prima.
Vaartijd 4.25 uur, 25 km en 9 sluizen.

stuw bij Orcelle, het blijft imposant geweld

Vrijdag 5 oktober.
Allebei toch wel redelijk geslapen. Mooi weer. Ik naar bakker en apotheek in het dorp, die er dus niet zijn. Uiteindelijk naar Dole en terug gelopen om de spullen te krijgen. Pijnstillers hebben we natuurlijk wel aan boord, maar vanwege de wonden in de mond moest er ook een ontsmettend spoelmiddel zijn en die aan boord hebben allemaal een te hoog alcoholpercentage.
Toch nog maar een stukje verder gevaren. Sanne kan haar rechteroog net lang genoeg open krijgen om in de sluis de lijn op de bolder te krijgen. We meren af aan een kleine kade in Abergemont-la-Ronce. Sanne gaat natuurlijk eerst in het dorp weer op zoek naar een bakker. Ik denk terug aan gisteren. Als ze na een half uur terugkomt gaat ze gelukkig een uurtje liggen, waarna hoofdpijn en vooral de pijn rondom het rechter oog wegtrekt. Ze kan dan haar rechteroog ook weer een beetje open krijgen. Verder is het nog geen gezicht.
Vaartijd 2.05 uur, 9 km en 3 sluizen.

Zaterdag 6 oktober.

grappig: kanaal daarnaast rivier en daarnaast stuw

Goed geslapen en pas laat op. Lekker zonnetje en idem temperatuur. We willen vandaag de laatste drie sluizen van het Rhone-Rijn kanaal doen en dan de Saone op en in St. Jean de Losne aan de kade afmeren en proberen stroom te krijgen. De zonnepanelen houden bij de laagstaande zon in dit seizoen het verbruik niet helemaal bij en we maken te weinig vaaruren om het verschil goed te maken.
Maar het lot beslist anders. Bij het uitvaren van de eerste sluis opnieuw een klap …… en jawel …. de andere roerkabel heeft het begeven. We drijven naar de kant, gelukkig is het daar diep genoeg en nog meer geluk: geen rotskant. Met een bloedgang wordt uit het vooronder het noodroer te voorschijn getoverd, 49 jaar geleden voor het laatst gebruikt! Wetende dat een paar honderd meter verder een haventje is sukkelen we op het noodroer verder. Op zich is daar niks mis mee, maar je staat net iets te ver van de bediening van gashandel, boegschroef etc. af, om op je gemakje verder te varen. In het haventje is in eerste instantie natuurlijk nergens plek, maar roepend dat we “en panne” zijn, maken we tenslotte een voorbeeldige landing langszij een Engelse narrow boat. Aangezien dat ding daar al ingepakt voor de winter ligt en dus de gangboorden van 5 cm breed met zeilen afgedekt, mag het een wonder heten dat niemand van de toegesnelde (Engelse en Zwitserse) havengasten te water is geraakt bij zijn/haar pogingen ons een handje te helpen. Fransen kijken op zo’n moment meestal met veel belangstelling toe.
Na de vorige kabelbreuk toen ik door onze buurman/gendarme door Besancon ben rondgereden konden we geen stuk kabel van zoveel meter krijgen, alleen een rol van 25 meter. Dus aan meters kabel geen gebrek, het vervangen van de oude en aanbrengen van de nieuwe kabel begint haast routine te worden. Maar het blijft een aantal uren doorwerken in vaak uiterst onhandige houdingen. En natuurlijk weer de vraag van het hoe en waarom; ook deze kabel is gesneuveld daar waar hij in de middenstand van het roer door de eerste katrol is gevoerd. Het kan haast niet anders of, hoe paradoxaal ook, de dikte van de kabel en mede daardoor het niet strak om de katrol lopen, maar schuren langs de katrolbevestiging, de oorzaak is geweest. Overigens blijft ook de eeuwige vraag: hoe strak stel je die kabels, iemand die daar iets zinnigs over kan zeggen is zeer welkom.
Vaartijd  1.30 uur, 6 km en 1 sluis.

Zondag 7 oktober.
Het lijkt wel of iedere keer na het bij redelijk weer vervangen van een roerkabel een nacht met stortregens volgt. Ook vanochtend klettert het nog aardig uit de hemel en we besluiten om een dagje te blijven liggen en wat bij te komen van alle emoties. Met Sanne gaat het goed, ze ziet er wel wat excentriek uit met al die blauwe, paarse en gele vlekken in haar gezicht en dat ene half geloken oog omgeven door wat schaafplekken, maar weet daar met een donkere bril goed de aandacht op te vestigen.

N.B. Van Sanne zijn op dit moment prachtige kleurenfoto’s te maken en gemaakt, maar die houden we maar even voor onszelf.

Morgen gaan we in St. Jean de Losne boodschappen doen en olie bunkeren. Daarna varen we door naar Auxonne en gaan in de haven daar nog de nodige onderhoudsklussen doen en het schip winterklaar maken. Het zal vooral het (herfst)weer zijn dat bepaald hoe lang we daarover doen.
So you know where we are.

Zondag 16 september.

futuristisch sluishuis aan de ingang van het Rhone-Rijn kanaal

We hadden gistermiddag een ernstige aanval van luiheid. Dus zijn we blijven liggen op ons mooie plekje aan de kopsteiger, mét uitzicht en zónder hinder van wat ook. En zelfs de zon liet het niet afweten.
Vanochtend die luiheid van ons af proberen te zetten en zo vertrekken wij ná de lunch richting Rhone-Rijnkanaal. Op de Saone veel (huur)jachten, de schutting bij Auxonne verloopt vlot en wij kunnen een uurtje later de sluis bij St Symphorien, die toegang geeft tot het R.R.kanaal, invaren. De sluiswachter komt opdagen en wij worden in een mum van tijd (je wordt flink nat van het opspattend water) 3 meter hoger getild. Dan is het tijd voor een kort gesprekje, (info over de werking van een ingenieus apparaat waarmee je de sluizen op dit traject bedient) wat meer dan een half uur duurt en als het aan de sluismeester had gelegen, nog wel eens 2 keer zo lang had mogen zijn. Gelukkig hadden wij geen voorligger waar de sluiswachter ook zo lang mee aan de praat was! Op zijn advies meren wij net voor de volgende sluis af, ongeveer 500 meter verderop, aan een ietwat merkwaardig bevestigde loopplank naar de wal en een paal een eind het water in. Wij kunnen in elk geval de wal op en liggen stevig vast, met een hoop extra beveiliging vanwege de zuiging van voorbijvarende schepen in dit smalle stuk. Wij verkennen de aanleg- en eventuele overwinteringsmogelijkheden hier (St. Symphorien is een gekende winterhaven voor wat grotere schepen) en besluiten super snel en unaniem dat dit geen optie voor ons zal zijn. Wat een zooitje.
Vaartijd 2,35 uur, 15 km. en 2 sluizen.

Maandag 17 september.

een klein deel van het gigantische fabrieks complex van Solvay; stoppen in dit kanaalpand is absoluut verboden

Om 9.00 uur liggen wij in de sluis, het water spuit de sluis in maar de hoeveelheid water valt mee en wij stijgen dus heel rustig. Het kanaal is de eerste paar km. wel aardig, daarna wordt het een saai stuk met enkel chemische industrie waar het ook een aantal kilometers verboden is te stoppen/af te meren. Het varen zelf is vermoeiend vinden wij: een kanaal met een smalle vaargeul, weinig diepte, grote rotsblokken/ veel stenen aan de kanten. Je hoopt geen tegenliggers te krijgen (wat natuurlijk wel gebeurt). Verderop komen we nu ook regelmatig op de rivier de Doubs en de omgeving wordt een stuk aardiger. In Choisey zien we een mooie steiger waar wij zouden kunnen liggen maar in de hoop om in Dole een plek te hebben varen wij verder. In Dole kunnen wij  echter de jachthaven niet in, de vingersteigers zij veel te kort. Aan de overkant aan een kade waar nog twee grotere schepen liggen, geprobeerd aan te leggen maar de diepte is onvoldoende. Helaas, we zullen op de terugweg dus toch in Choisey moeten stoppen en dan per fiets naar Dole. De omgeving wordt steeds mooier. Een uurtje verderop gevaren ontdekken we een mooi steigertje tegenover een stuw in Rochefort. Er ligt al een schip en wij kunnen er nog precies bij. Een prachtige plek, mooie oever tegen een bergwand, een schitterend omgeving . Een slechtvalk heeft zijn nest boven op de berg.
Vaartijd 5.30 uur, 26 km. en 10 sluizen.

Dinsdag 18 september.

smalle sluisjes, vaak net in een bocht

Weer en omgeving verleiden ons een dag te blijven liggen. Lezen, wandelen. Overdag passeren slechts een paar jachten, tot onze verrassing ook een Duitse (geladen) spits. Wij liggen alleen aan de steiger tot tegen de avond de Pantha Rhei (ook uit Auxonne) ons gezelschap komt houden. In de avond slaat het weer volledig om.

Woensdag 19 september.
Na de regen gisterenavond en vannacht laat de zon zich nu weer zien maar is het veel minder warm. Vandaag varen wij afwisselend over de Doubs zelf en over stukjes kanaal, waarin meestal de sluizen liggen. De rivier bevaren betekent extra oplettend zijn en heel goed de vaargeul zoals op de kaart aangegeven volgen. Daarbuiten zijn er allerlei ondieptes met meestal een rotsbodem. Daarop terecht komen zou wel erg zonde zijn van de mooie (en dure) coating die dit voorjaar op het onderwaterschip is aangebracht. De vaargeul is klaarblijkelijk op veel plaatsen niet meer dan een paar meter breed terwijl de rivier vaak tientallen tot soms ruim over de honderd meter breed is. Er ligt nauwelijks betonning, maar op de wal staan voortdurend borden die de te houden afstand tot de oever aangeven. Dus moet je nu eens 10, dan weer 15 of 20 meter uit de kant blijven en daarbij nauwkeurig de oeverlijn volgen. Rechte stukken kent deze rivier niet en door de weelderige begroeing is niet altijd even duidelijk waar de oever exact zit. De kanaalstukken lopen nog al eens door dorpjes en de breedte is daar dan vaak over enige afstand precies op de maat van een spits gemaakt (5.5 mtr), liefst nog met een bocht erin en metershoge kademuren. Ietwat lastig in geval je een tegenligger krijgt. De sluizen hebben een gemiddeld verval van 3 meter maar daarboven komt nog een heel stuk kademuur van ongeveer 2 meter, dus de lijnen vastleggen met behulp van de pikhaak is echt een kwestie van reiken en rekken (maar het lukt Sanne altijd).

dit is net boven Dole, maar we wanen ons even op het canal du Midi

De op de kaart aangegeven havens of afmeerplaatsen zijn meestal berekend op schepen van 10 á 12 meter en een diepgang van 80 cm, dus voor ons ongeschikt. Gelukkig hebben wij van een Zwitser die bekend is op dit stuk water, een aantal aanwijzingen gekregen waar wij nu dankbaar gebruik van maken. En zo kunnen wij afmeren aan een scheidingskade tussen een gekanaliseerde stuk en de rivier precies naast een grote stuw, een prachtige plek, verder alleen te bereiken te voet over een overgroeid pad en 8 km. van een dorp. Aan beide zijden een bergrug. En vandaag hebben wij al zoveel mooie natuur gezien. Wij kunnen alleen niet bellen of mailen, er is geen ontvangst mogelijk.
Vaartijd 5.30 uur, 31 km en 11 sluizen.

Donderdag 20 september.

de ingang van een stukje kanaal is soms net een zoekplaatje

De temperatuur is vannacht tot 3 graden gedaald, voor Jack een reden om de kachel eens flink op te stoken bij het opstaan, voor Sanne om zich in bed om te draaien en te wachten op “warmere tijden”. Jack heeft het daarna druk met het opnemen van al het condenswater dat van met name de oude maar helaas ook van de nieuwe dubbel glas ramen druipt. Dan na het ontbijt kalmpjes verder. De tunnel van Thoraise is ludiek en kunstig: Vóór zowel de in- als de uitgang ervan stroomt een soort watergordijn dat ophoudt te vallen zodra je er vlakbij bent (hetgeen kennelijk wel eens mis gaat).
Bij Besancon liggen wij bijna een uur te wachten voor de tunnel met bijbehorende sluis vanwege de middagpauze van de sluiswachter/tunnelbewaker. Evenals bij een eerdere dubbele sluis is hier ook bemensing, maar natuurlijk niet tijdens het ‘arret du midi’. En dan varen wij naar de Port Fluvial, volgens de infofolder volgend jaar klaar (gerenoveerd) en voor schepen boven de 14 meter, maar wij kunnen er al prima aan de prachtige pontons aanleggen, er is zelfs water en stroom en er liggen al een paar jachten.

kanaal en rivier met daartussen een muurtje dat bij hoog water dus niet meer te zien is

Op de kade ook volop activiteit: een groot modern gebouw wordt er neergezet, het Centre des Arts, met o.a. een nieuwe muziekschool. Bij het Office du Tourisme de nodige info gehaald en nog een stuk op de fiets.Het valt ons op dat het hier in de avond en nacht heel rustig is, ondanks dat je midden in de stad ligt.
Vaartijd 5.55 uur waarvan 1 uur wachten voor de sluis, 18 km, 7 sluizen en 2 tunnels.
Vrijdag 21 september.

Veel minder koud tijdens de nacht dan gisteren, het wordt zelfs aangenaam als de zon rond half elf boven de bergkam verschijnt. Wij blijven vandaag hier.

één van de zeer vele stuwen in de Doubs

Jack verzorgt de machinekamer en in de middag gaan we de stad verkennen. Om half zes net op tijd terug om de droge was binnen te halen voordat een stortbui losbarst. En het blijft gieten. Ons plan om morgen naar Deluz te gaan wordt onzeker.

Zaterdag 22 september.
Het heeft de hele nacht hard geregend en dat doet het nog steeds, dus blijven wij liggen. In de middag wordt het wat droger en heeft Jack veel werk om al het vuil dat vannacht met de regen op het schip terecht is gekomen er af te schrobben. En opnieuw een mooie verkenningstocht door de stad.
Zondag 23 september.

de uitgang van de tunnel van Thoraise

Volop zon, het water is vannacht zeker 10 cm.gestegen en het stroomt oerend hard. Terwijl Jack de wastafelkraan lekvrij probeert te maken ga ik een kijkje nemen op de overdekte markt en koop daar nog wat speciale kaasjes. Het vinden van een bakker die open is op zondag wordt wat moeilijker en uiteindelijk is er een salon du thé waar ik een bagette bemachtig. Heel on-frans dus. Rond de middag wagen wij ons weer tegenstrooms de rivier op en houden ons op uitdrukkelijk advies aan de geadviseerde afstand van de oever.
Wij stoppen in Deluz en precies terwijl Jack de laatste draai aan het stuurwiel geeft om een box in te varen knapt de roerkabel. Wat zijn we blij niet net voor een stuw midden op de rivier te zijn of een sluis stroomopwaarts of, nog erger, stroomafwaarts in te moeten!! In de haven geen mens te zien behalve een booteigenaar die op zijn schip  bezig is en ons vertelt dat er vanavond een “mecanicien” komt voor het havengeld.

Besancon, dat wordt cultuur snuiven !!

Wij zien echter niemand verschijnen en komen tevens tot de ontdekking dat wij ook het haventerrein niet af kunnen. De boel hier is hier duidelijk goed afgesloten.
Vaartijd 3.25 uur, 19 km. en 4 sluizen.

Maandag 24 september.
Voorafgegaan door onweer gaat het in de na-nacht flink regenen en dat blijft zo tot tegen de middag. De ook gisteren aanwezige booteigenaar (in de buurt woonachtig), biedt aan om met Jack op zoek te gaan naar een nieuwe roerkabel en  zijn na bijna 2 uur, ruim 50 km en bezoek aan 5 verschillende ijzerhandels weer terug, mét kabel. De goede man, (overigens een gepensioneerde gendarme die de hele streek kende als zijn broekzak) wil van geen bedankje weten en komt zelfs ’s middags nog een speciale betonschaar brengen om de kabel op lengte af te kunnen knippen. Het is in de middag gelukkig droog en zo kunnen wij doorwerken om de zaak gerepareerd te krijgen. Om 6 uur zit de nieuwe kabel vast, morgen bijstellen en als wij geluk hebben functioneert alles weer. Aangezien de komende 2 dagen slecht weer voorzien is blijven wij tenminste tot donderdag hier liggen: beschut, water, electriciteit, weinig tot geen (water)verkeer, en een mooie omgeving. In het dorp (600 inwoners) een kleine epicerie en vers brood. En vanavond komt de “mecanicien” voor de penningen en krijgen wij uitleg hoe we het haventerrein op/af kunnen. Een stille dag, alleen 1 jacht dat uit de haven vertrekt.

Dinsdag 25 september.

de muziekschool /theater in aanbouw naast de nieuwe jachthaven

De lucht ziet er niet goed uit, de temperatuur is duidelijk gedaald en het is nauwelijks een vraag hoe lang het nog droog blijft. Wij besluiten dus om nu dan toch maar het zomertentje te vervangen door de wintertent na eerst nog het achterste stuk van het stuurhuisdek in de was te zetten. Het geluk is deze keer met ons (alweer) want, de tent nét verwisseld en nog vóór wij de ritsen helemaal dicht hebben, begint het te hozen en, met regelmatig ook onweer, houdt dit aan tot in de avond. Ondertussen verder gewerkt aan het stellen van de roerkabels wat een hele klus blijkt. Het is hier vandaag relatief druk: 4 schepen die langs komen c.q. hier afmeren. Het vaarseizoen  voor huurboten lijkt zo ongeveer voorbij. Op de rivier staat een flinke stroming na alle regen van de afgelopen dagen. En er wordt nog veel meer verwacht. Morgen en donderdag wordt voor beide dagen 20 tot 40 mm neerslag voorspeld. De keersluis die dit stukje kanaal met de haven beschermt tegen hoogwater is zojuist gesloten. We zullen waarschijnlijk pas tegen het weekend weer verder (= terug richting Auxonne) kunnen. Al met al niet het schitterende herfstweer waarop we hoopten. Maar binnenboord is het droog en warm en buiten is er een bakker vlak in de buurt.

Tot slot een videopname: dus als het nu mis gaat is dat even jammer.

EVEN EEN KORT BERICHT TUSSENDOOR

Vrijdag 14 september.

onze gastschrijver in actie

Uit pure en ongekende bescheidenheid was onze gastschrijver van de afgelopen dagen vergeten een actiefoto van zichzelf in het verslag op te nemen. Helaas was zijn verblijf van korte duur en trof hij het niet erg met het weer. Nadat we gisteravond nog even gepuzzeld hebben of het mogelijk was om een mini zonnepaneeltje in de auto op de accu aan te sluiten en tot de conclusie moesten komen dat dat niet mogelijk is, hebben we maar besloten dat de accu het maar moet redden de komend vijf weken. En anders zal er bij de haven toch altijd wel iemand zijn met wiens hulp we de auto kunnen laten starten. Want in het verslag van de vorige week is mogelijk niet helemaal duidelijk vermeld dat Jochem de auto (vijf weken stilgestaan) afgelopen zondagnamiddag met geen mogelijkheid gestart kreeg en hij na het nodige heen en weer getelefoneer de hulp van de Bovag pechhulp moest inroepen, die het klusje in no time heeft geklaard.

Bij het opstaan vanochtend blijkt het koud en er hangt een dichte mist. Zelfs het dubbel glas en de kozijnen van de nieuwe ramen zijn aan de binnenkant kletsnat. In de loop van de ochtend klaart het op en krijgen we schitterend weer. We brengen zoonlief met de auto naar Dijon, drinken nog even wat op een terrasje en nemen op het station afscheid. Zes uur later krijgen we een sms-je dat hij weer veilig thuis is.
Terug op de boot rommelen we wat aan en genieten van het zonnetje.

Zaterdag 15 september.

onze winterplek, naast de Bessie

We bereiden het laatste stuk van de vakantie voor. Het plan is om het Rhône-Rijn kanaal op te gaan. Dat is afwisselend kanaal en rivier: de Doubs. We zijn van plan om hooguit tot het hoogste punt te gaan en dan weer dezelfde weg terug. De belangrijkste plaatsen op dit stuk zijn Dole, Besancon en Montbéliard. Uiteindelijk kom je via dit kanaal bij Kembs op de Rijn uit, maar dat is voor een volgende keer. Over een week of vier willen/moeten we weer terug zijn in Auxonne en moet het schip winterklaar gemaakt worden, een stevige klus die altijd wel wat dagen vergt. De exacte planning laten we afhangen van het weer. Maar nu weten jullie waar we de komende weken rondhangen.

Maandag 10 september 2012

De wekker gaat om 07:00 uur weer veel te vroeg. Terwijl ik naar de douche loop schiet de gedachte door me heen dat het eigenlijk best donker is. De zomer is duidelijk voorbij in Nederland: tijd om naar zonniger oorden te vertrekken. 3 kwartier later sta ik fris gedoucht en met volle maag buiten om te starten. Gelukkig gaat dat na de startproblemen van gisteren nu probleemloos. Ik kan meteen aansluiten op de file voor de van Brienenoord: defecte signalering.
Hoewel het redelijk druk is rijdt het na de brug wel gewoon door. Kort oponthoud rond Antwerpen en bij Mechelen, lange stukken langzaam rijden tussen Namen en Luxemburg, beetje druk tussen Thionvile en Metz, verlaten wegen voorbij Toul en rond 15:30 uur bij Auxonne de snelweg af. Om 15:45 uur zet ik de auto stil bij de haven van Auxonne en zie ik pa achterop de Artemis staan. Uitladen en aan boord gaan. Pa en ma zien er goed uit, niet de extreem diepe “we hebben 3 maanden tussen de olijven en druiven gezeten”-look, maar een goede buitenkleur. Mijn Hollandse, “ik kom nooit buiten”-kleur valt uit de toon en ik kan me meteen van allerlei kledij ontdoen want het is heet. (Voor mijn gevoel dan.) In Frankrijk is het nog wel zomer.
De rest van de middag de avonturen aangehoord en de laatste verbeteringen aan de boot bewonderd. ’s Avond de stad in om te gaan eten, lekker op een terrasje gezeten met Franse kost. Een goed begin van de mini-vakantie na de valse start gisteren.

Dinsdag 11 september 2012

’s Ochtends gewekt door het vertrouwde geluid van de fluitketel op het fornuis, in combinatie met een aantal nieuwe geluiden. Pomp dit, schakelaar dat, afvoer zus, aansluiting zo. Het zal even wennen worden voor ik daar weer doorheen slaap.
Heerlijk ontbeten met de grootste pain au chocolat ooit, stokbrood en paté. Vervolgens uit de box naar de steiger aan de hellingbaan waar de auto onderaan staat om uit te laden. Na alle werkzaamheden van de winter is de boot uit balans en er moet 100 KG lood-broodjes ballast uit het vooronder gehaald worden. Daarna water tanken, en losgooien. De opgegooide munt heeft beslist dat we naar boven gaan varen en we gaan vandaag naar Mantouche.
De vaart is niet echt gelukkig. Er zit kennelijk een ander opvaarder voor ons en bij elke slus moeten we na het aanmelden eerst wachten tot de sluis helemaal leeg is gelopen. Maar het is natuurlijk maar een klein stukje dus iets na 5-en meren we aan in Mantouche op het uiterste punje van de kade waar het nog diep genoeg is. We liggen voor een Belg en daarachter ligt weer een grote (16 meter of zo) huurboot. In de paar jaar dat ik hier niet mee ben geweest zijn huurboten een stuk verder ontwikkeld en zijn ze duidelijk meer op megastallen gaan lijken.
Omdat het weer toch dudelijk minder is dan gisteren binnen gegeten. De nieuwe dinette bevalt goed.Na de afwas nog een rondje gemaakt door het dorp. Zoals gebruikelijk in Franse dorpen is het uitgestorven na 21:00 uur en zie je niet alleen niemand meer op straat, maar zelfs geen verlichting in de huizen. Alleen aan een toegangsweg staat nog een villa in een mooi verlichte tuin. Als we terugkomen brandt alleen op 3 schepen nog licht en zien we dat “de vliegenvanger van de Artemis” op zijn post in slaap is gevallen.

Als even later op de schepen ook het licht uitgaat is het heerlijk donker en doodstil.

Vaartijd 5.20 uur, 43km en 3 sluizen.

Woensdag 12 september.

Om 07:30 uur gewekt omdat de huurboot de motor startte om iets op te laden of te verwarmen. In de nieuwste modellen gaat dat kennelijk net zoals op de Artemis allemaal via de (restwarmte van) de motor, alleen zonder de planning dat je ook kan douchen terwijl je al onderweg bent.
Na ontbijt met vers brood varen we verder richting Gray. Dat is een klein stukje zonder sluizen, eigenlijk nauwelijks genoeg om onderweg te kunnen douchen. Bij aankomst zijn alle beste plekjes bezet. Er is alleen nog plek aan de twee uiteinden van de kade, ver van de electriciteits aansluitingen. Als we net liggen komt er weer plek in het midden omdat de Chocolat vertrekt. Dat heeft echter nogal wat voeten in aarde omdat het ter plekke maar zo’n 70 cm diep blijkt te zijn en ze redelijk vast liggen. Te ondiep voor ons dus. Gelukkig heeft de achterbuurman nog wat stroom over zodat we de electronica kunnen laden met een sinusoide in plaats van een blok.
Terwijl pa en ma in de supermarkt op zoek gaan naar lekkere wijn nestel ik mij in de kuip met “Guns, Germs and Steel: A short history of everybody for the last 13,000 years.” waar ik 2 jaar geleden in was begonnen: tijd om het uit te lezen. Ondertussen tweemaal weer naar binnen, eenmaal voor een extra t-shirt en eenmaal voor een lange broek. Is de zomer hier dan ook voorbij?
Na de lunch een korte ronde door de stad. Terwijl we boven door het oude kasteel lopen begint het te regenen. Gelukkig waren de muren zo dik dat we makkelijk in de poort konden schuilen, en we konden de opklaringen al over de Saone aan zien komen. Verder nog even door de stad gelopen en naar de overkant van de Saone om wat foto’s te nemen. <foto>
Als we op de terugweg de brug over de sluis oversteken schutten er net 2 jachten op. Veel geluk hebben ze niet, niet alleen begint het weer langzaam te miezeren, de sluisdeur wil ook nog eens niet dicht. <foto>
Vaartijd 0.55 uur en 7 km.

We wachten de show niet af en gaan lekker terug, maar we konden vanaf het schip zien dat het oplossen minstens een uur heeft geduurd.
’s Avonds heerlijk eend gegeten en vroeg naar bed gegaan. We hebben het niet eens over de verkiziengen gehad.
Vaartijd 0.55 uur en 7 km.

Donderdag 13 september

Gewekt met weer een nieuw geluid: de nieuwe verwarming. Kennelijk bereikt pa bij 14 graden een grens en gaat de verwarming aan. Hij is in elk geval een heel stuk stiller dan de vorige verwarming. Met af en aan regen starten we de terugreis naar Auxonne.
Na de eerste sluis neem ik het roer over en vaar de 15 km naar de volgende sluis. Deze staat gelukkig voor ons klaar als we aankomen en we kunnen meteen naar binnen. Als we uitvaren bedenk ik me dat dit voor het eerst in meer dan 3 jaar is dat ik een sluis heb gevaren. Maar kennelijk verleer je dat niet zo snel.
Onderweg klaart het geleidelijk aan op en als we in Auxonne aanleggen schijnt de zon weer. In onze afwezigheid is de haven verbouwd en is er een steiger van de ene oever naar de andere gegaan. Interessant om te zien hoe een steiger als een bouwpakket in elkaar te zetten valt. Je hebt alleen iets meer nodig dan een imbussleutel.
Ondertussen slagen we er niet in om de accu van de auto te laten laden van een zonnepaneel. Aansluiten op de sigarettenaansteker werkt niet omdat die alleen een gesloten circuit maakt als de sleutel in het contact zit en aansluiten op de accu gaat niet omdat we een kabel niet vanuit de cabine naar de motorruimte kunnen doorvoeren. Pa en ma moeten maar hopen dat de accu nog voldoende lading heeft als de auto hier 4 weken heeft stilgestaan.
Terug aan boord verbazen we ons over de voorlopige uitslag van de verkiezingen. Wie had dit een maand geleden durven voorspellen? Misschien blijft er nog wel een bestuurbaar land over ook.
Na het avondeten de laatste taak van deze week: het gastschrijverschap. Als gast ligt het verslag van de reis van deze week in mijn handen en dus zet ik mij achter de computer voor dit verhaal. Morgenmiddag in Dijon de TGV terug naar Nederland en dan zit het er weer op.
Vaartijd 5.30, 50 km. en 3 sluizen.

Vrijdag 31 augustus.

mijn grote broer

De zomer neemt op (on)waardige wijze afscheid. Het is vandaag 16 graden met een stijve noordenwind, kracht 4. Gevoelstemperatuur: 12 graden (mijn gevoel!). Wij varen met de wind in de rug, is ook niet lekker, maar als je ziet hoe ingepakt huurbootbemanningen tegen de wind varen dan lijken ze wel op weg naar de noordpool. In de loop van de middag maken forse regenbuien het er niet beter op. We wijzigen ons plan drastisch en varen het Canal du Centre op. Geen zin om vannacht in de kou in een drukke haven in het lawaai te liggen. Vlak achter de eerste sluis op het kanaal ligt een leuke kade bij een pittoresk dorpje. We zijn overigens niet de enigen die dit bedacht hebben, maar aan het einde van de kade is nog net één plekje vrij. Keurig met de kop op de wind, wat het meteen al een stuk aangenamer maakt.
Vaartijd 5.30 uur, 50 km en 2 sluizen.

Zaterdag 1 september.

de nieuwe haven van Macon

Het begin van de herfst. Het weer is als gisteren, maar zoals wij liggen hebben we er weinig last van. Al gaat voor het eerst de kachel weer even aan voor het ontbijt. Sanne doet boodschappen ergens bij een supermarkt op fiets afstand, Jack brengt de middag door in de machinekamer. Het dieselolie peilglas is voor de zoveelste keer verstopt en wordt weer schoongemaakt. Het klinkt zo simpel maar kost me wel bijna 3 uur. Helaas giet ik iets te veel olie in de keerkoppeling en dat levert opnieuw een hoop geetter op, om het teveel er weer uit te krijgen. Motorolie ietsje bijgevuld, de vetpot weer gevuld en zo blijf je van de straat.

Zondag 2 september.

het blijft opletten, maar die witte vissers helpen wel

We varen in alle rust zuidwaarts en zien hier weer knotsen van hotelboten die varen tussen Chalon en Marseille. Meren af boven de brug in Tournus. Sanne gaat nog even naar de rommelmarkt, maar daar valt niet veel te halen. Het weer is nog steeds erg fris door de koude noordenwind maar tegen de avond wordt het aangenamer en zitten wij uit de wind nog geruime tijd buiten.
Vaartijd 4.50 uur, 40 km. en 2 sluizen.

Maandag 3 september.
De wind wakkert aan tot windkracht 7 nog steeds uit het noorden. Wind en stroom in dezelfde richting dus het water is niet erg knobbelig. Maar stilzittend aan het roer zijn een trui, bodywarmer en muts best aangenaam. Na 3 uur varen met stroom mee waarbij wij 1 jacht en 1 vrachtschip tegenkomen zijn we in Macon. Wat een ongelooflijk mooie haven is men daar aan het aanleggen, is trouwens voor drie kwart klaar. Lijkt mij een prachtige haven om te overwinteren, maar dan zul je zomers wel behoorlijk moeten bijklussen om het havengeld te kunnen betalen. Ons idee dat dit eventueel een alternatief voor Auxonne zou kunnen zijn is waar maar dus financieel niet haalbaar.

Het liggeld voor één nacht is € 25,40.

stoffering van de Seille, toekomstige entrecotes

Vaartijd 3 uur en 30 km.

Dinsdag 4 september.
We besluiten om, op de terugweg naar Auxonne, een zijsprongetje te maken naar een zijriviertje van de Saone, de Seille, bevaarbaar tot Louhans, afstand 40 km. Deze plaats moet zo ongeveer de hoofdstad van alle Europese kippenboeren zijn (volailles de Bresse). Een mooie oude stad met een heel oud centrum, 2 straten met 147arcades, meest uit de 14e en 15e eeuw, waarin nu allerlei soorten boetiekjes in gehuisvest zijn. Wij worden op de eerste sluis “bediend” door de sluiswachter, daarna mogen wij verder zelf de 3 volgende draaien. D.w.z. vóór elke sluis de wal op, eerst de voorste deuren en rinketten aan weerszijden dichtdraaien , dan achter deuren en rinketten open, invaren en alles dichtdraaien, omhoog komen , alles voor weer open draaien en uitvaren. En voor elke deur moet je om de sluis heen lopen.

kippenfarm bij Louhans, dit zijn nou echte scharrelkippen

Heb je pech dan zijn de rinketten bijna niet open te krijgen. Om 1deur te openen moet je ongeveer 100 keer een soort ronde tafel op 1 poot om zijn as draaien. Al met al wel doorgedraaid hebben wij de boot om 7 uur s’avonds kunnen afmeren bij het eindpunt waarna het aangenaam ontspannen is.
Vaartijd 8.20 uur, 63 km. en 4 sluizen.

Woensdag 5 september.
Vandaag krijgt de Artemis een flinke schrobbeurt van Jack en wordt de wasmachine geactiveerd waarna Sanne een rondje stad maakt en verlekkerd de mooie dingen en artistiek gevormde snoeperijen in de boetiekjes bewondert. En het hele oude kerkje natuurlijk waar een paar honderd jaar geleden een grote tegenaan is gebouwd - één kerk met 2 preekstoelen, 2 hoofdaltaren en zijkapellen. Apart. Dan na de lunch weer terug richting Saone.

Louhans, dorp van arcaden en kippenboeren

Hetzelfde ritueel als gisteren in omgekeerde richting. Nu ook nog vóór het uitvaren een sluisladder af om weer aan boord te kunnen komen. Toch wel ingewikkeld voor de huurboten die van de Saone komen en niet geïnformeerd zijn over het schutten. Dit merken wij bij de eerste zelf te bedienen sluis waar een huurjacht ingevaren is en ligt te wachten op de sluiswachter. En wij aan de andere kant maar wachten tot wij gaan informeren en de mensen aan boord ons vragen wanneer de sluiswachter komt. En zo gebeurt het dat wij nog nét voor sluitingstijd de laatste schutting hebben en een uur later in Tournus aan de allerlaatste plekje aan de kade afmeren.
Wij hebben de Seille met plezier gevaren, is breder dan we ons hebben voorgesteld en is op sommige plaatsen, m.n. in de toeleidings kanaaltjes naar de sluizen, nauwelijks diep genoeg voor ons, maar we vinden na de eerste 15 km. de omgeving een beetje van alles hetzelfde worden.
Vaartijd 6.45 uur, 45 km. en 4 sluizen.

Donderdag 6 september.

één van de vele aardige optrekjes langs de Seille

Op tijd weg om ook op tijd in Fragnes (een stukje het Canal du Centre op) een plek voor 2 dagen te vinden. Een heerlijke dag, lekker geluierd, gelezen, gewandeld en een paar kleine klusjes gedaan.
Vaartijd 5.30 uur, 40 km. en 2 sluizen.

Vrijdag 7 september.
Het schip is drijfnat van de condens dus kan Jack weer aan het werk buiten en gaat Sanne op de fiets naar Leclerc in Chalons. Heerlijk weer, in de zon zitten lezen en dan op de fiets een eind langs het kanaal. Er zijn duidelijk minder schepen onderweg, aan de kade is het rustiger en de kinderen zijn deze week weer naar school, er is even drukte als de school begint en de kinderen weer opgehaald worden. We zitten in de avond nog tot lang buiten. Het is overigens duidelijk dat het herfst wordt en de dagen al flink korter zijn.

Zaterdag 8 september.

sluisje aan de ingang van het Canal du Centre (verval bijna 10 mtr)

Om 9 uur komen wij bij de sluis aan vanwaar wij weer op de Saone uitkomen en schutten met een ander jacht dat al ingevaren is, af. Bijna 10 meter naar beneden, het gaat vlot en soepel en de drijvende bolders maken het ons gemakkelijk. Het is vandaag uitkijken op de rivier: heel veel roeiers mee en tegen, heel veel vissers die hun lijnen soms midden in de vaargeul uit hebben staan; slechts 3 jachten die wij tegen komen in 5 uur tijds. In Seurre plaats te over.
Sanne is jarig. Dat vieren we hier met een fles champagne en lekker uit eten.
Vaartijd 6.00 uur, 50 km. en 2 sluizen.

Zondag 9 september.
In de ochtend naar St. Jean de Losne gevaren. Kwam net een plekje vrij aan de kade en dankzij een aanvankelijk niet zo enthousiaste Fransman, die uiteindelijk toch een metertje naar achteren verhaalde hadden we weer een plaatsje. Toegegeven: met één miniem schrammetje aan de boeg op het berghout.

de Saone, kennelijk een paradijs voor vissers. Je ziet tientallen van dit soort kampementen.

In de stad is feest, herdenking van de bevrijding W.O. 2 met een optocht van allerlei militair materieel, mensen in bijbehorende kledij, fanfare, Rode Kruis, klokgebeier,etc. Het ziet er leuk uit.We gaan weer lekker uit eten om te vieren dat we vandaag precies tussen twee verjaardagen in zitten. ’s Avonds feest op de kade waar wij vanuit de stuurhut meegenieten.
Vaartijd 2.10, 18 km. en 1 sluis.

Maandag 10 september.
Vandaag is Jack jarig, wéér wat te vieren, bovendien komt Jochem met onze auto naar Auxonne, nóg meer feest. Wij gaan eerst diesel tanken waarna de motor gestart wordt en wij vertrekken richting winterhaven. Jochem arriveert na een voorspoedige reis een uur eerder dan verwacht en met een toast op de jarige wordt er opnieuw niet aan boord gekookt. Het is nog tot lang na donker heerlijk buiten zitten.
Overigens dank aan allen die telefonisch, per sms of via de mail ons gefeliciteerd hebben met onze verjaardagen. Het geeft een goed gevoel dat jullie aan ons gedacht hebben, ondanks dat we zoveel maanden buiten beeld zijn.
Vaartijd 2.30 uur, 19 km. en 1 sluis.
.

Maandag 20 augustus.
Als we opstaan is het heel dun bewolkt met een flauw zonnetje. Ongeveer 10 graden koeler dan gisteren, maar toch heel erg aangenaam.
We tanken water, Sanne haalt boodschappen en we varen weer naar Mantoche. Verder doen we vandaag niets. De temperatuur is weer tot over de 35 graden gestegen en tegen de avond  betrekt het waarna een langdurig onweer met veel regen.
Gevaren 50 minuten, geen sluizen, 8 km

Dinsdag 21 augustus.
Het is toch duidelijk te merken dat onze accu’s langzamerhand een stuk zwakker zijn geworden. Zolang de zon vol op de panelen schijnt kunnen we het dagenlang uithouden zonder elektriciteit van de wal, maar bij bewolkt weer is het, afhankelijk van de temperatuur, na maximaal 60 uur toch echt dringend nodig om een aantal uren te varen. Vandaag opnieuw benauwd weer, tamelijk bewolkt. Als tegen 9 uur de lokale bevolking huis en bed opzoekt komen er een groepje jongelui barbecuen op het grasveld naast de kade. Ze waren van alles goed voorzien, echter waren het bestek vergeten en kwamen dat bij ons lenen. Het is ondertussen donker maar dit is geen probleem: het bliksemt en onweert constant overal rondom ons maar wij houden het deze keer droog en hun barbecue is geslaagd.

Woensdag 22 augustus.

Auxonne, de Hallen uit de 16e eeuw

We gaan vandaag weer verder. Bij redelijk weer met een waterig zonnetje tuffen we op ons gemakkie naar Pontailler. Waar we tot de ontdekking komen dat de “trapkade” wel redelijk is opgeknapt, maar dat men alle overtollige cement gewoon over de rand heeft gekieperd. Zo maak je dus een mooie kade waar schepen met iets meer diepgang niet meer kunnen liggen. Dus duiken we het haventje in waar we ons met grote omzichtigheid tussen de 2 aldaar aan het ponton liggende jachten wurmen, die beiden zeer bereidwillig hun schepen naar voor resp. naar achter verhalen. Het vermelden zeker waard, want de gemiddelde Fransman doet zoiets never. We liggen nu weliswaar in de schaduw van een rijtje mooie platanen, maar na een aantal uren varen is dat geen probleem.
’s Avonds in het restaurant tegenover ons een overheerlijke ‘Saint-Pierre’ gegeten.  Op z’n Hollands heet dat ‘zonnevis’: een zeer fijne zeevis, nooit eerder gegeten maar het smaakte fantastisch.
Gevaren 3 uur, 2 sluizen en 25 km.

Donderdag 23 augustus.

Deel van de kerk in Auxonne, ook uit de 16e eeuw

Vandaag naar Auxonne gevaren. Onderweg ontmoeten we de Sina met Ernst en Heidi. Allebei hard in de achteruit en rustig dobberend midden op de Saone even bijgepraat. Zij gaan nog een paar weken naar het noorden en komen dan begin oktober terug naar Auxonne. Hopelijk zien we elkaar dan nog wat uitgebreider, alhoewel onze planning (inmiddels) is om pas midden/eind oktober definitief in Auxonne aan te landen. In de haven worden we enthousiast ontvangen door Roy en Carol, de havenmeester en zijn vrouw.  Blijkbaar werkt de tamtam (op het water zullen dat wel oliedrums zijn) voortreffelijk want zij hadden al van meerdere mensen gehoord dat we in aantocht waren en hadden ons eigenlijk al eerder verwacht. We krijgen voorlopig een plek aan de steiger naast de hellingbaan, wat feitelijk neer komt op een privé steiger.
Gevaren 2.30 uur, 1 sluis en 18 km.

helemaal privé is onze steiger duidelijk niet

Vrijdag 24 t/m dinsdag 29 augustus.
Gemiddeld genomen is het dezer dagen redelijk zonnig weer met overigens frisse ochtenden. We hebben wat gesprekjes met Roy en besluiten nu definitief om de Artemis hier in Auxonne te laten overwinteren, een echte garnizoensstad (nog steeds en duidelijk merkbaar). Napoleon, toen nog 2e luitenant, kreeg hier een deel van zijn opleiding. De prijs is redelijk, de haven outillage is zonder meer voortreffelijk. Roy is voortdurend aan het schuiven met de boten in een poging om een hele serie schepen van ongeveer gelijke lengte naast elkaar te krijgen en dat gaat aardig lukken. De plek die hij ons heeft toebedacht heeft voor ons het voordeel dat we iets korter zijn dan de beide buurschepen. Ik kan dan achterwaarts in de box afmeren, zodat ‘mon gouvernaille’ in ieder geval goed beschermd is. De boeg is veel minder kwetsbaar. De temperatuur in de winter is hier ongeveer gelijk aan die in Nederland, dus we zullen het schip wel heel zorgvuldig winterklaar moeten maken. Via de webcam van de haven kunnen we trouwens ook zelf naar ons bootje kijken. Wel heel toevallig is dat we nu met 3 schepen naast elkaar komen te liggen die elkaar ook redelijk goed kennen vanuit de Midi: De Merlin, de Artemis en de Sina. Voor de rest is het ook wel weer eens leuk om in een grotere haven te liggen en te praten met deze en gene. Grappig blijft ook steeds weer dat je schepen eerder herkent dan schippers hetgeen soms wel enige verwarring oplevert als blijkt dat ze ondertussen van eigenaar zijn gewisseld. Het valt wel op dat heel wat lieden, net als wij, na een aantal jaren de Midi voor gezien houden en weer in midden-Frankrijk gaan varen.
Eén ding was minder: ik heb in al die jaren nooit een Rotary club bezocht tijdens onze reizen. Het is natuurlijk puur toeval als er in de, meestal kleine plaatsjes langs het water, een club is, die dan ook nog op een te behappen afstand bijeenkomt. De kans op een bezoek wordt vervolgens sterk verkleind doordat je er maar net op de goede dag moet zijn. Nu was het eindelijk zover. De club van Auxonne komt op maandag bijeen in een restaurant dat me ook zeer aansprak. Dus, ondanks de warmte,  keurig in het pak, jasje dasje en op naar het restaurant. Om tot de ontdekking te komen dat dit de enige week in het jaar is dat de tent is gesloten. Gelukkig heeft Sanne vervolgens met een heerlijke omelet de teleurstelling snel doen vergeten.

Woensdag 29 augustus.

in Seurre worden 'sous bras' verkocht, waarop tot onze stomme verbazing de Artemis staat afgebeeld. Zou daar handel in zitten??

Naar St. Jean de Losne gevaren. Aan de rivierkade is nog net één plekje waar wij opnieuw strak tussen 2 schepen in kunnen afmeren en zo hebben wij een weids uitzicht over de rivier. In de winkel van H2O boodschappen gedaan en eindelijk ook vetkoord kunnen krijgen. H2O is de eigenaar van 3 grote jachthavens, 2 in St.Jean en een (onze) in Auxonne. Daarnaast is het waarschijnlijk de grootste organisatie in Frankrijk op het gebied van de watersport, in de zin van onderhoud en reparatie van alle soorten jachten en zeker de grootste jachtmakelaar. Sanne bezoekt het scheepvaartmuseum terwijl Jack aan boord blijft om eventuele buren bij het afmeren aan ons schip te helpen. Tegen de avond weer een fantastische onweersbui, wij zijn onderhand gewend aan deze dagelijkse toegift bij mooi weer. Maar onze pizza nog net wel buiten kunnen eten.
Gevaren 2.25 uur, 1 sluis en 19 km.

Donderdag 30 augustus.
Het is deze week behoorlijk druk met de pleziervaart, de laatste vakantieweek voor de Fransen. En ook de beroepsvaart komt weer op gang, de laatste 2 dagen al meerder geladen spitsen gezien. Als wij de dieseltank weer bijgevuld hebben, na een ingewikkelde carte blue procedure, waarbij je per ’sessie’ maar 40 liter kunt tanken, dus mogen we de hele procedure 4 keer doorlopen, gaan we op weg naar Seurre. De weersverwachting is niet zo best: wind noord 4, temperatuur vandaag nog 20 graden maar morgen 16 en regen voor de komende dagen. Het wordt wennen na alle warmte.
In Seurre blijkt inmiddels dat de Artemis behoorlijk bijdraagt aan de omzet van de plaatselijke middenstand. We hadden al gezien dat we in het departementale informatie tijdschrift prijkten, maar dit gaat nog wel wat verder.
Gevaren 2.15 uur, 1 sluis en 18 km.

Komende dagen varen we naar Macon. Volgens onze informatie wordt daar ook een grote nieuwe haven aangelegd en we willen ons informeren wat daar de mogelijkheden zijn. Is toch weer 150 km zuidelijker.

Op 10 september zijn we dan weer terug in Auxonne, want dan komt een van de kinderen de auto daar brengen en blijft een paar dagen aan boord. Daarna hebben wij nog 5 weken om het Rhone-Rijn kanaal te verkennen, hopend op een schitterende nazomer. Omstreeks de 20e oktober willen we dan weer terug zijn in Auxonne.

Even snel een kort bericht want de komende dagen zitten we weer in een gebied waar ik het internet niet of nauwelijks kan bereiken.

bedrieglijk echt, prachtig beschilderd geveltje in Gray

Donderdag 16 augustus.
Gisteravond, na afsluiten van ons vorige bericht, een stevige onweersbui, gevolgd door een hele avond regen.
We varen vandaag naar Mantoche (533 inwoners). Een hele afstand, bijna 8 km en 50 minuten. We leggen vast aan een schitterende kade aan de voet van een historisch kasteel. Verder doen we heeeeelemaaaal niets. Lezen en kijken naar voorbijkomende bootjes. Het is ruim over de 30 graden. Kennelijk kunnen we daar toch niet meer zo goed tegen als enkele jaren geleden. Aan de Midi en in zuid-west Frankrijk was 35 graden een normale temperatuur en dat deed ons niets, vonden we heerlijk. Het verschil is waarschijnlijk de wind en de vochtigheid. Daar waaide het altijd en was het veel droger. Hier is het elke ochtend mistig en verder vrijwel totaal windstil. Maar we passen ons aan: gewoon lekker luieren.

Vrijdag 17 augustus.
Dat doen we vandaag ook de hele dag.

af en toe zien we wel bijzondere vaar-voertuigen

Zaterdag 18 augustus.
De voorspelling is dat dit weer, geen wind, veel zon en temperatuur van 35 graden nog een aantal dagen zal aan houden. Daarom varen we terug naar Gray, waar we aan de kade elektriciteit en water hebben en een enorme supermarkt om de hoek. Die elektriciteit is in zoverre van belang dat de koelkast aardig wat stroom trekt bij deze temperatuur en de al acht jaar oude accu’s houden dat alleen vol als we met de zonnepanelen de hele dag in de zon liggen. Maar dan ligt het schip ook grotendeels in de zon en wordt steeds warmer. Dan moet de koelkast weer harder draaien enz. , vicieuze cirkel dus. In Gray hebben we een deel van de dag schaduw.
Gevaren 8km en 50 minuten.

Zondag 19 augustus.

miljoenen wit/gele motten tijdens hun laatste dans; 's ochtends ligt het schip er vol mee.

We blijven lekker liggen, morgen varen we weer helemaal naar Mantoche. Auxonne moet nog maar even wachten.

Maandag 6 augustus.
Word wakker met een onbehoorlijk pijnlijke elleboog. Er hangt me vaag iets bij dat dat vannacht gebeurd is toen ik me klaarblijkelijk wat al te enthousiast omdraaide in bed. Klopt, is iets minder ruim als thuis. Toch maar op ons dooie akkertje aangevaren, we waren gisteren en zijn vandaag tot tegen de middag de enigen die hier in de haven liggen. In Pont du Bois vinden wij het welletjes, meren af  en gaan lekker luieren.
Vaartijd 2.10 uur, 4 sluizen en 10 km.

zonsondergang op de Saone

Dinsdag 7 augustus.
Geen haast, tegen elven naar Corre met onderweg veel dazen die gemeen steken en ons proberen leeg te zuigen. Jack gaat op de namiddag de machinekamer in en is daar tijden bezig met de controle van de schroefas en het vervangen van het vetkoord. Dit is geen pretje bij de temperatuur daar binnen en blijkt het voor zijn elleboog ook niet best.
Vaartijd 3.30 uur , 7 sluizen en 13 km.

Woensdag 8 augustus.
Zo ongeveer als laatste van de schepen vertrokken en even later de Saone opgedraaid. Schitterend weer, warm, zon en veel bos met als gevolg een ware invasie van steekvliegen, reden waarom wij snel onze shorts voor lange broeken verwisselen. Met ieder 2 vliegenmeppers trotseren wij dit gespuis en de apaisyl verdooft de steken. Bij Montureux les Boulay is de steiger nog vrij en omdat wij het voor vandaag wel genoeg vinden blijven wij hier liggen. Tegen de avond is de machinekamer lichtelijk afgekoeld en stelt Jack de galan van de schroefas bij. Rond etenstijd krijgen wij gezelschap van een huurboot, voor het overige is het extreem rustig met de vaart. In de avond bericht van Bert en Henriette: zij komen van het Canal du Midi, zijn in juli naar boven gekomen en varen nu in de buurt richting Nederland. Wij spreken af om elkaar morgen in Port sur Saone te ontmoeten aan de kade.
Vaartijd 2.50 uur,3 sluizen en 22 km.

op sommige sluizen is het echt een beestenboel

Donderdag 9  augustus.
Tijdig de lijnen los voor onze afspraak. Als wij in Port s. Saone aankomen zien wij Bert bezig met afmeren, een betere timing lijkt niet  mogelijk. Bij een aperatief in de stuurhut  eerst ervaringen uitgewisseld, in de middag boodschappen gehaald, samen geborreld tot we laat gaan eten en daarna naar het Festival de Folklore op een honderd meter verder op een plein aan de kade. Volkdansgroepen uit Marokko/Algerije/Benin/ Italie/Guadaloupe en Oezbekistan treden daar op. Omdat de nacht ervoor schepen van de kade losgegooid waren voorzien Jack en Bert de bevestiging van de landvasten met ketting en staaldraad. Jack blijft dan nog tot ver na middernacht de wacht houden maar er gebeurt niets.
Vaartijd 2.25 uur, 3 sluizen en 19 km.

Vrijdag 10 augustus.
Bert en Henriette vertrekken al vroeg naar Corre en wij poetsen het schip. Omdat de apotheek niet de spullen kan leveren die wij nodig hebben, gaat S op de fiets naar Vesoul, ongeveer 12 km. en omhoog. Na zo’n 8 km. wordt de RN plotseling autosnelweg, een omweg van ongeveer dubbele afstand kan wel per fiets maar is erg steil, dus terug in minder dan 30% van de tijd op de heenweg. Jack besluit om 200 meter verder de jachthaven in te varen en regelt daar dat Sanne met de havenmeester naar Vesoul kan rijden om de nodige zaken in het ziekenhuis aldaar te bemachtigen. Ze zijn met een uurtje terug met de spullen die ze gratis meekreeg.
s’Avonds  bij het eten gesmuld van de Belgische frites, gehaald bij de kraam op het feestterrein bij een Vlaamse fritesboer die het leuk  vindt om weer eens Nederlands te kunnen praten. We krijgen een portie voor minstens 4 personen.
Daarna nog een tijd naar het volksdansfestival, slapen  is door alle muziek en lawaai toch nauwelijks mogelijk .

eigenlijk zwemmen schippers nooit

Zaterdag 11 augustus.
Na een korte doch rustige nacht gaan we weer een een stukje zuidwaarts. Wij verduren weer veel aanvallen van steekvliegen (dazen), zij lijken, net als vliegen, veel actiever bij warm en benauwd/vochtig weer en veel sneller agressief.
Als wij tegen enen bij de tunnel van Albin aankomen blijkt deze gesloten te zijn vanwege de middagpauze tot half 2, terwijl alle sluizen wel functioneren, een voor ons wel wat vreemde en inconsequente situatie. Dus dobberen wij 3 kwartier rond, afmeren aan de kant of aan een steiger is niet mogelijk. Na de tunnel krijgen wij van de sluiswachter 2 infofolders over de Saone omdat er een foto van de Artemis in opgenomen is. Nog enkele kilometers verder meren wij af aan een kade boven een stuw waarvan wij weten van vroegere jaren dat het er diep genoeg is en heel rustig,  een paar km. voorbij Rupt, bij de Porte de garde de Chantes, geen dorp in de buurt en geen weg in de omgeving. Toen hadden wij altijd haast, nu willen wij daar een dag blijven liggen. Heeeel stil in de avond en nacht, veel “vallende sterren”.
Vaartijd vandaag 3 uur, 4 sluizen, 1 tunnel en 15 km.

Zondag 12 augustus.
Opnieuw prachtig weer zij het met wolkenvelden. Jack ziet zich genoodzaakt door de grote berg witte motjes die vannacht het leven lieten op het schip, het schip helemaal te wassen en Sanne vermaakt zich met schuurpapier en verfkwast voor het allernoodzakelijkste (Jack voer wat slordig de tunnel in). Daarna genieten we van het mooie weer; in de namiddag overwint Jack de watertemperatuur van de rivier om schroef en ander onderwater-gebeuren te controleren. En weer een mooie avond  in de stuurhut, hoewel het wel erg vochtig is.

miljoenen motten op het schip, de vissen zullen dadelijk weer smullen

Maandag 13 augustus.
Vanochtend weer de nodige witte motjes op het dek. We willen verder maar hebben eigenlijk ook geen zin om te gaan… , toch maar over elven aangevaren. De rivier is prachtig, het landschap mooi. Al zijn we hier al een aantal keren geweest, telkens is het een nieuwe aangename ervaring. Onderweg komen wij steeds meer huurboten tegen en zijn er weinig “eigen” schepen te zien. Omstreeks 2 uur varen wij de haven van Seveux/Savayeux in om daar te overnachten.
In het dorp een stukje verder over de rivier is een klompenmakerij, een Proxi die het nauwelijks redt en een bakker. De gemeentewerkers zijn bezig met de hand onkruid te verwijderen langs de openbare weg en met een snoeimes worden de struiken gesnoeid, zoals wij dat deden in onze tuin. In de haven liggen veel jachten op hun vaste plaats, het verhuurbedrijf heeft er nog maar een paar liggen.
In de avond is er geen geluidje meer te horen en zelfs de steiger verlichting is uit.
Vaartijd 2.45 uur, 3 sluizen en 28 km.

Dinsdag 14 augustus.

dit zijn de fijnste plekken, zomaar ergens aan de kant

Een wandeling naar het dorp voor een verse baguette van de warme bakker, een poetsbeurt van het schip en een nieuwe bib rode wijn bij de captainerie. Dan vertrekken wij terwijl op dat moment vóór ons in de haven ook een huurboot losmaakt. Op datzelfde moment komt nóg een schip om de hoek van het kanaal, dus gaan wij als 3e de tunnel in die 300 meter verderop is. Na de tunnel  wachten we dan op de 2e afschutting die langer duurt dan gewoonlijk omdat er inmiddels 3 huurjachten opgeschut moesten worden die met eindeloos gepruts alle 3 tegelijk in de sluis worden gepropt. Daarna is het heel relaxed verder varen, de eerste schutting nog met een achteropkomend huurjacht dat onderweg afhaakt, maar voorts alleen. Op de eerste 30 km. zijn nauwelijks aanlegmogelijkheden dus hopen wij dat er in Gray nog een plekje voor ons aan de kade vrij is. Warm tot benauwd weer, wolken en zon, nauwelijks wind en opnieuw veel aanvallend ongedierte maar wel een prachtige tocht.
In Gray hebben wij geluk: 2 jachten varen net van de kade weg als wij de sluis uitkomen en daardoor kunnen wij op een plek tussen andere jachten liggen (overigens 10 cm voor en achter over) waar ook stroom beschikbaar is. Prettige bijkomstigheid nu wij het verslag van de reis op het net willen zetten.
In de middag komen en gaan nog een aantal jachten, wij vermaken ons met lezen en de “stad” ingaan: Gray heeft een inwoneraantal van 6.600, vergelijkbaar met Bunnik, maar als plaats niet te vergelijken.
Vaartijd 4.00 uur, 4 sluizen, 1 tunnel en 30 km.

Woensdag 15 augustus.
We besluiten om maar weer eens een dagje te blijven liggen. Het is vandaag Maria Hemelvaart: in Frankrijk nog een echte feestdag. Alle winkels, op één grote supermarkt na hier vlak om de hoek, zijn gesloten. Bovendien hebben we hier elektriciteit en water op de kade, dus de wasmachine kan weer draaien.
Eind van de week zullen we waarschijnlijk in Auxonne aankomen en dan gaan we echt beginnen met het zoeken naar een betaalbare winterhaven. Afhankelijk waar en of we die vinden zullen we daarna pas verdere reisplannen maken. We hebben de tijd.

Dinsdag 24 juli.

Vandaag niet veel bijzonders te melden.Het weer is overwegend zonnig en aangenaam warm. Om de zoveel tijd staat er een sluis op dubbel rood, maar bijna  steeds is de VNF er redelijk snel bij. Onbegrijpelijk dat zoveel mensen toch fouten blijven maken bij het passeren van sluizen: te vroeg invaren, te vroeg uitvaren, proberen te varen als er nog niet of niet meer gevaren mag worden (tussen 7 en 9 uur en 18 en 19 uur mag alleen de beroepsvaart schutten). Elke foute handeling leidt er toe dat de sluis geblokkeerd raakt. Het meest lastige is dan om aan de kant te komen zodat je naar de sluis kunt lopen en daar via de intercom “de service” op te roepen. Aanlegplekken vóór de sluis zijn een uitzondering, ondiepe kanten met grote stenen net onder water en veel brandnetels op de kant zijn dat bepaald niet.

canal de l'Est branche sud, nog altijd even schitterend

We leggen bijtijds aan op een mooie plek met een prachtig uitzicht over het Moezeldal en genieten van de rust en de zon. Eind van de middag wordt die rust wreed verstoord door de komst van een combine die het naastgelegen roggeland begint te maaien. Het lawaai is tot daar aan toe, maar het stof is alles doordringend. Enige uren later is het maaien gedaan, kunnen de ramen weer open, kan het schip geveegd worden en keert de rust weer.
3 Uur gevaren, 6 sluizen en 15 km.

Woensdag 25 juli.
Op tijd de touwe los en varen vlotjes door naar Charmes. We verwachten een volle kade en dat is ook zo, maar na het nodige gefrunnik kunnen we net voor de brug afmeren, mede dankzij de Jobje uit Hellevoetsluis die zijn boot maximaal naar achteren verhaalt. We hopen maar dat de jeugd zich niet gaat misdragen: het gooien van lege flessen vanaf de brug op schepen is hier en daar geen onbekende sport: het blijkt eergisteren de Jobje ook overkomen te zijn toen hij op deze plek lag, maar gelukkig vertelt hij ons dat pas de volgende dag als hij vertrekt en wij een stuk naar achteren kunnen verhalen. Het probleem van bijna al deze kades is dat er steeds meer grote boten (van 20 tot 30 meter lengte) liggen die continue bewoond worden en vaak maanden blijven liggen, waardoor er bijna geen plekjes voor passanten meer overblijven. En natuurlijk: hoe goedkoper de kade, hoe groter de kans dat dit gebeurt. Wij betalen 7 euro per nacht inclusief water en elektriciteit, maar een schip van de dubbele lengte betaalt precies hetzelfde.

gelukkig ligt deze brug niet over het kanaal maar over de Moezel

Overigens is Charmes duidelijk zeer geliefd bij campers, ze rijden af en aan, er staan er zeker wel een stuk of 80. Bijzonder zijn wel de aanhangers, soms met 1 of 2 motoren, maar ook regelmatig met miniauto’s en zelfs eentje met een zweefvliegtuig. Vandaag een prachtige zonnige dag, voor Sanne iets te heet, maar dat gaat nog wel wennen (hopen we).
Vaartijd 4 uur, 9 sluizen, 16 km.

Donderdag 26 juli.
Prachtige dag. Vriend Herman zou zeggen: “bloedverziekend heet”. De Jobje vertrekt en wij verhalen een stuk naar achteren, verder weg van de brug. Het is te warm om iets te doen en daar passen we ons zonder veel moeite aan aan. Elke avond omstreeks 18 uur komt hier een pizzaboer langs met een soort ijscokarretje, deelt aan belangstellenden de menukaart (in 4 talen beschikbaar) uit, komt even later de bestellingen opnemen, waarna je anderhalf uur later een voortreffelijk pizza afgeleverd krijgt.
Vrijdag 27 juli.

met je zweefvliegtuig op stap

Op tijd weg naar Thaon les Vosges. Tot onze verrassing blijkt de kade daar helemaal leeg. Het weer slaat om, in de namiddag regenbuien en onweer. Naast de kade ligt een enorme jeu de boules baan en het is altijd erg vermakelijk te zien met hoeveel fanatisme en bepaald niet zwijgzaam deze sport hier beoefend wordt. De pensioen gerechtigde leeftijd lijkt overigens hier ergens in de buurt van de 55 te liggen.
In de avond zit ik gelukkig nog in het donker in de stuurhut als er plotseling een stuk of 5 jongelui opdoemen die volkomen verrast een paar stappen terugdeinzen als ik ploseling in het gangboord sta. Jachten losgooien is in sommige plaatsen een speciaal vermaak van de jeugd. Na een discussie van een half uur gaan ze er van door. Even daarna zie ik hoe ze in een paar seconden de halve schutting van een kinderspeelplaats in elkaar trappen. Een kwartier later verschijnt de politie die na enkele seconden door rijdt en 10 minuten later met 2 auto’s terugkomt om uitgebreid de schade op te nemen. Een zeer dreigende volgende onweersbui doet tenslotte de rust terugkeren. Maar al met al was het inmiddels half twee.
Vaartijd 4 uur, 11 sluizen, 18 km.

Zaterdag 28 juli.

lekker, net als thuis in de flat

In soms wat hardere dan weer wat zachtere regen doorgevaren naar Epinal. Benieuwd of daar plaats is. Het toegangs kanaal naar Epinal verdient die naam eigenlijk niet, het is meer een sloot. Volgens de VNF 1.60 meter diep, maar de werkelijkheid is volgens mij 1.20 meter water boven 30 cm blubber. Ik moet de motor onder het minimum toerental houden om vooruit te komen en regelmatig de schroef uit z’n werk zetten. Maar na 3 kwartier ploegen zijn we er en leggen aan aan het laatste steigertje dat nog vrij is. Sanne gaat nog even de stad in om onder meer wat foto’s te maken van de 90 m2 gebrandschilderde ramen van de Notre Dame au Cierge en geniet tevens van een orgelconcert dat daar net  begint.
Tegen 6 uur krijgen wij bijna tropisch noodweer. Als we om half acht in het havenrestaurant willen gaan eten gaat dat mooi niet door. Restaurant, het terras, de keuken, alles staat blank, de brandweer is druk doende alles weer droog te krijgen, maar slaagt daar vooralsnog niet in. Tijdens de nacht herhaalt dat hele feest zich nog een keer. Een bootvakantie heeft toch zo zijn voordelen, je blijft drijven. Behalve als …….. zie zaterdag 4 augustus.
Vaartijd 2 uur, 5 sluizen,  9 km.

speciaal gebouwd zandschip bij Thaon

Zondag 29 juli.
Warm, niet erg zonnig, ik doe een aantal klusjes met name wat dingen die na de verbouwing nog niet of niet helemaal naar onze zin/in orde zijn. We lezen wat en deze avond lukt het diner in het restaurant wel.

Maandag 30 juli.
Vroeg op weg, maar helaas net niet vroeg genoeg. Een Duitser vertrekt een paar minuten eerder en is dus ook als eerste bij de sluizentrap: 3 km met 14 opgaande sluizen. De hufter vaart voor ons de eerste sluis in en stelt direct het sluismechanisme in werking. Licht op rood en wij in de achteruit. We hadden er makkelijk samen in gekund. Een Belg die klaarblijkelijk ook ligt te wachten vraagt ons om voor hem te gaan omdat zijn boegschroef kapot is hetgeen voor ons tot veel vertraging zou leiden. We tuffen vervolgens probleemloos het rijtje sluizen door, varen het “bief de partage”, waarnaast ook het stuwmeer van Bouzey ligt dat de watervoorziening van het kanaal regelt, en meren af net voorbij de eerste afgaande sluis aan een prachtige kade bij Girancourt. Zonder voorzieningen, maar wel een supermarkt op een paar honderd meter afstand. Vandaag wisselend bewolkt maar niet koud.
Vaartijd 4.40 uur, 15 sluizen, 18 km.

Dinsdag 31 juli.

zijbeuk van de kerk in Epinal

We blijven een dagje liggen, lekker geluierd. Het is warm, benauwd weer en in de avond weer een stevig onweer.

Woensdag 1 augustus.
Varen in een paar uur naar sluis no 8, prima kade met bolders, hoger op de helling één huisje met een schitterende bloementuin. Het kanaal voert ons steeds meer door een relatief diepe kloof, de telefoons doen het hier ook niet, dus die kun je beter uitzetten anders zijn de batterijen binnen de kortste keren leeg. Vanaf Girancourt tot Fontenay is er ook geen openbare weg in de buurt. Alleen een keurig geasfalteerd pad voor fietsers en natuurlijk de VNF mensen.
Eind van de middag komt er nog een Fransman en even daarna een Nederlands zeiljacht. Deze laatste heeft duidelijk motorproblemen, vaart nu op een buitenboordje. Bovendien hebben de mensen als vaarkaart een overzichtskaart van de Franse waterwegen, formaat A4 en dus geen idee waar ze zitten en hoeveel sluizen er nog komen etc., etc..Geen benul van wat wel en niet kan of mag of moet of hoort. Ze willen naar de Middellandse zee, maar met een dergelijke voorbereiding zou ik niet eens de haven van Hedel uit durven varen. Voor de rest zeg ik er maar even niets over. Gelukkig heeft de man wel een technische knobbel (Delftenaar sprak hij) en kan al zijn technische problemen zelf oplossen.
Vaartijd 2.20 uur, 7 sluizen en 5 km.

een experiment, kunststof sluisdeuren

Donderdag 2 augustus.
We geven de Fransman en de Delftenaar maar een ruime voorsprong en vertrekken anderhalf uur later. Dankzij het feit dat ze 2 sluizen op “dubbel rood” hebben gekregen halen we ze net niet in. We wilden eigenlijk onder sluis 16 bij Méloménil bliven liggen om in  de ‘ferme auberge’ te gaan eten, maar uiteindelijk blijkt de aanlegplek er niet meer te zijn en zo te zien het restaurant ook niet. Resteert slechts het jeugdsentiment (uit eten met vader en met de kinderen).
Maar datzelfde sentiment voert ons tenslotte naar een plek die wij noemen “de bron van de Baron”. Een werkelijk schitterende plek in de middle of nowhwere, waar we helemaal alleen liggen en genieten van de natuur, de stilte en de donkerte. Wij noemen die plek zo omdat, toen we er voor het eerst lagen, er een klein watervalletje uit de bergwand klaterde en er tevens een prachtig groot schip lag, geheten ‘le Baron’, waarvan de eigenaar zei dat het schip zo heette omdat hij  … een baron was. In de namiddag klonk altijd duidelijk hoorbaar maar totaal niet storend Beethoven of Mozart uit zijn schip. Nadien hebben we de baron nooit meer gezien, het watervalletje is er inmiddels ook niet meer. Maar het is een plek waar we samen wel een week zouden willen en kunnen blijven. Maar dan ook alleen samen.
Vaartijd 4.40 uur, 16 sluizen en 12 km.

wel grappig, maar je moet geen tegenligger krijgen

Vrijdag 3 augustus.
Dit keer beperkt het genoegen zich tot maar één dag, enerzijds omdat het weer niet zo mooi is dat we het met de zonnepanelen kunnen redden, dus stroom nodig hebben, ook om de wasmachine eens duchtig te laten werken en anderzijds omdat we mogelijk dit weekend bezoek krijgen.

Zaterdag 4 augustus.
Varen we daarom in een paar uur naar Fontenoy le Chateau. De kade is vrijwel leeg. Alleen de Fransman van eergisteren en de zeilers met zonder vaarkaart liggen er. En passant zij vermeld dat het kanaal (de l’Est sud dus) redelijk en de omgeving schitterend is opgeknapt. Toch zal er nog veel aan de sluizen moeten gebeuren om te voorkomen dat er weer eens een wand instort of een deur of sluishoofd het begeeft. VNF let op uw zaak.
Eind van de middag komt onze Fransman met een krant met foto’s van een rampzalig ongeluk in de sluis waar we een paar dagen geleden zelf nog zijn geweest. Varen is niet moeilijk maar je moet wel op blijven letten. Want het wel een duidelijke fout van de schipper. Gelukkig geen persoonlijke schade maar de mensen zijn wel alles kwijt.
En Sanne heeft s’avonds alle wasgoed weer schoon en opgeruimd.
Vaartijd 3 uur, 10 sluizen en 10 km.

zoals deze spits van 40 bij 5.10 mtr, de enige die we tegenkwamen in het hele kanaal

Zondag 5 augustus.
Het schip krijgt van buiten en van binnen een grote poetsbeurt. En dit logboek/weblog bijgewerkt.

Tot slot nog wat extra foto’s.

uiterst triest dus

maar uiteindelijk wel een fout van de schipper

lekkende muren, levert uiteindelijk instortingsgevaar

maar om wat vrolijker te eindigen:

onze summer residence in de bloemen

In de komende weken zijn wij op de Petit Saone, zo tussen Fontenoy le Chateau en Auxonne.

De weersvoorspellingen zijn nu eindelijk voortreffelijk, dus elke avond zomerbijeenkomst, buiten met een drankje en een hapje. Wie gaan we ontmoeten.

Wil je de foto’s vergroot zien dan erop dubbelklikken. Om terug te gaan naar het bericht klik op terug/back.

Maandag 16 juli.
Sanne doet uitgebreid boodschappen bij de Lidl, helemaal aan de andere kant van het dorp. Aan de ene kant zit dus de Aldi, aan de andere kant de Lidl. Een situatie die je op steeds meer plaatsen ziet en waartegen de kleinere plaatselijke supertjes duidelijk niet zijn opgewassen. Betekent overigens ook dat boodschappen doen steeds meer tijd kost. Gelukkig zijn er meestal nog wel bakkertjes in de nabijheid. Om 12 uur vertrokken. Onderweg komen we de Raaf uit Amsterdam tegen, de tweede spits op deze tocht. De vrachtvaart loopt nu toch echt wel op z’n eind en het wordt dus steeds meer de vraag of de VNF wel door zal gaan om alle kanalen open te houden.  In Dun liggen alle verhuurboten nog voor de wal; op de havensteiger is nog ruim plek over. Vanaf Dun zijn alle sluizen weer ouderwets handbediend. Sluiswachters, veelal werkstudenten, bellen wel steeds door naar de volgende sluis zodat we redelijk vlot kunnen varen. Wij gaan door naar Consenvoye, waar we achteruit het minihaventje invaren. Men heeft duidelijk veel werk gemaakt van het aankleden van de landtong tussen de sluis en het haventje: picnic tafels, speeltoestellen, prachtige bloembakken en planten, maar geen mens te bespeuren. In de haven liggen we ook alleen. Het was vandaag koud en somber maar gelukkig nauwelijks regen.
Vaartijd 5 uur, 8 sluizen en 30 km.

Dinsdag 17 juli.
Droog, winderig en koud. In Verdun gaan we in de industriehaven liggen en zijn weer alleen. Onze “vaste” plek, super rustig en tegenover een gigantische Leclerc. De officiele haven ligt altijd vol, zo ook nu, en slechts een enkeling staat het dubbel liggen toe, dus dat proberen we meestal maar niet meer. In de namiddag wordt het zowaar zonnig en aangenaam warm.
Vaartijd 3.45uur, 4 sluizen, 24 km.

vlak bij Euville, knooppunt van water-, spoor- en verkeerswegen

Woensdag 18 juli.
Om 10 uur aangevaren. De jachthaven is een stuk leger dan gisteren, dus zijn er al veel schepen vóór ons vertrokken. Dat merken we dan ook wel. Bij elke sluis is het wachten óf op voorgangers óf op tegenliggers. We hebben in geen weken zoveel schepen gezien. Een sluiswachter heeft een simpele verklaring: mensen varen niet als het regent, hij had het deze maand nog niet zo druk gehad als vandaag. In Dieu ligt het haventje (6 plekken) vol. We varen door naar La Croix. Pikken daar nog net de laatste vrije plek aan de steiger. Even daarna komen nog diverse schepen binnen en uiteindelijk ligt alles dubbel. Voorheen lagen we hier meestal alleen. Best mogelijk dat het ook iets te maken heeft met het feit dat hier nu ook electriciteit beschikbaar is. En het is nog gratis ook. Vandaag was onze eerste zomers warme dag, zij het met veel wind. Electra,zon en wind: dus Sanne draait snel een was en een paar uur later alles droog in de kast. In de avond voor het eerst deze reis buiten nog een glas wijn gedronken. Maar de barometer zakt gierend en de zwaluwen vliegen door het gangboord.
Vaartijd 5.20 uur, 7 sluizen, 28 km.

Donderdag 19 juli.
Als te verwachten heeft het vannacht fors geregend, inmiddels is het bijna droog, maar somber met veel wind. Ik maak me steeds meer zorgen om de nieuwe meetapparatuur van de vullingsgraad van zowel de drinkwatertank als de zwartwatertank. De drinkwatertank geeft aan nog steeds vol te zijn, terwijl ik aan de ligging van het schip kan zien dat de tanks praktisch leeg moeten zijn. De zwartwatertank apparatuur geeft aan dat die tank nog slechts voor een kwart vol is. Maar bij controle blijkt die ruim meer dan half vol te zijn. Gebeld met de importeur. Afgesproken dat we alles opnieuw zullen instellen zodra we daar de kans toe hebben. Daarvoor moet n.l. de drinkwatertank vol zijn en zwartwatertank leeg.
Om 10.45 uur gaan de touwen los. Passeren St. Mihiel, steiger ligt vol, alles dubbel afgemeerd, een zelfs driedubbel.
Iets na enen komen we voor de sluis van Han: telebediening activeert de sluis niet. Wat we ook proberen, de bovendeuren van de sluis bliven open staan. Met enige moeite Sanne op de kant weten te zetten, die op de sluis de VNF belt: “we komen er aan”. Ondertussen komt van de bovenkant een groot Engels jacht aangevaren, die na een poos wachten toch maar de sluis invaart, waarom niet: de deuren staan nog steeds open. Maar ook hun lukt het niet de zaak in werking te krijgen; de bovendeuren zijn en blijven open. En passant vertellen de Engelsen dat zij gisteren ook al problemen met deze sluis gehad hebben. Nogmaals de VNF gebeld. Duizend excuses en we komen er zo aan. Uiteindelijk duurt het 5 kwartier voor er iemand (een juffrouw) verschijnt. Die rommelt wat in het bedieningshokje en even daarna draait alles weer naar behoren. Zij gaat vervolgens in haar auto zitten lezen, kijkt niet op of om, laat staan dat we enige uitleg krijgen waarom het zo lang geduurd heeft. We vragen er ook maar niet meer om. Na anderhalf uur het schip drijvend te hebben gehouden in een smal kanaal met veel zijwind en geen enkele aanlegmogelijkheid, had ik het wel gehad. Beter om dan maar geen discussie aan te gaan.
De volgende afmeerplek (Sampigny) ligt vol. Onvoorstelbaar, tot nu toe lagen we hier altijd alleen. Terwijl ik werkelijk voorbij kom drijven vindt de eigenaar van een Duits jacht dat ik veel te hard vaar. De afgelopen jaren waren er opvallend weinig Duitsers op de Franse kanalen maar hun aantal is stijgend en omgekeerd evenredig met hun gedrag, de goede niet te na gesproken natuurlijk. In Commercy ligt de kade ook vol, maar als we wat blijven drijven biedt de eigenaar van een groot Engels jacht (de Etty, model luxe motor) aan dat we bij hem opzij mogen. Even daarna komt ook de Seagull nog aan, die we al vanaf Maastricht om de zoveel tijd weer zien. Zij trekken al dagen op met een een oude Zwitserse man, die in Antwerpen overwinterde op een mooie Kuster A40, gekocht in Vriezenveen, zijn eerste schip, nog nooit eerder gevaren. De man is inmiddels ruim in de 70, stokdoof, was het leven in Zwitserland zat, wilde varen en nu onderweg naar Toul waar hij wil overwinteren. Zijn vrouw wil niet varen en blijft in Zwitserland liever in haar tuintje zitten. Het geheel doet mij een beetje denken aan ‘de 100-jarige die uit het raam sprong en verdween’. De bemanning van de Seagull trekt al dagen met hem op en helpt hem door de sluizen heen.
Vandaag heeft het niet geregend, echt waar.
Vaartijd 6.30 uur!,7 sluizen, 31 km.

de bodem van het kanaal net voor we op de Moezel komen, je kunt 3 á 4 meter diep kijken en ziet een weelderige plantengroei

Vrijdag 20 juli.
Die vreugde was van korte duur. Vannacht viel het weer met bakken uit de lucht. We gokken dat er in Euville, een sluis verder, aan de kade een plaatsje is, waar we water kunnen tanken. Als de drinkwatertank tot het randje gevuld is en de zwartwatertank tot de bodem geleegd hang ik weer een klein half uur aan de telefoon met dhr Nardus Schuttevaer, die zeer behulpzaam en geduldig mij helpt met het stap voor stap (her)instellen van de electronica van beide tanks. Nu maar hopen dat het verder goed gaat. Om half drie varen we weer verder, net als het weer begint te regenen. De laatste 4 sluizen op het canal de L’est branche nord worden snel genomen. Vervolgens op het Marne Rijn-kanaal door richting Toul. Inmiddels stortregent het onophoudelijk. We laten Pagny waar de Seagull met hun Zwitser liggen voor wat het is en varen door naar Lay St Remy, waar we vlak voor de tunnel afmeren. Daar ligt ook de Henderika uit Amsterdam die ondanks de gietregen onze lijnen aanpakt. Stille nacht, het regenen hoor je op den duur niet meer.
Vaartijd 4 uur, 5 sluizen en 20 km.

kathedraal van Toul, gezien vanaf de Moezel

Zaterdag 21 juli.
Somber weer, koude wind maar droog. Als het niet regent zijn we tegenwoordig al blij. De tunnelwachter wakker getoeterd, zonder problemen door het “souterrain”. Wel blij dat de nieuwe lamp in onze tunnelverlichting het nu perfect doet. Vervolgens redelijk vlot de tunneltrap naar Toul genomen, 12 sluizen op 9 km. In de haven van Toul blijkt de mooiste plek helemaal vrij. Opnieuw achteruit de box in. Al zeg ik het zelf, bewonderende blikken van de omstanders. Of is het opluchting dat die 26 ton hun schip niet (k)raakt. Als we net liggen begint het te …… regenen. Poosje later 2 Duitse jachten die allebei zwaar geholpen moeten worden. “Varen is niet moeilijk maar aanleggen” sprak eens een sluiswachter tegen mijn vader.  De allersterkte komt echter dit keer van een Nederlands jacht uit ….. (plaats bij mij bekend), waarvan de schipperse luidkeels tegen de stuurman riep: “dat gat is groot genoeg maar of jij hem daarin kunt krijgen???”.
Eind van de middag klaart het wat op. Sanne gokt dat ze wel kan wassen. Half goed gegokt half mis, de eerste was is na 2 uur in de wind kastdroog, de tweede was hangt de hele nacht kletsnat in de kajuit. Want tegen zessen eerst een stortbui en daarna een stevig avondregentje. Dus ook geen lichtspel bij de kathedraal van Toul gezien. Overigens: de haven van Toul is geweldig opgeknapt, uitgebreid en heeft prima voorzieningen en verzorging.
Vaartijd 3,15 uur, 12 sluizen , 1 tunnel en 10 km.

op de Moezel: boot-caravan of caravan-boot ??

Zondag 22 juli.
Het is vanochtend helder, zonnig en erg fris. De kachel moet het opstaan wat draaglijker maken.En we zijn waarachtig niet de enigen. Kalmpjes aan de toko opgeruimd en tegen half elf vertrokken richting Moezel. Na 2 sluizen alweer een half uur oponthoud door een weigerachtige sluis. Maar hier was de VNF al bezig, de jachten die een uur voor ons uit de haven vertrokken waren lagen ook nog te wachten. We draaien de Moezel op en na even wachten op de jachtensluis blijkt ook die problemen te hebben en worden we vervolgens moederziel alleen door de enorme beroepssluis geschut.Wij krijgen nog 2 grote Moezelsluizen met een groot verval waarin wij samen met een engels jacht dat voor de sluis lag te wachten, omhoog gebracht worden. Even later nog een lage kleine sluis en dan draaien wij stuurboord het Canal de l’Est Sud oftewel Canal de Vosges op en stranden opnieuw voor een sluis die voor onze neus op dubbel rood gaat . Terwijl Jack de VNF belt komt er al iemand aan die de zaak snel herstelt. Hij was gewaarschuwd door de sluiswachter van een eerdere sluis dat wij het kanaal op zouden gaan en het probleem was bekend: de deuren sluiten niet goed, kennelijk 10 cm te smal, zodat dit bij elke schutting gebeurt. Wij varen nog even verder en meren af in Richardménil waar het vol komt te liggen. De kade wordt hier nog steeds door vrijwilligers onderhouden en er groeien nog altijd tuinkruiden aan de kant die de gasten mogen gebruiken. Als Sanne de mevrouw, die het havengeld int, daarover een complimentje maakt komt zij later op de avond nog een extra voorraadje kruiden uit haar tuin brengen.
Het weer is opgeknapt, deze dag was het zonnig, wel is de wind naar noord-oost gedraaid en flink toegenomen waardoor het uit de zon koud is.
Vaartijd 6 uur, 8 sluizen en 32 km.

kade van Richardménil, simpel maar alles is er

Maandag 23 juli.
We besluiten een dagje lekker te blijven liggen. De hele dag zon, wel veel wind uit het oosten, lekker in de zon gezeten, gelezen, gewandeld. Een Engels stel is vandaag ook blijven liggen. Op de namiddag komen nog 5 gasten vastmaken, het is veel stiller met de vaart dan gisteren. In de avond wordt het bijna windstil en zakt de barometer.
In de komende dagen varen we naar Epinal. In de komende weken heel langzaam door naar Dijon. In feite bevinden we ons dus voortdurend ergens vlak langs de route Nancy - Dijon.

Dinsdag 24 juli.

Ik voeg nog maar even een dagje toe, want er was steeds geen verbinding te krijgen om het bericht over de afgelopen dagen te plaatsen. Het weer is inmiddels prachtig, ruim 25 graden, licht briesje en bijna steeds volop zon. Zo kennen we Frankrijk weer.

nostalgisch sluisje net vóór het grote aquaduct over de Moezel

We tuffen nu op ons dooie akkertje door richting Epinal.

het aquaduct

canal de l'Est sud, een heerlijk "we zijn weer terug" gevoel.