Maandag 13 juli.
eindelijk een goede bekende: de Sirius
Nog vergeten te melden dat we gisteren een overheerlijke pizza gehaald hebben. Voorlopig halen we liever dan dat we in het restaurantje gaan eten want men neemt het niet zo nauw met de corona-regels. Warm weer, veel zon, soms een enkele windvlaag. In de middag komt er zomaar een eigenaars-schip voorbij en zowaar nog een Nederlander ook, uit Edam. Beetje stug volk, er kan geen groet vanaf. Ik kom tot de ontdekking, nadat Sanne me al vele keren gewaarschuwd heeft, dat ik veel te weinig drink in dit tropisch paradijs. Het is verbazingwekkend hoeveel water je moet drinken om de vochthuishouding op peil te houden. De enige activiteit verder is die van de muggen.
Dinsdag 14 juli = Quatorze juillet = de Franse officiële feestdag.
Daar hebben we vandaag dus niets van gemerkt. Aangenaam warm weer. Op de oevers van het kanaal wordt wel veel gepicknickt door wandelaars en fietsers. Er wordt wat regen verwacht dus de zonwering en de fietsen maar binnen gehaald. Nog steeds zijn er vrijwel geen bootjes en in tegenstelling tot andere jaren zijn de huurboten eigenlijk uitsluitend met Fransen bemand.
Woensdag 15 juli.
ergens op dit plaatje zit een jonge eekhoorn
Sombere dag, vanaf half zes een licht regentje, tegen de middag weer droog. We doen vrij weinig en dat mag nog zelfs een understatement genoemd worden. De Elegance met Karen & David, die hier een vaste ligplaats heeft, vertrekt richting Buzet.
Donderdag 16 juli.
Schip gepoetst. Zwart water tank leeg gepompt, gaat dit keer heel vlotjes; we hebben er de vorige keer Purysan in gedaan (iets onduidelijks dat er voor zorgt dat de inhoud een veel dunnere/fijnere oplossing houdt) en dat werkt prima. Vooralsnog dus geen behoefte om het aanzuigsysteem een grote schoonmaakbeurt te geven. Een klus die ik graag nog even uitstel. In de middag alle messen geslepen. Sanne fietst naar Brax om leeftocht in te slaan. Het weer is gesluierd met af en toe een zonnetje. Temperatuur blijft steken op 25 °C, voor mij fris voor Sanne heerlijk. Laat in de middag komt zowaar de eerste Engelse boot binnen, de Portas van Steve & Jude. We kennen ze wel, maar het zijn geen intimi.
Vrijdag 17 juli.
Beetje somber weer. In de loop van de middag meert de Sirius van Nigel & Tricia af achter de Portas. Zij zijn wel goede bekenden en al snel komt Nigel ons even begroeten. Hij is degene die enkele jaren geleden ons nieuwe batterijen en zonnepanelen met bijbehorende regelsystemen heeft geleverd en geïnstalleerd. In de middag komt ook plotseling de Elegance terug: David is bij het aanleggen gestruikeld en kan nauwelijks lopen vanwege de pijn aan zijn knie-prothese. Zij vertrekken onmiddellijk naar het ziekenhuis maar gelukkig blijkt begin van de avond dat er geen ernstig letsel is. In de avond breekt de zon echt door, we eten weer buiten en lezen tot het echt donker wordt.
Zaterdag 18 juli.
het overwegende beeld van de haven, op de 2 boten achter ons zie je nooit iemand
De Portas vertrekt. Nigel en Tricia komen koffie drinken en bijkletsen. Nigel vraagt nota bene of alle installaties nog prima werken waarop ik zeg dat alles OK is. In de middag blijkt de walstroom weer uitgevallen: Ghislaine is nergens te bekennen, reageert niet op telefoontjes. We gebruiken het liefst walstroom voor de boiler om warm te kunnen douchen. Dus dan maar de motor gestart (het koelwater verwarmt ook de boiler). Maar helaas: als ik de sleutel omdraai is alles wat er gebeurt: ‘klik’ en verder doodse stilte. Nog een paar pogingen maar niet meer dan telkens een zachte ‘klik’ is het enige resultaat. Uitgebreid de startaccu gecontroleerd: voldoende water, prima zuurgraad. Alles lijkt dus prima in orde, maar starten ho maar. Inmiddels blijkt Ghislaine weer op het Office du Tourisme te zijn en zij herstelt de walstroomaansluiting dus kunnen we later op de avond nog heerlijk warm douchen. Vervolgens hoor ik dat de Elegance problemen heeft met de boegschroef: daarom heeft David een monteur gebeld en die komt dinsdag. Dus meteen die monteur gebeld en gevraagd of hij dan ook ons probleem zou kunnen bekijken en oplossen. Op zijn vraag wat het probleem is en mijn antwoord daarop, is zijn gedecideerde conclusie: ‘accu kapot’. De goede man houdt vol dat het de accu moet zijn, maar komt dinsdag ook bij ons kijken. Die paar dagen is het hier nog best uit te houden. Overigens blijkt de goede man Rob Graham te heten, die we nog kennen van een paar jaar geleden toen hij nog havenmeester in Castelmoron aan de Lot was. Maar sinds de overtocht naar de Lot gesloten is, is hij daarmee opgehouden en een eigen bootherstelbedrijfje begonnen.
Zondag 19 juli.
Warm en zonnig. We zijn heerlijk lui. In de middag verhuizen wij onze stoelen naar de wal om iets meer wind te vangen. De temperatuur is inmiddels ruim boven de 30°C. Talloze fietsers en wandelaars maken dat er steeds wel wat te zien is, gelukkig op een ruime en veilige afstand. Sanne haalt wederom een voortreffelijk pizza in het dorp.
Maandag 20 juli.
Als gisteren. Stoelen op de kant en verder niets doen. Vanaf vandaag geldt in Frankrijk een verplichting om in elke overdekte ruimte een mondkapje te dragen. Maar in de plaatselijke epicerie en in de pizzeria is hier niet veel van te merken. De walstroom doet het zomaar, dus Sanne werkt maar liefst 4 wassen af en de boiler zorgt voor heet water zodat ’s avonds alles en iedereen schoon is, de was in de kast en wij in de kooien.
Dinsdag 21 juli.
straat vanaf de haven naar het dorp met de beroemde octogonale gedraaide toren
Lekker op de kade in de schaduw wachten we de komst van Rob af. In de namiddag arriveert hij, meet de accu door en stelt vast dat die, ondanks de goede waarden, geen enkele power meer heeft. Geen zorgen om kapotte relais of startmotor, gewoon een nieuwe accu kopen. Rob zal vanavond op zoek gaan waar hij een geschikte accu kan kopen. Het kost enige overredingskracht om hem te overtuigen dat hij die dan ook moet installeren. Zelf zo’n loodzwaar kreng daaronder plaatsen zie ik niet zitten. Hij sluit overigens niet uit dat het nog wel een paar dagen kan duren alvorens hij er een kan vinden. Het blijft Frankrijk!
Woensdag 22 juli.
Het regent zowaar in de vroege ochtend, overigens nauwelijks de moeite, maar na een uurtje of twee blijft het nog tamelijk lang bewolkt (bij 32 graden). In de namiddag, zodra de zon er weer is, word ik weer gekortwiekt, ditmaal op standje drie. Wij zijn weer eens het enige bewoonde schip aan de kade. De walstroom doet het warempel.
Donderdag 23 juli.
de Elegance gaat het proberen zonder boegschroef
Tot onze verrassing ineens een telefoontje: Rob heeft een nieuwe accu en komt die over een uurtje brengen en installeren. Wij als de sodemieter de vlonders uit de stuurhut, de luiken open en alles zoveel mogelijk voorbereid. En inderdaad, na een uurtje verschijnt hij met een splinternieuwe accu, eenzelfde type als we hadden en zelfs nog iets meer power (1000 Ah). Deze van origine Zwitserse man met overigens een typisch Engelse (Schotse) naam, Rob Graham, heeft toch een iets andere arbeidsethos als de gemiddelde Fransman. De motor start als een tierelier en we kunnen met een gerust hart weer plannen maken. Er liggen vannacht zomaar 2 huurjachten aan de kade.
Vrijdag 24 juli.
Toch blijft het onwezenlijk stil op het water; normaal in deze tijd van het jaar ligt de kade vol en liggen er aan de graskant aan de overkant vaak een stuk of 5 á 6 huurjachten. Ghislaine komt de walstroom weer aansluiten en laat weten dat zij de komende weken met vakantie gaat. Munten voor stroom en water zullen bij de plaatselijke middenstand zijn te verkrijgen. Maar wie bij onverhoopte uitval de zaak moet regelen blijft onduidelijk. Eind van de middag komt zij langs met een oudere dame die ze alles uitlegt en laat zien. Die dame staat heftig te knikken maar ik betwijfel of ze er een bal van begrijpt. We krijgen gezelschap van de Liberty (John en Rosaly), een schip dat ook in Moissac overwintert en verder een tweetal huurjachten die morgen weer verder gaan. En de Elegance doet weer een poging om een week, overigens met een onbetrouwbare boegschroef, varend door te brengen.
Zaterdag 25 juli.
Vandaag is het voorlopig de laatste dag dat Ghislaine er is en uit pure veiligheid tanken we de watertanks maximaal vol. Zonder stroom kunnen we immers wel, nu de motor weer kan draaien, maar zonder water niet. Het blijft overigens behoorlijk warm, meestal heel licht gesluierd en nauwelijks een briesje. De vaart wordt drukker, het is duidelijk vakantietijd en de meeste huurboten hebben hun “wisselweekend”.
Zondag 26 juli.
We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland.