Zaterdag 4 juli.
Een frisse ochtend maar na enige tijd loopt de temp weer aardig op. Eindelijk maar eens aan het weblog begonnen. Alle goede voornemens ten spijt: ik moet me er erg toe zetten omdat er volgens mij nauwelijks iets te melden valt. Over het algemeen zonnig en warm weer, geen scheepsverkeer, veel minder fietsers dan normaal, een enkele jogger en tegen de avond een paar ouders die hun kinderen uitlaten. Ik vraag me af of, als de hond niet uit zou moeten, de kinderen wel buiten zouden komen. Op zich, we liggen op een fantastische plek, maar net als Adam en Eva zijn we alleen in dit aards paradijs. Toen Sanne straks even ging lopen struikelde ze bijna over een slang, maar het is nog te vroeg voor appels. Het blog schiet nog voor geen meter op. Dus laat ik me in de middag maar eens even danig kortwieken door Sanne, standje 4 mm. Krijg je wel een frisse kop, van maar volgens de kapster niet zo geweldig fotogeniek. Een goede bekende informeert ons later op de namiddag over de situatie van een goede vriendin. Het gaat wel wat beter met haar maar zal nog wel wat weken vergen. Net voor 19 uur komt er zowaar een boot door de sluis.
Zondag 5 juli.
Frisse nacht. Na het dek poetsen (samen) haalt Sanne op de fiets brood in Golfech. Daarna verder met het blog. Als dat min of meer klaar is heb ik ineens een nieuw probleem: hoe krijg ik de foto’s van het toestel overgezet op de laptop. Na uren prutsen lukt het uiteindelijk de foto’s één voor één over te zetten. Dat moet anders kunnen. Daarna een selectie maken en de foto’s in het blog plakken. Om de een of andere reden had ik daar voorheen een vrij snelle methode voor, maar die ben ik nu even vergeten. Uiteindelijk wordt alles ‘gepost’ en neem ik mij voor het de volgende keer eerder en sneller te doen. Vandaag één schip gezien.
Maandag 6 juli.
Er blijkt in dit aards paradijs toch wel wat werk verzet te moeten worden. Omstreeks 8 uur verschijnen er 3 busjes en in totaal een man of 12, allemaal voorzien van allerlei soorten op de rug gedragen kanten- en/of bosmaaiers die met onvermoede ijver het hele park en de soms steile hellingen rondom het meer grondig onder handen nemen. Daarnaast nog 2 of 3 cirkelmaaiers en tenslotte een enorme tractor die de dijk langs het kanaal voor zijn rekening neemt. Gelukkig stopt die laatste net achter ons schip, ik was al bijna begonnen de landvasten los te maken, indachtig de versplinterde ruit van enkele jaren geleden. De maaihoogte is ongeveer gelijk aan mijn haarlengte, waardoor er ook nogal wat kale plekken in het terrein ontstaan. Is op mijn hoofd ook! Het zijn overigens duidelijk geen gemeentewerkers, lunchpauze is ongeveer 10 minuten. In de middag pompen we de zwart water tank leeg. Na ongeveer 20 minuten pompen komt de niveau-meter op blauw, dus nu is de tank duidelijk wel leeg. Dat kan haast niet liggen aan datgene wat ik er een paar dagen geleden aan gedaan heb. Maar wat is er dan wel aan de hand. Het enige wat ik kan bedenken is dat de reinigingsvloeistof, het spul dat ik een week geleden in de tank heb gedaan, alle grovere stukjes zover opgelost heeft dat de uitstroom niet meer zichtbaar is omdat er niets meer boven komt drijven, alleen wat schuim aan het einde van het leeg pompen. Voorlopig maar eens even afwachten hoe het de komende week gaat. Controle van het afpomp gedeelte is veel lastiger dan van het aanzuigsysteem en als dat toch nog nodig is doe ik dat liever in een haven waar ik eventueel materiaal en hulp kan krijgen. Vandaag zijn er zomaar 3 schepen voorbij gekomen, een ongekende drukte. En wat daarbij ook erg opvalt is dat ze allemaal super langzaam passeren. Alles is tegenwoordig anders. O ja, het weer: in de ochtend bewolkt met een enkel minimaal spatje, in de middag zonnig en warm.
Dinsdag 7 juli.
Frisse nacht, maar de zon warmt ons snel op. Sanne op de fiets naar de markt in Valence d’Agen, mondmasker op. Grappig effect is dat het dragen van een masker duidelijk aanleiding is voor veel mensen om een iets grotere afstand in acht te nemen. Na het bezoek aan de markt gaat ze nog even (?) naar de Intermarché, misschien niet zo nodig maar wel heerlijk koel. Ongeveer 3 uur later komt ze vrolijk terug bij een ongeruste mij. In de namiddag een wandeling rondom het meer en nog wat foto’s van de witte reigerkolonie gemaakt. Vandaag een drukke dag in de vaart, wel 5 schepen. Voorheen noemden we dat een stille dag. In de avond in de stuurhut genoten van de stilte, de sterren en de opkomende maan.
Woensdag 8 juli.
Vlak voor negenen de motor gestart en op ons dooie akkertje richting Agen gevaren. Daarna verder naar Serignac. Opnieuw de hele dag geen enkel varend schip gezien. In Agen wordt overigens gewerkt aan een enorme uitbreiding van de haven, steigers voor zeker 30 jachten. Lijkt op een gemeentelijke activiteit, want het ernaast liggende verhuur bedrijf heeft daar geen enkel belang bij. Net voorbij Agen, direct na de pont canal, overigens 20 minuten gewacht voor een naar de verkeerde kant openstaande sluis. Sanne met enige moeite afgezet op de kant, die vervolgens bij de sluis op de telefoonknop drukt. Geen enkele reactie, maar wonderlijk genoeg gaan plotseling de deuren aan de beneden kant dicht en loopt de sluis vol. Vermoedelijk zat ergens iemand te lunchen en had niet opgelet dat er soms wel eens een schip door de sluis wil. C’est la France. In Serignac blijkt de muntautomaat kapot, evenals 2 van de 4 elektra paaltjes. Munten alleen bij het Toerist office, maar dat is gesloten. Ook bij de epicerie en het gemeentehuis geen munten. Maar een hulpvaardige ambtenaar meldt dat hij iemand zal sturen. En zowaar, tegen half zes komt de ons welbekende Ghislaine tevoorschijn en kunnen we de nodige munten krijgen, kopen dus. Even met David en Karen gesproken, die qua gezondheid een moeilijke periode achter de rug hebben, maar inmiddels gaat alles weer naar wens.
Donderdag 9 juli.
Zonnig en warm. Helaas werkt de elektra niet. Ghislaine opnieuw weer op de haven en om 11 uur kan Sanne beginnen met het grote was festijn. Maar liefst 4 keer wordt de machine gevuld en telkens gaat alles direct naar buiten in de zon. In de namiddag is alles schoon, droog, gevouwen en in de kast. Ook wordt er nog stof gezogen: wat je met 4 uur stroom al niet kunt doen (Sanne dus).
Vrijdag 10 juli.
Allebei lang geslapen. Zo nu en dan komt er een schip aanleggen en vertrekt er weer een ander. Maar nog steeds geen enkel vergelijk met de normale drukte. Wij passen ons aan en doen vandaag niets: lezen en wat rondkijken. Om 18.30 naar de Elegance (Karen en David) voor een glas wijn en even bijpraten. Na het avondmaal zitten we nog heerlijk buiten en worden in de maling genomen: we horen alsmaar iets in het struikgewas naast de boot maar zien niets. Tot we een poosje later in de boom ongeveer boven ons op 2 meter afstand een klein eekhoorntje ontdekken dat genoeglijk zit te knagen op de bast van een tak. Zo nu en dan kwam er vandaag een bootje voorbij en is er ook een enkele overnachting.
Zaterdag 11 juli.
Wederom prachtig zonnig weer en nauwelijks wind. We fietsen naar de ‘Ferme Roque’ en kopen groenten, fruit, enkele chocola-lekkernijen en natuurlijk enkele flessen van mijn favoriete ‘eau de prune’. In de namiddag blijkt alle stroom weer uitgevallen en dus komt na telefonische oproep onze onvolprezen Ghislaine de boel weer eens herstellen. De oorzaak blijkt een kapotte, verbogen jeton in een van de elektrapaaltjes. Het is mij niet duidelijk waarom dan alles uit moet vallen. Maar goed, we hebben weer stroom (voor de boiler) en water (voor de douche), dus we kunnen uitgebreid en lekker warm onder de pomp. In de middag komt de Mary Lou, een voormalige spits, van sluiswachter Pascal en zijn gade ook weer binnen. Zij zijn een maand op vakantie geweest in de buurt van Carcasonne. Zo zien we langzamerhand toch weer een aantal oude bekenden terug en neemt het ‘weer thuis gevoel’ steeds meer toe.
Zondag 12 juli.
Het weer blijft onveranderlijk mooi, voor Sanne soms iets te warm. Vandaag het logboek bijgewerkt.