Zondag 26 juli.
We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland. Sanne verneemt bij het brood halen dat er vandaag bij de pizzeria geen pizza’s te krijgen zijn vanwege ziekte van de ‘pizzagiere’. Wel kun je in het restaurant eten, maar dat doen we liever niet vanwege de corona. Dus vanavond maar iets improviseren maar dat lukt Sanne altijd prima. Het is redelijk druk met dagjesmensen aan beide kanten van het kanaal. Vanuit onze luie stoelen naast de boot is er dus steeds wel wat te zien. Maar verder doen we niets uitgezonderd een aantal telefoontjes naar familie en vrienden. V., of liever zijn gade, stuurt een groot aantal foto’s van het bezoek van een aantal leden van de CPR in Hrieps. Jammer dat we heel wat activiteiten van de club moeten missen, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. De avond is oorverdovend stil, zelfs de vogels doen daar aan mee.
Maandag 27 juli.
Na vertrek van de 2 huurbootjes zijn we weer alleen met de twee vaste liggers, die overigens niet bewoond worden en waarvan de eigenaren zo nu en dan heel even komen kijken en dan net doen of ze iets te klussen hebben. Omstreeks 10 uur komt de achterbuurman en brengt ons een berg courgettes, enkele paprika’s en uien, alles gekweekt in eigen tuin. Wordt in dank aanvaard. Op de namiddag komt hij nog een keer, ditmaal om zijn brandstoftanks te vullen met rode diesel. Het is jaren geleden dat ik dat gezien heb, maar hij zegt dat hij nog nooit controle heeft gehad. Het is warm, zelfs in de schaduw boven de 30° C.
Dinsdag 28 juli.
Sanne om half acht naar de bakker, ik maak ondertussen het schip vaarklaar. De motor start als een tierelier (wat wil je: 1000 Ah startvermogen) en om 8.15 uur gaan de lijnen los. We varen superkalm, ik ben nog steeds niet gerust op de Python drive, die nog niet geheel onder de juiste hoek staat ingesteld. Om 13 uur liggen we keurig afgemeerd aan het einde van de zwaaikom vlak voor de sluis van La Magistère, prima plek want hier hebben we vanaf 14.30 ook schaduw. Verder wisselend bewolkt en zo nu en dan een vleugje wind. In de kajuit is het nu boven de 30 graden. Omstreeks half negen, we zitten net aan de kaas, huppelt plotseling een ree op 2 meter afstand voorbij. Helaas bleef het diertje niet wachten tot het fototoestel gepakt was. Verder is het doodstil, alleen de trein (Bordeaux-Toulouse) hoor je zo nu en dan (op 1 km afstand) voorbij komen maar dat hindert absoluut niet. . wat open kan, staat open in de hoop op enige afkoeling. Maar veel helpt het niet. Ik kruip rustig onder mijn dekbedje maar Sanne heeft behoorlijk last van de warmte.
Woensdag 29 juli.
Sanne loopt naar de kleine supermarkt in het dorp (is maar 40 minuten lopen zegt ze dan) en ontdekt op de terugweg enkele bramenstruiken vol rijpe vruchten. Dus loopt ze na de lunch terug om te plukken. Ondertussen doe ik een grote controlebeurt in de machinekamer. In de middag is het 38° C en dus doen we niets. Koude vismaaltijd, als altijd overheerlijk. Tegen enen naar bed, het is nog steeds bijna 40 graden. Overigens vandaag vier jachten gezien, that’s all.
Donderdag 30 juli.
Zelfde ochtend-ritueel als gisteren maar het is nu nog iets warmer. Zelfs Sanne vindt het loopje naar het dorp nu toch iets vermoeiender. Na de lunch de watertemperatuur gemeten, 26 graden. Dat moet te overleven zijn en dus ga ik te water om de boegschroef te controleren. Die bleef even hangen in de laatste sluis en bij de andere kant opdraaien kwam er een stuk zwart plastic naar de oppervlakte. Ik wil dus wel graag zeker weten dat er niet nog een stuk plastic in zit. Gelukkig is alles in orde. Dan dus ook maar de grote schroef controleren. Maar eerst even een levensgevaarlijk diertje van de roerkoning verwijderd: ongeveer 8 cm groot, 6 lange poten, gitzwart en over de hele lengte van kop en rug een dunne witte streep. Inmiddels gewend aan de watertemperatuur zie ik hoe vuil de zijkant van het schip is, overal vuil op en aan de onderkant van het berghout en massa’s vogelstront op het vrijboord. Dus toen maar een dik uur gepoetst wat gelukkig niet al te moeilijk bleek omdat ik net kon staan op de bodem met het water tot oksel hoogte. Zwemmend is dat poetswerk nauwelijks te doen. Al met al een onverwacht middagje werken, maar de overheerlijke koude maaltijd die Sanne op tafel toverde met een heerlijk glas wijn deden dat snel vergeten. We zitten nog tot ver na middernacht buiten.
Vrijdag 31 juli.
Ondanks de warmte toch vrij goed geslapen. Sanne gaat na het ontbijt weer naar de winkel en op de terugweg bramen plukken. Ik probeer de laptop waar nodig te updaten, maar een grote windows update via hotspot is wel iets wat veel geduld vraagt. Met nog wat andere programma’s ben ik zeker 4 uur bezig. Maar de laptop is overigens ook niet nieuw meer. Het is nog warmer dan gisteren dus we doen alleen het uiterst noodzakelijke. We zien vrijwel geen fietsers en in totaal over de hele dag 2 jachten. Tegen 19 uur steekt er een windje op maar dat brengt geen enkele verkoeling, integendeel, de wind is loeiheet. Stilte heerst verder alom, ook in de omliggende dorpjes.
Zaterdag 1 augustus.
Vandaag zou het iets minder heet zijn en bovendien is er op het voorliggende traject her en der wel wat schaduw. Dus tijdig op pad, we liggen om 9 uur voor de eerste sluis en varen superkalm door naar Moissac. Onderweg komen we de Mercator nog tegen met Sylvianne (ex havenmeester Toulouse) en Bruno, op weg naar Castet en Dorthe. De ons toegezegde plaats in de haven blijkt even voor aankomst ingenomen door een Deens jacht. Christian, de nieuwe havenmeester weet kennelijk nog steeds niet dat hij bij reserveringen een bordje moet ophangen op de betreffende plek. We kunnen nog net afmeren aan een stukje kade tussen het ponton waarop de werklui van de gemeente werken aan het aanbrengen van de nieuwe kademuur en de Thetis, een oude Hollandse platbodem, nu in bezit van een Canadees stel. Niet zo’n bijster gelukkige plek, damwand met stalen verbindingsbalken op de buitenrand. De afstand tussen die rand en de wal is bijna een meter, maar goed, we hebben een plek. Volgens Christian vertrekken die Denen morgen weer maar Sandra meldt dat zij meerdere nachten willen blijven. Christian heeft de zaken nog duidelijk niet in de hand. Vóór de Denen ligt de Liberty, die vertrekt maandag naar de werf in Castelsarrasin en dan kunnen we in elk geval naar hun plek verhuizen. Zal ook wel moeten als de werklui weer verder aan de kade willen werken, al zal nog moeten blijken of ze verschijnen want de vakanties in Frankrijk zijn nu begonnen. Verder ligt de haven inmiddels stampvol, deels met dubbel afgemeerde schepen van allerlei buitenlanders die Frankrijk niet in kunnen of mogen vanwege het Corona-gebeuren. Normaal mag er in het seizoen nooit dubbel gelegen worden. Sandra, vrouw van de overleden havenmeester Jim, helpt Christian nog steeds met het runnen van de haven, maar die is eigenlijk meer met zijn rondvaarboot bezig dan met de haven. Daardoor is er overdag eigenlijk geen adequate zorg voor de haven. Bovendien zijn er nu allerlei Fransen met de meest onwaarschijnlijke vaartuigen die je hier vroeger nooit zag en die ik liever niet voor of achter ons schip wil hebben en zeker niet langszij. Er zijn overigens opvallend weinig wandelaars/kijkers op de kade. Ik ben nog een paar uur zoet met het zoeken naar de oorzaak van het uitvallen van de controlelampjes van de zwart- en drinkwatertanks. Uiteindelijk lijkt alles weer te werken, maar ik weet niet waarom. Het is wel uiterst onhandig werken op je knieën onder de eettafel bij een temperatuur van ruim boven de 35 graden. Rustige en doodstille avond, zelfs de anders meestal nogal luidruchtige Bulgaren laten zich nauwelijks horen.
Zondag 2 augustus.
Zon en wolken wisselen elkaar af, het is nu aangenaam warm. Sanne gaat niet daar de markt; het is daar erg druk en er zijn veel mensen die nog nooit van afstand houden, laat staan van mondmaskers gehoord hebben. Waarschijnlijk net als in Nederland alleen hier nog geen antidemonstraties. Daar zou overigens de gendarmerie hier wel raad mee weten. Als de Liberty vertrokken is willen we direct op hun plaats gaan liggen, tot grote woede van een Fransman die net aankomt en daar had willen lunchen: “slechts twee uurtjes” (het is inmiddels bijna half drie). Ja dat kennen we, en dan 2 uur later blijken ze toch maar een nachtje te willen blijven. De woedende eigenaars roepen naar links en rechts dat het ongehoord is dat ze niet even mogen lunchen, maar Sanne geeft geen krimp. De plek is voor ons en even later liggen we daar dan ook, weinig manoeuvreer-ruimte maar het gaat perfect (volgens 2 andere schippers!). We liggen nu net vóór de Karanja, het roer afgeschermd voor ‘bumperboten’, aan een nieuw aangelegd stuk kade, zodat we nu makkelijk en veilig op en van het schip af kunnen. Stef belt dat hij niet bij ons weblog kan komen. Ontdek dat ik dat zelf ook niet kan. Zoonlief gebeld die vermoedt dat het een probleem van de server is, hij kan er ook niet bij. Zal morgen met de beheerder van de server bellen. In de loop van de namiddag begint het stevig te waaien met soms flinke vlagen. Eigenlijk is dat best lekker met deze temperatuur. Om half 12 jagen de muggen ons naar binnen en gaan we ‘plat’.
Maandag 3 augustus.
We kunnen rustig uitslapen want de haven-werkploeg is nergens te bekennen. Weinig of liever geen nieuws. Langzaam aan verzamelen we wat spullen die mee naar huis moeten. Dit keer ook veel wasgoed, omdat dat thuis makkelijker en minder warm is. Overigens lijkt het er op dat de temperatuur in Nederland naar zuid-Frans niveau gaat.
Dinsdag 4 augustus.
Het grootste deel van de dag besteed aan het naar de auto brengen van allerlei spullen die mee naar huis moeten. 50 mtr lopen, trap op, 50 mtr naar de auto en dan de omgekeerde weg terug. Lijkt niet zo’n geweldige klus, maar bij 35° C is het toch een heel gedoe. We nemen het nodige extra mee naar huis, vooral wasgoed, omdat het aan boord te heet was om ook de wasmachine nog te laten draaien. Als avondmaal eten we een broodje kebab.
Woensdag 5 augustus.
Vroeg uit de warme kooien. Zoals gewoonlijk lukt het ons niet om op de geplande tijd (6 uur) te vertrekken, maar klokke 7 uur zijn we toch onderweg. Redelijk voorspoedige reis. Om 20 uur zitten we thuis aan een overheerlijke loempia.
We zijn nu een weekje in huis en gaan dan weer terug naar thuis. Dus het volgende bericht van de Artemis laat nog zeker 2 weken op zich wachten.
We besluiten om toch maar nog even te blijven liggen. De voorspelde temperaturen gaan nu richting de 40 graden en dan is de grotendeels beschaduwde plek die we nu hebben toch best wel lekker. Van de andere kant moeten we omstreeks volgend weekend weer in de thuishaven (Moissac) zijn, vanwege een kort uitstapje naar het goede vaderland. Sanne verneemt bij het brood halen dat er vandaag bij de pizzeria geen pizza’s te krijgen zijn vanwege ziekte van de ‘pizzagiere’. Wel kun je in het restaurant eten, maar dat doen we liever niet vanwege de corona. Dus vanavond maar iets improviseren maar dat lukt Sanne altijd prima. Het is redelijk druk met dagjesmensen aan beide kanten van het kanaal. Vanuit onze luie stoelen naast de boot is er dus steeds wel wat te zien. Maar verder doen we niets uitgezonderd een aantal telefoontjes naar familie en vrienden. V., of liever zijn gade, stuurt een groot aantal foto’s van het bezoek van een aantal leden van de CPR in Hrieps. Jammer dat we heel wat activiteiten van de club moeten missen, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. De avond is oorverdovend stil, zelfs de vogels doen daar aan mee.
Maandag 27 juli.
Na vertrek van de 2 huurbootjes zijn we weer alleen met de twee vaste liggers, die overigens niet bewoond worden en waarvan de eigenaren zo nu en dan heel even komen kijken en dan net doen of ze iets te klussen hebben. Omstreeks 10 uur komt de achterbuurman en brengt ons een berg courgettes, enkele paprika’s en uien, alles gekweekt in eigen tuin. Wordt in dank aanvaard. Op de namiddag komt hij nog een keer, ditmaal om zijn brandstoftanks te vullen met rode diesel. Het is jaren geleden dat ik dat gezien heb, maar hij zegt dat hij nog nooit controle heeft gehad. Het is warm, zelfs in de schaduw boven de 30° C.
Dinsdag 28 juli.
Sanne om half acht naar de bakker, ik maak ondertussen het schip vaarklaar. De motor start als een tierelier (wat wil je: 1000 Ah startvermogen) en om 8.15 uur gaan de lijnen los. We varen superkalm, ik ben nog steeds niet gerust op de Python drive, die nog niet geheel onder de juiste hoek staat ingesteld. Om 13 uur liggen we keurig afgemeerd aan het einde van de zwaaikom vlak voor de sluis van La Magistère, prima plek want hier hebben we vanaf 14.30 ook schaduw. Verder wisselend bewolkt en zo nu en dan een vleugje wind. In de kajuit is het nu boven de 30 graden. Omstreeks half negen, we zitten net aan de kaas, huppelt plotseling een ree op 2 meter afstand voorbij. Helaas bleef het diertje niet wachten tot het fototoestel gepakt was. Verder is het doodstil, alleen de trein (Bordeaux-Toulouse) hoor je zo nu en dan (op 1 km afstand) voorbij komen maar dat hindert absoluut niet. . wat open kan, staat open in de hoop op enige afkoeling. Maar veel helpt het niet. Ik kruip rustig onder mijn dekbedje maar Sanne heeft behoorlijk last van de warmte.
Woensdag 29 juli.
Sanne loopt naar de kleine supermarkt in het dorp (is maar 40 minuten lopen zegt ze dan) en ontdekt op de terugweg enkele bramenstruiken vol rijpe vruchten. Dus loopt ze na de lunch terug om te plukken. Ondertussen doe ik een grote controlebeurt in de machinekamer. In de middag is het 38° C en dus doen we niets. Koude vismaaltijd, als altijd overheerlijk. Tegen enen naar bed, het is nog steeds bijna 40 graden. Overigens vandaag vier jachten gezien, that’s all.
Donderdag 30 juli.
Zelfde ochtend-ritueel als gisteren maar het is nu nog iets warmer. Zelfs Sanne vindt het loopje naar het dorp nu toch iets vermoeiender. Na de lunch de watertemperatuur gemeten, 26 graden. Dat moet te overleven zijn en dus ga ik te water om de boegschroef te controleren. Die bleef even hangen in de laatste sluis en bij de andere kant opdraaien kwam er een stuk zwart plastic naar de oppervlakte. Ik wil dus wel graag zeker weten dat er niet nog een stuk plastic in zit. Gelukkig is alles in orde. Dan dus ook maar de grote schroef controleren. Maar eerst even een levensgevaarlijk diertje van de roerkoning verwijderd: ongeveer 8 cm groot, 6 lange poten, gitzwart en over de hele lengte van kop en rug een dunne witte streep. Inmiddels gewend aan de watertemperatuur zie ik hoe vuil de zijkant van het schip is, overal vuil op en aan de onderkant van het berghout en massa’s vogelstront op het vrijboord. Dus toen maar een dik uur gepoetst wat gelukkig niet al te moeilijk bleek omdat ik net kon staan op de bodem met het water tot oksel hoogte. Zwemmend is dat poetswerk nauwelijks te doen. Al met al een onverwacht middagje werken, maar de overheerlijke koude maaltijd die Sanne op tafel toverde met een heerlijk glas wijn deden dat snel vergeten. We zitten nog tot ver na middernacht buiten.
Vrijdag 31 juli.
Ondanks de warmte toch vrij goed geslapen. Sanne gaat na het ontbijt weer naar de winkel en op de terugweg bramen plukken. Ik probeer de laptop waar nodig te updaten, maar een grote windows update via hotspot is wel iets wat veel geduld vraagt. Met nog wat andere programma’s ben ik zeker 4 uur bezig. Maar de laptop is overigens ook niet nieuw meer. Het is nog warmer dan gisteren dus we doen alleen het uiterst noodzakelijke. We zien vrijwel geen fietsers en in totaal over de hele dag 2 jachten. Tegen 19 uur steekt er een windje op maar dat brengt geen enkele verkoeling, integendeel, de wind is loeiheet. Stilte heerst verder alom, ook in de omliggende dorpjes.
Zaterdag 1 augustus.
Vandaag zou het iets minder heet zijn en bovendien is er op het voorliggende traject her en der wel wat schaduw. Dus tijdig op pad, we liggen om 9 uur voor de eerste sluis en varen superkalm door naar Moissac. Onderweg komen we de Mercator nog tegen met Sylvianne (ex havenmeester Toulouse) en Bruno, op weg naar Castet en Dorthe. De ons toegezegde plaats in de haven blijkt even voor aankomst ingenomen door een Deens jacht. Christian, de nieuwe havenmeester weet kennelijk nog steeds niet dat hij bij reserveringen een bordje moet ophangen op de betreffende plek. We kunnen nog net afmeren aan een stukje kade tussen het ponton waarop de werklui van de gemeente werken aan het aanbrengen van de nieuwe kademuur en de Thetis, een oude Hollandse platbodem, nu in bezit van een Canadees stel. Niet zo’n bijster gelukkige plek, damwand met stalen verbindingsbalken op de buitenrand. De afstand tussen die rand en de wal is bijna een meter, maar goed, we hebben een plek. Volgens Christian vertrekken die Denen morgen weer maar Sandra meldt dat zij meerdere nachten willen blijven. Christian heeft de zaken nog duidelijk niet in de hand. Vóór de Denen ligt de Liberty, die vertrekt maandag naar de werf in Castelsarrasin en dan kunnen we in elk geval naar hun plek verhuizen. Zal ook wel moeten als de werklui weer verder aan de kade willen werken, al zal nog moeten blijken of ze verschijnen want de vakanties in Frankrijk zijn nu begonnen. Verder ligt de haven inmiddels stampvol, deels met dubbel afgemeerde schepen van allerlei buitenlanders die Frankrijk niet in kunnen of mogen vanwege het Corona-gebeuren. Normaal mag er in het seizoen nooit dubbel gelegen worden. Sandra, vrouw van de overleden havenmeester Jim, helpt Christian nog steeds met het runnen van de haven, maar die is eigenlijk meer met zijn rondvaarboot bezig dan met de haven. Daardoor is er overdag eigenlijk geen adequate zorg voor de haven. Bovendien zijn er nu allerlei Fransen met de meest onwaarschijnlijke vaartuigen die je hier vroeger nooit zag en die ik liever niet voor of achter ons schip wil hebben en zeker niet langszij. Er zijn overigens opvallend weinig wandelaars/kijkers op de kade. Ik ben nog een paar uur zoet met het zoeken naar de oorzaak van het uitvallen van de controlelampjes van de zwart- en drinkwatertanks. Uiteindelijk lijkt alles weer te werken, maar ik weet niet waarom. Het is wel uiterst onhandig werken op je knieën onder de eettafel bij een temperatuur van ruim boven de 35 graden. Rustige en doodstille avond, zelfs de anders meestal nogal luidruchtige Bulgaren laten zich nauwelijks horen.
Zondag 2 augustus.
Zon en wolken wisselen elkaar af, het is nu aangenaam warm. Sanne gaat niet daar de markt; het is daar erg druk en er zijn veel mensen die nog nooit van afstand houden, laat staan van mondmaskers gehoord hebben. Waarschijnlijk net als in Nederland alleen hier nog geen antidemonstraties. Daar zou overigens de gendarmerie hier wel raad mee weten. Als de Liberty vertrokken is willen we direct op hun plaats gaan liggen, tot grote woede van een Fransman die net aankomt en daar had willen lunchen: “slechts twee uurtjes” (het is inmiddels bijna half drie). Ja dat kennen we, en dan 2 uur later blijken ze toch maar een nachtje te willen blijven. De woedende eigenaars roepen naar links en rechts dat het ongehoord is dat ze niet even mogen lunchen, maar Sanne geeft geen krimp. De plek is voor ons en even later liggen we daar dan ook, weinig manoeuvreer-ruimte maar het gaat perfect (volgens 2 andere schippers!). We liggen nu net vóór de Karanja, het roer afgeschermd voor ‘bumperboten’, aan een nieuw aangelegd stuk kade, zodat we nu makkelijk en veilig op en van het schip af kunnen. Stef belt dat hij niet bij ons weblog kan komen. Ontdek dat ik dat zelf ook niet kan. Zoonlief gebeld die vermoedt dat het een probleem van de server is, hij kan er ook niet bij. Zal morgen met de beheerder van de server bellen. In de loop van de namiddag begint het stevig te waaien met soms flinke vlagen. Eigenlijk is dat best lekker met deze temperatuur. Om half 12 jagen de muggen ons naar binnen en gaan we ‘plat’.
Maandag 3 augustus.
We kunnen rustig uitslapen want de haven-werkploeg is nergens te bekennen. Weinig of liever geen nieuws. Langzaam aan verzamelen we wat spullen die mee naar huis moeten. Dit keer ook veel wasgoed, omdat dat thuis makkelijker en minder warm is. Overigens lijkt het er op dat de temperatuur in Nederland naar zuid-Frans niveau gaat.
Dinsdag 4 augustus.
Het grootste deel van de dag besteed aan het naar de auto brengen van allerlei spullen die mee naar huis moeten. 50 mtr lopen, trap op, 50 mtr naar de auto en dan de omgekeerde weg terug. Lijkt niet zo’n geweldige klus, maar bij 35° C is het toch een heel gedoe. We nemen het nodige extra mee naar huis, vooral wasgoed, omdat het aan boord te heet was om ook de wasmachine nog te laten draaien. Als avondmaal eten we een broodje kebab.
Woensdag 5 augustus.
Vroeg uit de warme kooien. Zoals gewoonlijk lukt het ons niet om op de geplande tijd (6 uur) te vertrekken, maar klokke 7 uur zijn we toch onderweg. Redelijk voorspoedige reis. Om 20 uur zitten we thuis aan een overheerlijke loempia.
We zijn nu een weekje in huis en gaan dan weer terug naar thuis. Dus het volgende bericht van de Artemis laat nog zeker 2 weken op zich wachten.