ARTEMIS 8e week reis 2016 (week 22)
Maandag 30 mei.
havenoverzicht St. Sylvestre, aan de overkant het lage ponton in Penne d'Agenais
Regen, en niet zo’n beetje ook. Met ook nog veel wind, vrijwel recht op de kont. Dat geeft regelmatig een doordringend bonkend geluid als de golven onder het achterschip slaan, maar er staat te veel stroming om het schip op de hand te keren. Geen zin om bij dit k….. weer te gaan varen. Tegen tien uur verschijnt de “regisseur du port” om te melden dat we uiterlijk vrijdag hier weg moeten, want dan is de kade gereserveerd voor een heel groot passagiersschip, wel 26 meter lang. Ik probeer nog hem uit te leggen dat het onzinnig is een kade van 90 meter daarvoor in z’n geheel te reserveren omdat er dan voor geen enkel jacht nog plaats is. Maar hij ziet dat anders, of liever: hij weet absoluut niet hoe het werkt in een haven, zoals zo vaak met lokale ambtenaartjes. Maar goed, maakt ons niets uit, wij zullen dan al lang weer vertrokken zijn. Ik probeer hem ook nog uit te leggen dat het niet onhandig zou zijn om een vuilcontainer bij de haven te plaatsen, maar dat blijkt onder de competentie van een ander ambtenaartje te vallen. C’est la France. Ondertussen heb ik sinds gisteren een (on)behoorlijk pijnlijke elleboog en idem pols. Lijkt het gevolg van een onjuist gebruik van de wandelstok, toen we eergisteren die 2 km steile helling hebben gelopen. Aantal telefoontjes gepleegd, mailen of sms-en gaat niet meer want ik zit al boven het toegestane dataverbruik.
Dinsdag 31 mei.
boomstammen komen in file voorbij
Weer heeft het de hele nacht afwisselend hard en zacht geregend en het ziet er naar uit dat dat ook vandaag zo blijft doorgaan. We besluiten dus opnieuw te blijven liggen. Hopelijk blijft de oversteek over de Garonne nog een poos mogelijk ondanks de steeds hogere waterstand. Vaak wordt juist omgekeerd omstreeks deze tijd die oversteek zelfs beëindigd wegens gebrek aan water; als dat gebeurt zit je mogelijk wel tot november vast op dit stuk Lot een dan ben je, zoals dat heet, de Sjaak. Hopelijk morgen droog en misschien wel een klein beetje zon. Kan tenminste de kachel uit, en hoeft de elektrische deken niet meer aan.
Woensdag 1 juni.
De hoop vervliegt snel, het blijft gewoon verder regenen. Kan gelukkig wel weer op het internet, quotum voor de nieuwe maand is ingegaan. Wifi is in dit dorp een onbekend fenomeen. Overigens moest ik nog ergens een nieuwe muis zien te krijgen, want de oude heeft het badje niet overleefd. Nooit aan gedacht dat je zo’n ding ook bij de Intermarché kunt kopen, maar zowaar ze hebben er een, de laatste in het schap. Ondertussen hadden we (logisch natuurlijk) wel waargenomen dat het water geleidelijk aan het stijgen was. Maar het was toch even schrikken toen er om plusminus 20 uur op het schip geklopt werd en daar de buurman (van het schip vóór ons (aan een drijvende steiger)) in de gietregen stond met de mededeling dat in de komende uren het water met 1 á 1,5 meter zou gaan zakken omdat er stuwen gestreken werden in verband met het al hoge water en de verwachte verdere watertoevloed. Pas op dat moment ontdekten we dat het water al zeker 20 cm gezakt was; gelukkig lagen we op drie vrij lange lijnen en maar één korte, die nog net niet zo onder spanning stond dat het grote mes er aan te pas moest komen. Dus lijnen opgevierd en toen overlegd wat te doen. Wat ons in de uren daarvoor al wel was opgevallen was de enorme hoeveelheid drijfhout, van kleinere en grotere takken, maar ook hele boomstammen en zelfs een enkele boei die met steeds grotere snelheid voorbij dreven. Dus wat te doen: blijven liggen met het vervelende risico dat we ónder de kade zouden kunnen komen met reling en gangboord, omdat er onder het normale waterniveau over een heel stuk geen beschoeiing blijkt te zitten: dat betekent de hele nacht door blijven controleren. Het alternatief: oversteken naar een drijvend ponton aan de overkant van de rivier, met de inmiddels snel toenemende tegenstroom, een rivier vol drijfhout, de stromende regen en de ondertussen ingevallen duisternis ook geen risicoloze onderneming. Na enige aarzeling besluiten we tot het laatste. Het schip blijkt de stroom makkelijk de baas te kunnen, dat ik geen drijfhout geraakt of bij de schroef gekregen heb was meer geluk dan wijsheid. Al zeg ik het zelf, de overtocht werd afgesloten met een perfecte aanleg- manoeuvre, zodat we eigenlijk al vast lagen aan het ponton vóór de inmiddels gewaarschuwde bootbewoners van die kade hulp konden bieden. Achteraf blijken we ondertussen wel enkele regels overtreden te hebben want er mag s’nachts niet gevaren worden op de Lot en inmiddels was er ook al enkele uren een absoluut vaarverbod van kracht. Echter een adequaat infosysteem voor dit soort situaties hebben ze niet. Maar iets meer uit de wind, afgemeerd aan een prima én drijvende steiger, hebben we de ergste zooi opgeruimd, ons natte goed uitgetrokken, een extra stevige oorlam genomen en zijn vervolgens heerlijk gaan slapen. Inmiddels was het water inderdaad al ruim een meter gezakt. Jammer dat van zo’n hele escapade geen foto’s zijn gemaakt. Overigens liggen we nu dus op de plek waarheen we anders morgennamiddag verkast zouden zijn omdat we op vrijdag niet aan de vaste hoge steiger mochten liggen vanwege die vermaledijde passagiersboot.
Donderdag 2 juni.
stuw bij Lustrac, aan de boomstam op het rotsblok kun je zien hoeveel hoger het water heeft gestaan
Als we wakker zijn kijken we onze ogen uit: vriendelijke kades lijken nu plotseling hoge muren geworden, alsof je onder in een sluis ligt, het water van de rivier stroomt met hoge snelheid en het is onbeschrijflijk hoeveel hout en ook andere troep er voorbij giert. Wellicht het meest opmerkelijk: het regent niet, afgezien van wat spetters. Is nog wel fris. Vandaag het hele schip een uitgebreide poetsbeurt gegeven. Dat was ook ernstig nodig, regen is tegenwoordig viezer dan ooit en bij de escapade van gisteravond laat hebben we ook niet erg opgelet op of onze schoenen wel schoon waren. Op het einde van de middag begint het water plotseling weer te stijgen en bij het naar bed gaan is het niveau weer vrijwel normaal. Wonderbaarlijk zo snel als ook dat gaat. Maar vooralsnog blijft het vaarverbod van kracht en we vernemen verder dat de loodsdienst over de Garonne is gestaakt vanwege ook daar het hoge water.
Vrijdag 3 juni.
Lustrac: prachtig gerestaureerde sluis en molen. Water nog steeds 1.5 meter boven peil.
Her weer betert wat, veel bewolking en dreiging maar het blijft zowaar nu echt droog en is iets warmer. Met een trui is het best te hebben, nadat het binnenboord is opgewarmd met de scheepskachel, die dit jaar al meer uren gedraaid heeft dan in de vorige 2 jaar samen. Sanne laat de wasmachine overuren maken. Het ponton waaraan we nu liggen is heel erg laag dus kunnen we heel makkelijk het berghout ‘bijplekken’. Was vorig jaar maar gedeeltelijk gebeurd. Eind van de middag ziet deze kant er weer fantastisch uit dankzij de onovertroffen schildervaardigheden van Sanne. Ik bel de VNF: de loodsdienst over de Garonne is voorlopig voor een week gestaakt vanwege te hoog water. Een crue noemen ze dat hier, verwar dat vooral niet met de wijnterm cru, want een grand cru is echt heel iets anders als heel hoog water. Nou ja, vooralsnog is hier op de Lot een totaal vaarverbod dus we kunnen sowieso niet varen en is de passagiersboot ook niet gearriveerd. De handhaving van zo’n verbod is wel erg simpel: de sluizen worden niet bediend!! Voor de rest stroomt het hier ‘oerend’ hard en komen er nog steeds enorme hoeveelheden bomen en takken voorbij.
Zaterdag 4 juni.
als je niet mag varen dan ga je maar fietsen
De stroming lijkt wat af te nemen, hetgeen met name inhoudt dat de enorme hoeveelheid drijfhout wat langzamer voorbij komt. Nog steeds een vaarverbod. Om 11 uur samen en met alle bedden- en ander wasgoed naar de overkant naar de wasserette. Om 13 uur ligt alles weer schoon op de bedden of in de kast. Het is niet koud maar wel erg regen-dreigend weer. Varen mag nog steeds niet, dus gaan we op de fiets naar het ca 8 km verderop gelegen Lustrac, waar de volgende en tevens laatste sluis op onze voorgenomen route is. Wel, blij dat we op de fiets waren: inderdaad een prachtig gerenoveerde sluis met molen, heel uniek. Maar erboven en vooral eronder een kolkende rivier met lullig korte (5 meter) aanlegplekken. De oorzaak is trouwens duidelijk: het normale verval is hier 1.03 meter, op dit moment bedraagt het ongeveer 2.50 meter. Ik neem aan dat we hier in deze situatie nooit fatsoenlijk doorgekomen waren; het vaarverbod lijkt volstrekt redelijk. Het weer wordt overigens steeds beter en vooral ook zonniger, gepaard gaande met een strak windje. Al na enige tijd fietsen merk ik het: pet vergeten. En dan wordt de kleur van de hoofdhuid snel gelijk aan mijn vroegere haarkleur. Als het pijn gaat doen dan maar een zakdoek op mijn kop. Helaas werkt zo’n eenvoudig middel niet tegen zadelpijn. s’ Avonds het schip gedraaid, kunnen we morgen de bakboordkant bijwerken en liggen we bovendien meer met de kop op de wind en de zon op de kont.
Zondag 5 juni.
Een echte zondag, uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan. Markt(je) op de kade, heerlijke verse groenten en fruit gekocht. Het bijwerken van het berghout aan bakboord kost maar een fractie van de tijd die de ander kant vergde. Duidelijk dat we meestal aan stuurboord afmeren. Inmiddels redelijk zonnig weer met zo nu en dan een stevige wolk. We genieten van een passende zondagsrust. De sluizen zijn nog steeds gesloten. Overigens worden wij in de avonduren bezig gehouden door de vele vissers om ons heen die zo nu en dan behoorlijk grote joekels uit het water lepelen. Benieuwd of morgen het vaarverbod wordt opgeheven.
Inmiddels, het is nu maandagmorgen, weten we dat de sluizen nog steeds gesloten blijven. Dus gaan we maar weer wat klussen. Maar ze moeten wel opschieten, want zaterdag gaat het weer regenen!!