REIS 201
Woensdag 4 augustus tot en met zondag 15 augustus
Foto’s te vergroten door er op te klikken!
Honderden 'fruitstraten'
Aan een boom zo vol geladen ...
Pas in de middag verlaten we Moissac. Het schrijven van dit verslag -het vorige bericht dus- en vooral het aanpassen van de foto’s kost vaak nogal wat tijd en dataverkeer en het gratis gebruik van internet in de haven maakt het aantrekkelijk om een en ander niet via ons dongeltje af te handelen. Onderweg in Valence d’Agen kijken we onze ogen uit naar alles wat er op de oevers is opgebouwd voor het beroemde klank- en lichtspel dat daar jaarlijks gedurende 14 dagen wordt opgevoerd. Voor wie er ooit in de gelegenheid toe is: zeer aanbevelenswaardig. Voor ons is het ook dit jaar weer niet weggelegd omdat er geen enkele plek in de buurt is om het schip fatsoenlijk af te meren.
maar gewoon oprapen kan ook
We leggen aan een stukje voorbij Golfech, opzij van een kunstmatig meertje, het Lac Bleu de Bergon, prachtig aangelegd. Net als het hele dorp overigens (met zelfs een groot golfslag zwembad). Compensatie voor het wonen naast een kerncentrale?? Meestal liggen we hier moederziel alleen, zo ook deze avond. Maar de volgende avond liggen er tot onze verbazing maar liefst 5 boten, met gelukkig wel telkens 100 mtr tussenruimte.
Vrijdag 6 augustus door naar de kade van Serignac, tegenover de door Sanne intensief geinspecteerde pruimen boomgaard.
Deel van 'historisch' dorp
We liggen net vóór een al wat ouder Pedro-jacht, die we al veel vaker onderweg gezien hebben. De gesprekken over en weer duren dan ook steeds langer. Het office du tourisme stuurt nu elke dag een aardige meid langs die zelfs een officieel papier uitreikt, dat je aan deze bijzonder populaire kade (water en stroom gratis) maar 2 nachten mag blijven liggen. Maar ja, het office is zaterdagmiddag, zondag en maandag gesloten, dus geen controle. (Be)rekenende lieden maken daar duidelijk gebruik van. Om heel eerlijk te zijn: ook wij smokkelen er een extra nachtje bij. Zaterdag op de fiets naar de “pruimenboerderij”. Iets lekkers dat van of met pruimen gemaakt kan worden en dat zij niet verkopen moet nog uitgevonden worden. Wat betreft enkele alcoholica kan de kwaliteit komende winter bij ons thuis proefondervindelijk worden vastgesteld.
Maandag 9 augustus keutelen we op ons gemak door naar Buzet. Opnieuw geluk: aan de kleine kade voor ‘ons’ restaurantje is nog net één plek vrij. In de middag natuurlijk het onvermijdelijke bezoek aan de cave. Het begint er op te lijken dat ze hier toch ook -eindelijk- in de gaten hebben dat je de prijzen niet oneindig op kunt voeren. Fantastisch mooie rosé voor € 1,60 de liter. s’Avonds heerlijk gegeten. Ook dit restaurant is een absolute aanrader. Bovendien voor ons extra comfortabel - het schip ligt op 20 meter afstand. Een extra ‘degustief’ is dan ook geen enkel probleem.
Weer een prachtige zonsondergang
Dinsdagochtend door naar Villeton, plaats genoeg. Het weer is al enkele dagen matig, veel bewolking, soms wat gemiezer. De “jardin pedagogique” levert weer ruim fruit en groente, het maakt niet uit wat je koopt, druiven of radijs of wat niet al, aan het einde wordt alles tezamen gewogen en de prijs is € 1,- per kilo. De pizeria, dit keer op 50 mtr afstand, produceert vooral overheerlijke vis-pizza’s.
Donderdags verslikken we ons eerlijk gezegd wel een beetje in een fietstocht naar Clairac, om daar een stuk langs de Lot te fietsen. Het was in totaal ruim 40 km en dat is best te doen, maar gevoelsmatig was het 35 km stevig klimmen en 5 km dalen. Bovendien loopt de aangegeven fietsroute niet direct langs de rivier en is daarom touristisch niet overmatig aantrekkelijk. Maisvelden kunnen we in Nederland ook genoeg zien.
Vrijdag 13 augustus varen we tenslotte naar het (ook dit jaar weer) eindpunt van de reis : Meilhan sur Garonne. Een enthousiast onthaal in dit fantastische haventje valt ons toe: Mike, de havenmeester/ bootverhuurder heeft een prima plek voor ons vrijgehouden, bekende varensgasten en landbewoners nodigen ons uit op het terras voor een welkomstdrankje en later op de avond eten we overheerlijk bij Malcolm en Lucie van de Body & Soul, die hier alweer 2 jaar vrijwel vast liggen.
Weerzien met oude vrienden
Nauwelijks bijgekomen van dat alles genieten we de volgende avond in het hooggelegen dorp van een geslaagde “moules et frites”, tesamen met enige honderden gasten, van overal uit de oude en nieuwe wereld. We gaan het hier best nog wel 2 weken uithouden.