REIS 2010
Maandag 24 mei tot en met maandag 31 mei
(Klik op de foto’s voor vergrotingen)
Met wisselend bewolkt weer vertrekken we op maandag ochtend naar La Redorte. Na 2 uurtjes varen en maar 1 sluis zijn we bij de schitterende nieuwe kade die men daar heeft aangelegd. Helaas heeft men zich niet bedacht dat de meeste privé boten net iets dieper steken dan de 70 cm die de huurboten nodig hebben. Uiteindelijk lukt het toch om een plekje te vinden op het einde van de kade, net voor de Hodi, een relatief nieuwe Engelse mini-luxemotor, waar we 2 jaar geleden een poosje samen mee in Lacourt St. Pierre hebben gelegen. Altijd weer leuk dat soort ontmoetingen. Overigens is deze nieuwe kade voorzien van water- en electra aansluitingen: voor 1 euro krijg je 30 minuten stroom en water. Zo krijg je de kosten er wel uit. Maar in anderhalf uur kan S. net 2 wassen draaien en zijn de laptop en de telefoons weer opgeladen.
Aan de andere kant van de haven ligt de Kleine Beer en even verderop liggen Max en Gerrie met hun tjalk, zo hebben we langzamerhand in alle havens wel wat bekenden.
Dinsdags blijven we liggen, S. fietst naar Rieux om een oude kerk te bezichtigen en in de namiddag drinken we een glas bij Max en Gerrie.
Woensdag ochtend vertrekken we bijtijds, we willen vanavond in Marseillette liggen. Uiteindelijk lukt dat wel, niet op de bedoelde plek boven de sluis, maar net ervoor. Oorzaak, grote drukte met huurboten en een hotelboot met de snelheid van een slak op een teerton, waardoor we bij de 3-ling sluis van Fonville ruim 2 uur oponthoud hebben. We hadden ons er al mee verzoend beneden te moeten overnachten (naast een drukke weg) toen de sluiswachter duidelijk maakte dat hij alsnog wel een groep van 3 boten naar boven wilde sluizen, ook al werd het daarmee ruim half 8. Heel bijzonder voor een sluiswachter op het Canal du Midi. Maar in dank aanvaard. We varen dus door tot voor de sluis van Marseillettte en knopen daar stevig vast. Terecht, want die nacht krijgen we nog een zware onweersbui over ons heen.
Donderdag bijtijds op en meteen om 9 uur door de sluis. Even later passeren we de Evolutie, die vlak naast onze haven altijd overwintert en nu al een paar dagen afgemeerd ligt aan een mooie nieuwe kade. Net als wij zijn zij ook onderweg naar Moissac, waar ze een aantal weken op de rivier de Tarn willen doorbrengen.
Ook in Marseillette, we hebben het al op een flink aantal plaatsen meer gezien, zijn weer hele stukken oever compleet kaal gemaakt: de aantasting van de majestueuze platanen door een schimmelziekte begint nu toch wel desastreuze vormen aan te nemen. Op deze manier komt het voortbestaan van het kanaal ernstig in gevaar, de oevers worden niet meer vastgehouden door de wortels en het waterverlies door verdamping en toename van de waterdoorlating van de bodem (geen bladerlaag) neemt sterk toe. Hoewel ze al jaren bezig zijn met de bestrijding van de ziekte is de kanaalbeheerder duidelijk aan de verliezende hand.
Kleine kade bij Trèbes
De sluizentrap van Trèbes wordt voorspoedig genomen en net voor lunchtijd meren we af aan een kleine kade ongeveer 1 km voorbij het dorp. Een uurtje later meert de Evolutie achter ons af en is de kade dus meteen vol. Het is een prachtige plek, midden in de natuur, stil en rustig. Jammer dat het weer niet meewerkt, het is fris en regenachtig en opnieuw, het wordt eentonig, veel wind. Ongelooflijk, nog steeds de wintertent erop en s’ochtends de kachel even aan om de kou uit de oude botten te verdrijven. Al geef ik grif toe: ik ben een koukleum.
Zeldzame verstekeling
Vanwege het belabberde weer blijven we op vrijdag maar weer een dagje liggen. Met enige moeite de fiets op de wal gekregen zodat Sanne boodschappen kan doen. Die avond lezen we op de mail een heel triest bericht: onze vroegere buurvrouw is plotseling overleden. We besluiten om de volgende dag naar Carcassonne te varen, te proberen een plek te vinden om het schip bewaakt achter te laten en zo mogelijk een vlucht naar Nederland te boeken.
Zaterdagochtend bijtijds opgestaan, maar we blijken niet de enigen te zijn. Als we om 9 uur voor de eerste sluis liggen zijn er al 2 boten voor ons. Gebeld naar de haven in Carcassonne: we kunnen een plek reserveren, maar alleen aan de openbare kade. Dus kunnen we niet allebei weg, want je kunt je schip daar absoluut niet onbemand laten liggen.
Bijna on-Frans goede organisatie in deze haven
Uiteindelijk blijkt het ook niet meer mogelijk om een zodanige vlucht te boeken dat één van ons met zekerheid op tijd bij het afscheid kan zijn. Noodgedwongen moeten we dus op andere wijze blijk geven van onze betrokkenheid, wat uiteindelijk dank zij de hulp van vrienden aan het thuisfront ook lukt. Verdrietig dat het tenslotte zo moest en dat we niet naar het afscheid konden.
Zondag en maandag blijven we min of meer noodgedwongen in de haven liggen. De zoveelste storm met uitschieters tot 90 km/uur komt over ons heen. Wij kunnen ons gelukkig permiteren om in die omstandigheden te blijven liggen, feitelijk een geluk bij een ongeluk dat we nu toch in een haven met stroom en water liggen.
Haven van Carcassonne, links het afgesloten deel, rechts de 'openbare' kade. De Artemis met nog steeds de wintertent op (31 mei).
Dat geldt echter niet voor al die huurboten; die hebben voor 1 of 2 weken geboekt en moeten hun schepen op tijd weer inleveren. Maar al die huurbakken zijn beslist niet gemaakt om bij deze zware winden enigszins behoorlijk te kunnen manoevreren, nog afgezien van het feit dat ze met volstrekt onkundige en onervaren bemanningen varen. Op zich geeft het voor ons wel een hele hoop vermakelijk spektakel. Maar voor hun is het inderdaad beslist niet leuk. Aanleggen duurt soms wel bijna een uur, soms wordt het maar opgegeven en proberen ze in de sluis te komen om door te varen. Er wordt behoorlijk wat schade gevaren en nog meer ruzie gemaakt. Ik betwijfel of alle huwelijken dit soort dagen doorstaan. Op een gegeven moment komen 2 boten tegen elkaar aan lagerwal terecht in de hoek van de haven net voor de sluis. Wat ze ook doen, ze komen er niet weg en krijgen hooglopende ruzie. Om een lang verhaal kort te maken, na anderhalf uur modderen gaat de grootste van de twee alsnog de sluis in, de kleinste maakt uiteindelijk vast op de steiger, waarna de bemanning zijn spullen pakt en onmiddelijk van boord vertrekt met de mededeling aan de havenmeester dat de verhuurmaatschappij het bootje maar moet komen ophalen.