Een hele rustige week. En dat mag ook best, we worden tenslotte een jaartje ouder. Bijna 4 dagen bij Golfech gelegen onder de rook van een kerncentrale. Waarbij je natuurlijk wel eens denkt aan de diverse lekkages die er van Franse kerncentrales in de afgelopen maanden gemeld zijn. Of erger nog: aan mogelijk niet gemelde lekkages. De plek waar we liggen is zo rustig dat je de vissen kunt horen zwemmen.
Merkwaardig is wel dat er s’nachts zo nu en dan een heel ielig belletje klingelt. Eerst hebben we niet in de gaten waar dat vandaan komt. Maar na een paar dagen (nachten) blijkt er in de laaggelegen weide aan de overkant van het kanaal s’nachts een kleine kudde schapen te weiden, waaronder dus een belhamel. Overdag moeten ze plaats maken voor een paar ponies.

foto_1_weblog_deel_6.JPG

Het weer is de eerste dagen prima, zon en ongeveer 30 graden, lekker weer om wat te schilderen (de boot), bij te kleuren (zelf) en heerlijk te lezen. Maar donderdag slaat het plotseling om (verf natuurlijk nog net niet droog) met een geweldige onweersbui.  De temperatuur zakt meteen zo’n 15 graden (plamuur krimpt onmiddelijk stuk). La vie des mariniers n’est pas sans tristesse.

Wat verder nog een merkwaardige zaak is: op 1 september is het seizoen plotseling totaal over. Op zich is dat niet zo’n ramp alleen zijn dan ook allerlei leuke restaurantjes plotseling gesloten of nog maar zeer beperkt open. En dat is jammer als je in september iets te vieren hebt.

Vrijdag zijn we naar Serignac gevaren, daar is een gemeentelijke aanlegplaats met gratis water en electriciteit. Dus echt iets voor zuinige Hollanders. Tot onze grote verbazing ligt er slechts èèn (Engels) bootje. De eigenaar meldt onmiddelijk dat ie het heel vervelend vindt dat hij hier nog minstens een week blijft liggen want zijn gasten kunnen niet eerder arriveren.

Omdat het weer afgrijselijk blijft, vrijwel continu regen, besluiten we door te varen naar Buzet. Daar is ook een prima aanlegplek (niet gratis) die hoort bij een niet te versmaden restaurant. Met enige moeite konden we daar nog een plaatsje vinden en dus hebben we zaterdagavond uitgebreid en fantastisch lekker gegeten. Daarna aan boord voor het eerst de kachel aan.

foto_2_weblog_deel_6.JPG

Buzet is meteen het verste punt van onze reis dit jaar. We hebben nu nog een week of 5 à 6 om weer terug te varen naar onze winterhaven met ongeveer 120 sluizen. We willen ons daarbij niet erg haasten en bovendien moet het hele schip in de komende weken nog in de was gezet worden, zodat onze trouwe Artemis weer goed beschermd de Franse winter door kan komen.

Tot volgende week.