Logboek week 6-10 en 13-10
Zondag 6 oktober.
Sanne maakt bij de sluis nog wat foto’s, waarmee we t.z.t. wellicht de toedracht van mijn onvrijwillige duik kunnen toelichten. Door een misverstand staan die foto’s al in het vorige bericht. Om 11 uur zeggen we gedag tegen de bemanning van de Anneke en vertrekken we richting Moissac. De zon is alweer achter de wolken schuil gegaan en bij Castelsarrasin begint een druilerige regen, met overigens een stevige zijwind. Net na aankomst in Moissac krijgen we een kletterende hagelbui op ons dak, maar daarna wordt het weer wat rustiger en komt zelfs de zon soms even te voorschijn. Maar al met al koelt het toch flink af, zelfs Sanne vind het binnen wat killig. We gaan proberen of we deze week klaar kunnen komen met de voorbereidingen van het schip voor de winter.
Maandag 7 oktober.
Afspraak gemaakt met Iain dat hij morgen de motor een beurt geeft, filters en olie wisselen etc. In de middag bij de Intermarché een nieuwe douche garnituur gekocht en die ‘s avonds meteen aangesloten. Sanne werkt op het dek de laatste verf beschadigingen weg en knapt de slechte plekken onder de voorbank grondig op, ziet er beter uit dan in jaren. Het quasi-hout van het front, het roer en het buitenboord achterop worden zo goed mogelijk geschuurd en geprepareerd voor een vernisbeurt morgen.
Dinsdag 8 oktober.
Prima weer. Samen met Iain de motor en keerkoppeling verzorgd en winterklaar gemaakt. Sanne zet het grootste deel van het kajuitdek in de was. Nog steeds geen uitsluitsel van de VVAA over de reisverzekering: hoe moeilijk kan het zijn om te beslissen tot een paar dagen uitstel.
Woensdag 9 oktober.
Heeft vannacht geregend en de temperatuur is een stuk lager. Even naar de overkant gevaren om diesel bij te tanken voor de winter. Viel tegen: toch nog 200 liter. Naar later blijkt precies een halve liter teveel, die via de ontluchting overloopt. Poetsen dus. De oorzaak is dat het peilglas gevuld wordt vanaf de bodem van de dieseltank en daar zit klaarblijkelijk nogal wat bezinksel. Die tank zal dus nog eens een keer grondig schoongemaakt moeten worden maar dat is geen leuke klus. Dus blijft het voorlopig bij het schoonmaken van het peilglas, evenmin een leuk klusje. Met Dough overlegd over de rokende Eberspecher, maar hij heeft een luchtverwarming en wij een waterverwarming en dat werkt nogal verschillend. Na urenlang zoeken op het internet vind ik een dealer die het apparaat volgend jaar kan servicen. N.B. op 9 km afstand van Toulouse. Zal een en ander op het lijstje van Serge voor het komend voorjaar zetten. Gek genoeg geeft de kachel overigens de laatste dagen geen enkel probleem meer, geen spoor van rook. Maar een servicebeurt na 10 jaar zal geen kwaad kunnen.
Donderdag 10 oktober.
Na een koude nacht is het mooi weer en komt de temperatuur in de loop van de dag net iets boven de 20 graden. Het vooronder krijgt een grote opruim- en schoonmaakbeurt, bovendien wordt alle verf, voor zover nog bruikbaar, overgebracht naar de “kelder”, de ruimte onder de vloer in de kajuit. De kans dat het daar vriest in de winter is vrijwel nul. Verrassend zoveel ruimte je dan ineens weer hebt. Verne en Roy komen een aperitief drinken, de dames houden het bij witte wijn, Roy en ik vergelijken de ‘eau de vie des prunes’ en de ‘aquavit’: het pruimenvocht is toch onze favoriet. Het is een gezellige zit in de stuurhut en net warm genoeg.
Vrijdag 11 oktober.
Sanne wordt pas tegen koffietijd wakker dus ik kan heerlijk rustig aan het blog werken. Bovendien is het dek kletsnat, dus het in de was zetten moet nog maar even wachten, tot een poos na de late lunch. Verne en Roy vertrekken overmorgen en hevelen de inhoud van hun diepvries over in de onze, die daarmee gelijk overvol is. Tegen zessen naar Le Paris waar we met ruim 20 schepelingen van bootjes in onze haven en in Castelsarrasin ons verdriet over het einde van het seizoen wegdrinken. Bijzonder gezellig, het is nog prachtig weer en warm genoeg op het terras. Om 20 uur gaan we met Roy en Verne eten bij Le Fromage Rit, deze keer zijn ze wel open en serveren een perfect diner. Tegen 22.30 terug aan boord. Overigens kregen we vanmiddag bericht van de VVAA dat ze accepteren dat we een aantal dagen later terugkomen, maar geen verblijfskosten mogen declareren. Toch wel een beetje een opluchting,
Zaterdag 12 oktober.
De ochtend is grauw maar droog. Nemen afscheid van Roy en Verne. Sanne zet het laatste deel van het dek in de was. Tegen 5 uur komen Flora en Dough gedag zeggen, zij gaan overmorgen terug naar Schotland (brrrrr). De laatste dagen hebben we veel last van een merkwaardig soort kevers, die een beschutte plek voor de winter zoeken. Ze zitten zelfs in het wasgoed, dat buiten te drogen hing; ik merkte dat toen ik een schoon overhemd aantrok en iets voortdurend voelde kriebelen in mijn oksel.
Zondag 13 oktober.
Weer een prima en redelijk warme dag. Ik pruts wat aan het blog en Sanne begint binnenboord wat te ruimen. We doen alles rustig aan nu we weten dat we ons niet meer zo hoeven te haasten. In de middag verhalen we de Artemis naar achteren tot naast en tegen de Karanja van onze Singaporese vrienden. Zelfde plek dus als vorig jaar. Het is droog en de voorspelling voor de komende dagen is regen, dus daarom nu alvast onze definitieve plek ingenomen, Het is altijd een poosje plussen en minnen voordat de boot zodanig naar mijn zin ligt dat ik daar tijdens de winter geen zorg over hoef te hebben. In de haven en aan de wal wordt het nu steeds rustiger.
Maandag 14 oktober.
We beginnen met wat spullen in te pakken. Dat is iedere keer een stuk langs de kade, de trap op, in de auto stouwen en weer terug. In de regen is dat niet echt fijn. Iain en Kaz komen afscheid nemen, zij vertrekken morgen met de camper naar Spanje en mogelijk komend voorjaar naar Dominica. Tijdens de avond en de nacht flink wat regen en onweer, maar we slapen prima.
Dinsdag 15 oktober.
Het blijft regenen en het wordt nu toch duidelijk kouder. Sanne haalt de laatste boodschappen en ik werk het blog bij, na alle toestanden bij sluis 5 is dat soms toch wel een beetje emotioneel. In de namiddag lopen we even naar Patrick en Laurence waar we lekker te borrelen en discussiëren over allerlei plaatselijke toestanden en vooral allerlei problemen met de Police Municipale. Heeft m.n. te maken met de merkwaardige gemeentelijke bepaling dat je je auto in de hele gemeente nooit langer dan 7 dagen op dezelfde plek mag parkeren. Het gekke is echter dat ze zelden auto’s met een buitenlands kenteken wegslepen. Onze auto heeft wel eens 3 maanden op dezelfde plek gestaan zonder enig probleem.
Woensdag 16 oktober.
De verwarming bijtijds aangezet want het wordt nu toch echt gewoon koud. De zon komt er zo nu en dan wel even door, maar we liggen nu aan de schaduwkant van het kanaal, terwijl de vrij sterke wind hoofdzakelijk uit zuidelijke richtingen waait, dus recht op de kont. En omdat we met regelmaat spullen naar de auto moeten brengen staat de achtertent steeds open. Beetje water bijgetankt, we denken dat we net niet genoeg hebben tot zaterdag. Waterfilters schoongemaakt, wasmachine droog gemaakt en winterklaar, medicijnvoorraad gecontroleerd en geselecteerd: waar is toch de tijd dat we alleen een buisje paracetamol nodig hadden? Om 18 uur komen Jim en Sandra nog even een hapje en een drankje halen. Morgen begint het grote inpakken en het ziet er naar uit dat dit veelal in de regen zal moeten.
Donderdag 17 oktober.
Alle kleding wordt uitgezocht: er zijn 3 mogelijkheden: vuilnisbak, mee naar huis of blijft aan boord. Mee naar huis wordt dan nog onderverdeeld in schoon , moet gewassen worden en onderweg nog nodig. Het zal niemand verbazen dat hierbij nog wel eens wat discussies plaatsvinden, voor een belangrijk deel als gevolg van mijn onwetendheid over wat en hoe en Sanne’s fanatisme om voor bijna alles een alternatieve bestemming te bedenken. Ik zal voor jullie de details hier niet vermelden. Eén ding is zeker, ik heb teveel kleding. Een flink deel is zelfs helemaal niet gedragen deze zomer. Of komt dat omdat mijn dierbare echtgenote veelal supersnel roept dat wat ik aan heb nu toch echt niet meer kan en gewassen moet worden. Niet belangrijk verder. Eind van de dag begint de auto aardig vol en het schip aardig leeg te raken. Na het diner allebei nog gedouched, want morgen gaat het water er af.
Vrijdag 18 oktober.
Als altijd een rommeldag. Alle eet- en drinkwaar wordt verzameld, er is natuurlijk altijd teveel over. Alle kasten worden nageplozen, schoongemaakt en weer ingeruimd, idem met de koelkast enz. enz. De waterpomp wordt om de paar minuten aangezet om de tank leeg te krijgen, dan de slang loskoppelen bij de pomp en alle leidingen doorblazen. Het verbaast me elk jaar weer dat je dat na een half uur weer allemaal opnieuw moet doen omdat er toch weer water in de leidingen zit. Het leeghalen van de boiler is helemaal een ramp, via een minipijpje moet alle 45 liter afgetapt worden in de machinekamer en dan telkens via een klein emmertje afgevoerd worden. Als we denken klaar te zijn gebeurd er plotseling iets heel geks: de waterpomp die het water uit de tanks haalt begint plotseling te lopen en we horen weer overal water in de leidingen borrelen. Geen idee hoe dat kan, kennelijk was de pomp niet goed afgezet en heeft er zich bovendien door het van voor naar achter over het schip lopen toch nog wat water achter in de tank verzameld. Maar het doorblazen van de leidingen en alle kranen moet allemaal weer opnieuw gedaan worden. En dat is een secuur klusje want als er iets kapot vriest ben je volgend jaar de pisang. Dat is ook elk jaar heel spannend: je vult de watertanks, dan zet je de pomp aan en dan hopen en afwachten of de zaak op druk komt, (telkens na een minuut de pomp afzetten en overal luisteren en eventueel kijken of er ergens iets lekt). Maar goed, uiteindelijk zijn we ruim na 19 uur klaar. Ondertussen nog wel de inlaatkraan van de dekwaspomp met antivries gevuld. De afsluiters van de douche, de keuken en de zwart-watertank doen we morgenvroeg wel. Sanne haalt nog gauw even een paar broodjes kebab die we met een stevig glas soldaat maken. Moe maar voldaan naar bed.
Zaterdag 19 oktober.
Bijtijds op en ontbeten, Sanne werkt de koelkast af, maakt wat brood voor de lunch klaar en ik sjouw met de ene doos na de andere tas naar de auto, niet geholpen door een fijne motregen. Als elk jaar bedenken we weer hoeveel antivries waarin moet en oefenen we weer de grote truc om de afsluitkraan net dicht te zetten op het moment dat de antivries er doorheen stroomt. Ben je iets te vroeg of iets te laat dan zit er nog geen antivries of geen antivries meer in de kogelkranen. En als die kapot vriezen …….., laten we daar maar even niet aan denken. Ruim na elf uur is de klus geklaard, alle elektra af, gas af etc. De zonnepanelen blijven natuurlijk wel aangeschakeld zitten maar alleen gekoppeld aan de accu’s. Jim nog even gedag gezegd en voorzien van een fles bubbels en van de bootsleutels. En dan zijn we op weg naar het hoge noorden. Het weer is inmiddels wat opgeklaard, ongeveer 15 graden en droog. We rijden vlot door, het is nergens echt druk en tegen zessen zijn we bij ons vaste B&B adres, even ten zuiden van Orleans.
Daar liggen ze dan, winterklaar en wachtend op ons en op het voorjaar
Zondag 20 oktober
In de stromende regen vertrekken we, na een stevig ontbijt, richting Parijs. Het giet onophoudelijk en dat maakt het rijden op hoge snelheid best inspannend. De ruitenwissers zijn deze zomer erg droog geworden en niet zo soepel. Parijs wordt vlot en zonder problemen genomen. Na een uiterst aangenaam intermezzo in Nuenen arriveren we vlak voor 24 uur thuis in Driebergen. De hoognodige spullen uit de auto meegenomen, een stevige slaapmuts genomen en naar een lekker warm bed. In huis werkt dit keer alles zonder uitzondering naar behoren. Auto uitpakken doen we morgen, maar dat hoort niet meer bij het reisverslag, al is het nog wel minstens een dag werk. Overmorgen kunnen we dan beginnen met de voorbereidingen voor de reis van volgend jaar.
Ondanks alle pech hebben we dit jaar toch nog 108 motor uren gemaakt en 106 sluizen genomen.
Eindstand van de motor: 3556 uur.
Als je belangstelling hebt voor dit soort verhalen, kijk dan ook eens in het logboek van Verne (van de Karanja) (https://www.travelswithverneandroy.com/ Met name in de stukken van 2018 komt ook de Artemis geregeld voor. Als journaliste/fotografe kan ze veel beter verhalen dan een amateur als ondergetekende.
Sanne en ik zouden het wel erg leuk vinden om eens te horen wie dit blog allemaal lezen. Dus laat eens wat van je horen en vooral ook wat we zouden moeten veranderen. Op dit moment zijn we van plan om het volgend jaar heel anders aan te pakken, maar we weten nog niet precies hoe. Idee is: per dag 1 (één) foto met een wat uitgebreider onderschrift.