Logboek week 14-07
Zondag 14 juli.
De haven voor ons alleen.
De kade raakt leeg, iedereen is vertrokken en ’s avonds liggen we weer als enigen in de haven. Het wordt in zekere zin een beetje saai. Het is en blijft bloedheet, elke dag brandende zon en boven de 35° C. Het is helemaal niet slecht dus, maar absoluut te heet om iets te ondernemen. Dus schilderwerk repareren is er absoluut niet bij. Het enige wat we doen is elke ochtend en avond het schip poetsen in een poging om zoveel mogelijk vlekken van de platanen te verwijderen. Dat scheelt aan het einde van de vakantie een heleboel werk. Maar het is altijd wel erg gezellig om een glas wijn op het terras te drinken. Het besluit om pas naar bed te gaan als de temperatuur binnenboord onder de 30 graden is, maakt de nachten ook korter, omdat het al vroeg licht is.
Maandag 15 juli.
spelende kinderen met eindeloos veel pret op (en in) het water
In de haven en op het kanaal blijft het onvoorstelbaar rustig. Geen idee waarom het zo stil is dit jaar. Men roept dat het mogelijk een gevolg is van het gestoethaspel met de Brexit en de daarmee gepaard gaande daling van het Britse pond. Dat maakt een vakantie in Frankrijk voor de Engelsen natuurlijk wel duurder, maar waar zijn dan al die schepen?
Dinsdag 16 juli.
Het weer verandert niet, brandende zon en bloedheet. We hebben nog nooit zo weinig in de zon gezeten terwijl we nog nooit zoveel zon gehad hebben. Sanne gaat met Cath naar de winkel waar het heerlijk koel is: reden om daar lang te blijven. In de middag komt de Caunette vóór ons liggen en als de vijf in de klok is gekomen proberen we met scheepsvolk en veel lokale gasten het terras vol te krijgen (hetgeen lukt) en de witte wijn voorraad van de bar op te krijgen (hetgeen niet lukt).
Woensdag 17 juli.
urenlang spelplezier, overigens onder gedegen leiding
Tegen 19 uur de helling weer opgeklommen naar de ‘marché des producteurs. Het is er behoorlijk druk. Grappig is wel dat zowel Sanne als ik langzamerhand een vast voorkeursmenu hebben; eerst allebei een salade met daarop plakjes geroosterd stokbrood en daarop weer een flinke plak gesmolten geitenkaas. Sanne gaat daarna meestal voor een reuzenbrochette vis (meerval) en ik voor een overheerlijke magret de canard. Als toetje neem ik altijd een crêpe, gemaakt van/met notenmeel en waarop een superdun laagje notencrême wordt aangebracht. Rampzalig lekker. Het kost vaak wel wat moeite om er geen 4 of 5 gangen-diner van te maken, maar die zelfopoffering getroosten we ons dan maar. Het leukste is daarbij dat we steeds deels oude kennissen ontmoeten en deels nieuwe kennissen maken. Het moeilijkste blijft altijd de weg terug: in het (schemer)-donker via de steile, onregelmatige helling/trap naar de boot. Want de rosé en rode wijn van Fabian zijn ook overheerlijk.
Donderdag 18 juli.
Marché des producteurs, v.l.n.r. gasten uit Engeland, Nieuw Zeeland, Ierland, Nederland en Denemarken
Bijkomen van de avondmarkt. Het is overigens uiterst genoeglijk om vanuit de stuurhut de hele dag naar de op en in het water spelende kinderen te kijken die ondertussen ook nog leren te kanoën en stand up peddlen leren. Onvermoeibaar zijn ze. Er zijn geschat zo’n 80 kinderen die in groepen van 20 ook nog fiets- en wandeltochten maken. In de namiddag arriveert de hotelboot (Rosa) weer en ook de Cochon noir (C.& H.) Maar onze nachtrust wordt wreed verstoord door een plotselinge, totaal onverwachte en ook niet voorspelde onweersbui. Dus moeten we even uit de kooien om wat ramen en luiken te sluiten. Het voordeel van een flinke portie hagel is wel dat dat zoveel lawaai maakt op de stalen dekken dat je snel wakker wordt, voordat het op diverse plaatsen inregent.
Vrijdag 19 juli.
het restaurant waar we ons in Bali wanen
De regenbui van vannacht en de daarmee gepaard gaande windvlagen maken een uitgebreide poetsbeurt van het schip noodzakelijk. Maar we zijn op tijd klaar want D & D. hebben ons uitgenodigd voor een (warme) lunch in een schitterend restaurant absoluut in the middle of nowhere. We wanen ons in de tropen, schitterende ambiance, fantastische locatie en idem food. Ik weet niet meer hoe het heet, maar zou de weg ernaar toe zonder een enkel probleem kunnen vinden, ook al omdat het recht tegenover het evenzo fantastische huis van ‘Mr Pip’ blijkt te liggen. In de avond uren speelt op de kade van de haven een Salsa-bandje, die een prima mix van tamelijk luide life-muziek en tijdens hun niet te korte pauzes rustige achtergrondmuziek laten horen.
Zaterdag 20 juli.
Vast een opmerking die niemand van mij verwacht: het wordt de komende week uitzonderlijk heet met temperaturen van 41 tot 44 graden. Dus besluiten we om nog maar een paar dagen te blijven liggen in dit aards paradijs. Bovendien zijn dit soort temperaturen niet erg gezond voor onze accu’s. De bemanning van de Caunette gaat naar het ‘grote tomatenfeest’ in Marmande. De VNF is de hele dag bezig om een knots van een boom uit het water en in stukken te krijgen die blijkbaar afgelopen nacht is omgegaan en zowel het fietspad als het kanaal blokkeert. Waar wij (onbegrijpelijk?) niets van gemerkt hebben.