Logboek week 5-05
Maandag 6 mei
Sanne werkt de beschadiging bij.
Helaas hebben we eind van de dag (zie vorig bericht) nog geen nieuws van de werf in Castelsarrasin. We gaan overigens nog een ijskoude n acht tegemoet, vanmorgen vroeg was de temperatuur - 0° C. Verwachting komende nacht + 2°C. Ook daarvoor zijn we hier niet naar toe gekomen. Inmiddels stopt voor de zoveelste keer een wagen van de VNF bij ons steigertje met de opmerking dat we hier niet mogen liggen omdat het een wachtsteiger voor de sluis is. Na uitleg volgen dan direct excuses, hij wist van niks. De informatie en coördinatie bij de VNF is nog steeds als van ouds. Sanne loopt (afstand 3 kwartier) naar de winkels in Castelsarrasin. Na de lunch komt G. van de CarolyN vanuit Moissac weer informeren naar de toestand en heeft een plan bedacht om ons supersnel door alle volgende sluizen te krijgen. Prima plan, lief en behulpzaam, maar kan alleen als we morgen weer zouden kunnen varen. Dat wordt echter steeds minder waarschijnlijk: woensdag is in Frankrijk alweer een officiële feestdag, dus reparatie op z’n vroegst donderdag en dat is de dag dat we eigenlijk op de werf zouden moeten zijn. Dus moeten alle plannen herzien worden. Nogmaals alles in de machinekamer gecontroleerd op zoek naar een mogelijke oorzaak van de gebroken as. Niets gevonden. Dus de rest van de dag maar aan het weblog besteed. Stille avond, lang licht en nog niet al te koud.
Dinsdag 7 mei.
... daar hoort iets tussen
Ietsje beter weer, maar de kachel blijft ’s ochtends absoluut noodzakelijk. Werf gebeld, volgens Christophe kan het nu niet lang meer duren. Dat geeft de burger/schipper weinig goede moed. Het weer knapt iets op, flauw zonnetje en tenminste droog. Sanne schildert de beschadigingen aan de boeg op het berghout weg, één van haar specialiteiten: je ziet er niets meer van. Dus de VNF kan ook nooit meer zeggen dat we de deur geraakt hebben. Het is nu zeker dat we ons schema niet meer kunnen maken, dus Serge gebeld. Hij belooft ons donderdagavond te zullen bellen met een nieuw datumvoorstel. Is nu (zondag de 12e) nog niet gebeurd! C’est la France. We bellen wat met de kinderen en worden gebeld en gemaild door vrienden. Uit voorzorg (= noodgedwongen) gaat het water op rantsoen, want dat kan een probleem worden als we nog een aantal dagen moeten blijven liggen.
Woensdag 8 mei.
de gebroken as
Grauw, koud en nat. Sanne loopt weer naar de winkels. Ik regel wat administratie, doe dus eigenlijk nauwelijks iets. En weer is een dag wachten voorbij
Donderdag 9 mei.
Op z’n Hollands gezegd: het is opnieuw pokkenweer. Maar dan plotseling, tegen twaalven, stop er een bestelbus bij onze ponton en daar is zowaar Christophe met de nieuwe onderdelen. Na een half uurtje werk is het zaakje gemonteerd en wordt er even proef gedraaid. Alles lijkt prima te werken. Over de kosten wil ik het niet hebben, maar het valt me niet tegen. Nu we weer kunnen varen is de druk van de ketel en kunnen we weer plannen. We besluiten morgenvroeg te vertrekken. Die halve dag maakt nu ook niets meer uit. Sanne loopt voor de laatste keer naar Castelsarrasin voor boodschappen. Ik regel met de havenmeester in Moissac dat hij de VNF waarschuwt dat we morgen om 10 uur willen vertrekken. We liggen in een serie van gekoppelde sluizen, dus iemand moet de sluis vóór ons in bedrijf stellen. Ik laat de motor draaien zodat we ook weer warm water hebben en heerlijk kunnen douchen. Het regent de hele avond zachtjes maar het is niet echt koud.
voorste stuk van de breuk
achterste stuk van de gebroken as
Vrijdag 10 mei.
Sanne haalt brood. De VNF laat op zich wachten, dus om 10.30 uur Jim nog maar eens gebeld en ja hoor, 2 minuten later gaat de sluis open: ze waren ons gewoon vergeten. Lekker vaarweer, weinig wind, aardig wat zon, aangename temperatuur. Weet je wat heel raar is: je vaart toch extra voorzichtig de sluizen in, het vertrouwen moet nog even terugkomen. De aanlegplek in St. Porquier is aanzienlijk uitgebreid, maar er ligt niemand. We varen nog een sluisje verder omdat we enthousiaste verhalen hebben gehoord over een nieuwe aanlegplek een klein stukje verderop, bij Escatalens. Inderdaad, een super de luxe aanlegsteiger met elektra en water, keurige toiletten etc. Dat alles kost (nu?) nog steeds niets, naar verluidt omdat de gemeente geen rekening had gehouden met de kosten van een apparaat, waarmee je tokens kunt kopen voor water etc. Dus vooralsnog ‘c’est tout gratuite’. Overigens blijkt het dorp bepaald niet op loopafstand te liggen. Tijdens het varen was inmiddels al opgevallen, dat naast een ander geluid (kan natuurlijk) het lijkt alsof bij hele lage toerentallen (bij versnellen of afremmen) de koppeling slipt. Verder lijkt het of de rubber om manteling van de Python-drive langs de as een beetje gaat uitpuilen en verdraaid in de huls zit. Dat zint me toch niet erg en ik stuur Christophe een sms’je daarover. Hij antwoord daarop dat hij maandag kan komen, want hij is het weekend afwezig. Wat ons betreft prima. We hebben nu geen haast meer en het weer is best goed, zonnig maar wel met een koude noordenwind (60 km/uur). In de namiddag dreigt schuin achter ons een geweldig onweer, het dondert zoals we nog nooit gehoord hebben en dat gaat non stop door, een paar uur lang. Maar bliksem zien we niet. De volgende dag horen we dat het in Moissac goed raak is geweest, hagelstenen als stuiters zo groot en behoorlijk wat beschadigde auto’s en overal autoalarmen die een kakafonie van lawaai veroorzaakten. Benieuwd hoe ons autootje er bij staat. Dat zien we dan over een paar weken wel weer. Overigens krijgen wij deze nacht wel veel en langdurig regen.
Zaterdag 11 mei.
hagelstorm op komst
Buiten is het fris, binnen valt het mee. Na een klein halfuur is de kajuit al op temperatuur. Het blijft de hele dag hard tot stormachtig waaien uit het noorden. Ik geef het schip een uitgebreide wasbeurt, Sanne een grote poetsbeurt binnen. Nauwelijks vaart. Tegen vijven komt zowaar de CarolyN aangevaren en meert vóór ons af. Hun verfklus zit er op en zij gaan nu richting Sète. Een uitgebreide en genoeglijke borrel volgt. Zij gaan morgen verder richting Toulouse, wij wachten nog even op antwoord van Christophe voor de controle van de Python-drive. Nog geen reactie op mijn laatste sms’je aan hem. De wind neemt later op de avond ietsje af, maar tegen 24 uur regent het weer volop.
tenslotte: mooie en super rustige kade én mooi weer
Zondag 12 mei
Eindelijk een dag met grotendeels zon, aangenaam warm, maar je moet wel uit de wind blijven want die is nog steeds koud en uit het noorden. Helaas nog geen bericht van Christophe, dus we weten niet of hij morgenvroeg komt. Zonder een specialistische controle gaan we niet verder. Maar we liggen hier prima en het wordt morgen nu eindelijk echt mooi weer.