ms artemis

ARTEMIS 20^e , 21^e en 22^e week reis 2016 (week 34, 35 en 36)

Helaas ben ik wat achterop geraakt met dit logboek, daarom dit keer een ietwat beknopt verslag als inhaalmanoeuvre.

Dinsdag 23 augustus.

De gisteren en eergisteren verzamelde elektro-troep een beetje samengebonden, Mike zal alles inleveren bij de dechetterie. Hij vond het toch wat te veel om alles zomaar in de container te kieperen. De stuurkast weer dichtgeschroefd. Hè, hè, na 3 jaar eindelijk weer een overzichtelijk gebeuren. Sanne gaat naar de groentefarm in Hure, koopt voor € 3,- aan groenten, een fractie van wat het in de winkel zou kosten, maar omdat ze geen wisselgeld hebben krijgt ze alles voor niks mee. Waar vindt je zoiets nog? We poedelen wat in de Garonne om af te koelen en nemen daarna een heerlijke witte wijn op het altijd gezellige terras van de haven.

Woensdag 24 augustus.

Uitgebreide wasbeurt van het schip, langzamerhand neemt het aantal niet meer weg te krijgen gele vlekje van de platanen toe, maar we kunnen het schip toch wel redelijk om aan te zien houden. In elk geval zo goed dat de eigenaar van de hotelboot komt informeren met wat voor verf het schip geschilderd is en foto’s neemt van de diverse door ons gebruikte verfblikken. Weblog bijgewerkt en verstuurd, daarna een Windows update die me bijna 2 uur kost. De baas van de hotelboot komt opnieuw langs, nu om te vragen of wij een mini Nederlands vlaggetje hebben, want hij krijgt volgende week Nederlandse gasten. Deze hotelboten hebben voorop altijd de landsvlaggetjes van het land waar hun gasten vandaan komen. Helaas voor hem, onze kleinste vlag meet 100 bij 150 cm. In de avond weer naar boven, naar de ‘marché des producteurs’, veel bekenden gesproken en heerlijk gegeten. Het was oergezellig, maar de terugweg in het donker over die steile helling is dan toch altijd wat ongemakkelijk.

Donderdag 25 augustus.

Sanne heeft inmiddels geregeld dat de bakker s’ ochtends even bij onze steiger stopt om een baguette te brengen. Het blijft schitterend weer, bloedheet. We doen de gewone dagelijkse dingen en verder niets.

Vrijdag 26 augustus.

Na de gebruikelijke ochtendrituelen om 10.30 uur het busje naar Marmande genomen. Sanne wil graag de binnenstad eens bekijken. Valt eigenlijk wat tegen, mede door de hoge temperatuur. Het is bijna 40 graden vandaag. Wat foto’s van de Marché des Halles genomen en lichtelijk overdadig geluncht met een Lasagne de fruits de mer + salade. Gezien de warmte maar een museum ingevlucht en daar het werk van Simone Garlin, een moderne schilder (neocloissonist) bekeken. Om 4 uur terug met het busje naar de haven; de chauffeuse rijdt speciaal voor ons even een stukje door om ons bij de haven af te zetten. Opnieuw: waar vindt je zoiets nog. Na de lunch van vanmiddag is vanavond een stukje stokbrood met kaas meer dan voldoende, temeer omdat ik het gevoel heb dat sommige visje uit de lasagne nog steeds bewegen.

Zaterdag 27 augustus.

Om 6.30 uur een donderklap en 3 druppels regen. Om 8 uur een stralende zon en de temperatuur gaat alweer naar de 35 graden. Sanne ontruimt de helft van de stuurhut en schuurt alle houtwerk, alles dus. Kale plekken worden bijgekleurd. Vernissen gaat vandaag niet lukken, de lak is droog vóór je de kwast hebt uitgestreken.

Zondag 28 augustus.

Om 9 uur begint het lakwerk. Onbegrijpelijk dat Sanne dat volhoudt, de stank is afgrijselijk. Maar tegen 12 uur is de klus geklaard. Het stuurwiel kan terug op z’n plek en wordt ook nog even snel in de lak gezet. Tijdens die ochtend komt Michel langs, bewoner van een vroegere kust-vaarder die een stukje voorbij de haven aan de wal ligt. Hij woont daar al ongeveer 15 jaar op z’n dooie eentje, ik schat hem op ongeveer 75 jaar. Hij nodigt ons uit om vanavond op het haventerras een glas wijn met hem te drinken. Witte bourgogne is volgens hem de enige fatsoenlijke witte wijn. Hij spreekt nauwelijks Engels en dus, als zo vaak, hebben we weer een genoeglijk gesprek waarin wij Frans spreken en hij Engels. Hij hoopt binnenkort een stukje grond te kopen in de Perigord, want nog langer alleen aan boord blijven is eigenlijk niet meer verantwoord, hetgeen ik na de bezichtiging van de boot de volgende dag slechts volmondig kan beamen. Helaas verschijnt de pizzaboer (is er anders altijd op zater- en zondag tijdens het seizoen) niet om ongeveer 18 uur; met ingang van vandaag staat hij boven in het dorp. Dus knutselt Sanne wat van de diverse restjes. En honger maakt rauwe bonen zoet.

Maandag 29 augustus.

Een frisse ochtend, slechts 24 graden. De wasmachine enkele keren laten draaien. Daarna schuurt Sanne de andere helft van de stuurhut en wordt ook die kant in de lak gezet. Jack gaat naar Michel om een aantal Nederlandse termen op zijn stuurstand te vertalen in het Frans, want die heeft geen idee wat al die teksten betekenen. Overigens heb ik nog nooit zoveel rotzooi aan boord van een schuit gezien, maar de woonkamer is ruim en niet ongezellig, verfraaid met een aantal etsen van zijn Afrikaanse ex (hij heeft 15 jaar in Afrika gewoond en gewerkt). Het is niet zo warm vandaag, 24 graden en een licht gesluierde hemel. Dus ideaal schildersweer en tegen vijven ziet de hele stuurhut er weer prachtig uit. Omdat ook vandaag de pizzaboer niet verschijnt doen we het eten af met een gebakken ei met tomaat en wat stokbrood met kaas.

Dinsdag 30 augustus.

Een frisse, om niet te zeggen koude nacht, maar al snel komt de zon ons opwarmen. Sanne is nog best wel moe van al het verven en ik voel me beroerd, hoofd- en buikpijn, waarschijnlijk door de zeer sterke en doordringende verflucht. Temperatuur weer dik boven de 35 graden. In de middag wat in de rivier gesparteld om af te koelen. In de avond is het jaarlijkse havenconcert, dat begint om 20 uur, maar om 19.30 was er al vrijwel geen plek meer vrij. Vele gasten hadden hun eigen maaltijd meegebracht, officieel heette het ook “picknick au port”. Drank te verkrijgen bij de capitainerie. De band bestaande uit 5 man, waarvan 2 kinderen van David en Diane die een paar 100 meter verderop wonen en die we al jaren kennen. De andere 3 bandleden komen hier vlak uit de buurt. Ze speelden werkelijk de sterren van de hemel, fantastisch. Hun muziek krijgt meer en meer een Iers tintje, niet helemaal verbazend gezien hun Ierse achtergrond/komaf. Werkelijk een geweldige avond.

Woensdag 31 augustus.

De nacht wordt enigszins verstoord doordat ik in de zeer vroege ochtend, onderweg naar het toilet, in de slaaphut over iets struikel en uiterst ongelukkig terechtkom met mijn zij op de rand van Sanne haar bed. Flink pijn in mijn rug en gruwelijk veel pijn aan mijn ribben, waar ook een stevige bloeduitstorting zichtbaar wordt. Verder vandaag dus maar lijdzaam afgewacht tot het met behulp van de nodige paracetamol wat beter gaat. Dat lukt ook wel, althans net voldoende om deze avond de laatste “marché de producteurs” te kunnen bezoeken. Bukken, lachen, hoesten, opstaan en weer gaan zitten, het is allemaal even pijnlijk. Stil blijven zitten en wachten tot het overgaat heet dat dan. De avond was overigens weer prima, al zijn we wel iets eerder als gebruikelijk aan boord gegaan.

Donderdag 1 september

Eigenlijk zouden we vandaag vertrekken richting Moissac, maar dat wordt een dagje uitgesteld. Je moet de zaken ook niet overhaasten, maar het gaat wel iets beter: de rugpijn neemt toe (maar daar heb ik wel wat voor), de rib-pijn wordt iets minder.

Vrijdag 2 september.

Gevaren: 3.30 uur,4 sluizen en 20 km.

Halverwege de ochtend gaan we dan toch maar. Hartelijk afscheid van Mike genomen (van Cath gisteravond al). Het weer is als alle dagen, warm zonnig en een tikje benauwd. In de middag meren we af in Mas d’Agenais bij de halte fluviale. Tot onze verrassing ligt daar de Boschplaat, door ons gebruikelijk de ‘Borstplaat’ genoemd, hetgeen vooral op de bemanning betrekking heeft. Het kost enige moeite om hen er van te overtuigen dat we echt geen glas wijn willen, maar we willen vooral uitrusten in onze eigen luie stoelen.

Zaterdag 3 september.

Gevaren: 1.15 uur, 1 sluis en 6 km.

We varen redelijk vroeg aan, 8.30 uur, om er een beetje zeker van te zijn dat we in Villeton een plekje kunnen krijgen. Dat lukt helemaal en 2 uur later liggen we alweer afgemeerd. Sanne helemaal blij: kan ze eindelijk weer eens naar de Intermarché en de Lidl in Tonneins. Enige uren later komt ze dan ook zwaarbeladen terug. Met moeite is daarna de koelkastdeur nog dicht te krijgen!

Zondag 4 september.

Gevaren: 5.00 uur, 5 sluizen en 29 km.

Kalmpjes aan op weg naar Serignac. Daar aangekomen ligt het meer dan vol aan de kant van de steiger, maar Karin (van de Elegance) roept onmiddellijk dat we mogen dubbel liggen aan de Saul Trader, die voor 5 weken aan de kade ligt afgemeerd terwijl de eigenaar naar Engeland is. Wel een bedenkelijke ontwikkeling, want op die manier zal er voor passanten steeds minder plaats zijn. Ook de Acadia ligt er nog steeds (al 5 weken) en een Frans jacht van een meter of acht heeft zelfs een jaarplek geregeld. Gelukkig kennen wij langzamerhand de meeste van die grote Engelse jachten en zullen we vaak wel dubbel mogen liggen.

Maandag 5 september.

Vandaag een betrekkelijke rustdag. Het is aan boord niet meer zo heet omdat we een aanzienlijk deel van de dag in de schaduw liggen. In de namiddag drinken David en Karin (Elegance) en Charlie en Lynn (Acadia) een aperitief bij ons aan boord.

Dinsdag 6 september.

Gevaren: 5.10 uur, 6 sluizen en 32 km.

Vandaag willen we naar Golfech. Maar vlak vóór de sluis van La Magistère zien we opeens een plekje in een zwaaikom, aan een kantje, dat over een uur bijna helemaal in de schaduw ligt. We peilen de diepte en het kan precies. Gelukkig maar want op onze vaste plek bij het Lac Bleu zouden we de rest van de dag in de snoeihete zon liggen. Dit gaat vast een van onze voorkeursplekjes worden, midden in de natuur, doodstil en aardedonker.

Woensdag 7 september.

Gevaren: 4.30 uur, 6 sluizen en 25 km.

Vandaag terug naar Moissac, waar we omstreeks 14 uur aankomen. Het is heel stil in onze haven, plaats te over. Jim (havenmeester) heeft volgens afspraak een plek voor ons gereserveerd, aan de kant van de capitainerie. Maar na overleg besluiten we aan de andere kant te gaan liggen omdat we daar ’s middags een paar uur schaduw hebben én omdat daar de vrienden van de Gretige Henriette en van de Tesserae blijken te liggen, die we in de gauwigheid niet gezien hadden. We worden direct uitgenodigd voor een aperitief op de Gretige Henriette, omdat zij morgen weer vertrekken richting Toulouse. Aldus begint de avond weer prima, met alle verhalen over wat eenieder de afgelopen weken zoal heeft meegemaakt. Het eten wordt daarmee knap laat, want om half negen is het al aardig donker en Sanne moest natuurlijk eerst nog uitgebreid boodschappen doen bij enkele grote supermarkten.

Donderdag 8 september.

Een bijzondere dag, want Sanne is vandaag jarig en nog een kroonjaar ook. Als zij in de ochtend even brood haalt maak ik van de gelegenheid gebruik om snel het schip te pavoiseren. Ziet er toch wel weer feestelijk uit. (Foto’s zie 8 juli). De telefoon heeft het druk met alle gesprekken, e-mails en sms’jes. Om half twee arriveren Herman & Cora, onze oudste vrienden hier in dit zuidelijke vakantieparadijs, en hebben we weer heel wat om bij te praten. Zij zitten feitelijk aan het begin van het Canal du Midi, wij halverwege aan het Canal Lateral a la Garone. Ondertussen heeft Sanne alles klaargemaakt voor een heerlijke Chinese fondue en er wordt tot laat in de avond gesmikkeld. Daarna duurt het altijd even voor de gastenkooien zijn uitgeklapt en iedereen naar bed kan, maar even na twaalven ligt iedereen horizontaal en hebben we een rustige nacht.

Vrijdag 9 september.

Tegen negenen zijn de kooien opgeruimd en genieten we in een warm ochtendzonnetje van een heerlijk ontbijt. Helaas moeten onze gasten daarna toch bijtijds weer weg want zij krijgen zelf bezoek en rijden meestal niet of bijna niet over de snelweg maar liefst over allerlei binnenweggetjes. En dat kost dus 4 uur in plaats van 2 uur. Wij gebruiken na hun vertrek vandaag om het schip wat verder op te ruimen en de meegebrachte victualiën stormvast op te bergen (hun schip ligt vlakbij onze vaste wijnboer). Soms is dat gerommel in de diverse bergruimtes best lastig, want die gekneusde rib zit dan lelijk in de weg. Maar het zal wel slijten met een aantal weken. Het weer blijft onveranderd warm en zonnig, al vallen er later op de avond wel een paar druppels.

Zaterdag 10 september.

Vandaag ben ik zelf jarig. Dus de nodige telefoontjes, e-mails en sms’jes. Maar ik gebruik deze dag hoofdzakelijk om het weblog weer bij te werken. En zo dadelijk gaan we samen lekker uit eten.

Voor de volgende week hebben we nog geen vastomlijnde plannen. We zien wel. Komende woensdag wordt er erg slecht weer verwacht, dat wachten we eerst maar eens af. Het zal de eerste echte regen worden in 6 weken.