ARTEMIS 17e week reis 2016 (week 31)
Maandag 1 augustus.
De nieuwe kanaalbrug in Moissac bij nacht
Gevaren: 1.45 uur, 2 sluizen en 7 km.
Licht bewolkt, maar een frisse noorden wind. Enkele visfanaten blijken vannacht weer een aantal lijnen dwars over de hele rivier gespannen te hebben. Op een zeker moment moet dat een keer fout gaan; zodra er wordt gevaren levert dat gevaar op voor de mensen op de boten: de lijnen zijn zo te zien oersterk, overspannen vaak zowat 100 mtr deels op 2 á 3 mtr (=keel)hoogte, deels op de waterlijn. Je zult zo’n kabel maar in je schroef krijgen. Bovendien vissen ze met fishfinders en andere elektronische apparatuur. Is dit nog vissport te noemen? Net voor we willen vertrekken krijgen ze dat in de gaten. Maar je bent dus wel afhankelijk of zo’n stel dan wakker is: eentje is druk in de weer met z’n rubberbootje om de boel op te ruimen en de lijnen te verwijderen, z’n twee maatjes staan op de kant hun ogen uit te wrijven en doen niets. Onderweg naar de haven zachtjes varend het schip grondig gewassen, de dubbelsluis dit keer weer zonder problemen gepasseerd en in de haven afgemeerd naast het terras van de capitainerie. Sanne aan de was en boodschappen. Liggeld over juli betaald, viel nog best mee. In de namiddag/avond weer de gebruikelijke ‘fish and chips’, als altijd op de eerste maandag van de maand. Heel gezellige tafel met o.a. Rita en Tony van de Kanumbra. Later nog koffie en wijn op het terras. Het werd laat.
Dinsdag 2 augustus.
Het blijft altijd oppassen met die rotjochies op een brug, dit keer kwam er alleen water naar beneden.
Gevaren: 4 uur, 5 sluizen en 24 km.
Op tijd op, zonnig maar nog fris. Sanne haalt vers stokbrood, heerlijk na een week oud brood. De watertank wordt weer tot het randje gevuld en Sanne gaat naar de kapper en komt behoorlijk mishandeld terug, wel kort maar geen soort van model. Enfin, over een paar weken zal het wel weer aangegroeid zijn en met dit warme weer vindt ze het niet zo rampzalig als het er uit ziet. We vertrekken na de lunch richting Meilhan. Bij de draaibrug aan het einde van de haven krijg ik van de brugwachter op mijn donder dat ik niet door rood/groen mag varen, maar moet wachten op het groene licht. Het jongmens weet kennelijk niet dat ik dat al 7 jaar doe om het verkeer zo min mogelijk op te houden. Op ons gemak naar Golfech gevaren en aangemeerd bij het Lac Bleu de Bergon. Na 20 uur geen mens meer gezien.
Woensdag 3 augustus.
Het is warm, om niet te zeggen bloedheet en geen zuchtje wind. Zo heet dat zelfs ik vind dat het wel een graadje minder zou mogen. Normaal wordt er hier veel gefietst en gewandeld, maar vandaag is het echt stil, te heet. Ook wij doen eigenlijk niets. In de late avond is het binnenboord nog steeds bijna 35 graden.
Donderdag 4 augustus.
Zomeravond in Golfech.
Gevaren: 5.10 uur, 7 sluizen en 33 km.
Om 8 uur is het dek, als gebruikelijk, gezwabberd en op klokslag 9 uur varen we de eerste sluis in. Het is zwaar bewolkt en een zwak windje maakt het stukken koeler dan gisteren. We varen met een rustig gangetje door en beginnen al om 12 uur aan de sluizentrap bij Agen. Bij de 3e sluis gaat het even mis, de lichten staan op dubbel rood. Dichterbij gekomen zien we direct de oorzaak: een van de sluisdeuren is niet helemaal open door de geweldige hoop drijvende rotzooi tussen deur en muur. Toch maar ingevaren en na korte tijd komt er al een sluiswachter, gewaarschuwd door een mevrouw op de 2e sluis die we daarom gevraagd hadden. De goede man lost het probleem voortvarend op; met een soort riek wordt al de troep bij de deur weggehaald en vervolgens in de kolk opzij van de sluis gedrukt. Probleem opgelost, ja inderdaad. Maar als we even later de sluis uitvaren zien we al die troep voor ons uit drijven. Gelukkig staan de deuren van sluis 4 al wijd open en hebben we er dus vrijwel geen last van. Maar ongetwijfeld gebeurd hetzelfde euvel vandaag opnieuw, maar dan bij sluis 4. Typisch geval van problemen voor je uit schuiven. In Serignac ligt de kade vol, vooral omdat de hotelboot Saint Louis daar ligt, zonder gasten overigens. Zo voorkom je wel dat meerdere jachten aan de kade kunnen liggen. Wij meren af aan de overkant aan de graswal. Ik ben daar niet zo gelukkig mee omdat het waterpeil hier nogal eens wisselt en we nu grotendeels aan de grond liggen. Als dat gebeurt is het een enorm gemier om los te komen en bovendien allesbehalve bevorderlijk voor de antifoulinglaag van je schip. De hotelbarge gaat morgen na de lunch weg, maar er zijn meer gegadigden om op die plek te liggen. Aan het begin van de avond klettert de regen er even stevig uit, maar dat gaat al snel over in wat gemiezer. Ik slaap al vóór ik in bed lig.
Vrijdag 5 augustus.
Droog, bewolkt en een frisse wind. Wel weer even wennen dit soort weersomslagen, bijna 10 graden minder dan gisteren. We zouden wachten tot na de middag om op de plek van de hotelbarge te kunnen liggen (met water en stroom) maar plotseling zien we de ‘Blue Gum’ vertrekken, een Engelse Piper van 17 meter, die net voor het hotelschip is afgemeerd. Wij als de sodemieter de touwen los en naar de vrijgekomen plek, tot ongenoegen van de Balaou, die net aangevaren komt en om volstrekt onduidelijke reden meent dat hij recht heeft op die plaats. Jammer dus, voor hem. Ik leg de boot met de kop op 30 cm van de Arcadia, zodat een klein ex-huurbootje van 10 meter van een Zwitsers stel nog net tussen ons en de hotelboot past. Opvallend overigens, Zwitsers die vrijwel geen woord Duits spreken. David en Karin van de Elegance, die aan het einde van de steiger een vaste ligplaats hebben, begroeten ons enthousiast. Het weer knapt verder op, steeds meer zon, nog wel de wat kille wind. Op beide oevers is het redelijk druk met fietsers en wandelaars die komen eten, uitrusten, de kinderen zich even laten uitleven etc. Het is duidelijk vakantietijd, dus ook in de avond de gebruikelijke groep luidruchtige jongelui met veel en harde muziek, die overigens wel om 22 uur stopt. Verwend als we de afgelopen weken zijn vinden we het rond 23 uur koud worden en nemen dan binnen nog maar een afzakkertje.
Zaterdag 6 augustus.
Vakantiedrukte op de wal in Serignac
Nog een paar wolkjes maar al snel wordt het zonniger en warm. Na het ontbijt op de fiets naar de Ferme Roques, de pruimenboer dus, voor fruit, groenten en nog enkele alcoholische versnaperingen om over een aantal weken mee naar huis te nemen. Bovendien hebben ze op zaterdag altijd heerlijk gebak. De rest van de dag in gepaste ledigheid doorgebracht, het is weer ruim boven de 30 graden. Sanne haalt in het dorp een voortreffelijke pizza, want koken is maar niks met dit weer.
Zondag 7 augustus.
Ledigheid is des duivels oorkussen, maar bij een temperatuur van 35 graden ligt dat kussen best wel lekker. We besluiten om nog een paar dagen hier in Serignac te blijven liggen, de voorspelling is dat het dinsdag iets minder warm zal zijn met kans op een paar mm regen. Bij veel bewolking kunnen we beter varen, want het blijft knudde met de zonnepanelen. Na dinsdag kunnen we dan in een uiterst rustig tempo verder varen, om omstreeks dinsdag 16 augustus in Meilhan aan te komen. Als het kan willen we daar een dag of 14 blijven liggen. Officieel mag je daar niet langer dan 3 dagen blijven, maar mogelijk kunnen we daar wel een mouw aan passen.