ms artemis

ARTEMIS 15^e en 16^e week reis 2016 (week 29 en 30)

Helaas wat achterop geraakt, daarom dit keer een kort verslag over 2 weken. Bovendien meldt Vodafone dat ik aan de grens van mijn maandbundel zit. Hopelijk lukt het in augustus weer om wekelijks een berichtje te sturen.

Maandag 18 juli.

Zon overgoten, geen wolkje te zien. Dus een prima dag om de waterlijn aan bakboord een grondige schoonmaakbeurt te geven. Na enkele uren spartelen is ook dat weer gebeurd. Als het water in oktober niet al te koud wordt zal ik die klus nog een keer mogen doen, maar onder de 24 graden begin ik er niet aan. Naar de kapper geweest op de wal vóór het schip. Vandaag komen er zowaar 2 schepen voorbij, de Slow uit Brittania, die zijn naam alle eer aandoet en de Lyneve. Beide kijken even bij de stuw een paar honderd meter verderop en komen dan weer terug. Blijkbaar is daar alles in orde. Opnieuw een wondermooie avond met een prachtige volle maan, je kunt er bijna bij lezen in de stuurhut.

Dinsdag 19 juli.

Weer als gisteren. We vragen ons al een tijdje af waarom de zonnepanelen zo weinig stroom leveren, maximaal 3.5 ampère. Daarmee is de oude koelkast bij dit soort temperaturen niet bij te houden. Dus moet zo nu en dan de motor aan. Ik kom op het idee om de panelen om beurten af te dekken en te registreren wat er met de opbrengst gebeurt. Het lijkt er erg op dat alleen het bakboordpaneel werkt. Dus morgen, als we terug zijn in de haven een extra klus: alle panelen loshalen, doormeten en de aansluitkastjes onderzoeken. VNF gebeld dat we morgenmiddag om 14.30 weer naar binnen geschut worden. Tegen de avond vaart de hotelboot Rosa nog even naar de barrage en terug en doet dat met een onbeschofte snelheid. Dat krijgt ie nog te horen. Die hotelboeren denken altijd dat er voor hen geen regels gelden; misschien kunnen ze hun gasten redelijk verzorgen maar van varen hebben ze geen verstand. In de avond is het in de kajuit 34 graden, Sanne heeft veel last van de warmte en een wandeling in de boomgaard maakt het alleen maar erger.

Woensdag 20 juli.

Na een zwoele nacht wordt het hele schip grondig gewassen en alle ramen gezeemd. We liggen voor een deel onder bomen die een plakkerig spul op de dekken veroorzaken. Het gaat er wel af maar je moet even stevig boenen. Tijdens de lunch begint het stevig te waaien en even daarna, we hebben net het anker op, te kletteren van de regen. En in die regen zit de halve Sahara, zodat even later het schip meer geel dan wit is. Zo moet ze er 100 jaar geleden uitgezien hebben na het laden van een lading klei. Exact op de afgesproken tijd zijn we bij de sluis, waar de Rosa net vóór ons invaart. Het blijven …… Als die hotelboer dan eindelijk boven is, ligt daar een bootje dat mee afschut, zodat wij uiteindelijk, meer dan een uur na de afgesproken tijd pas de sluis in kunnen. Dan drukt vervolgens de (nieuwe) sluiswachter waarschijnlijk op 2 knoppen tegelijk met als gevolg dat de benedensluis niet verder dan half vol raakt. Na het nodige geknoei meldt hij ons dat hij het ook niet meer weet en dat hij om assistentie gebeld heeft. Die arriveert binnen enkele minuten en weet geen andere oplossing te bedenken dan het openen van de tussendeuren tussen boven- en benedensluis, waarna de luiken in de bovendeuren open gaan en het vervolgens weinig scheelt of we spoelen over de rand van de beneden sluis. Met meer geluk dan wijsheid en hulp van enkele omstanders houden we ons bootje vrij van de kant, waarna we snel de bovensluis moeten invaren en de tussendeuren direct achter ons dichtgaan, omdat het water weer bijna net zo hard wegloopt als het wordt ingelaten. Later hoor ik van de havenmeester: “Oje, als die sluiswachter dienst heeft kun je van alles meemaken”. Nou, voor ons is 1 keer al genoeg. En zo vlei ik mij ruim anderhalf uur te laat achter Gretige Henriette. Bill en Winnie hebben zich bijzonder uitgesloofd en na een heerlijk aperitief genieten wij van een overheerlijke maaltijd, gegrild op de bbq. Vooral de perziken, gevuld met een alcoholrijk drankje waren fantastisch. Het werd weer niet vroeg.

Donderdag 21 juli.

Licht, soms zwaar bewolkt, met nog net geen regen. Tegen 11 uur stappen we in de auto en rijden oostwaarts, richting Mirepeisset. Soms is airco toch wel lekker. Tegen half twee arriveren we bij de Dageraad en de Progres, waar we de verjaardag van C. met een twaalftal mede watersporters vieren. Heini en Rie van de Dageraad (in watersportkringen meestal oneerbiedig ‘de meiden’ genoemd) hebben een fantastische maaltijd bereid. De zon schijnt volop en onder de bomen is het net koel genoeg. Een minor problem is het koelen van de wijn; bij dit soort temperaturen moet zelfs de rode wijn gekoeld worden!! We eindigen de maaltijd met heerlijke taart. Zo komen we de middag uiterst aangenaam door. Aan het begin van de avond even een flinke bui, we vluchten even naar binnen bij de Dageraad, maar een uurtje later zitten we alweer met een wat kleiner gezelschap buiten: geborreld, gehapt, gepraat en gelachen. Het verschijnen van een klein, grijs, (tam?) ratje op het achterdek van de Dageraad verlevendigt de discussie en geeft aanleiding tot allerlei verhalen over ongedierte aan boord. Om half twaalf begint het weer licht te regenen, het sein om allemaal onze kooien op te zoeken. Wij slapen in een van de gastenkamers op de Dageraad.

Vrijdag 22 juli.

In de vroege ochtend is het steeds harder gaan regenen en met regelmaat horen we een klap onweer. Heerlijk ontbijt met vers stokbrood en maisbrood en afgrijselijk lekkere kazen. Gisteren heb ik al met Johan (techneut en één van de gasten) alle ins en outs van de zonnepanelen besproken. Vanochtend met Herman de nieuwe zonnepanelen op de Dageraad bekeken. Die zijn op het dek bevestigd met een even uniek als simpel systeem, n.l. met magneten. Geen lelijke houders meer op het dek, makkelijk even te verwijderen voor onderhoud en schoonmaak. Toch maar eens bekijken wat te doen met de panelen op de Artemis. Eind van de ochtend klaart het op en valt het besluit om nog maar even te blijven voor een gezamenlijk uitgebreide lunch (lees: warme maaltijd) die de meiden en C. en haar zus Laura in no time geregeld hebben. Dan is het echt tijd voor het afscheid, want we moeten ook nog naar onze vaste wijnboer, de familie Creuzard van l’ Herbe Sainte, voor een aanvulling van de scheepsvoorraad. De terugreis is voorspoedig maar minder snel door de vrijdagavondspits bij Toulouse. Om 18.30 aan boord, waar blijkt dat een berg mieren aan boord heeft weten te komen via de landvasten. Inmiddels weten we een probaat middel: knoop een lapje gedrenkt in dieselolie om de bolder net onder je landvast: probleem getackeld. Overigens is Bill nog steeds bezig met de installatie van de nieuwe boiler op de Gretige Henriette. Oude aansluitingen op een nieuwe boiler levert hier en daar toch probleempjes. Jim (havenmeester) nodigt ons uit voor een barbecue morgenavond. Om 20 uur een forse onweersbui, waarna enige afkoeling, tot grote vreugde van Sanne.

Zaterdag 23 juli.

Opnieuw zonnig, half bewolkt en warm. Sanne doet boodschappen, terwijl ik de zonnepanelen los schroef. Na openmaken van de kastjes aan de onderkant van de panelen lijkt ook daar zo op het oog niets aan de hand, alles droog en schoon. Maar de opbrengst is nog steeds maximaal 3.8 ampère en bij deze zon zou dat minstens 10 ampère moeten zijn. Ik vraag Nick (van de La Perle) om hulp. Alles wordt doorgemeten en er worden vreemde resultaten gezien. Elk van de platen levert apart 18 á 19 Volt, dat is minder dan de 22 die het zou moeten zijn, maar is dat een gevolg van de leeftijd, de platen zijn nu 12 jaar oud. En de garantie was 20 jaar, maar de leverancier bestaat niet meer. De enige mogelijkheid is om te vergelijken met een (nagenoeg) nieuw paneel, maar dat is niet voorhanden en bij navraag ook nergens te lenen. Omdat we 3 jaar geleden problemen hadden met doorgeroeste en afgebroken aansluitingen van de diodes, vervangt Nick de diodes van 1 plaat. De opbrengst komt nu op 4.1 ampere, geen winst om over naar huis te schrijven. We stoppen met het onderzoek, vanavond op de barbecue vragen of iemand een los of makkelijk los te maken paneel heeft. Wel maken we (Sanne dus) nog even gebruik van de mogelijkheid om het super vuile dek onder de platen schoon te boenen. De voorbereidingen voor de barbecue beginnen. Het wordt een supergezellige avond met allerlei oude en nieuwe bekenden. Eén van hen is de eigenaar van de Gesina, een schip gebouwd op dezelfde werf als de Artemis maar… 1 jaar eerder, 1893. We zijn dus even niet langer het oudste schip in de haven. Na afloop van het barbecuegebeuren zitten we nog geruime tijd met een drankje in de stuurhut na te genieten van de zoveelste prachtige avond. Het lijkt er op dat we de laatsten zijn die de kooi opzoeken.

Zondag 24 juli.

Omdat we uiteindelijk niets anders konden bedenken en er niet aan een los zonnepaneel te komen bleek, toch maar samen met Nick de diodes van de andere 2 panelen vervangen. En zowaar, de opbrengst in de volle zon loopt nu op tot 7.5 ampère; nog lang niet wat het zou moeten zijn, maar in elk geval toch een stuk beter dan voorheen. Zou het dan toch alleen de leeftijd van de panelen zijn? Hopen maar dat we nu iets meer speling hebben met de elektra, maar bij temperaturen tussen 30 en 35 graden verbruikt de oude koelkast toch wel erg veel, ongeveer 60 Ah per nacht! Nog een poosje Bill geassisteerd bij weer een lekkage van zijn nieuwe boiler. Gelukkig vind ik nog bij mijn spullen wat van het ouderwetse ‘haar’ dat loodgieters vroeger gebruikten in plaats van teflon tape. En dat blijkt te helpen.

Maandag 25 juli.

Sanne haalt boodschappen en de Gretige Henriette vertrekt richting Bordeaux, dolgelukkig dat ze nu eindelijk kunnen varen na een maand oponthoud door de boiler-problemen. Met de VNF afgesproken dat we om half drie naar buiten geschut worden, de Tarn op. We varen nu stroomafwaarts tot vlak voor de uitmonding in de Garonne en vinden een plek aan de rechteroever, meters diep tot aan de wal. We hebben hier iets langer zon op het achterschip dan op onze lievelingsplek, maar wel een behoorlijke zijwind. De panelen blijken inderdaad beter te werken, maar houden de koelkast niet bij. Het is hier iets drukker dan stroomopwaarts, maar het zijn vooral peddelaars en roeiers. Op diverse plekken in de buurt zitten ook vissers. De temperatuur binnenboord loopt op tot boven de 30 graden. De lucht is glashelder en in de avond genieten we van het zicht op miljoenen sterren.

Dinsdag 26 juli.

Opnieuw prachtig weer. Als we de motor draaien om de accu’s wat bij te laden horen we opeens een vreemd tikkend geluid. Luiken open en gezocht naar de oorzaak. Alles gecontroleerd, kunnen niets vinden. De startaccu wat beter vastgezet en de keerkoppeling blijkt wel wat olie te kunnen gebruiken. Maar dat verklaart het tikken niet. Dan pak ik het haakje beet, waaraan de schijnwerper altijd hing en volgens Sanne maakt dat heel even het zelfde tikkend geluid. Luiken weer dicht, opnieuw gestart en jawel, het geluid is weg. Zo’n stom haakje hangend aan een oude niet meer in gebruik zijnd koperen buisje. Overigens, die schijnwerper is niet meer; gisteren gesneuveld toen Bill hem leende vanwege zijn werk aan de boiler en zijn echtgenote de stekker in een 230V contact stopte. Dat is niet goed voor een 12 Volt lamp. Hij wordt wel erg warm maar dat duurt maar heel even. Wat deze ochtend ook niet warm wordt is het water om de eieren te koken: gasfles leeg. Dus eerst de reservefles aangekoppeld, daarna heerlijk ontbeten. Overdag wat meer bewolking en flink wat wind maar het blijft snikheet. In de avond een aantal familie telefoontjes afgewerkt. Stoffel en Wytske zijn weer thuis na hun vakantie in de Drome en mijn broer is ook weer thuis na een wat tegenvallende operatie, die vooralsnog wel gelukt lijkt te zijn.

Woensdag 27 juli.

We starten op tijd -half bewolkte lucht en flink wat meer kille wind dan we gewend zijn- om na een uurtje aan de Tarnkade in Moissac weer af te meren. Nieuwe fles gas gehaald en een nieuwe schijnwerper voor in de machinekamer, ondertussen het beddengoed in de wasmachine en boodschappen gedaan. We zijn op de plek van de Lyneve gaan liggen, omdat die nog een dag weg zou blijven, maar plotseling eerder terug komt. Gelukkig doen ze niet moeilijk en gaan helemaal achter op de kade liggen. Vóór ons ligt de ‘Wietske’, een tjalk ook al gebouwd bij Barkmeijer in Briltil, ruim 20 meter lang en in handen van een Zwitsers stel. De bemanning van de Tesserae is weer terug uit Spanje, heerlijk weer gehad en lekker gezwommen. Dus hadden ze net zo goed hier kunnen blijven. Om half drie vertrekken we weer en gaan toch maar terug naar onze ‘eigen stek’, een uurtje stroomopwaarts. In de namiddag komt de Rosa weer eens een keer voorbij gescheurd; die verdient toch echt een keer dat ik even voor hem vertrek en dan lekker lang over de sluizen ga doen. Aan het begin van de avond komt een merkwaardig soort vissersbootje heel langzaam voorbij aan de overkant van de rivier, 6 knotsen van hengels staan achterop, de beide vissers zitten alsmaar naar een kastje te turen. Het bootje vaart nagenoeg geruisloos, behalve een regelmatig bonkend geluid. Een rubber bootje slingert er achteraan. Een uurtje later komt een van de twee vissers met dat rubberbootje op ons af en vraagt of wij hier vannacht blijven liggen en eventueel langer. Het blijken dan 2 Belgen te zijn die hier op vakantie zijn en hun uitrusting is speciaal gericht op het vangen van meervallen. Hij laat ons een foto zien van een meerval die ze afgelopen nacht hebben gevangen, een kanjer van 203 cm lang, vrijwel op de plek waar wij nu liggen. Ik weet niet of ik het zwemmen hier nog wel zo leuk vind. Vervolgens zijn de beide mannen uren bezig om hun boot midden op de rivier te verankeren, gaan er allerlei lijnen uit naar de oevers links en rechts en worden er ook kastjes uitgezet. Daarom wilden ze dus weten of wij wel of niet zouden vertrekken. Overigens, op mijn vraag wat ze met zo’n meerval deden was het antwoord: “terugzetten, het gaat om de sport”. Het moet wel, gezien de uitrusting een dure hobby zijn. Een dergelijk boot hadden we enkele maanden geleden ook al op de Lot gezien, maar daarmee werd uitsluitend op karpers gevist en die werden wel degelijk aan restaurants verkocht. Terwijl meerval in Frankrijk ook een lekkernij schijnt te zijn.

Donderdag 28 juli.

Somber, grauw en benauwd warm. De beide Belgische visser zijn ruim een uur bezig met het opruimen van al hun spullen. Ik vermoed dat ze die nacht niets gevangen hebben. We hebben ook niets gehoord. We zijn wat lusteloos door het weer en doen niet veel. Na de middag breekt de zon door, Sanne gaat op verkenning uit op de wal en komt wat nectarines tegen. Ik breng het dak van de stuurhut nauwkeurig in kaart met het oog op eventuele nieuwe zonnepanelen. Als het dan toch moet, dan wil ik ook een maximaal formaat hebben. In de avond wordt de lucht glashelder en is het weer genieten van een prachtige sterrenhemel. Tegen middernacht komt aan de overkant van de rivier een bootje heel zachtjes en langzaam aangeroeid, terwijl de wal voortdurend even kort beschenen wordt met een zaklamp. Zonder enig geluid te maken gaan ze een honderd meter verderop aan wal en horen we wat takken kraken. Het doet toch wat onheilspellend aan. Wie het zijn en wat ze doen: geen idee, stropers? We kijken nog een half uurtje, maar horen of zien verder niets meer. Dus/dan gaan we toch maar slapen.

Vrijdag 29 juli.

Als ik wakker word is de wereld heel erg klein, zelfs de overkant van de rivier is niet te zien. Maar de zon laat de mist al snel verdwijnen en rond 10 uur is het al weer warm. Het dek is nu letterlijk zwart van de miljoenen kleine vliegjes en het is een aardige klus alles weer schoon te krijgen. Het niveau van de rivier begint stilaan wat te zakken en er is nauwelijks nog stroom. Zwemt wel een stuk makkelijker. Ik ontdek dat ik mijn vorige bericht nog niet verstuurd heb (had op het moment dat het klaar was geen internet) en dat ik dan nog bijna 2 weken achter loop. Dus een inhaalmanoeuvre is wel op z’n plaats, zo laat een enkeling ons weten.

Zaterdag 30 juli.

De dag wordt door mij grotendeels besteed aan het bijschrijven van het weblog terwijl Sanne probeert zo min mogelijk last te hebben van de warmte. Het is absoluut windstil, super vochtig en ruim over de 35 graden, binnenboord even zo warm. Mij hoor je niet klagen. Zelfs de bomen hebben het warm, ze zweten erg en dat geeft een hoop plakkerig spul op het dek. Het lijkt wel of al die vliegjes daarop af komen. Dagelijks wassen met water is de enige remedie, als je het iets langer laat zitten krijg je allemaal gele vlekjes op het dek die nauwelijks weg zijn te poetsen. Het valt op dat in de omgeving nergens gesproeid wordt, alle pompen staan stil. Zouden de boeren iets vermoed hebben? Want tegen zevenen wordt de lucht plotseling zwart en begint een fantastisch onweer. Tegelijkertijd barst overal het ‘afweergeschut’ los, waarmee de fruittelers proberen te voorkomen dat er te heftige regen en vooral hagel ontstaat. Op zich een schitterend schouwspel, de ene bliksemflits na de andere en van alle kanten boven en rondom ons. Uiteindelijk valt de hoeveelheid regen nog wel mee. Na twaalven wordt het wat rustiger en gaan we lekker slapen in de hoop dat het vannacht verder afkoelt.

Zondag 31juli.

Het is inderdaad iets minder warm en wolken en zon wisselen elkaar af. Het schip ziet er niet uit met alle blad en allerlei troep die met de regen is meegekomen. Dus eerst maar even spoelen, geholpen door wat regen en een paar verlate onweersklappen. Motor weer een tijdje gedraaid om de accu’s wat bij te laden. Weinig zon op de toch al matig werkende panelen terwijl de dynamo ook wat laag is afgesteld. Dit laatste hebben we gedaan uit schrik na de explosie van enkele weken geleden, maar zodra ik een techneut te pakken krijg moet de output van de dynamo toch maar weer naar 14 Volt gebracht worden. Gebeld met de VNF, afgesproken dat we morgenvroeg weer opschutten naar de haven. Dan gaan we daar het volgende deel van de reis voorbereiden, richting Meilhan sur Garonne. Opvallend is dat we vandaag ook weer geen enkele pomp horen. Het zou me niet verbazen als er, wegens de voortdurende droogte en hoge temperatuur restricties zijn gaan gelden voor het onttrekken van water aan de rivier. Als ze daar geen rem opzetten staat straks het kanaal ook droog en dat vaart uiterst moeizaam. Dus nog één dagje genieten op de rivier.