ms artemis

ARTEMIS 13^e week reis 2016 (week 27)

Maandag 4 juli.

Half bewolkt, prima temperatuur. Her en der wat gebabbeld. Afspraken gemaakt met deze en gene over waar en hoe te liggen aan de kade van de Tarn komend weekend. Bill (van de Gretige Henriette) met raad en daad wat geholpen met zijn boilerprobleem. Ik bewaar altijd alle gegevens van elk apparaat bij ons aan boord in een speciale map en met die gegevens heb ik al dikwijls anderen kunnen helpen. Het is de eerste maandag van de maand dus ‘fish and chips’ bij de capitainerie. Tegen tienen dreigt onweer, maar het blijft bij een paar spetters, dus zitten we nog tot na middernacht buiten.

Dinsdag 5 juli.

Gevaren: 2 uur, 2 sluizen en 7 km.

We willen vanmiddag naar onze ‘wild mooring’ plek op de Tarn. Dus gefoerageerd en de wasmachine laten draaien. Om 14.30 uur passeren we de dubbele sluis naar de Tarn en een uurtje later zijn we bij ons ‘eigen’ plekje, bijna onder het chateau. Als verwacht zijn ook hier een paar bomen gesneuveld bij de enorme storm op 1 september vorig jaar en de restanten ervan maken de aanlegplek wat smaller maar met wat improviseren liggen we weer prachtig. Voor de kersen in de enorme boomgaard pal voor onze aanlegplek zijn we dit jaar wat te laat en helaas voor de appels, peren, vijgen, kiwi’s en noten is het nog te vroeg. De hele middag en avond geen mens gezien, geen auto of trein gehoord, de stilte wordt slechts opgeluisterd door het gekwaak van de kikkers.

Woensdag 6 juli.

Omdat we half onder de bomen liggen koelt het s’nachts niet al te veel af en de ochtendzon doet de temperatuur snel stijgen, tot boven de 30 graden. Het hele dek is bedekt met plakkende spikkels van de bomen en moet met water afgenomen worden. Sanne heeft last van de warmte en doet een uitgebreid middagslaapje. Vanaf ongeveer 3 uur liggen we in de schaduw en genieten van de rust en de stilte. Het valt op dat de rivier nog best wel stroomt en er komt ook nog flink wat drijfhout voorbij. Het is nog niet eerder zo’n heldere nacht met ontelbaar veel sterren geweest.

Donderdag 7 juli.

Gevaren: 1 uur en 15 minuten, 7 km.

Opnieuw een prachtige dag. Het schip wordt uitgebreid gewassen want we willen er wel tiptop uitzien op het komende ‘fete des barges’. We varen in de middag terug naar de kade in Moissac en maken vast net voorbij de sluisingang vóór de CarolyN. Precies genoeg plek en is makkelijker dan dubbel of driedubbel liggen, vooral als je terugkomt van een receptie of een borrel. Het is bloedheet en Sanne (heeft nog steeds veel last van de warmte) gaat met de auto naar de supermarkt en blijft erg lang weg: het is heerlijk koel in de winkel!! We eten dus pas tegen 21 uur en genieten met een glas wijn opnieuw van een prachtige avond.

Vrijdag 8 juli.

Opnieuw schitterend weer met iets meer wind en dat maakt het voor Sanne wat beter te hebben. De inschrijving voor het weekend vindt pas plaats om 15 uur i.p.v. 14 uur. De hele planning wordt overigens gekenmerkt door de Franse slag, hoewel een Australisch-Zwitsers koppel de organisatie in handen heeft, maar ja, ze wonen al vele jaren in Frankrijk. Uiteindelijk komt om 16 uur een van de deelnemers langs met een intakelijst en worden we vanaf 17 uur verwacht voor de officiële openingsreceptie van de expositie in het huis van Tony en Rita, het eerder genoemde koppel en eigenaars van de Kanumbra. Hun huis is de afgelopen jaren geheel gerenoveerd, ziet er prachtig uit en is voor deze gelegenheid aangekleed met allerlei tekeningen, foto’s, schilderijen en ander handwerk van deelnemers/varensgasten. De ontvangst is ruimschoots voorzien van drank en hapjes en verluchtigd met muziek en zang van met name kennissen van de gastheer en -vrouw. Behalve de deelnemers aan het ‘fete des barges’ ontmoeten we ook allerlei andere bootjesmensen die we de afgelopen jaren hebben leren kennen. Zij zijn met de auto van heinde en verre gekomen en zo worden vele vriendschappen hernieuwd en nieuwe kennissen opgedaan. Tegen achten haasten we ons terug naar de boot en direct daarna naar de Sunbeam (de wekelijkse vrijdagavond ontmoetingsplek van alle varensgasten) voor de ‘Curry and Karaoke party’. Het wordt een prima avond en laat.

Zaterdag 9 juli.

Gevaren en gedobberd: 3 uur en 16 km.

Nog warmer en bijna geen wind. In de petanquewedstrijd deze ochtend maken we geen schijn van kans, maar het is buitengewoon

gezellig en we wonnen van onze Franse tegenstanders. Maar waren niet goed genoeg om de finale te bereiken. Om 14 uur begint het flottielje varen, wij hebben de bemanning van Tesserae en van de Gretige Henriette mee aan boord, hun boten blijven in de haven omdat ze nog niet helemaal vaarklaar zijn. Wel hebben ze uit voorzorg de nodige oorlammen meegebracht. We varen met 11 gepavoiseerde boten de Tarn stroomopwaarts op tot vlak onder het kasteel en net vóór de stuw. Tegen 17 uur zijn we weer terug aan de kade en kunnen we even bijkomen. Om 19 uur met z’n allen naar het plein voor de basiliek in het centrum waar de bemanningen van de diverse schepen zich verspreiden over verschillende restaurants en buiten genieten van spijs en drank en mogelijk ook van de muziek van een grote band midden op het plein. Maar wij vonden de muziek meer hard dan goed en nemen aan boord nog een afzakkertje.

Zondag 10 juli.

Gevaren: 2 uur en 14 km.

Opnieuw bloedverziekend heet, windstil. In de ochtend de ‘rope tossing’ wedstrijd: proberen een lijn te gooien over een als bolder dienend doosje wijn. Ik haal de 4 meter, de winnaar 5 meter. Maar die had het geluk dat Sanne niet meedeed (last van haar arm), anders zou zij zeker gewonnen hebben. Gelukkig niet zoveel last van die arm, dat ze niet ondertussen een aantal heerlijke salades kon klaar maken voor het ‘pot luck dinner’ van vanavond. Met Jill van de CarolyN had ze afgesproken wie wat zou bereiden. Om 14 uur opnieuw flottielje varen, maar nu naar de andere kant, waar de Tarn uitmondt in de Garonne. Helaas doen de 3 grotere schepen niet mee. Wij varen met dezelfde gasten als gisteren, behalve Winnie, die te veel last heeft van de warmte en met de hond en een boek op hun eigen schip achterblijft. Tot onze verassing kunnen we nog een heel eind de Garonne op. Alle boten gaan dan ten anker voor een ingelaste zwempauze, een prima idee bij een temperatuur van 38 graden, alhoewel water van 24 graden dan toch voor schrijver dezes best wel fris is (watje?). Ik had die zwempauze voorgesteld aan Tony. Voor hem was het een punt dat zwemmen hier eigenlijk verboden is en inmiddels snap ik waarom. Tot mijn verassing bleek er namelijk een dusdanig sterke stroming te staan, dat zelfs krachtig zwemmen niet tot veel meer dan een ‘surplace’ leidde; dus als de wiedeweerga een aantal meerlijnen overboord gegooid waaraan de bemanningen zich vast konden houden als ze even wilden uitblazen. Na verloop van tijd waren alle zwemmers moe maar verfrist en werd de terugtocht aanvaard. Terug aan de kade halen de mannen tafels en stoelen uit een container (met toestemming van en dank aan de Mairie) en wordt een grote halve kring gemaakt op het Uvarium (een groot plein aan de kade, onder de bomen, waar inwoners met toestemming van de gemeente gebruik van kunnen maken) rondom een kleine opstelling van muzikanten afkomstig van diverse boten, die een heerlijke, rustige en relaxte muziek uit de 60-er jaren spelen. Op elk schip of soms thuis heeft eenieder een maaltijd voorbereid, die meegebracht met wat extra’s en de wijn. Zo eindigt dit feest met een schitterende avond onder de platanen. Om 23 uur wordt het sein tot opbreken gegeven en de zaak opgeruimd. Buiten aan boord nog even nagenoten, met in de verte het eerste rommelen van een naderend onweer. De pavoiseerlijn uit voorzorg nog maar even binnengehaald en zo eindigt een bijzonder weekend.