Vrijdag 6 september 2013. Froncles-Joinville.
Na 16 dagen oponthoud vanochtend om 9 uur de thuisreis hervat en samen met een Belgisch jacht de verdere dag geschut. Strakblauwe lucht, aangename temperatuur en nu maar hopen dat alles ook na een dag varen in orde blijkt te zijn.
avond in Joinville
Onderweg krijgen wij met steeds meer waterplanten te maken en moeten zoveel mogelijk het midden van de vaarweg aanhouden om niet te veel troep in de schroef te krijgen. En er is bepaald geen tekort aan water: hoe verder naar het noorden, des te hoger (tot aan de rand) staan de sluizen vol. Lastig invaren omdat je gemakkelijk met het schip op de rand terecht komt. Even na de middag meren wij af in Joinville aan de mooie steiger, voorzien van water en stroom, bij een gite. Het raakt bewolkt en later regent het wat. Tot nu gaat het met ons weer naar het zin en met de accu’s prima.
Vaartijd 4 uur 10″, 23 km en 9 sluizen.
Zaterdag 7 september 2013.
Het giet van de regen en wij blijven lekker waar wij zijn. Als het ’s middags wat opklaart een stuk gewandeld. Daarna volgt weer een periode met regen en wordt er weer gelezen.
we blijken net onder de vergaderzaal van de Europese kraaien-conventie te liggen
Zondag 8 september 2013.
Sanne jarig vandaag. De weersverwachting is opnieuw veel regen maar dat valt uiteindelijk wel mee. De boot opgeruimd, de was gedaan, muziek op de laptop gesorteerd en lekker aan boord gegeten. De Franse restaurants houden hier nog echt zondagsrust!
Maandag 9 september 2013. Joinville-Chamouilley.
Een stralende ochtendzon en weinig wind. Om 9 uur liggen wij met weer een ander Belgisch jacht (de Hygiea) als eerste in de sluis en schutten heel vlot door. Tegen de middag komen de eerste wolken, wat later windvlagen die ons enigszins overvallen en als wij nog maar net afgemeerd liggen begint het te hozen en houdt het 4 uur later even op, precies lang genoeg om het dorp te verkennen. Ook in de avond en nacht roffelt de regen op het dak en laat ons lekker slapen.
Vaartijd 4 uur 50″, 22 km en 11 sluizen.
zulke bergen planten kunnen het leven van een schipper heel lastig maken
Dinsdag 10 september 2013. Chamouilley-Orconte.
Jack is vandaag jarig en wijkt niet van zijn gewoonte af om koffie en thee te zetten. Wij zijn dan ook snel in het ritme van alledag en liggen om 9 uur in de eerste sluis. Het weer is somber en telkens dreigt er een bui los te barsten waar wij gelukkig net aan ontkomen. Alleen in de laatste sluis worden wij een beetje nat van bovenaf, daarvóór hadden wij al natte voeten van het water dat over de sluisranden liep. In Orcante meren wij gelijk af met een opgaand Nederlands jacht dat uit de sluis komt (de Hebbes, een ‘Dutch Barge replica’) en de kade ligt daarmee vol. Het weer knapt zienderogen op en ín het zonnetje wordt de wintertent op de stuurhut gezet. Als het volgens de weerberichten voor de komende dagen veel regent en nog kouder wordt zal het hierdoor binnenboord in elk geval een stuk aangenamer zijn.
Vaartijd 5 uur 05″, 26 km en 10 sluizen.
de herfst duidelijk in aantocht
Woensdag 11 september 2013. Orconte- Vitry le Francois.
Om 9.00 uur vertrekt de Hebbes zuidwaarts maar wij zien vóór ons de sluislichten uit gaan. Bij informatie bij de sluiswachter blijkt alles uit te staan wegens werkzaamheden beneden de sluis maar wij kunnen 10 minuten later vertrekken en wordt de sluis voor ons geopend. Hoewel de kademuren onder water lopen als wij invaren blijkt even later dat de waterstand beneden de sluis aanzienlijk lager is dan normaal. Een stuk verderop wordt uitgebreid gebaggerd en mogen wij ruim een half uur dobberen voor wij daar voorbij kunnen. Dan is er een sluis met een normale waterstand en vervolgens tot Vitry allemaal ondergelopen kademuren, soms verhoogd maar dan wel een halve meter verder op de kade waardoor het eigenlijk voor jachten bijna onmogelijk is om zonder verfschade vast te maken. Wij gaan dan ook steeds precies in het midden varend de sluizen in en hebben redelijk veel geluk dat er op die momenten niet een flinke windvlaag van opzij komt. En in Vitry aangekomen is er een mooie plek voor ons om af te meren. Daarna komt de ene na de andere bui over ons heen, tussendoor naar Leclerc, een dwaaltocht terug naar het schip en geen mens verder in de haven gezien.
Vaartijd 3 uur 25″, 13 km en 6 sluizen.
weer een ander type waterplantenmaaimachine
Donderdag 12 september 2013. Vitry le Francois - Chalons sur Marne (klaarblijkelijk sinds enige tijd Chalons en Champagne geheten).
Wij hebben geen haast, moeten niet afspreken hoe laat wij vertrekken en geen schip om ons heen dat ook weg wil. Dus om 9.15 de lijnen los en varen wij de laatste kilometer van het kanaal de Champagne á Bourgogne om vervolgens naar bakboord het Canal lateral á la Marne op te gaan. Het weer is veel beter dan verwacht, zelfs komt af en toe de zon even door. Voor de eerste sluis even wachten, aanvankelijk denken wij een tegenligger te krijgen maar al gauw blijkt het een peniche die voor ons uit vaart. Helaas, dit vrachtschip dat van het Marne-Rijnkanaal komt, heeft wat meer tijd nodig dan wij om door de sluizen te komen, dus is het rustigjes-aan doen. Bij de vierde sluis gaat het mis: de sluis reageert niet op de draaistang, wij terug en opnieuw gedraaid, geen resultaat, dan komt de telefoonverbinding op de sluis niet tot stand, kanaal 22 via de marifoon wordt niet beantwoord, een telefoonnummer voor sluisproblemen is ons niet bekend en de alarmstang geeft het signaal niet door. Jack belt de centrale van het vorige kanaal in Vitry die kontakt opneemt met de centrale in Chalons. Na meer dan een half uur komt een Frans jacht achterop, zij bedienen de signaalstang en ….. plotseling doet alles het ineens. Wij gaan met dat jacht mee de sluis in, melden ons weer af in Vitry en dan…. 2 sluizen verder zitten wij weer achter dezelfde peniche van vanochtend. Wij varen nu in konvooi want we hebben inmiddels een tweede peniche opgelopen, dus nóg een schutting extra. En dan gebeurt het Franse jacht vóór ons hetzelfde met de draaistang als ons eerder vandaag: geen enkele reactie op de sluis. Wij hadden vandaag ons lesje geleerd, wachten een poos, draaien dan de stang en alles marcheert weer. Tot stomme verbazing van het Franse jacht en ook van de inmiddels gearriveerde VNF, gealarmeerd door onze voorburen. Kennelijk moet op dit kanaal de stang ín de sluis zelf bediend zijn vóór de sluis op het signaal van een achterop komend schip reageert.
het dagelijks corvee van de schipper
In Chalons aan de kade waar wij voorheen ook lagen, is nog één, precies voor ons passend plekje vrij waar wij afmeren. Enkele meters verder is nu een splinternieuwe jachtensteiger aangelegd met alles er op en er aan voor ongeveer 16 jachten. Nog even de stad in en na het eten het net op.
Vaartijd 6 uur 20″, 33 km en 8 sluizen.
Vrijdag 13 september 2013. Chalons en Champagne - Sillery.
Jack heeft om 7.15 uur de koffie en thee al ingeschonken en om half 8 zitten wij aan het ontbijt. Daarbij nog eens uitgebreid de recentste lokale weerberichten bekeken en besproken waarna wij besluiten te vertrekken. Om half 9 liggen wij in de eerste sluis, genietend van een vroeg zonnetje dat vervolgens na een kwartier voor de rest van de dag verstek laat gaan. Voorspoedig gevaren en om 11 uur draaien wij het Canal de l’Aisne á la Marne op. De volgende 8 sluizen vormen een trap. Gelijk na de eerste sluis hebben wij een probleem bij de tweede omdat de deuren aan de bovenkant niet gesloten zijn. In de verte is een jacht te zien die wat onduidelijk bezig is met aanleggen en dan weer varen. Wij wachten een poosje af wat dat jacht verder doet, komt het ingevaren of niet. Na geruime tijd zijn wij het zat en willen net de VNF bellen als er een auto met het bekende logo verschijnt en een dame uitstapt die de sluis voor ons in werking stelt waarna zij doorrijdt naar het andere jacht. Even later start dat jacht weer en vertrekt richting volgende sluis. Wij zitten er vlak achter en halen hen steeds bijna in maar telkens wanneer wij in de buurt komen bedienen zij de schuttingsstang en liggen wij te wachten. Net voor de laatste sluis, in de opgang naat de tunnel van Mont Billy krijgen wij een tot jacht omgebouwde peniche tegen met een duidelijk superzenuwachtige stuurvrouw die het roer aldoor volstrekt zinloos dan naar links en dan naar rechts draait, onderwijl naar ons gebarend dat we aan de kant moeten, terwijl zij steeds dichter naar ons toe verwaait. Maar ik lag al aan de kant en óp de kant is toch wat lastig. Uiteindelijk slaagt ze erin ons op een paar centimeter te missen. Dat loopt dus echt maar net goed af. Later horen wij dat het een Engels echtpaar is dat deze, overigens ook nog foeilelijk verbouwde bak, onlangs in Nederland gekocht heeft en dat de nieuwe eigenaren er nog niet aan gewend zijn /mee overweg kunnen. Geloof me, dat wordt nooit wat; over enkele maanden staat deze schuit te koop: ze zijn ruim een kwartier bezig geweest om het schip in de tunnelingang te krijgen. Klaarblijkelijk was het verder ook nog niet tot hen doorgedrongen dat we hier in Europa meestal rechts houden. En dan ook nog onder Nederlandse vlag blijven varen!!! Laat dit soort mensen toch in vredesnaam een gouden tandemfiets met zijwieltjes kopen. Dat wordt ook niet wat, maar het is tenminste geen ernstig gevaar voor anderen.
een aan alle kanten overlopende sluis
Wij tuffen vlot door de tunnel die mooi opgeknapt is, niet lekt, geheel verlicht wordt zodra je binnen komt en met een oorverdovend geluid van de afzuiging je verwelkomt. Twee sluizen na de tunnel lopen wij opnieuw vast op het jacht van vanochtend dat vlak voor onze neus de sluisdeuren dicht doet. Als wij tenslotte afmeren in de haven van Sillery is dat jacht daar ook net aangekomen en is de bemanning, tot vermaak en ontzetting van eenieder in de haven, na een minstens 20 minuten durende manoeuvre, uiteindelijk erin geslaagd hun bootje vast te knopen. De bemanning blijkt te bestaan uit twee Amerikaanse truttenbollen die nog nooit van goed (vaar)gedrag gehoord hebben. Sanne gaat even het dorpje verkennen en Jack poetst de boeiboorden (is iets anders als de plaat!). Wij horen dat de haven sinds augustus in ander beheer is en er nu betaald moet worden voor de overnachting waardoor er nu ook ruim plaats is: bijna alle Hollanders (en de meeste Engelsen) zijn weg.
Temperatuur is nog net redelijk: vanmiddag wat motregen tijdens het varen, tegen de avond meer regen. De verwachting voor morgen is slecht maar verandert hier om de paar uur, dus mogelijk toch redelijk weer om verder te gaan.
waar zit die kade-rand nou precies
Vaartijd 7 uur 50″, 40 km, 15 sluizen en 1 tunnel.
Zaterdag 14 september 2013. Sillery-Variscourt.
We besluiten om ons maar even niets van het weerbericht aan te trekken. Bij fris weer (understatement!!) en harde NW-wind al om 8.40 uur de lijnen los en samen met de Hygiea, bemand door een gezellig stel uit Diksmuide, uitvoerig en gedurig Vlaams klappend, een kwartiertje liggen drijven voor de eerste sluis van vandaag. We wisten dat we te vroeg waren, maar wilden pertinent als eerste 2 boten schutten; geen risico van voortdurend oponthoud door geklungel vóór ons. De schipper van de Hygiea vraagt of we een snelheid van 10 á 11 km aan kunnen. Geen probleem. Mogelijk dat sommige vissers daar deze dag anders over denken. Varen vlot door tot midden in Reims waar een rampzalige haven is, gesitueerd ongeveer onder de snelweg. Daarom willen we daar ook nooit liggen. Na Reims bezorgen allerlei roeiers en kanoers ons flink wat oponthoud, maar ja, zij willen ook varen. Tegen twee uur zijn we op het einde van het kanaal de l’Aisne á la Marne; de Belgen gaan bakboord uit, wij stuurboord. Sanne heeft nog nooit zoveel gekletst op het voordek als vandaag: in elke sluis werd er uitvoerig met de schipperse van de Hygiea gekwebbeld. Het eerste stukje zitten we nu nog op het canal lateral van de Aisne, dat na een km of 20 overgaat in het Canal des Ardennes. Maar zover gaan we niet. Na een uurtje vinden we het genoeg en stoppen bij een prachtig plekje in Variscourt. Net daarvoor overigens onze enige tegenligger van vandaag ontmoet, een Deens jacht. We kunnen ons nu weer permitteren om zonder walstroom ergens te liggen. Maar de kachel moet wel werken, want het wordt steeds kouder en natter. Morgen zal het beter zijn,
Vaartijd 6 uur 50″, 41 km en 14 sluizen.
aan water klaarblijkelijk geen gebrek
Zondag 15 september 2013. Variscourt-Rethel.
Inderdaad, tegen negen uur verschijnt er zowaar een zonnetje. De wind is fris, maar het kanaal ligt erg beschut, of liever: er is hier duidelijk al jaren geen onderhoud gepleegd en bomen en struiken links en rechts laten nog maar een relatief smalle vaargeul over. Er zijn heel wat stukken waar ik niet graag een ander jacht tegen zou komen en al helemaal geen vrachtschip, ook al zijn die ‘maar’ vijf meter breed. We varen voorspoedig, maar er zijn veel vissers vandaag, die zich bij voorkeur zo opstellen dat je ze domweg niet kunt zien. Bovendien zijn de meeste klaarblijkelijk doof en horen ze je nooit aankomen. Zij die niet doof zijn beginnen al van verre te roepen dat je aan de andere kant over de wal moet passeren, kennelijk niet begrijpend dat dat heel lastig gaat met een bootje.
in de tunnel
Op het Canal des Ardennes wordt het ietsje breder maar ook hier groeien de struiken tot ver over het water. De sluizen lijken de laatste jaren behoorlijk opgeknapt en het schutten gaat goed. Onderweg zien wij een paar peniches die bij silo’s liggen om geladen te worden en die nog achter ons aan komen. In Rethel stoppen wij aan de (vrijwel lege) kade, de was wordt gedraaid en Sanne nog even het stadje in. Vandaag geen varend schip gezien.
Vaartijd 5 uur 05″, 36 km en 6 sluizen.