Vrijdag 21 juni 2013
barbecue-les: hoe krijg je een enorm stuk Schweinebrat fertig
Een bewolkte ochtend na de kortste nacht. Maar in de loop van de ochtend klaart het op en kunnen we de binnenrand van het bovenluik van de slaaphut schilderen. Warm weer met in de middag buien.
Diverse campers en jachten vertrekken. In de avond weer nieuwe bezetting van kade en oever. Het blijft een unieke plek; met het grootste plezier zouden we hier meerdere weken door kunnen brengen.
Zaterdag 22 juni 2013
Wij vertrekken om 10 uur naar Gannay, de Sina blijft nog een dagje liggen. In Gannay is een tamelijk grote werf, waaromheen het een onbeschrijflijke rotzooi is. De werf staat overigens wel goed bekend. Er liggen erg veel grote bakken waarop de eigenaren druk aan het werk zijn. Vlak voor de sluis blijkt het laatste stukje kade een (gemeentelijk) halte nautique te zijn. Daar komt nog net één plekje vrij dank zij het vertrek van een groot Engels jacht. Ook hier weer gratis stroom en water.
In de middag dreigt het weer te gaan regenen, maar op wat spetters na valt het mee. Het waait wel erg hard.
Vaartijd 2.30′ uur, 14 km en 3 sluizen
goed voor de conditie
Zondag 23 juni 2013
Een paar minuten voor tien loop ik maar even naar de sluis, want er is nog weinig activiteit te bespeuren. Ik tref de sluiswachter aan die duidelijk in tweestrijd verkeert. Aan de benedenkant ligt een klein huurjacht waarmee was afgesproken dat zij om half tien zouden opschutten, waarna wij volgens afspraak om 10 uur konden afschutten. Maar op het huurjachtje is nog geen spoor van leven te bespeuren. Ik overtuig de sluiswachter ervan dat zij vanzelf wakker worden als wij aan hen voorbijvaren. Dus laat hij de sluis weer vollopen en kunnen wij door. Bij het voorbijvaren van het huurjacht komt plotseling een fraaie zeer roodharige dame te voorschijn die enigszins schuldbewust knikt als ik roep dat de sluiswachter al 3 kwartier staat te wachten. Wij varen op ons gemak door richting Decise. Helaas blijkt er voor de voor ons vandaag laatste sluis geen sprake van een aanlegmogelijkheid, overal basaltblokken/puin tot net onder het waterniveau; dus 3 kwartier drijven voor deze sluis vanwege het ‘arret du midi’.
Bij Decise aangelegd achter een alleen varende Australiër aan de kade in het kanaal. We hebben geen zin om door de sluis te gaan naar de splinternieuwe grote en luxe haven van Decise (van waaruit je via een volgende sluis en dan een stukje Loire, door kunt naar het Canal de Nivernais). De nieuwe haven bekeken, waaromheen ook een aantal gites en een hotel.
even een tussendoortje in Fleury
Toch wel erg jammer dat we te hoog zijn (5 cm slechts) voor de Nivernais.
In de namiddag arriveert de Sina met H&E. We wandelen nog even naar de Loire, die, zelfs op normaal niveau, toch een indrukwekkende rivier is.
Vaartijd 3.10′ uur, 16 km en 4 sluizen
Maandag 24 juni 2013
De Sina blijft ons gezelschap houden. Uitgebreid inkopen gedaan, een paar honderd meter voorbij onze aanlegplek is een enorme supermarkt. Makkelijk want je kunt met de winkelwagen vol terug naar het schip.
Dinsdag 25 juni 2013
Samen met de Sina naar Fleury. H heeft voor de lunch een heerlijke abrikozentaart gebakken die wij aan de picknicktafel op de wal verorberen. Aanvankelijk zijn we alleen met onze bootjes, maar het wordt tegen de avond behoorlijk druk. Heel wat pennen worden in de grond geslagen want de kade is veel te kort voor zoveel boten. Als laatste arriveert een soort waterradboot (type Mississippi) aangedreven door een groep trapfietsers die veel lol hebben en blijkbaar veel muziek nodig hebben om de moed er in te houden.
... waar het plotseling met de rust gedaan is
Vaartijd 2.00 uur, 12 km en 2 sluizen
Woensdag 26 juni 2013
Weinig last gehad van alle gedoe vanaf 4 uur bij de fietsboot.
Om 9 uur bij de sluis afgesproken
Samen naar Nevers. Het laatste stukje is een zijkanaal met 2 zelfbedieningssluizen (via trekkoord) waarvan de werking tijdens de middagpauze helaas ook wordt uitgezet. Haven ligt stampvol met veel oude troep. Paar keer verhaald voordat we eindelijk een plekje hebben. Sanne direct daarna de stad in. Ook hier weer, evenals naar het lijkt in het grootste deel van Frankrijk, staat de toren van de kerk/kathedraal in de steigers. Prachtige stad. De Loire stroomt flink
Vaartijd 4.05′uur, 23 km en 5 sluizen.
Donderdag 27 juni 2013
Water tanken, wisselend bewolkt, teruggevaren naar het kanaal, komen tegen 12 aan bij het pontcanal over de Allier die iets verder in de Loire uitkomt.
op vele km's langs het kanaal worden fietspaden aangelegd
Voor het aquaduct, met net er achter een dubbele sluis, liggen al 3 jachten te wachten. Je raadt het al, het is inmiddels ‘arret de midi’. Dus is het weer een uur wachten waarna we met 6 jachten achter elkaar toegelaten worden op het pontcanal en vervolgens 2 aan 2 geschut worden. Wel een ontzettend leuk gezicht, wat een brug over de rivier lijkt en daarop zie je dan allerlei boten. Direct na de dubele sluis, verval bijna 10 meter, blijven wij in Guétin aan een lange kade liggen (dit keer zonder verdere voorzieningen) en verkennen de omgeving. H & E komen bij ons eten.
Vaartijd 2.55′ uur, 13 km en 4 sluizen.
Vrijdag 28 juni 2013
Bewolkt, wat miezerig. Wij willen op een gunstige tijd dwz vóór lunchtijd in Court les Barres zijn waar we 8 jaar geleden een prachtige plek aantroffen. Maar vele anderen hebben ondertussen deze plaats ook ontdekt en met enige moeite hebben wij ons in de rij aangesloten, nog een stukje vóór de eigenlijke kade, in de hoop dat er spoedig iemand zou vertrekken en zo gebeurde. Ondertussen regen. Ook hier weer gratis stroom en water en een prachtig parkje met watervalletjes op de koop toe.
Vaartijd 1.30′ uur, 10 km en 1 sluis.
moderne kerkramen in de kathedraal van Nevers
Zaterdag 29 juni 2013
We waren nog aan het ochtendritueel bezig toen Ernst plotseling aan de bel trok. De boten achter hem blijken vertrokken te zijn en er is nu volop plaats aan de ‘nette kade’. Bovendien kunnen we daar vastmaken aan echte bolders en dat is altijd makkelijker en toch ook wel iets safer als aan de ankerpennen. We liggen nu eerste klas precies voor het parkje. Net vóór de Sina ligt een hotelboot van de HAT organisatie, een Nederlands bedrijf, dat gecombineerde fiets-vaarvakanties aanbiedt. Juist deze ochtend vertrekken al hun gasten van de afgelopen week en in de late namiddag arriveren er weer 17 nieuwe gasten (met een bus vanaf Parijs). Werkelijk alle werelddelen zijn vertegenwoordigd. De instructie die even daarna plaats vindt is soms wel wat vermakelijk. Duidelijk is dat een aantal lieden geen of nauwelijks fiets ervaring heeft en zeker niet met het omgaan met de versnellingen op de soms best wel steile hellingen. Maar een uurtje later is alles weer rustig en is het doodstil.
Zondag 30 juni 2013.
Het is nu eindelijk het mooiste weer van de wereld.
het aquaduct over de Allier van onderen ...
We besluiten nog een paar dagen te blijven liggen. Ik plak en Sanne lakt het bovenluik van de slaaphut af. Weer een klusje geklaard. Daarna een aperitief aan boord van de Sina.
Maandag 1 juli 2013.
Een geweldig mooie dag om niet al te veel te doen. Sanne poetst binnenboord en ik schilder de steunen van de zonnepanelen wat bij. Overigens, met de regelaar van die zonnepanelen is wel iets geks aan de hand. Er loopt water uit de stroomaansluiting van de panelen op de regelaar. Geen idee waar dat vandaan komt. Het moet wel haast condenswater zijn, maar hoe dat kan is een raadsel. Evenals het feit dat dat geen kortsluiting veroorzaakt. De leverancier heeft zoiets nog nooit (natuurlijk?) gehoord. Hopen maar dat het apparaat niet sneuvelt, want zonder zonnepanelen zijn we zeer beperkt in de keuze van onze ligplaatsen, tenzij we dagelijks de motor laten lopen om de accu’s bij te laden. In de middag ter afkoeling een mooie fietstocht langs de Loire gemaakt.
Dinsdag 2 juli 2013
..... en van boven, met de wachtende schepen
Vroeg, wat heet, om 7 uur, opgestaan. We willen vandaag een flink stuk varen omdat het voor ons liggend deel van het kanaal niet zo interessant is. Het weer is wel lekker warm maar grotendeels bewolkt. Het doel is Ménetréol, maar daar blijkt helaas geen stukje kade nog vrij te zijn. We proberen daarom vervolgens het relais nautique de l’embranchement de St. Tibault. Een prachtige naam, maar omgekeerd evenredig met de kwaliteit van de aanlegmogelijkheden, zeer schuine onregelmatige rotswanden met daaronder puin. Ondanks onze dikke autobanden,krijg ik het schip niet goed vrij van de stenen en na een half uurtje prutsen besluiten we om een meer geschikte plaats op te zoeken. Ondertussen is de Sina dit haventje voorbijgelopen en nu zijn we samen op zoek naar een goede plek. Die vinden we net boven sluis van Bannay.
En dan gebeurt het …….. Als ik vlak achter de Sina aan stuurboord wil aanleggen, schuin op de wal afsteven en vlak voordat de kop de wal raakt, de boegschroef een tikje naar bakboord geef, slaat dat ding op hol en is niet meer te stoppen. Met een toenemende snelheid zwaait de kop naar de betonnen rand van het kanaal aan bakboord.
aan het parkje van Cours-les-Barres
Heel, heel gelukkig heeft Sanne de tegenwoordigheid van geest om juist op tijd een van de grote autobanden (die nog op het voordek lagen van de vorige aanlegpoging) buitenboord te hangen op precies de goede plaats.De haast onvermijdelijk lijkende klap (met dito schade) blijft zo gelukkig uit. Vervolgens snapt Sanne ook nog wat er aan het gebeuren is en schakelt in het vooronder de hoofdschakelaar van de boegschroef uit. Einde boegschroef ?? Als ik dan vervolgens weer terug wil naar de plek achter de Sina gooit de sluiswachter precies op het moment dat ik dwars in het kanaal lig, de sluiskleppen volaan open en lukt het me niet meer om de Artemis netjes aan de kant te krijgen. De kont van het schip wordt richting sluis gezogen, vooruit draaien kan niet meer omdat de kop inmiddels vlak achter de Sina ligt, achteruit niet omdat ik hooguit 2 meter speling heb voor ik op de stenen loop. Vooral dankzij de bemanning van de Sina komt alles uiteindelijk nog goed, zonder een schrammetje. Maar daar is heel wat trekkracht van H&E voor nodig en onderussen was de sluis ook zo ongeveer vol, zodat de stroming weer sterk afnam. Als we stevig afgemeerd liggen blijkt de bediening van de boegschroef zo dood als een pier. Vervolgens blijkt de hoofdzekering nog perfect in orde. Ergens aan de motor van dat ding moet ook nog een zekering zitten, die van de stuurstroom. Met meer geluk dan wijsheid vind ik dat ding doordat ik op een knopachtig dingetje onderaan de motor druk en dat vervolgens plotseling naar binnen klikt en vast zit. Om een lang verhaal kort te maken: even daarna blijkt alles weer te werken als vanouds.
dit soort slecht sluitende sluisdeuren kost dus onnoemelijk veel water
Maar net als bij de motorsteunen teistert mij de vraag: hoe kan zoiets zomaar gebeuren. Geen idee.
Eerst maar met H&E een borrel gedronken op de goede afloop. Daarna nog een uurtje geprutst om het vooronder weer op orde te krijgen, want om een beetje bij die motor te kunnen was een deel van de vloer opengelegd. En eerlijk gezegd, een vol pakhuis is er niets bij.
Ondertussen heeft een hele mierenfamilie zijn weg op het schip gevonden en vallen de muggen ons agressief aan. Het late “diner” uit blik smaakt na zo’n dag extra lekker.
Vaartijd 8.15′ uur, 47 km en 9 sluizen.