ms artemis

Proloog
Eigenlijk hoort aan dit reisverslag een apart hoofdstuk (boekwerk?) vooraf te gaan. Een verslag van een vrijwel totale refit van de Artemis. Die begon op 20 januari met een reisje in de ijzige kou, samen met Kees V., van Hedel naar Drimmelen. Windkracht 7, golven van een meter hoog beukten de boeg. In Lage Zwaluwe zou het onderwaterschip gestraald en gecoat worden. Geschatte duur ongeveer 14 dagen. Maar toen viel de vorst in, waardoor we pas op 23 februari, opnieuw samen met Kees, het schip naar Kerkdriel konden varen. Maar wat daarna een opknapbeurt en ingrijpende verbouwing van ons schip had moeten worden gedurende 8 á 10 weken is uitgelopen tot een gigantische klus van meer dan 16 weken. Het lijkt goed dat ik nog een poosje wacht om dat verhaal op te schrijven, zou de objectiviteit ten goede kunnen komen. Dat verslag komt dus nog. Kortom, uiteindelijk ging de Artemis pas op 15 juni weer te water en konden we aan de vakantie gaan denken

REIS ARTEMIS 2012

Dinsdag 19 juni
Eindelijk is het zover, we gaan definitief aan boord en op reis. Er moeten nog wel wat zaken in orde gemaakt worden, maar dat kan ook onderweg wel, al dan niet onder telefonische begeleiding van deze en gene leverancier.De laatste spullen worden gepakt door Sanne, die vroeg in de avond door Kees en Joke naar Hedel wordt gebracht. Ik heb ondertussen getracht de grootste chaos aan boord weg te ruimen.
Al was de verbouwing dan wel geen verhaal waar je echt blij van word, het resultaat mag er wezen. Het schip lijkt veel ruimer en gezelliger, is een stuk praktischer ingericht en het onderhoud is weer volstrekt op peil.
We drinken met K&J een glas op de goede afloop en gaan voor ons doen vroeg te kooi. Het weer is matig, de weersvooruitzichten evenzo. Hollandse zomer.

Woensdag 20 juni
Eerst nog maar eens een keer naar de werf in Kerkdriel gevaren. Er zijn twijfels over de werking van de zwart water pomp. Op de werf blijkt er niets meer aan de hand. Blijft wel merkwaardig dat je steeds even wat weg moet pompen, waarna de pomp geen opbrengst meer heeft, maar na 5 minuten kun je probleemloos de tank helemaal leeg pompen. Na enkele dagen zijn we aan dit systeeem gewend, tot mijn grote genoegen, want om die tank iedere keer te inspecteren en te peilen is bepaald geen aangename klus. Voor wie niet in de materie thuis is: de zwart water tank is de (bij ons dus nieuw geplaatste) tank waarin alles wat in het toilet terecht komt, wordt opgevangen. Vervolgens zijn er dan 2 mogelijkheden: ofwel je pompt de tank leeg op open water ofwel je maakt gebruik van een speciale afzuiginstallatie die in steeds meer havens nauwelijks gebruikt wordt. Maar goed, wij hebben onze bijdrage aan een beter milieu geleverd.

Donderdag 21 juni. Begin van de zomer.
We vertrekken bij typisch Hollands zomerweer, somber, soms wat spetters, harde wind en een KNMI voorspelling van noodweer in de avond, met mogelijk zware hagel. Lekker voor de mooie maar nog wat verse/ niet echt uitgeharde lak. We besluiten daarom op tijd te stoppen en meren af aan de bovenkant van sluis Grave, aan de achterzijde van de wachtplek voor jachten. We beginnen dan maar met het op orde brengen van de stuurhut, waarschijnlijk hebben we nog wel enkele weken nodig voordat alles weer spic en span is en zijn definitieve plek heeft gevonden. Het is behoorlijk druk met de vrachtvaart, voor hen flinke wachttijden bij deze sluis.
Vandaag 6 uur gevaren, 45 km met 2 sluizen.

Vrijdag 22 juni
Het lijkt wel herfst, koud met een snoeiharde wind, soms een waterig zonnetje, maar warm wordt je er niet van. Met grote regelmaat lekkere plensbuien. De schutting bij Sambeek kost nogal wat tijd door het bekende geklungel van jachten die in de sluis de eerste de beste bolder grijpen die ze te pakken kunnen krijgen en die dan de opdracht van de sluismeester om naar voren te schuiven klaarblijkelijk niet begrijpen. Was gisteren in Lith ook al zo. En wij zijn ook niet meer gewend om in het hoogseizoen in NL te varen. Geleidelijk wordt daarna de vaart wat minder druk en om half zeven meren we af bij droog weer in het knusse haventje van Kessel, waar de kopsteiger gelukkig nog vrij is. De avond wordt besteed aan het repareren van het toplicht en de praai.
Vandaag 9.10 uur gevaren, 78 km met 2 sluizen.

Zaterdag 23 juni.
Het weer lijkt wat op te knappen en we besluiten een rustdag te nemen, d.w.z. een dag niet te varen maar het vooronder en de machinekamer een grote opruimbeurt te geven. De vuilcontainer van de haven vaart er wel bij. De heftige en hektische afgelopen periode heeft toch best wel veel van ons gevergd. Vooral elke keer de twijfels of dingen nu eindelijk in orde gingen komen en het voortdurende op en neer rijden naar de werf met steeds weer nieuwe verrassingen.
Sanne doet boodschappen in het dorp en fietst ook nog naar een speciale kaasboerderij in de buurt, alwaar een flinke hoeveelheid lekkere kazen wordt ingekocht en speciaal wordt gesealed, zodat we voorlopig ook van Hollandse kaas kunnen blijven genieten. Behalve de opruimklussen maken we er ook een beetje een rustdag van, daarbij gestimuleerd door redelijk mooi en zelfs wat zonnig weer. Na het avondeten de watertanks gevuld, ook dat is weer wennen, want we hebben geen peilglas meer, dus we weten pas dat de tanks vol zijn als er water uit de overstort komt. Waarbij het grote voordeel vergeleken met vroeger is dat die overloop nu buiten boord uitkomt en niet zoals vroeger in het glazenkastje.

Zondag 24 juni.
Het mooie weer is alweer over. Omdat in Heel slechts één sluis beschikbaar is moeten jachten via de sluizen van Roermond en Linne (om)varen. Wij vinden dat geen probleem, want we willen toch een paar dagen op de plas bij Roermond blijven liggen om het schip zodanig op te ruimen, in te richten en te poetsen dat het verblijf aan boord nog comfortabeler wordt. Per saldo hebben we nu aanzienlijk meer bergruimte als voorheen. Wel zit alles onder de banken van dinette en kajuit en dat vergt enig overleg waar wat moet komen. Het weer is zwaar K.. , voortdurend regenbuien en een harde wind. We meren af aan de oever van de plas achter Olde Huske waar we vorig jaar op de terugweg naar Hedel nog een paar dagen met Herman en Cora gelegen hebben. Toen lag het er hardstikke vol, nu hebben we het rijk zowat alleen. Maar het weer is er ook naar.
Vandaag 3 uur gevaren, 13 km met 1 sluis.

Maandag 25 en dinsdag 26 juni.
Gewoon geklust en opgeruimd. Sanne fietst naar Roermond  en slaagt er uiteindelijk ook in een nieuwe douchekop te kopen. Een van de weinige dingen die bij de verbouwing niet vernieuwd was maar toen we 2 dagen onderweg waren alsnog sneuvelde. Het weer begint iets op te knappen. Er meren een paar schepen achter ons af, altijd weer goed om even over bootjes en aanverwante zaken te praten.

Woensdag 27 juni.

Doordat er nauwelijks zon is verbruiken we veel stroom uit de accu’s die niet door de zonnepanelen wordt aangevuld. We besluiten daarom naar een andere plas te varen, de Slag geheten. Vroeger hebben we daar vaak gelegen, maar nu zijn we er zeker in geen tien jaar meer geweest. Door de sluis van Linne, vervolgens de Maas zo ongeveer overgestoken, om dan met een meer dan haakse super ondiepe bocht op de langgerekte plas te komen. De mooiste en meest luwe plekken aan het einde zijn allemaal bezet maar halverwege de plas vinden we een prima aanlegplek. Die middag blijkt plotseling de regulateur van de zonnepanelen “vastgelopen”. Verwijderen van de zekeringen, ze opnieuw plaatsen en …alles doet het weer. Raadselachtig. Bellen naar Aqua solar voor info. Zal teruggebeld worden. Gebeurt natuurlijk niet.       Het is nog steeds herfstweer.
Vandaag 3 uur gevaren, 10 km met 1 sluis.

Donderdag 28 juni
Licht bewolkt, schraal zonnetje en droog. Vertrek omstreeks 9 uur naar Maasbracht. Bloedvoorzichtig door de supersmalle uitgang van de plas en daarna vlotjes naar sluis Maasbracht. Na even wachten de sluis in met een vrachtvaarder en een aantal jachten. Even daarna blijkt 1 van die jachten de Scaramouche 111 te zijn, een Engelsman die we in de Midi ook regelmatig gezien hebben. Het is verder niet erg druk met de vrachtvaart. We schutten vlotjes door Born heen en meren even later af bij het winkelschip Janssen in Maastricht om diesel te tanken en wat inkopen te doen. Daarna door naar de Pieterplas, ook al weer een feest der herkenning. We worden uitgenodigd voor een bruiloftsborrel overmorgen (zaterdag) op de steiger.
Vandaag 6.15 uur gevaren, 49 km en 2 sluizen.

Vrijdag 29 juni.
Somber weer. De verwachting: lokale buien. Goed voorspeld. Eén bui die zo ongeveer de hele dag duurde. Ben overigens even zolang onderdeks in de machinekamer bezig om een storing op te lossen, die ons vorig jaar al 2 keer is overkomen en gisteren bij het tanken weer. Alle keren leek het dat er nog zo ‘n 50 liter diesel bij kon in de tank en dan ploseling schiet een prop vuil in het peilglas omhoog en blijkt de tank net iets meer dan vol, met als gevolg dat er wat diesel via de bovenkant van het peilglas gaat lekken. Geen idee waar dat vuil vandaan komt, het lijkt een dieprood poeder te zijn, is absoluut niet slijmerig (dieselbacterie!!). Uiteindelijk lukt het me om het spul uit het peilglas te zuigen, waarna dat peilglas aan de onderkant blijkt te lekken. Na nog een uurtje prutsen is echter ook dat weer verholpen.

Zaterdag 30 juni.
Prima weer. Hele dag wat aangerommeld en boodschappen gedaan.Om half acht naar het einde van de steiger waar we met champagne werden ontvangen door het pas getrouwde stel. Hij, een 82-jarige ondernemer in een of ander electronica/techniek bedrijf; zij al 47 jaar zijn trouwe medewerkster in het bedrijf en kennelijk ook daarbuiten. Geen idee wat voor bedrijf het nu precies was, maar veel uitvindingen, geheim werk voor de VS en buitengewoon goed verkocht. Daarnaast is hij overduidelijk een wijn- en watersport-liefhebber. Dat gaat trouwens op voor vrijwel alle aanwezigen op deze steigerparty. Overigens hebben we het maar niet al te laat gemaakt, want onze pasgetrouwde wijnliefhebber serveerde in hoog tempo erg volle glazen dessertwijn en dat hakt er toch behoorlijk in. Maar wel reuze gezellig gekletst met deze en gene, overigens meest eigenaren van boten waar ik niet eens van kan dromen.

Zondag 1 juli.
Om 8.15 aangevaren, maar er wordt eerst afgeschut zodat we pas tegen tienen in kunnen varen, inmiddels met, behalve een kleine tanker, een stuk of acht jachten. Vervolgens met redelijk weer naar en door Luik. Wel weer problemen met het regelsysteem van de zonnepanelen: zit zo vast als een huis, niets te regelen, geen enkele kloppende aanwijzing. Uiteindelijk de voeding er maar uitgetrokken en opnieuw gemomteerd: en een waar wonder geschiedt: plotseling doet alles het weer. Fantastisch maar nou weet ik nog steeds niet wat er aan de hand is. Uit voorzorg -er is daar electriciteit- en omdat het inmiddels al tegen zessen gaat lopen toch maar afgemeerd in het haventje van Huy.
Vaartijd 8.45 uur, 69 km en 2 sluizen.

Maandag 2 juli.
Redelijk op tijd richting Namen. Uit de wind achter glas is het weer redelijk. Schuttingen gaan redelijk vlot, zodat we ruim op tijd in Namen zijn om de Tourkaravaan voorbij te zien komen Wat ons betreft, veel geschreeuw, weinig wol. Uren later komen dan de renners langs, enkele minuten later is alles voorbij. Zoals zo vaak in het leven dus.
Vaartijd 4.20 uur,31 km en 2 sluizen.

Dinsdag 3 juli.
Met 7 jachten op weg in de eerste sluis richting Givet. Rustig kalm, bijna lekker, weer. De hele meute haakt af in Dinant.  Niks voor ons, druk en lawaaierig. Wij gaan alleen door richting Waulsort. Uurtje later meren we daar af. Een wereld aan -jeugd-herinneringen komt weer snel bovendrijven. Hier was ik bijna 50 jaar geleden met mijn ouders, hier waren Sanne en ik dertig jaar geleden met onze kinderen, hier gingen de kinderen zelf met de Artemis naar toe, bijna 20 jaar geleden. De afgelopen 15 jaar zijn we meestal voorbij gevaren, na de grote overstroming in ‘96 was de haven sterk in verval, geen drinkwater, geen elektra, geen toezicht. Maar inmiddels is alles er prima in orde. Helemaal niets op aan te merken.
Vaartijd 6 uur, 37 km en 7 sluizen.

Woensdag 4 juli.
We blijven nog maar een dagje. Probeer het elektra probleem op te lossen. Kom er niet achter maar weet, na een uren durende test sessie, zeker dat het niet aan de accu’s ligt. Hetgeen niet betekent dat het probleem is opgelost.

Donderdag 5 juli.
Her en derwaarts wat gebabbeld. Probleem van de vastlopende regelaar van de zonnepanelen is en blijft onduidelijk. In het dorp is geen enkele voorziening meer. Wel zijn er nog een paar oudgedienden die ons (het schip??) herkennen. In de avond een tropisch onweer dat uren voort duurde. Slaapt wel lekker met dat gespetter op het dak, mits je de dakramen goed hebt afgesloten.

Vrijdag 6 juli.
Op tijd op om meteen de eerste schutting om 9 uur te pakken. Vlak voor de sluis ineens een scherp gefluit: de oude heer Ricard (we kennen hem al 40 jaar) staat uitgebreid voor zijn huis naar ons te zwaaien. Hij was destijds een van de initiatiefnemers van de haven van Waulsort. Sanne was er gisteren nog naar toe gelopen maar hij was toen niet thuis. Als we even later in de sluis liggen komt hij daar direct enthousiast aangewandeld om even een praatje te maken. Vertelt dat zijn vrouw 3 jaar geleden is gestorven en dat hij een moeilijke tijd heeft gehad, maar dat het hem (hij is nu 74) inmiddels weer wat beter gaat.
We varen kalmpjes door, passeren de Franse grens en leggen in Givet aan om boodschappen te doen. Het is wisselend bewolkt met soms wel wat zon maar een tamelijk straffe en koude wind. Na de foeragering door naar het eerste Franse sluisje. In de daarop volgende tunnel begeeft onze “tunnellamp” het al na 50 meter, zodat we de volgende paar honderd meter ongeveer op gevoel super langzaam door het tunneltje schuiven. Loopt gelukkig goed af, mede dankzij de door Sanne uitstekend geplaatste stootwillen. Na een paar sluisjes is er aan de nieuwe steiger in Haybes nog net één plekje vrij. Terwijl ik de lamp repareer verkent Sanne het dorp en ontdekt een pizzeria waar ze direct 2 pizza’s voor vanavond bestelt. Smaakten uitstekend.
Vaartijd 6 uur, 34 km , 8 sluizen en 1 tunnel.

Zaterdag 7 juli.
Het weer lijkt redelijk met wat zon maar een harde koude wind op de kop.Helaas loopt mijn horloge kennelijk net iets voor op de klok van de VNF. De telebediening van de sluis doet het al wel maar de sluis nog niet. Dus weer een stuk achteruit om de telebediening nogmaals te activeren. We varen samen op met een jacht uit Langendijk, voor het eerst in Frankrijk. Zij willen graag als eerste in de sluis omdat ze bang zijn voor ons schroefwater: wij moeten in de sluis altijd de schroef draaiend houden om het schip aan de muur te houden. We passeren Fumay, daar blijkt ook nog plaats genoeg te zijn. Voor de sluis van Revin is het erg lang wachten; net voor ons is een erg groot jacht ingevaren. Het wachten is lastig omdat er een felle wind van opzij staat en de rivier erg hard stroomt, terwijl er geen enkele aanlegmogelijkheid is. Er staat ruim 2 km stroom, terwijl minder dan een halve km normaal is voor deze tijd van het jaar. Maar een uurtje later zijn ook wij opgeschut en tot onze blijde verrassing zijn er ook in Revin aan de kade nog een paar plaatsjes vrij in het als altijd superverzorgde haventje. Wij meren af voor dat eerder genoemde hele grote jacht. Het blijkt een in Rusland gebouwd casco te zijn, ruim 18 meter lang en 4.85 meter breed. Wel lekker veel ruimte, maar lastig varen in sluisjes van 5.20 meter breed!! Laat staan in tunneltjes, want de hoogte is 3.50 meter, de maximaal toegestane hoogte op deze kanalen. Hij heeft dan ook al één van zijn boordlichten er af gevaren. Het schip is door de eigenaar zelf afgebouwd en ziet er fantastisch uit.
Nog net voor sluitingstijd realiseer ik me dat we gas nodig hebben en krijg ik bij de benzinepomp nog een fles propaan te pakken. We willen onze nederlandse gasfles zoveel mogelijk als reserve houden, zodat we in Nederland straks niet weer een fles met statiegeld hoeven te kopen, die je vervolgens weer nergens kunt inleveren.
In de avond een forse onweersbui met veel regen.
Vaartijd 3.25 uur, 15 km, 4 sluizen en 1 tunnel.

Zondag 8 juli.
Een dag om snel te vergeten. Miezerbuitjes worden slechts afgewisseld door hevige regenbuien met zware windstoten. We maken zo nu en dan een babbeltje met de eigenaren van de Surprise, de eerste hybride boot die ik eigenlijk zie. Kan 2 uur varen op zijn electromotor. Het stel heeft vroeger altijd gezeild, maar varen nu alweer een aantal jaren door Frankrijk en Duitsland.

In de komende week varen we naar Toul, dus liggen we tussen Revin en Toul. Maar ik weet nog niet wanneer ik dit bericht op het net kan krijgen.