REIS 2009
DINSDAG 2JUNI TOT EN MET DONDERDAG 11 JUNI
Dinsdagochtend zijn alle wassen gedaan, watertanks tot het randje gevuld en de accu’s maximaal geladen. Het verkeerslawaai gisteren en vannacht viel overigens erg mee. Kennelijk is 2e Pinksterdag inmiddels ook hier een erkende feestdag geworden, alsof ze er al niet meer dan genoeg hebben. Maar wie zijn wij om ons daarover druk te maken; wij die immers helemaal geen werkdagen meer hebben. We vertrekken richting Castelnaudary.
Het weer is schitterend en een paar sluizen verder bedenken we dat genieten van de zon toch ook z’n aantrekkelijke kanten heeft en we stoppen net boven de sluizen van Herminis. We genieten van de rust en de stilte, op afstand horen we soms de trein van de lijn Marseille - Bordeaux. Hier en daar is een boer bezig in de welhaast onafzienbare wijnvelden. Wat betreft de huurboten is het overwegend rustig, al begrijpt het merendeel van hen niet wat ze soms met hun “waterpiratengedrag” voor schade aanrichten aan oevers, kades en andere boten, maar vooral (en gelukkig meestal) aan hun eigen boten.
wijnakkers zover het oog reikt, al hele kleine druifjes zichtbaar
Als we donderdag laat op de ochtend vertrekken blijkt er in een van de autobandjes, die we altijd tussen de boot en boomwortels hangen, een prachtige (volgens S. ongeveer 25 cm) grote krab te zitten met mooie rood met wat groen gekleurde scharen. Helaas geen foto kunnen maken: toen ik dat wilde doen tijdens een wat langer stuk tussen 2 sluizen bleek het dier het kanaalsop weer opgezocht te hebben.
We overnachten in Bram, het weer is even wat minder. Bewolkt met zo nu en dan wat spetters. De volgende dag waait het schuim uit mijn snor, we leggen al snel na de lunch aan (boven sluis Saint Sernin) voor de nacht en liggen nog geen 10 minuten vast of we krijgen een (onweers)bui over ons heen met werkelijk fantastische slagregens. Je kon de overkant van het kanaal niet meer zien!!
bijna een kanaal naast het kanaal
Zaterdagmorgen, grotendeels in de stromende regen, de laatste 5 km met 10 sluizen naar Castelnaudary in precies 2 uur afgelegd. Helaas onze vertrouwde sluiswachter niet gezien die bij vorige passages altijd werkelijk super heerlijke appeltaart op de sluis verkocht . De enige appeltaart die ik ooit lekker gevonden heb.
4-traps sluis, alle deuren open, behalve (gelukkig) de bovenste
Aan de kade zijn nog diverse plekken vrij en we meren af ongeveer 50 mtr achter de….. Winterthur. Vorig jaar was hier overal water en stroom (nieuw) aangelegd, maar dat is inmiddels allemaal weer afgebroken, want het moest nog mooier worden. Alleen is er helaas nu nog bijna niets klaar. De capitainerie (klinkt toch echt duizend keer beter als: het havenkantoor) is ook grondig gerenoveerd, ziet er prachtig uit en wordt gerund door een havenmeesteres die inderdaad veel mooier is dan (die van) vorig jaar.
Vandaag is zoonlief (St.) jarig en na enkele pogingen (wij proberen het vaak te vroeg) lukt het S. om hem te bereiken zodat we onze oudste kunnen feliciteren.
Zondag rommelen we gezellig wat rond, komen Sj.&L. tegen op zoek naar een restaurantje en eten gezamenlijk bij een pizzeria die vooral gespecialiseerd blijkt te zijn in eend. De voor deze streek beroemde cassoulet, een soort stoofpot van bonen, eendebout en varkensvlees zullen we op de terugtocht wel weer eens proberen. Is meer geschikt voor koudere dagen.
Maandag en dinsdag samen met Sj. in diverse winkels op zoek naar een ventilator voor in hun voorpiek, waar de generator wat meer behoefte aan frisse lucht heeft. Uiteindelijk gevonden. Het aansluiten blijkt lastiger dan gedacht doordat de installatie tekening niet overeenkomt met de werkelijke uitvoering. Frans grapje?
avond in Castelnaudary
Woensdagochtend in alle vroegte een hoop lawaai: jawel ze gaan vandaag de hele straat naast de aanlegkade asfalteren. Dus snel water getankt en wegwezen. Het schip is nog steeds mooi wit en we hebben nog geen behoefte om de gangboorden vol met teerspetters te hebben. Doordat nu bijna iedereen vertrekt schiet het met de sluizen niet zo op. Pas na de lunch komen we bij de laatste opgaande sluis, ook dit jaar weer het hoogste punt van de reis: 196 meter boven de zeespiegel. De Winterthur meldt dat er nog plaats is aan de kade in La Segala, 3 km verderop, met stroomaansluiting. Maar als we daar aankomen is die plek net bezet door een huurboot en we gaan dus weer terug naar de net genomen sluis, waar je ook prima kunt liggen, maar geen electra is.
Zo langzamerhand hebben we wel behoefte om een nachtje aan de stroom te liggen. De laatste keer was ruim een week geleden en met alle bewolking doen de zonnepanelen niet veel. Bovendien wil S. wassen en dat trekt de omvormer niet.
Donderdagochtend krijgen we een sms dat er nu weer plek is aan de kade in Segala en een half uur later liggen we aan de stroom en krijgt alle 220V apparatuur, telefoons, tandenborstels, laptop, batterijladers, portofoon, scheerapparaten, looplampen enz.weer voeding. Ik heb laatst geteld: inmiddels hebben we 12 verschillende adaptors aan boord. Hoezo standaardisering?
Helaas blijft er voortdurend regen dreigen, maar de weersvoorspelling voor morgen is geweldig, dus stellen we het wassen maar uit tot morgen.
Komende week varen we, redelijk langzaam, door naar Toulouse.