Toulouse, de 4e stad van Frankrijk, is zeker de moeite waard; maar het blijft eeuwig jammer dat ze de jachthaven gesitueerd hebben naast een van de drukste boulevards van de stad. Dag en nacht een enorm verkeerslawaai. Komend van het lateraalkanaal van de Garonne moet je eerst nog door een paar dubbelsluizen, allen sinds dit jaar onder video/camera begeleiding/bewaking. Rondom die sluizen en onder alle bruggen aardig wat daklozen: sommigen hebben zich zo ruim geinstalleerd, met alle huisraad en huishoudelijke apparatuur, dat inderdaad alleen het ‘eigen’ dak ontbreekt. Gemiddeld moet het in dit klimaat ook best uit te houden zijn.
Zaterdagmiddag ben ik bij de reparatie van de vlaggestok net niet overboord gegaan, kon me nog net vastgrijpen aan de roerkabel, leverde wel een behoorlijk pijnlijke elleboog op. Kwam de ‘atèle’ toch weer even goed van pas. Zondag weer een paar uur op de markt doorgebracht.
Opvallend iedere keer weer hoeveel ‘ferme’s’ op dit soort markten geweldig acte de présence geven.
Grappig dat we ook dit jaar pas na verloop van tijd en vèèèèèl later dan in Nederland het idee krijgen dat de herfst is begonnen. In eerste instantie zijn de ochtenden wel fris, maar dat beschouw je na een het periode van grote hitte vooralsnog als aangenaam. De dag temperaturen van dik boven de 20 graden, de ruim voorhanden zon, allemaal zaken die je in de verste verte niet aan de herfst doen denken. Maar dan vallen er opeens toch wel erg veel bladeren van de bomen, komen overal prachtige herfstkleuren te voorschijn, vermindert het aantal werkstudenten dat tijdens de zomermaanden bij de sluizen assisteert, wordt het veel later licht en veel vroeger donker en ineens realiseer je je dat ondanks warmte en zon het toch herfst wordt.
Dinsdagochtend uit Toulouse vertrokken richting Castelnaudary. Het is wel weer even wennen aan die gekke ei-vormige sluisjes en voorlopig even extra werk voor de schippersvrouw: even voor de sluis afstappen op een veelal glad steigertje, naar de sluis lopen, daar de je toegeworpen achterlijn opvangen en om de bolder terug leiden, vervolgens de lus van de (meegenomen) lijn op het voordek om de bolder heen gooien en die lijn gefixeerd houden ook al zet de schipper de motor vol in de vooruit. Maar S. is een expert en gelukkig hebben we maar 15 opgaande sluizen, de rest is dalend.
We varen meestal relatief vroeg, tussen 8 en 9 wordt de motor gestart en proberen ook bijtijds te stoppen, zo omstreeks 3 uur. Liefst in èèn van die grappige kleine plaatsjes (Negra, Gardouch), waar verder nauwelijks/geen andere bootjes liggen, even kletsen met deze of gene, even rondkijken, brood halen. We lezen veel, het is immers vroeg donker. Het weer is gemiddeld prima, maar hoe mooier overdag, des te kouder tijdens de nacht en de ochtend (we zitten hier ook op bijna 200 mtr. hoogte).
Vrijdag bijtijds (11 uur) in Castelnaudary aangekomen; heeft sinds dit jaar een echte haven (kade) met electra en water. Die middag en nacht krijgen we een “Hollandse” noordwesterstorm over ons heen met zelfs een lekkere hagelbui.
De vaart is relatief erg stil, naarmate we dichter bij Castelnaudary zijn stijgt het aantal bootjes dat we tegenkomen wel, van 2 tot 8 per dag.
Zondagochtend in alle vroegte door de 4-traps-sluis gegaan. Ineens is het nu hardstikke druk. Castelnaudary heeft een enorme huurbasis en het merendeel van die huurders wil maar èèn ding, op topsnelheid naar Carcassonne. Eèn sluiswachter een stuk verderop probeert het: ons zover vòòr in de sluis te krijgen, dat er nog een extra klein huurbootje achter past. Ik weiger met de mededeling dat mijn roer al 2 keer beschadigd is en dat ik dat mèèr dan genoeg vind. Als wraak legt hij het kleintje er niet achter, maar een veel grotere naast ons. Nergens last van dus. Overigens blijkt datzelfde huurgeval bij de volgende sluis plotseling volstrekt stuurloos, draait eindeloos rondjes vooruit èn achteruit, maar komt de sluis niet in.
Die hele zondag is het nu ineens weer razend druk met huurbakken. Een steeds sterker optredend fenomeen: volop verhuur in de ‘goedkope’ maanden, teruglopende verhuur in de dure maanden. Maar eind van de middag is de ’storm’ voorbij en zijn ons een kleine 20 meest 15 meter-jachten op topsnelheid voorbij gekomen (moesten wij eens bij hun proberen: er zou geen kikker of bolder meer op het dek van zo’n plastic teil staan ).
We stoppen bij Villepinte, helemaal buiten, helemaal alleen. Heerlijk.
Vandaag, maandag weer een prachtige dag, veel minder vaart als gisteren en we stoppen een paar km vòòr Carcassonne.
Inmiddels realiseren we ons dat we nog wat schilderwerk willen doen, de dekken nog in de was gezet moeten worden, het schip winterklaar gemaakt moet worden, de motor nog een beurt moet hebben plus nog wat extra klussen. Dus moeten we eind van deze week toch in of bij onze winterhaven zijn. Vooral omdat de weersvoorspelling voor de komende week zeer matig is, moeten we wat reservetijd inbouwen.
Dus, tot volgende week, onderweg van Carcassonne naar Sallèles d’Aude.