Op maandag liggen we nog steeds op de mooie aanlegplek aan het begin van het zijkanaal naar Montauban. Zie de foto van vorige week.
Het merkwaardige gevoel begint zich van ons meester te maken dat de vakantie dit jaar toch wel erg kort gaat worden (met excuses aan de werkende lezers die het met een paar weken moeten doen), want in de afgelopen maanden is er wel het nodige geklust, nieuwe dingen gemaakt en zo, maar nauwelijks iets aan onderhoud gedaan. Dus beginnen we maar eens aan het preparen van enkele plekjes waar het verfwerk beschadigd is. Zeker als we nog een (of meer) jaar hier in dit zalige klimaat willen blijven, zullen we toch elke beschadiging, hoe klein ook, zorgvuldig moeten repareren om te voorkomen dat we straks hier (in Frankrijk) ‘groot onderhoud’ moeten plegen.
En het is duidelijk alweer eind augustus: de zon staat een stuk lager, de dagen worden merkbaar korter, de nachten aanmerkelijk koeler (vanochtend 15 graden in de kajuit), de dekken zijn s’ochtends drijfnat en er valt beduidend meer blad van de bomen. Dus de tijd die je op een dag ter beschikking hebt om te schilderen is maar zeer beperkt: om 11 uuur is het dek nauwelijks droog en om 19 uur staat de condens er al weer op. Dus schilderen kan alleen tussen 12 en 15 uur, mits het niet super zonnig is want dan is het dek te heet en kan het sowiezo niet.
Dinsdag was het super zonnig en toen dus maar (voor het eerst weer samen) met de fietsen een wat grotere afstand (40 km) afgelegd. Zijn in Castelsarassin gaan kijken of daar nog plaats is in de haven. Daar vindt n.l. op donderdag een van de grootste markten uit de streek plaats, zeer de moeite waard. Helaas ligt de haven afgeladen vol, er is nog èèn, niet bijster geschikte plaats over. Dus dat wordt een gokje, want het is nog een dag varen en reserveren daar doet madame Maitie niet aan.
Opvallend detail overigens: vrijwel alle havens worden hier gerund door vrouwen, met strakke hand, niet altijd even zakelijk, maar uiterst vriendelijk. Dat niet zakelijk is overigens een typisch Frans fenomeen: als een Fransman een plek in een haven heeft is die van hem en ook als hij 3 maanden weg is blijft het zijn plek en mag daar niemand liggen.
Woensdag naar Castelsarrasin gevaren. We hebben geluk, nog èèn plek vrij.
Donderdags naar de markt, tot onze verassing was er vandaag ook een pluimvee- en aanverwante artikelen markt. Deed hier en daar erg denken aan markten zoals je die hebt in meer tropische streken.
Vrijdags voor de afwisseling weer wat cultuur gesnoven en een uitgebreid bezoek aan de Saint Sauveur kerk gebracht. Zou al bestaan sinds 961 en is herbouwd in 1254. Dit soort kerken heeft altijd weer aangebouwde stukken van eeuwen later. Wat mij iedere keer weer opvalt is dat de Fransen bij restauraties van dit soort gebouwen er kennelijk geen enkele moeite mee hebben om moderne materialen in de plaats van oude te stellen. Maar het wordt daar bepaald niet mooier of indrukwekkender van. Overigens had deze kerk een prachtige schatkamer en erg bijzonder meubilair uit de 17e eeuw, afkomstig uit een Benedictijner abdij.
Zaterdag hebben we de hele dag zelf kleine restauraties aan het verfwerk van onze trouwe Artemis uitgevoerd. De schade veroorzaakt door de huurboten is helemaal weggewerkt. Maar wat enkele onbetekenende scheurtjes in het lakwerk van het vrijboord leken te zijn, bleken toch plekken waar in vroeger tijden weer veel te ruim plamuur is gebruikt, die dan uiteindelijk toch weer los gaat. We proberen dat liefst zonder plamuur te herstellen, maar helaas lukt dat niet altijd helemaal. En het weer is er eigenlijk te warm voor: deze avond hebben we tot diep in de nacht in zwemkleding buiten gezeten.
Vandaag, zondag 31 augustus, in de namiddag naar Moissac gevaren. Hier willen we een paar dagen blijven liggen om te fietsen en te wandelen. In tegenstelling tot de hele afgelopen week vandaag nauwelijks zon. Maar na een week met temperaturen van rond 35 graden binnenboord is èèn (?) dagje met 28 graden ook wel lekker. Tot volgende week.