ARTEMIS 11e week reis 2016 (week 25)
Ik heb geen idee of en zo ja wie dit wekelijkse verhaal allemaal lezen. Als je dit weblog met enige regelmaat leest of bekijkt laat me dat dan eens via de mail weten.
Maandag 20 juni.
geen alledaags schip ...
Het lijkt wel of het toch zomer wordt. De ochtend begint wolkeloos maar al is het tegen negenen toch weer half bewolkt, het is stukken warmer dan de voorafgaande dagen. De dagelijkse rituelen van schip wassen etc. volgen, Sanne laat ook de wasmachine draaien, want het blijft droog vandaag. Geleidelijk verdwijnen alle huurboten en tegen de middag komen er weer andere om te lunchen. Ook verschijnt dan ineens een prachtig groot zeilschip, de Elizabeth, een Hagenaar, gebouwd 1913, 26 meter lang. Het schip heeft een Franse eigenaar, is geregistreerd in Straatsburg en heeft merkwaardigerwijze een Franse verklaring dat het behoort tot het historisch erfgoed. De eigenaar is onderweg naar Bordeaux en vandaar naar Bretagne. Van dichtbij blijkt dat er nog best wel wat aan het ijzerwerk te vervangen/repareren valt, maar dat kan nog wel even wachten tot volgende winter zo vertelt de eigenaar. Verder zijn we voortdurend in de weer met huurboten op een passende afstand te houden. Tegen vieren komt er een uiterst merkwaardig bouwsel volkomen geluidloos aangedreven.
... maar zeker een bijzonder vaartuig
Het is een soort vlot gemaakt met een slim bedachte constructie van steigerbuizen, het dak wordt grotendeels gevormd door een negental grote zonnepanelen (400 Watt elk) die 2 elektro buitenboordmotoren aandrijven. De vloer van het geheel is een soort dubbele bodem, gemonteerd op 2 drijvers. Elk vloerdeel (kunstgras bedekt) is opneembaar en daaronder bevindt zich alle denkbare en benodigde uitrusting. Volgens de jonge Belgische eigenaar haalt het bouwsel een snelheid van 12 km. Hij wil als alles klaar is, er via de Donau mee naar de Zware Zee varen, maar eerst moet aan het bouwsel nog een constructie worden toegevoegd om regenwater op te vangen en op te slaan als drinkwater. Zal mij benieuwen of hij ooit toestemming krijgt om zijn gedroomde tocht te volvoeren. Hij komt langszij om drinkwater te tanken, en passant nodigt hij ons uit om a.s. vrijdag zijn verjaardag mee te komen vieren. Zijn gasten, een tiental jongelui, verblijven op een bank en in hangmatten en maken op mij een behoorlijk afwezige indruk en steken geen poot uit. Alleen zijn vriend en vriendin helpen mee bij het vullen van alle watertankjes.
de beide schippers
Eind van de middag loopt het storm en uiteindelijk liggen er meer dan 10 huurjachten. Zwitsers net vóór ons, Duitsers net achter ons, allen op net een stootwil afstand. Ongetwijfeld (en gelukkig) zijn we morgen weer alleen. Toch is zo’n avond ook wel weer erg leuk om met allerlei lieden een poosje te babbelen.
Dinsdag 21 juni.
Eindelijk zomer, hemel is strakblauw en blijft dat ook, de temperatuur klimt naar de 30 graden. Als verwacht verdwijnen alle huurboten de een na de ander, ook de Elizabeth gaat weer verder. Op zijn plek ligt even later een grote Engelse bak, de Liberty van Lynda & John. Hun vaste plek is Buzet, ook zij zijn langzaam onderweg naar Moissac voor het “fete des barges” over 10 dagen. Direct nadat zij hebben vastgelegd verhuizen wij een stuk naar achter, zodat we geen zorgen meer hoeven te hebben over al die huurboten tegen ons roer.
tot een volgende keer, somewhere, somehow
Sanne heeft last van de hoge temperatuur maar gaat onverdroten door met het poetsen van al die plekken die bij de ‘normale’ poetsbeurten niet aan bod komen. Voor hun vertrek kregen we van de vrouw van de Elizabeth nog een grote schaal aardbeien, geplukt in het veld aan de overkant. Aparte manier van telen: de aardbeiplanten in lange met gaas afgedekte rijen en tussen die rijen verdiepte sleuven gevuld met water en stro. Klaarblijkelijk ook een perfecte ambiance voor kikkers, te horen aan het concert dat ze elke avond verzorgen. Eindelijk kan nu ook mijn winterdekbed vervangen worden door een iets dunner exemplaar, het blijft ’s nachts binnenboord boven de 18 graden.
Woensdag 22 juni.
Serignac bij avond
Het blijft zomer, de temperatuur stijgt naar de 35 graden. Dat houdt in dat we minder doen om ons beter aan het klimaat aan te kunnen passen. We brengen zelfs de zonwering van de stuurhutramen aan, iets wat slechts bij hoge uitzondering gebeurt maar wel zeer effectief is. Vergeten er een foto van te maken. Rond de middag telefoon uit Rotterdam: alle bloedwaarden zijn in orde of worden beter. Elke goede uitslag is toch altijd weer een opluchting. Het is te warm om te koken, Sanne haalt een lekkere pizza met eendenborst in het dorp en krijgt daarvoor van de uitbater een zoen op beide wangen. Aan de graskant aan de overkant meert de Saint Louis af, een hotelschip met overduidelijk hoorbaar Amerikaanse gasten. Onze garage belt dat de nieuwe auto gearriveerd is, op één week na, 8 maanden na bestelling. Afgesproken dat ze hem nog 4 maanden op zolder zetten.
Donderdag 23 juni.
weer geen warm eten vanavond
Het aanpassen gaat zo goed dat ik besluit om ook eens wat schilderwerk te doen. Alle autobandjes die we hebben worden weer prachtig wit en drogen in de bloedhete zon gelukkig snel. Vanwege de oostelijke wind is er nogal wat platanenstof op het schip terecht gekomen en daarom wordt er niet gezwabberd vandaag maar echt gewassen (met kanaalwater natuurlijk). Verder is het te warm om iets te doen, binnenboord is het nu 36 graden
Vrijdag 24 juni.
De zomer doet een stapje terug, temperatuur blijft steken bij 29 graden bij een overwegend bewolkte lucht. Maar nog steeds ideaal vakantieweer. Voor de 3e keer in de afgelopen week komt een elektricien de stroomaansluitingen op de steiger inspecteren. Hij is daar uren mee bezig. Als ik vraag wanneer de nieuwe installatie gemaakt gaat worden meldt hij dat hij alleen maar inventariseert wat er moet gebeuren. Alleen al het aantal uren dat ze deze week er aan bezig geweest zijn zou ruim voldoende zijn voor een compleet nieuwe installatie. Maar ik schat in dat de tekst ‘HS’ (hors service) zijn 4e jaar nog wel haalt. In de middag zo nu en dan een flauw zonnetje, maar in de avond het onvermijdelijke (?) onweer, niet erg heftig maar wel behoorlijk nat.
Zaterdag 25 juni.
waar ben ik nu toch aangeland ??
Vanochtend geen zon te zien en het is behoorlijk afgekoeld, met een naar NW gedraaide wind. Binnenboord is de temp nu 19 graden, dus 15 graden minder dan eergisteren, das wel weer even wennen. En dat wennen gaat het beste als je niks doet. Het lijkt alsof velen hetzelfde idee hebben, het is nagenoeg doodstil op het water, vrijwel geen vaart en ook op de weg; normaal nogal wat tractoren met allerlei vreemdsoortige werktuigen erachter, maar de boeren lijken ook een rustdag te hebben genomen.
Zondag 26 juni.
Bij het opstaan volop zon. Schip gezwabberd, daarna zondags ontbijt. Dan beginnen de eerste huurboten te komen met nieuwe huurders, dus het aanleggen is weer één groot feest. Na een poosje komt onze Belg Peter weer aangevaren met zijn futuristisch vaartuig. Hij legt net vóór ons aan en we hebben alle tijd om met hem en zijn Amerikaanse vriendin nader kennis te maken. Dan gaan zij even een kwartiertje naar het dorp om brood te kopen en komen ruim een uur later terug met de verontschuldiging dat ze nog een “Grimbergen” waren tegen gekomen. Op de kade vóór ons is een stuk van 30 meter gereserveerd voor de hotelboot Saint Louis, tot teleurstelling (met soms discussie) van diverse huurbootbemanningen. Als die er uiteindelijk ligt (2 uur eerder dan afgesproken) is de kade vol. Een boot met Duitsers komt langszij om water te tanken, een tweede (met Engelsen) wil dat ook, maar elk op z’n beurt zeggen wij dan. Daarom meren zij af aan de overkant en keuren ons verder geen blik meer waardig. Met alle gerommel was de middag snel om en is er van ons plan om een eind te gaan fietsen niets meer gekomen. ‘Tant pis’.
hebben jullie niet iets lekkerders
ja, dit is prima