ARTEMIS 3e week reis 2016 (week17)
Met excuses voor het late bericht van week 17, maar een bijzonderede gebeurtenis van week 18 gaf daar alle aanleiding toe. Daarover hopelijk snel in het volgende bericht
Maandag 25 april.
Als het zo door gaat wordt dit het kortste verslag van de reis. Het is koud, bij het opstaan meestal onder de 10 graden in de kajuit. Het regent van tijd tot tijd, soms heel eventjes zon en het vervelendste is een voortdurende stevige ijskoude wind. Wellicht overdrijf ik misschien een beetje, maar ik ben nu eenmaal een warmtedier. En volgens de voorspellingen gaat dit nog minstens een dag of 10 duren. Meer valt er over vandaag niet te vertellen.
Dinsdag 26 april.
Het weer is als gisteren. Daar laat ik het maar even bij. Desalniettemin gaat Sanne ijzeren Heinig op de fiets naar Castelsarrassin om boodschappen te doen en beweert later steeds tussen de buien door gefietst te hebben. Natuurlijk waag ik het niet om daaraan te twijfelen. Zelf nog even gekletst met Charles & Pamela Briggs op wiens (narrow)boot ik vorig jaar nog zowat een dag gespendeerd heb om het luik boven zijn boegschroef open te krijgen. Op internet zien we een foto van sneeuw in Zeist. Dat is dan ook het enige dat we hier nog niet hebben. Maar het slaapt wel lekker als de regen op het dak tikkelt.
Woensdag 27 april.
Plannen gemaakt om het weekend naar Mirepeisset te gaan, vlak bij Narbonne. Het waait daar wel altijd harder maar er is meer zon, het is er warmer en er wonen diverse goede vrienden Bovendien kunnen we dan ook nog even bij onze vaste wijnleverancier wat inkopen doen, dan hebben we daar deze zomer geen zorgen meer over.
Donderdag 28 april.
Het is zowaar zo nu en dan droog, maar de wind is en blijft gemeen koud. Met het oog op het bezoek aan de wijnboer wordt alvast een deel van de inhoud uit de bank in de kajuit gevist en overgebracht naar de voorste hut. Is voor de gewichtsverdeling over het schip trouwens ook beter. Jochem heeft ondertussen ons huis opgeruimd, d.w.z. de door ons vergeten spullen opgevist, standen opgenomen en de post uitgezocht. Geeft steeds een goed gevoel dat hij zo trouw eventjes ons home op het vasteland bezoekt. Lekker uitgebreid gedoucht en op tijd naar bed.
Vrijdag 29 april.
Waarschijnlijk omdat we besloten hebben ons niet te veel van het weer aan te trekken begint zo nu en dan het zonnetje te schijnen. Op ons gemak de spulletjes gepakt voor een weekend uit logeren. Naarmate we oostelijker komen wordt het warmer en zonniger. Even na 15 uur arriveren we in Mirepeisset bij ‘De Dageraad’ van H & R. Na een warm welkom lopen we nog even terug naar de auto om wat (slaap)spullen te pakken en dan arriveren ook juist S & L, die dit weekend bij H & C op de Progres logeren, op de terugweg van Spanje naar hun schip in Zwolle. (De Progres ligt vlak achter de Dageraad). Het wordt bloedgezellig en het weer is inmiddels fantastisch. Al snel gaan we van de thee over op een aperitief, vervolgens op een drankje voor het eten, waarna een heerlijke maaltijd en daarna wordt nog uren nagetafeld bij een prachtig kampvuur. Ongelooflijk, we hebben tot 24 uur met z’n allen buiten gezeten, een fantastische avond, alsof het midden Juli is.
Zaterdag 30 april.
Evenzo ongelooflijk dat het weer in een paar uur zo totaal kan omslaan. Als we deze ochtend opstaan is het behoorlijk fris, met regenvlagen en een stormachtige wind. Gisteravond een fantastische zomeravond, vanochtend een heuse herfststorm. Ik heb overigens niet echt lekker geslapen, voor het eerst sinds vele jaren weer in een slaapzak. Prima bed, daar niet van, maar je nog eens lekker omdraaien in zo’n smalle slaapzak, dat wilde maar niet lukken. Na een heerlijk ontbijt eerst maar even naar onze vaste wijnboer en een stevige voorraad ingeslagen: dan hoeven we daar deze zomer niet meer mee te slepen als we ergens in de bush liggen.
Het is voor onze gastvrouwen in het bijzonder en daarmee dus eigenlijk voor ons allemaal een speciale dag: de verjaardag van de enkele jaren geleden helaas overleden Jan T, echtgenoot van Heini en zwager van haar tweelingzus Rie. Toen Jan, een meesterlijke en boeiende verteller, nog leefde werd zijn verjaardag altijd groots gevierd en kwamen vele vrienden hem opzoeken. Het was altijd een bijzonder gebeuren en is een soort hommage aan Jan, dat best veel vrienden deze gewoonte in stand houden. Dus zaten we al snel, na de koffie met gebak, aan ons eerste aperitiefje en konden we ons te goed doen aan de heerlijke hapjes die “de meiden/de tweeling” hadden klaargemaakt. Gelukkig werd het in de middag droog en een beetje zonnig en konden we het samenzijn buiten voortzetten. Voor Sanne en mij ook bijzonder omdat we de laatste jaren niet meer van de partij konden zijn en daardoor was dit voor ons ook een feest van het weerzien van vele oude bekenden en het ontmoeten van enkele nieuwe gezichten. De stroom heerlijke hapjes was onuitputtelijk, de wijnstroom (van dezelfde wijnboer) eveneens. Het werd dus een latertje. En daarna heerlijk geslapen, deze nacht niet in, maar onder een slaapzak, dus geen probleem om je nog eens lekker om te draaien.
Zondag 1 mei.
Eigenlijk een dag om in het kleinere gezelschap van de in Mirepeisset verblijvende goede vrienden nog wat na te genieten, maar dat zit er voor on helaas niet in. Hoe druk kan je het hebben als je bijna 7 maanden met vakantie bent. We moeten terug naar Moissac omdat daar om 18 uur het afscheidsfeest van de havenmeester begint. Dus na de koffie afscheid genomen en weer op weg. Voorspoedige rit, ondanks de zware NW storm, windkracht 7 of meer, precies tegen. Dat maakt een zwaar beladen auto dorstig. We halen de 1 op 10 niet eens. Terug aan boord de wijnvoorraad opgeborgen op de daarvoor bestemde plekken. En dan: op naar het afscheidsfeest dat een karaoke partij blijkt te zijn. Het leek wel of iedereen die de afgelopen 10 jaar een tijd in de haven heeft doorgebracht er was.
En ook allerlei lieden die beroepsmatig iets met de watersport van doen hebben. Er was een overvloed aan lekkere hapjes gemaakt door de organisatoren, vooral allerlei soorten quiches en hartige taarten. Leuk dat je door de zeer gemêleerde herkomst van de gasten ook allerlei aparte dingen kunt eten. Karaoke is best wel aardig maar het aantal decibels ligt wat aan de hoge kant. Overigens blijken sommige van onze vaarvrienden over hoogst onverwachte vaardigheden te beschikken. Tegen half elf verlaten we de partij, het was best wel een vermoeiend weekend.