REIS 2009
WOENSDAG 30 SEPTEMBER TOT EN MET ZONDAG 4 OKTOBER
Nog even een kort stukje tussendoor. Vanaf de komende week zitten we vlakbij of in onze winterhaven, Port la Robine. Helaas is juist daar de ontvangst van het laptopmodem slecht of zelfs onmogelijk. De communicatie met de server van het weblog kan dan zo oeverloos lang duren dat het uren duurt voordat er een stuk met wat foto’s geplaatst is. Althans, zo was het aan het begin van het seizoen, 5 maanden later kan er natuurlijk best wel wat veranderd zijn. Maar als het niet lukt zal ik het reisverslag na thuiskomst wel aanvullen. De planning is dat we met een week of drie toch echt wel thuis zullen zijn, beter gezegd in ons andere huis zullen zitten, want de boot is natuurlijk even goed (soms zelfs nog iets meer) ons thuis.
Woensdagochtend (30 sept) vroeg naar Castelnaudary gevaren. Aanvankelijk geen plek aan de “goede kant” van de haven, d.w.z. aan de kant waar water en electra zijn aangesloten, maar na een uurtje verdwijnen er enkele huurboten en steken we over. De nieuwe water-/electra installatie van de haven doet bijna futuristisch aan: op het Office du Port krijg je, na betaling van het havengeld (is nu dus ook fors meer) een 2-zijdig wit geheel blanco kaartje mee, formaat creditcard. Dat kaartje leg je op het stroomkastje en dan toets je de electraknop een aantal keren in (per keer levert dat 720 Wat op) of de waterknop (levert per keer indrukken 100 ltr water). Water is gemaximeerd op 1000 ltr per dag, stroom is niet gemaximeerd. Het werkt inderdaad voortreffelijk, maar het systeem is natuurlijk makkelijk te manipuleren. Toen ik de buitengewoon aardige ‘havenmeesteres’ (die overigens voortreffelijk Engels sprak) dat duidelijk had gemaakt, heb ik geloof ik wel iemands dag behoorlijk verpest. Enfin, voor 13 euro per etmaal onbeperkt stroom, 1000 ltr water en 2 gratis douches incl de toeristenbelasting is voor ons geen waanzinnig bedrag, maar voor hier is het (on)behoorlijk duur.
In de loop van de middag loopt de haven echt overvol met huurboten en we gaan ons een beetje zorgen maken over de geplande terugreis. Hoe meer huurboten, hoe langer het schutten gaat duren, hoe meer de sluiswachters gaan proppen in de sluizen en hoe groter dus de kans op (verf)schade. Tot onze stomme verbazing liggen we echter de volgende (donderdag)ochtend om 9 uur alleen voor de vierlingsluis, schutten daar razendsnel doorheen, vinden even later de volgende sluis al openstaan en zo gaat het maar door. We krijgen soms nauwelijks de tijd om vast te maken. Het geplande programma is om 12 uur al gehaald en we besluiten om maar gewoon door te gaan.
Schitterende omgeving tijdens snelle tocht
Alléén schutten is heerlijk comfortabel en wie weet hoe het morgen is. Misschien scheelt het ook dat de meeste sluiswachters ons langzamerhand wel kennen, zij weten ook dat vrijwel alle eigenaar-boten liever alleen schutten dan samen met huurboten en dat dat gemeenlijk ook veel sneller gaat. Des te eerder kunnen ze weer verder in hun groente- en/of bloemen-tuintje. Tot 2x toe hoor ik een sluiswachter ons aanmelden bij de volgende sluis met “de Artemis komt er nu aan”. Om 4 uur is ook de geplande route van weer een volgende dag al afgelegd. Dus nog maar 3 sluisjes genomen en we stoppen vlak voor Carcassonne. Vandaag 23 sluizen genomen en 34 km gevaren!!
Sluiswachter/kunstenaar in aktie.
Vrijdagochtend gaan we met bijna dezelfde noodgang verder, met dat verschil dat het in de loop van de dag steeds harder gaat waaien. We schutten bij Trebes nog af door de drieling sluis, maar dan begint het zo hard te stormen dat de haren uit mijn snor waaien en we steeds scheef door het kanaal gaan. Bij Marseillette hebben we de grootste moeite om het schip aan de bovenwindse kade vast te krijgen. Dat is heel lang niet meer gebeurd, maar we weten dat het in deze streek vaak erg te keer kan gaan. Net als we bijna klaar zijn met vastmaken worden we verrast door Sj & L van de Winterthur. We hadden hun in Trebes gebeld om te melden dat we hier gingen aanleggen. Zij hadden eerder al laten weten dat ze het leuk zouden vinden ons nog even te zien voordat ze naar Spanje vertrekken, maar volgens ons oorspronkelijke programma waren we op dit moment nog veel te ver uit de buurt. Nu is het met de auto nog maar een klein half uurtje.
Uiterst genoeglijk bijgekletst en ervaringen uitgewisseld. Ieder heeft dan toch weer van alles meegemaakt en in de afgelopen maanden wederzijdse kennissen ontmoet, dus stof genoeg. Zo gaat dat met ons water-nomaden-volkje, je vaart een poos gezamenlijk op en vervolgens zie je elkaar maanden of soms zelfs jaren niet. Maar toch weet je vaak wel hoe het gaat, want ondertussen heb jij de een ontmoet en die heeft weer anderen gezien en iedereen kent elkaar wel zo’n beetje. Fantastisch.
Zaterdagochtend is er gelukkig iets minder wind en dus tuffen we op ons gemakje door, nu niet meer alleen, maar met 2 Amerikaanse stellen op een niet al te grote huurboot. Bovendien kunnen ze nog varen ook. We meren om 3 uur af in Homps, waar we dus oorspronkelijk pas maandag aan zouden komen. Vervolgens lopen we weer tegen een typisch Frans seizoensprobleem aan. Voor de electra hebben we een wisselstekker nodig, maar na 1 oktober is de capitainerie zondags gesloten en kun je dat ding dus pas op maandag weer inleveren. Gelukkig is de naastgelegen wijnboer zo vriendelijk dat hij dat ding wel op zondag in ontvangst wil nemen. Omdat ze hier altijd om een persoonsbewijs als onderpand voor die stekker vragen willen we dat toch wel graag terug hebben en niet gedwongen zijn om tot maandagmiddag te moeten blijven.
De planning is nu om de komende week ergens vlak bij de haven te blijven liggen en daar het berghout bij te schilderen en de dekken in de was te zetten. Daarna zijn we nog een weekje in de haven om alles winterklaar te maken, met iedereen bij te kletsen en enkele wijnboeren te bezoeken. In de week van 18 oktober gaat het dan huiswaarts.