REIS 2009
MAANDAG 21 SEPTEMBER TOT EN MET DINSDAG 29 SEPTEMBER
Maandag de 21e regent het nog steeds en we blijven dus lekker liggen in St Pierre Lacourt. Helaas komt de havenmeester weer niet langs, zodat we dus uiteindelijk hier 5 dagen liggen voor 9 euro.
De volgende ochtend is het aanvankelijk flink mistig, daarna veel heel lage bewolking en uiteindelijk komt de zon er pas ’s middags tegen vieren doorheen. In de ochtend varen we naar Grisolles, een aanlegplek (en een dorp) dat verder niets te bieden heeft, zij het dan dat het kleine stukje kade dat er is, erg laag is, waardoor we makkelijk het vrijboord van het schip onderhanden kunnen nemen. Bovendien ligt het net op de goede afstand van Toulouse, precies 1 dag varen door een gebied met industrie, snelwegen, spoor emplacementen, stank en lawaai, zoiets als Luik vroeger, toen de staalindustrie er nog gloreerde.
Irritant is overigens dat zo’n klein stukje boodschappenkade inmiddels voor twee-derde in beslag genomen wordt door 2 cavailles van boten die er al maanden liggen. Zo ben je je goede naam als laatste stopplaats voor Toulouse snel kwijt.
Dinsdag en woensdag worden dus de beide zijkanten gepoetst en in de was gezet. Het gevolg was in letterlijke zin zo schitternd dat alle foto’s ervan mislukt zijn.
Donderdag (24 september) naar Toulouse, met werkelijk prachtig weer. Voorspoedige vaart (12 sluizen). In de laatste 3 sluizen (in de stad Toulouse zelf) hebben we een huurjacht voor ons waardoor de snelheid er een beetje uit gaat. Bij het uitvaren van de laatste sluis vóór de jachthaven gaat het fout. Ik zie dat het jacht stilvalt, opnieuw gestart wordt maar geen vaart meer kan maken, stuurloos is en weer stilvalt. Conclusie duidelijk, rotzooi in de schroef. De schipper kon het beetje vaart dat ze nog hadden er ook niet meer uitkrijgen, hetgeen nog een near accident met een tegemoetkomende motorsailor opleverde. Doordat die, eigenlijk voorrang hebbend, dat niet kreeg van de stuurloze huurboot, moest hij vol in de achteruit (we waren natuurlijk juist bij een smalle brug) en liep daarbij uit z’n roer. Noodgewongen sprong de eigenaresse op de voet van de brugpilaar om het schip voor meer schade te behoeden maar kon de lijn niet houden en even later bleef zij daar alleen achter toen de motorsailor alsnog op koers kwam en de brug passeerde. Wij nemen aan dat de man is teruggekomen.
De huurboot die we even later op sleeptouw hadden.
Toen we uitgelachen waren besloten we de huurboot maar op sleeptouw te nemen: je kon die mensen toch absoluut niet achterlaten in die kakafonie van lawaai, hartje Toulouse, omgeven door talloze zwervers, met een boot die niets meer kan. Kortom, S. springt op de kant met een sleeplijn, brengt die over naar het huurjacht en 15 minuten later liggen we beiden in de haven bij moeder Sylvianne. De huurboot blijkt vervolgens dermate veel plastic in z’n schroef te hebben dat er een duiker aan te pas moet komen. Het sleeploon bleek overigens een fles bijzondere dessertwijn.
Vrijdag 25 september. Wij hebben onze vertrouwde box naast de capitainerie gekregen, dat betekent dat we goed bij de voorkant c.q. achterkant van het schip kunnen. Vandaag aan de boeg wat minuscule beschadigingen bijgewerkt en geschilderd. Het is inmiddels 6 jaar geleden dat het hele schip in de lak is gezet en je kunt merken dat er hier en daar slijtage begint op te treden. Niet verwonderlijk na een zo bloedhete zomer, waarbij het staal vaak zo heet is geworden dat je er absoluut niet op blote voeten op kon lopen.
Zaterdag het schip gedraaid, daarna kan Sanne het roer en omgeving weer schuren en in de lak zetten. Dat quasi hout is wel erg decoratief maar vergt best veel onderhoud. In deze weersomstandigheden moet dat echt 2 keer per jaar gebeuren. Maar gelukkig draait onze verfspecialiste daar haar hand niet voor om.
Die middag haalt Sanne boodschappen en komt per toeval op een hele grote rommelmarkt terecht. En ja hoor, waar we al eindeloos vaak markten afgesjouwd hebben op zoek naar een servies (om mij geheel onduidelijke reden zijn de plastic borden die we al 45 jaar gebruiken niet goed genoeg meer) loopt ze nu tegen een 22-delig porceleinen servies aan. De prijs: twee euro!! Haar weekend kan niet meer stuk. ’s Avonds heerlijk gegeten in een nieuw ontdekt restaurantje vlak bij de haven. Prima en bovendien dus open op zaterdag; gebruikelijk zijn nagenoeg alle restaurants hier in Toulouse in het weekend gesloten
Zondagochtend gaan we naar de beroemde en immens grote markt om stevig victualiën in te slaan en na de lunch en het afscheid van Sylvianne vertrekken we. We hebben nog 175 km en 75 sluzen voor de boeg!! Maar vandaag om te starten vast een klein stukje, naar Vic,12 km en 2 sluizen verder. In de eerste sluis gaat de boegschroef bijna aan gort omdat er een flink stuk hout in terecht komt. Gelukkig blijkt even later dat alles weer/nog werkt en is het hout spoorloos verdwenen. Aan de kade in Vic is wederom nog plek en vergeleken met Toulouse is het er doodstil.
Maandag (28 september) vertrekken we nu eens een keer op tijd, maar dan kunnen we na 3 min alweer stoppen. De VNF is aan het baggeren en de schipper wil duidelijk eerst zijn bak vol hebben voor hij de kabels loos geeft en ons laat passeren. Na een half uurtje drijven is het zover en hebben we met schitterend weer een zeer voorspoedige tocht. Zo snel gaat het dat we ’s middags om 5 uur al bij de bovenste sluis aankomen: we hebben er dan inmiddels 14 gehad. Alle sluizen alleen geschut, dat scheelt enorm in tijd. We zijn weer op het hoogste punt van de reis: 199 mtr boven de zeespiegel. Helaas ligt Segala even verderop vol, dus door naar de aanlegplek vóór de eerste afdalende sluis.
Dinsdagochtend besluiten we gezien de voorspoedige vaart van gisteren een dagje extra van het schitterende weer te blijven genieten. Varen daarom maar anderhalf uur (= 3 km= 6 sluizen) en meren af aan een kleine kade in de middle of nowhere. Genieten uitgebreid van de zon met een heerlijk licht windje en een schitterend uitzicht op le Mas Saintes-Puelles (waar ook de bakker van een welverdiende vakantie blijkt te genieten). Vandaag in totaal 5 boten gezien, met onszelf erbij is 6. De eerste 2 waren samen dus dat betekent 5 schuttingen per sluis verdeeld over de periode van 9 tot 19 uur. Een schutting per 2 uur!! En elk(e) sluis(complex) is continu bemand. Geen opwindend bestaan voor de sluiswachters en een onnodig duur systeem. Maar voor ons wel comfortabel.
Doorkijkje vanaf de aanlegplek naar le Mas Saintes Puelles
Het is herfst, in de ochtend varen we vaak recht tegen de zon in en op het water, zeker bij het invaren van de sluizen is dat best wel lastig. Ander nadeel is dat door de veel schuiner invallende zonnestralen en de kortere duur het rendement van de zonnepanelen sterk afneemt. Dus ofwel veel varen (motoruren) ofwel met enige regelmaat aan de electra. Het is verbijsterend zo snel als de dagen korten, terwijl je door het prachtige weer, ongeveer 26 tot 28 graden overdag nog steeds het idee hebt dat het eigenlijk nog volop zomer is. Maar als je ’s ochtends wakker wordt is het soms best wel fris. Om helemaal eerlijk te zijn heb al een paar keer even de kachel aangezet. We zijn hier tenslotte voor de warmte niet waar. Morgenvroeg naar Castelnaudary voor een dagje shoppen en stroom laden. Daarna met gezwinde spoed door naar Carcassonne.