REIS 2009
WOENSDAG 2 SEPTEMBER TOT EN MET MAANDAG 7 SEPTEMBER
Het weer is vandaag (woensdag) veel beter dan voorspeld. Het zou 20 graden worden met flinke ‘orages’ en een stevige NW wind. Het is wisselend bewolkt, ruim 25 graden en nauwelijks wind.
de huurboten aan de ene kant in Serignac,
de 'eigen' boten aan de andere kant
We klimmen op de fiets en gaan naar de ‘pruimenboerderij’: Ferme Roques. Daar kun je je werkelijk uren verlekkeren aan de absoluut fantastische dingen die men maakt op basis van het specifieke pruimenras dat in de omgeving van Agen gekweekt wordt. Eindeloze variaties van alles wat je met met pruimen kunt doen: jam, cake, gevuld met chocolade, omhuld met chocola, als truffels, koekjes, op witte wijn, op rode wijn, als wijn, als likeur en tenslotte als eau de vie. Alles is te proeven, maar ja, we moeten ook nog terug fietsen. Voor de liefhebbers: internetadressen, telefoonnrs. en adressen van allle zaken (bedrijven en restaurants) die ik noem kun je altijd bij ons krijgen.
Hierbij het recept van een werkelijk overheerlijk hapje (met opzet niet vertaald, dat zou afbreuk doen aan het gerecht):
Pour réussir à coup sur vos apéritifs, prenez quelques pruneaux, denoyautez-les.
Ensuite selon vos envies, enroules-les dans une tranche de magret fumé, fourres-les au foie gras, au roquefort.
Passez-les ensuite 10 minutes au four.
Als ik eerlijk ben: zo lust ik mijn eigen schoenen nog wel.
Jammer dat we niets van al die chocolade dingen mee kunnen nemen, te warm aan boord en we gaan nog even niet naar NL.
Donderdag komt ineens het voor gisteren voorspelde weer dus blijven we nog maar een dagje liggen. We zijn tenslotte met vakantie en hebben de tijd. Vrijdag varen we met af en toe een buitje naar Agen, waar S. de voorraden scheepsbeschuit en aanverwante artikelen stevig aanvult; we willen een paar dagen in ‘the middle of nowhere’ op ons favoriete plekje bij Golfech blijven liggen. Weliswaar waren er geruchten in de kranten dat er problemen zouden zijn met de nabij gelegen kerncentrale, maar sinds het vorig jaar gelezen naslagwerk over Tsernobyl, weten we dat binnen een straal van 80 km geen enkele veiligheid bestaat, (dan wordt Frankrijk plotseling onvoorstelbaar klein (en onbevaarbaar!)), dus bij geen officiele waarschuwing, varen we.
S. heeft weer een maaltje bramen geplukt, ze zijn kleiner als vorig jaar; zou er dan toch iets met die centrale ....
Het is inmiddels september en dat merken we. De zon gaat later op en veel eerder onder: het rendement van onze zonnepanelen neemt af, ook door de lagere zonnestand. Maar met het inmiddels weer prachtig, zonnig en warme weer (>35 graden) kunnen we nog makkelijk een week zonder walstroomaansluiting.
Overigens, zomaar even tussendoor: zo langzamerhand beginnen S. en ik aan de laatste ongelezen boeken die we bij ons hadden. Voor mij zijn (waren) dat: ‘De Prooi’ Van Jeroen Smit en ‘Mc Maffia’ van Misha Glenny. Dit laatste boek is verbijsterend lezenswaardig: als je met dit boek in je hoofd vervolgens ‘De Prooi’ leest, kun je je absoluut niet aan de indruk onttrekken dat diverse hoofdpersonen uit het AA drama zich verzekerd zouden kunnen weten van een prominente plek in de index van een eventueel vervolg op het Mc Maffia boek. En ik geloof niet in het excuus van: ‘het waren kinderen van hun tijd’.
Zondag begint S. met het cleanen van (delen van) het schip, om ze daarna in de was te zetten. Ik ga nog weer eens te water om de schroef te controleren en stel vast dat de watertemperatuur inmiddels al flink daalt ( is nu 21 grad)en. Lekker is anders!
Onderwijl probeer ik ook nog wat aan het onderhoud van 't lijf te doen.
Zo brengen we het weekend en de maandag door. Wat een goddelijke plek: er komen nauwelijks boten voorbij, de meesten ervan kennen we en die hebben dus het hart niet dat ze te snel varen, er zijn wat wandelaars en fietsers die allemaal even vriendelijk zijn: “bonjour, bon appetit, bonsoir” ‘mesjeudame’, het gaat de hele dag door. Fransen zijn eigenlijk altijd ontzettend vriendelijk en beleefd, maar je moet wel hun taal spreken. “Een paar nachten slapen met een Francaise” schijnt daarbij erg te helpen zo vertelde een Franse schipper me. Nu ja, ik, red me redelijk.
Morgen varen we naar Moissac en volgt er een speciaal bericht op deze blog.