REIS 2009
ZATERDAG 22 AUGUSTUS TOT EN MET DINSDAG 1 SEPTEMBER
Zaterdagochtend naar Villeton gevaren. Gelukkig neemt de hoeveelheid gras in het water nu sterk af. Heeft vooral als voordeel dat we de boegschroef zo nodig weer kunnen gebruiken. Na de lunch op de fiets naar Tonneins om uitgebreid boodschappen te doen. Het fietsen op D-wegen blijft een angstige zaak. De Fransen beschouwen de snelheid van 90 km meer als minimum- dan als maximumsnelheid en vooral als die grote vrachtauto’s vlak langs je heen scheuren moet je je stuur goed vasthouden. Wat is varen dan toch een ontspannende bezigheid, zelfs in de nabijheid van onmatig grote huurboten met op het moment vooral grote Spaanse families daarop, klaarblijkelijk afkomstig uit de Spaanse binnenlanden.
De prachtig gerenoveerde kade in Mas d'Agenais (zie vorige verslag)
In Villeton liggen we dus weer naast de ‘pedagogische groentetuin’. Sanne is inmiddels goede maatjes met de baas van de tuin en dat levert regelmatig een schaal groente/fruit op voor vrijwel geen geld. Volgens S. zijn de prijzen van levensmiddelen in Frankrijk in de winkel gemiddeld zeker 20% hoger dan in Nederland. Om dat te compenseren eten we maar wat vaker buitenshuis, want dat kost gemiddeld omstreeks de helft van wat je in Nederland kwijt bent. Dus hoe vaker we buitenshuis eten hoe goedkoper het leven wordt?
Zondag de hele dag geluierd en om dat een beetje te compenseren maandag maar een stevig end gefietst. Daarbij vinden we weer een aantal bedrijven terug die we 2 jaar geleden ook al gezien hadden, maar toen konden we er niet achter komen wat ze nu eigenlijk verbouwden.
Hier groeien deze planten nog volop, een enkele is nog niet getopt.
Als je goed naar de bloem kijkt van de paar planten die nog niet getopt zijn, zie je dat het om dezelfde plant gaat als waarover ik in het bericht van 12 - 25 juli heb verteld.
In talloze grote schuren (of moet je spreken van drooghallen) hangen deze planten vervolgens te drogen. Na droging worden ze verpakt en gaat het merendeel naar Belgie om verder verwerkt te worden. Er zijn hier ongeveer 800 bedrijven waarvoor de verbouw van dit gewas hun voornaamste middel van bestaan is.
12 van dergelijke drooghallen bij één boerderij
Dinsdag giet het de hele dag flink en kijken we nauwelijks op uit onze boeken. Gelukkig heeft Stoffel een paar weken geleden de post van huis meegebracht en met alle tijdschriften kunnnen we voorlopig weer vooruit.
Woensdag blijkt dat er gisteren (on)aardig wat vuil met de regen is meegekomen en we vertrekken dus pas na een uitgebreide wasbeurt (van het schip).
Net voor lunchtijd meren we af op onze ‘vaste plek’ in Buzet, naast het restaurant. We liggen daar tot zaterdagochtend als we bijtijds vertrekken naar Serignac. Het weer is buiten die ene dinsdag overwegend zonnig en warm. Altijd buiten eten en ’s avonds tot laat in de stuurhut. Muggen zijn er niet. Vraag me wel eens af of dat te maken heeft met de eindeloze boomgaarden in deze omgeving waar volgens mij het begrip onbespoten volstrekt onbekend is.
Zaterdag (29 augustus) dus aangemeerd in Serignac, waar opnieuw weer plaats te over is. Dat mag dit jaar toch wel heel opvallend genoemd worden. Over het algemeen was er in de afgelopen jaren aan de kades waar water en stroom goedkoop (of zoals hier zelfs gratis) zijn, vaak met moeite een plekje te krijgen. Dit jaar was er altijd overal plaats.
We hebben nog ruim een week te gaan alvorens we in Moissac moeten zijn voor het geplande familiebezoek, dus gaan we deze week maar wat onderhoudsklussen doen. Het zal toch wel weer niet meevallen te voorkomen dat we op het einde van de vakantie ineens ontdekken dat we eigenlijk tijd tekort komen voor het noodzakelijk onderhoud. Zeker, als je alle tijd hebt kan 6 maanden ongelooflijk kort zijn.
'Wild mooring' is niet altijd even safe. Of te weinig onderhoud?
Zondag, maandag en dinsdag zien we plotseling weer flinke aantallen huurboten die in het havenkommetje aan de overkant aan de grasoever aanleggen. Zo tijdens borreltijd een heerlijk schouwspel om naar te kijken. Zo lang ze maar niet voor of achter ons eigen schip proberen aan te leggen. Gisteravond zagen we er één waarvan de bemanning zo blij was dat ze hun boot eindelijk aan de kant hadden gekregen, dat ze opgelucht van boord sprongen om vast te maken. Maar toen ging hun schip er dus van door ….. de motor stond nog aan met de schroef in z’n werk. Het is goed gekomen.
Zo omstreeks komend weekend varen we met wat korte tussenstops naar Moissac.