Reis 2009
N.B. Omdat hinderlijk vaak onze site wordt bezocht door spammers hebben we de mogelijkheid om rechtstreeks in te loggen via “comment” afgesloten. Reacties blijven van harte welkom, maar doe dat via de ‘gewone’ mail.
ZONDAG 12 JULI TOT EN MET ZATERDAG 25 JULI
Dit bericht zal wat meer foto’s hebben en wat minder tekst. Door het heerlijke warme weer van de afgelopen dagen ben ik er de afgelopen 14 dagen niet toe gekomen om zo nu en dan een uurtje achter de PC te kruipen. Temperaturen van ruim boven de 35 graden in de kajuit!! Weliswaar zo nu en dan een stevige onweersbui, maar dat is dan niet echt onplezierig, want direct daarna is de zon er weer.
Nederlandse kolonie op de Tarn
fotosessie
We hebben afgesproken om vandaag (zondag 12 juli) met z’n allen te barbecuen. Gisteren hebben de dames daarvoor al ruim inkopen gedaan. De verrassing komt aan het begin van de barbecue: het is vandaag de trouwdag van Sj&L en daarom bieden zij de barbecue aan. Een heerlijke en oergezellige smulpartij.
heerlijk barbecuen
zelfs zij kon niet meer
Maandag (13 juli) nemen we afscheid van onze vrienden en varen terug naar de haven van Moissac. Zij blijven nog een poos op de rivier maar wij moeten verder omdat Jochem komend weekend in Agen aan boord komt. Vandaag willen we in de stad uitgebreid boodschappen doen, morgen 14 juli draaien de sluizen niet, dus kunnen we pas woensdag weer verder. In de haven worden we nog getracteerd op een uiterst vreemdsoortig vaartuig, bemand met fietsers(?) en muzikanten. De muzikanten zijn overigens beter als de fietsers.
fiets-vaartuig waar muziek op zit
Woensdag (15 juli) varen we op ons dooie akkertje naar Golfech en meren af op een van onze lievelingsplekjes. De vaart is onbegrijpelijk stil. Op de officiele aanlegplek in Golfech (met water en stroom) liggen slechts 2 boten. Wij liggen liever een halve km verderop, alleen, stiller en lekker in de zon. Jochem laat weten mogelijk een dag eerder in Agen aan te komen, als hij zijn vlucht kan omboeken. Maar dat weet hij vooralsnog niet zeker, dus nemen wij het zekere voor het onzekere en varen donderdagmiddag al naar Agen.
zonsondergang bij Golfech
Uiteindelijk blijkt het omboeken niet gelukt en komt zoonlief toch pas laat op de vrijdagavond aan, nog extra verlaat omdat alle beschikbare taxi’s in Agen al besproken waren op het vliegveld. Volgens Jochem tot op heden het kleinste vliegtuig waarin hij ooit had gevlogen. We hebben elkaar inmiddels 3 maanden niet gezien en kletsen gezellig bij tot in de kleine uurtjes.
verhuurbedrijf in Agen, niet best midden in het hoogseizoen
Omdat Jochem maandagochtend (-nacht?) al om 6 uur terug moet vliegen varen we zaterdag weer naar ‘onze’ plek in Golfech. Hebben daarbij nog een stevig oponthoud bij èèn van de sluizen, die overigens donderdag ook al problemen had gegeven. Op de vraag waarom die ondertussen dan niet gerepareerd was volgde het hinderlijk logische (Franse) antwoord: “er was in de tussentijd geen schip geweest dat wilde schutten”. Dus maar hopen dat de reparatie tenminste een dag beklijft, anders hebben we maandag ochtend een probleem.
Zondag (19 juli) op ons dooie akkertje weer terug naar Agen. De bewuste sluis werkt gelukkig nog steeds. In de middag maken we een wandeling naar het beroemde aquaduct van Agen (over de Tarn) en de sluistrap van 4 stuks daar vlak achter.
Aquaduct, in totaal 23 bogen
de bovenkant. Let wel: voltooid in 1843 !!
Het (soms beslist niet ongevaarlijke) gehannes van de huurboten blijft een voortdurende bron van vermaak. Reden waarschijnlijk dat dit een geliefd wandelgebied van de “Agenais” is.
sluisje kijken, vooral geen adviezen geven, dan worden ze boos
De avond is goeddeels gevuld met weer een overheerlijke barbecue.
Maandagochtend staat de bestelde taxi inderdaad stipt om 6 uur voor de deur en nemen we nog wat slaperig afscheid. Jammer dat de jongens het zo druk hebben dat ze altijd maar heel kort over kunnen komen. Wij besluiten om nog maar even de kooi op te zoeken en worden die ochtend pas na tienen voor de tweede keer wakker. Besluiten om dan ook de rest van de dag maar (bijna) niets meer te doen. Wel s’middags even naar Serignac gefietst (25 km) om te kijken of daar plaats is. Alle plek van de wereld.
Dinsdag (21 juli) liggen we om 9 uur voor het aquaduct en 2 uur later aan de kade in Serignac. Omdat we voor het eerst in tijden weer aan de stroom liggen wordt het vandaag verder dus wasdag. Maar het is fantastisch weer, voordat de wasmachine klaar is met de volgende lading is de eerste alweer droog. Beddengoed afhalen, in de machine, aan de lijn en terug op de bedden.
wasdag in Serignac
Woensdag, donderdag en vrijdag blijven we liggen (de boot dus) en wij lopen en fietsen wat rond in de omgeving en maken kennis met onze Franse achterburen, die ons donderdagnamiddag uitnodigen voor een aperitief. Dat gebeurt je niet zo snel met Fransen. Zij blijken de voormalige eigenaars van een ‘bateau à passagers’ te zijn, de Caroline, die we al vaak zijn tegengekomen, een van de mooiere hotelboten, waarmee ze 12 jaar gevaren hebben, hoofdzakelijk met Amerikaanse gasten. 3 Jaar geleden hebben ze het schip verkocht, in Nederland een jacht gekocht en varen nu 8 maanden per jaar in de Midi. Opvallend wel dat ze zoveel met Amerikanen gevaren hebben, maar nauwelijks een woord Engels spreken. Maar goed voor ons Frans!
Vrijdagochtend maakt Sanne kennis met een boerin (bezig met de oogst) die haar uitnodigt om ’s middags naar de verdere verwerking van het product te komen kijken. Onderstaand een foto van de bloem van deze plant. We brengen dus die middag een uitgebreid bezoek aan deze boerderij, waar men behalve ………..??? ook nog uien en andijvie en witlof kweekt.
van welke plant zijn dit de bloemen?? Benieuwd wie dat weet.
Ik ga proberen van het oogst- en produktie proces een apart verhaal te maken. Dat komt dus nog wel een keer. Ben wel benieuwd wie mij kan vertellen (via mail of telefoon) van welke plant deze bloemen zijn.
schuur vol (bijna 3 mtr hoog) met zaadbollen van de ui
Vrijdagavond bezoeken we het plaatselijk restaurantje en bestellen nietsvermoedend een côte à l’os. Opnieuw blijkt ons Frans onvoldoende: denken we een mooie entrecote te krijgen, wordt ons èèn kant van een os geserveerd. Hèèèèrlijk, aan het kluiven zijn we niet eens meer toe gekomen. De volgende dag dus maar vegetarisch gegeten.
Zaterdag (25 juli) varen we, na het uitwisselen van adressen met onze Franse achterburen, kalmpjes naar Buzet (grootgemaakt door AH, maar de betere wijn is er inmiddels onbetaalbaar).
Ons vaste stekkie bij het restaurant is niet vrij, plotseling barst het van de huurboten: de Franse vakanties zijn nu ook begonnen. Maar we mogen afmeren langszij een groot Engels jacht waarvan de eigenaar vermoedelijk in Engeland wacht op minder warme tijden. Volgende week gaan we naar Meilhan, dat het verste punt van deze reis zal worden en waar we opnieuw familiebezoek hopen te krijgen.