Ter info

Vooralsnog is het voor de lezers van deze website niet mogelijk om rechtstreeks op de site in te loggen / te reageren. Dat heeft meerdere redenen: ik ben niet dagelijks ‘in de lucht’ en dus niet in staat om reacties onmiddelijk te screenen alvorens zij aan de hele wereld getoond worden en verder ben ik er nog niet helemaal uit wat betreft de privacy kanten van het gebeuren. Wil je reageren dan stellen wij dat erg op prijs, maar doe dat via mijn ‘gewone ’mailadres.

Eerst maar even de tweede week vakantie

We zijn redelijk vlot doorgevaren, al hebben we zo nu en dan ook een dagje stil gelegen soms op werkelijk paradijselijke plekjes.

Liggend op een paradijslijk plekje

Vanaf de winterhaven tot aan Carcassonne was het behoorlijk druk met huurboten, met als inmiddels geaccepteerde onvermijdelijkheid dat er zo nu en dan iets mis gaat. Gelukkig tot nu toe maar 2 keer, overigens vrijwel identieke situaties: in de sluis kunnen ze de kop van hun boot niet aan de kant houden door de kracht van het instromende water en omdat ze niet weten hoe je een lijn met beleid kunt vieren. Als de boot dan voor steeds verder van de kant af gaat is er ineens geen houden meer aan en gaat ie dwars of bijna dwars en knalt dus tegen onze boeg aan.
Tot nog toe valt de schade wel mee, maar ja het betekent wel weer een paar uur werk: schuren, roestbescherming, schuren, gronden en tenslotte nog weer schuren en aflakken.

Schade

Tot onze grote verbazing boden de huurders in beide gevallen hun excuus aan. Komt zo’n huurbak overigens niet met een van de (overmatig) vele stootlijsten tegen ons berghout aan maar net ergens daartussen dan levert dat meestal een aardig stukje gekraakt polyester op. Er zijn dus ook nogal wat huurders die hun eigen risico niet terugkrijgen, tant pis.
Twee zaken vallen dit jaar duidelijk op: een te groot deel van de huurvloot ligt in deze 2 maanden voor de wal en er zijn minder “eigen boten” aan het varen.
Wat de verhuur betreft: ik kan me daar iets bij voorstellen gezien de exorbitante prijzen in het hoogseizoen, € 4.000,- per week (6 dgn) voor een schip van 12 meter. Vorig jaar was het in het naseizoen haast nog drukker dan in juli/augustus. Wat de eigen boten betreft, zou de prijs van de dieselolie van invloed zijn?  € 1,70 per liter is hier op dit moment gebruikelijk.
Maar goed, ons komt het wel aardig uit dat het wat minder druk is want daardoor is het sluizenwerk voor S. allemaal net iets minder hectisch. En inmiddels hebben we 59 opgaande sluizen en 16 afgaande sluizen achter ons gelaten en liggen we lekker in Toulouse. Hetgeen ook betekent dat we vanaf nu weer ‘normale’ rechthoekige sluizen hebben in plaats van die toch lastige eivormige sluizen.
Overigens gaat het met Sanne steeds beter, de eerste dagen was het sluizenwerk toch nog wel knap zwaar, maar geleidelijk wennen de bewegingen weer en oefening baat naast kunst kennelijk ook kracht. Wellicht dat de zelfbedachte trainingsinstallatie hierbij helpt.

TrainingsinstallatieTrainingsinstallatie

Verder valt er over de afgelopen 2 weken  weinig te melden. Het weer is redelijk warm en meestal zonnig, al hebben we toch ook wel een paar forse (onweers)buien over ons heen gehad. We hebben bewust gekozen voor een snelle tocht naar Toulouse met weinig verkennende bewegingen in en naar de omstreken; voorbij Toulouse is het meestal een stuk rustiger. Komende weken zal het tempo danig zakken en komen de fietsen en de wandelschoenen weer aan bod. Reisdoelen voor de komende week zijn Montech, via het Canal lateral a la Garonne en daarna Montauban dat weer aan een doodlopend zijkanaaltje van dat kanaal ligt, ongeveer 40 km ten NW van Toulouse.

De laatste maand “in de ziektewet”

Achteraf bezien is dit als geheel toch wel de lastigste maand geweest. Tuurlijk, we waren vreselijk blij dat de breuk goed of althans redelijk genezen en die rontgenfoto was echt een opluchting.

Rontgenfoto schouder / arm S.

Maar er zouden volgens de chirurg nog tenminste 20 fysiotherapie behandelingen nodig zijn alvorens er weer sprake zou zijn van een redelijk functionerende arm. Dus hadden wij snel uitgerekend dat die behandeling tot en met 1 augustus zou duren. Het lukte bijna nooit om die behandelingen of heel vroeg of heel laat te krijgen, zodat bijna alle dagen gebroken werden door die behandelingen.
Steeds duidelijker werd ons ook dat Port la Robine een echte winterhaven is en nauwelijks geschikt om in de zomer te verblijven. De naastgelegen silo loeit dag en nacht door en de eveneens naastgelegen cementfabriek werkte 24 uur per etmaal non stop 6 dagen in de week. Samen leverden ze dus vreselijk veel lawaai op, ongelooflijke hoeveelheden stof en enorm veel vrachtverkeer.
De eerste weken heb ik eigenlijk nauwelijks tijd gehad om daarop te letten, maar langzamerhand waren alle denkbare klussen in en aan het schip wel uitgevoerd, begon S. haar “eigen” (ik bedoel natuurlijk “gebruikelijke”) taken weer over te nemen en dus heb je meer tijd voor jezelf en dan begint dat voortdurende lawaai mij steeds meer te irriteren.
Bovendien was ze al die tijd niet meer in een supermarkt geweest en dat moest natuurlijk gecompenseerd worden. Samen winkelen heb ik echter nooit leuk gevonden en om de een of andere reden duurt dat ook minstens twee keer zo lang als wanneer ik alleen ga.
Gelukkig hadden we de auto en zijn we nog een keer of wat naar het strand geweest. Dat ligt weliswaar op ongeveer 35 km afstand, maar dat hadden we er graag voor over. Daar was overigens nog een goede reden voor: in en rond de haven waren onvoorstelbaar veel vliegen: sloeg je er een dood dan kwamen er wel 100 op zijn begrafenis. Niet te harden. Uiteindelijk moesten we zelfs binnen eten. Ik vermoed dat deze plaag vooral te maken had of op z’n minst versterkt werd door een vlak in de buurt rondzwervende kudde schapen van bijna 1400 dieren. Die kudde heeft een week op hemelsbreed 400 mtr afstand gestaan omdat de herder z’n enkel verstuikt had.
Een zeer welkome onderbreking en verder ook een supergeslaagd weekend hadden we precies in het midden van de maand. Onze goede vrienden H&I meenden dat als we ooit een goede reden èn de mogelijkheid hadden om hen in hun huis in de Provence op te zoeken dat dan nu was. Op vrijdag de therapie vroeg kunnen regelen en op richting Nice. Ze wonen in de buurt van Lorgues in een schitterende villa, kun je echt geen vakantiehuis noemen, voorzien van alle comfort met een paradijselijk uitzicht over het dal en niet te vergeten een perfect zwembad. Al was het water (26°) voor mij aan de frisse kant, maar ja, koukleum hè.

Zwemmen

Voor S. bood het zwembad een perfecte extra oefenmogelijkheid voor de schouder en die heeft ze dan ook intensief benut. We kennen H&I al zo’n 40 jaar, studievrienden sinds heugenis en het is altijd weer even gezellig. Werden we bovendien nog extra verwend met een etentje buitenshuis en met een bezoek aan de quattorze juillet receptie van de plaatselijke burgervader, die daarvoor gewoon al zijn dorpelingen uitnodigt. Door die 14e juli konden we dus ook een extra lang weekend in de Provence hebben, want op die dag werken ook de fysiotherapeuten niet. Dus hoefden we pas die maandagmiddag weer naar “huis” toe.
Al met al een heerlijke onderbreking van die lange maand.

Wat overigens ook uiterst genoeglijke en smakelijke onderbrekingen zijn geweest zijn de maaltijden en het natafelen op de dondermiddagen bij de familie T. aan boord. Hun schip ligt in het kanaal om de hoek van onze haven. Met dat schip hebben ze tot voor enkele jaren gecharterd. Nu dat is gestopt en zij daar een vaste ligplek hebben hebben zij de traditie ingesteld om elke dondermiddag een maaltijd te bereiden voor een groep van ongeveer 15 a 16 personen (na aanmelding tegen een werkelijk minimale vergoeding). Wij mochten vele malen hun gast zijn. Het leuke is ook dat je daarbij steeds weer andere mensen omtmoet, niet alleen bootjesvolk, maar ook mensen die in de buurt wonen of met vakantie zijn.

En zo werd het tenslotte 1 augustus. In de dagen ervoor hebben we zeer nuttig gebruik gemaakt van de auto door ruim victualien in te slaan zodat we in de komende maanden veel minder dan gebruikelijk zware/omvangrijke dingen met de fiets of te voet naar het schip hoeven te slepen. Enkele bezoeken aan verschillende wijnboeren hebben zeker deel uitgemaakt van dit bevoorradingsprogramma.